u
NIEUWS- EN AANÜQNDiGIftGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
Donderdag 15 December 1887, 10 centiemen per nummer. 42ste Jaar, N° 2214.
abonnementprijs
aam
m V" - 4*
ANNGNCENPRIJS
BE Hf CUT.
VELE JAREN.
DÊ DENDERBODE.
Jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
r. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutslraat,
N° 10, nabij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
alqiie .Suuni
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3C bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Ueeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
AFXST, U DECEMBER 1887.
De personen welke
een abonnement op
DEN DENDERBODE nemen voor
1888, zullen de nog te verschijnen
nummers van 1887, te rekenen van
heden gratis ontvangen.
De Denderbode verschijnt twee
maal ter week tegen de prijs van
6 franks 's jaars, ten bureele te
betalen.
Politiek overzicht.
Moordaanslag op M. Jules Ferry.
Revolverschoten.
Zaterdag namiddag, ten 3 ure 5 minu
ten, terwijl de Kamerzitting aan gang
was, heelt een onbekende getracht M.
Jules Ferry te vermoorden. Zekere Auber-
tin had den Afgeveerdigde der Vogeezen,
die zich in de zittingzaal bevond, doen
verzoeken door eenen brief, zooals dit
het gebruik is, wanneer men een der
gedeputeerden spreken wil.
Op het oogenblik dat M. Jules Ferry
verscheen, loste de onbekende op hem
drie revolverschoten. M. Ferry viel in
bezwijming achterover.
M. Ferd. Duval oud-prefekt der Seine,
die zich bij toeval bevond in de rotonde,
vóór de wandelzaal, waar de moordpo
ging heeft plaats gehad, ving M. Ferry in
zijne armen op.
Oogenblikkelijk snelde iedereen ter
hulp. De gewonde werd in een der zalen
van 'tpaleis gebracht.
De moordenaar, onmiddellijk in hech
tenis genomen door den militairen kom-
mandant en door de wachten, liep gevaar
van dood geslagen te worden door de
menigte, die zich in de wandelzaal ver
drong.
Door vier mannen vastgehouden, werd
hij te midden van de kreten van veront-
weerdiging naar de kvvestuur gebracht,
terwijl de vuistslagen op hem regenden.
Hij werd aan de gramschap der me
nigte onttrokken op 't einde der wandel
zaal, alwaar de deuren gesloten werden.
De moordenaar werd naar een der ka
binetten geleid, om ondervraagd te wor
den.
De wonden.
Goddankde wonden zijn gelukkig niet
doodelijk.
Op drie schoten, die den moordenaar
loste, waren er twee raak, doch zij dron
gen niet diep in.
Het eerste trof het linker voorste deel
der borst, ter hoogte van het harthel
NA
ijü
licht 'i
3'
zuiv.
oieer
üc
veertio
^oohce
1° Vervolg.
vormde eene gekneusde rondvormige
wonde, waar rond eene bloedachtige
verhevenheid verscheen, van vier centi
meters.
Het tweede schot trof de rechterzijde
ter hoogte der twee leste ribben, en vorm
de insgelijks een wonde, zonder in te
dringen.
Hel eerste schot in volle borst, werd
op eeuige centimeters van het slachtoffer
gelost, en het is inderdaad een mirakel
dat de kogel niet tot in het hart gedron
gen is.
M. Floquet begaf zich onmiddelijk bij
M. Ferry en bood aan, hem te doen ver
voeren naar liet Elyseum.
M. Jules Ferry weigerde echter. Hij
bleef zeer kalm en stelde zijne vrienden
gerust.
De moordenaar had aan M. Jules Ferry
eene kaart doen overhandigen van M.
Edouard Hervé, hoofdopsteller van de
Soleil. Deze kaart had hij gestolen er
stond op dat een zekere M. Auberlin een
woord met M. Ferry spreken wilde.
Dc moordenaar verklaarde dat hij deel
maakte van eene bende van 20 man, allen
besloten, om hetzelfde te doen wat hij
gedaan had
Hel lot had hem aangeduid om het eerst
de misdaad te bedrijven.
Na de eerste aandoening kon M. Ferry
zich nog, te voet, naar het kabinet van
den geneesheer begeven.
Na een eerste verband, gelegd door
MM. de doktors Gadaud, de Lanessan,
Frébault en Glémenceau, leden der Ka
mer, kon hij naar het bureel gaan. Dr
Trélat, met der haast geroepen, onder
zocht nogmaals de wonden, waarna M.
Ferry zijne verklaring deed aan den poli-
cie-kommissaris.
De naam van den moordenaar is wel
inderdaad Nicolas Auberlin, fabriekant in
glasschilderingen, wonende te Parijs, 31
rue Riclielieu.
Hij is geboren te Rombach (Moezel-
departement) den 26 juli 1835. Hij bekent
op onbeschaamde wijze de misdaad, en
voegt er bij dat zijne 19 vrienden gereed
zijn te herbeginnen.
In afwachting der komst van M. Atha-
lin, onderzoeksrechter, werd Aubertin in
de voorzaal van het kommissariaat ge
bracht. Hij zette zich neêr op een banks-
ken, tusschen twee policie-agenten uit
zijne linkeroog liep, over de wang, een
straal bloed,
Hebt gij u gewond vroeg men
hem.
In 't geel niet, was het antwoord,
'tzijn de agenten die mij zulks gedaan
hebben; ik neem het hen echter niet kwa
lijk
Toen, een der dagbladschrijvers zien
de, riep hij uit
Zoo, zijt gij daar. Toen ik u dezen
morgend mijn brochuur gaf, zegde ik u
dat gij van mij zoudt hooren spreken.
Welnu, ziedaar ik heb u ontlast van die
verachtelijke heestIk heb Ferry ge-
«.-necu zwijgend trad hij binnen, en
d druklo iiij een taaisten kus op haar
oorhoofd, te vijl zijn blik zich woe-
^oedi'g iD hare N bla'uwe oogen spiegelde.
Op dat oogen' t hij zich omkeeren, om
zijne cnlro verbergen spoedig ver
mande hij -.er weer hij geleidde haar
naar ben hielp haar in hel rijtuig, en
keerde to .r. zjjne'eenzame woning terug.
De zon ...ond hoog aan den hemel, toen
Maria den kerktor#! van het stille dorpe, yvaai
7.'.) voornemens was vooreerst te verblijven,
if. hr-i gezrpin kreeg. Onderweg had zij voort-
-J r,- j aan de kleine Eva gedacht onophou-
del k hadden de vragen zou zij mij van
mo gen niet overal gaan zoeken zou zij zon
der aoeder gelukkig kunnen zijn zich aan
baai jeest opgedrongen. Diep bedroefd was
har' '>t cn toch werd zij door geene enkele
dood als een razende hond, en hij is
alleen wel 300.000 razende honden
weerd.
Dan ging hij voort als volgt Ik heb
mijnen slag sedert lang voorbereid. Ik
heb zelfs mijn testament al gemaakt en
het ten 1 1/4 vre in den post geworpen.
Mad. Granger moet het nu reeds in han
den hebben.
Zijt gij anarchist? vroeg hem iemand.
Ik anarchist, viel Aubertin woe
dend uitik ben geen revolutionair, maar
een inboorling van Lorreinen die zijn
vaderland verlost heeft.
Daarna riep hij Leve Frankrijk Leve
Rusland
Hebt gij niet gezegd dat gij door
t lot getrokken had wie Jules Ferry
moest dooden
Dat heb ik nooit gezegd. Ik heb
n. 17 getrokken. Is dat niet het getal van
Ferry Ik heb twee maal n. 17 gescho
ten.
Men begint te gclooven dat men met
een zinnelooze te doen heeft.
De moord, waarvan het Palais-Bourbon
zaterdag het tooneel was, heelt ons meer
verontweerdigd dan verwonderd.
Sedert eenige dagen waren de muren
van Parijs beplakt met bloedroode biljet
ten van de commune-generaal Eudes en
het gemeenteraadslid Vaillant, waarin
zij, uit naam van de revolutionaire Komi-
leiten, aan de bevolking van Parijs dank
zeggen voor hare houding bij de verkie
zing van den President der Republiek.
Door die houding, verklaren zij, is het
telukt Ferry neer te slaan en de repu-
)liek te behoeden voor bloedige staats
grepen.
En dan den toon der radikale pers,
waarin M.Ferry de laagste beleedigingen,
de gemeenste scheldnamen naar het
hoofd worden gesmeten, waarin men M.
Ferry aan het volk voorstelt als een
schurk, als een moordenaar, als een uit
hongeraar
Moet men zich dan verwonderen dat
er op den duur heethoofden gevonden
worden als Auberlin En op wie valt
dan ten slotte de verantwoordelijkheid
dezer bloedige misdaad neer, zoo niet op
die razende politiekers zelf?
De overwegingen kwamen zoo duide
lijk voor een ieders geest, dat onmidde
lijk na de misdaad, in de wandelgangen
hevige woordenwisselingen tusschen de
Afgeveerdigden plaats hadden. Deze
misdadige pogingen, riepen de opportu
nisten met luider stem, zijn het gevolg
van de politiek van geweld en personali
teiten der radikale pers.
En citoyen Rochefort, eer. der tenors in
die schreeuwpolitiek, gevoelde zoowel de
waarheid van dit verwijt, dat hij, na den
aanslag, voorzichtigheidshalve de Kamer
verliet.
Het ging zoover in de wandelgangen
dat radikalen en opportunisten vechtens
gereed over elkander stonden en het wei
nig scheelde of de honorables trokken
bekoring om terug te keeren geteisterd zij
was nu den weg des kruises ingeslagen, en
wilde hiervan moedig den eindpaal bereiken.
Wie kan de treurige dagen, do noch droeve-
ro nachten cn de smart, waarmede zij eiken
morgen uit hare onrustige droomen ontwaakte,
schetsen
Hoe pijnlijk was haar de herinnering aan
hel verledenc, on het vooruitzicht harer een
zame, vreugdelooze toekomst
Inlusschen was de klemc Eva, evenals alle
kleine kinderen, hare moeder spoedig verge
ten Toen zij den eersten dag bij baar onlwu-
keu hoorde, dat Mama weg was bogon zij
bitter leweenon, maar nauwelijks had men
wat nieuw speelgoed voor den dag gehracht,
of dezelfde vroolijke, gelukkige glimlach ver
scheen weer op hel kinderlijk wezei). Toen
men haar beneden in de ontbijtkamer droeg,
waar haar vader haar wachtte, begon zij, bij
het zien der ledige plaats hare m jet er en bij
het tevergeefs roepen van haar naam, opnieuw
wanhopig tc schreien Later snikte het arme
kind zich nog menigen avond uil een gevoel
van verlatenheid in slaap telkens als dc
vader dat hoorde, klaagde hem zijn geweten
aan en dagelijks werd hij bleeker en ernstiger.
Wel had hij gezegd dat de liefde voor zijne
vrouw hem nooit in zijne godsdienstige grond
beginselen zou doen wankelen, maar langza.
merbanil begon hij in le zjen, dal bij het Ie.
vensgelnk var. haar, ilic hij eeuwige liefde eD
zelf hunne revolvers
Dit alles verandert niets aan de zaak,
doch maakt den warboel nog al erger.
Men vraagt zich af waar dat alles naar
toe gaat.
De pers heeft eene vrijheid in Frankrijk
die tot het misdadige grenst. In een land
waar geen gezag is, kan dit niet anders.
Komt er nu een die de hand wil slaan om
die vrijheid in te krimpen, dan hebt ge
de revolutie
Wanneer zal de man komen die macht
en wilskracht genoeg bezit, om het ver-
•otte Frankrijk uit den poel te halen,
waarin hel verzonken ligt
Eimle der minislerieele hisis. De
samenstelling-Tirard, die zondag avond
onmogelijk scheen is eindelijk gelukt. Een
ministerie Tirard is kunnen gevormd
zijn.
Het is als volgt samengesteld
MM. Tirard. Voorzitterschap van den
raad en financiën Fallières, Justicie
Sarrien, Binner.landsche zakenFlourens,
Buitenlandsche zakengeneraal Logerot,
Oorlog de Mahy, Zeewezen Viette,
Landbouw Loublet, Openbare werken,
Deautrosme, Koophandel.
Al deze heeren hebben eene portefeuille
in het kabinet aanveerd.
Blijft nog het onderwijs, waarvoor M.
Feye, Senateur, wordt aangewezen.
Wij vernemen later, dat deze benoe
mingen allen maandag avond ondertee
kend werden en dat zij dijnsdag morgend
in den O/liciel zouden verschijnen.
De boodschap van den president is
dijnsdag afgelezen geworden, in de Kamer
door M. Flourens en in den Senaat door
M. Fallières.
Het nieuwe kabinet zal in eene mini
sterraad eene ministerieele verklaring
opstellen, waarvan heden donderdag
lezing zal worden gegeven.
Men mag het nieuwe kabinet aanschou
wen als het persoonlijk werk van M.
Carnot, die, geen einde ziende komen
aan de krisis, zelf er een einde zal aan
gesteld hebben door in de politieke man
nen van Kamer en Senaat een keus te
doen.
Dienstplicht in Duilschland. Het wets
ontwerp, betrekkelijk den duur van den
dienstplicht, vrijdag avond onder de leden
van den Rijksdag rondgedeeld, verdeelt
de landweer en den landstorm elk in 2
bans.
De eerste ban der landweer omvat al
len, die thans tot de landweer behooren,
de tweede loopt tot het 39e levensjaar.
Tot den landstorm behooren alle oud-ge
diende en niet gediende weerbare man
nen tot hun 45e levensjaar. Voor den
tweeden ban der landweer worden geene
oefeningen in vredestijd en geen opkomst
onder de wapens tot toezicht geëischt.
De overige verplichtingen tot toezicht
worden zoo gemakkelijk mogelijk gesteld.
trouw had gezworen,vernietigd bad. Van tijd tot
tijd scheen de trolsche Jakob Vermeer ds wijs-
beid van zijn genomen maatregel in twijfel te
trekken on nooit had hij eeD duidelijker be
sef van zijne diepe en innige liefde voor Maria
gehad dan thans, nu hij van haar gescheiden
was.
Do aanblik der voorheen zco vroolijke, ge
zellige kamers was hem ondraaglijk geworden
en bij het binnentreden verbeeldde hij zich
telkens haar trouwèn, vriendelijken welkomst
groet te hooren. Als hij dan daarbij bedacht,
dat zij voor zijne liefde verloren was, en wel
doorzijn eigen schuld, dan werd hij een wree
daard, eeu ellendeling in zijn eigene oogen,
en een gevoel van wanhoop beknelde zijn ge
moed Om dus zoovt-.el mogelijk aan deze folie-
rende berinneringen een einde te maken,
besloot hij Eva onder verzorging van een zijner
bloedverwanten le stellen cn Amsterdam voor
een poos to verlaten.
«i Het is mij waarlijk onverklaarbaar, hoe
Maria lol zulke denkbeelden gekomen is,
zeide mevrouw Hamers, op zekeren morgen
aan de ontbijttafel tot haar echtgenoot met
wien zij over den inhoud van een zooeven
ontvangen brief zat le redeneeren. Zij zal nu
zelve wel begrijpen, dat hare vrienden niet
meer op denzelfden vriendschappelijken voet
met haar kunnen omgaan als tevoren. Dat is
onmogelijk, builen alle quaestie. Ik vind
ook dat Jakob waarlijk niet anders had kunnen
Voor eene samenstelling der lijsten moe
ten alle oudgedienden, die in 1850 of
later geboren zijn, na het in werking
treden der wet, aanmelden.
Een later ontvangen Reuter-telegram
meldt nog dat voor den 2en ban der land
weer de onbeperkte landverhuizing be
slaat dat de eerste ban van den land
storm, de niet gedienden tot 39jarigen
leeftijd omvat, en dat de tweede ban van
den landstorm slechts werkelijk dient, in
den strijd om het bestaan van het vader
land.
In de toelichting tot het wetsontwerp
van den dienstplicht, wordt gezegd, dat
Duitschland, door zijne geographische
ligging, door den gelijktijdigen aanval
van sterke legers aan twee zijder. bloot
staat, en tegenover zulk eene bedreiging
een vasten grondsteun volstrekt noodig
heeft. Deze kracht moet grooter zijn dan
tot dusver het geval was, en daarom stelt
het wetsontwerp zes lichtingen, welke
tot heden tot den landstorm behoorden,
voor een tijdstip van groot gevaar on
middelijk beschikbaar. De gewone uitga
ven voor de vermeerdering toezicht-en
bureelkosten vereischt, zullen waar
schijnlijk niet hooger dan 130,000 mark
bedragen de uitgave voor eerste inrich
ting zijn op 250,000 mark voor eens
geraamd.
De kosten wegens klecding, uitrusting
en bewapening blijven aan eene latere
regeling voorbehouden-
M. Coremansin Duitschland.
Ziehier hoe liet groole liberaal blad de
Kölnische Zeilung de beraadslaging in de
Kamer, opzichtens het vlaamsch be
spreekt
Wij zullen in den loopenden zittijd der
Kamer nog menige schermutseling tus
schen Vlamingen en Walen bijwonen.
Verleden donderdag, 1 december,
kwam er een wetsontwerp tot regeling
van de bevordering der officieren in be
spreking. Aan dit wetsontwerp had de
Antwerpschoafgeveerdigde M. Coremans,
die met gloeienderi iever de rechten der
Vlamingen voorstaat, een amendement
voorgesteld, luidende dat van I januari
niemand meer officier zou kunnen wor
den, zonder de beide landstalen machtig
te zijn.
Deze ontegensprekelijk rechtveerdige
maatregel, werd door den minister van
oorlog bijgetreden.
Het is inderdaad onverantwoordelijk
dat tol hiertoe in 't leger, waarvan de
manschappen grootendeels vlaamsch
spreken, op de 10 officiers er slechts o
vlaamsch kennen.
M. Coremans was voornemens tijdens
de bespreking den minister van oorlog
voor dien blijk van genegenheid jegens de
Vlamingen te danken. Daarbij sprak hij
de richlige (juiste) meening uit dat het
vlaamsch, verre van een oproerig ele
ment te zijn, integendeel als de beste en
stevigste grondsteen der belgische nati
onaliteit moet aanzien worden.
handelen toch heb ik medelijden, diep mede
lijden met haar. Ach die katholieken wal
hebben zij toch al vreeselijke scheidingen tus
schen gehuwden veroorzaaktIk ben altijd
bang geweest, dat Maria's overdreven gods
dienstige begrippen haar tot een of anderen
dwazen slap zouden voeren, en nu heeft zich
mijne vrees bewaarheid. Thans is zij van man
en kind en alles wat haar dierbaar is geschei
den
Mijnheer Hamers zweeg, en hoewel hij voor
zichzelven zeer goed gevoelde dat zijne vrouw-
ongelijk bad, durfde hij niets antwoorden. Het
geheim van den heer Hamers, om zacht en
kalm over do huwelijkszec te varen, bestond
daarin, dat hij zijne vrouw in alle mogelijke
dingen gelijk gaf, en in het gegeven geval
achtte hij hel volstrekt niet raadzaam, van zijn
ingenomen standpunt af te wijken.
Jakob schrijft, dat hij voornemens is
zijn huis le sluiten, want dal hij 't onmogelijk
alleen in dat groote gebouw uit kan houden,
zeide mevrouw Hamers, op den voor haar lig-
genden brief terugkomende. Hij verzoekt mij
dringend de kleine Eva en bare kinderjuffrouw
een lijd lang in mijn huis op te nemen, 'i Zal
wel veel drukte in hot huishouden geven, want
kinderen zijn lastig, maar ik kan hem zoo iets
toch Diet goed weigeren, en ik vind 'l zeer
natuurlijk, dat Jakob zijn kind hel liefst hier
ziet. In elk geval komt bij van middag hier
eten om alles le bepraten.
En hierop begaf mevrouw Hamers zich naar
de keukenmeid, om met de behoorlijke plech
tigheid overhel middagmaal le beraadslagen.
Mevrouw Hamers was eene vrouw van kleine
gestalte maar van buitengewoone groole wils
kracht zij was heel goed, zoolang men haar
niets in den weg legde en kon zells iemands
belangen met heel veel vuur tci- harte nemen,
zoolang zij dien persoon geheel naar hare hand
zeilen en beheerschen kon. Dat was het ge
heim Mevrouw Hamers was, zooals haar echt
genoot reeds in de eerste dagen vau zijn hu
welijk ondervond,eene heerzuchtige vrouw»
Er hadden toen een paar maal huiselijke on
aangenaamheden plaats gehad, waarin hij
volkomen het onderspit had moeten delven, en
van toen af was hij onveranderlijk besloten,
zich in alles aan hare heerschappij te onder
werpen. Sommigen hadden hem geluk ge-
wcnscht mei den schat, dien hij in zijne
verstandige, werkzame vrouw verkregen had
anderen haalden spottend dc schouders op cn
lachten met den armen Hamer, die zich zoo
jammerlijk door zijne vrouw liet beheerschen.
Onder at de denkbeelden, waaraan mevrouw
Hamers zich hield vastgeklemd, was er een,
dat zij bijzonder hartstochtelijk was toege
daan zij koesterde de innige overtuiging, dat
buiten de sekte der Doopsgezinden, waartoe
zij en baar man behoorden, geeue zaligheid
mogelijk was.
(Wordt voortgezet.
