NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
Donderdag 19 Mei 1887,
10 centiemen per nummer.
4lste Jaar, i\° iu255,
ABONNEMENTPRIJS
ANNONCENPRIJS
Politiek overzicht.
GOD UITGEDAAGD
Leve de rij beid gelijk
te Molenbeek.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
i dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
tr. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutslraat,
N° 10, nabij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen lleklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdagavond.De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Calqne Suuui.
HELST, 18 MEI 1887.
Duitschland. Het wetsontwerp op
den suiker,dat aan den duitschen Bonds
raad werd onderworpen, stelt eene be-
i lasting voor van 10 mark per 100 kil. op
i den suiker van allen soort. De belasting
op den beet wordt van 170 penning op
100 gebracht. Men schat de jaarlijksche
opbrengst van deze belasting op 46 a 52
millioen mark.
Men telegrafeert uit Berlin aan de
Soleil dat men op de russische grenzen
ontdekkingen heeft gedaan, die eene zeer
groote opschudding hebben veroorzaakt.
De militaire magazijnen in de russische
provinciën van het westen, zijn met
krijgsvoorraad opgekropt. "Warschau is
het groot centrum der bevoorrading.
Frankrijk en Duitschland. Men leest
in de Kreuzzeitung
De toekomst van Frankrijk schijnt heel
onzeker daardoor verkrijgt de voorge
nomen mobilisatie zoo een groote betee-
kenis voor Duitschland, dat dit rijk ter
wille zijner veiligheid gedwongen wordt
verdedigingsmaatregelen te nemen.
De machthebbenden in Frankrijk zullen
er zich niet over moeten verwonderen,
als in de hooge militaire kringen te Ber
lijn eene mogelijke versterking op voet
van oorlog van de geheele duitsche troe
penmacht, in de rijkslanden overwogen
wordt.
Ongetwijfeld zullen de heeren in het
fransche ministerie zich nog eens ernstig
beraden, alvorens den eersten stap te
doen tot den oorlog.
Als gevolg ontwikkeld de Kreuzzeitung,
in den vorm van eene korrespondencie
uit Parijs, vervolgens het denkbeeld, dat
eene betooging in de straten reeds vol
doende zou kunnen zijn om de vredelie
vende regeering te Parijs omver te wer
pen, en een ministerie dat den oorlog wil,
aan het roer te brengen.
De haute finance te Parijs, zoo zegt het
blad, heelt reeds petrol geroken en hare
kostbaarheden in veiligheid gebracht. Het
artikel eindigt met de woorden Giste
ren beweerde men ter beurze, dat baron
Adolf von Rothschild zijne koffers in
pakte Zouden de ratten inderdaad het
schip reeds verlaten
Minder hevig laat de Post zich over de
voorgenomen mobilisatie uit. Dit blad
bepaalt zich tot een zakelijk betoog, waar
in wordt uiteengezet, dat het fransche
oostelijke legerkorps aan de oostelijke
grens reeds ten halve gemobiliseerd was.
Aangezien nu de troepenmacht der
Duitschers versterking heeft ondergaan,
(Naar henyaarschc familie overleveringen)
11* Vervolg.
De fabrikant was overwonnen. Hij vroeg
•venwel
Gij zult me toch wel voor mijn persoon
een voetpad door bet bosch vergunnen, lot
bier aan uwe woning
De graaf slak hem de hand toe en antwoord
de
Op dit oogenblik werdun de beeren door een
luiden roep ie bun onderhoud gestoord.
Ha, dat is mijne dochter Cecilia, zegde de
graaf met een recht vergenoegd gelaat, zij
waarschuwt ons dat bet maal gereed is en
wacht ons daaraan in de verande.
Werkelijk was de jonge gravii reeds aan
de gedekte tafel gezeten, waarop een zeer een
voudig souper van brood, honig en room ge
reed stond. Iedere spijs, waaraan bloed ge
kleefd had, elke drank die vloeiend vuur ver
borgen hield, was van dezen disch verbannen.
De vader zette zich op de bank nevens zijne
dochter, Siebelman plaatslezich tegenover hen
en nu begon onder gezellig gepraat de maaltijd,
in de lieflijke stilte van den avond en waarbij
de maan den dienst van tafellamp verrichtte.
Da fabrikant bad daarbij genoeg gelegenheid
zou de proef, welke de fransche minister
van oorlog met eene mobiliseering nemen
wil, geen bijzonder ernstig karakter heb
ben, wanneer zij tot dit oostelijke leger
korps bepaald bleef.
Iets anders zou het zijn, wanneer twee
fransche legerkorpsen in het westen ge
mobiliseerd werden. In dat geval toch
zouden, met het reeds half gereedstaande
oosterlijke korps, binnen vier dagen of
vijl fransche legerkorpsen de duitsche
grens kunnen overtrekken.
Vervolgens zegt de Post, dat de fran
sche regeering ook wel zonder bijbedoe
ling eene mobilisatie kan inrichten.
Heeft dit echter eenmaal plaats gehad,
dan zou het voldoende zijn dat eene oor
logzuchtige regeering aan het roer kwa-
me, om zich met die gereedstaande troe
pen op Duitschland te kunnen werpen.
Daarom is de duitsche regeering ver
plicht eenige en zeker meer dan twee
legerkorpsen, niet in oostelijk, maar in
midden-Duitschland te mobiliseeren en
bovendien in Elzas-Lotharingen alle voor
den oorlog bruikbare peerden tot hare
beschikking op te eischen,[en de afwezige
soldaten, die in verlof zijn, bijtijds op te
roepen
De Times heeft de volgende gewichtige
depeche van haren korrespendent uit Ber
lijn ontvangen
Het is waarschijnlijk dat graaf von
Munster, duitsch gezant te Parijs, diplo
matische opmerkingen maken zal, aan
gaande het ontwerp van generaal Bou-
langer tot mobiliseering van een deel
des legers.
Generaal Boulanger zal ten minsten
moeien beloven dat de gemobiliseerde
legerkorpsen niet zullen worden gekozen
tusschen degenen, die aan de duitsche
grenzen liggen.
Indien het fransch gouvernement aan
dit verlangen niet voldoet, zal Duitsch
land zich hierdoor beleedigd gevoelen,en
onmiddellijk eene oorlogsverklaring laten
volgen.
Men telegrafeert bovendien uit Berlijn
aan de Soleil
Men houdt zich hier, alsof men aan
de mobiliseering van het leger in Fran
krijk een buitengewoon belang hechtte.
Men spreekt van het nemen van
dezelfde maatregels, onder voorwendsel
de veiligheid van het duitsche keizerrijk
te beschermen, wiens militaire strijd
macht zich op het oogenblik der mobili
seering in een ondergeschikten toestand
zouden bevinden.
Er zou zelfs spraak zijn van de mobi
liseering van het 15* legerkorps, dat zich
in Elzas bevindt, alsook van de afdeeling
beiersche ruiterij en infanterie, die van
dit legerkorps deelmaken.
om op te merken, hoe lief vader en dochter
elkander hadden, hoe gelukkig de een door
den aoder was. Vooral werd hem dit duidelijk
toen Cecilia, nadat bet avondmaal was afgeloo-
pen, hare vingers zacht langs het gelaat haars
vaders liet gaan en eensklaps aan hem, Siebel-
mao, vroeg
Wilt gij wel gelooven, mijnheer, dat ik
in mijn binnenste, vader's gelaat zóó goed,
zóó duidelijk zie,dat ik wel in staal zou wezen,
om zijn beeld te moddelleerec, als ik de ge
schikte was daarvoor bad
Welnu, gravin, gaf de aangesprokene ten
antwoord, daar moet gij dan eens de proef van
nomen Ik zal u de was, die men moet hebben
om te Loelseeren, zoodra ik kan komen bren
gen
Die voorslag werd in dank aangenomen en
nu stond Siebelman op om afscheid te nomen
en te vertrekken Doch do graaf verlangde
volstrekt om hom lot de plek waar zijn peerd
stond te begeleiden, daar bij zoo licht, nu
vooral daar hel haast naar middernacht liep,
zou kuunen verdwalen. De fabrikant kon hier
niets verstandigs tegen in brengen. Hij nam
dus beleefd en hartelijk afscheid van de blinde
en liet zich vergezellen door haar vader.
Zij hadden echter nog geen tweehonderd
schreden afgelegd, of daar kwam hem een jong
meisje hijgend achterna loopen dal, zoodra ze
hen had bereikt, nog geheel buiten adem den
graaf verzocht of hij niet eens dadelijk naar
baar broertje wilde komen zien, dat plotseling
erg ziek was geworden en het doodsbenauwd
bad.
Siebelman ondersteunde terstond bet verzoek
der kleine, stelde den graaf gerust en verklaar-
Italië. Het is zeer waarschijnlijk dat
Italië, naar het voorbeeld van Engeland,
zal weigeren op oflicieele wijze aan de
wereldtentoonstelling van Parijs in 1889,
deel te nemen. Om zich te versehoonen
zal de italiaansche regeering doen gelden,
dat er tegenwoordig te veel tentoonstel
lingen worden geopend, en haar finan
cieel® toestand zich tegen de onkosten
barer deelneming verzet.
Onder dezen titel deelt onze confrater
De Brusselaar een schrijven meê op
't welk wij de bezondere aandacht onzer
geëerde lezers in roepen, omdat het hen
aantoond waaraan de katholieken zich in
steden en gemeenten waar de liberalen
meester zijn mogen verwachten
In naam der vrijheid gebeurt er tegen
woordig van alles
In naam der vrijheid wordt in nel vrij
België door de Logie alle vrijheid onder
de voeten geloopen.
Onder het beheer dier averechlsche
vrijheid is men nagenoeg nog vrij van
niet als een houd te sterven, maar men
is het niet meer om volgens zijn geloof
begraven te worden.
De kerkhoven volgens de jurisprudence
progressive, in schier alle geliberaliseerde
gemeenten aan de kerkfabrieken ontno
men, zijn niet anders meer dan min of
meer opgeschikte prospuiten.
De arme mensch, die geen vervoer en
hegraafkostin in eene andere gemeente
als wiir hij streft betalen kan, moet wil
len of niet in dien prosput.
't Is immers tegen de vrijheid der vrij
denkerij, zoo wij gelooven dal onze licha
men geheiligde voorwerpen zijn, die een
maal tot eea eeuwig leven verrijzen
zullen, en welke het betaamt, volgens
het schier twee duizendjarig gebruik der
Kerk, ter ruste in gewijde plaatsen néér
Ie leggen.
Tot hiertoe was de kleine burger nog
vrij eenige stuivers achteruit te leggen
om na zijne dood, elders dan in zijne li
berale gemeente, op een kerkhof ter aarde
besteld te worden.
Dit kan de Logie niet langer uitstaan,
en daarom ligt het in haren wensch, zoo
verre mogelijk den prosput verplichtend
te maken.
Men moet dan beginnen met het uit
voeren der lijken moeielijk ie maken voor
de geringen, dat is te zeggen onmogelijk
voor de bijna algemeenheid der bevol
king.
Wie zal er beginnen waar zal men
beginnen
Brussel, hart en harsenpan van 't land,
dc dat hij alleen den weg wel vinden zou,dien
hij zich thans goed herinnerde dat een eind
verder eerst langs eene beek, vervolgens over
eene brug en dan recht toe recht aan liep,
zoodat de graaf zonder zorg over hem kon
wezen. Daarop namen do heeren afscheid,
keerde Konday met het kleine meisje huis
waarts, om eerst enkel raedecijoen te halen
eu stapte Siebelman in de richting voort,welke
de graaf hem nug in baast had aangewezen.
Maar onder hel hooge geboomte zijnen weg
vervolgende, kwam onze fabrikant al spoedig
tol de overtuiging dat een mensch zich in den
nacht niet zoo gemakkelijk richten kan, als bij
dag Hij moest zich weldra bekennen, dat hij
wéér aan 'l dwalen was in het warnet van la
nen, door hetwelk hij de beek dacht te berei
ken, doch juist toen hij niet meer wist waar
heen, zag hij hol water voor zich.Hij behoefde
nu nog maar de brug te vinden,dan was hij ge
holpen. Hij liep nu langs de beek door, maar
de brug liet liet zich met vinden, Hij be
greep echter hel verstandigst te doen met den
loop der beek maar te volgen. Hij deed daloek
en kwam eindelijk weer vlak in de nabijheid
van de woniDg te recht, die zoo straks had
verlaten.
Dit was du waarlijk toch een belachelijke
toestand Te moeten aankloppen met de be
kentenis dal men zich niet wist te redden En
dal daar de bewoners misschien reeds ter rust
zouden zijn En toch bleef bem geen andere
keus over. Maar gelukkig Toen hij met zachte
treden dichterbij kwam, zag hij de dochfer des
huizes cog ouder de verande gezeten, roerloos
stil, met bebogen hoofd. Sloeg ze wellicht thans
hare blikken in bare eigene wereld Het pij-
heeft in du geburen een vooruitlooper,
een hollen kop, waar de Logie kan meê
spelen lijk ze wil.
Te Molenheek is de man gevonden
daar immers heeft men reeds gedaan wat
men nergens heeft durven doen lol hier
toe: hel kruis van den lijkwagen smijten,
van den lijkwagen dien, nota bene, ieder
een verplicht is ie ritmen, of ze geerne
of noode het kruis zien, daar komt de
hollekop van burgemeester niet tusschen.
Een oude dienstmeid sliert dezer da
gen te Molenbeek. Van lang te voren had
liet vrouwken gespaard en geschrafeld
om toch niet in den prosput le moeten
gedolven worden.
Zij was van Eyseringen daar, in de
gewijde aarde verkoos zij hare rustplaats,
bij testament verzoekende dat men met
de minste kosten mogelijk haar dood li
chaam derwaarts voerde.
Men ging bij B. Hollevoet den hem
betreffenden inhoud van het testament
bekend maken.
't Was goed
Ja, in 't eerste doch, een schoone rol
vooruitziende, liet de burgemeester we
ten, dat bet testament zou mogen uitge
voerd worden op voorwaarde dat men
den lijkwagen van 1® ol 2* klas name
dus lot op de grenzen der gemeente,
honderd en vijftig of honderd franken be
talen zou.
De familie vond liet redelijk gepeperd,
en liet bij deurwaarder weten dat hun
inzicht was het testament harer overle
dene le doen uitvoeren.
In den prosput zal ze vloekte de bur
gemeester inwendig, en hij liet welen,
dat indien er op gegeven ure niet ten
minste honderd frank afgeteld zou zijn,
hij den lijkwagen der armen zou zenden
om het lijk, niet naar Eyseringen, maar
naar 't geuzen kerkhot te doen voeren.
Protestatie van de familie, die herhaal
delijk aanbood den corbillard van eene
mindere klas te betalen, daar ze in 't ge
heel aan 't pluimen-versiersel van den
schoonen lijkwagen niet hield.
Op 't gezegde uur kwam de armen-lijk-
wagen en politiemannen aan het sterf
huis. De bloedverwanten openden de
deur niette meer daar de overledene
nog den legaten tijd niet dood was, om
het lijkopnemen d'office te wettigen.
Ingezien de onvriendelijke houding van
het toegestroomde volk dachten politie
en lijkvervoerders dat het voorzichtig
was daar niet op straat te blijven slaan,
en men trok er van door.
's Anderdaags rond acht ure, bij de
afwezigheid der lamilie, en ondanks de
protestatie der geburen, veerde men het
lijk in den armeu-wagen meè, men reed
er, (ziet een hoe goed toch eerst meé
ter kerke, (Zeker uit eerbied voor de pre-
nigde bem haar tc moeten storen, doeh de
nood dwong en hij gaf zoo bedaard mogelijk
van zijne tegenwoordigheid blijk, door te zeg
gen
Vergeef me dat ik nogmaals sloor, gra
vin
Hoe, zijl ge weer terug vroeg deze ver
rast, daar ze bem dadelijk aan zijne stem her
kende.
Tot mijne beschaming moet ik verklaren,
dat ik den weg door bet boscb niet heb kunnen
terug vinden. Al dwalend ben ik weêr op uw
huis locgeloopen en nu ben ik gedwongen van
de goedheid uws vaders lo verlangen, dat hij
mij minstens lot aan de brug vergezelle, daar
ik anders zeker op nieuw aan het dwalen raken
zal. Ik weet tchler dal hij bij een ziek kind
geroepen is en verzoek u dus verlof om, als hij
nog mot lerug is, op zijn terugkomst te mogen
wachten.
De boer, bij wien vader is geroepen,
woont tamelijk ver af, hel zal dus nog lang aao-
loopen eer hij weêr te buis is, doch dat maakt
niets uit. ik zelve zal u wel lot aan de brug ge
leiden.
Gij, gravin vroeg de jongeling verwon
derd
Wel zeker, mijnheer, en gij kunt u gerust
aan mijne leiding toevertrovwen, want in hel
bosch ken ik ieder pad, om zoo le spreken,elke
boom.
Maar bedenk toch dat het nacht is
Daar is voor mij immers geen onder
scheid tusschen dag en nachl Volg mij maar
Ik zal u wel brengen waar ge wezen moet.
Zij wipte nu even het huis in, doch kwam
weldra terug met een hoedje op en een sjal om
somptie dat de overledene dit zoo zou
gewild hebben en dan recht recht naar
een kerkhof dat de overledene bij testa
ment stellig geweigerd had
En zoo verstaat men in de Logie de
Vrijheid
En zoo dienen de logiebroêrs het va
derland als burgervaders
Het schijnt dat de lamilie wil weten
hoe of de rechtbank er over zou denken.
Intusschen is het volk van Molenbeek
in eene onzeggelijke opgeruidheid 't Is
te verstaan
Molenbeek, Molenbeekwanneer neemt
ge den bezem eens om uw gemeente
huis proper te keren
't Is niet te verwonderen dat de deftige
Molenbeekenaars last verkoopen om een
maandaat voor den gemeenteraad te sau
veerden
Doch, elke burger is verplicht tot wel
zijn zijner medeburgers alles bij te dra
gen wat hij kan Willem.
Hoe eerlijk
Door leugens kwaad vuur stoken is
een loffelijke gewoonte bij de liberalen.
Wat eerlijk werk
De Chronique beeft aangekondigd dat,
na hel stemmen der wet, de beenhouwers
van Brussel, den prijs der gewone kwa
liteit van vleesch met 50 centiemen per
kil. verhoogd hebben.
Welnu, zegt de Ceurrier, daar en is
geen-woord waar van.
Heel die historie is een uitvindsel.
Bericht.
De minister van financiën heeft de eer
ter kennis te brengen der houders van
obligatiën aan drager der openbare
schuld aan 4 t. h., 1® reeks (met de ver
valdagen ep mei-november) wier verwisse
ling door de wet van 9 november 1886
werd vastgesteld, dat de ruiling dezer
schuldbrieven tegen titels aan 3 1/2 t. h.,
2e reeks, met dezelfde vervaldagen, koste
loos zal plaats hebben, bij de verschil
lende agenten van den Staatskassier (Nati
onale Bank)te beginnen met eerstkomen
de» 23' mei.
De formaliteiten waartoe de houders
verplicht zijn, staan vermeld op de voor
schriften der aanvraag die zij moeten in
dienen deze voorschriften zullen, te
beginnen met 20 dezer loopende maand,
te hunner beschikking liggen bij de agen
ten der schatkist.
De houders van schuldbrieven aan
4 t. b., reeks, die hunne titels inde staats
kassen hebben neergelegd omze, volgens
hel ministerieel besluit van jongstleden,
28 januari, le ruilen tegen obligatiën aan
3 1/2 t. h5* reeks, met de vervaldagen
op 1 lebruari en 1 augusti, mogen insge
lijks, te beginnen met 25 der loopende
maand mei, zich bij die zeilde kassen
de schouders en onder de woorden als gij
mij maar volgen wilt, ging ze de verande af
op het hel bosch toe, Otio Siebelman volgde
haar Met lichten en toch zekeren stap zweefde
ze als eene loovergodin voor hem uit en toonde
ze met de verschillende wegen en paden zóó
vertrouwd le wezen, alsof ze door het donker
heen alles kon zien. Geene kronkeling van hel
pad, dal zij passet-ren, geene hollen of merk-
weerdigen boom, dien ze voorbij gaan moes
ten, of hol werd hem vooraf door haar aange
kondigd. Eens zelfs maakte ze hem opmerkzaam
op een trotschen lindeboom, die zijno wortelen
dwars over den weg had geslagen en waar
schuwde ze hem op le passen en er niet over
le struikelen.Ten laatste kon hij zich niet weer
houden haar te vragen
Maar zijl gij nu inderdaad iu het geheel
niet bevreesd, gravin
Wat zou ik dan toch hier in dit eenzame
bosch te vreezen hebben was hare wedervraag
op hoogst kalmen toon.
Siebelman zag andermaal met diepe verba
zing, met zekere eerbied dal lieflijke, bekoor
lijke wezen aan, dal met wist wat liet betee-
kende, en er met veor vreesde in hel midden
van den nachl in een eenzaam bosch met een
jongeling alleen le zijn Eindelijk naar den
zin van onzen fabnekanl veel te spoedig was
de brug bereikt.
Zie zoo, hier zijn we aan de brug zegde
zij. Van hier lot aan de afslmlingspalen van bet
bosch kunt gij thans niet meer dwalen. Nu
keer ik terug en wenseh u wel thuis en een
goeden nachl, mijnheer Siebelman!
(Wo*»t voortgezit).
