NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
Donderdag 18 December 1890 10 centiemen per nummer
45ste Jaar N° 2525.
abonnementprus
ANNONCENPRIJS
Politiek overzicht.
DE ALBIGENZER
Onze tijden.
Landbouwhervorming
landbouwbescherming.
DË DENDERBODE.
Jit blad verschijnl den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag De prijs ervan is 6 frank 's jaars
Ir *3 25 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijtt in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutslraat,
N° 31, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, tr. 1,00 Vonnissen op
3« bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen by
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Calqne
AELST, 17 DECEMBER «890
Luxemburg. - De erfprins van Luxem
burg is, door zijnen vader, gro°ttierlo«
Adolf, gelasl geworden deszelfs troon
beklimming aan de keizers van D»iM-
land en Oostenrijk te gaan verkondt
gen.
De prins werd te Berlijn met vorste
lijke eer ontvangen en heeft zondag
namiddag bij den keuer gedineerd waar
bij tevens genoodigd waren de prinsen
van bel koninklijk Huis. de
lier, de ministers, graaf Moltke en
generaals.
De erlgroothertog van Luxemburg ont
ving van den keizer de orde van den
Zwarten Adelaar.
Ilij verliet maandag Berlijn in bestem
ming naar Weenen.
Daarmeê is Luxemburg officieel in de
rei der europeesche Staten opgetreden.
Parnell crisis. Op zijne reis naar
Kilkenny werd Parnell te Carlow uitge
jouwd door eene aanzienlijke volksme
nigte welke riep Weg met den man die
ons verdeeld Lang leve onze bisschop-
Pe'op' de overige plaatsen werd hij geest
driftig ontvangen, terwijl zijne tegenstre
vers Tim Heafy, sir Thomas Esmor.de,
Michael Davitt en Dp Tanner te Kilkenny
tegen de volkswoede moesten beschermd
worden.
üe betoogingen te zijner eer hebben
Parnell zoodanig in zijn verzet versterkt,
dat hij zich zelf aan eene herkiezing te
Cork niet zal onderwerpen.
Te Balinasloe, in eene gemeentekiezing
die zaterdag plaats had, is de anti-par-
nellitische kandidaat gekozen.
Op aanraden der geestelijken hebben
de boeren de beeltenis van Parnell uit
hunne woning verwijderd.
In sommige steden, daarentegen, blijft
men LTpafnell-ge.ind dat de nummers
der Suppressed Untied Ireland, door de
partij Mac Carlby geslicht, er verbrand
worden.
In eene redevoering, uilgesProk®n,r„l®
Kilkenny, heeft Tim Healy
Mevr. O'Shea dat zij, door hart. echt
breuk met Parnell, Ierland verdeeld en
al de hoop der conservatieven terug aan
gewakkerd heeft.
De kiezing te Kilkenny neemt de afme
tingen eener gebeurtenis. De bisschop
van Ossary in wiens gebied Kilkenny'ligt,
heeft een mandement Parnell veroordeelt.
Dit mandement heeft de weerde van een
manifest, ten voordeele van sir John Pope
Hennessi, anti-parnellist.
Als twee honden vechten om een been
Komt er een derde, en die loopt er
mee heen.
zegt het spreekwoord. Dc conservatieven
de verdeeldheid der Ieren te baat ne-
Verhaal uit de XIIIe eeuw,
door H. W. FRANK.
I3# vervolg.
Eerwcerde vader, riep hij, een talrijke
I -oep* krijgsknechten houdt voor dc poort van de
abdij stil en vraagt met ongeduld om binnengela
ten te worden.
Hebt gij hun banier of wapen er
kend
Zij voeren in hun banier drlj blauwe leeu
wen, loopend op zilveren veld, cn aan hun
hoofd rijdt een grijze ridder, het hoofd met eenen
bebloeden doek omwonden.
De markies 1 Spoed u, broeder, h(j is
welkom.
De portier maakte haast om het hevel uit te
voeren. Do abt volgde hem maar langzaam, en
toen hij den gewclfden doorgang van de poort
raakte, stond deze reeds wagenwijd open en
mende, zullen waarschijnlijk eenen eigen
kandidaat stellen.
Zoohaast William O'Brien te Parijs is
aangekomen, zal Justin Mac Carlhy "met
hem gaan onderhandelen.
Wen men een oogslag op onzen tegen
woordigen tijd werpi, en den gang der
zaken en menschen naspeurt, er is geen
twijlel meer mogelijk dat wij niet met
reuzenstappen naar de extremen toe-
schreden.
Op het politiek gebied, zien wij de ge
matigden van het zoogezegd liberalismus,
dat ten onrechte dien naam draagt, stil-
lekens aan verdwijnen en plaats maken
aan het revolutionnair radikalisme. Met
Eud. Pirmez is hei historisch doetrina-
rism, lijk M. Woeste onze hooggeachte
afgevaardigde zich uitdrukte, in België
uitgestorven. Heelt oud-minister Graux
in de laatste kiezing niet met de socialis
ten saamgespannen, hunne stem niet
afgebeedeld, hunne gedachten van her
ziening der grondwet niet aangenomen
en als M. Bara zich de landstorm der
consiitutie noemt, kan onder zulke ver
klaring iets anders dan eigenbelangste
ken
Lang hadden velen geloofd, die eenvou
dige zielen,dai Godsdienst en liberalismus
in politieke zaken gepaard konden gaan
dal men, meer nog, om een behendige
bestuurder te zijn men zich mei
dien opgeblazen titel moest versieren
dal de tjeven tot niets goed waren dan tol
pilaarbijterij, en om gevuuwensarm, de
loop der zaken aan te zien en hem zelfs
maar den helft te begrijpen. Die dwaze
gedachten zijn voorbij, die domme voor-
oordeelen zijn uilgestorven Wij beleven
heden een tijdstip waar tussclien Waar
en Onwaar een kamp op leven en dood
wordt geleverd.
In do nakende toekomst dreigende im-
merklotsende golven van hot geusche
socialism, den Godsdienst.den eigendom,
Recht en Eerlijkheid in den afgrond te
storten of onder ronkende puiiten te be
graven. Katholiek en socialist slaan vij
andig tegenover elkander en tusschen
hen gaat de harde slag plaats grijpen, 'T
is de plicht van allen, aan de grondbe
ginselen van '1 goede, van 't christelijke
vastgekleefd zich onder het vaandel van
Recht en Vrede te scharen en zijne krach
ten, hoe klein zij ook /ijn mogen bij te
brengen om den zegepraal der Waai heid
en Deugd te verzekeren en de vijand, de
roekeloozo vijand onder de overmacht te
doen bezwijken en ie vergruizen Onze
wapens zijn die eener christelijke over-
tuigingder uitmuntendheid der beginselen
waarop onze Godsdienst is gesteund. Dat
allen hunnen plicht doen en het spreek
woord gedenken. Help u zei ven en de
Hemel zal u helpen
Lesimaal was ik op den trein gezeten
in de nabijheid eens deltigen Heer een
goede katholiek die met eenen vriend over
den huidigen toestand sprak en tot mijn
groot spijt hoorde ik hem de meening
uitten, dat hel best was allen openlijken
twist of polemiek met geusche dagbladen
te ontwijken, daar zulks niet dienen kon
dan die gazetjes een belang aanzetten die
zij niet hebben, eene aantrekkelijk die
men moet, uit alle kracht verminderen,
dat dit was in zekeren zin hen een re-
klaam maken.
Gaarne wil ik gelooven dal die hoogge
achte heer jaarlijks niet eens zijn hoofd
in de wereld steekt, om te zien wat er
rond hem omgaat. Iemand va leugen
overiuigen is dit zijne goede faam bevoor-
ileren Hem als opzettelijke bedrieger
doen kennen is dit zijne aai hoorders be
wijzen dat zij hem nog vertrouwen mo
gen schenken Moest zulks gebeuren
aan zoude men zich terecht in een ver
keerde wereld moeten gelooven. En nu
klaar doen zien dat een geusch dagblad
am zijne lezers een aantal drogredens
met groote stadhuiswoorden gesausd, is
dit eene reklaam maken
Eenige bladzijden uit de hedendaag
sche Geschiedenis bewijzen duidelijk
waar zulk een stelsel henenvaart. In
'l begin, wanneer het gemakkelijk was
het sociahsmus uil te rukken, zijn de
katholieken «evouwensarms staan kij
ken, hebben hunne vijanden verwaar
loosd, en zoo hunne macht zonder weer
stand laten aangroeien en 't cn is maar
als hel reeds ver gevorderd was dat men
de oogen beeft opengedaan en de han
den aan T werk geslagen.
Wat gebeurt er nu in Duitschland
Wordt er niet een opene strijd tus
schen katholiek en socialist gevoerd
Gaan de strijders, de redenaars van liet
Centrum niet in de vergaderingen der
socialisten zelf de programma's, de
grondbeginselen zelf der sektie aanval
len T Hebben de leaders der partij hunne
makkers niet verboden zulke vereenigin-
gen bij te wonen omdat er hunne prin
ciepen op niets dan drogredens gesteund,
er vergruisd en verbrijzeld wierden
En den uitslag dier werkzaamheden
In hunne hoogvesten, daar waar zij
tot hiertoe als onbeperkte meesters had
den geheerscht, zijn zij verslagen met
eene minderheid die als verpletterend
mag aanzien worden.
In ons geliefd Vaderland zelf hebben
geestelijken niet geweigerd het woord te
gaan voeren voor 't werkvolk en hebben
zich door de socialisten doen toejuichen,
de heer Poithier bijvoorbeeld in eene
vergadering te Luik.
De lieer Woeste, de onvermoeibare
kamper der katholieken houdt niet op
door woord en daad zijne geloofsgeno
ten tot een onophoudend strijden aan te
zetten, voor den zegepraal der goede
orde, voor den triomt van 't geloof en
der goede zeden. Wij allen hebben een
kring klein ot groot, waarin wij ons
bewegen, en daar is het voor iedereen
een onverbiddelijke plicht al zijn krach
ten in te spannen om de Oristusleer, die
alleen de ware oplossing der sociale
kwestie bezit, ie verspreiden en om de
gezonde gedachten van Orde en Deugd
ie bewaren en te vermeerderen. Geluk
kig ben ik te mogen bestatigen dat een
jeleerde korrespondent van Den Dender-
iode zoo meesterachtig dit tegen de Den-
dergalm beeft uitgevoerd. In eene klin
kende taal, in een schoone afgeronde
volzin, met eene wetenschap die werk en
studie vereischt, met een gevoel dat al
leen de vaste overtuiging geven kan,
heeft hij zijnen tegenstrever duchtig ge
klopt en tot zwijgen gedwongen. Hem
durf ik aanzetten iedere leugen, zoo on
beschaamd uitgekraamd te vergruizen en
zijne tegenstrevers onder de schande der
minachting te doen vallen.
Mius.
verward drongen ongeveer een zestigtal ruiters
dc abdij binnen. Aan hun hoofd reed de ge
melde ridder, welke, ondanks zijne grijze haren
en zijne zware rusting, snel op den gro-d sprong,
wanneer hij den abt ontwaarde en hem gulhartig
tc gemoet ging.
De abt knielde neder voor den markies, wilde
deze zijne band kussen, maar deze onttrok ze
hem, en richtte den monnik op.
Den drommel, gij zult eenen ouden krijgs
man nog beschaamd maken, eerweerde heer,
liep hij uit.
Welk gelukkig toeval voert u naar onze
abdij
Het gelaat van den markies verdonkerde.
'l Is de vreugde niet. die ons tot hier zendt,,
antwoordde hij, en hij wees op zijn verbonden
hoofd cn zijne gekwetste ruiters. De heer van
Roquemar vervolgt ons.
Simon vroeg de abt hevig
schrikt.
De markies knikte.
De abt deed onmiddellijk al dc momkken cn
broeders bijeenroepen, beval aan eenige zich met
,1c gekwetste Mgslicdcn beiig te houden, du an
dere moesten eich ter kerke begeven om tod
te bidden. Hij gaf dc hand aan den markies en
sprak met sidderende stem
Verschooning, Messiro, zoo ik u eenige
„ogenblikken verlaat. Uwe tijding ontstelde mij te
zeer, en ik acht het noodig aan den voet van
het altaar mijne gedachten te verzamelen.
Dc gekwetsten lagen op bijeengezochte leg.,
steden in den kruisgang naast dc kerk, zij had
den zich van hunne rustingen ontdaan cn hunne
wonden verbonden. Wijn en spijzen werden hun
toegediend.
De markies en zijne krijgsknechten waren
overvallen geweest door den baron van Roque-
mar. Zij hadden zelfs met moeite kunnen ont
snappen. Ook verwachtten zij zich tan weldra
vervolgd te worden.
Het gerucht van paardengetrappel en verward
roepen weerklonk in de verte en kwam met
snelheid dichter en dichter. Met barsche stem
werd "an buiten bet bevel gegeven dc poort
te openen. De broeder aarzelde, indanks een
gebiedend treken van den markies. Geweldige
stootcn beukten dan cenigen tijd op de deur, de
aanvallers bedienden zich vei volgens van eenen
grootcn hoont en liepen de poort in. Deze stortte
ten gronde. Dc baron van Roquemar, te paard,
OF
Terecht beschuldigt mij de schrijver
van (inkomrechteu) hem slechts bestreden
ie hebben over zijne aanhaling uit de ro-
meinsche geschiedenis.
Van in mijn eerste schrijven af heb ik
mij daartoe bepaald, zelfs heb ik er bijge
voegd dat ik zonder die aanhaling wel
licht zijne zienswijze zou bijgetreden zijn.
Wie kan immers ten huidigen dage en te
midden van het land van Aalst betwisten
dat melk, boter, eieren en fruit meer pro
fijt afwerpen dan graankweek Iedereen
bekent door zijne handelwijze dat de
schrijver dien ik bestrijd tot daartoe ge
lijk heeft. Wie houdt er nu niet meer vee
dan vroeger Zijn er nu in onze dorpen
niet tien maal meer hoenderen dan over
twintig jaren? Men mag het zeggen,
iedereen schikt zich naar dat toonbeeld
in de maat zijner krachten. Maar aange
zien de graankweek, alhoewel overal ver
oordeeld, nog zoovele aanhangers vindt
in praktijd, is het wel een bewijs dat die
krachier. ontoereikend zijn voor zulke
hervorming.
Zoo zouden de inkomrechten die ik met
mijnen tegenstrever om andere grootere
reden zoo wel als hij verafschuw onte
genzeggelijk eene lijdelijke redplank zijn
voor onzen kwijnenden, vallenden land
bouw.
Zoo /ouden die rechten misschien aan
onze landbouwers de middelen geven
hunne landen te vervormen. Want wat
mijn tegenstrever er ook van zegge zulke
hervorming eischt tijd en geld en is ver
boven de macht van den gewonen land
bouwer. Mijn teuensprekeFlcopt hoog op
met de opbrengst van hel fruit. .Maar de
landbouwer kan zijne pachten, zelfs zijne
jachter, zelfs zijne contributie niet beta
en en hij zou zijn geld gaan geven aan
boomen die hem voor vele jaren ni ts
zullen geven dan arbeid en zorgen en
vetten en kosten van allen aard
Ja, fruilboomen kunnen veel opbrengen
en brengen voel op, maar wanneer
Dees jaar zelfs terwijl ik bezig was met
u te bestrijden heb ik eenen peereboom
gezien niet verre van de garnizoenstad
Thienen die dees jaar voor 230 fr. (zegge
twee honderd vijftig franken) peeren heeft
gedragen. Het is een dobbel Filip, hij
staat bij pachter Peeters te Roosbeek,te
gen de Kroon. Maar vraag het eens hoe
oud hij is
Over 23 jaren hebben die menschen er
op den toen jeugdigen maar reeds groo-
len boom enten gesteken van die soort
en het is slechts 10 jaar dal hij voor goed
begint te dragen.
Van den anderen kant der stad Thienen
te Waanrode bij meester Verreiken, niet
verre van Scherpenheuvel staat een
boomgaard van slechts 63 k 75 boomen.
En hij heeft reeds vele jaren 4000 (zegge
vier-duizend), ja soms tot vijf-duizend
franken opgebracht. Maar het is daarom
niet noodig zoo ver te loopen. Ga eetis te
Lede, op den Driesch, bij pachter De Sa-
deleer, hij zal u vertellen dat er jaren ge
weest zijn dat zijne pruimen, merbelanen
genoemd hem in een jaar lot viertien hon
derd franken opbrachten. Bij Van der
Schueren te Kesegem kunt gij zulken
merbelanen boom gaan bezichtigen die
alleen in een jaar honderd-twintig fran
ken opbracht, en appelboomen die hon
derd, honderd-vijftig, ja zelfs twee-hon
derd opbrengen kunt gij in goede jaren
nog al vinden, bij voorbeeld bij Mr Mer-
tens, burgemeester te Pollaere, bij M'
Ceuterikx, oud-burgemeester te Oultre,
bij Mr Van den Hende, Steenhuyze-Wyn-
huyze, enz.
Gij ziel wel dat ik er verre van af ben
van te beweren dat een fruitboom niets
opbrengt. Maar ik beweerde en beweer
dat de fruitkweek niet geschikt is om den
landbouwer als redplank te dienen in den
huidigen krisis.
Die boomen en boomgaarden waarvan
ik hooger sprak zijn vroeger, over 30, 40
ja 50 jaren geplant geweest zonder bij
zonder doel, zonder uitzicht op winst.
De planter heeft er in de meeste gevallen
nooit eenig genot van gehad. Zijne op
volgers plukken de vruchten.
Nu de landbouw gebrek lijdt aan kapi
taal, mag men niet denken een deel van
dat kapitaal te vernietigen in de hoop er
later schoone winsten uit te trekken. Die
winsten zullen slechts komen binnen 25,
binnen 30 jaren en dan is de strijd reeds
lang gestreden. En wie weet komen dan
Amerika en andere meer begunstigde
landen ons op het gebied der fruiten geen
grooter concurrentie doen dan zij het nu
doen aan onze granen en andere voort
brengselen. Ik heb reeds van vele ameri-
kanen gehoord, bijzonderlijk in Califor-
niën; maar ook in andere deelen en zelfs
in Canada die gansche eigendommen, zoo
groot als 't land van Aalst in Boomgaar
den veranderden. De amerikaansche ap
pel komt reeds meer dan acht jaren in
grooien overvloed op de engelsche mark
ten, bijzonder te Liverpool en het naburi
ge Manchester aan. Omtrent half October
pleeg hij daar ter markt te verschijnen
en dan hoort men van niets meer dan
van American apples. Te meer onze
vlaamsche jongens die de strijd voor 't le
ven in dezen tijd van overvloed, krisis
op andere kunsten werpt, dragen nog bij
otn ons voor de toekomst ook de concur
rentie tegen de vreemde fruiten onmoge-
met open vizier, met opgeheven bijl, kwam met
zijne krijgsknechten binnengestormd. Een glim
lach van voldoening speelde op zijne lippen, wan
neer hij tusschen de aanwezigen den markies van
Lavaur bemerkte.
Mannen van Roquemar riep de baron
tot zijne knechten, vangt den beul levendig. (Hij
fees den markies aan).
Eene bloedige botsing ging plaats hebben,
Opeens galmde, het machtig geluid van al dc
kloosterklokken door de lucht.de kerkdeur ging
open, cn aan het hoofd zijner monikken, twee cn
twee'opvolgend, trad dc abt statig builen. Die plot
selingc verschijning van kloosterlingen in hun wit
lmbljt met zwarten schapulier, de kap over hct
hoofd getrokken cn de blikken nederig ter aarde
gericht, verstomde de indringenden. Zij lieten
hunne wapens zakken en waren als aan den
grond genageld. De baron maakte uitzonde
ring-
Woedend sprong hij van zijn paard, verweet
aan zijne krijgsknechten hunne lafheid, en sprong,
met een bijl gewapend den abt toe. Deze wachtte
hem onbeweeglijk af, en toen de baron voor bent
stond, trok hij schielijk de kap van zijn hoofd.
Als van den donder geslagen, deinsde de baron
achteruit, en dc bjjl ontviel zijne bevende han
den. Een krijgsknecht moest hem steunen, anders
ware hij ten gronde gezakt.
Simon I zeide de abt, de armen toerei
kend.
Dit woord gaf aan den ridder het leven terug.
Met eenen plotselingen gil sprong hij naar den abt
en viel hem om den hols.
Kan het waar zijn? riep hij snikkend, mijn
broeder Urbaan Bij dit tooneel kende de ver
baasdheid der aanwezigen gcene grenzen meer
de krijgslieden van Roquemar stonden als ver
stomd eu konden hunne oogen niet gelooven.
Het was onmogelijk langer te twijfelen. Die mon
nik, welke, in de armen van den baron lag
was wel Urbaaa, dc schitterende ridder, wiens
eerste krijgstochten de meeslen van hen, pas vijf
jaren geleden, gevolgd hadden. Het volle gelaat
wat wel wat afgemagerd, de fiere blik ootmoe
diger geworden, maar de gestalte de edele trek
ken waren dezelfde gebleven, en de eerste oogen-
blikken van ontroering voorbij, weergalmden de
rustige kloostermuren van geestdriftige toejuichin
gen, en verward drongen de soldaten tussehen de
broeders. De ridders, de magen van Simon, baan
den met geweld eenen weg tot den abt en schud-
deden vurig zijne hand.
(Wordt voor tgezet.)
