li NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST. RIJK EN ARM „Dderdagïl8 Juli 1889, 10 centiemen per nummer. 453te Jaar, Nc2378. Den 14 Juli 1789. M. Woeste. Belgische Zending ABONNEMENTPRIJS ANNONCENPRIJS Politiek overzicht. £.3 l 10,06 li 0.« lij E Si, ?,Wii DE DENDERBODE i)il blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder jagleekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars fr 3,23 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen. _De inschrijving eindigt met 31 December. Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutslraat, j0 jo, nabij de Groote Markt, en m alle Postkantoren des lands. f: Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op 3« bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar. Calque Sunm. AELST, 17 JULI 1889. Boulangistische woelingen Ie Parijs. Bet feesi van 14 Juli, Zondag te Parijs cevierd, werd door eene boulangistische belooging gekenmerkt, zooals blijkt uit hel volgende verhaal, ons toegezonden door de Agence Havas. Ten half negen kwamen de leden der Liyue des Palriotes op de Place de la Con- corde bijeen, voor het gedenkteeken der stad Straatsburg. Op liet oogenblik dat M. Deroulède het woord zou nemen, verbood M. Clément, opperkommissaris, het uitspreken van redevoeringen. Alsdan nam M. Deroulède de kroon, legde haar neêr op het gedenkteeken en riep uilIndien ik geene redevoering mag houden, zal ik niets meer zeggen danLeve de republiek Leve Boulan- ger M. Clément wilde M. Deroulède in ech- tenis nemen, maar deze verzette zich. Nu ontstond er eene botsing tusschen het volk en de policie M. Deroulède werd uit de handen gebaald en deze sprong in een rijtuig en begaf zich naar de burcelen der Presse. r De policie moest M. Clément ontzetten, welke door het volk erg toegetakeld werd. Toen Deroulède aan de vensters der Presse verscheen, hadden er betoogingen in verschillenden zin plaats. Er werd geroepen Weg Boulanger. De policie deed de straten rondom de Presse untruimun. 14 Juli. De revue te Longchamps was buitengewoon schitterend. President Carnot werd toegejuicht. Te Marseille, Bordeaux, Lyon, Brest, enz., hadden insgelijks revues plaats. Te Brest heeft, ten gevolge eener on achtzaamheid van admiraal Zéde, de ge meenteraad zich van al de feesten ont houden. Twee incidenten te Parijs. Een italiaansche pasteibakker der rue Royale, die enkel de italiaansche vlag uithing en weigerde de fransche vlag er nevens te hangen, zag zijn winkel door het volk verwoest worden en werd bo vendien met zijne gasten door de menigte mishandeld. Op de Place de la Bourse manitesteer- den 2000 personen twee uren lang voor een koffihuis, waar een transparant, voorstellende generaal Boulanger, aan het venster stond. De italiaansche regeering en de vrijheid. Hoe zonderling de italiaansche over heden met de hooggevierde vrijheid om- hebben de katholieken van Napels verleden zondag eens goed onder vonden. Eene afdeeling der Katholieke Ver- eeniging van Napels, te Torre Annua- ziata gevestigd, zou haar vaandel inwij den en had daartoe eene deputatie van de Vereeniging te Napels uitgenoodigd. Deze bega! zich met een bootje op weg. Aanstonds telegrafeerden de liberalen naar de overheden, opdat deze de ont scheping der katholieken zouden beletten op grond van het voeren eener bezon- dere vlag (het vaandel der Vereeniging.) De prefekt antwoordde dat er geen termen voor bestonden. Daarop plaatsten de liberalen zich met eenen troep gepeu pel, steeds gemakkelijk te verkrijgen, aan de kaai te Torre Annunziata en beletteden den katholieken aan te landen. Deze vaarden terug en landden op eene andere plek. Weldra kwam echter het liberaal gespuis weêr opdagen en over viel hen met steenworpen en revolver schoten. De onder-prefekt kwam toege sneld en gebood den katholieken weer scheep te gaan. Den volgenden dag verscheen een in spekteur van policie in het lokaal der vereeniging te Napels en toonde een de kreet van den prefekt, waarbij de Katho lieke Vereeniging wegens rustverstoring werd opgeheven Al hare boeken er. papieren, de vaandels, het portret van Paus, die van de prinsen van Bourbon enz., alles werd in beslag genomen. En het doel was bereikt En dat is italiaansche vrijheid Blijft de II. Vader te Rome 1 Een correspondent uit Rome schrijft aan den Figaro dat mag men geloof hechten aan sommige geruchten, die omtrent hel jongste buitengewoon Consistorie in om loop zijn er onder de 23 aanwezige kardinalen geen verschil zou geweest zijn van opvatting, omtrent de noodzake lijkheid, die zich voor den Paus zou kun nen voordoen, om Rome te verlaten. Het meerendeel evenwel der raadslie den des Pausen is van meeningdat inder daad alleen in de uiterste noodzakelijkheid tot een vertrek zou mogen worden over gegaan. De correspondent van den Univers acht alle geruchten omtrent het Consisto rie zonder grond. Waarheid is alleen, dat men in de kringen van de prelatuur zich sedert eenigen tijd ernstig bezighoudt met de mogelijkheid van 's Pausen ver trek uit Rome, en dat de kardinalen, die in 1881 zich onvoorwaardelijk tegen het vertrek des Pausen verklaarden, thans van meening zijn dat er zich omstandighe den kunnen voordoen, waarin de Paus de wijk zou moeten nemen buiten Rome cn buiten Italië. Twee gebeurlijkheden vooral komen als zoodanig in aanmerking. Reeds in de allocutie zelve worden zij aangegeven: eene revolutie in Italië of een oorlog met eenige buitenlandsche mogendheid. Een verhaal uit de fransche revolutie.) (33« Vervolg.) Jamaar, dat was alleenlijk voor 't geval dat wij malkanderen niet zouden verstaan. Laat mij maar begaan, gelijk gij het gezegd hebt, en alles zal wel afloopen, zonder gerucht cn voor ons wel- zijo. ik verzeker u. Luistertals gij den kerel vast krijgt, geef hem ia mijne handen ik zal er wel mcê omsprin gen, dat beloof ik u verders blijft geheel de zaak een geheim. Wij hebben nu trouwens alle twee belang in de zaak. 't Akkoord Doe uwe plicht. Als gij eerst van iels weet, moet gij mij aanstonds verwittigen Reken daarop ik zal niets verzuimen, i De twee weerdigc vrienden scheidden van mal kanderen. Bardou ging naar zijn huis, nadat hij de noodige bevelen had gegeven, t Was middernacht als de eerste opzoekingen Wat er overigens waar is van Crispi's verlangen, om van 's Pausen tegenwoor digheid ontslagen te zijn,leert een bericht door den parijzer Temps uit Rome ont vangen, waarin gesproken wordt van de onderhandelingen, indertijd door den italiaanschen premier en den bekenden pater Tosti gevoerd, om een modus vivendi tusschen de regeering en het Vatikaan tot stand te brengen. Men her innert zich overigens, dat die onderhan delingen door pater Tosti geheel op eigen verantwoordelijkheid en zonder voorkennis zelfs au het Vatikaan gevoerd werden. Het orgaan eindelijk van den gewezen spaanschen premier Canovas del Castillo, de Epocabevat eene opmerking, die door den Moniteur de Rome zonder tegen spraak wordt overgenomen. Uit hetgeen wij in het midden brachten zoo besluit het spaansche blad in eene beschouwing over de pauselijke allocutie van 30 juni blijkt dat de romeinsche kwestie gaandeweg een steeds ernstiger aanzien heeft aangenomen dat eene op lossing dringend noodig is en dat, wanneer die oplossing niet logiek, volledig en rechtmatig is, eene andere oplossing zich zou kunnen voordoen, die hoe pijnlijk ook voor de Spanjaarden als kinderen der katholieke Kerk, hun van den anderen kant een zeer natuurlijke voldoening zou brengen. Aan de Kreuzzeitung wordt, betreffende 's Pausen mogelijk vertrek, door iemand die met de kringen van het Vatikaan in verbinding staatmeêgedeeld, dat Leo XIII niet zal heengaan zoolang de vrede duurt, maar dat hij, zoodra in Polen en in de Vogeezen de eerste geweerschoten knallen, zich naar elders zal begeven, om niet in geval van eene neêrlaag der itali aansche legers, het slachtoffer te worden van eene opgeruide volksmenigte. De liberalen en socialisten hebben zondag II. in verschillige steden des lands de 100® verjaring gefeest der inne ming van de Bastille, een van de eerste moordadige aanslagen der fransche revo- lutionnairen. Wat gebeurde er dien dag te Parijs Het schuim der bevolking aangevoerd door oei en boef met name Hulin, de latere moordenaar van den hertog van Enghien, deurwaarder Maillard, de held der September-moorderijen, de lichte- koei Thoroigne deMéricourt en meerande re volksopruirers van den zelfden dees- sem, bestormden gewapenderhand een versterkt slot, Bastille genaamd, dat tot gevangenis diende, en verdedigd werd door 32 zwitsers en 82 oude soldaten. De liberalen van dien tijd hadden aan de bevolking weten wijs te maken dal de Bastille de moordkuil des konings was en dat dezen die er in opgesloten waren, er zaten te verkerkeren of einde lijk wreedaardig van het leven gebracht werden. Liever dat het leven zijner mansehap- pen langer in gevaar te stellen of 't bloed te doen vloeien, deed de gouverneur, M. de Launoy, de poorten openen en het gepeupel stormde binnen. Deze zegepraal werd gevierd door moorderij. De gouverneur, de major, de ondermajor, twee zwitsers en drij inva- lieden werden zonder vorm van proces van het leven beroofd. Aan Béquarteen der drij invalieden werden de handen afgehaakt, en later hing men den onge- lukkigen op aan eene straatlanteern der Place de la Grève, omdat zijne gezel len er, in de algemeene verwarring, in gelukt waren te vluchten. En hoeveel gevangenen vondt men in den zoogezegden moordkuil van den on- gelukkigen koning Lodewyk XVI Men vondt er 4 schriftvervalschers, een jongeling die er, wegens slecht ge drag op aanvraag zijner familie «pgeslo- ten en 2 zinneloozeri. En op onze dagen worden er Belgen, liberalen, aangetroffen die zulke afgrijse lijke wanbedrijven, zulke politieke dwaas heid openbaarlijk vieren, en zich niet schamen te verbroederen met de af stammelingen van de liederlijke schur ken en laffe moordenaars die hier in ons land alles roofden wat ze maar rooven konden, steden en dorpen ten vure en ten bloede brachten en ons volk in ar moede en ellende dompelden begonnen, en zij hadden ren onverwachten uitslag, llceds om vijf ure van den morgend, kwam er een boodschapper aangereden, die wist te zeggen dat de opgegeven bende in den vorigen nacht gezien was op eenige uren van Rennes, langs den weg naar Dinan. Het peerd van den policieman die deze mare bracht, was met schuim en zweet over dekt. Een half uurke later trokken de speurhonden onder aanvoering van Bardou cn Kermeur reeds uit, langs de haan van Dinan. Hunne peerden werden voortgejaagd dat het vuur uit de kassei- stcenen vloog. XLIX. liet eetmaal in den wagen. Onze vluchtelingen zettcden hunnen weg dapper voort, terwijl de pcerden nog tamelijk goed aan gingen. Als de eerste schemering van den opko menden dag aanbrak, zag men dat de dieren erg vermoeid waren ook begon da weg allcngskcns levendig te worden, waarschijnlijk met dat in 't omliggende ievers marktdag was. Er werd dan be sloten van bij de eerste gelegenheid langs ccnen zijweg af te draaien en rust te nemen. En geluk- kiglijk, welhaast werd daarvoor eene geschikte plaats gevonden. Terwijl pachter Guilbaud de trekpeerden uit spande, riep heer van Willy zijnen dienaar en zei hem Bontemps, geef mij uw peerd, ik ga het met het mijne in eene gedokene plaats vastbinden. Gaat gij binst naar eene omliggende hofstê, hier of daar, en vraag er eenige levensmiddelen. Betaal wat gij meeneemt. Bontemps hield de leiden van zijn peerd vast cn ging niet voort, Ewel, wat is er, Bontemps a Ja, mijnheer, maar waar zal ik op eene hofstê iets vinden wat goed is voor u en de danien Zou ik niet beter kloppen aan ievers eene herberg langs de straat «Gaat gij maar naar eene hofstê, vriend,'t is het zekerste en krijgt gij maar zwart brood, tot daar Bontemps ging, maar zichtbaar met tegenzin; hij vreesde van voor zijnen heer niets bijzonders te vinden. In dien tusschentijd bezorgden Andreas en Guil baud de vier peerden, terwijl de damen in den wagen voort rusteden. Na verloop van een klein uurke, kwam Bon. temps van achter een hoschje te voorschijn. Zijn aangezicht straalde van voldoening, want hij had iets gevonden wat regt goed smaken zou. Al wat in de keuken vau eene vendeschc boerderij goed cn lekker is, had hij mede pannekocken van boekweit, eierkoeken met hesp, een paar dozijnen versche eiers, eene ferme brok mager zwijne- vleesch, redelijk wit brood en twee flessclien appel. Wij ontleenen aan de bezondere cor respondentie van 't Handelsblad 14 Juli. Thans is het een ander gehoor, een werkelijk ditmaal, dat de liberalen bezig houdt M. Woeste is door den koning ontvangen^ en is meer dan een uur met hem in gesprek gebleven. Het feit is heel juist, maar de liberale bladen maken zich uiterst belachelijk, wanneer zij beweren aan hunne goedge- loovige lezers liet geheim van dit onder houd te ontsluieren, juist alsof zij het, achter een of ander meubel verborgen, hadden afgeluisterd. I Is onnoodig u te zeggen dat alles wat over die zaak in de liberale bladen verteld wordt, louter uitvindsel is. Die kluchtspelers weten niets zij die M. Woeste kennen, zijn vast overtuigd dat hij dergelijke mannen niet voor ver trouwelingen zal kiezen. Maar, uit hetgeen de achtbare afge- veerdigde van Aalst aan zijne vrienden heeft mogen zeggen blijkt duidelijk, dat de vraagpunten, in dit onderhoud behan deld, gansch vreemd zijn aan de waar schijnlijkheid van eenige hervorming in het ministerie. Ziedaar alles wat men mag zeggen, en dat is voldoende. Daar er nu toch kwestie is van M. Woeste, laat mij toe uwe aandacht in te roepen op een belangrijk artikel,dat hij in de Revue Générale heeft doen verschijnen, en waarin hij het historisch werk beoor deelt, hetwelk in Frankrijk verschijnt, en de gebeurtenissen beschrijft der regee ring van Louis-Philippe. Bij de ontleding van dit werk vindt M. Woeste dikwijls gelegenheid overwegin gen te maken, die op hewonderensweer- dige wijze op den tegenwoordigen toe stand van België toepasselijk zijn. Alsdus raadt hij de staatsmannen aan zich over de persoonlijke aanvallen, waarvan zij vanwege hunne tegenstrevers het voorwerp zouden zijn, niet al te on gerust maken; maar hij maant hen tevens aan alles in het werk te stellen om de massa hunner vrienden te voldoen. Een ministerie moet met de meerder heid méégaan, wel te verstaan wanneer deze, zooals thans in België hel geval is, niets vraagt dan 't geen rechtveerdig is en nuttig aan het land. Ziedaar eenen regel, die onze regeer ders altijd zouden moeten voor oogen hebben. In het schoone werk van M. Woeste komen nog andere zinsneden voor, die al even scherpzinnig zijn. van Wcgt-Bongalen. 4e vervolg. i Ik meen u gezegd te hebben dat er te Kristopur vele reizigers en vreemdelin gen aankomen vermits het nu onmoge- ijk is eene kapel te bouwen, heb ik ge deeltelijk in bidplaats veranderd deschuur nevens den grooten weg opgericht. Dit gebouw, 70 voet lang en 18 breed, ;is verdeeld in twee lokalen die men nu votfr hunne bestemming gereed maakt liet grootste en het meest van den weg afge zonderd dient voor kapel, het andere dat op den weg uitgang heeft en twee ver trekken bevat, dient tot school. De Hin- doeschen die op reis zijn, zullen er ge makkelijk naar den meester gaan luiste ren en den eersten indruk der genade ontvangen, zonder de achterdocht en de gevoeligheid der lieden van hunne kaste of familiestam op te wekken. De Damen der Gedurige Aanbidding zijn zoo goed ons eenig gewaad te zen den, wij zulleu het met diepe erkentenis in onze arme en nederige kapel ontvan gen, en wij bedanken uit ganscher harte de edelmoadige schensters. Wij bevelen ook de missie van Jhargram en van de afhankelijke plaatsen in de gebeden dergene die de meerdere eer Gods en hel heil der zielen ter harte nemen. wijn, alles in een groole mande. Van onder laj toen nog een gebraden kiekje In plaats van gla zen, had bij eenige kommetjes en aarden teeltjes mede. Als heer Andreas dat zag, lachte hij ten harte lijkste en overlaadde zijnen dienaar met lof en dankzeggingen. Bontemps was daar niet weinig om verheugd, en lei uit hoe bij het zoo ai had aar boord gelegd. Ook Guilbaud lachte gelijk een zin- nelooze. Als de gravin dit gerucht hoorde, kwam zij een tot aan de wonderlijke deur van haar zoo gezegd paleis, Bg het zien van dien mande met allerlei spijzen, kon de oude mevrouw ook haren lachlust niet bedwingen, c Zie ecus, Paulientje, riep zij,zie eens wat voor eene kermis Bontemps voor ons gereed maaktMijn goede Bontemps, gij zoudt kok kunnen worden bij eenen koning I Ja, 'k bedank er u vooren, mevrouw Liever bij mijnen heer gebleven. Dc koningshoofden slaan tegenwoordig niet al te kloek aan het lijf. Gij moet uwen heer dan wel geernc zien, Bomtcmps i Ja zeker, mevrouw, maar nog hij lange niet gelijk hij het verdient. Hij is toch zoo goed I Ik mag hel wel eens zeggen waar hij hel hoort. Ik weet niet aan wicn ik hem vergelijken zou Dap per cn onversaagd, beminnelijk cn goedhcrlig. Hij lacht daarmee, en hij doet het altijd zoo. Als ik liet goed voor heb, heeft hij daar groot genoegen in i maar als ik eene dommigheid uitsteek, lacht hij ook. Moest ik ievers bij een ander wonen, ik weet wel hoe dat gaan zou Schaap langs hier, domkop langs daar. Bij heer Andreas is dat geheel anders, a Andreas en de gravin lachten inderdaad her- telijk, maar pachter Guilbaud niethij hield dat al voor zeer ernstig. Ja,ja, Bontemps,» zei hij, gij hebt gelijk, vriend zoo waar of dat ik Johan Guilbaud heet, heer Andreas is de beste mensch van de wereld. In 't jaar van de hagel... Zwijg daar maar over, Guilbaud, viel heer van Milly hem in de rede wij zullen daar op een anderen keer van spreken de damen hebben nu honger. Zoo is het, heer Andacas,zei mevrouw van Noirieux cn ik noodig u hier te mijnent aan tafelGuilbaud cn Bontemps moeten ook komen. Bontemps schudde het hoofdmaardc gravin hield er aan, en de brave jongen stemde toe, nadat hij een goedkeurend knikje van zijnen heer ont vangen had. Zoo waar als ik Johan Guilbaud heet, murmelde de pachter, zoo iets is mij nog niet gebeurdhij mijno mevrouw de maaltijd moeten nemen Maar ik zal niet weten wat gezegd! Dat mijne vrouw er nog hij ware De mande met levensmiddelen werd in den midden geplaatst cn elk nam er uil naar beliefte na een vurig hedeke, begonEen de vijf personea hertelijk te cteu. Ysrbtdm nadruk. W»mt ;m.

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Denderbode | 1889 | | pagina 1