NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
Donderdag 12 December 1889, 10 centiemen per nummer. 448te Jaar, IV0 2420
ARONNEMENTPRIJS
ANNONCENPRIJS
Politiek overzicht.
-)X(-
De ondervraging van Al. Bara.
DE DENDERBODE.
jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
[r. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
[)e inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutstraat,
X» 10, nabij de Groote Markt, en m alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr. 1,00 ,- Vonnissen op
3" bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Calque Saam.
«I.ST H DECEMBER, 1889
0 De i onen welke een
uxra oen voor 't jaar
i.>lad GPiATIS ont-
r an van heden af
l Ja r aanstaande.
an.!- itl ïkaan. Men meldt
ae a i; «Jen lily Chronicle dat M.
k,. gent bij't Vatikaan,
I'i -:ei l teruggekeerd met de
en czaar tot de benoe-
bisschoppen,
f s it is plotseling naar
ongetwijfeld om de
ri, i. usscbenhet Vatikaan
;ezant te volgen.
3 r maakt het volgende
-r ei/er van 4 dezer aan
jü aar Eindelijk ra
- -.n een post, dien gij
- -en met echt duitscbe
jiit 'ulling en heldenmoed
hec", ik u geerne mijn ge
el: e keizerlijke erkente-
mij eei.e bijzondere
roepen van den duit-
ssaris u den weg naar
<1.1 het onder onze be-
ia gebied konden ba-
3r? am aan Stanley, ook
t aldus Dank uwe
ig -en irzwakten moed, hebt
rhaaidelijk het zwarte
.'cel uist te hebben en op-
cone reeks van schrikkelijke
en liet te verkomen moei-
'ijkh-d'-te i te zijn gekomen, uwe
taak m at gij ze allen te boven
ziji w terugweg leidt door
lanaen onder nnjne vlag, is mij een waar
genoegen, en ik zeg u hartelijk welkom
bij uwe terugkomst op een gebied van
beschaving en veiligheid.
Na liet zware ongeval, dat aan Emin
is overkomen, is het reeds bekende tele
gram van Stanley aan den keizer gevolgd
Op de vraag des keizers naar den toe
stand van Emin, heeft Wissmann den 7
dezer naar Darmstadt het volgende ge
seind a Emin bevindt zich iets beter
hij blijft te Bagamayo. Hij heelt mij
DE
naar* het Engelsch.
(4C Vervolg.)
Eene week later vertrok Edith uit het prachtige
liolfl niet haar zoontje op d"n arm, evenals op
den dog, dat zij dit rijke verblijf was binnengetre
den.
Mevrouw Archer leidde haar tot aan de deur uit.
Een gevoel van belangstelling in het leed van
anderen overschaduwde op lit nogenblik liet hei
melijk genoegen, waarmede zij de mededingster
van haar zelve en haar kind zag vertrekken. Uit
het treurige gelaat van de bedienden bij haar ver-
trek bleek, hoe spoedig en. hoezeer Ed:th zich bij
h«a .eliefd had gemaakt.
IV.
Edith had nu het huis verlaten, waarin de cenigc
wezens woonden, op wier belangstelling zij aan
braak kon maken. De wereld lag thans voor haar
eene woestenij.
Weinig tijds na haar vertrek keerde de heer
uivingstone naar Liverpool terug.
gelast, Uwe Majesteit meê te doelen, dat
's keizers gelukwensch hem de beste be
looning voor zijn arbeid is. Hij verzoekt
voor dien gelukwensch zijn onderdanig-
ston dank te mogen betuigen.
De voorzitter van liet te Londen geves
tigde Emin-komiteit heeft uit Zanzibar
een telegram van zaterdag morgend ont
vangen, waarin gezegd wordt dat Emin
zich thans veel beter bevindt.
De Times verneemt uit Zanzibar De
ontvangst welke de Duitschers aan de
Stanley-expeditie gedaan hebben, was
prachtig. Zeker is h-*t dat in de leste zes
maanden de invloed der Duitschers op de
kust en in geheel bet Sultanaat merkelijk
beeft toegenomen.
Al de lest ontvangen tijdingen beves
tigen het nieuws van den moord op Dr
Peters en zijne expeditie, die midden in
ten nacht door 1200 Somali's omringd
werd. Niemand ontsnapte.
Vier lange zittingen zijn besteed ge
worden aan de ondervraging van den lieer
Bara over de afstelling van den bestier
der der mouchards Gautier de Rasse,
zijnen boezemvriend.
AI. Bara opende het vuur. Uren lang
herbaalde hij al de logens en vuige las
leringen din door de liberale helhonden
in den hatelijken veldtocht tegen 't minis
terie worden uitgeblaft. Daarbij spuwde
hij nog al de gal uit die zijne nijdigheid
om aan onze ministers hunne portefoIiSn
te ontrukken, in zijn gemoed had ver
gaard. Geen wonder het plan met Gautier
gesmeed, was in duigen gevallen en van
daar al die razernij
M. Janson stond hem ter zijde, doch
herhaalde zijne pleidooi voor 't assisen
hof van Bergen, doorspekt met vuige lo-
gentaal, laster en eerloosheden. Hij deed
zich vooral uitschijnen door zijne onbe
schoftheden.
Geen ander lid der liberale linkerzijde
sprak eene redevoering uit tot onder
steuning van M. Bara.
De heer Lejeune, minister van justicie,
nam vooreerst het woord. Op de grove
beleediuingen, op de woedende aanvallen
van MM. Bara en Janson, volgde nu de
kalme redevoering van M. den minister.
Meernaaas was zijne antwoord snijdend
en bijlend.
De heer minister gaf lezing van eenen
brief des heeren Ch. Van Schoor, procu
reur generaal, waarbij deze laatste ver-
Het is onmogelijk zich eene denkbeeld te vormen
van een gemoedelijker leven, dan hetwelk Edith
Livingstone leidde, sedert zij naar hare kleine
woning en tol het penseel was teruggekeerd.
Zij werkte ieverig en met goeden uitslag, doch
vergat niet vurige gebeden op te zenden tot Hem,
die hat r zoo zwaar en op eene zoo onbegrijpelijke
wijze in haar kind had beproefd. Terwijl zij aldus
bad, wierp zij een blik vol vertrouwen op het ge
laat van haren zoon, alsof «ij verwachtte het licht
in zijne ziel te zien opgaan, dat daarin uitgedoofd
scheen, en dat alleen door hoogere macht weder
kon opflikkeren.
Onbeschrijfelijk waren de pogingen, die zij aan
wendde om dc wolken te verdrijven, die Roberts
verstand benevelden. Zij beproefde alles om zijne
sluimerende geestvermogens op tc wekken. Zjj las
hem voor, speelde met hem. liet hem platen rn
figuren zien, doch vruchteloosAls een echo her
haald hij alleen de laatste woorden, die men tof
hem sprak. Zij verhaalde hem van God; beproefde
om hem lecren te bidden, doch hij vouwde alleen
zijne handjes en wierp den blik zelfs niet omhoog
Zekeren dag wendde zij eene uiterste en voor
haar zoo smartelijke poging aanzij verhaalde
Robert dc dood van zijnen vader, daar zij ver
trouwde, dat dit ten minste een traan uit zijn oog
zou persen. Doch hel kind s iel i<i slaap, terwijl zij
sprak. Er werden, ja tranen vergoten, maar zij
vloeiden uit de oogcu van Edith.
Het kind groeide nochtans voordeel'g op en
naarmate hij grooter werd, nam hij toe in schoon
heid. Wanneer men hem slechts korten tijd be
schouwd had, zou men de onbeweeglijkheid 2ijner
trekken kalmte genoemd hebben doch zij, die
hem kenden, zagen in den onwjllekeurigen
klaarde dat de vervolgingen uit hoofde van
samenzweering tegen de voornaamste
inrichters van 't Congres te Chatelet aan zijn
eigen initiatief moeien toegeschreven tuo> den
en hij er alleen gonsch de verantwoordelijk
heid overneemt. Ik geloof, voegde li ij er
bij, dat niemand aan mijn woord van ma
gistraat zal twijfelen.
Deze woorden van eenen liberaal,eenen
algemeenen geachten magistraat, zijn de
veroordeeling der eerlooze en hatelijke
liberale aanvallen.
De heer Lejeune heeft de oorzaak der
afstelling van M. Gautier tol in hare min
ste bij/onderbeden uitgelegd. Gelijk had
<!e lieer minister wanneer tiij voorzegde
dat er licht zou geworpen worden op
geheel den helsclien liberalen veldtocht.
In welken verachtelijken toestand komt
de bes1 ierder der openbare veiligheid
niet te voorschijn?.... De trouweloosheid,
liet verraad, de plichtigheid doen elk
eerlijk gemoed walgen
De samenzweering tusschen de libera
len en de openbare veiligheid gesmeed,
werd door den heer Lejeune, onder een
klaar daglicht gesteld, en zij die gedurig
van schandaal spraken, werden op mees
terlijke wijze aan den schandpaal gespij
kerd
En, volgens M. Bara en consoorten.zou
de regeering haar vertrouwen moeten
stellen in kerels gelijk dezen der open
bare veiligheid
MM. Bara en Janson hebben geene
pogingen onaangewend gelaten om aan
M Lejeune de kalmte te doen verliezen
met de welke hij hen zoo meesterlijk af-
takkelde, Op zekeren oogenblik, razend
van spijt over de zegevierende wijze op
de welke de lieer minister, één voor één,
de lasterende en eerlooze aantijgingen
der liberalen vergruisde, snauwde M.
Bara hem op bijtenden toon toe Gij
liegt Maar op de verklaring van den
heer Lejeune, dat bij wist wat zijne eer
hem bevool, wanneer die beleedigende
uitdrukking door M. Bara, niet werd in
getrokken, verhaaste deze laatste zien er
dadelijk aan 'l voldoen. Wat gemeene
snoever
Om zich een goed gedacht te kunnen
vormen over de schuldige handelingen
der openbare veiligheid moet men hel
gansclie verslag der vier zittingen lezen.
Voor ons is 't onmogelijk dit verslag te
ontleden, het zou ons te verre leiden. Wij
willen hier nogllians een afdoenend be
wijs dezer plichi iglieid meêdeelen
Het parket meende den draad te hebben
ontdekt van eene samenzweering tegen
de veiligheid van den Staat. In den loop
glimlach, die onafgebroken op zijn gelaat verspreid
lag, liet toeken, dal hij inderdaad was, gelijk zij
hem noemden een arme ideoot. Moeders denken
er weinig aan, welk geluk zij ondervinden wanneer
zij hare kinderen zien weenen. In eiken traan ligt
eene gedachte, een wensch of kreet opgesloten
het is een teeken dal dc kinderen het bewustzijn
van hun leven gekregen hebben. Eilaas! Robert
was altijd stil. Zoo hij geruimen tijd van zijne
moeder gescheiden was, legde hij zekeren angsten
rusteloosheid aan den dag, aiaar was hij weder aan
hare zijde, dan liet hg niet de minste vreugde blij
ken en werd slechts rustiger.
In deze zwakke liefdesbetuiging lag het leven
van Edith nochans opgesloten. Daardoor hud zij
kracht tot werken, tol hoop en vertrouwen.
Zoo bracht Robert zijne eerste levensjaren door.
Toen hij ochter dcu ouderdom van acht jaren be
reikt had, iiad er een treurige ommekeer hij zijne
moeder plaats, de hoop had haar begeven. Zij
wendde geene pogingen meer aan on: de geestver
mogens van haar kind op te wekken. Zij werd treu
riger en stiller gestemd dan vroeger, doch tegelij
kertijd nam, zoo dit mogelijk ware, hare liefde
voor hem toe.
Robei t had den ouderdom van elf jaren bereikt.
Daar hij groot en sterk voor zijne jaren was, bij
de vooitdurendc zorg en waakzaamheid niet meer
noodig, die zijne jeugd tot nog toe vcreischt had.
Hij kon alleen naar een naburig park wandelen.
Ook dc weinige kenissen van zijne moeder wilde
hij geerne vergezellen. Dc voortdurende be.
drijvighcid van eene tedere moeder voor hel jeug
dig kind, deed haar het verdriet niet vergeten-
Hare taak was afgesponnen. Oe vermoeienissen en
onafgebrokene uitputting van hare krachten, gedu-
hunner opspeuringen, werden de onder
zoekende magistraten de tegenwoordig
heid van agenten opstokers gewaar. De
heer procureur-generaal rniek het den
lieer minister bekend. Deze laatste die
natuurlijk van de zaak niets w-st, gaf da
delijk bevel aan M. Gaulhier uitleggingen
te geven.
M. Gautier gaf uitleggingen. Op 16
januari schreef hij aan den minister «Ik
weet volstrekt niet van de speuren
a ontdekt door den procureur-generaal.
Ik ken de feiten niet die deze agenten
zouden opgegeven hebben.
Nu, voor het assisenhof heeft M. Gau
tier bekend dat hij den 8 januari 1889,
Pourbaix, als agent-opstoker, uit de
openbare veiligheid heeft weggejaagd.
Dus wanneer hij op 16 januari 1889,
schreef niets van de zaken te weten, loog
hij wetens en willens om 't gerecht op
een dwaalspoor te helpen.
De rol door M. Noteltiers gespeeld is
niet min laakbaar. Voor den onderzoeks
rechter bevestigde M. Notelteirs niet te
weten dat Laloi, agent der veiligheid, het
congres van Chatelet moest voorzitten,
en later heeft <lie zelfde Notelteirs een
verslag bij het dossier moeten voegen,
door hem afgeschrevenwaarin Pourbaix
zegde Laloi zal het congres voorzitten.
Later werd een afschrift van dit stuk ge
vraagd, maar deze woorden werden niet
afgeschreven.
Talrijk waren de gelijkaardige feiten
door den heer Lejeune in 't licht gebracht
en die oniegensprekelijk bewijzen dat de
mannen der Openbare Veiligheid de
regeering en de magistratuur,schandelijk
bedrogen hebben.
't is de heer Victor Jacobs, de moedige
Antwerpsciie vei legenwoordiger, die aan
de liberale lasteraars en eerdieven den
genadeslag heeft gegeven.
Met die deftige welsprekendheid hem
eigen, en welke dikwerf de geesidrif-
tigste toejuichingen der Rechterzijde
deed losbersten, zweepte de redenaar
de beleedigers en lasteiaars der regee
ring onbermherlig af. Gausch de liberale
Linkerzijde zat druipneuzend hare aan
voerders te bekijken. Hun leven lang
zullen M.M. Bara en Janson zich de
strenge lessen herrinneren die hem door
M. Jacobs werden voorgespeld. M. Jan
son, vooral zal voorzeker voor altijd de
gelieugenis bewaren van de geesselende
woorden
Zekere geweldige uitdrukkingen doer,
slechts kwaad aan hem die ze gebruikt
zij geven de maai van zijne opvoeding.
M. Jacobs herinnerde ook aan den
toekomstigen Voorzitter der Belgische
Republiek, hoe hij zich vroeger ook de
rende zoovele jaren, hadden hare gezondheid ver
woest. Dc teiing verwoestte het vermoeide
lichaam.
Wij zullen dc smart niet schetsen, die zij gevoel,
de bij dc gedachte, Robert alleen, zonder vriend
of maag, zonder een middel van bestaan en geheel
van bescherming ontbloot, in dc wereld tc moeten
achterlaten. Acht hoe vuiig was haar verlangen
naar een lang leven I Doch te vergeefsDe vree-
selijke ziekte maakte voortdurende en snelle vor
deringen.
Naarmate zij haar einde nabij gevoelde, wild0
zij dat Robert minder liet huis zou verlaten. Zij
kon geen oogenblik zonder hem zijn.
Blijf bij mij, zegde zij dan op smeekenden
toon
Robert, die zich altijd gelukkig iD de nabij
heid zijner moeder bevond, weigerde dan ook
nooit aan hare voeti n te zitten. Dan beschouwde
zij hem zoolang totdat ecu vloed van tranen over
hare iugevallene wangen vloeide. Zij drukte hem
dan aan hel hart en riep in wanhoop uit
O, hoe gelukkig zou ik sterven, wanneer de
ziel, die mijn lichaam weldra zal verlaten, in mijn
kind mocht overgaan
Edith was tc godsdienstig opgevoed, dan zij ge
heel aan de goddelijke hulp en ontferming zou
wanhopen. Toen zij zoo dicht het graf naderde
en hare zici meer en meer tot den hemel verhief,
begon de hoop hij haar levendiger te worden, dat
de donkere wolk mocht verdwijnen, die Roberi's
leven beschaduwde. Het was nochtans smartelijk
eene moeder langzaam voor de oogen van haren
zoon te zien sterven, en dan nog van een zoon, die
haar niet begreep en altijd glimlachte, zelfs wan
neer zij hem weenend omhelsde.
zelfde geweldige uitdrukkingen liet ont
vallen tegen de doctrinaars met de welke
hij thans hand in hand gaat, hem toe
roepende a Wij staan hier nog altijd
voor de zelfde doctrinaire partij die vol
gens u, ver gaal in hare schande
De redenaar bewees ten duidelijkste de
strenge wettigheid van den maatregel
tegen M. Gautier genomen en drukte
verder op de ongerijmdheid der bewe
ring alszou hel ministerie den onschul-
digen Coureur hebben doen vervolgen,
na hem in eene hinderlaag te hebben
gelokt.
Na deze wreekende redevoering scheen
de zank afgedaan. Doch M. De Volder
hield er aan zelve het wonrd te voeren,
niet om de wederb gging te herhalen,
maar om aan zijne verontwaardiging
lucht te geven, over de eerlooze beschul
digingen gedurende vier zittingen tegen
hem en zijne medeleden uitgebraakt.
De heer minister heeft zich zegevierend
gewroken over zijne liberale beleedigers
en lasteraars. In zijne stem lag de toon
van een eerlijk man die met eene uiterste
verachting eenen zoo logenachtigen als
hatelijken laster van zich sloot.
In eene krachtdadige taal brandmerkte
hij den duivelschen veldtocht door de
liberale drukpers, en ook door liberale
redenaars, gelijk menheer Jef en consoor-
len te Ninove, tegen de regeering ge
voerd.
Op eene onderbreking van burger Jan
son luidende dal h. t voor M. f)e Volder
eene politieke gekheid /ou geweest zijn,
Pourbaix niet te kennen wanneer hij hem
door senator Cornet werd voorgesteld,
antwoordde de heer minister a Liever gek
dan logenaar En meesier Janson door
dezen geweldigen zweepslag ten bloedde
getroffen eisehte dat de lieer minister
de/e woorden zou intrekken, doch zij
weiden met klem staande gehouden....
En de gmote radikale trom bon neblazer
zweeg, even als toen de zelfde minister
hem toeriep Uwe beweringen zijn
eene eerloosheid Z
Eindelijk stelde M. Melot een dagorde
van vertrouwen in 't ministerie voor,
volgt
De Kamer, de maatregelen goedkeu
rende door de regeering genomen, gaat
tot de dagorde over.
Dan deed zich een incident voor't welk
de veroordeeling is van den liberalen
veldtocht door liberalen zeiven.
De heeren Lambert van Charleroi en
de Mar.ar van Huei, verklaarden hei voor
stel van M. Melot met te kouueii bijtre
den, doch dat zij overtuigd waren dat
al wat MM. Bara en Janson hadden uitge-
Hij wil uijj niet betreuren, sprak zij, bij zal
geen traan op mijn graf stortenhij zal zicli mijner
zcifs niet herinneren.
Zekeren dag ontbood zij 's morgens vroeg dco
pastoor der gemeente, die steeds voor haar met de
meeste toegenegenheid had gezorgd. Zij was tc
zwak om hare legerstede te verlaten, en wees met
hare uitgeteerde hand ecu blad papier aan, waarop
canige regelen waren geschreven.
Mijnheer Acton, zegde Edith met zwakke
stem, ik kan niot verder schrijven, wilt gij dien
brief voleinden
De inhoud van den brief was de volgende
Mijnheer Dit is de laatste maal, dat ik u
sehrijf. Terwijl gij op uwe oud'; dagen uwe ge
zond licid hebt wedergekregen ben ik ziek, sta ik
aan den rand van hel graf. Ik laat uw kleinzoon,
Robert Livingstoue, zonder cenigc bcschei min«
in d<- wereld achter. Voor dut ik sterf, wensehte ik
hem in uwe herinnering aan te hevelen, ik vraag
voor hem geen deel i i uwe bezittingen, ik verlang
enkel eene plaats in uw hart voor mijn kfnd. Zoo
lang hij leeft, heeft hij slechts van eene zaak,
van de liefde zijner moeder begrip gehad. En nu
zal ik hem voor eeuwig moeten verlaten Schenk
hem uwe liefde, vader, want die alleen begrijpt
hij i
Verder kon zij niet schrijven. De priester voeg
de er bij
Mevrouw Robert Livingstone heeft nog
slechts weinige dagen te leven. Wil de heer Living-
tone nog iets noen voor het kind, dat zijnen naam
draagt I
(Wordt voortgezet.)
