NIEUWS- EN «ANkONDIGiNGSBLAD ViiN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
Zondag 11 December 1887, 10 centiemen per nummer.
42sle Jaar, X" 2215.
AB0IV1VEME1VTPRIJS I
ANNONCENPRIJS
BERiCH 5'.
'olitïek overzicht.
VELE JAREN.
Slachtoffers van 7 September.
DE DENDERBODE.
Jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
tr. 3,2b voor zes maanden fr. 1,7b voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutstraat,
N° 10, nabij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone lb centiemen Reklamen, Ir. 1,00 Vonnissen op
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdagavond.De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Culqne Snnin.
AIXST, 10 DECEMBER 1887.
De personen welke
een abonnement op
DEN DENDERBODE nemen voor
1888, zullen de nog te verschijnen
nummers van 1887, te rekenen van
heden gratis ontvangen.
De Denderbode verschijnt twee
maal ter week tegen de prijs van
6 franks 's jaars, ten bureele te
betalen.
STAD AALST.
Geachte Sledeburgers,
De Werkmanskring, de schoon
ste en voordeeligste inrichting die
ooit in onze stad ontstond,neemt,
God dank, dagelijks eene grootere
en grootere uitbreiding, en telt
benevens zijne 200 eereleden rond
de 450 werklieden. Ook was het
lokaal dat tot hiertoe ter onzer
beschikking was gesteld geweest,
ontoereikend geworden, en heb
ben wij ons verplicht gevonden
eene ruimere zaal optebouwen.
Deze zaal, groot en schoonver
heft zich in den achterhof van den
Burgerkring en is dank ten deele
aan uwe nulde medewerking kun
nen opgebouwd worden maar de
geldmiddelen ontbreken volkomen
om verdere behoeften van meube
len, spelen, bibliotheek enz., aan-
lekoopen daarvoor, geachte me
deburgers, beeft het bestuur be
sloten eene tombola interichten
om bovengemelde kosten te dek
ken en het neemt de vrijheid on
ze weldenkende medeburgers lot
huipe en bijstand op te wekken
hetzij door hetzenden van geschen
ken dienstig voor de loterij, hetzij
door het nemen en plaatsen van
loten, hetzij door alle andere bij
dragende middelen.
Men gelieve de geschenken te
zenden zoohaast mogelijk, aange
zien de Tombola den l Januari
aanslaande geopend wordt, aan
eenen der hieronder genoemde
heeren.
Namens het Betuer
MM. K. De Blieck, Pastor-Deken
en Eug. Van Uterbeek, Eerevoor-
itters Baron Leo Bethune, Voor-
itter J. B. Ponnet, Bestuurder
Ivo Vlassenhroeck, Sekretaris
Jozef DTlaese, Schatbewaarder
Polidoor Minnaert, Edwardns Van
Cleempiitte, Petrus De Meersman,
Jan DePaepe en LeoDeCoeii.IVei'-
kettdeleden en Paul De Clippele,
Bibliothekaris
Frankrijk.Het Vatikaan en Frankrijk.
- De groote gebeurtenis van den dag,
de oplossing der presidentieele krisis in
Frankrijk, had in de leste dagen aanlei
ding gegeven tot allerlei valsche en dwaze
geruchten, volgens welke de H. Stoel zich
partij zou gesteld hebben voor een kandi
daat lot liet presidentschap der fransche
republiek. Het agentschap Stefani had
zich zelfs veroorloofd, aan de romeinsche
bladen een telegram meè te deelen uit
Parijs, volgens hetwelk de H. Vader aan
de fransche katholieken de kandidatuur-
Ferry had aanbevolen, alsof de man,
wiens naam aan de hatelijkste maatregels
ter vervolging van de Kerk in Frankrijk
herinnert, zich zou kunnen beroemen bij
zijne katholieke landgenooten op de ge
negenheid van den H. Stoel
Overigens, op denzelfden dag dat die
canard aan de romeinsche bladen werd
opgedischt, beieverden zich de katholieke
bladen, en met name de Monitenr de
Rome, om hel bericht op de meest stellige
wijze tegen te spreken. Het doorluchtig
gezag van den H. Stoel, zoo luidde de
verklaring in den Monileur, staat boven
alle partijen, en men mag het niet exploi-
teeren ten gunste van welke politieke
onderneming dan ook.
Wat.de H. Stoel doenzal.nu de kiezing
is af'geloopen, zal niet anders zijn dan
hetgene vroeger het geval was. dat wil
zeggen, eene betuiging van zijne voort
durende neiging om de betrekkingen met
de fransche regeering, onder welken
vorm dan ook, ongestoord te handhaven,
door zich boven de menschelijke wisse
lingen te verheffen en, door het behoud
van het konkordaat. de beste praktische
grondslag te bewaren, voor den gods
dienstvrede in Frankrijk. In dien zin reeds
spreken de katholieke bladen van Rome
eenstemmig.
Welk een verschil, helaas tusschen
deze taal, waarin de meest oprechte
sympathie doorstraalt jegens de Iransche
rfalie, en de wijze waarop de liberale pers
zich te dezer gelegenheid uitdrukte.
Terwijl Frankrijk nog met alle gevaren
van de krisis had te kampen, meende een
zoogenaamd gematigd liberaal orgaan, de
Opinioneals een vooruitgang, als een
i
Het was nacht, eene diepe stilte hoerschle
in de groote stad. De echo's der laatste haas
tige voetslappen waren weggestorven, en het
flauwe maanlicht bescheen een dak, waaron
der een hart, te diep bedroefd om tranen te
kunneu storten, angstig klopte. In haar slape-
loozen nacht had Maria Vermeer elk uur van
de groote klok op den trap hooren slaan, en
lang had zij tevergeefs getracht in te sluime
ren eindelijk stond zij op en, met haar hoofd
tegen het venster leunend, staarde zij eene
wijle in de wij dé; nachtelijke ruimte. Toen
vouwde zij hare banden samon, en met bare
bevende lippen een stil gebed prevelende,
sloop zij langs den door de maan besehenen
gang naar dc kamer, waar haar kind te rusl<
lag.
l)o kleine Eva lag met hare mollige handjes
om haar krullend hoofd geslagen, en eene rij
sneeuwwitte tandjes blonk tusschen hare ro-
zeroode lippen toen de moeder een kus óp
het breede, blanke voorhoofd drukte, scheen
het kind haar naam te stamelen. Daarop kniel
de Maria mot bevende lippen en betraande
oogen voor het bedje neder, begroef haar ge-
fortuintje, als een nieuwe en heerlijke be-
vestiging der godsdienstvrijheid, de ge-
beurlijkheid te moeten voorstellen van
de verkiezing van M. de Freycinet die,
gelijk men weet, niet katholiek is -- als
opvolger van den heiligen Lodewijk
Ministerieele krisis. M. de president
der Republiek heeft nog geen ministerie
op dit oogenblik, een teeken dat het nog
al moeilijk valt in Frankrijk, om op meer
dan 800 wetgevers er 10 te vinden, die
zich durven laten slachtofferen.
M. Carnot had zich gewend lot M. Fal
lières doch deze moet weinig goeds in
de zaak gezien hebben, want hij heeft
vriendelijk geweigerd.
Daarna is M. de president gevallen op
M. Goblet, en deze, die er aan houdt pre
mier ie zijn, heelt M. Carnot de hand
gegeven er. aangenomen.
De zaak is nu maar voor M. Goblet om
nog tien compagnons d'm fortune te vinden,
welke meè op het schip van den Staat,
den storm der fransche politiek durven
te gemoet gaan. Want er is moed toe
noodig om minister te worden in Frank
rijk
Met M. Goblet komt er onvermijdelijk
een radikaal kabinet aan 't bewind, dat,
als de Kamer wijs wordt, nog al een lijd
zou kunnen leven. Men spreekt dan ook
reeds van de volgende oud-leden van het
kabinet-de Freycinet MM. Berihelot,
Lockroy, Raihaut, Ricard, Peytral. Als
nieuwe noemt men MM. de Lanessan,
Siegfried, Ménard-Dorian.
M. Ribot zal voorzeker van het nieuwe
kabinet deelmaken. Wat M, de Freycinet
aangaat, het is weinig waarschijnlijk dat
hij zich met eene ondergeschikte plaats
in een ministerie tevreden zal stellen.
Men spreekt nu ook weer van het in
treden van generaal Boulanger in een
ministerie Goblet.
M. Carnot zou daartegen geen verzet
hebben. Hij maakte deel van 't ministerie
toen generaal Boulanger minister was.
en onderhield alsdan met hem de aller
beste betrekkingen.
Rusland en Oostenrijk. De toestand
schijnt bedenkelijk te zijn in 'tOosten van
Europa, en het onweer is zoo onvoor
ziens opgekomen dat het een ieder vol
verbazing stelt.
Rusland trekt zijne troepen samen op
de oostenrijksche grens, en dit op zulke
groote schaal dat het in Oostenrijk en ook
in Duitsc-hland de grootste ontroering
verwekt. Moeten wij dan ook bet telegram
uit Berlijn aan de Neue Freie Presse ge-
looven, door de agencie Havas woensdag
meêgedeeld, dan zouden de kabinetten
van Weenen en Berlijn reeds om uitleg
gingen naar St Petersburg getelegrafeerd
hebben. En het blad voegt er bij. Wij
hebben allen reden om aan de juistheid
dezer ernstige tijding te gelooven.
Wij kunnen deze tijding enkel onder
alle voorbehoud meêdeelen. Immers, in
de betrekkingen tusschen de Staten is
eene vraag tot uitlegging een ernstig feit,
dat gewoonlijk nog ergere feilen vooraf
gaat. Eené regeering, die ondervraagd
wordt, antwoordt ontwijkend nieuwe
notas volgen, de toon wordt scherper
en.... een reden tot oorlog is voor die
heeren zoo gauw gevonden.
In dit geval is er wellicht enkel spraak,
niet van eene vraag tot uitleg, maar wel
van de officieuse meêdeeling der onrust,
welke de troepenbewegingen der Russen
te Weenen en te Berlijn doet ontstaan.
Zelfs in dezen zin is de toestand ernstig,
ofschoon Rusland alsdan middel zou
vinden, om, zonder er toe gedwongen te
worden, uitleggingen te geven.
Is nu de toestand wel zoo erg. als
sommigen het willen doen uitschijnen
Wij gelooven het niet, omdat wij niet
eens weten waarom, om welke reden de
Rus den Oostenrijker zou aanvallen.
Overigens, Rusland weet wel dat er
een verbond bestaat tusschen de midden-
staten van Europa, en dat dit verbond op
een gegeven oogenblik een muur kan
daarstellen, die de Russen, hoe sterk zij
ook mogen zijn. moeilijk zouden kunnen
omwerpen, zelfs al kwam Frankrijk nog
een slootje geven.
Wij bekennen echter volgeerne dat die
troepenbewegingen op de grens van Gali-
cie, in de richting van Silezië wel niet
juist overeenkomen met de vredesverze-
keringen van het ofFicieuse Journal de
St-Petersbourg.
Die tegenstrijdigheid doet ook de Nati
onal Zeitung uitschijnen. De troepen op
de, grens zegthet blad, zijn te weinig voor
den oorlog en veelte veel voorden vrede.
Wat is dan het inzicht van Rusland
In een leste telegram zagen wij de
Neue Freie Presse een anderen toon aan-
slagen dan den nederigen, dien zij tot
hiertoe behouden had. Het officieuse blad
doet voorzichtig de waarheid kennen en
hierinnert den Rus dat er nog andere
bajonetten dan de oostenrijksche gereed
liggen.
Oostenrijk. Er is geene beslissing
genomen in den militairen Raad, daar er
geen verder nieuws is van de russische
troepenbewegingen.
Mocht zich eene dreigende tijding voor
doen, dan zal de Raad onmiddelijk maat
regelen nemen.
In de regeeringskringen heerscht de
overtuiging dat Oostenrijk krachtdadig
zal weten te weerstaan, aan de pogingen
tot drukking van Rusland's zijde.
Geene nieuwe raad zal voorloopig
plaats hebben.
De eerste oögenblikken van ontroering
zijn reeds voorbij, en men begint te be
grijpen in hoeverre de eerste berichten
overdreven waren.
Rusland en Oostenrijk beloeren wel
beiden één en dezelfde prooi, doch daar
de sultan die nog vasthoudt, zoo zijn de
betrekkingen tusschen beidestaten vriend
schappelijk.
Daarom beschouwd men den toestand
niet als gevaarlijk.
Wat aangaat het plaatsen van 100,000
man russiche troepen op de grens, in ijs,
sneeuw en koude, zulks wordt hier aan
zien als eene fout.
Amerika. Boodschap van president
Cleveland. De dagbladen deelen de
boodschap meè van president Cleveland
aan het congres der Vereenigde-Staten van
Noord-Amerika. Dit stuk is van het hoog
ste belang, daar hel een ommekeer voor
spelt in de tol politiek der Vereenigde-
Staten.
De boodschap van den President zegt
dat op 30 juni aanstaande de schatkist
een overschot zal aanwijzen van 140
dollars. Het is hoogstnoodigdit overschot
te verminderen, daar die ophooping van
geld in de schatkist een gevaar voor het
land daarstelt.
De boodschap stelt voor de belasting
op tabak, wijn en sterke dranken te be
houdendoch zij doet de noodzakelijk
heid uitschijnen eener herziening der
toltarieven, de belangen der amerikaan-
sche nijveraars en werkliê vrijwarende.
De vrijwaring dezer belangen mag
voor de nijveraars echter den eisch van
buitensporige winsten niet voor gevolg
hebben. De vermindering der tarieven
moet op zulke wijze geschieden dat zij
geen nadeel brengt aan het gebruik of aan
de werkloonen der arbeiders.
De president is gunstig gezind voor de
afschaffing of ten minste voor de vermin
dering der rechten op de wol.
Hij zou insgelijks met een gunstig oog
de vermindering aanzien der rechten op
de grondstoffen door de amerikaansche
nijverheid aangewend zelfs hoopt hij
daarvoor vrijen invoer.
De president sluit zijne boodschap met
het congres te verzoeken deze belangrijke
kwestie in eenen geest, vrij van alle po
litieke bezorgdheid, te behandelen.
Le Palriote deelt in zijn nummer van
vrijdag 9 dezer meê dat de Stedelijke
Raad van Brussel,in zijne laatste geheime
zitting, den advokantder stad gemachtigd
heeft om minnelijke overeeukomsten te
sluiten met 't grootste getal der slacht-
offeis van 7 September.
Desommen door de Rechtbank in
zekere gevalleu teegestaanzullen tot basis
dienen om de schadeloosstellingen vast
te stellen aan de eischers uit le betalen,
De Brusselsche Gemeenteraad beoogt
hierdoor onvermijdelijke proceskosten
le sparen.
laat in beide handeu, en had met doodsangst
iu bare zielHeer, zoo het mogelijk is,
laat oeze kelk van mij gaan
De arme moeder had een vr6eselijken strijd
te voeren gehad men had haar de keus gela
ten, haar geloof af le zweeren, of wel man ec
kind te verlaten. Thans had zij echter over
haar lot beslist, haar besluit was genomen, en
reeds had zij alles lol haar vertrek in gereed
heid gebracht, want de laatste nacht in die
schoone, weelderige woniug, waar Jakob Ver
meer haar voor vijf jaren als zijne bruid bin
nenleidde, was voor haar aangebroken.
Gedurende al dien lijd was liefde en vrede
beider deel geweest, maar thans had hare ge
loofsverandering dezen scheidsmuur tusschen
hen opgetrokken.
Hij was een sluursch, trotsche mensch, die
het Katholieke geloof en zijne leerstellingen
ingeknnkerden haat toedroeg Hij had dan ook
kortweg verklaard, dat, zoo Maria in haar
voornemen bleef volharden, hij haar voortaan
slechts in naam als zijne vrouw zou erkennen,
want dat zij zoodoendeongescbikt was moeder
over zijn kind te wezen
Een en ander had Maria voorzien, toen zij
haar geheim bekend maakte zij was over
tuigd, dal die slap voor haar een bron van veel
verdriet misschien wel eener echtscheiding
zou zijn. Doch hier viel niet te aarzelen'. God
vóór alles,en Hij zou geen zwaarderen
I last op hare schouders leggen dan zij torsen kon.
Zonder eenig verwijt nog tegenspraak
hoorde zij hel hardvochtig besluit haars echt-
genools aan, ofschoon haar gelaat de sporen
van een in stilte doorworstelden doodsangst
droeg.
Thans was het oogenblik, om de kleine Eva
vaarwel te zeggen, daarbij haar ontwaken
zou de moeder reeds voorgoed verdwenen
zijn. 'tWas dus voor het laatst dat zij de lieve,
onschuldige gelaatstrekken van het sluimerend
wicht aanschouwde, en wie zou in haar afzijn
voor dal moederloos kind zorgen
Hoewel door talrijke vrienden en al de ge
noegens en vertroostingen der weelde om
ringd, zou Eva toch mama missen, zij zou
dagenlang om haar schreien, om haar roepen,
totdat zij haar vergeten was. Acb, juist in dat
vaste vooruitzicht, dat haar eigeu eenig kind
haar verbeten zou, lag het felste hartzeer der
scheiding voor haar opgesloten.
Maar nog bestond dc mogelijkheid zich terug
le trekken, zij kon haar besluit veranderen
en zich al die zielesmart besparen. Ras onder
drukte zij ecbler'dcze opwellende bekoring, en
beval zich opnieuw aan God. Zijne doornen
kroon te vinden. Boven den steilen, bobbeligen
berg dos lijdens, dien zij beklimmen moest,
blonk haar de heerlijke belofte legen Als
gij mij getrouw blijft, zal ik u du kroon des
levens geven.
Hiermede eindigde hare worsteling. Al hare
aardsche smanen on verlangens had zij aan
den voet van het kruis neergelegd, en toen zij
zich opnieuw over haar kind heenboog om het
voor T laatst te kussen, gevoelde zij zich veel
kalmer le moede dan te voren.
0 Maria, mijne eu hare Moeder, aan
uwe teedcre zorgen beveel ik mijn kind, gee,
dat zij mij uooit vergete fluisterde zij.
Hier stamelde Eva ten tweedemale als in een
droom het woord Mama waarop Maria
Vermeer, zich vermannende, terstond naar
haro eenzame slaapkamer sloop, om daar den
morgen aftewachten.
Daar, in die plaats van zoovele dierbare her
inneringen, het zij hare betraande blikken
rond weiden elk voorwerp, dat zij aan
schouwde, sprak haar van eene of andere bij
zonderheid uit haar tol dusver zoo gelukkig
huwelijksleven. Hier was het dat zij Eva, als
een leeder hulpeloos wicht, voor het eerst in
de armen nam en haar zacht fluweolen ge
zichtje men onbeschiijflijke vreugde kuste,
terwijl haar echtgenoot zich mei vaderlijken
trols over het kind heenboog en het dankbaar
zegende.
Nog kort geleden droeg men een doodkistje
met hare tweede lieveling uit die zelfde kamer
wegtoen zij op dat bleek marmeren gezichtje
een laalsten kus drukte, had zij bittere tranen
gestort: thans zag zij echter helder in, hoe
wijs Gods Voorzienigheid daarin gehandeld
had.
Later was die zelfde kamer het tooneel van
menigen harden zielestrijd, menigen pijnlijken
slapelooten nacht geweest, en hel was ook
dóór, dat zij langs een doolhof van zwarighe
den, twijfel en ongeloof lot de overtuiging van
het eenig ware geloof gekomen was.
Hier was het ook, dat Maria's echtgenoot,
nadat zij hem haar voornemen had bekend ge
maakt, zich met woedenden toorn van haar
afwendde, en hij haar al de gevolgen, die uil
hare zoogenaamde dwaling zouden voort
vloeien, in overweging gaf.
Thans was het tijd, dien hij haar tot naden
king gegeven had, verstreken, en de beslissen
de oogenblik, dal baar met heur man verceni-
gen, of voor altijd van hem scheiden zou,
aangcbroke.n. Mijnheer Venneer hoorde haar
onveranderlijk plan, dat zij hem thans voor
het laatst met bedaardheid herhaalde, met een
strak onbeweeglijk gelaat aan, en bleef zij
nerzijds even onverbiddelijk bij zijn besluit.
Zij ging dus scheiden en in den vroegen mor
gen, vóórdat Eva wakker in het huisgezin op
de been was, had zij reeds alles lot haar ver
trek in gereedheid gebracht.
De lange doorwaakte nacht was voorbijde
eersie stralen van het morgenrood vertoonden
zich iu hel oosten en verspreidden reeds eene
vuurroode tint over het gansche hemelgewelf
weldra schitterde de zon in al haar glans en
luister, en voorspelde eon prachtigen zomer
dag. Nu klopte de meid, die haar op reis ver
gezellen zou, aan de deur, om hare meesteres
te zeggen, dal hel rijtuig biunen een uur vóór
zou zijn.
Toen bel geraas der wielen zicht in de verte
deed hooren, begon men in alle stilte doozen
en kolTers naar beneden te dragen. Met een
kloppend hart hoorde Maria in hare kamer de
naderende voetstappen van baar echtgenoot,
en van angst en schrik bevangen zonk zij op
een stoel neder. Hij kwam haar dus nog eens
vaarwel zeggen maar wat zouden zijne laat
ste harde, bittere woordeD zijn
Wordt voortgtzel.
