NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 7 ARRONDISSEMENT AALST.
ZEEROOVERS
Donderdag 51 Mei 1888, 10 centiemen per nummer. 42ste Jaar, N0 2y26i
ABONNEMENTPRIJS
jjfliBltr. s
g((S»
BgijB
AAUVONCENPRIJS
ZKHEZIILTG- TIE AALST,
op 27 Mei 1888.
Alexander Blaucquaert
Politiek overzicht.
De Vrijmetselarij en ilc Priester.
Minister de Moreau en de
Vlamingen.
Landbouw.
DE DENDERBODE.
Jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,23 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutslraat,
N° 10, naDij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
Cuiqne Sanm.
Per drukregel, Gewone 13 centiemen Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3'bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdagavond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
AÏLST, .10 MEI 1888,
Uitslag.
Hoofdbureel, opnemende Getal stemmers.
2e Bureel
4*
6e
8'
42'
de bureelen 4 en 8
9 en 12
6 en 7
1 en 11
5 en 10
2 en 5
223
142
244
224
311
281
Ongeldige stembrieven.
8
Te samen 1423
Dus werd onze achtbare Kandidaat den heer
43
als gekozen uitgeroepen met 1380 stemmen
Ondanks er geen strijd was, zijn de Katholieke Kiezers nog al talrijk opgekomen
en hebben aldus aan de liberalen hunne machteloosheid in het kanton Aalst ander
maal te deen gevoelen.
Onze achtbare gekozene heeft een getal stemmen bekomen 't welk hem de ver
zekering geeft dat bij bet kanton Aalst met den wil des kiezerkorps in den Raad
onzer provincie zal vertegenwoordigen.
de gedeeltelijke kiezing van 1884 bekwam de heer Mertens van Gijsegem
1333 stemmen. 1402 kiezers namen alsdan deel aan kiezing en er waren 49 ongel
dige stembrieven.
Onze beste dankzegging dus aan allen welke aan de Kiezing van zoudag II. hebben
deelgenomen
Duilschland. In den Elzas. Van
bevoegden kant wordt gemeld, dat de
maatregelen, in Elzas-Lotharingen geno
men, strenger moeten zijn dan uit de tot
dusver gedane meêdeelingen blijkt. Zoo
zegt men dat Franschen het vereisclite
visa van het duitsche gezantschap to Pa
rijs eerst kunnen verkrijgen, als de be
voegde overheid in Elzas Lotharingen,
daaromtrent geraadpleegd, hier legen
geen bezwaar heelt, zoodat voor de
Franschen in elk geval met het verkrijgen
van het visa zekeren tijd verloren gaat.
Personen van fransche nationaliteit
mogen in Elzas-Lotharingen slechts ver
blijven met uitdrukkelijke toestemming
der bestuurlijke of policieoverheid te
Strasburg of te Metz bij een langduri
ger verblijf dan 4 weken moet de vergun
ning gevraagd worden aan den Bezirks-
praesident.
Woelingen in den pruisisschen Landdag.
Verleden zaterdag hield de pruisische
Kamer van afgeveerdigden hare leste zit
ting.
Alvorens het Huis uiteenging werd de
wet betreffende de opheffing van school
geld in de volkschool aangenomen met
73 stemmen meerderheid.
VA* 8IMT-MALO.
(1« Vervolg.)
De lans oens wilden had in zijne zijde eenc
diepe schuur gemaaktin het vlcesch der linker
schouder telde uien drie gaten van biscaaiers. Aan
eene hand ontbraken hem twee vingers.
Ja, het was waarlijk een oude Karkas
Hiëronymus Albris, eerstgeboren van eene tal
rijke familie, beminde do zee van zoohaast hij
«enen trok gevoelen, eene voorkeur te kennen
geven kon. Hij weigerde het klassiek onderwijs
door synen vader betracht, en scheepte zich zeke-
keren, morgen in om vier maanden later terug te
komep, half genezen van eane eerste wonde, maar
overladen van lofbetuigingen door zijnen kapitein.
Van dat oogenblik hield men op zich tegen zijnen
roep lp verzetten. Ilij vermenigvuldigde de won
deren. verleerdo vroolijk de duizenden ponden
op al de kusten en in al de zeeën buit gemaakt,
en, tot hoogeren ouderdom gekomen, rijk aan
herinneringen, kende hij geen zachter genot, dan
de groote vaartuigen te zien aankomen, zich te
Aan het slot der zitting beklaagde M.
Rickert, progressist, er zich over dat er
vervolgingen werden ingespannen tegen
vrijzinnige dagbladen omdat zij artikels
hadden overgenomen, beleedigend voor
de keizerin, uit Bismarkiaansche dagbla
den welke niet eens vervolgd werdén
M. Eugen Richter, progressist viel
daarna met ongewone hevigheid uit tegen
de konservatieven en nationaal-liberalen,
die zich voor Bismark en legen keizerin
Victoria hadden verklaard, en noemde
hen a gespuis en schaamteloos ge
broed.
Toen bij ten slotte zegde dat dat de
openlijke bespreking van de Battenberg-
sche verlovingskwestie, die vermoe
delijk op last van Bismarck geschied
was, eene strafweerdige verbreking
van h«t ambtsgeheim en een staats
verraad was, ontstond er zulk een
schrikbarend alarm in het huis, dat de
spreker niet meer te verslaan was.
Nog menigmaal hoorde men woorden
als wij willen keizerin Victoria be
schermen tegen het gespuis of wij
moeten ons om het keizershuis scha
ren ofwanneer slechts het honderd
ste deel der beleedigingen, welke tegen
keizerin Victoria geslingerd werden, te
gen Bismark wareiiigeriGht geweest, dan
zouden er drukpers-processen zonder
einde gevolgd zijn, enz.
mengen onder de menigte, begeerig om de afwe
zigen te zien, zich aan eenc tafel neer tc zetten
waar hij verzekerd was roemrijke wapenfeiten
met eene aloude rondheid te hooren vertellen.
Hij trok wel hier en daar een kind bij hot oor,
dat hem te midden van eenen schaterlach dien
naam van kapitein nnde Karkas toewierp, maar
altoos eindigde hij met bij die uiting van ontevre
denheid de gift van ccnige geldstukken te voegen,
en de kinderen, hunne mutsen afnemende, riepen
uit volle borst Leve de kapitein Karkas
Op de brug groetten hem de vrijbuiters, die hij
had helpen verrijken, de zeelieden, die onder zijne
bevelen waien in dienst geweest, de officiers en de
heelmeesters, die vroeger met hem aan boord wa
ren, met eenc beleefdheid waarbij oerbied was
gemengd.
Men aanhoorde zijne verhalen, men spoorde er
hem zelfs toe aan, en Hiëronymus Albris, de Ka
pitein Karkas vond opnieuw ware stonden van
innige voldoening.
Welnu zegde liy, tot de twee gebroeders
de la Barbinais naderende, gij zijt gelukkig, niet
waar, jongelingenPiclcr komt wéérEn ho«
zal hij de zecrouversstad binnen trekken, hij, die
een engelsch vaartuig aanbrengt Ik, die zulke
soort van vreugde gekend heb, ik besef er de
waarde van. Indien hij liet gold bemint, zou ik
hem op zijne verovering eene groote winst in goud
kunnan voorspellen. Zonder van het vaartuig te
«preken, zal elk kanon hem door den Staat tegen
vijf honderd ponden betaald worden. M. Colher1
Onmogelijk kon de voorzitter de orde
herstellen. M. Richter ging te werk met
handen en voeten en toen hij zijne rede
voering geëindigd had, ontstond er zulk
Jawijd gefluit, bravo-geroep, gelach,
uitjouwingen dat hooren en zien ver
ging-
De leiders der Bismark-partij kwamen
een voor een de beschuldigingen van M.
Richter weerleggen.
Met een hocli op den keuer, ging de
vergadering uiteen.
Eene korrespondencie uil Rome aan
den Daily j\'ews zegt, dat de redevoering
van minister Tisza daar druk besproken
wordt. Men denkt dat hij zijne woorden
zeer wel overwogen heeft en te meer dat
de toestand zeer ernstig moet zijn, wijl
een man als hij op dien toorn durft
spreken.
Te Parijs, zoo meldt men uit Weenen
aan de Times, heeft de redevoering eene
zekere beweging te weet? gebracht, die
te Weenen met verrassing vernomen
werd. Immers Engeland, Italië en Rus
land weigeren persoonlijk deel te nemen
aan de tentoonstelling.
Een antwoord a!s dat van M. Tisza
moet geene verwondering baren in een
land dal van de fransche. omwenteling
zulke slechte herinneringen heeft.
De Aorddeulsche Algemeine Zeitung zegt
dat de maatregel der paspoorten in Elzas
en Lotharingen, niet genomen is ten titel
van weerwraak over verschillende inci
denten, maar voorspruit uit de alge-
meene politiek van Duitschland, ten einde
de aanhechting van Elzas en Lotharin
gen te versterken.
Bij den altijd groeienden haat der
Franschen tegen de Duitschers, die het
fransch gouvernement, met het doel zijn
eigen te versterken, eer aanvuurt dan
tegenhoudt, meent het duilsch gouverne
ment de zaak van den vrede te dienen,
door zooveel mogelijk de gevaarlijke
grensincidenten te vermijden, en aldaar
het verkeer zooveel mogelijk te beperken.
Wil iemand de vrijmetselarij en hare
plannen tegen Kerk en Godsdienst gron
dig leeren kennen, hij leze de volgende
voorschriften door de logie aan hare
liberale aanhangers in alle landen uitge
zonden
Houdt den priester in de slavernij,
en zoo hij de ketenen meent te zwaar te
vinden, zegt dat dit vrijheid is.
Geeft de vrijheid van geweten aan
de ketters, aan de joden, aan de godloo
chenaars maar zorgt dat noch de pries
ter, noch de katholieken ervan genieten.
zal tevreden zijn. Dank aan heui bezitten wij onze
indische maatschappij Zijn droom is haar een
lcvendigcrc ontwikkeling tc zien nemen en meer
vruchten te doen opleveren. M. Colhert mag ge
rust wezen.
Kapitein Albris, vroeg Jan de la Barbinais,
wilt gij ons het genoegen doen met ons tc middag
malen
Ik dank u, mijne kinderen, ik zou er dezen
vond te veel zijn, wanneer gij onder familie uwe
uitboezeming lucht geefl. Zegt niet neen, ik her
inner mij.... Docli morgen zal ik eenc plaats aan
uwe tafel aanvaarden.
Op dat oogenblik gingen de offieiers van den
zeeraad over hel smal brugsken van het vaartuig
tot de kaai hunne tegenwoordigheid werd door
luide kreten begroet.
Eenen stond nadien, verscheen eene groep
vreemde matrozen, de bemanning van het gekaap
te schip. Die mannen gingen met het hoofd gebo
gen uit hunne houding sprak vernedering.
Maar <le ware dapperen zijn tot eene uutlclooze
wreedheid onbekwaam. .Niemand dacht er aan
diegenen eene heleediging toe tc werpen die, na
gevochten te hebben, hadden moeten ten onder
docn, voor de bctoovcrcndc dapperheid der Saint-
Malocnaran.
Erhcerschte in die menigte, welke uit verschil
lende elementen samengesteld was. eenc overmaat
van leven, eene opgevrondene vreugd, welke men
onmogelijk afschilderen kan.
Ontroering der moeders, die de zonen, voor wie
Verhindert, zooveel het u zal moge
lijk zijn hel ministerie van den priester
scheidt hem al vanhetvolk, wiens vriend,
verdediger en ondersteuner hij is.
Ten einde zijn invloed te verminde
ren, maakt hem verachtelijk sleurt zijn
goeden naam door den modder, belaadt
Item met alle oneer, met alle heerseh-
zucht, met alle schijnheiligheid.
Laat niet toe dat de werken van
liefdadigheid, welke hij gesticht heeft,
door zijne handen gaan en hem tol den
armen doen naderen, waarvan hij de
vertrouweling en vertrooster is.
Ten einde zijn invloed te vernietigen,
ontneemt hem de goederen, die hem on
afhankelijk maaken stelt zijn dagloon
gelijk met dat van den staatsbediende,
zijn stand met dien van den huurling.
Ontneemt hem alles wat het aanzien
zou kunnen vermeerderen dat het volk
voor hem heeftjaagt hem uil de raden,
uit de besturen, opdat hij gelijk sla met
den paria.
Stelt al wal hij bezit onder voogdij,
dat hij, zoo mogelijk, vreemd weze in de
pastorij, op het kerkhof en tot in de
kerk.
Verwijdert hem van de jeugd, jaagt
hem uit de volkscholen.
Uit vrees dat hij te veel tot het ver
stand van het volk zou spreken, vermin
dert de feestdagen, gebruikt den Zondag
tol krijgsoefeningen, banketten, vermakelijk
heden bezigheden, welke het volk venvijderd
houden van evangelische zedenleer zegt
vooral tegen hei volk dat het werk beter
den Zondag heiligt dan de mis en het
gebed.
Richt heidenschc feesten in, of 't zelfde
van welken aard zij mochten zijn, vermits
zy de christelijke feesten doen vergelen.
Doet de kloosters sluiten, verdrijft
de kloosterlingen, palmt hunne goederen
in, en wanneer zij tot armoede zullen ge
bracht zijn, wanneer zij beroofd zullen
zijn van de rechten van burgers, verwij
derd van de weldadigheidswerken, ver-
aagduitde scholen, in onaanzien ge-
jracht door uwe dagbladschrijvers, dan
zult gij harder dan ooit schreeuwen tegen
hunne aanmatigingen.
Ziedaar het plan der vrijmetselarij.
Ziedaar wat de logie en hare liberale
aanhangers besloten hebben legen Kerk
en Godsdienst te ondernemen.
voelens jegens Je grootere helft der
Belgische bevolking en dezer taal.
Zitbier waarvan er kwestie is
In het laatste Nederlaudscli taalkon-
gres, in September to Amsterdam ge
houden, werd eene uit Noord- en Zuid-
Nederlanders bestaande Kommissie van
bijstand voor liet groot Woordenboek der
I\ederl.andsche Taal gevormd. De Belgi
sche leden der kommissie werden op
het einde van verleden jaar door den
heer De Moreau, minister van landbouw,
nijverheid en openbare werken, in ge
hoor ontvangen. Het gevolg daarvan was
het verleenen eener toelage van 3000
frank voor het woordenboek, welke dan
ook onlangs door tusschenkomst van
twee leden der kommissie, de heeren
Julius Obrie, rechter te Dendermonde
en. Max Hoses, bewaarder van hot muse
um Plantin, te Antwerpen, werd uitbe
taald.
Deze lijding zal, wij zijn ervan ver
zekerd, de Vlamingen in het algemeen
en de taal en letterbeoefenaars in het
bijzonder, zeer welkom zijn.
Ministerie de Moreau, die, alhoewel
Waal zijnde, toch het Vlaamsch zeer ge
negen is, en ons, Vlamingen, met eene
koninklijke Vlaamsohe akademie begif
tigde, heeft weer een feit daargestold,
dat getuigenis geeft van zijne goede ge-
zij gebeden hadden, behouden terug vondenluid
ruchtig genot der zusters en broeders, die zich aan
de urmen van den zeeman vastklampend, hem de
belofte deden doen gedurende de avondstonden
zijne lotgevallen te vertellen besctieidene liefde
der verloofden, welke dengenen terug zagen, die
ir tot het altaar geleiden moest trotsch en
allerhoogste geluk der jonge vrouwen, die de
kleinen in 's vaders armen duwden en hem over
tuigden dat hij huiswaarts keeren moest, in plaats
an zijne stappen naar de lurbcrg den Goedbn
Anker te wenden, welke door moeder Cachalot
gehouden werd, eene grootmoedige vrouw, wedu
we van eenen Nieuwlander die, op het einde zijns
levens, walvisehvanrder geworden was.
Men moet bekennen dal niettegenstaande de
oldoeniiig welke de matrozen van de Neptcnus,
bij liet vyedervinden der voorwerpen hunner lief
de, gevoelden, er iels was dal ben naar den Goe
den Anker dreef.
Aan eene soort van zotheid en duizeling ten
prooi, sleepten zij duizendmaal liever moeders,
rouwen, verloofden naar de herbergiester mcë,
dan dc kleine woningen van Sint-Malo binnen tc
trekken.
Hadden zij geen gevaar genoeg gcloopcn, geen
geld genoeg verzameld, en gedurende zoo vele
maanden aan boord de strenge tucht onderslaan,
bet recht tc hebben van thans tc zingen, tc
drinken, te roepen, te dansen op de tooncu ccuer
duivelsche muziek.
De vedelaars speelden reeds....
Aardappelkeesten en varkensziekte.
Het gebeurt souis dat de zwijnen in
het voorjaar ziekelijk worden zij ster
yen wel niet, maar zij worden mager
in eén woord, zij gedijen niet meer.
De landbouwer zoekt somwijlen te
vergeels naar de oorzaak der ziekte
nochtans zij is gemakkelijk om vinden.
Omtrent dezen lijd van het jaar, of
wat vroeger, trekken de landbouwers de
keesten of scheuten der aardappels af;
zij zoeken meteen de slechte uit en
werpen deze met de keesten op den
mesthoop, of op eenen vuilnishoop, ofwel
in den eenen of den anderen hoek van
den boomgaard.
De varkens, die buiten loopen, eten
dien afval op en daarvan komt hunne
ziekte.
Immers, in die keesten zit eene zekere
soort van vergif, solanine genoemd in
dien de dieren veel daarvan moesten
nemen, is het doodelijk.
Met al zoo te handelen geeft men de
varkens alle dagen eene zekere hoeveel
heid vergifdie hoeveelheid is klein, dat
is waar maar als dal eenen zekeren lijd
duurt, moet het hun toch kwaad doen en
ziekte veroorzaken.
Bijgevolg, als men aardappels kookt
voor de varken of ook voor de koeien,
moet men eerst de keesten aftrekken, en
dié keesten wegwerpen op eene plaats,
waar de dieren er niet aan kunnen.
Men onthoude het goed wie aardap
pelkeesten geeft aan zijne dieren, geeft ze
vergift. k. Arel.
(Fondsenblad.)
Ah liet is onulat zij de gewoonten der zeeroo-
vers kenden, omdat zij wisten dat do ware zeerob
ben, eens aan wal, dc dringende noodzakelijkheid
gevoelen eenc losbranding van een wel verschil
lenden aard te doen.
De vaderlaadsche gezangen klonken als vrolijk
trompetgeschal, de kinderen dansten op de boeken
der straten de hoofdsieraden der jonge dochters
waren met linten versierd. Geen enkel feest te
Sint-Malo kon aan datgene cener terugkomst van
zegevierende zeeroovers vergeleken worden.
Na de muziek, de zeelieden, de bloedverwanten
en de vrienden, kwamen tic nieuwsgierigen, ver
zekerd dat men op hunne gezondheid dc kannen
zou vullen en ledigen. De roem scheen broederlijk
op dien lie.lvullcn dag. Het geld bleef in dc zakken-
niet, al de vingers brandden 0111 het onbezonnen
aan smulpartijen, dansfeesten en geschenken toe
stc werpen. De zeereis bad omtrent vyf maanden
geduurd en kwam er nu aan die dapperen geene
schadeloosstelling toe Nooit droomden zij ze zoo
prachtig en zoo volmaakt.
Eenigen gaven den toon, en brachten dc aandrij
ving der menigte tot uitgelatenheid. Het waren de
voornaamste matrozen van den Nepte.nxs, diege
nen waarvan de lieldendudcn liet meest tot eer van
het scheepsvolk strekten.
Als een kampvechter met bronskleurige tint
^ekrocsdd baar als dat eens negers, met eene
vrecsclykcstem, was bij de roem der voorplecht.
Woedt V
