't Bestuur der stad Antwerpen, en
bijgevolg dit van 't Bureel van Weldadig
heid, berust, sedert ettelijke jaren, in de
handtn der liberalen.
De beschuldigde bedienden zijn al libe
ralen van den zuiversten bloede, want al
wie eenigzins, zelfs van verre, verdacht
werd aan de meetingpartij te behooren
werd onbermhertig afgedankt.
Uit politieke berekeningen heeft men
te Antwerpen den dienst der armen ver-
geusd.
Het Weldadigheidsbureel is aldaar de
kaas waar al de liberale of geusche kies-
braken gelogeerd worden...
En de Dendergalmers zwijgen over deze
schandalen als versmoord
Ja, zij zwijgen nu die zonderlinge wre
kers der openbare zedelijkheid, zij, die
reeds zoo dikwerf beschuldigingen tegen
onze Aalstersche catholieke armbezoe
kers lieten hooren waarvan zij nooit
eenige puntje hebben kunnen noch durven
bewijzen.
Houden de liberale zedemeesters de
lafheid wellicht als eene burgerdeugd
ALLERHANDE NIEUWS,
lleiligscliendei'ij en dief
stal in onze St-Martinus-
kerk. Onze St-Marliriuskerk is even
als andere kerken onzer omstreken, in
den nacht van maandag tot dijnsdag,door
de dievenbende die haren oneerlijken en
schelmachtiger) handel alhier uitoefent,
bezocht geworden.
Langs den noorderkant onzer St Mar-
tinuskerk, nabij de Dekenij, is in den
hoek door de verbinding der beuken uil-
gemaakt,sedert jaren,een werkhuis opge
richt waar de steenhouwers met de her
stellingswerken der kerk gelast werkzaam
zijn.
De grond tusschen dit werkhuis en
de kerkmuren is bestemd tot hel bewaren
der materialen. Deze plaats is afgeslagen
met planken. Dees planken afsluitsel
overkiimmen is't werk van eenige oogen-
blikken. Wanneer men er zich over be
vindt, is het even gemakkelijk om de
kerkvensters te bereiken uit hoofde der
hoopen steenen enz. die zich aldaar be
vinden. Inden hoek bevinden zich ook de
bliksemafleider omsloten in eene lang
werpige houten kas en eene goot der wa
terafleiding. Men moet de plaats gaan be
zichtigen om zich dadelijk te overtuigen
van de gemakkelijkheid om aldaar in de
kerk te dringen.
Doch onze dieven als mannen van on
dervinding en die met de plaatsen en
toestanden zeer wel bekend schijnen te
wezen, hebben vooreerst de achterdeur
van 't werkhuis opengebroken om het
alem te nemen dat zij zouden noodig
hebben. Zij namen eene koord en ver
scheidene steen houwersbeitels.
De beklimming tot de venster welke
zich juist in den hoek bevindt en in de
kapel van den 11. Jacobus geeft, is gelijk
wij zegden uiterst gemakkelijk. De in
braak is verder ook vergemakkelijkt
door de omstandigheid dat de muurpila
ren nabij de verbinding der beuken een
schuilhoekje vormen, dat veel moet ge
holpen hebben daar een persoon van
eene tamelijke gestalte er zich kan in
verbergen.
Onze dieven braken dan liet onderste
vensterglas in den hoek uiten legden de
stukken in het bedoelde schuilhoekje al
vermijdende dat de klanken van val
lende glas de aandacht der geburen of
voorbijgangers zou wekken. Deze opening
is 54 centim. breed op 35 centim. hoog.
Zij maakten de koord vast aan den blik
semafleider en lieten zich in de kerk
gleiden.
Op vele voorwerpen die hen van goud of
zilver schenen te wezen,legden de schel
men de hand en braken verder tal van
offerblokken open. Aan verscheidene
offerblokken bemerkt men dat het dank
aan uiterst geweld is dat men er in ge
slaagd is ze te kunnen openprangen.
Aan het aulaar van den H. Rochus
werden 51 zilveren offerbeelden ge
roofd die, sedert vijfiig jaren, tijdens be
smettelijke ol andere ziekten, door de
godvruchtigheid der Aalstenaren tol Si
Rochus, werden geofferd. Do zilveren
staf met kallebas en verscheidene gouden
en zilveren eeremetalen die aan 't St-
Rochusbeeld hingen werden niet gesto
len.
De offerblokken werden opengebroken
aan de volgende autaren
H. Cornelius, H. Hert van Jesus, H.
Hert van Maria, H. Moeder Anna, H. Do
rothea, H. Joseph en il. Lucia. In dezen
laatslen offerblok hebben de dieven een
cent gelaten.
De offerblokken aari de autaren des H.
Antonius van Padua en van den zoeten
Naam Jesus hebben wederstaan. Deze
van 't Allerheiligste is gedeeltelijk open
gebroken doch niets werd gcroofJ.
De vergulde lelie aan het beeld van den
H.Joseph is ook gestolen; hier waren
de dieven bedrogen want zij is uit karton
vervaardigd. Zij heblivu ze dan ook in
liet kasje onder den autaar geworpen. De
lelie in massief zilver van 't beeld des
H. Antonius Padua eu welke nog eene
tamelijke waarde heeft, is door de schel
men niet bemerkt geworden of wellicht
hebben zij gedacht dat zij ook uit papier
was verveerdigd.
Men begrijpt niet hoe de dieven zich
in de kerk hebben kunnen laten gleiden
zonder de statie van den kruisweg die
juist onder hel venster hangt, te bescha
digen.
De dieven hebben de kerk verlaten
langs waar zij er waren binnengedrongen,
doch om hunne vlucht te vergemakkelij
ken haddeu eenen leunstoel onder de
opening geplaatst.
De waarde der gestolene voorwerpen,
do inhoud der offerblokken begrepen,
mag op 150 franks ten hoogste geschat
worden*
Onze policie heeft dadelijk de noodige
maatregelen genomen tot het ontdekken
der daders.
Het parket van Dendermonde kwam
alhier dijnsdag namiddag en stelde een
onderzoek in.
De Kapel van O.-L.
Vrouw tei* Linden aan den
Genlschen Steenweg is dezer dagen ins-
gelijk door dieven bezocht geweest.
De gouden ketting met kruis en oorbel
len die het O. L. Vrouwbeeld versieren
zijn gestolen geworden.
De andere gouden of zilveren voorwer
pen zooals een gouden hart, zilveren
paternoster, kroonen en scepter werden
niet aangeraakt. Deze diefstal werd bij
klaren dage gepleegd. De dieven zijn on
bekend.
Septemberfeesten. De oude sep
temberfeesten zullen dit jaar, door liet
bijzonder initiatief eenigzins hermaakt
worden. Reeds vroeger vroeg eene groep
burgerwachten de toelating om den stoel
der oud-strijders op haren weg naar de
Martelaarsplaats tot eere-geleidetemogen
verstrekken.
Dit lofweerdig voornemen heeft aan
hangers gevonden eu dit jaar heelt eenen
oproep lot talrijke maatschappijen, om
meerdere bijtreding voor deze plechtig
heid te vinden, een overgrooten bijval
genoten.
Eene groote menigte maatschappijen,
namelijk van gewezen officieren, onder
officieren gedekoreerden, van onderlin
ge» bijstand, muziek- en lurnmaatscbap-
pijen waren vertegenwoordigd op eene
vergadering, die verleden donderdag was
opgeroepen.
Men denkt dat er ten minste 100 maat
schappijen iu den stoet zullen aanwezig
zijn.
De Orphéon zal op de Martelaarsplaats
een gelegenheidskoor zingen.
Er is, zegt een blad, geen spraak van
de septemberfeesten op nieuw in te
richten en bet is bij vergissing dat het
schepenkollegie eene stemming op die
kwestie heeft uitgebracht.
Welnu, dat is jammer genoeg. Het
heriurichten der septemberfeesten is het
eenige middel om de nationale feesten
hun verloren karakter terug te geven, te
meer omdat de eenige nationale plechtig
heid, die men tijdens die feesten vierde,
haren ouden datum, 23 september heeft
behouden.
En hei volk zelf blijft de feesten, hoe
wel zij naar augusti verhuisd zijn nog
altijd septemberfeesten noemen.
MM. Delevoy en luitenant kolonel Paulis
hebben het voorzitterschap van de aan
staande betooging aanveerd.
Gendarm en dief. Herinnert gij u
nog, lezer dat gij in uwe kinderjaren eeii
spel speeldet dat Gendarm en dief heette
Welnu, hier is eerie variante op dit
spel eu gij kunt het, voor de aardigheid
aan uwe kinderen voort leeren
Een man ging een peerd huren bij eenen
verhuurder te St-Joost-ten-Nooae. Hij
bracht het dier niet terug, maar reed er
mee naar de omstreken van Dendermonde,
waar hij, herberg in, herberg uit loopen-
de, overal zijn rijbeest te koop aanbood.
Na lang zoeken had hij een liefhebber
gevonden. Deze kocht liet peerd voor
2-25 fr. en betaalde 25 fr. voor den zadel.
De kooper van het peerd, een gendarm
stond niet weinig te zien, toen hij daags
nadien een bericht ontving dat er te St-
Joost-ten-Noode een peerd gestolen was
en dal er opzoekingen bevolen werden.
't Ergste van al was voor hem, dat hij
den dief had laten ontsnappen. Wel had
hij het peerd maar't kostte hem 250
franks, en die wint een gendarm zoo ge
makkelijk niet.
Rodenbachsfeesten. De stad Roe-
selare vierde zondag de aangekondigde
plechtigheid, ter nagedachtenis van den
dichter Rodenbach, die ons in 24jarigen
ouderdom ontrukt werd
Het koncert, waarop uitsluitelijkestuk-
ken van den dichter werden uitgevoerd,
had een overgroot publiek uitgelokt en
de verschillende komponisten, allen Vla
mingen, werden even als de uilvoerders
luidruchtig toegejuicht.
's Zondags werd eerieovergrootevolks
menigte in de sierlijk bevlagde stad ont
vangen.
In de kerk had eene plechtige mis
plaats ter nagedachtenis van den dichter
en daarna werd de stoet gevormd, die
zich naar het graf moest begeven om het
gederikteeken in te huldigen.
Prol'. Verriest voerde hier het woord
en schilderde iri sierlijke bewoordingen
de korte, maar schitterende loopbaan van
Rodenbach al.
Daarna spraken nog Dr Delbeke, DrA.
de Brouwer, en ten slotte droeg Em.
Hiel een prachtig gedicht voor.
Ongeluk tjdens eene bedevaart. Men
meldt uit Charleroi
De gewone jaariijksche beévaart naar
Jumet had zondag een veel grooteren toe
loop van volk uitgelokt dan dit gewoon
lijk het geval is, dank aan de tegenwoor
digheid van Mgr Durousscau, bisschop
van Doornik en verscheidene hooge
geestelijken.
Op eene e3trado hadden enkel de be
voorrechte personen plaats genomen,
doch in zoo groot getal dal het timmer
werk bezweek eu geheel de estrade ineen
stortte.
Deze estrade besleeg het middenpunt
van eene met muren omheirade binnen
plaats. Aan het hoofdgedeelte was een
prachtig altaar opgeslagen, versierd met
kostbare draperijeri en bloemen.
In de nabijheid verhief zich de preek
stoel.
Reeds van 3 ure 's morgeuds brachten
treinen de volksmenigte aan, die weldra
lot 20,000 menschen was aangegroeid,
zoo dat het twee hektaren groote terrein
zwart was van menschen.
Op het oogenblik dat Mgr de bisschop
en de overige priesters het altaar zouden
beklimmen, i-oorde men eensklaps een
onheilspellend gekraak, daarna een ge
schreeuw en eene geweldige paniek ont
stond.
Zoo als hel altijd in dergelijke gevallen
is, was de schrik eigenlijk veel grooter
dan het ongelnk, en liet duurde tien mi
nuten eer de priesters er in gelukten
eenige kalmte tusschen de menigte bren-
gen.
Er zijn een aantal gekwetsen doch
hunne wonden stellen huri leven niet
in gevaar.
Ongelukkiglijk is een jongen van 12
tot 14 jaar onder eeneu balk verpletterd,
zoodat hij er duod onderuit werd ge
haald.
Het schijnt dat de grootste schrik ont
stond, niet door de instorting zelve,maar
door eene groep liberale sclioelies, die
alles in 't werk stelden om de eerste pa
niek te vernieuwen te vergrooten.
Zij zijn er enkel in gelukt de vreemde
lingen zoo spoedig mogelijk uit hunne
gemeente ie verjagen.
(Nadere bijzonderheden.)
De iiigestorite estrade wordt door de
policie bewaakt.
De kleine jongen, die verpletterd ward,
was zonder toelating reeds vóór de plech
tigheid op de estrade geklommen, en is
liet slachtoffer geweest van zijne eigene
onvoorzichtigheid en ongehoorzaamheid.
De liberale bladen doen ai wat mogelijk
is om de zaak te overdrijven en daarbij
de schuld op de geestelijkheid te leggen.
Welnu, de schuld van de paniek die er
heerschte was niemand anders dan de
liberale sclioelies, die alles in 't werk
stelden om de schrik te vergrooten en
ongelukken in liet gedrang te doen ont
staan.
Hunne verantwoordelijkheid is des te
grooter, daar eenige gekwetsten nog in
levensgevaar verkeeren.
Ezelarij. De Chronique schrijven
de over de schandalen van het Ant-
werpsch bureel van weldadigheid, tracht
de bestuurders, die de feiten niet vroeger
hebben ontdekt, te verschoonen met de
volgende uillegging
Het weldadigheidsbureel van Antwer
pen voorziet, na onderzoek, in de be
hoeften van 28,000 arme huisgezinnen.
Hel meeste deel dezer huisgezinnen tel
len, vier, vijf of zes kinderen, hetgeen
een minimum uitmaakt van 200,000 per
sonen waarvan men den toestand moet
onderzoeken en de noodwendigheden
kennen.
Zoodal er in Antwerpen, eene stad van
ten minste 220,000 inwoners en de rijk
ste van geheel het land, 200,000 per
sonen van den arme zouden trekken,
legen 20,000 die min of meer bemiddeld
zijn. f
Wat willen de Chronique en haars ge
lijken dan nog tegen Brugge uitvallen,
omdat, hier naar men beweert, het derde
deel der bevolking op den armenboek
staat.
O gie slimme Chronique.
En dat durft in ieder zijner nummers,
spotten en schimpen op de domme
Vlamingen.
(Standaerd van Vlaanderen.)
Men zegt te Munchen, dat prins
Boudewijn iu 't kort in de hooldstad van
Beieren zal aankomen om verloofd te
worden met prinses Elisabeth, oudste
dochter van prins Leopold van Beieren
en kleindochter van keizer Frans Joseph
van Oostenrijk.
Durven. De geuzenbladen, die
alles durven, hingen dezer dagen een
hartschokkend tafereel op van de Vlamin
gen door de priesters verbeest die
zich met drift overleveren aan het inrich
ten en beschouwen van hanengevechten,
hetgeen de zeden wreeder en woester
maakt.
Welnu, iedereen weet dat de hanenge
vechten, welke nergens door de geeste
lijkheid worden aangemoedigd, in Vlaan
deren uiterst zeldzaam zijn, maar nog in
vollen luister heerschen in de verlichte
Waalsche provinciën, Luik en Hene
gouw. 't Is het geen de liberale Gazette
de Charleroi verplicht is te bekennen.
Daarenboven, wat zijn de hanen ge
vechten in vergelijking met de stieren
gevechten, dat barbaarse» spel, door de
beschaa/de standen hier uit Spanje over
gebracht en welke te Spa geheel de
groote wereld loopt bewonderen?
Welken invloed heeft de geestelijkheid
op de liefhebbers van de barbaarschheid
en op de geuzenbladen die ze ophemelen?
Moorddadig tweegevecht. Zaterdag
beeft er een tweegevecht plaats gehad
op de grenzen van Luik-Limburg, tus
schen eenen dagbladschrijver, M. Thui-
lier, en eeneu magistraat, M. Jos.
Lejeune.
De eerste was de luiker korrespondent
van het groote doktrinaire blad Vindépen
danceen de andere een bijgevoegd vre
derechter, jong en schitterend advokaat,
die eene voorname plaats aan deluiksehe
balie bekleedt.
Beiden waren nog niet iang getrouwd,
de eene met «en nicht van den andere.
Het waren dus oom en neef die hst
moordend wapen tegen elkander oplicht
ten.
De getuigen waren MM, Wery en
Poncin voor Thuilier deadvokaat Gilman
en kapitein Heusch, voor den rechtsge
leerde. Het was dezelfde officier zegt de
Gazette de Liége voor wien M. Thuilier,
vroeger, insgelijks bij gelegenheid van
een tweegevecht, «Ie toegevendheid der
konservetieve bladen inriep.
Het gevecht had plaats, zegt het blad,
in echt moorddadige voorwaarden, na
melijk met de pistool en op eenige slap
pen afstand. De ludépendance zegt op 25
stappen.
Het eerste schot trof Thuilier in volle
borst. De kogel doorboorde de longen,
de man deed twee stappen vooruit en
viel als een steen, dood neer.
De oorzaak van het gevecht is nog een
geheim. Het lijdt geen twijfel of er zijn
familiezaken in 't spel die niet tot liet
openbaar domein behooren.
Onmogelijk is 't hel toonee' te beschrij
ven dat er plaats had, toen Mad. Thuilier
de noodlottige lijding vernam. Zij werd
door eene krisis getroffen in het tuintje
dal voor hare woning ligt, eu nog erger
was dit toen de moeder van den gedoode
aankwam, bij het vernemen der tijding.
Thuilier was ruim vijftig jaar, maar
had eene nog jonge vrouw en een kind.
(Nadere bijzonderheden.)
Het was zaterdag avonJ toen de tijding
te Luik ruchtbaar werd.
Gedurende vrijdag avond had men
't gebeurde kunnen geheim houden en
alleen de nauwe betrekkingen der helden
van het drama waren er meó bekend.
Mad. Thuilier, welke wist wat er ge
beuren moest, zat in angstige spanning
den afloop vau het gevecht te wachten.
Rond middernacht hield een rijtuig voor
hare woning stil en twee heeren stapten
er uit.
Aanstonds herkende zij de twee getui
gen van haren man,
Dooreen noodlottig voorgevoel gedre
ven stond zij op, maar eensklaps werd
zij door de krisis aangetast en stortte op
den grond.
De getuigen brachten het lijk binnen.
De moeder van Thuilier werd eerst
's zaterdags verwittigd. Het tooneel dat
toen plaats had was niet minder bedroe
vend als dat van 's nachts. Het huis, ge
legen aan het 't begin van den Boulevard
Sauvenière was reeds omringd door eene
groote menigte volks, dat zich langzaam
en eerbiedig verwijderde toen de oude
vrouw niet durfde binnen gaan. Twee
vrienden moesten hare handen van liet
tuinhekken losmaken eri haar zoo naar
binnen trachten te lokken, wat eindelijk
gelukte.
De Indépendance zegt dat de twee strij-
pers zich op het terrein correct ge
dragen hebben naar de regels van den
strijd.
De policie, die reeds een of twee
dagen vooraf verwittigd was, bewaakte
beiden. M. Lejeune, de magistraat, wist
echter het middel te vinden hare aandacht
te misleiden en vertrok naar Hollogne-
aux-Pierres, waar zijn ambt van bijge
voegd vrederechter hem dikwijls riep.
M. Thuilier veinsde insgelijks de
grootste kalmte, eu, naar het zeggen van
de Indépendance, zouden het alleen de
strenge eischen van eenen der getuigen
zijn, die de zaak tot het uiterste heeft
doen drijven.
Het proces dezer zaak zal voor het be
roepshof van Luik behandeld worden,
daar M. Lejeune, zooals wij hooger
zegden, tolde magistratuur behoort.
De straffen, die volgens artikels 423 en
433 van het strafwetboek kunnen wor
den toegepast zijn van 1 tol 5 jaren ge
vangenis en 2 tot 10,000 fr. boete voor
den pleger en 1 tol 6 maanden gevange
nis met 200 tot 4000 fr. boete voor de
getuigen.
FRANKRIJK.
Gaspar Vandezande. Men weet dat
de politie van Rijsel, na ren diefstal bij
Mad W«d, Fancon, te St. Maurice, onzen
vermaarden Vandezande heeft aangehou
den, naar wien de brusselsche politie
zoolang gezocht heeft.
Reeds verscheidene malen was Vande
zande aangehouden, maar teikens was
hij er in gelukt te ontsnappen.
Nieiwas dus natuurlijker dan dat hij
ook pogingen zou aanwenden, om de ge
vangenis van Rijsel te verlaten.
Over een achttal dagen, verhaalt de
Echo du Nord, zag men 4 vrouwen uit
Brussel rond de gevangenis dwalen,
immer trachtende in aanraking te komen
met den gevangene bij de aankomst
van eenig» agenten namen zij spoedig de
vlucht.
Woensdag mislukte eene gelijke poging,
en 't is oan dal een gevangene vroeg om
door den bestuurder gehoord te worden,
en aan dezen verklaarde dat Vandezande
met medehulp vari eenige meêplichtigen,
besloten had zaterdag morgend ten 7 ure
uit de gevangenis te ontsnappen.
Het overeengekomen signaal was als
volgtzijne vrienden zouden hem een
stuk brood over de omlieiningsmuur
werptn, hetwelk hij aanstonds zou terug
gooien alsdan zou men men lang den
zelfden weg eene sterke koord zenden
waarmeê hij de gevangenis zou verla-
leu.
Dat wel overlegd ontwerp zou dus niet
gelukken. M. du Liscouët plaatste een
agent op de plaats, door Vandezandeaan-
geduid, terwijl de soldaten van den naas
ten post zich in de nabij zijnde meisjes
school verborgen.
Op het vastgestelde uur kwamen vier
kerels in gezelschap eener vrouw naar
den kant der gevangenis, het stuk brood
vloog weldra over aeri muur en viel eeni
ge oogenhlikkendaarna terug in de straat
maar op het oogenbiik dat men de koord
wilde werpen, sprongen de soldaien en
de agenten uit hunne schuilhoeken en
gelukten er in 4 van de vijf perso
aan te houden.
Het zijn de genaamde Pepin Dedr
Francois Lurelliuckc en Gabriel
van de vr«uw weet men enkel dat -
Dora heet, allen waren vrijdag avond uit
Brussel aangekomen.
Diezelfde vrouw had Vandezande reeds
verscheidene malen in de gevangei s
bezocht, voorgevende zijne zuster i«
zijn.
Onlangs bracht zij de i stouten bandiet
een huwelijksboekje met een potret; men
denkt dat de briet, Vandezande het ont
werp tot ontvluchting bekend maken ie.
in het potret verborgen was.
DUITSCHLAND.
De doop van een keizerskind. Oscar
Karl Gustav Adolf heel de vijfde zoon des
duitschen keizers, naar den koning van
Zweden, die de eigenlijke peter is, en
hem ook ten doop gehouden heeft.
Peel in naam ot zoogenaamde Cchwanz-
pathen zijn voorts nog de keizerin van
Oostenrijk, de koningin van Italië, de
koningin van Saksen, de- prinses var.
Wallis, de groothertogin van Saksen, de
groothertog en 'groothertogin van Mec-
klerihurg-Schwerin, de grootvorst en
grootvorstin Wladimir van Rusland en
de aartshertog Karl Ludwig van Oosten
rijk, wiens gemalin Maria-Theresia de
keizerin van Oostenrijk vertegenwoor
digde.
Ten 2 ure, zaterdag namiddag, had de
plechtigheid plaats in de als doopkapel
ingerichte bibliotheek van Frederik den
Groote, in tegenwoordigheid van dei-
keizer, de drie keizerinnen, alle prinsen
en princessen van Pruisen, al de boven
genoemde dooppeten, het geheele Hof.
lal van vorstelijke en geridderde genoo-
digden met zwarte en roode adelaar;,
grootkruisen en sterren van alle klassen,
het diplomatieke korps, generaals, minis
ters en een uitgelezene schaarvan hoogst
edele dames in de schitterendste toilet
ten.
Rechts van het altaar had de moeder,
keizerin Augusta Victoria plaats genomen
met hare vier zonen Wilhelm(krooiiprids)
Eitel-Fritz, Adalbert en August-Wilhelm,
Een weinig ter zijde zaten grootmoeder
en overgrootmoeder de keizerinnen
Friedrich en Augusta.
Plotseling opende zich de deur en trad
de opperhoimeester binnen, gevolgd door
de opperhofmeesleres, gravin Brocks
dorf, die den doopeling droege wiens
ontbloot hoofje rustte op een kussen van
zilverlaken.
De sleep van het lange doopkleedje
werd gedragen door hofdames, en daar
achter volgde de hofmeester von Mir-
bach om den stoet te sluiten.
Zoodra de gravin Brocksdorf den doo
peling in de armen van koningin Caralo
van Saksen had gelegd, begon de hofpre
diker Kögel zijne korte toespraak,waarna
koning Oscar den kleine overnam en ten
doop hield. Nadat vervolgens de jonge
Oscar aan keizerin Augusta Victoria was
overhandigd, zegende Kögel moeder
en kind,
Alsnu begaf de keizerin zich naar het
thee-salon van Frèderek den Groote,waar
zij plaats nam met de wieg naast en de
keizer achter zich. Achtereenvolgens
defileerden nu alle gasten eu weerdig-
heidsbekleeders en het geheele hof om
Hunne Majesteiteiten met eene diepe bui
ging geluk te wenschen-
ENGELAND.
De Great Eastern, die zooals men weet
afgebroken wordt, begint haar einde te
naderen. De machienen en het ijzerwerk
zijn reeds verdwenen, en weldra zal men
de romp naar Barrow sleep«n, opdat
daar het sloopingswerk worde voltooid.
Zoo komt alles aan een einde, zelfs
aan reusachtige grootheid.
Wijlen de Great Eastern. De
grootste en ongelukkigste aller drijvende
bodems, de Great Eastern, is thans uit
de Clyde in de Mersey gebracht, waar zij,
te Trammere, op den wal gezet en ge
sloopt wordt. Binnen een jaar tijds zal
geeue plank er van meer op de andere
zijn.
Dit zal het einde zijn van Brunei's en
Scott Russell,s monsterschip, waarop
nooit zegen heeft mogen rusten, en dat
zijne bouwmeesters en aandeelhouders
nooit dan verliezen heeft doen onder
gaan.
Slechts gedurende één tijdperk van zijn
kwijnend bestaan is het onbehouwen
vaartuig bruikbaar en nuttig geweest,
namenlijk toen het dienst deed tot het
leggen der atlantische telegraafkabels.
Bij wijze van aandenken moge hier nog
eens meegedeeld word, dat het schip
692 voet lang, 83 voet breed en 24 voet
diep was, terwijl het eenen inhoud had
van 22,927 ton gemeten. Omstreeks
10,000 ijzeren platen, elke met 100 bou
ten bevestigd, dienden tot den bouw. Er
waren 6 ijzeren masten, en 5 schouwen,
100 voet hoog.
Hel dagelijkse!) kolenverbruik der
stoommachienen voor raderen en schroef
bedroeg 205 ton, terwijl, de kolenhokken
10,006 ton konden bevatten, Het schip
had ruimte, of moest ruimte hebben,voor
800 salonpassagiers, 2000 tweede-klas-
passasiers, 1200 derde-klas-passagiersen
400 koppen bemanning.
Eene drijvende stad in den Oceaan.
Engelsche geestigaards. Eenige M.
P. -(parlementsleden) brachten hunnen
vakancietijd door op liet buitengoed van
eenen hunner, een prachtigen eigendom,
gelegen op den oever der theems. Zij wa
ren met twaalven.
Men was reeds moê gejaagd, gevaren,
gefeeste» men bevredigde zich nog enkel
