NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN T ARRONDISSEMENT AALST.
Donderdag 21 Augusti 1890, 10 centiemen per nummer.
448te Jaar, N° 2490
ABONNEMENTPRIJS
ANNONCENPRIJS
Politiek overzicht.
DER GEVANGENEN.
Herziening der Grondwet.
Socialistische vrijheid.
DE DENDE
Jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voor res maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen-
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutstraat,
N» 18 nabij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3" bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Cniqne saam.
AELST, ÏO AUGUST! 1890
In Marokko. - De verdeeling van Afrika
tussehen Engeland, Duitschland en Frank
rijk heeft Spanje het water in den mond
doen komen. Het wil ook een brok van
den koek en nog al het zoetste brok-
ske. En zoo zouden we, door de gulzig
heid van Spanje, wel eens eene marok-
kaansche kwestie kunnen krijgen.
M. Canovas del Castillo, die zijne Span
jaarden kent en weet op welke wijze
hen te vleien, heeft zich de verovering
van Marokko ten doel gesteld, wel we
tende dat hij rotsvast aan 't bewind
zit, wanneer hij dien slag thuis haalt.
En, hij heeft nu juist eene gelegenheid
gevonden, want het ziet er in Marokko
alles behalve rooskleurig uit. De oproer
is er algemeen het leger van den sultan
is door de opstandelingen verslagen de
stad Mequinez wordt belegerd door de
Zemmours Kabylen, en de stam der
Blockaris, eene der meest gevreesde van
Marokko, is nu ook in opstand gekomen,
na zijnen gouverneur te hebben ge
dood.
Het keizerlijke leger heeft nabij Mequi
nez eene nieuwe neêrlaag geleden.
De Berberen, meester van Mequinez,
hebben de achterwacht van des sultans
leger afgesneden, zoo dat deze niet meer
op voldoende macht rekenen kan.
Ongeveer 10,000 Mooren bezetten het
kamp voor de stad Mellila en de hoogten
van Gurugu. Men vreest dat deze troepen
gebruik makende van den burgeroorlog
die den sultan dwingt in het ander ge
deelte van Marokko te vechten, Mellila
zullen aanvallen.
Dat is nu juist het voorwendsel dat
Spanje noodig heeft om tussehen te ko
men, want Mellila slaat onder spaansch
protectoraateens dat men aan den kaas
zit, zal men hem wel zoo gauw niet los
laten.
De kwestie is zal Frankrijk zoogoeds
jeugdig dat alles toelaten, want Frank
rijk ligt met Tunis vlak met zijnen neus
tegen Marokko.
Wie de politiek van M. Canovas del
Castillo kent, weet dat hij van zulk een
klein gerucht niet verveerd is.
Ave, Cesar T Is al keizer Wilhelm
wat tegenwoordig de klok slaat en 't is te
vreezen dal het Ave, Cesar dat in den
geheele wereld den duitschen keizer
wordt toegeroepen, den jongen heerscher
hoogmoedig zal maken.
De samenkomst tussehen den duitschen
keizer en den czaar aller Russen is eene
historische gebeurtenis, die de pers niet
ongemerkt kan laten voorbijgaan.
DE DOCHTER
Eene geschiedenis uit de XIVe eeuw
DOOR
P. VAN DELEN.
i« Vervolg.
Op eenen nanoen (de ziekte had sinds de laatste
dogen nog heriger gewoed), had Van Ruysbrouck
zijne woning, die aan het Kipdorp gelegen was,
verlaten. Schoon hij te paard gestegen was e
een zwaard aan zijne zijde hing, zou men aan zijne
nederige houding en eenvoudige uitrusting in hem
dien koenen ridder niet hebben kunnen vermoe
den, wiens manhaftigheid reeds zoo hoog werd ge
roemdwant ofschoon dat hij met gelieven hoofi
reed en dc pijnlijke aandoening zijns harten onder
een schijnbaar onverschillig gelaat verbergen wil
de, was het aan zijnen somberen oogslag, hij op
pervlakkige beschouwing zelfs, niet aanzienlijk
dat hij aan eene zware moedeloosheid leed.
Geenszins was het de vrees voor dc hcer-
schendc besmetting die hem ontstellen kon,
want reeds had hij den dood naderbij en tegen
zich met sneller vliegende pijlen richtende gezien;
Het Journal de St. Petersbourg zegt,
dat de betrekkingen van goede nabuur
schap en van vriendschap door de ont
moeting der souvereinen slechts be
vestigd kunnen worden. De hartelijke
ontvangst, welke den hoogen gast bereid
wordt, kan in keizer Wilhelm's geest en
in dien van de hooge personen zijner om
geving slechts de overtuiging versier
een, dal Rusland met de duitsche natie
in vrede en goede vriendschap leven
wil. Dit voorzeker is eender kostbaarste
onderpanden des vredes.
Ook de Grasdanin sluit zich aan bij de
hartelijke begroeting des keizers, en ziet
in deze samenkomst een waarborg van
vrede.
Moge het zoo wezen
Op het zangersfeest, dat zondag avond
te Weenen plaats had, heeft de afge-
veerdigde Weitloff, eenen begeesterden
heildronk aan keizer Wilhelm uitge
bracht. Hij eindigde met een vivat laan
Wilhelm II. Al de aanwezigen hebben
dien herhaald en een duitsch lied werd
daarna rechtstaande aanhoord.
Sluiting van lengelsch parlement.
De zittijd van het engelsche parlement
's maandag namiddag gesloten.
In de parlementaire sluitingsrede wordt,
bij het vermelden van de vreedzame
betrekkingen tot het buitenland, gewag
gemaakt van de gesloten verdragen met
Duitschland en Frankrijk en van de toe
treding lotde besluiten der conferentie
lot bestrijding der slavernij door alle
mogendheden, uitgezonderd de neder-
landsche regeering.
De regeling der geschillen over New-
Foundland wordt overwogen.
Ten slotte geeft de regeering een
kort overzicht van den wetgevenden ar
beid, gedurende de zitting verricht.
La Réforme, het orgaan der progres
sisten,kondigt aan dat heerschap Janson,
bij de heropening der Kamers, opnieuw
de herziening van art. 47 onzer Grond
wet zal voorstellen.
Dat zal dus voor de vierdemaal wezen.
Dit voorstel heeft weinig kans van.
zelfs in aanmerking genomen te worden
gansch de katholieke meerderheid op 2 of
3 uitzonderingen na en een groot deel der
linkerzijde zijn vijandig aan alle wijziging
aan onze Grondwet. En wat meer is, op
10 juni jl., heeft de overgroote meerder
heid des lands zich uitdrukkelijk tegen de
herziening verklaard het algemeen
stemrecht gelijk de radikalen het zouden
willen, wordt door alle ware vaderlan
ders verstooten.
Altijd hebben de katholieken zich vijan
dig aan de herziening onzer Grondwet
getoond. La Flandre libérale, het orgaan
der Gentsche doktrinairen of oude prui
ken erkende het dezer dagen en gaf te
zelfdertijde de reden te kennen om de
welke,wij katholieken, de alschaffing van
art. 47 bevechten.
Wat het algemeen stemrecht voor
de wetgevende kiezingen betreft,schrijft
La Flandre, daaraan valt niet te den-
ken. Op dezen oogenblik zullen de
katholieken geene herziening der
Grondwet wagen, omdat deze hen veel
verder zou kuunen leiden dan zij hei
begeeren en zelfs voor hen zeer slecht
zou kunnen uitvallen. Men weet nooit
wat er uit eene revolutie voortspruit
de 'herziening der Grondwet zou eene
revolutie wezen.
Goed gesproken dat lijdt den minsten
twijfel niet. Ja, de herziening onzer
Grondwet zou eene revolutie werwek
ken.,... en daar, in eene revorutie de
partijgangers van rust, vrede en orde
altijd, de gebrokene potten betalen, zoo
hebben de katholieken er het grootste
belang bij dat de revolutie vermeden
worde....
Maar wat de katholieken nog meer
vijandig aan de herziening der Grondwet
maakt,'t is dat de eene herziening naar
de andere zou leiden. Eens dat zij in deze
of gene herziening zouden hebben toege
stemd, zouden zij zich later tegen eene
tweede, eene derde of een vierde nimmer
kunnen verzetten. Dan wanneer de libe
ralen terug aan 't bewind zouden wezen,
zouden die eeuwige vijanden onzer katho
lieke vrijheden op hunnnjreurt onze reeds
verbrokkelde Grondwet herzien.... Ja,
weldra zou het gepast zijn met onze
vrijheid van Godsdienst, met onze vrij
heid van Onderwijs, met onze vrijheid
van vereeniging, enz. enz. en zouden wij
tot dwinglandij en slavernij gedoemd
wezen.
Nogthans het algemeen stemrecht moet
ons, katholieken, zoo zeer niet schrikken,
wij zouden ons in veel slechtere voor
waarden kunnen bevinden, want altijd
zouden wij met kans van zegepralen kun
nen strijden voor 't bestaan onzer partij,
daar wij voorzeker 't getal,de overgroote
-meerderheid des lauds,uitmaken.
Ja, wij zijn zelfs overtuigd dat het alge
meen stemrecht voor zeer vele jaren, de
overheersching der katholieke partij zou
verzekeren, maar dat schijnt ons geene
afdoende rede om onze Grondwet te
laten verbrokkelen welke ons vijftig jaren
rust, vrede en voorspoed heeft ver
schaft.
Wie door het algemeen stemrecht het
ergste zou te vreezen hebben, is onbe
twistbaar de doktrinaire partij, op onze
dagen reeds met zekere machteloosheid
geslagen, liet doctrinarism dat nimmer
het getal en de macht bezit, zou door het
socialism totaal verzwolgen worden en
van het politiek tooneel voor altijd ver
dwijnen.... Dit voorziet La Flandre libé
rale en zij geeft zelfs hare te vredenheid
te kennen dat wij geene herziening der
Grondwet te vreezen hebben zoo lang de
katholieken aan 't bewind blijven, zeg
gende
maar dc dwaling waarin hij een volk, dat hij be
minde, verkeeren lag, de blinde, schuldige han
delwijze van de overheid die, in plaats van de
buitensporigheden te beteugelen, ze liet gebeuren
en ze aanprikkelde, had zijn gemoed als tegen de
samenleving verbitterd. Zich zeiven te onmachtig
gevoelende om tegen den stroom op te varen, had
hij meer dan eens het voor zich wanhopige voor-
nemen opgevat zich in den schoot zijns huisgezins
te gaan opsluiten en dc gcmccne zaak heel en al
te verlaten maar zich telkens herinnerde dat dit
eene zwakheid, weinig aan zijne jaren en rid
derlijke vroomheid passende zou zijn, had hij
besloten koste wat koste, al ware dan heel dc
gunst des vorsten, de liefde des volks er aan
gewaagd, het recht van het miskend ougcluk te
verdedigen.
Na cenigc straten op en neder gereden te hebben,
want zijn uitstap had geen andor merkbaar inzicht
dan zich door eene kleioc wandeling dc zinnen te
verzetten, was hij den Goddaerl afgestapt en de
Koepoort genaderd. Tot dan was hij rustig voort
gereden en niets dan de gewone bezigheden van
den dag, zoo als berechten, vervoeren van zieken
en lijken, hadden zijne aandacht opgewekt, toen
op eens een verward gerucht in de richting der
Kocpoortstraat zijne ooren trof. Ras had hjj
aan de moordkreten Sla dood t Sla dood I die
hem tegenbonsden, gemerkt dat er «eb wederom
een bloedig tooneel voltrekken zou en in hevige
verontwaardiging opspringende, trok hij het
zwaard en rende met haastigen stap de menigte
te gemoet.
Weldra kon de ridder bemerken hoe zijne hulp
ter stade kwam slechts op eenige stappen voor
den dwazen volkshoop zag hij eenen ouderling die
vluchtend, hijgend van angst cn verraoeinis, met
zich een meisje voortrukte dat bezwijmende zich
zelve met moeite ondersteunen kon.
Reeds was de stok opgelieveu die twee slacht
offers macht- en weerloos voor de voelen hunner
beulen uitstrekken ging, toen de onverwachte
redder, met al de snelheid zijner jaren, den el-
lendigen dwecper te voren schoot, die hetzij uit
vrees, hetzij dat hij in eenmaal zijueonuienschheid
besefte, de oogen ter neder sloeg en achterwaarts
vluchtte.
Het wapen boven het hoofd zwaaiende, rende
de ridder dreigend den hoop uiteen en bekwam
door deze beweging voor den engclukkigcn vluch
teling den tijd om den afstand tussehen hem
zijue slachtoffers te vergrooten. Van hunne zijde
geene kans meer ziende om hunne prooi te her
vatten, daar de ridderden doortocht der straat
letterlijk besloten hield, kwamen er eenigen op de
gedachte der Zirkstraat door te loopen, hopegde
met eene verdubbeling van krachten de pogiugen
van hunnen tegenstrever te verijdelen. Dwur zij
De katholieken zullen de herziening
niet bewerken, en het geschreeuw der
socialisten en radikalen daargelaten,
zal niemand zich daarover beklagen.
De Duitsche bladen brengen ons de stich
tende bijzonderheden aan, betreffende
den toestand van het socialism in
Duitschland en de op handen zijnde
scheuring, veroorzaakt door de dwinge
landij van de drie kopstukken Bebel.
Liebknecht en Singer.
Deze drie mannen willen geheel alleen
meester zijn en daarom hebben zij een
ontwerp van reglement opgemaakt, dat
op de aanstaande algemeene vergadering
te Halle moet bekrachtigd worden.
Volgens dat reglement moet geheel
het Duitsch socialism bestuurd en het
geld beheerd worden door eenen be
stuurraad van zes leden, gekozen onder
de socialistische leden van den Rijksdag.
Alwie zijne jaarlijksche bijdrage niet be
taalt, heeft het recht niet zich socialist te
noemen. Elke kiesomschrijving, hetzij
ze eenige dozijnen socialisten telt, hetzij
ze er 40,000 bevat, zooals zeker arron
dissement van Berlijn, moet onder éénen
plaalselijken hoofdman staan, die in be
trekking is met het hoofdbestuur.
Op het jaarlijksch kongres mag elk
arrondissement slechts door drie afge
vaardigden vertegenwoordigd zijn, De
zes arrondissementen van Berlijn, tel
lende 130.000 socialistische kiezers,
zullen elk drie afgeveerdigden hebben,
juist gelijk die arrondissementen welke
er nauwelijks 400 tellen.
Het Berliner Volksblad moet het hoofd
orgaan der partij zijn en zal, te rekenen
van 1 Oktober aanstaande den titel dra
gen van Voorwarlz (Vooruit). De heeren
iebel, Liebknecht en Singer zullen hel
.besturen en al de andere socialistische
bladen zullen moeten schrijven gelijk het
hoofdorgaan.
Ziedaar hoede socialisten het alge
meen stemrecht en de oppermacht van
het getal in hunne eigene partij toepas
sen
Op eene vergadering, welke den 11
dezer te Berlijn heeft plaats gehad werd
over den toestand hevig gekrakeeld.
Bebel, die voorzat, heeft zelfs eenen spre
ker bij de keel gevat en men heeft de
twee vechtenden moeten scheiden. Ten
slotte heeft er eene scheuring plaats
gehad en de afgescheidene groep heeft
zich onder de leiding geplaats van zeke
ren Dr. Wille.
Wat nu de gelijkheid van standen be
treft, deze bestaat ir. Duitschland. onder
de socialisten, nog minder dan hier,
Bebel is koopman en eigenaar van een
hJndelshuis in Leipzig Singer is een
millioenrijke Jood, die fortuin gemaakt
heeft in een magazijn van gemaakte
kleeren Liebknecht en Aner zijn dag
bladschrijvers, die er warm in zitten.
Wille, von Vollraer, Schipper en anderen
die de afgescheurde groep leiden, bevin
den zich in even gunstigen toestand. Al
die volksopruiers hebben geen ander
doel dan een groot gezag op de massa
te bekomen, om alzoo hunne heersch-
zucht te bevredigen.
De Belgische kopstukken beoogen het
zelfde doel, Wellicht zouden zij zich
voorloopig te vreden houden met het
geen Bebel en konsoorten reeds hebben
eenen zetel in het Parlement.
De heer Frère, gewezen leider der
liberale partij, kondigt in den Journal de
Liége zijne meening af over de betooging
van 10 Augustus. De heer Frère beweert
dat de heer Buis de betooging niet mocht
toegelaten hebben en dat de Staat zijne
treins niet ter beschikking der manifes
tanten mocht gesteld hebben.
Volgens hem mag het gouvernement
niet toegeven aan de pogingen tot bedrei
ging van wege de partijgangers van het
algemeen stemrecht, doch het kiesrecht
moet trapsgewijze uitgebreid worden.
In één woord, de heer Frère bewijst
dat het katholiek gouvernement op den
goeden weg is. Alleenlijk zou hij aan de
socialisten wat min vrijheid laten.
Le Peuple kondigt den omzendbrief af,
waarbij de partijgangers van het algemeen
stemrecht worden opgeroepen tot een
kongres, dit te Brussel zal plaats hebben
den 44 Sept. aanstaande en waarvan het
dagorde, onder andere, de volgeude
voorstellen zal bevatten
1* De stichting van groepen vau pro-
pagande voor het algemeen slemrecht,
in zooveel sledenen gemeenten mogelijk;
2® D.e inrichting van eene volksstem
ming, om deze tegenover de cijnskiezing
te stellen, voor elkewelgevende kiezing;
3e De bijeenroeping van betoogingen,
op denzelfden dag en hetzelfde uur. in al
de arrondissements-hoofdplaatsen van
het land
4e De bespreking van een voorstel tot
algemeene werkstaking.
Het bepaald dagorde zal later vastge.
steld worden.
Beschuldigingen tegen priesters.
De Italiaansche liberale bladen hebben
eenen wreeden moord vermeld, gepleegd
op eenen veldwachter te San-Sebastiano,
nabij den Vesuvius. De veldwachter Cap-
pola werd gevonden door eenige boeren
hij was door een geweerschot gedood.
Het dagblad Capitan Fracassa was het
eerste om het gerucht op te nemen als
zou de moord gepleegd zijn op aanhitsing
van den priester Luigi Ottaviani. Op dit
enkel gerucht, deed het parket, met eene
onnoembare lichtzinnigheid, den priester
aanhouden.
de inzichten van den jood geDoeg kenden, wilden
zij langs eenen omweg zijne wijkplaats berei
ken, vooraleer hij, vermoeid cn afgemat als hij
was, haar kon genaderd zijn. Maar de ridder,
die alle bewegingen gadesloeg, ook vattende waar
men heen wilde, reed zelf den vluchteling achterna,
om daar te zijn waar zijn arm de verdrukte on
schuld verdedigen en redden mocst.
Van onheugelijke tijden, van de oudheid
zelfs, was het in den aard en zeden der Belgen
geweest aan zekere plaatsen eenen eerbied toe te
dragen, waarvan zij zich de verzuiraenis als eene
misdaad zouden toegerekend hebben. De grond
waar hel geboortehuis op stond, waar de geheen-
deren der voorouders rustten, cn wel bijzonder
waar men de Godheid vereerde, waren voor hen
geheiligd, en wee hem l die zich daar omtrent
aan den minsten schijn van oneerbiedigheid zou
hebben schuldig gemaakt.
In de middeleeuwen, wanneer dc denkbeelden
van eeredienst in aller harten zoo diepe wortels
hadden geschoten,kon het niet anders of eene reeds
aangeboronc neiging moest zich oneindig verster
ken, daar zij nu door eeu godsdienstig gevoel
werd opgewekt. De kerken en doodcnvcldcn ble
ven niet alleen plaatsen die men tegen alle oneer
biedigheid beveiligen moest, maar de minste daad
van geweld, ware zij dan al onder voorwendsel van
wettelijkheid verricht, zou als eene ontheiliging
aangezien zijn geworden.
Van daar dan werden de kerkon en kloosters
asijlen of toevluchtsoorden, voor alwicwereld-
sclie verdrukking te duchten had, en dit gebruik,
op volksbegrippen gegrond, toefde niet lang zijne
bekrachtiging bij vorstelijke charters en apostoli
sche bullen te verkrijgen. Een aan Gode toege
wijde grond stelde een eindpaal daar aan alle men-
schclijkc vervolging.
Het Prcdikheeren klooster, nabij den Driesch
gelegen, en welk dc wijkplaats was die dc vluch
teling trachtte te bereiken, was eene der meest
geëerbiedigde en bevoorrechte asijlen. Het gold
hier niet alleen ongelukkige dorpelingen die zich
tegen het willekeurig geweld van baronnen be
schutten kwamen, nog geringe misdadigen der
handen van gerechtsdienaren ontsnapt maar
groote booswichten zolls waren er gansch cn al het
bereik der justicic ontvlucht. Deze uitgebreidheid
van prcvilcgic had in deze ongelukkige dagen er de
joden, wier schuilplaats elders ontdekt was gewor
den, heen gelokt. Zich nergens durvende wagen,
zag men ze daar bij menigte gansche dagen tegen
den kerkmuur uitgestrekt, op de spijzen voortle
vend die hun uit deernis door dc kloosterlingen
of goede burgers in stilte werden toegereikt.
(Wordt voortgezet.)
