li
NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
RIJK EN ARM
„Dderdagïl8 Juli 1889,
10 centiemen per nummer. 453te Jaar, Nc2378.
Den 14 Juli 1789.
M. Woeste.
Belgische Zending
ABONNEMENTPRIJS
ANNONCENPRIJS
Politiek overzicht.
£.3 l
10,06 li
0.« lij
E Si,
?,Wii
DE DENDERBODE
i)il blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
jagleekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr 3,23 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
_De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutslraat,
j0 jo, nabij de Groote Markt, en m alle Postkantoren des lands.
f:
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3« bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Calque Sunm.
AELST, 17 JULI 1889.
Boulangistische woelingen Ie Parijs.
Bet feesi van 14 Juli, Zondag te Parijs
cevierd, werd door eene boulangistische
belooging gekenmerkt, zooals blijkt uit
hel volgende verhaal, ons toegezonden
door de Agence Havas.
Ten half negen kwamen de leden der
Liyue des Palriotes op de Place de la Con-
corde bijeen, voor het gedenkteeken der
stad Straatsburg.
Op liet oogenblik dat M. Deroulède het
woord zou nemen, verbood M. Clément,
opperkommissaris, het uitspreken van
redevoeringen.
Alsdan nam M. Deroulède de kroon,
legde haar neêr op het gedenkteeken en
riep uilIndien ik geene redevoering
mag houden, zal ik niets meer zeggen
danLeve de republiek Leve Boulan-
ger
M. Clément wilde M. Deroulède in ech-
tenis nemen, maar deze verzette zich.
Nu ontstond er eene botsing tusschen het
volk en de policie M. Deroulède werd uit
de handen gebaald en deze sprong in een
rijtuig en begaf zich naar de burcelen der
Presse.
r De policie moest M. Clément ontzetten,
welke door het volk erg toegetakeld
werd.
Toen Deroulède aan de vensters der
Presse verscheen, hadden er betoogingen
in verschillenden zin plaats.
Er werd geroepen Weg Boulanger.
De policie deed de straten rondom de
Presse untruimun.
14 Juli. De revue te Longchamps
was buitengewoon schitterend.
President Carnot werd toegejuicht.
Te Marseille, Bordeaux, Lyon, Brest,
enz., hadden insgelijks revues plaats.
Te Brest heeft, ten gevolge eener on
achtzaamheid van admiraal Zéde, de ge
meenteraad zich van al de feesten ont
houden.
Twee incidenten te Parijs.
Een italiaansche pasteibakker der rue
Royale, die enkel de italiaansche vlag
uithing en weigerde de fransche vlag er
nevens te hangen, zag zijn winkel door
het volk verwoest worden en werd bo
vendien met zijne gasten door de menigte
mishandeld.
Op de Place de la Bourse manitesteer-
den 2000 personen twee uren lang voor
een koffihuis, waar een transparant,
voorstellende generaal Boulanger, aan
het venster stond.
De italiaansche regeering en de vrijheid.
Hoe zonderling de italiaansche over
heden met de hooggevierde vrijheid om-
hebben de katholieken van
Napels verleden zondag eens goed onder
vonden.
Eene afdeeling der Katholieke Ver-
eeniging van Napels, te Torre Annua-
ziata gevestigd, zou haar vaandel inwij
den en had daartoe eene deputatie van de
Vereeniging te Napels uitgenoodigd. Deze
bega! zich met een bootje op weg.
Aanstonds telegrafeerden de liberalen
naar de overheden, opdat deze de ont
scheping der katholieken zouden beletten
op grond van het voeren eener bezon-
dere vlag (het vaandel der Vereeniging.)
De prefekt antwoordde dat er geen
termen voor bestonden. Daarop plaatsten
de liberalen zich met eenen troep gepeu
pel, steeds gemakkelijk te verkrijgen, aan
de kaai te Torre Annunziata en beletteden
den katholieken aan te landen.
Deze vaarden terug en landden op eene
andere plek. Weldra kwam echter het
liberaal gespuis weêr opdagen en over
viel hen met steenworpen en revolver
schoten. De onder-prefekt kwam toege
sneld en gebood den katholieken weer
scheep te gaan.
Den volgenden dag verscheen een in
spekteur van policie in het lokaal der
vereeniging te Napels en toonde een de
kreet van den prefekt, waarbij de Katho
lieke Vereeniging wegens rustverstoring
werd opgeheven Al hare boeken er.
papieren, de vaandels, het portret van
Paus, die van de prinsen van Bourbon
enz., alles werd in beslag genomen. En
het doel was bereikt
En dat is italiaansche vrijheid
Blijft de II. Vader te Rome 1 Een
correspondent uit Rome schrijft aan den
Figaro dat mag men geloof hechten
aan sommige geruchten, die omtrent hel
jongste buitengewoon Consistorie in om
loop zijn er onder de 23 aanwezige
kardinalen geen verschil zou geweest
zijn van opvatting, omtrent de noodzake
lijkheid, die zich voor den Paus zou kun
nen voordoen, om Rome te verlaten.
Het meerendeel evenwel der raadslie
den des Pausen is van meeningdat inder
daad alleen in de uiterste noodzakelijkheid
tot een vertrek zou mogen worden over
gegaan.
De correspondent van den Univers
acht alle geruchten omtrent het Consisto
rie zonder grond. Waarheid is alleen, dat
men in de kringen van de prelatuur zich
sedert eenigen tijd ernstig bezighoudt
met de mogelijkheid van 's Pausen ver
trek uit Rome, en dat de kardinalen, die
in 1881 zich onvoorwaardelijk tegen het
vertrek des Pausen verklaarden, thans van
meening zijn dat er zich omstandighe
den kunnen voordoen, waarin de Paus
de wijk zou moeten nemen buiten Rome
cn buiten Italië.
Twee gebeurlijkheden vooral komen
als zoodanig in aanmerking. Reeds in
de allocutie zelve worden zij aangegeven:
eene revolutie in Italië of een oorlog met
eenige buitenlandsche mogendheid.
Een verhaal uit de fransche revolutie.)
(33« Vervolg.)
Jamaar, dat was alleenlijk voor 't geval dat
wij malkanderen niet zouden verstaan. Laat mij
maar begaan, gelijk gij het gezegd hebt, en alles
zal wel afloopen, zonder gerucht cn voor ons wel-
zijo. ik verzeker u.
Luistertals gij den kerel vast krijgt, geef
hem ia mijne handen ik zal er wel mcê omsprin
gen, dat beloof ik u verders blijft geheel de zaak
een geheim. Wij hebben nu trouwens alle twee
belang in de zaak.
't Akkoord Doe uwe plicht. Als gij eerst van
iels weet, moet gij mij aanstonds verwittigen
Reken daarop ik zal niets verzuimen, i
De twee weerdigc vrienden scheidden van mal
kanderen. Bardou ging naar zijn huis, nadat hij
de noodige bevelen had gegeven,
t Was middernacht als de eerste opzoekingen
Wat er overigens waar is van Crispi's
verlangen, om van 's Pausen tegenwoor
digheid ontslagen te zijn,leert een bericht
door den parijzer Temps uit Rome ont
vangen, waarin gesproken wordt van de
onderhandelingen, indertijd door den
italiaanschen premier en den bekenden
pater Tosti gevoerd, om een modus
vivendi tusschen de regeering en het
Vatikaan tot stand te brengen. Men her
innert zich overigens, dat die onderhan
delingen door pater Tosti geheel op eigen
verantwoordelijkheid en zonder voorkennis
zelfs au het Vatikaan gevoerd werden.
Het orgaan eindelijk van den gewezen
spaanschen premier Canovas del Castillo,
de Epocabevat eene opmerking, die
door den Moniteur de Rome zonder tegen
spraak wordt overgenomen.
Uit hetgeen wij in het midden brachten
zoo besluit het spaansche blad in eene
beschouwing over de pauselijke allocutie
van 30 juni blijkt dat de romeinsche
kwestie gaandeweg een steeds ernstiger
aanzien heeft aangenomen dat eene op
lossing dringend noodig is en dat, wanneer
die oplossing niet logiek, volledig en
rechtmatig is, eene andere oplossing zich
zou kunnen voordoen, die hoe pijnlijk
ook voor de Spanjaarden als kinderen
der katholieke Kerk, hun van den anderen
kant een zeer natuurlijke voldoening zou
brengen.
Aan de Kreuzzeitung wordt, betreffende
's Pausen mogelijk vertrek, door iemand
die met de kringen van het Vatikaan in
verbinding staatmeêgedeeld, dat Leo
XIII niet zal heengaan zoolang de vrede
duurt, maar dat hij, zoodra in Polen en
in de Vogeezen de eerste geweerschoten
knallen, zich naar elders zal begeven, om
niet in geval van eene neêrlaag der itali
aansche legers, het slachtoffer te worden
van eene opgeruide volksmenigte.
De liberalen en socialisten hebben
zondag II. in verschillige steden des
lands de 100® verjaring gefeest der inne
ming van de Bastille, een van de eerste
moordadige aanslagen der fransche revo-
lutionnairen.
Wat gebeurde er dien dag te Parijs
Het schuim der bevolking aangevoerd
door oei en boef met name Hulin, de
latere moordenaar van den hertog van
Enghien, deurwaarder Maillard, de held
der September-moorderijen, de lichte-
koei Thoroigne deMéricourt en meerande
re volksopruirers van den zelfden dees-
sem, bestormden gewapenderhand een
versterkt slot, Bastille genaamd, dat tot
gevangenis diende, en verdedigd werd
door 32 zwitsers en 82 oude soldaten.
De liberalen van dien tijd hadden aan
de bevolking weten wijs te maken dal
de Bastille de moordkuil des konings
was en dat dezen die er in opgesloten
waren, er zaten te verkerkeren of einde
lijk wreedaardig van het leven gebracht
werden.
Liever dat het leven zijner mansehap-
pen langer in gevaar te stellen of 't bloed
te doen vloeien, deed de gouverneur, M.
de Launoy, de poorten openen en het
gepeupel stormde binnen.
Deze zegepraal werd gevierd door
moorderij. De gouverneur, de major, de
ondermajor, twee zwitsers en drij inva-
lieden werden zonder vorm van proces
van het leven beroofd. Aan Béquarteen
der drij invalieden werden de handen
afgehaakt, en later hing men den onge-
lukkigen op aan eene straatlanteern der
Place de la Grève, omdat zijne gezel
len er, in de algemeene verwarring, in
gelukt waren te vluchten.
En hoeveel gevangenen vondt men in
den zoogezegden moordkuil van den on-
gelukkigen koning Lodewyk XVI
Men vondt er 4 schriftvervalschers,
een jongeling die er, wegens slecht ge
drag op aanvraag zijner familie «pgeslo-
ten en 2 zinneloozeri.
En op onze dagen worden er Belgen,
liberalen, aangetroffen die zulke afgrijse
lijke wanbedrijven, zulke politieke dwaas
heid openbaarlijk vieren, en zich niet
schamen te verbroederen met de af
stammelingen van de liederlijke schur
ken en laffe moordenaars die hier in ons
land alles roofden wat ze maar rooven
konden, steden en dorpen ten vure en
ten bloede brachten en ons volk in ar
moede en ellende dompelden
begonnen, en zij hadden ren onverwachten uitslag,
llceds om vijf ure van den morgend, kwam er een
boodschapper aangereden, die wist te zeggen dat
de opgegeven bende in den vorigen nacht gezien
was op eenige uren van Rennes, langs den weg
naar Dinan. Het peerd van den policieman die
deze mare bracht, was met schuim en zweet over
dekt. Een half uurke later trokken de speurhonden
onder aanvoering van Bardou cn Kermeur reeds
uit, langs de haan van Dinan. Hunne peerden
werden voortgejaagd dat het vuur uit de kassei-
stcenen vloog.
XLIX.
liet eetmaal in den wagen.
Onze vluchtelingen zettcden hunnen weg dapper
voort, terwijl de pcerden nog tamelijk goed aan
gingen. Als de eerste schemering van den opko
menden dag aanbrak, zag men dat de dieren erg
vermoeid waren ook begon da weg allcngskcns
levendig te worden, waarschijnlijk met dat in 't
omliggende ievers marktdag was. Er werd dan be
sloten van bij de eerste gelegenheid langs ccnen
zijweg af te draaien en rust te nemen. En geluk-
kiglijk, welhaast werd daarvoor eene geschikte
plaats gevonden.
Terwijl pachter Guilbaud de trekpeerden uit
spande, riep heer van Willy zijnen dienaar en zei
hem Bontemps, geef mij uw peerd, ik ga het
met het mijne in eene gedokene plaats vastbinden.
Gaat gij binst naar eene omliggende hofstê, hier of
daar, en vraag er eenige levensmiddelen. Betaal
wat gij meeneemt.
Bontemps hield de leiden van zijn peerd vast
cn ging niet voort,
Ewel, wat is er, Bontemps
a Ja, mijnheer, maar waar zal ik op eene hofstê
iets vinden wat goed is voor u en de danien Zou
ik niet beter kloppen aan ievers eene herberg
langs de straat
«Gaat gij maar naar eene hofstê, vriend,'t is
het zekerste en krijgt gij maar zwart brood, tot
daar
Bontemps ging, maar zichtbaar met tegenzin; hij
vreesde van voor zijnen heer niets bijzonders te
vinden.
In dien tusschentijd bezorgden Andreas en Guil
baud de vier peerden, terwijl de damen in den
wagen voort rusteden.
Na verloop van een klein uurke, kwam Bon.
temps van achter een hoschje te voorschijn. Zijn
aangezicht straalde van voldoening, want hij had
iets gevonden wat regt goed smaken zou. Al wat
in de keuken vau eene vendeschc boerderij goed
cn lekker is, had hij mede pannekocken van
boekweit, eierkoeken met hesp, een paar dozijnen
versche eiers, eene ferme brok mager zwijne-
vleesch, redelijk wit brood en twee flessclien appel.
Wij ontleenen aan de bezondere cor
respondentie van 't Handelsblad 14
Juli.
Thans is het een ander gehoor, een
werkelijk ditmaal, dat de liberalen bezig
houdt M. Woeste is door den koning
ontvangen^ en is meer dan een uur met
hem in gesprek gebleven.
Het feit is heel juist, maar de liberale
bladen maken zich uiterst belachelijk,
wanneer zij beweren aan hunne goedge-
loovige lezers liet geheim van dit onder
houd te ontsluieren, juist alsof zij het,
achter een of ander meubel verborgen,
hadden afgeluisterd.
I Is onnoodig u te zeggen dat alles
wat over die zaak in de liberale bladen
verteld wordt, louter uitvindsel is.
Die kluchtspelers weten niets zij die
M. Woeste kennen, zijn vast overtuigd
dat hij dergelijke mannen niet voor ver
trouwelingen zal kiezen.
Maar, uit hetgeen de achtbare afge-
veerdigde van Aalst aan zijne vrienden
heeft mogen zeggen blijkt duidelijk, dat
de vraagpunten, in dit onderhoud behan
deld, gansch vreemd zijn aan de waar
schijnlijkheid van eenige hervorming in
het ministerie.
Ziedaar alles wat men mag zeggen, en
dat is voldoende.
Daar er nu toch kwestie is van M.
Woeste, laat mij toe uwe aandacht in te
roepen op een belangrijk artikel,dat hij in
de Revue Générale heeft doen verschijnen,
en waarin hij het historisch werk beoor
deelt, hetwelk in Frankrijk verschijnt, en
de gebeurtenissen beschrijft der regee
ring van Louis-Philippe.
Bij de ontleding van dit werk vindt M.
Woeste dikwijls gelegenheid overwegin
gen te maken, die op hewonderensweer-
dige wijze op den tegenwoordigen toe
stand van België toepasselijk zijn.
Alsdus raadt hij de staatsmannen aan
zich over de persoonlijke aanvallen,
waarvan zij vanwege hunne tegenstrevers
het voorwerp zouden zijn, niet al te on
gerust maken; maar hij maant hen tevens
aan alles in het werk te stellen om de
massa hunner vrienden te voldoen.
Een ministerie moet met de meerder
heid méégaan, wel te verstaan wanneer
deze, zooals thans in België hel geval is,
niets vraagt dan 't geen rechtveerdig is
en nuttig aan het land.
Ziedaar eenen regel, die onze regeer
ders altijd zouden moeten voor oogen
hebben.
In het schoone werk van M. Woeste
komen nog andere zinsneden voor, die al
even scherpzinnig zijn.
van Wcgt-Bongalen.
4e vervolg.
i Ik meen u gezegd te hebben dat er te
Kristopur vele reizigers en vreemdelin
gen aankomen vermits het nu onmoge-
ijk is eene kapel te bouwen, heb ik ge
deeltelijk in bidplaats veranderd deschuur
nevens den grooten weg opgericht. Dit
gebouw, 70 voet lang en 18 breed, ;is
verdeeld in twee lokalen die men nu votfr
hunne bestemming gereed maakt liet
grootste en het meest van den weg afge
zonderd dient voor kapel, het andere dat
op den weg uitgang heeft en twee ver
trekken bevat, dient tot school. De Hin-
doeschen die op reis zijn, zullen er ge
makkelijk naar den meester gaan luiste
ren en den eersten indruk der genade
ontvangen, zonder de achterdocht en de
gevoeligheid der lieden van hunne kaste
of familiestam op te wekken.
De Damen der Gedurige Aanbidding
zijn zoo goed ons eenig gewaad te zen
den, wij zulleu het met diepe erkentenis
in onze arme en nederige kapel ontvan
gen, en wij bedanken uit ganscher harte
de edelmoadige schensters. Wij bevelen
ook de missie van Jhargram en van de
afhankelijke plaatsen in de gebeden
dergene die de meerdere eer Gods en hel
heil der zielen ter harte nemen.
wijn, alles in een groole mande. Van onder laj
toen nog een gebraden kiekje In plaats van gla
zen, had bij eenige kommetjes en aarden teeltjes
mede.
Als heer Andreas dat zag, lachte hij ten harte
lijkste en overlaadde zijnen dienaar met lof en
dankzeggingen. Bontemps was daar niet weinig om
verheugd, en lei uit hoe bij het zoo ai had aar
boord gelegd. Ook Guilbaud lachte gelijk een zin-
nelooze. Als de gravin dit gerucht hoorde, kwam
zij een tot aan de wonderlijke deur van haar zoo
gezegd paleis, Bg het zien van dien mande met
allerlei spijzen, kon de oude mevrouw ook haren
lachlust niet bedwingen, c Zie ecus, Paulientje,
riep zij,zie eens wat voor eene kermis Bontemps
voor ons gereed maaktMijn goede Bontemps,
gij zoudt kok kunnen worden bij eenen koning I
Ja, 'k bedank er u vooren, mevrouw Liever
bij mijnen heer gebleven. Dc koningshoofden slaan
tegenwoordig niet al te kloek aan het lijf.
Gij moet uwen heer dan wel geernc zien,
Bomtcmps i
Ja zeker, mevrouw, maar nog hij lange niet
gelijk hij het verdient. Hij is toch zoo goed I Ik
mag hel wel eens zeggen waar hij hel hoort. Ik
weet niet aan wicn ik hem vergelijken zou Dap
per cn onversaagd, beminnelijk cn goedhcrlig. Hij
lacht daarmee, en hij doet het altijd zoo. Als ik liet
goed voor heb, heeft hij daar groot genoegen in
i maar als ik eene dommigheid uitsteek, lacht hij
ook. Moest ik ievers bij een ander wonen, ik weet
wel hoe dat gaan zou Schaap langs hier, domkop
langs daar. Bij heer Andreas is dat geheel anders, a
Andreas en de gravin lachten inderdaad her-
telijk, maar pachter Guilbaud niethij hield dat al
voor zeer ernstig. Ja,ja, Bontemps,» zei hij,
gij hebt gelijk, vriend zoo waar of dat ik Johan
Guilbaud heet, heer Andreas is de beste mensch
van de wereld. In 't jaar van de hagel...
Zwijg daar maar over, Guilbaud, viel heer
van Milly hem in de rede wij zullen daar op
een anderen keer van spreken de damen hebben
nu honger.
Zoo is het, heer Andacas,zei mevrouw van
Noirieux cn ik noodig u hier te mijnent aan
tafelGuilbaud cn Bontemps moeten ook komen.
Bontemps schudde het hoofdmaardc gravin
hield er aan, en de brave jongen stemde toe, nadat
hij een goedkeurend knikje van zijnen heer ont
vangen had. Zoo waar als ik Johan Guilbaud
heet, murmelde de pachter, zoo iets is mij nog
niet gebeurdhij mijno mevrouw de maaltijd
moeten nemen Maar ik zal niet weten wat gezegd!
Dat mijne vrouw er nog hij ware
De mande met levensmiddelen werd in den
midden geplaatst cn elk nam er uil naar beliefte
na een vurig hedeke, begonEen de vijf personea
hertelijk te cteu.
Ysrbtdm nadruk.
W»mt ;m.