NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN7 ARRONDISSEMENT AALST.
Zonda» 28 December 1890,
10 centiemen per nummer
45ste Jaar N. 253
ABOfflEMENTPRIJS
ANNONCENPRMS Z
Politiek overzicht.
De vrijheid van Drukpers.
DE ALBIGENZER
Landbouwhervorming.
DENDER-BODE.
Jit ulad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voor ses maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
He inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
N° 31, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr. 1,00 Vonnissen op
3" bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Cnique
AELST, 11 DECEMBER IS90
Congozaken.] Maandag heeft de
technische commissie te Brussel, welke
belast is met het vaststellen van het. ta
rief van invoerrechten voor den Congo-
staal, meêdeeling ontvangen van het be
drag der invoerrechten, dat door de en-
gelsche, duitsche en italiaansche regee
ringen voor hunne bezittingen op Alrika's
oostkust is vastgesteld.
De invoerrechten voor deze bezittin
gen bedroegen gemiddeld 5 p. c. Ook
ten opzichte van het tarief der invoer
rechten voor de Staten der Westkust is
een vergelijk getroffen. Daar de commis
sie daarop tot onbepaalden tijd is ver
daagd, beschouwt men den arbeid als
geëindigd.
De Vereenigde Staten, die de Berlijn-
sche Congoakte van 1885 niet hehbon ge-
teekend, zullen op den/.elfden voet wor
den behandeld als de overige Vereenigde
Stateu.
Uit Brussel méldt men aan het Vader
land dat alle mogendheden op Nederlands
voorsiell. n,betreffeiide;iiet Congresvraag
stuk, een weigerend antwoord hebben
gegeven.
Senaatskiezingen in Frankrijk.— Op den
eersten zondag van januari mod de kie
zing plaats hebben wegens periodieke
aftreding van 80 senateurs op de 300.
Slechts 16 van de vacante zetels waren
tot hiertoe door monarchisten bezetde
overige 64 door republikeinen. Men ge
looft thans dat hoogstens 40 zetels voor
de monarchisten zullen behouden blijven,
want vele conservatieven beginnen zich
langzamerhand lot de republikeinen te
rekenen.
Jules Ferry wiens verkiezing te
Epinal volkomen zeker is heeft in zijne
daar gehouden redevoering gewaar-
schouwd legen de monarchistische over-
loopers, die geerne in hunne omhelzing
de republiek zouden versmachten en
volgens hem slechts valsche broeders
zijn.
Jules Ferry heeft ook al een aardige
manier om de verzoening te verstaan.
Redevoering van Leo XIII. Men
seint uit Rome, 23 december
In zijn antwoord aan de kardinalen,
welke aan Z. H. hunne gelukwenschen
wegens het Kerstfeest kwamen aanhie-
den, drukte de Paus den wensch uit dat
de vijanden der kerk hunnen haat zou
den afleggen en haar de vrijheid laten.
In den tegen woo rdi gen strijd was hel
voor den H. Vader een groote troost de
Christenen steeds besloten te zien het ge
loof te verdedigen. Z. H. drong aan op
het feit, dat Italië het centrum is der vij
andelijkheden tegen den H. Stoel
Na zijne laatste incykliek te hebben
herrinnerd, voegt de Paus er bij dat men
den haat legen de katholieken heilig
noemt.
De ware vijanden van Italië zijn die,
welke de ongodsdienstig 'eid en de zede
loosheid verspreiden zij brengen het
land tot armoede en rampspoed. Zij die
het goede willen doen voor Italië, wor
den valschelijk zijne vijanden genoemd.
Wat Z. II. aangaat, zij strijdi alleen
voor den Godsdienst. De toekomst zal
leereu dat de katholieken een grooten
dienst hebben bewezen aan Italië.
Wat is het een schoon en gewaardeerd
recht voor ons, Belgen, van onze ge
dachten vrijelijk door den druk te mogen
verspreiden, zonder daarin, door wie
het ook zijn moge, verhinderd te kunnen
worden Vrijheid van <irukpers, zoo
innig verbonden met de vrijheid van
denkwij/e, niet zonder reden hebben
onze wetgfveis van 1830 u in de Grond
wet geschreven als een der kostbaarste
rechten aan vrije burgers toegekend
Zij. immers, die onder de voormalige re
geeringen geleefd hadden, zij wisten wat
het beteekent onder den dwang te staan
van eenen alleenheerscher of eenen par
tijdigen vorst. Met boete, met gevang
had ten velen van hen tiet moeten b> koo
pen hunne vaderlandse* e gevoelens te
hebben durven lucht geven.
Meer dan dat Hebben niet menige
onzer landgenooien den weg der balling
schap ingeslagen, omdat zij het gewaagd
hadden de stem te verheffen tegen wille
keur en onrechtveerdigheid, tegen schan-
dige verdrukking van onzen stam
De Vrijheid van drukpers werd ons
dan gewaarborgd, toen wij door eene
machtige beweging het juk van den
vreemde afgeschud en ons een eigen, on
afhankelijk heslaan hadden verworven.
Voortaan zou niemand meer geplaagd,
noch vervolgd kunnen worden voor de
gedachten en denkwijzen door bem in
t licht gegeven iedereen zou zich mo
gen aanstellen als drukker of uitgever,
zonder daartoe eenige voorafgaande toe
lating van noode te hebben.
Van dit recht werd dan ook ruim
schoots gebruik gemaakt en de gelukkige
uitslag liet zich niet lang wachten. Boe
ken, nieuwsbladen, vlug en tijdschrif
ten verschenen er met honderden, met
duizenden alle vakken der mensche-
lijke wetenschappen kiegen eenen mach
tigen stoot op de baan des voot uilgangs
de meest velschillende denkwijzen kwa
men voor den nag fraaie letteren en
schoone kunsten, handel en nijverheid
trokken er hun voordeel uit.
Doch, geene zaak is er in deze wereld
of zij heeft soms hare keerzijde en zoo
ook gebeurde het met de Vrijheid van de
Drukpers.
Verhaal uit de XIII' eeuw.
door H. W. FRANK.
45® vervolg.
Wij waren tc lievig verhit up uwe vervol
ging, bemerkte een ridder.
Daar de meester nu den baron onmachtig waan,
de om een verraad tc wreken, wilde hij zijn kas
teel overmeesteren en te dien einde, om zekerder
en zondnr bloedvergieten te werk tc gaan. werd
het valsch bevel opgesteld en met den degenknop
van een toevallig achtergebleven wapen van den
baron gezegeld. Hij zelf had het naar hel kasteel
gebracht, en was op zijnen terugkeer tot den
meester, tot zijne groote verwondering, tusschcii
de troepen van den baron gevallen, w elken hij dan
als bespieder gevolgd had.
Maar welk oordeel kon de meester uit zijn ver
raad trekken vroeg de baron, want ware ik in
derdaad verslagen en van mijne macht beroofd,
ik hadde toch niet opgehoudeu zijne zaak te ver
dedigen.
Het gedacht kwam van den meester niet.
Alles is op aandringen van den diaak gebeurd, en,
geloof ik, een weinig tegen «len wil van den mees
ter zelf.
Maar wat kan Aymard daartoe bewe
gen
Ik weet het met,
De man spreekt waarheid, onderbrak Elvira,
zijne beweegredenen zal de diuuk aan bem niet
hebben doen kennen. Ik ken ze.
Ben ik nu vrij vroeg de geeste
lijke.
De baroD knikte. Dc Albigcnzcr verliet haastig
de zaal en weldra dc abdij.
Aller oogen waren gericht op Elvira, welke blo
zend haar verhaal voortzette O lieve vader ik
weet niet hoe ik mij moet uitdrukken, om u ken
nis te geven van bI wat ik u mede te deelen heb.
Die diaak, niettegenstaande alle vcrwcnschingen
welke zijn geloof, openlijk ten minste, op zulk
eene misdaad roept, beminde mijHij vreesde
u en uwe macht, hij moet u onmachtig maken en
daarom zijn verraad.... De meester heeft u en mij
opgeofferd, waarschijnlijk omdat hij den diaak niet
dorst dwarsboomen. Achter de muren van uw
eigen kasteel meenden zij u, w eiken zij verslagen
waanden, te kunnen trotseereu.
Werden door het uitoefenen van dit
recht de goede, de edele gevoelens, de
verhevene gedachten ouder het volk ver
spreid, zoo nam de geest dos kwaads on
gelukkiglijk dit middel ook te baat om
overal door te dringen. De periodieke
p rs, niet tevreden met op wetenschap
pelijk of staa'kundig gebied den wem-
klank te zijn vat. de verscheidene gezind
heden, begon eerst bed<kieiijk, daarna
openlijk den Godsdienst en de goede ze
den aan te randen. Deze aanballen wer
den van dag tot dan heviger onbeschaam
der van de vrijheid werd misbruik ge
maakt zij veranderde in eene wezen
lijke bandeloosheid.
liet revoluiioiiuair element, het opko
mend socialismus, bleef niet ten achter
ir het uiten en verspreiden zijner onheil-
wekkende denkbeelden en opstokingen.
i'e vre- mden, vooral velen onzer 7.ui-
dennaburen, dc Franschen. hadden Bel
gië nooren roemen als het land der vrij
heid. En wat gebeurd er Onze gewes
ten worden overstroomd door eenen
stortregen van vuile schriften, prenten
theaterstukken, die, op de laagste en ge
meenste' wijze alles trachten te bezoede
len wat ons dierbaar en heilig is.
Die uilheemsche volksbedervers ko
men hier in ons vaderland de schandig-
ste zedeloosheid en goddeloosheid ten
toon spreiden. Door dag- en weekbladen
spotprenten, muHek en tooneelsiubkcn,
romans en zedeschetsen, waarvan de
vet koop in Frankrijk zelf vet boden is,
preeken zij hier in België ongestraft les
sen van ontucht en haat tegen den Gods
dienst en van oproer tegen de wettige
overheid.
Eb wel, het is tegen die wraakroe*
pende wetsovertreding dat wij, als el
gen en als Katholieken,uit al onze krach
ten protest aanteekenen.
Niet langer mag er geduld worden dat
mannen, en vooral vreemden, openlijk
ons hier eenen kaakslag komen geven
aan de van ouds bekende diepe godsdien
stige gevoelens en kuische zeden van
het Belgische volk.
Niet langer mag de invoer en de ver
koop der schandigste fransche schriften
als die van eenen Zola en anderen van
nieuws en spotbladen Gil-Blas, La Lan-
terne en eenen ganschen hoop derzelfder
soort toegelaten worden.
Niet langer mag ons nationaal, gods
dienstig en zedelijk volkskarakter ge
hoond worden door het opvoeren der
ergelijkste tooneelstukken, waarvan de
vertooning in Frankrijk zelf en in andere
landen verboden is.
Niet larger mag bandeloosheid en op
rooi- zich schaamleioos lucht geven, de
zeden onzer kinderenen onzer jeu^d be
derven en de gemoederen onzer werkende
klas in gisting brengen.
Hoe zeer wij ook voorstanders zijn dei-
vrij beid van Drukpers, toch zullmi wij
nooit aannemen dat men die vrijheid
misbruike om het volk te misleiden of te
bederven. Dat kan dal mag niet geduld
worden
Die schrikkelijke tijdingen waren le veel vuur
den driftigen provinciaal. Hij*verzocht zijne doch
ter het verhaal voort te zetten.
De Voorzienigheid heeft mij beschermd, mei-
teg1 nslaande was hel een schrikkelijk toonccl,
toen de woedende mij zijne liefde bekende, en
smcckcnd, dreigend, weenend voor mij op de
kniefin lag. De oude Martha kwam binnen en
kon luirc verontweerdiging niet l gcnlioudon. Met
eenen vuistslag sloeg bij haar ten gronde, maar
mij, mij beschermde mijn dolk, Toen hij zag dat
zijn geweld inij ten uiterste ging drijven, bad hij
om "ergeving, en beloofde mij te gehoorzamen
als een slaaf. Eene plotselinge ingeving verlichtte
mij. ik nam hem bij zijn woord en vroeg de vrij
lating van de gevangenen. Hij aarzelde, zweeg
en verliet mij verlegen. Eenige stonden later zoej
hij mij Roger, maar Amaury bleef ten achter.
Kaynald, die zoo goed als gevangen was, u ist in
den avond tot hij mij te Sluipen. Hij meldde mij
dat men in het kasteel hel gerucht van uw n
dood had rondgestrooid en deelde mij zijne gissiu
gen over het verraad mede, welke de gebeurte
nissen nu als echt bewezen. Hij smeekte mij, den
volgenden dag, onder voorwendsel van eene wan,
deling te doen, het kasteel te verlaten en ni'-l Ito.
ger, aan wien bij het vluchlsplan uitgelegd liud-
- of den markies van Lavaur op te zoekcD, belo-
Dat ons Staatsbesiuur, dat onze magi-
traten er eens kort recht mede spelen en
maairegels nemen, om deze verpestende
kwaal te keer te uaan. Voor wat de
vreemde schriften uit Frankrijk betreft,
dat men voor die bijzonderlijk eens kloek
weg en aMoende te werk ga. Dit land
geeft ons het voorbeeld. Het gekend bel-
gisch socialistenblad Le Peuple mag
daar niet meer over de grenzen komen,
veel minder verkocht worden. Nu, men
doe hier hetzelfde. Men verbieie den
verkoop en hel tentoonstellen der vuile
schriiien en prenten en het opvoeren
van slechte stukken.
Ons Ministerie, dat reeds een uitmun
tend werk deed, toen het de verkoopers
van edelooze boeken en gazelten uit de
statiën der ijzerwegen verwijderde, zal
ook aan deze klachten van alle deftige
burgers gehoor geven,eens voorgoed den
wortel van het kwaa l uitrukken De
gansche natie zal er u dankbarr voor zijn.
V. G.
In een mijner artikelen over den land
bouw had ik beweerd dat de graanitt-
komrechten in 't geheel niet in staat
waren-den «stervenden» landbouw te
red uw» en le been te helpen, daar eene
gansche vet vorming der cultuur had
plaats gehad en onder andere had ik
gezegd dat het fruit tegenwoordig veel
opbracht. In zijn schrijven van Donder
dag der verleden week heeft mijn geachte
tegenstrever uil tot in de kleinste bijzon
derheden bewezen, maar volgens zijne
meening toch en is liet maken van boom
gaarden niet geschikt in de huidigen
krisis als redplank te dienen daar: f° het
kapitaal, dat reeds te klein is, daarmeé
nog m«-t kelijk zou verminderen. 2® Dat
men slechts de vruchten zou van plukken
als het t.' laat is. Binnen 25 50 jaar is
de krisis ten einde en dan beginnen de
boomen. nu geplant, maar voor goed te
dragen. 5° dal het fruit geene zaak voor
de toekomst is daar ons de american en
espanion appels bedreigen,
Dus, en dit is het besluiisel van zijn
schrijven, inkomrecliten voor zekeren
tijd, voor zoolang de krisi3 duurt.
Het vaandel der inkomrechien dat
mijn geleerde tegenstrever zoo fier en
manhaftig in zijn eerste en tweede ant
woord, in de hoogte hief, is reeds schrik
kelijk laag gezakt en de lasten zijn nu bij
hem maar een tijdelijke redplank meer
geworden. Mijne aanhaling uil de
romeiitsche geschiedenis die op hem
zulken diepen indruk had gemaakt en die
de doorgeleerde schrijver van Vereeni-
ging in den landbouw met zijn gezond
boerenverstand zonder bevoegdheid als
hoogdravende schoolvosserij aanzie t,
erkent hij nu als juist en juister als
ik zelf heb willen beweren en nochtans
aanhalen was de eenige oorzaak waarom
hij inkomrecliten vroeg die hij om groote
reden zoowel als ik verafschuw. Hang
nu van die rechten het bestaan niet
■ml dat bij, Loridan en nog eenige uwer krijgs
knechten met bloed en leven zouden verdedigen.
Roger bood in den beginne hevigen tegenstand,
bij wilde zijnen meester niet verlaten, maar Roy-
nald baalde hem eindelijk over. Dc diaak dorst de
wandeling niet verbieden, bij gaf ons eenige Albi-
gcuzers tot geleide, aan welke wij weldra ont
snapten. dank aan onze goede paarden, waarvoor
Rayuald gezorgd had. Een krijgsman, welke ten
gevolge ceiier lichte wond, achtergebleven wus,
duidde ons de richting aan, welke gij genomen
hadt, en na eenen langen rit. door eenen maanhol-
deren nacht, hadden wij het geluk hier uwe vaan
dels tc zien wapperen.
Toen Elvira geëindigd had, stond de baron bij
gend op en verliet de zaal. Ecmgc oogcnbhkkcn
later boorde men zijne stem bevelen geven op don
koer. De marlies, welke met Roger stil eenige
woorden gewisseld bad, volgde bem welhaast, ter
wijt de blijvende ridders, door de lijdingen, welke
zij gehoord hadden, stom bleven. Het was de abt,
welke dc stille brak.
Mijne boeren, ik versla dat in zulke
oogcublikkcn op mij g-peisd word, ik moet dus
voor mij zelf handelen. Elvira, keut gij mij niet
meer 1
Hel meisje bezag verwonderd den spreker.
Zij bezag den abt in de oogeu, en wanueer
meer af van dat kloek boerenras dat
gij zoo bewondert Heeft ons vaderland
nu geen manhaftige Ciceronatussen
meer itoodig om het te bevrijden van
verval en schande.
Binnen 20 h 50jaar,denkt mijn geleer
de schrijver is de krisis voorbij. Mijn
God zijn wij nog zoo ver van het be
loofde land Dan maar gauw saèrage*
spannen en de toeverroede.die de geleer
de schrijver van Vereeniging in den
landbouw de Koch van den lasten
snak gevenden landbouw onze diepbe-
proefde boeren aanbiedt,in 't werk gesla
gen en weelde en voorspoed op onzen
ongelukkiger! buiten doen regenen Al
gauw de rekenkunde in voege gebracht
waarbij éen en éen vier uitmaken voor
de boeren en niet voor de eigenaars
Zou men niet nader de waarheid zijn
tc denken dat wij gelukkig de kap der
tempeesten voorbij gezeild en hem reeds
in den rug hebben, en dat de inspuitin
gen van bet wonder heilmiddel door den
Koch van den stervenden landbouw
uitgevonden, verbazende uitwerkselen
hebben gehad. Werpt een kijkje en alles
op onzen buiten is verbeterd, de woniit
gen. het voedsel de kleederen enz. en als
men nog van stervensnood spreekt en
schreeuwt dan zijn hier andere oorzaken
de drijfveer. I® de onverzadelijke zucht
naar winst, 2° de toenemende inval der
gedachten van pracht en weelde, 3° de
verslapping der geloofsbeginselen en
4° bij/onder de gewoonte.
Keizer Karei op zekeren dag in ons
Vlaanderen onbekend wandelend, vond
op zijnen weg een man bezig met het
klieven van hout. Daar de man toch zoo
barmhertig krochte had de vorst mede
lijden naderde den man, ondervroeg hem
over arbeid en winst en daghuur en
legde hem ten lange laatste een stroo
voor om door te kappen, want, dacht de
vorst.de gewoonte is een tweede natuur.
Het bijl gaat omhoog en mot denzelfden
kroch alsof de kapper een ijzeren plaat
moest klieven, is het stroohalm in
twee.!
Kan men de vergelijkenis hier niet
toepassen Geerne neem ik aan dat de
lasten en 't zwoegen van den landbouwer
zijn verdoppeld en dat nu maar zijne
kommernis volle zorgen beginnen wan
neer over twintig jaar hij gerust op zijne
twee ooren mocht slapen.
Waarom zou binnen 25 of 30 jaar de
krisis ten einde zijn Zullen dan de
vreemde granen uit Hongarie, uit Ameri
ka, uit Australiën niet meer inkomen
Zal ons land dan tarwe genoeg voort-
brengen om zijne bewoners te redden
De graanteelt is voorbij, meen ik, en
op haren terugkeer en mogen onze boe
ren niet meer hoopen, de huidige toe
stand en is zoo slecht niet, om er niet
mede tevreden te zijn. Brengt het graan
niets op, andere zaken werpen ruim
schoots profijt af, ook en verkoopen
onze boeren hun tarwe, rogge niet meer,
zij verbruiken ze en doen hunnen oogst
uil andere dingen op. Zij hebben hunne
cultuur vervormd en wal mijn achtbare
deze glimlachend recht stond, vloog zij in zijne
Mijn oom Urbaan
De monnik drukte eenen kus op liet voorhoofd
van de jonkvrouw. Simon trad op dit oogenblik
binnen, en zijn betrokken gelaat helderde zich
ecnigszius op.
Vergeef mij, Urbaan, zeidc hij, dat ik u ver
geten had. Nu, mijne heeren, te paard Voor dezeu
avond moeten wij te Roquemar wezen. Wat u
betreft, Elvira, gij zijl afgemat, gij hebt rust noo-
dig.
Neen, mijn vader, ik moet met u gaan, ik
verga anders van ongeduld.
Het meisje smeekte zoo aanhoudend, dat einde
lijk dc vader, ondanks bare vermoeienis, zijnen
broeder aarzelend bezag
Dc abdij, sprak deze heeft eene uitmuntende
draagbaar. Zij staat tot uwen dienst. Simon, alsook
eenige muilezels.
Alle moeilijkheden dus geheven, gaven weldra
de trompetten bet sein van vertrek. De markies
en de baron stegen gewapend tc paard, namen af
scheid van den abt, en beloofden weldra weder te
kecren. De abt en de inonmkken zagen den stoet
lang achterna, totdat een vooruitspringende beu
vel de laatste ruiters aan hunne oogen onttrok.
Ik heb wel hooren gewagen van de sterkte
tegenstrever meent nog moeten te zien
gebeuren is voor mij reeds eene bijna
afgedane zaak. Graaninkomrechten zijn
dus geene tijdelijke redplank geschikt
om aan onze landbouwers de middelen
te geven hunne landen te hervormen.
Volgens mijn geleerde bekamper zou dien
maatregel maar aan een bitter klein
getal baat brengen en overgroot zou de
menigte zijn die er door zouden lijden.
De rechten zouden het meest en het pijn
lijkste op den werkman drukken wiens
beproefd lol ieder zoo naar aan 't herte
ligt.
Daar de landbouw hervorming natuur
lijk is gebeurd, is zij ook niet eenzijdig
geweest, voorwaarde van haar welge-
lukken. In mijn schrijven kan dus geene
spraak zijn van eene eenzijdige vervor
ming daar ik niets doe dan een feit
bestaiigen. Iedere boer en kan geene
boomgaarden maken; dit vereischt zekere
omstandigheden die overal niet verwe-
zentüjk kunnen worden, maar dit belet
hoegenaamd niet dat zekere boeren hun
profijt en oogst uit 't fruit trekken. Nog
maals zeg ik aan mijn geachte tegenstre
ver dat alle vervorming trapsgewijze
moet gebeuren par voie d'évolute ou
et non de révolution schatten zijn er
niet noodig om dit zonder schokken te
doen. Voorbeelden zou ik in massa kun
nen aanhalen van laudbouwers die aan
hunne boerderij eene gansche andere
wending hebben gegeven. Dit ware ook
overbodig daar de lieve lezer voorbeelden
genoeg onder het oog heelt. Wilt ge, bij
voorbeeld, hoenders houden, kweekt ze,
zet kloeken,enz. begint in alles zachtjens
aan en vermeerdert naarmate het be-
schiktbaar kapitaal vergroot.Dit is gansch
eenvoudig, met vlijt en een beetje goeden
wil is men het seffens veerdig.
Om nu tot de fruitquestie terug te
komen gij hebt, geloof ik, den bal mis
geslagen als gij den invoer vreest van
American en Aspanian appels. De
minister van Landbouw zal wel, hoop ik
zoo oiischrikkHijk zijn die appelen en
peeren van firma Brant van Brandau aan
de grenzen te houden met er groote in
komrechien op te zetten. Appelen en
peeren zijn niet onontbeerlijk voor het
geluk van den werkman. Wie nootjes
kraken wil moet ze kunnen betalen.
Men zal alzoo eene inlandsche nijver
heid bevoordeeligen zonder iemand te
schaden, want wal geeft het den rijke
dat hij een kilo appelen vijf centiemen
meer betaald Het planten van fruitboo-
men dat gij aanziet als eene voor den
planter zelf verlorene zaak en waar de
achterkleinzonen van overgrootvaders
moeite de vruchten plukken, is een ver
borgen kapitaal dat lieteerste jaar 0. het
tweedel. het derde 2. 'het vierde3. het
vijfde 5. enz. voorbrengt. Ons gouverne
ment ziel er ook eene bron in, eene zaak
der toekomst, daar het door boomgaard-
wedstrijden het planten aanmoedigt.
Overal groeien de boomgaarden aan,
iedereen door zijne handelwijze doet zien
dat gij in uwe pessimestische gedach
ten verslonden, de zaak wederom uaar
uw gewoonte, iu een te zwart daglicht
van u w kasteel, zeidc de markies onder den weg
tot den baron.
Een leger zou het niet kunnen innemen, in.
dien het wel verdedigd wordt.
Arme Amaury zuchtte de vader.
Keeren vrij nu tot den jongen ridder terug. Zijne
gevangenschap in eenen donkeren, vochtigen ker
ker, met eene bussel strooi voor legerstede, had
zijne krachten aangegrepen. De zware kettingen,
welke hem aan den muur cn den vloer vastklonken
lieten hem nauwelijks toe eenige stappen te doen.
lu zijn hart was de hoop niet uitgedoofd. Al haddeu
de wachters hem hoonend doen verstaan, dat de
baron niet meer was, endat hij van nu afin de
handen van zijnen wreedsten vijand was, hij re
kende op dc Voorzieuigheid, op Raynald, op eenen
aanval van zijnen vader, alhoewel zijne kennis van
het kasteel hem moest overtuigen, dat deze tegen
de ontzagwekkende versterkingen der burgt zijne
macht vruchteloos zou breken. Zijuo hoop nam
eenen bepaalden vorm aan, toen hij, nadat de
cipier hem het middagmaal gebracht had, in een
stuk brood een klein perkument vond, door Ray
nald geschreven, welke hem gebood tegen den
avond gereed te zijn. Meer zeide het geschrift
niet. De opgewekte hoop moest van korten duur
zijn.
(Wordt voortgezet.)
