NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN T ARRONDISSEMENT AALST.
DRIJ JAGERS.
Donderdag 16 Januari 1890, 10 centiemen per nummer. 44stê Jaar, N0 ^430
Belastingen.
Werkstakingen.
DE DENDERBODE.
ABONNEMENTPRIJS
1 Jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekeningvan den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,2b voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
I. De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijlt in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSEN'S, Lange-Zoutslraat,
N° 10, nabij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
ANNONC ENPRIJS
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, Ir. 1,00 Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen uen
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Posl
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Cuiqnc Suuta.
ülil.Sl 15 JANUARI, 1890
Politiek overzicht.
Alweer een schandaal, d [)e fran-
sche republiekeinsche pers schreeuwt
alweer over een schandaal.
Men meldt dal de prelekt der Isère aan
eene longziekte overleden is. De familie
hield er aan dat het lijk in de kerk kwam,
aangezien dat M. Delalie de HH. Sakra-
menten had ontvangen.
Daar komen de B.\ voor de pinnen.
Zij willen de kist versieren met al de tee-
kensder vrijmetselarij.
fllgr Fava protesteerde.
Men kan geene twee heeren tegelijk
dienen. Men is katholiek of vrijmetselaar,
en men wordt zöö hegraven of anders.
Daar is geen midden tusschen en dal
rechtveerdigt de handelwijze van Mgr
Fava hij heeft de kerk niet gesloten
voor een doode hij sloot haar voor
eenen stoet sectarissen, die door het
Pausdom worden veroordeeld.
Maar wal te zeggen over die dagbla
den. die altijd iedereen aanhitsen niet
naar de kerk te gaan en nu schandaal
roepen, omdat een der hunnen er niet
in komen mag
Zij bewijzen dat ze enkel verontweer-
digd zijn.... voor de gapers.
Kiezingen in Duitschland. De Wahl-
bewegung is reeds volop in gang. Overal
zijn dekandidaten reeds gesteld, ten
minste die der oppositie-partijen. De
Cartell-broeders kunnen het in vele
distrikten maar niet eens worden en
dreigen, door hunne broederlijkheid eene
ferme klopping op te doen.
Aanzienlijk is het getal socialistische
kandfdalen. Zelfs in kiesomschrijvingen
waar zij geen hoop op welgelukken heb
ben, hebben zij toch kandidaten gesteld.
Hunne kas moet voor den strijd wel goed
voorzien zijn.
Te Munsclien hebben zij drie dagbladen
omgekocht, welke hui; tot hiertoe vijan
dig waren. Te Dresden, Erfurt, Frankfurt
a/M., Maagdenburg, enz., hebben zij
bovendien strijdbladen gesticht.
Zij hebben in al de groote steden zalen
gehuurd om hunne meetingeu te houden
en te Berlijn hebben zij aan het magi
straat gevraagd,dat ook de socialistische
partij voor de samenstelling der bureelen
in aanmerking zou komen.
De troonopvolging in Oostenrijk. Er
loopen sedert eenigen tijd weer allerlei
geruchten over een troonsafstand van
keizer Frans Jozef. Het is noodig dat
men hiertegen o.p zijne hoede weze en
den naam van den troonopvolger slechts
r- onder voorbehoud aanneme.
DE
(8e Vervolg.)
Het was nog hel genoeg, om ook niet cenc
beweging des Indiaans uit het oog 'c verliezen,
als de bladeren hem niet meer geheel bedekte»,
Nadat dc roodhuid eindelijk de gcwenschte hoogte
bereikt had, zette hij zich op cencn dikken tak
neder en stak liet hoofd voorzichtig uil. De aan
blik der op den bodem des crlands uitgestrekte
lijken scheen hem niet te verrassen. Misschien
sag hg er een list in, want met eene koenheid, die
door de dood eens zijner gezellen op den zelfden
boom niet ontmoedigd moest zijn, toonde zich dc
Indiaan geheel cn mikte met zijn geweer naar het
eiland zijn oog scheen, gelijk dat cener slang,
zijne vijanden te willen betooveren. Eensklaps
hief hij den loop zijns wapens omhoog, mikte nog
maals, en herhaalde nog menigmaal die beweging,
maar de jagers terroerden zich niet meer, even als
werkelijke lijken. Nu stiet dc Indiaan een zege
kreet uit
De troonopvolging is sedert lang ge
regeld en niets bewijst dal aartshertog
Karl Ludwig, broer van den keizer, af-
siand zal doen van zijne rechten ten
voordeele van zijnen oudsten zoon,aarts
hertog Frans Ferdinand.
Aartshertog Karl Ludwig is slechts 57
jaar oud en in derde huwelijk, getrouwd
met eene 3ojarige prinses van Braganza.
Hij heeft uit zijn tweede huwelijk vier en
uit zijn lesie huwelijk twee kinderen.
Het is zeker dat de keizer in alles
zijnen jongen neef. Franz Ferdinand, die
eens op den troon zal zitten, vooruitzet
maar dat bewijst niet dat hij daarom de
rechten van zijn broer zal miskennen en
deze heelt ook, om bijzondere redens, in
het minst liet voornemen niet van die
rechten af te zien.
Cosas de Espana. Uit Madrid komen
gustiger tijdingen in en men mag zelfs
op het herstel van den jongen koning
hopen. Tot welke staatkundige richting
men ook behoore, men kan zich daarover
slechts verblijden.
Aifönso XIII,na den dood zijns te vroeg
ontslapen vaders geboren, is slechts 4
jaar o d. Hij heeft geene geschiedenis en
toch redde zijne geboorte alleen Spanje
van erge binnenlandsche verwikkelingen.
Er was immers geen mannelijke erfge
naam der kroon en juist daardoor was
het huis der Bourbons en het monar-
cliieke grondbegin zoo erg bedreigd, in
dat land waar camarillas en pro-
nunciamientos zoo een groote rol spelen.
De dood van hel kleine kind had in
Spanje een tijdperk van onrust heropend.
Thans is de toestand, dank zij de popu
lariteit der regentes, oneindig veel heler
dan bij de dood van Alfonso XII.
Moge haar zoon blijven leven en haar
eers de kroon zijner vadere:; te danken
hebben.
De liberale bladen, die tot hiertoe
reeds duizendmaal M. Beernaert beschul
digden de belastingen vau meester Graux
behouden te hebben, zonder eens de
alschaffingen en verminderingen vau
lasten te vermelden, welke sedert 1884
hebben plaats gehad, stemmen er einde
lijk in toe te bekennen dat die afschaffin
gen en verminderingen ruim acht millioen
bedragen.
Dat doel, volgens die gazetten echter
niets aan de zaak. Ds belastingen van
meesier Graux brengen niettemin 13 lot
14 millioen op en T zijn deze welke M.
Beernaert toelaten, jaarlijks de staatsre
kening met een aanzienlijk boni te slui
ten.
Schoone redeneering, inderdaad Acht
millioen lasten afgeschaft en zes millioen
aan de gemeenten gegeven, dat maakt,
denken wij, wel 14 millioen uit. Wat
D.- Iiuai bijt aan den angel, sprak Bois-
Rosé.
Ik zal dat hond» nkind wcêr erkennen
zegde Pope, cn als ik liem dc onaangenaam
heid, die bij mij vcrooi'zaekt, niet vergoed, zoo
zal dc kogel, dien hij wil zenden, mij daarin moeten
hinderen.
Het is de zwarte valk hernem Bois-Rosc
hij is een kloeke en voorzichtige hoofdman.
Dc Indiaan richtte nog eens den loop zijns ge-
weers op de lichamen, die hij in seliiju levenloos
voor zich liggen zag hij mikte zoo lustig als de
schutter, die op een landelijk feest den prijs door
den besten scheut poogt te winnen, en besloot
zich eindelijk vuur te geven. In den zelfden stond
kwetste ren spaander «tie een duim vau Pepcs
kop af cencn boomstam werd geschoten, het voor.
hoofd «les Spanjaards. Deze verroerde zich niet
ineer, dan het doodc hout, waaraan hij leuude,
maar gij vergenoegde zich met deze woor Jen
Hond ik zal binnen kort met u afrekenen.
Eenige bloeddroppcls warcu op liet gezicht des
Canadiers gespritst.
Is iemand gewond vroeg hij met bevende
stem.
Eene schar, anders niets antwoordde
Pepe.
God zij geloofd.
Daarop stiet de Indiaan nogmaals een vreugde
kreet uit en steeg van den boom, waarop hij zich
scniet er dan nog over van die fameu/.e
liberale belastingen
Overigens, niet alleen sluit de jaarlijk-
scbe rekening met een boni, dat reeds
20 millioen heeft bedragen, maar daaren
boven s'.oot die van meester Graux jaar
lijks met een te kort van nagenoeg dezelf
de som.
Dat mankt een verschil van veertig
millioen en dat alles hebben wij,
volgens de liberale cijfermeesters aan de
14 millioen belastingen van hunnen boe
zemvriend Graux te danken.
Wel is waar verwijten de geniale ven
ten ook aan M. Beernaert dat hij minder
•uitgeeft dan zijne voorgangers.
Zie, dat was er nog aan te kort Wij
bekennen volgeerrie dat M. Beernaert
minder moet uitgeven of meerder ontvan
gen dan zijne voorgangers, om hun defi-
ciet door een batig slot te kunnen vervan
gen.
Anders ware het een mirakel en tot
hiertoe is alles zeer natuurlijk gegaan,
'i Is enkel het verschil tusschen de spaar
zaamheid van een wijs bestuur en de
zotte verkwistingen van zijne voorgan
gers
De aanhoudendheid der werkstakingen
uit 't land van Charleroi; wordt een ware
geesel.
Daaruit volgen groote verliezen voor
al de nijverheden, en veel lijden voor de
werklieden zelfs cn voor hunne huisge
zinnen.
't ls te betreuren dat de koolmijnmaat-
sehappijen den raad van den gouverneur
van Henegouw niet gevolgd hebben. Re
delijke toegevingen, goedwillig en op
behoorlijken tijd gedaan, zouden duizen-
de werkliê hebben belet hun werk te
verlaten.
Ongelukkiglijk is, gelijk het in derge
lijke gevallen altijd gebeurt, de werke
loosheid voor (Je werkliê eene slechte
raadgeefster, en eens dat zij in werksta
king zijn, worden zij bijna overmijdelijk
de prooi der socialistische opstokers.
Deze gevaarlijke apostels der revolu
tie, die zich den naam geven van werk-
manspartij, en die te Brussel hel maison
du peuple voor centrum bezitten, hebben
hunne zendelingen naar de werkstakende
provinciën gezonden, en «ij doen er
tegenwoordig eene duivelachtige propa
ganda.
Hun doel is al de koolmijn werkliê van
Henegouw zich bij die zoogezegde werk
manspartij te doen aansluiten. Men heeft
mij verzekerd dat de leiders van dien
veldtocht, in zeer nauwe betrekking
slaan met een komiteit van socialistische
propagande, dat te Parijs zetelt, en dal
deze betrekkingen ten tijde der- tentoon
stelling aangeknoopt zijn.
bevond, naar beneden.
Dc drij jagers baalden diep adem.
Intussclien was het gevolg hunner list nog niet
volledig. Er moest nog wel eenige twijfel in dc
ziel der Indianen gebleven zijn, want een lang,
plechtig zwijgen volgde den laatstcn scheut van
hun hoofdman.
De zon ging onder. Eene korte schemering
breidde eene matte kleur over de ganschc natuur
dc nacht kwam en «Ie maan blonk op den vloed
zonder dat de roode krijgers een Icvenstcekcn van
zich hadden gegeven.
Onze hoofdhuiden lokken hen, maar zij tal
men nog, oni over te komen en ze te nemen
sprak Pepe cn onderdrukte een ongemak van ou-
gcduld.
Geduld antwoordde de Canadier, de
Indianen zijn als dc gieren, die het lichaam eens
menschen niet eens durven aan te pakken, dan als
het begint te bederven maar ztf besluiten er zich
toch eindelijk toe. De Apachen zullen als de gieren
doen. Nu willen wij onze plaats achter liet riet
weer innemen.
De jagers verhieven zich langzaam op eene knie
en begonnen wéér, de bewegingen der Indianen
gade te slaan. Een oogenblik lang schee o de oev«r
tegenover hen nog eenzaam maar weldra liet
zich een Indiaan zien, in den beginne met groote
voorzichtigheid, om liet geduld des vijands te proe
ven, als of achter die bewegingloosheid misschien
Verscheidene onzer werklieden, die
verleden jaar naar Parijs geweest zijn,
kwamen terug geheel tot de republi-
keinsche en socialistische gedachten be
keerd. Thans blijven zij in betrekking met
de parijzer communards en zij wachten
slechts op hel ordewoord, om den zege
praal der fransche democratie en de
samensmelting der twee landen te berei
den
Ziedaar de zinnelooze,misdadige droo-
men, waarmeê men de belgisclte werkliê
verleden jaar te Parijs gewiegd heeft,
wanneer zij met hunne broeders van
Frankrijk gingen verbroederen, ter eere
van de groote princiepen van 89
En zeggen dal de geuzenbesturen onzer
groote steden aan die werkliê toelagen
gegeven hebben,opdat zij zich aldus door
die goede fransche apostels zouden laten
ompraten. (Bez. briefw. uit Brussel aan
Hel Handelsblad.)
Landbouw.
De Graanoogst. De Deutsche Landw.
Presse zegt, volgens de dagbladen van
het vak, dat de opbrengst van den laat-
sieti graanoogst van de Vereenigde-
Staten, van Canada, van Engeland,
Frankrijk, Italië, Spanje, Algerië, van
België en Holland 55 millioen hektoliters
de opbrengst van 1888 overtreft.De oogst
van Rusland, Duit<chland, Hongarië,
van de Argenlijnsche Republiek en van
Indië is omtrent 60 millioen hektoliters
min dan verleden jaar.
De konkurrentie van het Indisch graan
schijnt heden min ontzaglijk. De invoer
heeft ee.ne groote strekking om van be
lang te verminderen.Inderdaad, in 1886,
leverde Indië 1 millioen 113 duizend ton.
Dit is het hoogste cijfer dal de verzen
dingen van de.elanden bereikt hebben.
In 1887, daalt dit tot 667 duizend ton en
in 1888 stijgt liet tot 881 duizend ton. De
hoeveelheid, dit jaar beschikbaar, zou
nauwelijks 500 duizend ton overtreffen.
Men weet dat het kolonisch gouverne
ment en de India Office van Londen
zonder rust gewrocht hebben om de
lai weleelt in Indië uit te breiden en den
uitvoer te bevoordeeligen. Nochtans de
menigte moeilijkheden die er meè opge
komen zijn. schijnen niet zoo gauw te
zullen vereffend worden.
Wonderbare
genezing
bekomen door de voorspraak van den
Heiligen Joannes BERCHMA ^S.
Men deelt ons eenen brief mede, ge
zonden uit Nieuw-Orïeans (Amerika) door
den Zeer Eerwaarden Heer Bogaerts,
vicaris generaal van hel aartsbisdom van
dien naam, aan zijnen Eerwaarden broe
der, voorheen missionaris aldaar, en lie
den pastoor te Massenhoven bij Lier. Wij
zijn gelukkig dit schrijven in ons num-
no}; cenc krijgslist zou steken een anierc krijger
trad tot hem en beide naderden met groeiend
vertrouwen den eenzamen oever des vloeds ten
laatste lelde de Cunadier er tien De maan ver
lichtte hunne beschilderde lichamen.
De indianen zullen, gelijk ik ze goed ken, dc
ccnc achtci den a ideren door den stroom waden,
zegde Bois-Rosc. Fabian, gij zult den eersten
uit dc rij nemen Pepe zal naar bet midden schie
ten, cn ik neem den voorlaatslcn op mij. Alzoo
zulicn zij ons slechts op zekeren afstand van elkan
der kunnen aangrijpen cn wij zullen spoedig mei
ben gedaan hebben. Het zul een geveeld lijf aan lijf
zijn, Fabian, mijn kind, terwijl Pepe en ik ze met
het mes in dc band zal verwachten, hebt gij maar
onz: geweeren weer te Iaden, cn ze ons over te
reiken.
Als dc Canadier deze vcrscliilligc schikkingen
geuomen bad, steeg een krijger van hooge gestalte
in den vloed cn dc maan verlichtte weldra tien
andere Indianen. Allen naderden met gioolc voor
zichtighcid, opdat geen gedruisch hunne schreden
verried. Men kon zeg en, dat schimmen van krij
gers, die uit de geestenwereld terug gekeerd
waren, zwijgend op hel water waudcldcn.
De dood scheen in dc oogen der Indianen te
midden der stille duisternis over I et eiland tc
zweven, want de jagers hielden zelfs hunnen adem
in, en tocli naderden de Apachen slechts met on.
cindclijke voorzichtigheid. De eerste, die aan hel
mer van heden op te nemeu, daar het de
verheerlijking geldt van onzen Heiligen
vaderlander.
Nieuw-Orleaus,den 47October 1889.
Beminde Broeder.
Gij hebt waarschijnlijk liet geheugen
niet verloren van de Eerw. Moeder-over
ste van het huis der Zusterkens der Ar
men, die reeds hare bediening van heden
waarnam tijdens uw vertrek van hier.
Deze goedo religieuze was sedert 7 of
8 jaren aangedaan van eene ongeneesbare
kwaal: de nierziekte. Sedert een jaar
deed hare ziekte grooten voortgang, zoo
danig dat ik genoodzaakt werd de zieke
te berechten. Op zekeren morgen, twee
of drij dagen na de berechting, bezocht
ik ze weder.... Ik meende dan dat haar
laatste uur daar was... alle leekens van
de naderende dood deden zich voor. Dan
deed zij al hare medezusters bij haar
sterfbed komen, voor den tweeden keer
om vergiffenis te vragen en hare laatste
vermaningen te geven. Nooit heb ik zulk
zielroerend tooneel bijgewoond. Verre
van de dood te vreezen, was zij als bui
ten zich zelve van vreugde, omdat zij
mocht sterven en naar den hemel gaan.
De gewijde kaars werd haar in de hand
gegeven en de gebeden der stervenden,
commendationes anima door mij voorge
lezen, waarop aide zusters en de ster
vende ook antwoordden.
Nochtans stierf zij dien dag niet.
Eenige dagen bleef zij als tusschen leven
en dood hangen. De geneesheer ver
wachtte eiken oogenblik hare dood. Het
was nu ai Vrijdag geworden en, tot miju
groot spijt, moest ik Zaterdag naar
zekere plaats in liet binnenland vertrek
ken om daar. Zondag daaropvolgende,
den eersten steen van eene nieuwe kerk
te wijden en te leggen. Ik gaf daarvan
kennis aan de goede moeder zij gaf mij
dan hare vrees te kennen, dat ik ze bij
mijne terugkomst, op Maandag bepaald
niet meer in het leven zoude vinden. Ik
zeide haar dan met veel eenvoudigheid
maar ook met betrouwen Moeder, gij
nioogt nog niet naar den Hemel gaan...
gij moet wachten tot dat ik terug ben.
Ja, antwoordde zij, ik zal op u wach
ten. En zij hield haar woord. Bij mijne
terugkomst vond ik ze nog levend. Zij
was zelfs iels heter, daar zij opgehouden
had over te geven, hetwelk haar vroeger
lot op den rand van het graf gebracht
had. Nochtans verkeerde zij voortdurend
in doodsgevaar, en de geneesheer gaf
tiaar ten hoogste nog een of twee dagen
te leven. Aangemoedigd door deze ver
traging van de dood, vroeg ik aan de,
zusters die in de ziekenkamer ware
Weihoe, gij gaat dan uwe goede moe-
der laten sterven Kunt gij dit niet be-
letten a Ja, zegden zij. maar zij wil
maar sterven, zij wil niet meer gene-
zen... Zij wil par force naar den he-
mei.
De zieke bevestigde dit gezegde.
Ja maar, moeder, zegde ik, wat zul-
spits der rij ging, vi as aan eene plaits gekomen,
waar het water dieper begon tc wordeu. Het was
dc zwarte valk. De laatste t erliot juist den oevcr<
Dc stond was daar, om de bevelen des Canadiers
uittcvoeren.
Maar als Fabian op den hoofdman ter zjj vuur
wilde geven, tot groot spijl van Pepe, die zelf met
lieni wilde afrekenen, duikelde dc zwarte valk,
bel zij hg een gevoel vau een gevaar badbet xij
dc wederschijn des moanliclits hem den geweerloop
eens jagers had verraden, eensklaps onder bet
water.
Vuur I riep Bois-Rosc.
lu denz 'lfden stond stortte dc Indiaan, die bet
laatst kwam, in den vloed, om niet meer op te
etaanIwee andere, die Fabmn en de Spanjaard
gekozen hadden, keerden zicli nog eenige stonden
in bet water dat spoedig hunne lijken voortdreef.
Pepe cn dc Canadier hadden snel hunne gewee
ren achter zicli geworpen, opdat Fabian ze weêr
zou konnen laden, cn stonden ditmaal recht, op den
rand van liet eiland, den voet vooiuit. het mes in
dc hand, In afwachting vau een aanval man tegen
man.
Dc Apachen zij a nog zeven in geta!, riep dc
Canadier met donderende stem.
Hij wiidc graag in eens met hen gedaan maken
en zijn afkeer voot de Indianen was bij hunnen
aanblik op nieuw ontwaakt.
(Wordt ortgezet).
