ZONDAG 4 JULY 1847.
EERSTEN JAERGANG.— Nr 42.
AELST, den 5 Jsly.
DE SPELONK VAN DEN TIGER.
Dit blad verschynt des Zaterdags in den namiddag onder de
dagleekening van den daerop volgenden Zondag.Den prys der
inschrvving, by trimester, is bepaeld op 1 fr. 75 c., dien der
annoneen op 20 centimen den drukregel. De persoonen die
vóór een geheel jaer inschryven, mogen alle dry maenden kos
teloos eene annonce van 10 drukregelen in ons blad doen plael-
sen. Indien iemand reglveérdigc klagten of gegronde rekla-
mcn in 't algemeen belang te doen hééft, hy mag op onze onpar-
tydiglicyd rekenen; aen deéze zullen wy plaels in onze kolon-
nen verleenen en dezelve ondersteunen. Dit weékblad zal
verder gewaegen van alle brocbueren, schriften, boeken, prin
ten, etc. waervan een afdruksel aen deszelfs opsteller zal wor
den toegezonden. De naemen der persoonen die ons eenige
stukken zouden begeêren mede te deelen, zullen geheym ge
houden worden, ten zy wy in regie gedwongen wierden dezelve
te doen kennen. Geene stukken waervan wy de opstellers niet
kennen, zullen in ons blad opgenomen worden. Men
word verzogt alle artikels, annoneen, geld etc. vragtvry toe te
zenden. De redactie van dit blad gelast zich met al wat den
druk aengaet.
CUIQUE SUUM.
DEN DENDER-DODE.
BERIGT.De heeren inschryvers die hun abonnement
in de postkantooren genomen hebben, worden vriendelyk
verzogt hetzelve zonder uytstel te vernieuwen willen zy alle
vertraeging in de verzending vermyden.
Terwyl men te Gend alles aenwendom ter gelegenheyd
der kermis zoo véél vremdelingen naer die stad te lokken
als mogelyk is en aldus de neêringdoende persoonen ver
tier te bezorgen, zien wy met hertzeer dat onze stads-
regeéring aen dit alles weynig denkt. Het voorleden jaer
was er toch iets bereyd, maer deés jaer is alles in de pen
gebleéven, by zoo verre, dat menigen Aelstenaer be-
schaemd is van het kermisplakaet in 't openbaer te zien
hangen. Wat moeten toch de vremdelingen over ons
voorheen zoo bloeyënd en leutig Aelst denken Zy die
over eenige jaeren overtuygd waren dat al wie de Aelster-
sche kermis niet had bygèwoond, niet mogt zeggen naer
eene kermis geweest te hebben, zoodaenig was onze stad
wegens haere vrolykheyd en vermaeken alom gekend.
Hat in deéze omstandigheyd alle geldkwistingen zoo veel
mogelyk moeten vermenden worden, dat begrypt elkeen,
maer er valt te zien of de gierigheyd de wysheyd niet
komt bedriegen. Want, wie is niet overtuygd dat hoe
meer vremdelingen er naer de stad komen, hoe meer
vertier er is vóór de neêringdoende persoonen, en by
gevolg hoe meer er dóór octroyrechten in de stadskas
moet gestort worden. Dit is eenen regel van wys bestuer
en profytig overleg dien onzen gemeenteraed verkeerde-
lyk schynt op te vatten, en die ongelukkiglyk altyd op
ïiaedeel vóór de burgerklas, die in haer vertier liet be-
staen moet zoeken, uytkomt; noglans als er kwestie is
van drukkende lasten te betaelen, van soldaeten vóór
eene bagatel te huysvesten, van inteekeningen vóór 't on
derhoud van de arme te doen en meer andere zaeken,
dan word den armen borger wel gevonden immers men
weet het, vóór onnoodige prullen worden er jaerlyks me
nige honderde franken gewisseld. Maer, duyvel, zal
iemand zeggen, waeraen worden dan de VEERTIEN
HONDERD FRANKEN besteed die ten titel van uyt-
gaef vóór de publieke feesten geduerende het jaer, op
den stadsbudjet figureéren Wy doen ook deéze vraeg,
maer wy zullen ons wel wagten dezelve poogen op te
lossen, want wy erkennen ons volstrekt hier toe onbe-
kwaem. Veertien honderd franken, is evenwel nog al
(Vervolg en eynde zie N'4 ij.
Ondertusschen was het onweder gestild, en eenen zagten
wind had het geweld van den storm opgevolgd. Het gezang der
vogelen weergalmde op nieuw in het woud, de waterdruppelen
door de zon bestraeld, scheénen als diamantsteenen op de bla
deren der hoornen. Ik zag dóór de opening van onzen schuyl-
hoek die grootsche onlwaeking der natuer op de verwarring der
woedende elementen volgen; en het verschil dat deés stilzwy-
gend schouwspel met onzen toestand opleverde, maekte dien
zoo véél te schrikkelyker. Wy waren in een graf waeruyt niets
ons, scheen te zullen verlossenwant een wangedrogt, vrees-
selyker dan den Cerberus der fabel, bewaerde er den ingang
van. Den tiger had zich hy zyue doode jongens neergelegd.
'T was een schoon en Iroisch dier van eene hooge gestalte, zyne
gansch uytgestrekte lidmaeten betoonden de buytengewoone
kragt zyner spierennvt zynen met ontzettende tanden gewa-
penden muyl viel een raezend schuym. Eensklaps liet zich een
aenhoudend gebrul in de verte hooren: den tiger antwoordde
er aen door een .zugtend geslier; de Indiaencn begonnen ins-
gelyks te jammeren, het geen ons aenkondigde dat een nieuw
gevaer ons hedrevgde. Onze vrees wierd na eenige oogenblikken
eenen item, die wel bedeeld, toch iels vóór eenige kermis-
vermaekelykheden zou opleveren. Maer wy zullen er van
zwygen, 't is toch boter tegen de galg gekletst, wy zullen
geduld hebben, en verhoópen dat den tyd ons zal verlos
sen van een kruys het geen dit alles naer zyrt goeddunken
regelt. Dus lieve medeborgers, patiëntie.
Als eenen miskweekten straetjongen van iemand wie
het zy, eene welverdiende berisping krygt, wat doet hy
Hy lacht en spot er mede; als er ergens eene slegte zaek
te verdedigen is, waerntede een trelfelyk man zich niet
zou willen inlaeten, tot welke persoonen word er dantoc-
vlugt genomen? Tot dit slach van ambtenaers, die men
te regt advocaetenaf notarissen vankwaede zaeken noemt,
zooals de kronyk medebrengt, omdatdeéze altyd tot alles
gereed zyn, als er maer met schyven of duymkruyd ge
spééld word.
Nu, 't Aelstersch knoeyblad, de gazette, willende hae-
ren lykdienst nog wat verschuyven hééft, sedert dry
maenden zoo iets soórtgelyks aengevangenook hééft zy
dóór haere losbollige schimpredens en onbetaemelyke
verwytingen menigen weidenkenden mensch van medély-
den doen schokschouderen. Maërschuyven wyeenvlocrs
over die walgelykheden, zy zyn reeds naer weerde ge
schat, en verleenen haer eenige regels in antwoord op
haeren laetsten artikel noópens Mr. V. D. R.
Het prulblad zegt dat Mr. V. D. B. de gazette met de
Byl op keel, gesommeérd hééft haer wóórd te herroepen:
Wel had Mr. Van den Bossche haer voórlaetste N' geleé-
zen, wy zouden zulks vóór onzen patroon niet hebben
moeten doen, want het mank blad van baes Carolus heeft
zulks genoegzaem gedaen dan dat wy konnen te vredeu
zyn. Het zegt immers in zyn Nr van 20 juny II:
«Indien wydeze aenmerkingmaken, wy willen daerdoor
het gedrag van M. Van Den Bossche niet hekelen. By de
kiezingen heeft ieder het regt van zyne belangen waer te
nemen, en in dien zin te werk te gaen dien hem het guns
tigst voorkomen.
Ondertusschen, zullen wy aen de onbesuysde snorkers
der gazette zeggen dat wy tegen hun de Byl niet hoeven
noch willen gebruyken, dat dit wapen sleglsvoór den dag
komt tegen mannen die schryvers konnen heeten en de
redekunde magtig zyn, maer geenzins tegen gespikkelde
liefhebbers die slegts de rekenkunde verstacn. Tegen
zulke gebruyken wy de eenvoudige kuypers-of D'Huyge-
/aersdestel, als zynde deéze scherp genoeg 0111 suaeren
af te kappen wier losbreékingbekwaem is hun te doen om
zien. Verstoet gy die muzieknoot mannekens? Zoo niet,
spréékt maer een' wóórd, en wy zullen de destel eens be
zigen 0111gy weet wel. Maer ouf, Mr. V. D. B. daer
krygt gy eene kaeksmeétOp uwe stembedeltournée
zytgy volgens 't prublad, lnar en daer afgeleed, ja afge-
leed omnietzeggen aen dedeur gezet E11 de patroonen
der gazette, hoe zyn zy gevaeren? Overal wel ontvangen
en feestelvk binnengeleyd, maer op den dag der kiezingen
met alle titels van eer aen de poort gezet.... Zinnelooze
hoe durft gy over stembedeling spreéken, gyl. die als
stembelaers exprofesso gekend zytWy daegen u uyt
ons eenen enkelen kiezer aen te wyzen van welken Mr.
V. D. B. de stem gebedeld hebbe; brengt gy eenen bv,
wy zullen ei' u integendeel honderd met naem en stuk
noemen bywelke gy alles hebt aengewendom ze ten uwen
voórdeele op te winden.
Maer genoeg hier van, gy strykt genoegzaem uw eygen
vonnis als gy zegt dat nu uw prulblad maer eerst een
beetje begint te herleven. Hoe wilde gy dan candidaeten
doen doórgaen die slegts dóór eene onbecluydende, dóór
eene doode gazet ondersteund wierden? Om zulke ylhoof-
dige redeneéring uyt le kraemen, hoeft men zich van de
Gazette van Aelst te bedienen, geen ander blad, hoe onbe-
duydend het ook zy, zou zulke dwaesheden durven op
noemen.
Maer, a propos, slimmerikken, gy lost ook spolswyze
een wóórd over de middelen die M'. V. I). B. hééft aen-
geweézen om de lynnyverheyd te doen herleéven en de
armoede te keer te gaenindien geheel de wereld niet
wist dat gv alle volstrekt die zaek onbevoegd zyt, wy
zouden u wel eens vraegen om die middelen, die devrngt
zyn ecner aenhoudende studie en een teeken van oprechte
vaderlands-liefde, uyt te breyden of er betere aen te
duydendit ware noglans uwe pligt eer gy schaemtcloos
genoeg durfde zyn 0111 deéze te bekeuren. Maer zulken
eysch ware van onzen kant onredelyk 't ware willen wolle
scheêren vaneeney of yzer leerenzwemmen; van gekoók-
ten sneeuw kan men immers niet dan water trekken, en
braedworsten in een hondenkot gaen zoeken is 't werk
van eenen dommerik. Nu deéze taek laeten wy de gazette
over, zy heeft al klaer genoeg beweézen dat zy hier toe
bekwaem is.... proficiat.
waergemaekt; want wy zagen eenen tweeden liger min groot
dan den eersten regt op de plaels waer wy versclioólen waren,
komen aensnellcn.
Dien vyand zalnog gevaerlyker zyn danden anderen, zegde
M. Warthonwant 't is de tigerin, en deéze zyn onmedoogend
vóór die de welke haer van luiere jongens beroofd hebben.»
Het gehuyl en het gebrul der tigerin als zy de doode romp-
kens liaerer kleyne vernomen bad, overtroffen verre al het géén
wy reeds gehoord hadden, en den liger mengelde er zyn klae-
gend getier onder. Eensklaps hield haer gebrul stil, zy sliet
slegts een dof gemor uyt haere bedroefde borst; wy zagen haer
met eenen schui menden muyl lot den ingang der spelonk nae-
deren en langs alle zyden slaeren, als wilde zy de geéne die
haer haere jongens ontrukt hadden, ontdekken. Weldra vielen
haere gloeyënde oogen op ons, en daedelyk sprong zy voóruyt
als ont in onzen schuylhoek te dringen. Misschien zou zy er
door haere verbaezeude spierkragt in gelukt hebben den steen
om te stoolen, hadden wy niet al te gelyk onze kraglen in ge
spannen en verdobbeld om hem le wederhouden. Als de tigerin
onlwaerde dat zy er niet kon in slaegen, naederde zy tot den
liger, en, geduerende eenige oogenblikken, schéén zy met hem
te beraedslaegen; vervolgens vcrwyderdeu zy zich beyde met
eene ongelooflyke snelheyd en verdweénen uyt onze oogen.
Van oogenblik tot oogenblik, nae maele zy zich verdw vderden,
Met véél genoegen hebben wy de voórledene wéék een
afdruksel ontvangen van een herdrukt en vermeerderd
werkje getiteld Nieuwe Vlaemsche en Fransche samen-
wierd hun gebrul doffer, en welhaest hoorden wy niets meer.
Zoohaesl zy verdweénen waren, verscheénen onze twee in-
diaensche geleyders aen den ingang der spelonk, en drongen
aen deéze gelegenheyd van ontsnapping dóór de vlugt waer te
noemen, ingezien de tigers langs eenen anderen hun bekenden
ingang, in 'tinwendig der spelonk gingen dringen. Uyt dien
hoofde sloegen wy daedelyk d'hand aen 'l werk 0111 den steen
omver te stooten en wy verlieten dit graf, Waer wy gevreesd
hadden van leévende in begraeven te worden. 11. Warthon
verliet de spelonk den laetsten omdat hy, zonder zyn geweer
weergevonden te hebben, niet wilde uytgaen, wat ons aengaet,
w v dagten slegts aen de vlugt; wy hoorden al wéér het gebrul
der tigers, ofschoon nog in de verte; en deslappen onzer ge
leyders volgende, w ierpen wyons in eene zvbaen. De overgroote
menigte wortels, tronken en' afgerukte boomtakken waerntede
den weg bedekt was, maekte onze vlugt langzacm en moeyelyk.
M. Warthon, zeevaerdcr vol moed on„.»iyi,, pon nauwelyks
voort, en, om hem niet le verliezen, moesten -wy'djv tusschen-
pooz.cn stil houden.
Wy voorderden aldus sedert een kwartier tiers als een
doordringenden schreeuw van eenen onzer indiaeneir ons Be-
rigtte dat de tigers op onze slappen waren. Wy bevondenwns
dan vóór eene brug van rietstokken en boomtakken gemaekt
ett die men over den stroom geworpen had. Slegts de indiaènen
