"En dit is nu het nieuw arsenaal".
Biet dat arsenaal waar wij aan. dachten, maar het nieuw arsenaal
dat zovele inhuldigingen en verkiezingen achter de rug heeft.
Voor ons stond een man, het was een heel belegen man. Eerlijk
gezegd hadden wc het van hem niet verwacht, maai zijn woorden
waren zo waterdicht, dat wij dachten dat hij wel iemand was.
En tenslotte zijn gans figuur kon volgens mijns inziens er wel
iets van weten wat blussen zoal inhouohijn inhoud sprak boek
delen. Verleden week hadden we een beleefd schrijven ontvangen
waardoor het ons mogelijk zou zijn eens een "nieuw arsenaal" te
bezichtigen
En daar wij gans kosteloos een gids ter onze beschikking kregen,
gratis een ritje maakten op de gleibaan, en tegen 25 belgische
franken een warm etentje kregen, gingen wij er natuurlijk promp
op in. Tenslotte weet graag i eeereen waar onze duurverdiende
centjes naar toe zoal gaan.
En ik moet bekennen na de voorstelling had ik een verschrikke
lijk minderwaardigheids gevoel. Biet dat wij aan alles hadden
meegewerkt, niet dat wij die ladder hadden omhoog laten gaan
30 meter hoog staan huilen "dat verdomd zet die kraan dicht"
hadden moeten schreeuwen-Dat zou geen gezicht zijn-, maar pre
cies daarom zijn we zo verpletterd.
Wat die man deed en ons liet bewonderen was ongelooflijk, na
tuurlijk verricht een stad ook opbouwende dingen.
In een minimum van tijd fladderde hij over de manschappen heen,
wat mij verwonderde was de variatie van kleuren, op een vraag
van mij aan de plichtsbewuste man, die voor niets terug deinsde,
of die witte wel pasten bij die met zwarte cn of zonder streep
jes stelde hij ons airekt op ons gemak. Door een kleine fout,
aan hem echter niet te wijten bleken de gekleurde pluimpjes in
de wasserij te zijn, deze hadden hun dienst geaaan en zouden
straks wel weer in omloop geraken.
En wat we dan te zien kregen zal nog meer dan een generatie ver
teld worden. Daar stonden we c n, in onze dromen hadden we ze
altijd zo gezien, voor de glunderende man die nu juist in de zon
staande wat meer licht kreeg, was het een doodgewone zaak, ook
voor de andere blijkbaar, want onze gids werkte hier met meer dan
één personeelslid. En je had helemaal niet verwacht van die man
dat hij dat blauwe lichtje tegelijk liet branden en dan nog kon
doen draaien
En de kleur jaren zal ons dat lievelingskleur blijven - BOOD -
met hier en daar een lichter of donker plekje in.
En na de praktijk kwam dan eindelijk de theorie, niet in het ar
senaal maar dat ander om het hoekje, wat moeilijk te begrijpen
voor de leek, maar wat we daar beleefden is aan geen mens te
vertellen
