553 ZONDAG 7 NOVEMBER 1847.
TWEEDEN JAERGANG—IV 00
AELST, den 6 November.
BUYTENLANDSCH STAETKUADIG 0VERZIGT.
Dit blad verschynt des Zaterdags in den namiddag onder de
dagteekening van den daerop volgenden Zondag.—Den prys der
inschryving, by trimester, is bepaeld op 1 fr. 75 c., dien der
annoncen op 20 eentimen den drukregel. De persoonen die
vóór een geheel jaer inschryven, mogen alle dry maenden kos
teloos eene annonce van 10 drukregelen in ons blad doen plaet-
sen. Indien iemand reglveêrdige klaglen of gegronde rekla-
men in 't algemeen belang te doen hééft, liy mag op onze onpar-
tydigheyd rekenen; aen deéze zullen wy plaets in onze kolon-
nen verleenen en dezelve ondersteunen. Dit weekblad zal
verder gewaegen van alle brochüeren, schriften, boeken, prin
ten, elCt waervan een afdruksel aen deszeifs opsteller zal wor
den toegezonden. De naeinen der persoonen die ons eenigc
stukken zouden begeêren mede te deelen, zullen geheym ge
houden worden, ten zy wy iii regie gedwongen wierden dezelve*
te doen kennen. Geene stukken waervan wy de opstellers niet
kennen, zullen in ons blad opgenomen worden. Mere
word verzogt alle artikels, annoncen, geld etc. vragtvry toe te
zenden. De redactie van dit blad gelast zich met al wat den-
druk acngaet.
CLIQUE SLUM.
DEN DENDER-BODE
Indien het ministerie, zoo en gelyk het in zyn pro
gramma zegt, em groot belang hegt aen de ontwikkeling
van den publieken en nationaelen geest, het moet aen het
volk zyne contitutioneéle rechten tot liet benoemen van
zyne communaele overheden terug geéven; het inoet,
met eene morale, maer eene weézenlyke vet antwoórde-
lykheyd, aen alle de beambte en aen zich zeiven, opleg
gen.—Het moet de deugd loonen en de ondeugd straffen.
Het moet gespaerzaemheden invoeren, en vóór den
staet handelen gelyk het vóór zicli zeiven zou doenhet
moet de bedelary afschaffen, den armen werk geéven, en
maeken dat deézen op den hals van zynen medeburger
niet onmiddelyk weégen moet.
Indien het aen deverslandelyhe en zedelyke (intellectuele
et moraux) belangen, hunnen hoogen rang zeilt behouden
het moet zyne wet op het leeger onderwys wederroepen,
zyn ontwerp op het middelbaer in 't vuer steéken, en het
onderwys teenemael vry laeten, enkelyk eenen geldelyken
onderstand jaerlyks daer toe schikkende. Eene vyfjaerige
ondervinding hééft reeds genoegzaem geleerd, dat de
vryheyd alleen, in Belgiën, de weélenschappen kan uyt-
brëyden.
Ilet ministerie is niet min doordrongen van de groote
rol die de stoffelijke belangen, in de belgische staetkunde
moeten speélen... ook belooft bet er zich onophoudelyk
mede bezig le houden.
Den financieèlen toestand des ryks, zegt het programma,
zal eerst en vóór al de geheele aendagt van het ministerie
vestigen, iiet kabinet hééft vastelyk besloóten het even-
wigt in de budjetten te verzekeren en te handhaevcn.
Moet het dit evenwigt bekomen met liet verhoogen der
schattingen, liet ministerie zal wei haest zynepopulariteyt
verliezenhet moet dit evenwigt hereyken dóór gespaer
zaemheden en daer toe schynen zyne eerste stappen niet
DE BOETELINGE.
VERHAEL VAN TWEE K.RUYS VAERDERS.
In een schoon dorp, aen den oever van den Rhyn gelegen,
woonde ridder Kuno. Hy sleet zyne dagen intreurigheyd en nam
aen geene der jaglparlyën of gastmaelen, die de naburige edel
lieden gaven, deel. Een verborgen zielsverdriet knaegde aen
zyne levensdagen, en, even als den uyl het koesterende zon
licht ontwykt, zoo ontvlood ridder Kuno de mensclien. Reeds
waren er vyftienjaerenvervloógen, sedert hyzicli aldaer hadne-
dergezel, en nog nimmer had iemand zicli konnen beroemen te
hebben geweélen, waerom by zicli van de gelieele wereld afzon
derde. Hy bad slegts eenen eenigen bedienden in zynen dienst,
die, in navolging van zynen meester, met niemand, dan lioogst-
noodzackclyk, in aenraeking kwam. Op zekeren avond, toen de
zon reedsin bet walerdes Rliyns was gedaelden de maenliaeren
sluyër had afgeworpen en vriendelyk aen den azuren hemel
blonk, klopte eenen vremdeling aen de poort des kasleels en
verlangde dringend ridder Kuno te spreéken. Berliam, zoo was
don naem van Kuno's bedienden, kondigde zynen heer den
vremdeling aen, en deézen beval hem den aengekomenen by
zicli le brengen. Den vremden trad binnen en wierp zich, met
den uylroep V,'eerden Kuno! in des ridders armen.
Kuno drukte hem aen het hert, en beyde namen aen den
heêrd plaels. Kuno beval Berliam den kostbaersten wyn te bren
gen, en na dat aen dit bevel voldaen was, knoopten de ridders
het volgende gesprek aen
Myn weerden Ouo, begon Kuno, het is my onmogelyk de
vreugd, welke uw bezoek my verschaft, uyt te drukken. Gedue-
rende eene vyftien-jaerige afweézigheyd is u voorzeker veel
merkweérdigs overgekomen; verliael gydus eerst, mynen vriend
eu alsdan zal ik u ook myne ongelukken doen kennen.
voordeehg te zyn. Het heeft begonstmet pensioenen te
creëéren, die noodzaekelykden budjet bczwaeren moeten,
en het evenwigt nog meer verbreéken. Verre Van ons
zyne afstellingen te willen beknibbelen, doch hééft het
generaels, die nog te peêrd konnen stygen en hunnen
dienstverrigten eeniglyk afgezet om gunstelingen te
verhellen, alsdan moeten wy deéze handelwyze openhcr-
tiglyk afkeuren. Vóór Wat de civiele ambtenaeren
raekt, de gouverneurs, districts-commissarissen, etc.,
deeze liebbon ofwel of slegt gehandeld. Hebben zv slegt
gehandeld, zy verdienen geen pensioen hebben "zy wel
gehandeld, waerom hun afgesteld? Zal men zeggen de
vt et op do pensioenen hier in geraedpleégd te hebben,
maer eene wet die de slegte ambtenaeren even gelyk de
goede, met pensioenen beloont, is noodzaekelyk eene
slegte wet, en men moet de zelve wederroepen of her
zien. Dat men al de noodclooze en onmaetige pensioenen
afschaffe, en men zal eene gespaerzaemheyd bewerken
die alleen liet evenwigt misschen zou konnen te wege
brengendoch daer zyn andere gespaerzaemheden in le
voeren. Om alhier maer van eene te gewaegen, moeten
wy de aendagt op het leger inroepen.Ons Belgiën is
eenen onzydigen staet; wy mogen met geen hoegenaemd
ryk oórlogs verbonden aengaenin tegendeel, hebben
devyf groote mogendheden de verbintenis op zicli geno
men onze grenzen te doen eerbiedigen. Wy bobben dus
geen leger noodig 0111 onze grenzen te bewaerenliet kan
tot niets strekken dan tot behoud der inwendige rust of
regeltugt, en wel voórnaemelyk (want vóór deéze is er
m Belgiën niet te vreezen, zoo lang wy ecnigzinls wel
bestuerd worden) tot den luyster van ons koningrvk.
Nu, wy hebben een voltallig leger van 80,000 mannen,
't géén iedereen vóór overtollig houden moet.—Als wv
een voltallig leger van 00,000 mannen hebben, is dit niet
meer dan genoegzaem? Men zou alsdan nog dc twee
derde der manschappen naer hunne liaerdsteéden mogen
zenden, zonder den dienst in lfet minste (e zien lyden,
en de gespaerzaemheyd die het minder getal van officie
ren zou te wege brengen, zou niet alleenelyk liet even-
iv'gt bereyken, maer zelfs toelaeten eenige conlributiën
al te schaffen of te verminderen. Wy verhoópen dus dat
onze liberaele en vaderlandsminnende ministers dergelyke
vermindering uyt zich zelveii zullen voorstellen, en mog-
ten zy, uyt hoogmoed of anders aengedreéven, het niet
doen, dat de meerderheyd der volksvertegeDwoórdigers,
die zoo stellig beloofd hebben alle mogelyke gespaerzaem
heden te handhaeven, den voorstel doen zullen cn kragt-
daediglyk stand houden, mogt den minister van oorlog er
zich, met bedreyging van zyn ontslag, tegen verzetten.
W ill men het land in eenen ontzaggelyken staet van
aerdediging houden; dat men de borgerwagten in alle
gemeenten tot stand brengc, deéze wapene, en aide jong-
heyd den Avapen handel leére kennen. Hier toe heélt men
slegts bekwaeme olïicieren-onderwyzers in de gemeenten
rond te stieren en te doen verblyven. De jongheden van
tb tot 20 jaeren zullen zich alle in den wapen handel met
genegendheyd laeten en doen onderwyzen, wilt men een
decreet afkondigen dat al die geéne, iii den wapenhandel
Yolkoinenüyk onderrigt, zullen vry zyn van den werkelv-
ken dienst der milieie, en alzoo zullen wy, zonder kosten
vóór den staet, strydbaere mannen, in tyd van nood, met
overvloed konnen verzaemelen.
Otto schoof zynen stoeldigter by liet vuer, en sprak:
Toen ik u voor liet laetst in Palestina aentroi', was Jerusa
lem reeds weder in handen der ongeloovige geraekt. Ziende
dat al onze poogingen te vergeefs waren, maekten wy ons ge
reed om naer ons geliefd vaderland, liet iTugtbaerDuytschland
Aveder te keeren. Onder weg egler geraektcn wy in de hinder-
laegen der Saraeenen, die onze geheele bende,"met uylzoiide-
nng vail Adolf Vail Wolgau en my, van kant maekteu. O, hoe
dikAverf Avenschten wy ook verslaegen te zyn geweest! Maer een
ander lot was ons door den Hemel voorbehouden. Beyde wier
den tyy gevangen genomen en naer eene naburige stad' gevoerd.
Vyf jaeren lang versmagtlen Avy in ketenen. Wanneer wy liet
Christendom al'zweèren en den Islam aenhangen wilden Avierd
ons onze onmiddelyke vrystelling beloofd. Maer God'schonk
ons kraglen en avv weygerden standvastig. Op zekeren dag ont-
vliigtten wy; maer, lielaes! nauwelyks hadden wy dry neren
afgeleyd, ol' wierden aglerhaeld, en, in ketenen geklonken, naer
de slad terug gesleurd, lievig was den toorn van eenen ver
gramden meester; Avy wierden gegeeseld, en Adolf, hy, die lin
nen wankelenden moed aenwakkerde cn slaende hield', bezweek
onder de slagen der beulen. Na een smertelvk en langdueri"
lyden herstelde ik, en bet geluk zond my, in de dogier van
mynen beul, eenen reddenden engel. Fatmé, zoo was liaeren
naem, had my gezien, zy had medclvden met my, en dil mede-
lyden veranderde in genegenheyd. Zy verzogt haren vader, die
haer teeder beminde, en haer in ailes liaeren wil gaf. om my
met er tyd aen haer te schenken, voórgeévenderdai zy van
eenen haerer slaeven gehoord had, dal ik het hovenierswerk
111 den grond verstond, en zy iemand verlangde, 0111 liaeren
heerlyken bloemenhof te verzorgen. Hacren vader bewilligde
ill haer verlangen en myn lot was verwisseld. Fatmé was eene
der schoonste maegden van het land, en als zuster en broeder
leévende, smaekten Avy liet zaligst genot. Maer, liclaes! er be
gonnen zich donkere wolken aen onzen gelukshemo! t ve<--
Den hertog van Modena hééft thans de inbezitneémin»
van Fivizzano (Italian), gewaegd; hy heeft troepen en
kanonnen derwaerds gestuerd.Te Turin hebben de
troepen op het volk geschoóten omdat het ter eere van
Pi"s IX- lofzangen aenhief en lecve de onafhanglykheyd
van Italian uytriep. Den koning van Sardinian is op-
zigtelyk de afteekening der douanenlyn met den Paus en
Toskanen overeengekomen.
Thans meer dan ooyt is den burgerkryg in Zwitserland
loonen, die weldra in eenen vreeslyken donderslag over ons
losborstlen. Eene van Fatmé's vrouwen was nayverig op ons
geluk en verhaelde alles aen Agab, Fatmé's vader.
Op zekeren avond,dat de duysternis lietaerdryk in haeren
sluyër gehuld bad, en duvzende van vonkel, nde sterren aen
liet firmament blonken, terwyl wy, als naer gewoonte, te zamen
in ecu priëél, dóór eenen ryzenden palmboom g vormd, zaten
le kouten, traden eensklaps Agab en dry gewapende slaeven te
voórseliyu, en overweldigden 011s. Met een van gramschap
gloeyënd gelaet beval Agab de slaeven ons in den stroom le
werpen, die den hof van Fatmé omgaf, en oogcnblikkelvk
wierd dit vreed besluyt ten uylvoer gebragt. Gelukkig was ik
eenen goeden zwemmer, en Fatmé verzoekende my vast le
houden, zwom ik naer eene gondole, die aen eenen pa'el in den
stroom vast lag, en diende, om plaizicrlogtjes op het water ti-
doen. Onder begunstiging van den nngt gelukte liet my met
Fatmé ongemerkt de gondole te bestygen, en snel naer den
anderen oever te roeyên. Ik vvierp myne muts en Fatmé hacren
sluyër 111 liet ivater, opdat men zoude denken, dat wv onze
dood in de golven hadden gevonden. Wy bereykleu behouden
den overkant, en vonden eene rondreizende karavane, welke
naer Constantinopolen vertrok. Onderweg liet Fatmé, ik toch
had haer vroeger, zoo véél in my was, den katliolj ken gods
dienst loeren kennen, zicli dóór eenen priester, die zich by de
karavane bevond, doopen, en trok europesehe kleedcren aen,
Zonder bezondere lotgevallen bereykten wy Constantinopolen.
maekten de weynige kostbaarheden, welke" wy by ons hadden,
tol geld, en vertrokken naer Duytschland. Op myn kasteel
aengekomen liet ik my met Fatmé in den echt verbin
den, cn, na Aerloop van een jaer, wierd ik vader van eenen
zoon. Zoo leefden wy eenigen tyd, waerin myne lieve Fatmé
my nog eenen zoon en eene dogtcr liaerdc, zoo gelukkig, als
welligt ooyt een menschenpaer geleefd hééft. Op zekéren
avond, de gebeurtenissen myns levens nagaende, dagt ik aen u.
