S ia
NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
ZEEROOVERS
Zondag 16 September 1888, 10 centiemen per nummer. 42ste Jaar, N° 2295.
ABONNEMENTPRIJS
\\\o\ci:\piiijs
Politiek overzicht.
Aan de ouders.
iVa den Landdag.
DEDENDERBODE.
Jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
tr. 3,25 voor zes maanden fr. 1,7b voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutslraat,
N° 10, naDij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen.Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hnnne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdagavond.—De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Cuiqne Snun
A1XST, 15 SEPTEMBER 1888.
Keizer Wilhelm te Rome. DeWeener
Polit Corresp. deelde dezer dagen eene
briefwisseling uit Berlijn mee waarin
heel zonderlinge omstandigheden over
keizer Wilhelm's reis naar Rome worden
meêgedeeld. Wij willen hier eenige uit
treksels onder de oogen onzer lezers
brengen.
Toen keizer Wilhelm het besluit nam
van eene omreis te doen bij de vorsten
van Europa, deelde hij dit ontwerp ins
gelijks aan koning Humbert, meè. Deze
antwoordde onmiddellijk dat hij gelukkig
zou zijn den keizer te ontvangen te
Rome ïn liet Quirïnnal.
Hieruit blijkt volkomen dathet in geenen
deele keizer Wilhelm is die Rome als
plaats van samenkomst heeftaangewezen,
doch wel koning Humbert die daartoe,
uit eigen gezag, het Quirinaal heeft aan
gewezen. Daar koning Humbert het be
zoek had aangenomen, zoo is het heel
natuurlijk dat keizer Wilhelm daar moest
komen, waar zijn gastheer hem verzocht.
Het is dus volkomen valsch dat liet
initiatief van de reis naar Rome, van den_
kant van Duitschlands keizer gekomen zij.
De italiaansche dagbladen maakten nu
van die reis gebruik om haat en gal tegen
het Pausdom uit te spuwen. Mgr Galim
bertihad de gelegenheid hierover den
duitschen gezant t§ Weenen, prinsReuss,
te onderhouden.
Te Berlijn werden die artikels die
vooral in de Italia en de Tribuna versche
nen ten hoogste afgekeurd. In de reis
naar Rome zag men hier enkel eene wis
seling van beleefdheden, en men had
nooit gedacht dat een zoo eenvoudig feit
tegen het Vatikaan zou geexploileerd
worden.
De opmerkingen van Mgr Galimberti
hadden voor gevolg dat de duitsche re-
geeringaan het italiaansche gouvernement
den wensch uitdrukte dat de romeinsche
pers zich onthouden zou aan de reis des
keizers eenig inzicht te geven, en een
belang dat deze in 't geheel of ten deefe
niet had.
Inderdaad, sedert dien hebben de ita
liaansche liberalen met veel meer voor
behoud gesproken over de reis van keizer
Wilhelm, en ook de offïcieuse bladen van
Berlijn en Weenen zwegen stil of spra
ken over het ontwerp in zulken aard, dat
het Vatikaan er zich met kon door ge
krenkt gevoelen.
Dat was niet al. Om den II. Vader over
den aard en de gevolgen dezer reis gerust
te stellen, zond prins von Bismark Hem
de beruchte depêche, waarin hij,de rijks
kanselier, de noodzakelijkheid deed uil-
schijnen van een verbond met Italië, om
DE
H\ SISIT-MALO.
(50e Vervolg.)
Zekeren morgen richtle Pieter zich in zijn bed
op, en wierp om zich heen eenen oogslag waarin
geen spoor van waarzin te vinden was.
Waar ben ik, vroeg hij aan Vernon, die toe
schoot.
Te midden uwer vrienden.
Mijn vaartuig...
De heelmeester aarzelde.
Spreek, zegde hij, ik mag alles welen.
De Sirius is verkocht.
Wij zijn krijgsgevangen
Vernon boog het hoofd.
't Is wel antwoordde la Barbinais, ik begrijp,..
'Ik herinner mij., fS'a de zegepraal, de neder
laag Verplotlcrd onder het getal.... Mijn God
Mijn God
Hij deed teekeu lot de matrozen. Dezen nader
den.
Hetgeen gaet gebeuren, mijne vrienden, zal
de vredesbeginselen in Europa te behou
den en te doen heerschen en verklaarde
dat dil verbond de militaire macht van
Duitschland met 500,000 manschappen
vermeerderde.
Er was hier dus eene hoogere politieke
noodzakelijkheid in 't spel en deze wet
tigde allezins de reis van den keizer. Het
telegram van prins von Bismark maakte
een goeden indruk in het Vatikaan, en
ook uit Weenen ontving de H. Vader
zeer geruststellende verklaringen.
Ter gelegenheid van dit bezoek werden
nu ook pogingen in 't werk gesteld, die
aantoonen dat de duitsche keizer alles
wilde vermijden wat het Vatikaan eenig-
zins kwetsen kon. Zoo, bij voorbeeld, het
ontwerp tot verblijf in het paleis CalTe-
relli, het onmiddelijke bezoek des keizers
in het Vatikaan, enz.
Buitendien is het ook goed dat men
wele dat keizer Wilhelm reeds in per
soonlijke briefwisseling was met den H.
Vader, voor welken hij steeds even veel
achting als eerbied koesterde. Herhaal
delijk deed hij den wensch kennen Leo
XIII te komen begroeten, en men verze
kert zelfs dat, toen hij, als eenvoudige»
prins, zijnen vader te San Remo kwam
bezoeken, hij het voornemen had naar
Rome te komen. Reden van hoogeren
-^taalkundigen aard verzetten zich echter
tegen de uitvoering van dit voornemen.
Men heeft beweerd dat de komst van
keizer Wilhelm te Rome de politiek van
M. Grispi sterker zal maken. Dat is onge-
njmd. Een machtige monark laai zich
met tot speelbal dienen voor eenen mi
nister, van welken Slaat het ook zij.
Volgens bericht aan sir Fr. Winlon
toegezonden, is majoor Bartholot door
zijne dragers vermoord. Jameson is naar
Stanley Falls terug gekeerd, om eene
nieuwe expeditie in te richten, ter iiuln
van Stanley.
Tippoo-Tip is nu te Nyangnie.
De Times raadt, ter gelegenheid der
dood van major Barthelot de grootste
voorzichtigheid aan. Eene nieuwe expe
ditie zegt het blad, zou eene dwaasheid
zijn, daar men hoegenaamd niet weet
waar Stanley zich bevindt.
Hij heeft die niet noodig of hij is te ver
verwijderd, om ze met mogelijkheid te
kunnen ontvangen.
De herkiezingen voor den nieuwen lord
mayor te Londen, zijn vastgesteld op "29
September aanstaande.
Men denkt dat, volgens de gewoonte
de oudste alderman, M. Whitehead, zal
gekozen worden.
De nieuwe lord-mayor zal zijnen dienst
op 9 November aanslaande beginnen.
verschrikkelijker zijn dan de vcrvaarlijkste zee.
s,51ö Maar God bewaart ons God zal ons redden,
wij zijn christen..- en wij zijn Bretons
Het scheen, overigens, dat de ongoloóvigen dc
genezing van Pieter dc la Barbinais hadden afge
wacht om vast te stellen hoe de verkoop der slaven
zou gebeuren. Men week in niets van de gewone
gebruiken af, en toch bemerkte men dat de Pacha
in alles wat den Serius betrof een levendig belang
stelde.
Dertien man en de twee kajuitjongens waren
van den Sirius overgebleven.
Eene laatste maal werden] zij naar het bad be
leid. Men gaf hun zuivere klcerderen. Dan sloot
men hen op in eene binneplaats van het paleis.
Dc Pacha, waarschijnlijk om bij ben eenen in
druk van eerbied en vrees te doen ontstaan, was
van eene sterke militaire toerusting voorafgegaan
cn gevolgd. In c«ne ovciprachtige kleedij ver
scheen hij Voor de groep Maloënaren en wierp op
hen een trotschen en kouden blik.
Dan keerde hij zich langs den kant waar dc la
Barbinais zich bevond.
Deze was dc turkschc taal genoeg machtig om te
verstaan hetgeen Baba-Hasscn aan zijnen vizier
vroeg.
Niettegenstaande dc bewijsstukken welke er in
den koffer van la Barbinais gevonden werden,
weigerde Baba-Hassen te erkennen dat de meester
van den Sirius als kapitein van een vaartuig, be
stemd om koopvaardijschepen Ie beschermen, in
verrt landen dreef. Turkije roesde op dit oogen-
bÜk eenen oorlog met Frankrijk, onder Lade wijk
De voogdijwet voor prinses Wilhelmina
der Nederlanden. De nederlandsche
wetgeving heeft de kwestie der voogdij
schap over de koninklijke prinses, be
paald opgelost.
De Staten-Gerieraal, in algemeene zit
ing vergaderd, hebben woensdag de
voogdijwet ongewijzigd en met eenparig
heid van stemmen aangenomen.
Deze wet treedt in werking op den dag
naret' afkondiging.
Het manifest, waardoor president Cle
veland aanveerdt als kandidaat derdemo-
kraten voor het presidentschap op te
treden, heeft een gunsligen indruk ge
maakt op de bevolking en zelfs de repu
blikeinen zijn verplicht te bekennen, dat
ue toon van M. Cleveland ernstig en
wijs is.
De president doet klaar en duidelijk
uitschijnen dat hij geenszins het free
trade in het schild voert doch dat hij
zoodanige herzieningen in de tarieven
voorstaat, die enkel dienen kunnen voor
l algemeen welzijn.
In den brief wordt met gesproken over
de verwerping van het visscherii-trak
taat. J
De Timesde Herald, de World en de
Sun maken den uitbundigsten lof van M
Cleveland en zeggen dat zijne verkiezing
zeker \sm,de Evening Post is van gevoelen dat
er sedert Lincoln nooit een wijzer presi
dent dan M. Cleveland heeft geregeerd.
Alleen de Tribune noemt de kandida
tuur van M. Cleveland eene ramp voor
het land
Reeds duizend maal wellicht werd het,
gesteund op de klaarste, de duidelijkste
en de onbetwistbaarste feilen, bewezen
wat de liberalen met hunnen onverbid-
(I el ijken strijd tegen het catholiek onder
wijs beoogen.
Een zijner meest gevierde opperhoof
den den heer Laurent van Gent,verklaar
de het eens in plechtige omstandigheden,
namelijk kinderzielen aan de H. Kerk
ontrukken, de godsdienstzin uit het hert
der menigte verdrijven, het geloof en de
ch ris tene waarheden in den geest der
opkomende geslachten uitdooven, in een
woord, liberalen vormen, 't is te zeggen,
vrijdenkers, geloofsverzakers en godde-
loozen
Als ware farizeêrs bekenden onze libe
ralen nooit openlijk hun zoo boos als
50ddeloos doel. Neen. het land is nog te
catholiek, hel is nog te godsdienstig, het
is nog te veel gehecht, aan 'tvoorvaderlijk
geloof om te laten zien en hooren wat
men in 't schild voert
XIVHij aanzag la Barbinais als een afgezant des
koning* gelast met de turksche zeemacht tc onder
zoeken.
De Pacha strekte dus de hand in dc riehting van
de la Barbinais uit.
L- Die christen hoort mij toe zegde hij.
Het gelaat van Pieter behield zijne kalme uit
drukking, maar eene schielijke droefheid trof zijn
hart. Hij begreep dat er als krijgsgevangen van
zulk eenen mcesler, voor hem gecnc hoop op vrij
heid meer overbleef.
De koude blikken van den Sultan onderzochten
opnieuw dc matrozen van den Sirius; hij wees Gal-
hauban aan.
Deze zal op het roeischip riemen.
Dc Pacha verwijderde zich en de gevangenen
bevonden zich weer alleen op de binnenplaats met
hnnne bewakers.
Men bond de handen van Galhauban en van
de la Barbinais vast, en men deed hen de drie ver
diepingen van eenen onderaardschcc trap afdalen.
Dan werden zij in eene wijde, bijna donkere
plaats gesloten, waarin een honderdtal mannen
van allen ouderdom en stand op den vloer lagen
uitgestrekt,
Gegroet, broeders zegde de Ia Barbinais op
ernstigen toon.
Wat schccpskelder morde Galhauban, de
schouders ophalende.
Baidcn zochten eene plaats om zich neêr te log
gen cn te slapen.
Nauwelijks waren zij gezeten, of er ontstond
onder de gevangenen eene trage, schier plechtige
In de maconnieke krochten werd dan
besloten dat men in 't geheim, in de
duisternis zou werken en het volk door
schijnheilige verklaringen en handelwij
zen pogen om den tuin te leiden. Anders
handelen, zou aan 't liberalism te veel
kwaad berokkenen en zijne heerschappij,
om zoo te zeggen, onmogelijk maken.
Van daar al die hypokrieterijen van
zekere liberale schrijvelaars en rede
naars
Als een nieuw bewijs dezer hypokrie-
terij willen wij hier een uittreksel meê
deelen uit eeenen brief door M. Em. de
Laveleye, aan de Gazette van Brussel
toegezonden, brief, die dadelijk door bijna
alle de liberale nieuwspapieren werd
overgenomen.
Luistert geëerde lezers
Zij, die aan den priester den toegang
tot het schooUokaal ontzeggen namens
het slecht begrepen princiep der ver-
wereldlijking, verraden de belangen van
het liberalism, want zij houden geene
rekening van den wil der huisvaders
en zij verrijken en bevolken de scho-
ien der geestelijkheid. Door deze anti-
demokratische politiek maken zij zich
de medeplichtigen der klerikalepartij.
Men moet dus, volgens den archigeus
de Laveleye,den priester in 't schoolbkaat
toelaten zoo niet verraadt men debelangen
van hel liberalism.
Dit wil in andere woorden zeggen
Laat den priester in 't school lokaal toe,
als een bedriegelijk uithangbord, onze
liberale schoolmeesters zullen er wel
voor zorgen dat zijne lessen verijdeld
worden, dat het godsdienstig zaad dal hij
in de jeugdige herten neerlegt niet ont-
kieme
Zietdaar, ouders, de schijnheiligheid
der liberalen in zake van onderwijs an
dermaal op de onbetwistbaarste wijze
bewezen
Werkmansboekjes.
Omzendbrief des heeren ministers.
Brussel 25 augusti 1888.
.-lan de Heeren Gouverneurs der provinciën.
M. de Gouverneur,
Ik heb vernomen dat onderscheidene
gemeentebesturen geweigerd hebben aan
zekere werklieden dienslboekjes al te
leveren, inzonderheid aan diegenen,
welke eene veroordeeling ondergaan heb
ben en onder bewaking der policie staan.
Dien ter; gevolge verkeeren deze werk
lieden in een ellendigen toestand, waar
door zij noodlottig terug naar de gevan
genis, of naar het bedelaarsgesticht ge
dreven worden.
Het zou mij aangenaam zijn, M. de
Gouverneur, indien deze gemeentebestu-
door u herinnerd werden, welke deschik-
beweging. Kcnigen richtten zich met moeite op,
leunden tegen de muren, gingen bevende voort-uit
vrees van de ledematen eens zieken vriends aan te
raken of eenen stervende te kwetsen. Hun blik
schitterde weer in liunne ingevallene oogen plot
seling glansde hun uitgemergeld, bleek gelaat, cn
zich tot de nieuwgekon.enen buigende, murmuldc
zij met eene bevende stem
Frankiijkspreek ons over Frankrijk
IX.
DE ONTVLUCHTE.
De keus, door den pacha gedaan, moest weldra
door liet tc koop stellen van de la Barbinai's ongc-
lukkige gezellen opgevolgd worden. Na het vertrek
van den kapitein, vielen zij nog dikwijls in wanho
pige akelige aanvallen maar dan stortte Vernon,
de heelmeester, hun weer moed in het hart. liet
was alsof Pieter zijnen vriend de taak had opgedra
gen de matrozen op dc hoogte van het noodlot te
houden. Ook liet hij nooit 11a hen aan dc vrijheid
tc doen denken welke zij verkrijgen konden door
het storten van een losgeld, of door de ontsnapping,
welke enkel van liet toeval afhing. Hij sprak dik
wijls met begeestering van het wederkecrcn naar
het vaderland. Dal verlichtte de duizenden beproe
vingen welke zij tc verduren hadden.
Dc twee scheepsjongens alleen weenden voort.
En nog wekte Hervé dikwijls den moed van zijn
kleinen kameraad op.
Waarom hebben wij het weezenliuis verlaten!
riep Meriadic in tranen losbarstende uit. DcKloos-
kingen^zijn van art. 3 der wet van 10
juli 1883, luidende als volgt
Hij, die een dienstboekje wil beko
men, doet de vraag daartoe aan liet ge
meentebestuur zijner woonplaats, uielke
gehouden is, het hem af te leveren.
Een ministerieele omzendbrief van 11
juli 1883 herrinnert reeds, dat de eeniqe
verplichting, die de wet nog oplegt, diegene
is welke ten laste valt van het gemeentebe
stuur om een dienst- of tverkboekje af te
leveren aan dengene die het vraagt.
Exemplaren van een moddel van werk
boekje, waarvan grootte en inhoud stipt
moeten in acht genomen worden, en het
moddel van het register, bestemd om het
afleveren der werkboekjes te bepalen,
worden bij dezen omzendbrief gevoegd.'
Gelief, M. de gouverneur, den tegen-
woordigen omzendbrief in bet Memorial
adminislratif op te nemen.
De minister van landbouw,
nijverheid en openbare werken,
Ridder DE MOREAü.
n XjGSSIXSs»*
Zitting ïn liet Damberd.
Eenige dagen vóór den Landdag te
T^RL-had het grievenkomileit van het
emsfonds te Brussel, aan de ver
schillende komiteiten van Antwerpen
Gent, Brugge, enz. eenen brief gezonden
om hen te verzoeken ieder twee algevoer-
cigden te zenden op ccnc bijeenkomst,
die na den Landdag, in het Damberd, op
de Koornmarkt, zou plaats hebben, met
net doel een verbond te stichten tusschen
al de bestaande vlaamsche grievenkomi-
teiten.
Deze vergadering had.ten 4 ure namid
dag plaats en werd met den verwachten
uitslag bekroond.
t gr?ot getal derSenen, die aan den
Landdag hadden deelgenomen, waren er
aanwezigen verscheidene vlaamsche taal
strijders namen er het woord.
M REIN'HARD, de ieverige voorzitter
van het brusselsch komiteit, deed uit
schijnen welk groot voordeel er zou
voortspruiten uit eene algemeene samen
werking voor de vlaamsche zaak, met
terzijdelating van alle politieke bekom
mering. Al de komiteiten zullen voordeel
trekken uit de werkzaamheden van ieder
in het bijzonder er zal eenheid en samen
hang beslaan in het aanveerden der mid
delen om het algemeene doe), de ver
dwijning der vlaamsche grieven te be
reiken, en de invloed der komiteiten op
de vertegenwoordigers van hel Vlaamsche
land, op s lands bestuur, de openbare en
bijzondere instellingen zal daardoor mer
kelijk gesterkt worden.
De schrijver van het grievenkomiteit
van Geut, gaf een overzicht van heigeen
dit komiteit reeds gedaan heeft.
tcrzuslcrs vervingen er de moeders welke wij
nooit kenden de priesters waren toch zoo goed
voor ons. Wij zouden gemakkelijk in dc scheeps
timmerwerven van Talard, Val, Trichet en Solidor
aan t wérk zijn geraak... \óór ons, zou de zee,
door schepen vervroolijkt, nooit afchrikkclijk ge^
weest zijn... Wij zouden rustig zijn gestorven»
d;.ar waar wij zijn opgegroeid... Ik ken het kerkhof
ginder, men is er zoo gerust... Wat zal er hier van
ons geworden De kapitein poogde ons gerust te
stellen, maar ik hoorde hem evenwel op zekeren
avond tot M. Vernon zeggen Ik vrees alleen
voorde kleinen. Men zal geweld inspannen om hen
van godsdienst tc doen veranderen.
Zoudt gij uw geloof verzaken, gij ik liet mij
liever dooden
De dood antwaordde Meriadic. Het is een
oogen blik, dal hccasnclt... Indien er spraak wa»
mij te versmachten of mij het hoofd af te houwen,
dan zou ik standvastigheid genoeg bezitten... Maar
de marteling... bel vuur. bet staal, dc honger...
Ik weet met neen ik weet niet
Verschrikt, zijner zwakheid bewust, verborg hij
liet hoofd in zijne handen cn snikte luidop.
Gij zijt matroos, riep Hervé alsdan veront
waardigd.
Neen, ik ben een scheepsjongen... Een arm
klein kind zonder moeder, door de liefdadigheid
opgekweekt, cn dat men op den grooten weg op
raapte!... Sterven schrikt mij niet af, maar lijden
Ik kan legen de smarten niet....
Zijn gezel nam hem bij den arm.
WORIJT VOOimiEZBT.