NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 7 ARRONDISSEMENT AALST.
Zondag 26 Juli 1894,
40 centiemen per nummer
45ste Jaar N. 2S87
DE SPION.
De Pauselijke Omzendbrief.
DE HERZIENING.
Logiek
Eene vraag.
DE DENDER-BODE.
ABONNEMENTPRIJS
Jit Wad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekeningvan den volgenden dag De prijs ervan is 6 frank 's jaars
r. 3,25 voor ses maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft m bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutslraat,
V° 31, en in alle Postkantoren des lands.
ANNONCENPRIJS
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr i,00 Vonnissen op
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Cilqae nu.
AELST, S5 JULI 1891.
Poliliek overzicht.
De katholieken en de Republiek. De
grootste kwestie,in Frankrijk aan de dag
orde, is voorzeker de toenadering der ka
tholieken, die tot hiertoe de monarchie
waren getrouw gebleven, tot de repu
bliek. Ziedaar eene evolutie op het einde
der XIX* eeuw, welke misschien groote-
re gevolgen zal hebben dan de revolutie
op het einde XVIIIe eeuw.
De aansluiting van cardinaal Lavigerie
bij de republiek gal den eersten stooljdan
zagen wij de vorming van de consiituti-
onneele rechterzij met mannen als Piou,
graaf Greffulhe, enz, later de oprichting
der Union de la France chrétienne, die
eveneens den republikeinschen regee-
ringsvorm aanveerdde nog onlangs den
oproep van Mgr Fava, bisschop van Gre
noble, tot stichting eener katholieke
partij.
Cardinaal Lavigerie die, in datum van
U dezer een herderlijk schrijven richtte
tot zijne geestelijkheid over de laatste
Encycliek des H. Vaders, schreef er den
14, alvorens naar Frankrijk te vertrek
ken, een nieuw om de katholieke partij-
beweging ie bespreken.
Z. Em. blijft in dit schrijven van mee
ning dat men zich moet vasthouden aan
hel volgende program
1* Aanveerding van den republikein
schen regeeringsvorm om op den grond
slag der constitutie den godsdienst te
verdedigen
2° Opeulijke afscheiding der katholieke
zaak van alle vroegere politieke partij
schappen, ten einde nimmer den heiligen
godsdienst te misbruiken om persoonlijke
en enkel menschelijke belangen te dienen.
3° Nauwe aansluiting van alle katho
lieken in alle godsdienstige aangelegen
heden,afgescheiden van alle partijkwestie
ten einde langs ettelijken weg, dat is
op den grondslag der republikeinsche
Constitutie, te strijden door woord en
pers en stembiljet voor de vrijheid der
christelijke instellingen. In een land van
het algemeen stemrecht zijn de kiezingen
het éénige middel om de personen, die
den godsdienst haten en vervolgen, te
vervangen door rechtschapen christenen
en ware vrienden van vrijheid en vader-
latd.
Na deze openhartige verklaring is er
geen twijfel mogelijk, over de inzichten
van den c grooten cardinaal.
Bezoek van den prins van Napels.
Engelands meer ol minder openlijk er
kende toenadering tot hel Drievoudig
Verbond en in het bijzonder de engelsch-
ilaliaarsche verstandhouding met
betrekking tot hel statu quo in de Middel-
landsehe Zee krijgt een nieuwen schijn
van bevestiging door een bezoek van den
DE SPIONNEN.
Ik kan me aan de onbeichofte manieren der
Indianen maar niet gcwenneu. Zij trachten gedu
rig de lieden langs de grenzen tc bestelen en te
vermoorden, en, beproeft iemand hun land binnen
te dringen, om eens tc zien hoe het er gaat, dan
wordt hij or uit gejaagd. Gelukt het hun, hem in
handen tc krijgen, dan worden verontschuldiging
noch verdediging aangenomen onmiddellijk
wordt hij gevonnisd en terechtgesteld, 't Wordt
tijd dat ze eens eene les krijgcu.
Deze alleenspraak werd gehouden door Peter
Jenkins, op eenen der zwaarste takken van een
boom, met rijk bladerkleed, waarin het geoefend
oog van een Skaumie hem nauwelijks had kunnen
ontdekken.
Verscheidene mijlen in 't rond strekte zich de
woestijn van Kentucky uit, waarin men, behalve
vele Indianen en wilde beesten, slechts hier en
daar, een op zich zelf staande fort, en een door dc
kolonisten gebouwd dorp vond.
italiaanschen kroonprinsVictor-Emanuel,
die woensdag namiddag te Londen door
den prins van Wallis ontvangen werd.
Dit, vooral in verband met het bezoek
des keizers en ook met de hartelijke ont
vangst van het engelsche eskader te Ve
netië, bewijst dat Italië niets verzuimt om
zijne betrekkingen met Engeland zoo
innig mogelijk te maken.
Sommige zien hierin enkel een voor
zorg tot verzekering van Italie's kustver
dediging in geval van oorlog; maar ande
ren zoeken er tevens Italie's bedoeling in,
zich mettertijd wegens vijandschap tegen
Oostenrijk los te maken van het Drievou
dig Verbond en daarvoor elders een nieu
wen steun te vinden.
Zij, die zoo redeneeren, achten ook ko
ning Humberts officieele dankbetuiging
voor de goede ontvangst der italiaaische
scherpschutters te Lyon van hoog ge
wichten droomen reeds van een engelsch-
fransch-italiaansch verbond, alsof Enge
lands toenadering tot Duitschland daar-
meê vereenigbaar ware, en alsof Enge
land niet liefst geheel van alle verbonden
vrij bleef.
Voorhands kan feitelijk alleen eene
groote hartelijkheid tusschen Italië en
Engeland, benevens eenige toenadering
tusschen Italië en Frankrijk beslaiigd
worden, terwijl de verhouding tusschen
Italië en Oostenrijk, althans in de itali-
aansche pers, wat koeler schijnt.
Ontvangst der Franschen. Hetfran-
sche eskader is donderdag namiddag te
Kroonstad aangekomen en met geestdrift
ontvangen.
Alle russische dagbladen bespraken de
heugelijke gebeurtenis en bevatten wel
komsartikelen, aan de Franschen gericht.
De ontvangst was inderdaad indruk
wekkend. Een machtig eskader wachtte
op de reede voor Kroonstad het fransche
eskader af en honderden particuliere
stoombooten kwamen de Iransc-he vlag
begroeten.
Aan boord der Marengo werd, naar
russische gewoonte, het brood en liet
zout den Franschen aangeboden.
Toen de twee vloten bijeen waren was
het een onvergetelijk schouwspel.
Heel Kroonstad is schitterend bevlagd.
Op 27 juli zal het gemeentebestuur van
St. Petersburg den Franschen een prach
tig feest aanbieden.
Nauw was de encycliek Rcrum no
varum van Z. H. Leo XIII aan het
openbaar gekomen of van alle kanten
steeg een bewonderingskreet op. Zij zelf
die, met de slechtste trouw, den invloed
der Kerk bevechten, zij die, uit blinden
haat, bare leer miskennen en verachten
konden zich niet weêrhouden de bewon
dering der gansche Christenheid te dee-
len, zoo klaar, zoo duidelijk scheen voor
hun oogen de verhevene leer van den
Immers, het was in het begin van den zomer van
1794, kort voor den vermaarden veldslag on het
verdrag van Wayne.
Men zou Jenkins schuilplaats onmogelijk heb
ben kunnen ontdekken.
De gansche week had hij dc bossclien doorsnuf
feld, cn hij keerde nu huiswaarts. Om alle vervol
ging tc voorkomen, zocht bij zijnen weg zoo on
kenbaar mogelijk te maken, en legde hij xich des
nachts op eenen boom ter rustedit was de zeker
ste schuilplaats om niet gezien te worden.
Peter was groot en mager, bij had lange voelen
cn liep meestal met hangende armen, hetgeen niet
wegnam, dat hij eene buitengewone vlugheid be
zat.
Zag hij er al niet meer geestig uit, toch waren
oprechtheid en vroolijkhcid op zijn gelaat te lezen;
hij had groote blauwe oogen, een overgrooten
neus en grove gelaatstrekken. Ilij droeg het jagers-
costuum van dien tijd, slobkousen van bevervel,
een buis, enz.
Het is wonderlijk hoezeer die Indianen van
beweging houden altijd verzinnen zij nieuwe
streken. Het zou mij niet verwonderen, dat zc mij
op de hielen zaten. Zijn ze niet te talrijk, dan hen
ik niet bang voor hen. Den eersten keer toen ik
hier kwam, was ik niet op mijn gemak, dat moet
ik bekennendoch sedert ben ik gehard geworden,
prins der Apostelen, zoo meesterlijk,
de trekken der encycliek die de oplossing
bevat der brandende vraag van den dag.
Zonder mij over de leerstellige weerde
van den prachtigen omzendbrief in te la
ten wil ik slechts op een enkel punt de
aandacht der lezers inroepen. Nog nooit
meen ik, heeft eene pen zoo klaar en dui
delijk de grondbeginselen uileen gezet,
die de daghuur moeten beheerschen.
De pauselijke encycliek slaat onder
dit oogpunt de vermaarde huishoud
kundige wet in duigen, door de geleer
den zooveel ingeroepen, besproken en
als onverbiddelijk aanzien.
Het werk is eene soort van koopwaar
zegde men, en dus door de betrekking
van aanbod en vraag geregeld. Het loon
vermindert, schrijft Cobden, ais twee
werklieden achter den zeilden patroon,
en stijgt integendeel als twee bazen ach
ter den zelfden werkman loopen.
In de hedendaagsche samenleving
waar het aanbod zoo groot en de vraag
gering is, heeft de onmenschelijkc toe
passing der zoogezegde wet het maat
schappelijk vraagstuk doen outstaan. De
werkman, de zwakke, was de uitbuiting
der grooten, der ryken blootgezet, die
in dit niets anders deden dan de grond
beginselen der zooveel geprezene weten
schap in 't werk stellen.
Feilen zou ik hier kunnen aanhalen,
namen aan den schandpaal der open
baarheid nagelen, doch ik weêrstaan aan
eene rechtveerdige verontweerdiging.
De mededinging, was dus het armtie
rig, het onmenschelijk. het onmeedoo-
gend princiep dat de huishoudkunde iu
de betrekkingen van kapitaal en arbeid
moest als grondslag der regeling doen
aannemen
Hoe verheven, grootsch, prachtig komt
daarneven de leer der pauselijke ency
cliek uit Was de Kerk ooit de moedige
verdedigster der zwakken zoo was zij
het zeker in dit geval.
De arbeid heeft twee kenmerken de
persoonlijkheid, de noodwendigheid
de hedendaagsche wetenschap heeft
slechts in hare wetten, in hare navor-
schingen, het eerste karakter in aanmer
king genomen.
Zie de leer van den Paus
Als men nu den arbeid beschouwt alleen in zoover
re bij persoonlijk is, dan valt het niet te loochenen,
dat het aan het goeddunken van iederen arbeider vrij
staat,met elke vermindering van loon vrede te nemen,
immers, hij verricht den arbeid uit vrijen wil en kan
zich met een gering loon vergenoegen of van zijn loon
geheel afstand doen.
De zaak vertoont zich echter in een ander licht, als
men het tweede, onafscheidelijke kenmerk van den ar
beid mee in aanmerking neemt, namelijk de noodwen
digheid.
Het leven tc onderhouden, is voor een ieder de
noodzakelijkste plicht. Hebben allen van natuurswege
rechtop levensonderhoud, dan is, voor den onvermo
gende, handenarbeid de eenige weg, om het te vinden.
Indien dus al de overeenkomst tusschen werkgever en
werknemer, bepaaldelijk wat het loon aangaat, van
twee kanten een vrijwillige is, zoo blijft toch altijd óc
eisch van het natuurrecht, dal het loon niet zoo laag
raag wezen, of een matig, reehtschapcn arbeider moet
daar van kunnen bestaan.
toch hebben die beschilderde duivclsgezichtcn al
tijd iets, dat mij eene rilling over het lijf juagt.
Dinglc heeft me grootcndccls van dien angst gene
zen, doch van tijd tot tijd is het mij nog onmoge
lijk mij daarvan tc vrijwaren, cn bekruipt mij dc
angst juist op het oogenblik, dat ik al mijnen moed
noodig heb. Drommels, ik geloof... wie zou dat
schot gelost hebben
Niet zonder oorzaak deed hij zichzclvcn die
vraag, want er was een schot algegaan cn een ko
gel door het gebladerte was, rakelings langs zijne
haren gevlogen. Verschrikt bukte de jager het
hoofd cn klemde zich aan den tak vast, waarop
hij zat.
Duivels, dat is gemeen om op deze wijze
iemand te behandelen I zegde hij bij zicbzelvcn.
Wat zou ik een val hebben gedaan, zoo die kogel
mij geraakt had Komaan, Peter Jcukins, dut is
nu bet oogenblik om al uwe behendigheid te
toonen.
Dit zeggende, strekte hij zich recht op den tak,
eu kroop vlug naar den stam.
Eenmaal bij den stam, liet hij zi h recht met de
behendigheid van eene slang, naar den kant glij
den, tegenovergesteld aan dien, van waar het
schot was gekomen, en, zich in eene holte van den
boom verschuilende, hield bij zich onbeweeglijk,
en luisterde.
Reeds lang hadden de werklieden ge
vraagd dat de daghuur, dat het loon niet
volgens de onmenschelijke gevolgen der
mededinging maar volgens hunne nood
wendigheden wierd geschat en geregeld.
De Paus, in eene onaantastbare bewijs
voering, geeft hen in deze eischen vol
komen gelijk zij zijn rechtveerdig en
billijk, en duidt het priciep dal in alle
overeenkomsten als grondslag moet die
nen en die de voorwaarde is hunner
rechtveerdigheid.
Iu de toepassing moet men natuurlijk
rekening houden der verschillige om
standigheden van het verschillig karak
ter der volkereu van de ontwikkeling in
hunne noodwendigheden. Het princiep
is daar
Een voorgevoel der noodzakelijkheid
eener omwenteling in de huishoudkun
dige wetten, was bij zekere geleerden
ontstaan, onder andere bij den ver
maarden A. Leroy-Beaulleu. Het kapitel
der huishoudkundige wellen die de dag
huur beheerschen is weder op te bou
wen schrijft hij Tot zulke edele taak
dierf hij niet wagen nochtans de hand
uit te steken.
De Paus heeft het met welgelukken
beproefd en de goede gevolgen van zijn
schrijven kunnen tot hiertoe in volle ma
te nog niet beseft worden.
V. Baert.
Verwonderd was ik laatst toen ik in
eene redekaveling met een bewonderaar
van MM. Frère en Bara, deze beweeg
rede hoorde vooruitzetten dat het in 't
cijnsstelsel, de slof was die stemde la
matière qui vote. Ik had dit, wel is
waar, reeds in een werk van een vooruit-
strever gelezen.(Par le droit ou par la force
T II.) waarin ik meer stadhuiswoorden
dan ernstige gedachten vond, maar was
er schokschouderend voorbijgegaan ik
dacht niet dat een weldenkend man zich
met woorden kon paaien en drogredens
voor klinkende munt aannemen
Als het de mensch is die stemmen
moet, als het hel verstand of geestver
mogen is dat men aanbidt en even als
de fransche omwentelaars van 1789 de
Déesse-Raison bewierookt, wel waarom
dan niet het stemrecht toegekend aan al
dat mensch is
Waarom zijn vele socialisten, de ach-
teruildeinzers en doctrinairen T accoord
maar een geregeld algemeen stemrecht
aan te nemen
Sedert men in 1789 de onvervreemd
bare en onverpandbare rechten van den
mensch afkondigde, heeft de plaag der
tijden, hel rationalism, den mensch als
een volmaakt wezen aanschouwd, zonder
neigingen, zonder driften, met al de beste
hoedanigheden in hoogsten graad begaafd
de voorschriften van het versland als een
onverbiddelijk orde volgend.
Wat droom wal waan als men de
wezenlijkheid nagaat in eene samenleving
Gedurende meer dan een uur deed niets dc na.
bijlieid van eenen Indiaan vermoeden. Na verloop
van dien tijd, ving Jenkins liet gekraak van een tak
op, alsof er iemand met groote omzichtigheid na.
derde. Hij spande alle aandacht in om zijnen vij
and te ontdekken, doch het dicht gebladerte be.
lette hem iets te zien.
Ge kunt dit struikgewas doorsnuffelen zoo
veel gij maar wilt, toch zal het u niet gelukken mij
te vinden, cn, als ik uw leelijk getatouccrd gezicht
ontwaar, dan zal het u berouwen dat gij Peter
Jenkins hebt nagezeten 1 Dat is een gevreesd man,
als hij eens driftig wordt.
Bij deze woorden hoog de spreker opnieuw het
hoofdecu kogel vloog rakelings langs den tak
waarop hij zat, en doorkliefde de lucht met het
eigenaardig gefluit van een voorwerp, dat snel
tusschen de bladeren van een boom doorgaat.
Dit tweede schot deed Jenkins zoo ontstellen,
dat hij zich aan den stam vastklemde, on niet
meer bij ziel.zelve durfde mompelen.
Er verliep een half uur, gedurende hetwelk de
stilte slechts door liet verwijderd gekras ei
kraai werd gestoord. Door de stilte bemoedigd, be
gon Jenkins omzichtig naar beneden te zien, en
draaide hij zijn hoofd zoo stil om, als eene slar
die in angst zit.
Tusscheu de opening der takken ontwaarde hij
waarvan zij zelf, die den mensch als het
volmaakste wezen ophemelen, het bar-
baarsch princiep aanleeren en in 't werk
stollen het einde wettigt de middelen,
en voor wie het recht met de macht, met
de brutale lichamelijke macht overeen
stemt
Slechts eene enkele beweegrede ten
voordeele van het algemeen stemrecht
kan de kritiek van het gezond verstand
weêrstaan 't is art. 25 der Grondwet
die ik als de uitdrukking van een grond
beginsel heb aanzien dat volgens de
noodwendigheid der omstandigheden,
volgens de vereischen des toesiands van
het volk, zijne gewoonten, gedachten
en ontwikkeling moet geregeld worden
Alle machten komen uil het volk.
Het volk is het einde waartoe alles
moet gebracht worden en van wie alles
ook moet afgeleid worden in de samenle
ving;'tis dus aan het volk, vereeriiging
van al de maatschappelijke ondergeschik
te standen, dat de macht toekomt wet
ten te maken.
't Is het volk die de ware opperheer-
scher is en zij die het bestuur uitmaken,
de macht uitvoeren, doen het slechts uit
zijne afveerdiging en in zijnen naam.
Buiten dit princiep moet nog een an
der, ter oplossing der vraag in aanmer
king genomen en met deze versmolten
worden; 't is het gezond verstand die be
velen moet, dat volgens de voorschriften
van recht en rede, den loop der zaken
moet aanduiden in politieke zaken; 't is
volgens de grondslagen van het gezond
versland dal het openbaar belang moet
onderzocht worden 't is den geest die
in uitvoering der middelen de hoogste
beslissende loon moet voeren.
Wat ware ten andere eene samenle
ving zonder middelen van bestaan zon
der ontwikkeling in hare voortbrengen
de krachten op al de gebieden aan de
menschelijke natuur onderworpen. Hare
wet is de vooruitgang, de voorspoed,
een streven naar een hoogere rang, naar
een verhevender graad van ontwikke
ling. De voorwaarde, om tot haar doel
wit, de veredeling harer leden, te gera
ken is natuurlijk de rust, de vrede, de
openbare veiligheid Zonder deze is de
samenleving eene onmogelijkheid en kan
de voorwaarde van haar bestaan niet ver
vuld worden.
Willen wij nu op hel staatkundig ge
bied de toepassing dezer beginselen na
gaan zoo komen wij tot hel besluit dat alle
rechtschapen burger, die belang heeft
aan de handhaving van de openbare rust
en vrede, het stemrecht bezitten moet.
Aan de wetgevende macht is het te be
palen de waarborg vast te stellen waar
aan men erkennen kan, dat de burger aan
zijn vaderland is vastgehecht en belang
stelt in zijnen voorspoed en vooruitgang,
waarborg en maat die, volgens den geest
van volk en tijd, aan zekere veranderin
gen onderhevig zijn.
twee glinsterende oogen, die met buitengewone
hardnekkigheid op hem gericht waren.
Wat een hclsch oog 1 Dut is ongetwijfeld
Tecumsch, mompelde Jenkins bij zichzelven.
En nu kroop hij snel weer naar dc andere zijde
van den boom.
Daar trachtte hij zoo goed mogelijk buiten schot
tc blijven en begon opnieuw tc zoeken waar zijn
vijand was. Terstond bespeurde hij hem nog al
tijd waren zijne oogen op hem gericht, cn die
gloeiende blik deed hem rillen.
Als ge met dat oog alleen iemand van mijn
kaliber schrik wilt aanjagen, zegde Jenkins, zal ik
u eens een leskc geven.
Dit zeggende zag hij naar zijne karabijn op, die
schuins over een paar takken heen, boven zijn
hoofd lag.
Terwijl hij er naar greep, flikkerde er een licht
straal op de plaats, waar rich zijn vijand bevond,
en op hetzelfde oogenblik werd het wapen, in Jen
kins hand, door een kogel getroffen.
De uitwerking van het schot was zoodanig dat
hij dadelijk losliet, zoodat dc karabijn, van den
•enen tak op den anderen vallende, op den grond
neêrkwam.
Goed zoo ferm I als een roodhuid dat schot
gelost heeft, dan is hij knap. De kogel heeft den
loop van mijn geweer geraakt, waardoor het q
Onder dit oogpunt schijnt mij het stel
sel der bewarende partij alle vertrouwen
te genieten. In een naast schrijven willen
wij het in zijne grondlijnen en gevolgen
uiteen zetten.
Lijk het licht te begrijpen was, heeft
Vooruit den pauselijken omzendbrief aan
gevallen. Dit blad kan niet begrijpen noch
verteeren dat den grond bijzonderen
eigendom wordt; hij moet in 't gemeen
blijven. Voor meubelen en alle roerende
goederen kan men aannemen dat iemand
van hetgene hij maakt eigenaar en wet
tige bezitter is, maar roept hij uit: Wie
heeft den grond gemaakt De aarde be
stond sinds vele duizende jaren voor de
tegenwoordige eigenaars
Wil Vooruit de woestijnen van den
Sahara ol van den Thibet vruchtbaar
maken niemand zal er hem het rechtveer
dig bezit van ontkennen.
Hoelang heeft men niet moeten wer
ken, welke kapitalen niet moeten gebrui
ken voor de aarde vruchtbaar wierd, want
voor dat schup en houw van den land
bouwer de aarde had herschapen wat
was zij zoo nietdan moeras, bosch, dis
tels en onkruid.
Voor meubelen kan Vooruit het eigen
domsrecht verstaan. Wel wie heeft de
grondstoffen gemaakt waarvan deze b. v.
kassen, stoelen enz. zijn vervaardigd.
Zij dus consequent met uwe beginsels,
Vooruit, en zeg dat hij die zich verstou
ten durft, iets zijn eigen te noemen,
een dief en onrechtveerdige is, want de
eerste stof heeft hij niet geschapen waar
uit dit voorwerp is gevormd
O logiek
Men weet dat de socialisten de trouwe
bondgenoten van Dendergalm zijn. Welnu
over eenige dagen schreef Voorutt het
volgende
Voor iedereen wordt het klaarder dat
persoonlijk eigendomsrecht niet langer
samengaat met vooruitgang en bescha-
ving.
En daarom zal het verdwijnen on-
1 üanks alle tegenkanting der wereld
Wat zegt Dendergalm van die verkla
ring?.... Neemt hij ze aan.?
Of gaat hij zijne bondgenoten bevech
ten het kapitaal verdedigen, en zijne
trouwe vrienden laten vlotten
Ik wed voor de eerste veronderstelling;
hij zal met zijn confrère de Opinion van
Antwerpen 't accoord zijn om te zeggen.
Wij gelooven dat in plaats vau de
socialistische partij af te zonderen men
ze aan de groep der liberale krachten
moet ankeren. Vergeten wij het deze
niet tusschen katholiek en liberaal is
er een afgrond, een overgroot verschil,
uit de hand gevallen is, voor ik er mij kon van
bedienen. Eene volgende maal hoop ik zoo handig
tc zijn als gij 1
Was dit Jenkins wensch, toch deed hij al het
mogelijke om het niet to beproeven, en opnieuw
naar boven klauterende, verborg hij zich nog be
ter dan straks.
Terwijl hij van zijnen uitkijk in dc richting
vuurde, waar hij meende dat zijn tegenstander
zijn moest, kaatsten de echo's van het bosch den
knal van een nieuw geweerschot terug, en ging
het lood zoo vlak langs liet gelaat van den jager,
dat hij zich een oogenblik dood waande. Spoedig
bemerkte hij echter, dat hij niet gekwetst was.
Toen kwam het denkbeeld bij Jenkins op, dat de
persoon, die geschoten had, wie hij ook zijn mocht
hem met voordacht had gespaard.
Een handig schutter, die zooveel bcdrevenhoid
toonde, zoude zijn doel niet zou herhaaldelijk ge
mist hebben. Een minuut was hem voldoende ora
zich van dit feit te overtuigen.
Het was das eene aanmaning om zich over to ge
ven, en, ofschoon het hem erg speet, moest hij er
gehoor aan leenen, duar hem niets overbleef om
zich te verdedigen hij zag gconen anderen uitweg
eu riep
(Wordt voortgezet.)
