NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN'T ARRONDISSEMENT AALST.
Zondag 51 Augusti 1890,
10 centiemen per nummer.
4iste Jaar N. 2495.
ARONNEMENTPRIJS
\mom ENPRIJS
Politiek overzicht.
De pracht.
DER GEVANGENEN.
lede van Alphons Karr.
Stapelhuis der douanen.
DENDER-BODE.
Jil blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen,
r— De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Lange-Zoutstraat,
N° ld, nabij de Groote Markt, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemeu Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Cuiqne snaai.
AELST, 41 AUGUSTI 1890.
Leg er wet in FrankrijkDit jaar zul
len, ten gevolge der eerste toepassing
der nieuwe leger wei, 184,922 recruten
in dienst treden, tegen 150,453 in hel
vorige jaar.
Irredenlische woelingen.Ontbinding
van kringen. M. Crispi heeft ditmaal
den stier bij de hoornen gevat.
Op het verslag van M. Berti dat de
kringen Oberdank en Baranti ten doel
hadden eene daad te verheerlijken,welke
als eene misdaad moet aanzien worden
en dat zij voornamelijk werken om de
goede betrekkingen van Italië met eene
bevriende mogendheid te verstooren,
heeft M. Crispi besloten een decreet tot
ontbinding te teekenen.
De radicale dagbladen hekelen dezen
maatregel om het meest. Het zou eene
voldoening zijn, aan Oostenrijk gegeven
voor de irredentistische woelingen, die
door de ontbinding der Pro Patria zijn
ontstaan.
De radikale partij zal in de kiesverga-
deringen de werking der ontbonden krin
gen voortzetten.
De ontbinding der kringen werd door
de oppositiepers als eene daad van wil
lekeur en geweld aanzien.
De Fanfulla bericht dat petities in de
provintiej in omloop zijn.
De Moniteur de Rome zegt dat de be -
tuigelen van het irredentism nog toene
men zal en dat zulks het gevolg is van
een ordewoord, te Rome gegeven.
Een later telegram meldt dat de politie
huiszoekingen heeft gedaan bij 6 bestuur
leden der ontbonden kringen. Men heeft
bij een hunner papieren, vlaggen en 4
bommen aangeslagen. Aanhoudingen zijn
De socialistische partijdag. De Kol-
nische Zeitung verneemt dat de kiezingen
voor de Berlijner vertegenwoordigers op
den grooten partijdag, te Halle, op 12
October, in de grootste stilte zijn afgeloo-
pen.
Van het gedacht, dat de groote kies
omschrijving meer dan drie vertegen
woordigers moeten hebben, is totaal
afgezien.
De eenige gunst welke de Berlijner
socialisten geeischt hebben, is dat de
twee aanzienlijkste omschrijvingen van
Duilschland de 4e en 6° districten van
Berlijn 4 vertegenwoordigers zouden
hebben.
Berlijn zal aldus in den partijdag 20
vertegenwoordigers tellen.
Het zijn meestal weinig gekende na
men van de gekende socialisten heeft
alleen de behanger Wildberger een man
daat bekomen.
In Ierland. Te Limerick, in Ierland,
werd verleden zondag een talrijk be
zochte meeting gehouden, om te prote
steeren tegen de strenge veroordeeling
van den afgeveerdigde John Dillon door
MgrO'Dwyer, den bisschop van het dio
cees.
Zooals men weet, heelt indertijd de
congregatie van het H. Officie in het tac
tiek der iersche Homerulers twee ver
weermiddelen zeer beslist afgekeurd,
namelijk de zoogenaamde Boycotting en
the Plan of Campaign.
Enkele volksleiders, zooals Dillon en
William O'Brien, weigerden steeds rich
aan die kerkelijke uitspraak te onder
werpen, bewerende dat het hier geen
geloofspunt, maar enkel politiek goldt
(geen Rome Rule maar Home Rule,gelijk
de Daily News het aardig, maar venijnig
uitdrukt), en dat tot hiertoe door die
veroordeelde wapens alles verkregen is
wat men veroverd heeft, terwijl tevens
vele moorden en andere buitensporighe
den er door voorkomen zijn.
Mgr. O'Dwyer nochtans verlangde van
zijne diocesanen eenvoudig berusting in
de uitspraken van Rome, en beschuldigde
in een open brief de leiders Dillon en
anderen van persoonlijke drijfveeren
enz., enz. Hiertegen te protesteeren was
het doel der meeting, waar Dillon en
O'Brien zeiven het woord voerden en bij
besluit een votum van vertrouwen ver
wierven.
Moge deze betreurensweerdige span
ning spoedig een einde nemen, en het
geestelijk gezag door deze vurige patriot
ten niet langer miskend worden.
Voegen wij er echter bij dat John Dillon
door geen enkel woord het geestelijk ge
zag van Mgr. O'Dwyer heeft aangerand.
De toestand in Armenië. Het turk-
sche consulaat te Tiflis spreekt het ge
rucht tegen eener moorderij op christenen
te Mush (Armenië), maar van eenen
anderen kant wordt het bevestigd.
TeSt-Petersburg heeft men een tele
gram uit Tiflis ontvangen, waarin beves
tigd wordt dat de christenen in Armenië
nog altijd vervolgd worden en de aan
houdingen voortduren.
Het gerucht loopt dat de turksche
reservisten in Armenië gemobiliseerd en
gewapend worden.
De Novie Wremia zegt dat de toestand
in Armenië zeer brandend is en eischt
krachtdadig het invoeren der beloofde
hervormingen, indien de Porte niet wil
dat Rusland, bedreigd met verwikkelin
gen aan zijne grenzen, krachtdadig op
trede ten voordeele van de bepalingen
van het Berlijner verdrag, nopens Arme-
M. Jules Simon, de gekende schrijver
randt in Mon Petit Journal ,de pracht aan
waaraan de samenleving lijdt
DE DOCHTER
Eene geschiedenis uit de XIV« eeuw
DOOR
P. VAN DELEN.
4* Vervolg.
Het hart met medelijden vervuld, bleven de
omstanders als aan den grond gekleefd, verbitterd
op den buiten sporigheden die zij voor zoo velen
nu eerst hadden beginnen te verfoeien. De ridder,
die tot weenens toe bewogen was, was het niet
meer mogelijk nog langer aanschouwer tc blijven
van een lijden dat na zijnen dunk, het behoud van
leven of zinnen bedreigde. Door eenige burgers
geholpen, rukte hij het meisje van onder het lijk,
riehtte haar op, boog het hoofd en sprak niet die-
Wij zeggen, als uit gewoonte, dat
Frankrijk heel rijk is dat daar vele
spaarduiten in de wollen kous zitten.
In mijne jeugd ging men door voor eenen
verkwister als men zijn inkomen op
maakte. Er was zóóveel voor het ver
maak en zóóveel voor de wollen kous.
Het crediet, dat een groot middel is
geweest in den vooruitgang van werk en
nijverheid, heeft veel verwoesting ge
bracht in het huishouden.
Men begon met heel het inkomen te
verteeren dan beeft men de kous leeg
gemaakt dan heeft men geleend, hier
om te leven, daar om zich te vermaken
vandaag leeft het 3/4 der bevolking op
het inkomen van het volgende jaar.
De pracht is eene behoefte geworden
Staten en particulieren trekken zich
daaruit door een zeker getal krachs] en
bankroeten, die van tijd tot lijd losbera-
ten en eene soort van evenwicht herstel
len.
i) In alle klassen gaaj de pracht voor
uit. Wij zullen aan 't PüOfd de pracht
der millioennairs plaatsen. Ik weet niet
of deze groote vooruitgang heeft gemaakt.
De oude kasteelen, de oude meubelen,
de oude juweelen zijn getuigen van eene
jraeht, waarbij onze pracht niets halen
tan.
Onze milüoennnairs verteeren hun
geld in verkwistingen, minder duurzaam,
ik zal zeggen minder te verontschuldigen,
indien gij wilt aannemen dat het beter is
een schoon beeld te betalen dan een.,
vuurwerk. Ik ben er niet verre af eene
verstandelijke pracht te aanzien, als een
der deugden van eenen millioennair. Het
komt mij voor, dat als hij zijne millioe-
nen verbergt, hij ons besteelt, en als hij
ze verteert hij ze ons weêrgeeft.
Ongelukkiglijk denken de onder-mil-
lioennairs de millioennairs te moeten vol
gen. Er zijn geene klassen meer. Al de
personen van eene zekere wereld
willen figuur maken, hoe hunne kas er
ook uit ziet. De vrouw is op dit artikel
bijzonder sterk, dat deel maakt van het
fatsoen.
Men moet een rijtuig hebben er
moet eene loge zijn in het Opera. Waar
om moet dat Het moet Al de perso
nen van eene zekere wereld zijn
verplicht dit te hebben. Men moei feesten
geven en zij moeten zoo schoon zijn als
die van den buurman.
Zoo daalt de pracht den maatschap
pelijke!) trap af. De kleine patroons apen
de rijke nijveraars na, en de werkliê
doen gelijk de patroons. Een klein huis
houden dat twee goede, gemakkelijke,
gezonde en aangename slaapkamers zou
kunnen hebben, zit opeen getast in ééne
kamer, die eene wezenlijke martelaars-
plaats is, en dit alles om... een salon te
hebben.
Ziedaar groote waarheden, die echter
niemand zullen bekeeren. Na deze be
schijt t M. Jules Simon, de dracht op den
buiten in Frankrijk wel te verstaan
want als er hier op den buiten al wat
meer pracht is gekomen, dan is dit nog
niet iu eene ramp ontaard gelijk in de
steden.
pen weemoed:
Arm en noodlottig kind, och! hel behoort
even min aan uwen ouderdom als aan uwe kunne
die ijselijke tooncelen b(j te wonen, bij welker
zicht een mannenhart tranen storten moet. Kom
met mij: bij tijd en omstandigheid zult gij tot de
uwen wederkecren. Deze goede burgers zullen
het lijk van uwen ongelukkigen vader tegen alle
verdere oneerbiedigheid beschuiten. Het ongelijk
dat onze verdwaalde stamgenootcn u deden gevoe
len, niet kunnende herstellen, blijft het toch or.zc
plicht er het leed van tc verzachten.
Terwijl zij alzoo de blikken van het lijk hield
afgekeerd, namen de omstanders van den stond
gebruik om het buiten het bereik barer oogen te
verwijderen. Het paard van den ridder tot voo
hem gebracht hebbende, ontvingen de burgers de
maagd in hunne armen om ze hem over te reiken
zoodra hij zijn ros beklomen bad. Dan eerst, en
alsof huar geweld werde gepleegd, ontvlogen
angstige kreten aan bare borst; doch zoo innemend
was des jongen ridders gelaat, zoo zoet en mensch -
ücvend had daar even zijne stem geklonken dat,
onbewust van zich zelve, zij welhaast met 't kin
derlijk vertrouwen bet brandend voorhooft op
zjjne borst te rusteu legde.
Eindelijk zegt M. Simon
De meesten rijkgeworden laten zich
vervangen iu bet toezicht over hunne
zaken vervangen of bestelendoor
eenen gevolmachtigde zij koopen schil
derijen, die de kunstenaars doen lachen
zij veroordeelen zich naar het opera te gaan
en geven in hun huis concerten,ofschuon
zij nooit geweten hebben, of er verschil
bestond tusschen Auber of Wagner.
Iedereen, hoog en leeg, berekent de
moeielijkheid in het leven als er een
nieuwe erfgenaam komt. Men zegt stil
Hoe hem voeden Maar deze zijn
de slachtoffers van het lotde andere
zijn de slachtoffers van hunne ijdelheid.
Ik vergeel aan de samenleving het onge
luk der eersten niet ik vergeef aan de
tweeden hun eigen ongeluk niet.
Door eene schielijke aandoening ontroerd,
kleurde een hoog rood het voorhoofd en de wan
gen des jongelings; met eene haastige beweging
trok hij de oogen af van liet gelaat der jonge jodin
en de hand op zijn hart plaatsende, scheen hij
daar een in hem opgerezen gevoel te willen on
derdrukken.
O, neen' zegde hij in het binnenst zijner
overtuiging, een oprecht minnelijken strijd tegen
zichzelven inspannende, neen! zalige schirame
van mijnen vromen, onvergankelijkcn stamvader,
die voor de muren der heilige stad, onder den
gewijden standaard gesneuveld zijt, nimmer zal
in uwen naneef uw edel bloed gelogen hebben!..
Nimmer zal hij eenige uitstorting van liefde voor
eene ongcioovige in zijn hart toelaten!...
En moedige kampende tegen een gevoel dat to1
dan toe schier vreemd aan ziju hart gebleven was,
deed hij den draf van zijn paard verspocden, daar
hjj haastig was om zich van zijnen last tc ontdoen
en in veiligheid te brengen....
Eene maand was er verloopen sinds den nood
lottigen dag dat de wreede buitensporigheden des
volks het toppunt hadden bereikt; reeds eene
maand had de jonge wcezc des rllendigen ver
moorden de gastvrijheid in de woning van ridder
De Courtier de Bruxelles deelde dezer
dagen eene korte en bondige redevoering
meê door Alphons Karr, ter gelegenheid
eener prijsuitdeeling gehouden, bij de
Eerw. Zusters, te Saint-Raphaël, in
Frankrijk.
Wij achten bet de moeite waard ze
meê te deelen
«Mijne geliefde kinderen, zegt de re
denaar, personen, oan wie ik niets wei
gert» kan, willen dat ik u eenige woor
den zegge. Ik gehoorzaam, maar weest
gerust, ik zal u niet lang ophouden.
Toen ik vroeger, bij gelegenheid gelijk
aan de huidige, aan de Universiteit het
woord voerde, heb ik nimmer langer dan
tien minuten gesproken....De reden hier
van is dat ik goed onthouden heb welken
onaangenamen indruk, tijdens mijne
jeugd, de verschijning van een bejaard
man maakte, die, bij de prijsuitdeeling,
de estrade beklom, een dik schrijfboek
uithaalde, zijn bril opzette en eene rede
voering aanving welke noodlottigerwijze
de vacantie drie kwartiers uurs, voor het
minste, later deed beginnen.
De oude lieden echter,kinderen,hebben
eene rol te spelen en een plicht te ver
vullen. Gij treedt pas bet leven binnen,
gij zet de eerste schreden op een onbe
kenden weg welnu de ouden komen
dkkrvandaan waar gij henen gaatzij
kunnen en moeten u inlichtingen geven
hier is een hobbelige weg, daar zit gij in
distelen en doornen, elders komt gij in
een afgrond uit, op eens staat gij voor
een kruisweg en gij loopt groot gevaar
van een verkeerden weg in te slaan en
erg verloren te loopen.
Deze rol heb ik te spelen, van dezen
plicht wil ik mij kwijten althans voor een
klein gedeelte en voor een enkel punt.
Iedereen wil tegenwoordig zijn stand
verlaten, waarin de Voorzienigheid hem
geplaatst heeft; niemand vooral wil meer
landman worden, de schoonste der
namen, en het schoonste en het meest
vrije onder alle ambachten de land
bouwer maakt het land uit, is hel land
en verdedigt het land hij heelt niemand
van noode en elkeen heeft hem van noode
hij handelt onmiddellijk met God.
Geen jongeling wil meer op zijn vader
gelijken en vaders bedrijf uitvoeren
geene dochter wil meer op moeder gelij
ken, en wil zich vooral niet meer klee-
den even als moeder; de ouders verblind
laten de kinderen wegen inslaan waarop j
zij dezelve niet kunnen volgen, noch j
leiden.
De jongelingen omhelzen drie k vier i
vrije beroepen waarvoor sedert lang i
al overtollige liefhebbers zijn, en daar de
nieuwe geene plaats meer vinden, willen
zij advokaten, geneesheeren, ingenieurs,
enz. worden dan afgevaardigden, mi
nisters, voorzitter der republiek enz.
De dochters willen dames,geleerd,rijk,
onderwijzeressen zijn de eenvoudigsten
siellen zich tevreden met naaisters en
modisten te worden, en bijzonderlijk als
damen gekleed gaan en de mode volgen.
En hoevele van die jonge dochters,
door de natuur begunstigd, heb ik gezien
die gedurende de week in hare gewone
kleederdracht zeer passend en deftig
waren, maar die Zondags hare goede
hoedanigheden verspilden door zicli in
dames kleederen te steken waarmede zij
niets waren dan onbehendige en belache
lijke personen.
De meesten, zoo niet allen, die de stad
intrekken, bereiken het doel niet waar
naar zij streven, en intusschen willen zij
als menschen uit de stad leven en zij
hebben de middelen daartoe niet en dan
zijn zij ongelukkig, vol afgunst jegens
medeburgers en worden gevaarlijk voor
het land.
De manen,die ons nu bestieren,drijven
blindelings eerst de jonge lieden aan om
dien noodlottiger. weg in te slaan,en dan
worden zij zelve bang voor den stroom
welke ze ten verderve voert.
Een wijze heeft gezegd wat moet men
de kinderen leeren
Datgene wat zij groot geworden te
verrichten hebben.
Onder de wetenschappen, waarvan ik
geen kwaad spreken wil, is er eene,
dochtertjes, welke ik u vooral aanbeveel
namelijk de kennis om behendig de keu
ken te doen, om goede, gezonde spijzen
te leeren bereiden en dat wel op de pro-
fijtelijkstc wijze.
Nog een woord om te sluiten. Dank
zij gezegd aan die heilige dochters, die
aan alles hebben vaarwel gezegd om an
deren bij te staan, om voor de arme
zieken en kinderen de schatten van hun
hart en leven bestendig veil te hebben en
te besteden. Alp. KARR.
aangenomen. Overlevering, zeden, alles
verdwijnt met het gebruik der moeder
taal. De godsdienst helaas gaat even
eens verloren.
Heel schoon gezegd maar helaas
bijna gedurig uit het oog verloren.
Van Ruysbrouck genoten.
Sedert dien tijd had de ziekte nog wel lievig ge
woed; de jonge ridder, die nu wederom op eenen
nanoen de straten doorging die hem naar de oude
Burcht geleiden zouden, kon getuigen zijn van de
verwoestingen die de wreede plaag sinds haar
verschijnen aangericht had. Wel was zij thans
bedaard cn de vervolging, die men den joden deed,
was ook zoo hevig cn zoo bloedig niet meer; maar
een droevig wee, op de aanzichten van de merk
baar verminderde voorbijgangers gepront, duidde
aan dat de ziekte ben, zoo niet van een gansch
huisgezin, dan toch van een hunner gelicfsto be
trekkingen moest hebben beroofd.
Van Ruysbrouck ook, hield het hoofd gebogen
cn zijne wezenstrekken duidden dc kenteekenen
aan van een grievend verdriet. Sedert verscheide
ne dagen had hij, met de smart in de boezem,
zich m zijne woning verborgen gehouden, en zoo
hij ze thans verlaten had, dan was het oin zijn
ovcrkropl gemoed in het hart van eenen ouden
ongelukkigen vriend uit te storten; mogelijk zou-
den zoo vele jaren van ramspocd aan dezen hebben
geleerd, eenen nieuweling in het lijden te IroostCD
Het was in geene prachtige heerenwoning dal
Van Ruysbrouck dien vriend zoeken ging bij wien
Schoon gezegd. Wij lezen iu den
Courtier de Bruxelles de volgende rege
len, welke eene groote waarheid behel
zen
De moedertaal is de machtigste band
die den mensch aan zijn ras verbindt. De
dag waarop hij het «ebruik van die taal
verliest, gaan ook bij hem al de andere
banden verloren hij vergeet het oor
spronkelijke vaderland om zich te ver
smelten in de natie, wier spraak hij heeft
Sedert meer dan een jaar, zijn de
noodige voetstappen aangewend gewor
den tot de stichting, hier te Aalst, van
een stapelhuis der douanen.
Verscheidene plaatsen tot de oprich
ting der gebouwen werden aangewe
zen, doch telkenmale door 't Be
stuur der ijzerenwegen verworpen.
Thans zou tie grond gelegen langs
den Brusselschen steenweg, palende aact
de Koopwarenstatie aangewezen en ook
aangenomen zijn.
De plans zijn reeds door den heer
Stadsbouwmeester opgemaakt en, zoo
men ons verzekert, zal het schattend be
stek der bouwingen van 80 tot 100 dui
zend franks beloopen.
Onze Stedelijke Raad heeft zich in
zijne jongste zitting met de zaak onledig
gehouden. Verschillige leden schrikken
voor deze uitgave uit vrees dat de op
brengsten van het stapelhuis de intresten
van het uit te geven kapitaal en de on
kosten van exploitatie niet zouden we
ren.
De meening dezer leden is gestaafd op
de slechte uitslagen die de stapelhpizen
van Charleroi en Kortrijk hebben opge
leverd.
In die omstandigheid heeft onze Stede
lijke Raad besloten met voorzichtigigheid
te handelen en vooreerst tot een referen
dum over te gaan, tot den welken de be
langhebbende kooplieden en nijveraars
zouden uitgenoodigd worden.
Donderdag voormiddag vergaderden
dus ten stadbuize de belanghebbende
kooplieden en nijveraars, onder voor
zitterschap van den heer Leo Gheeraerdts,
schepene, bijgestaan van den heer E.
Scheerlinckx Stadssekretaris.
Het is ons onmogelijk hier een getrouw
verslag over deze vergadering meê te
deelen, dit zou ons te verre leiden. Ver
schillige heeren deden de voordeelen uit
schijnen die een stapelhuis alhier voor
onze nijverheid en koophandel zou te
weegbrengen. Andere spraken over de
ongemakken, tijdverlies en onkosten die
hen veroorzaakt worden, bezonderlijk
voor T geval er hen koopwaren uit
den vreemde worden teruggezonden.
Allen zonder onderscheid van politieke
denkwijze, zijn overtuigd dat een sta
pelhui i> hier, hoogst heilzaam en voordee-
lig wezen zou.
De jaarlijkscke onkosten, intres
ten van kapitaal en bezoldiging der
bedienden, zou ongeveer tot 6000
Irank beloopen en den heer Lodewijk
Van Langenhove is zoo zeer overtuigd
van den goeden uitslag dat hij, in naam
der naamlooze maatschappij Jelie en C"
en in dezen van de firma Cumont-De
hij leniging in zijn lijden verhoopte, maar wel in
een geducht verblijf, in eene ontcerende gevange
nis. Van toen hij kind was, had hij meermaals
zijnen vader langs dcnzclfden weg vergezeld om
een bezoek af tc leggen bij eenen, in dc oogcu des
volks, grooten misdadiger, maar wel engclukkigen
vriend, voor den ouden makker der jongelingja
ren. Na den dood van den ouden Van Ruys
brouck had zijn zoon getrouwelijk deze godsdien
stige taak blijven vervullen. Bij hoogdagen of tel
kens dat bij er gelegenheid toe verkreog, had hij
nooit nagelaten aan den vertrouwelings zijns va
ders dien zoeten troost te brengen die den romp-
spoedigen ouderdom zoo tccder verrukt, als hij
zich geacht en geëerbiedigd ziet van 'tjonge
geslacht.
Aan bet bestaan van dien gevangene kleefde
eene wel zonderlinge cn treurige geschiede ui
Zijn vader, die een der machtigste baronnen w.
gewcesl welke leenroerige goederen in de nabij
heid van Antwerpen bezaten, was tevens een der
meest ruwe en verachtcrdc ouilcr hen.
Dc vooruitgaug, die door dc opkomst der ge
meenten zich alom begon te doen gevoelen, en
die niet nagelaten had allengs de zeden der edeleu
te verfijnen, bad evenwel de galg cu andere moord
tuigen, aan het inkomen van hun slot geplaatst,
nog niet nedcrvcld en de ongelukkige laten, wier
lot het was onder hunne ijzeren roeden te buigen,
wisten genoeg dat zij er niet enkel als eene be
dreiging stonden geplant. Het minste tc luid ge
klaagde misnoegen, dc minste onwil voor de be
velen, vonden hunne lijfelijke straf bij die mid-
deleeuwschc dwingelanden.
Ongelukkig voor den baron en nog ongelukkiger
voor den jongeling, was zijn zoon ganscb het
Icgenevergcslcide van den vader geweest. Deze
die zich Van Ruysbrouck. den vader van Aymon,
lot vriend cn makker had gemaakt, had alom met
hem het lot der wapenen beproefd cn ook geza
menlijk met hem aan de ware bron der evangelie
leer geput en hier uit den kelk der geestcsverede-
ling gedronken. Deze tegeneustrijdigheid in vader
en zoon had noodzakelijk in hen eene vcrwijde-
I ring Ie weeg gebracht, die grooler werd naarmate
dal de jongeling zich in zijne vrijheidminnende
denkbeelden versterkte. Eindelijk, ten gevolgen
van ecu hevigen twist had de jongeling zich ge
noodzaakt gezien den ouderlijken grond te ver
jalen, vervolgd en nagejaagd vau ecuen verstoor
den en vergrauideu vader.
(Wordt voortgezet.)
