9. Men hofken werd atoid schoein opgerekt en charlotte schierdogen, kuisd den hondenflos van mennen ardoin. Ghaleken was van do doeivels as de kinderen afreizerken kwamen spelen op die twie ardoinon zoykantcn van mennen sokkel, en do kcppolen ooon men schoein plckskcn af sprakkon onder hoylegen Johannes. Oeik in den herten toyd van de horte kiezingen homme 'k men- ne rol gespoldj 't er zen der die me nc kier giolègaans vol baat gestre ken hemmen, en 't en weren het ten nog die niet zee, woorvan dat ge zodj poizen 't Was ver da op d'andor te kinnen steiken Zekken diggos 'n gebeiron dor na nie mier, do mensjen zèn slimmer geworren en dobhoy, ze zeilen na lank moeten zieken ver me te vinnen, ze zien me bekanst nie meer stoan. Over 'n gooi dertig joar hem ek dor toch nog ienejjp schoéine doage mei gemokt. Ter zeilen dor heir da mosschin nog rapploiren, as ze op d' atomerkt die diepe pitten geschoctcn hemmen. Dat 'n was nic ver te lachen zee. wat da ze ten gerooid hernmon. In oen Oilstors gazetjen van dienen toyd es ter ten nog e ghiol felletong oever verscheinon, en aal da door in stond was de juste woorhod in'dennen gank wooindigon ten den droak me zeiven koppen. Ivlenier Pietere, die toensch echevooros van 't stad was, licit er ierlèk me gesp.rocken, want hè wa perfors de nalotonschap van de steir hierén winnen Don droak heit hom dor ten foin ba zonnen siïborjanos g'had. 'k Hem er na nog deigd van as ek er op peis, moar ver ton verom te kommen op da kosjspel, ik hem ten op ne kier gevraagd ver mè astamblioft te willen om te kieren, 't es te zoggen me azoei te plasseirrcn dat 'k spel kost zien. Ge moodj iensch kommen Z'hemmon me ten verzetjmor jaan men oorken, hooi 't eh ton on menno siorrawior.Z'hemmon me nondedjie me'klikken 011 klakken ghiolegaans ver- hooisd en me op 't ander ployn geplost, woor dat 't cr na nooit iet go- beurt. Na stoon ik wei me men zjip nor de kosjers, raö 'k stoon der zu do- neg voir af da'k na oeik niet zien. Ik stoon hier na, eenzoorn en verlo ten, en van de joormert me sinto morton zien ik oeik bekanst ne meer, ÏJaar allé, gezeid gelijk 't ander do joormert es toch oeik da ne meer. Dg köeibeesten zèn der nog, mor 11a mo al dio kroomon mè deinen nievon brol, nie zee, kroamen da nie, 'k hooi ten nog liever den toyd as de mensjon me heer klein pagadderkons nor do joormert kwampon eïi in de pa- tocterkcno hoor pollekens plasjten van ik goon nor de mort, ik kooip en koei, en én botjen lover, én een bctjen pansjkons en 'n botjen kribbo- lingenwoanskons. Ze, na mooi kor over zwijgen want de troanen kommen aal in mijn oigon en ik 'k en wil oir nic langer op avon, moar na hodje no kier het klaaglied g'hoord van ne groyzon stienen hoylegen Johannes dio op d: atemert me zen grois klict en zon gaat kroentjon stoot. het loze vissertje. MJgêïïk door Op zekere nacht werd mijn vader eens opgeroepen om ter hulp te snellen voor een brand. Wanneer het 's morgens acht uur was, was mijn vader nog niet thuis. En eindelijk tegen de raiddag kwam hij erdoor, moe en vuil 011 vol zagemeel. Nadien is gebleken dat er wol enkele grapjas sen mee warén. Er zou gebleken zijn dat op een bepaald ogenblik materi aal ontbrak, dat achteraf in twee zakken was terecht gekomen, verborgen in schafeling. Onder andere was er papier on stylos. Bij nader onderzoek zat er één fluit ook vol zagemeel, hope lijk voor allen zal die fluit nog wel gaan, en dat was het einde van do brand.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Aalsterse Spuiter | 1973 | | pagina 9