NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 7 ARRONDISSEMENT AALST.
DE SPION.
Donderdag 27 Augusli 1891, 10 centiemen per nummer 458te laar, N° 2596
ABOMEMENTPRUS
AMONCENPRUS l
Politiek overzicht.
Ontuchtige schriften.
Sociaal.
Een en ander.
DE DENDERBODE.
i)it blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voo zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
31, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr 1,00 Vonnissen op
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Hoeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Post
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
AELST, 26 AUGUST1 1891.
Frankrijk en Engeland. Ten gevolge
der revue van Portsmouth,heeft koningin
Victoria het volgende telegram gezonden
aan M. Carnot.
Ik wensch u al het genoegen uit te
drukken dat ik heb gesmaakt bij de
ontvangst van admiraal Gervais en al
k mijne bewondering voor het fransch
eskader.
De president der republiek antwoordde
volgenderwijze
Ik smeek Uwe Majesteit mijne harte-
lijke dankbetuigingen te aanveerden
voor de hartelijke ontvangst, die te
beurt is gevallen aan admiraal Gervais
en zijne officiers, alsook voor de gevoe-
lens, door Uwe Majesteit uitgedrukt
opzichtens het fransch eskader.
Redevoering van Keizer Wilhelm.
Maandag namiddag, ten 4 u. nam in eene
prachtig versierde zaal de feestmaaltijd
van den provincialen Landdag een aan
vang. Er waren 270 deelnemers.
Nadat prins Stolberg-Wernigerode het
keizerlijk paar had welkom geheeten,
antwoordde de keizer met eenen dronk
op de provincie.
Hij herdacht daarbij de beproefde trouw
der provincie, en gaf de hoop te kennen
dat de bloeiende Jandbouwstand behou
den blijve, en alle moeilijkheden over
winnen moge. Als christenen behooren
allen te dragen wat de Hemel ons oplegt.
Wij allen hopen, aldus eindigde de
keizer, dat de vrede bewaard zal blijven.
Komt het echter eenmaal tot een oorlog,
dan zal dat niet onze schuld zijn.
Dijnsdag avond ten 8 ure is de keizer
en de keizerin naar Potsdam vertrok
ken.
Chili. De burgeroorlog. Sedert
drie dagen zijn de troepen van den Presi
dent Balmaceda en die van het congres
(opstandelingen) handgemeen geworden
i» het zicht van Valparaiso. Twintig
duizend man nemen deel aan den veld
slag. Er zijn reeds 3,000 dooden en ge
kwetsten van weêrkanten. Tot nu toe
blijft het gevecht zonder uitslag.
Daar de ontuchtige fransche nieuws
bladen die, bij besluit van minister Van
den Peereboom, door het Postbestuur
nimmer mogen besteld worden, in de
liberale rangen talrijke verdedigers aan
treffen, zal het van ernstig belang wezen
eens te vernemen wat M. de Laveleye,
een liberale professor der Luiksche
Hoogschool er zooal over zegt
8* vervolg.
Zij gingen dus vaneen. Dingle vond na verschei
dene uren zoekens niets, dat hem verdacht scheen,
en des avonds, bij zijne terugkomst, legde hij aan
Whitley rekenschap af van zijne vruchtelooze na-
iporingen. Doch Jenkins had heel wat anders te
verteller.
Toen hij Dingle verlaten had, dwaalde hij gedu
rende een uur doelloos rond hij liep maar door
zonder cr aan te denken waarheen zijn weg hem
geleidde, daar hij wel wist dat het hem gemakke
lijk zou vallen het kamp terug te vinden. Eens
klaps bemerkte hij op de blaren, juist voor hem,
het afdruksel van de voeten van een man.
Duivels 1 riep hij uit, hier zie ik een spoor,
daar valt niet aan te twijtelcn. Zoo'n Indiaansclie
hond doorsnuffelt h«t bosch. Indien 't Monowano
•ens was. Maar neen, zijne voeten zijn niet zoo
lang, Het is een opperhoofd, dat geloof ik stellig.
Mudenk ik aan de groote verantwoordelijkheid,
die op mij ruit. Wellicht hangt de uitslag van de
Het [kwaad, door die ontuchtige
schriften veroorzaakt, is veel grooter dan
men meent. Jeze verkleinen het zedelijk
gemoed onzer bevolking, vooral als deze
schriften zich als romans, overal ver
spreid, voordoen. Alleman is genegen om
deze te lezen,wijl iedereen ervan spreekt.
Bij het lezen van zulke schriften maakt
men zich aan alles gewoon. Langzamer
hand vindt men geene zwarigheid in
woorden, beelden en beschrijvingen, die
een ouden grenadier zouden doen blozen.
Alzoo komt men hiertoe dat betamelijk
heid, ingetogenheid, reinheid, kuischheid
echtelijke trouw als oude vooroordeelen
beschouwd worden, als welvoegelijkhe
den van ouderen leeftijd. De eerbied
voor het vrouwelijke geslacht verdwijnt.
Noch jonge dochter,noch eerzame vrouw
mogen zich veilig achten voor buitenspo
rige minnarijen... Op die wijze vinden
wij ons teruggebracht, maar op grovere
en onbedeklere wijze lot de zedeloosheid,
die de hoogere klassen verkankerde tij
dens de XYIII* eeuw.
De zaak komt, ten langen laatste, bier
op neêr. Gaan wij terug keeren tot de
verwarde vermenging der eerste tijden of
gaan wij de ordelijke en zedelijke echt
bewaren Indien de wet van regelmatige
ontwikkeling en vooruitgang, in de sa
menleving, geen ijdele droom is, zal het
menschdom niet tot de barbaarschheid
terugkomen, het zal dus de echtelijke
trouw bewaren. Maar, is dat zoo, dan
moet de echtelijke trouw geëerbiedigd en
beschut worden tegen alwat deze in ge
vaar brengt. De volken klimmen in macht
en voorspoed, zij, die zich in zedeloos
heid dompelen, dalen in onmacht en be
derf. De oudheid is daar om zulks te
bewijzen, de bedorven natiën zijn voor de
vrijheid niet vatbaar. Het Christendom
heeft de volken vrij en machtig gemaakt,
omdat het de zuiverheid als een barer
hoofddeugden beoefent. Naarmate het
heidensche materialism voet wint en de
zeden der laatste tijden van het Romein-
sche rijk weêr geeft,dermate ook daalt de
beschavingde statistieken bewijzen
zulks al te wel.
Ouders opgepast en gewaakt
Laat uwe kinderen niet alles lezen, wat
hen onder de handen komt....
Rukt hen vooral de liberale centblad-
jes en nog andere liberale organen uit de
handen, want soms hebben zij aan de
vuilste fransche modderpapieren niets
anders te benijden dan dat zij hunne
vuilnis zoo plat, zoo onbewimpeld niet
mogen voorstellen.
Herinnert het u de slechte lezingen
hebben er duizenden, ja, millioenen ten
verderve gevoerd
Het is niet alleenlijk de zaligheid der
zielen die hierop 't spel staan, maar ook
den voorspoed het welzijn der familiën
en 't behoud der Maatschappij
expeditie tegen de Nickajackers van mijne ontdek,
king afbijgevolg moet ik dit spoor volgen, en
zoo'n slonten spion doodschieten of gevangenne
men.
Hij snuffelde evenals een dier, dat een spoor
riekt, en zijn gang kon men noch gauw noch lang
zaam noemen, want hij hield het midden tusschen
den stap cn den draf.
Hij volgde het spoor met e«n nauwlettend oog,
en paste wel op, dat hij het niet bijster werd. Zijne
grootste begeerte was den Indiaan te zullen ont
moeten die, naar hij meende op gcringen afstand
van hem verwijderd was.
De wandelingen, welke hij laugen tijd in gezel
schap van Dingle had gemaakt, stelden hem in
staat een vijandelijk spoor te erkennen, cn hij
meende dat men hem nu niet meer verschalken
kon.
Ni het nogmaals opgenomen te hebben, was hij
overtuigd da» de spion hem slechti een uur voor
uit kon zijn.
Hoe liet ook zij, zoo sprak hij tot zicbzelven,
voorzeker vermoedt hij niet, dat Peter Jenkins
zijn spoor volgt, Het schijnt dat hij zijn eigen dood
wil. Het spoor is zoo groot, dat liet wel het opper
hoofd kan zijn, dien men den man met de groote
voeten noemt bovendien zijn zij een weinig bui
tenwaarts gekeerd. Ha, ik denk, dat liet een list is
om ons te bedriegrn. Maar Peter Jenkins is eea
te slimme vos, dan dat hij zich om den tuin zou
Volgens Dendergalm is de sociale
kwestie maar eene vraag die de maag
aangaat en het hert heeft er volstrekt
geen aandeel in.
Zoo. zoo?
Te Berlijn hebben over eenigen tijd de
metsers het werk gestaakt en die won
nen 3 h 6 mark daags, zij 6 k 8 fr. Daar-
meê, geloof ik, is er toch middel van
bestaan, zelfs in eene stad lijk Berlijn.
Zelfs in België zijn het juist die werk
lieden die het meest winnen die gewei
gerd hebben zich aan 't werk te bege
ven.
Waarom 1
Omdat zij door de socialistische ge-
daheten van oproer en omwenteling zijn
doordrongen en zij dagelijks tegen de
werkbazen worden opgehitst.
Gij schijnt te spotten Dendeigalm, om
dat wij geschreven hebben het hert
en niet het zieltje.
Als gij zoo voort gaat, zullen wij op
't laatste nog voor u het verplichtend on
derwijs moeten vragen. Gij ziet dus de
betrekkingen tusschen beiden niet
Wij hebben gezegd dat zonder het
toekomslige leven de huidigesamenleving
eene bevestiging ontbreekt.
Wel neen, zegt Dendergalmwant elke
raensch, als lid der samenleving heeft
plichten te vervullen tegenover de maat
schappij en deze moet hij venullen.
Gij ziet deze moet hij vervullen.
De kwestie is -waarom, Dender
galm, want plicht vervullen kost dikwijls
veel krachtinspanningen,baart veel lijden,
tranen en verdriet.
Is het omdat het gezond verstand het
voorschrijft
Als mijne belangen op het spel staan
zal mijn gezond verstand wel wat anders
zeggen als wat recht en rede is.
Gij ziet Dendergalm daar is geen uit
komen aan.
Gij zegt dat gij tegen de religie nietzijt,
dat gij ze allen even eerbiedigt. Schoon
en dagelijks randt gij den Roomschen
Katholieken Godsdienst aan, scheldt gij
de priesters uit. Fijnen eerbied zoo gaat
men ver voorwaar....
Volksliefde. Vooruit en an
dere roode organen bazuinen bij
iedere gelegenheid uit dat de socialisten
alleen de oprechte en ware vrienden van
den werkersstand zijn, dat zij alleen wer
ken en blijven werken tot zijn lotsverbe
tering, tot zijn geluk, enz., enz.
laten leiden, hoor, vriend lief 1
Hü volgde tiet spoor met den onvermoeiden
iever der blanke spoorzoekers, en weldra deed hij
eene andere, zeer helangrljke ontdekking.
Jenkins kwam op eene plaats, waar de Indiaan
voorzeker iemand van zijnen stam had ontmoet.
Naar het scheen, hadden zij hier eemge oogen-
blikken met elkaar in overleg gestaan, en vervol
gens verschillende richtingen genomen.
Jenkins stond een oogeobük stil. Daarna ver
volgde hij zijnen weg, vast besloten het eerste
spoor te volgen.
Ongeveer een uur later bemerkte hij tot zijne
groote verbazing, dat hij niet een Indiaun, maar
zelfs twee vervolgde. De afdruksels waren te dui
delijk, dan dat hij zich kon vergissen opnieuw
stond hij eenige minuten stil en begon Da te den
ken.
Dit begint ernstig te worden, sprak hij zacht;
er zijn twee wilden, die op eenige mijlen afstand
van het kamp rondsluipen. Ongetwijfeld loopen
xij door het boseh om eene verkenning te doen.
Daarvan wil ik mij verzekeren en echter loop ik
een vreesclijk gevaar, met de twee duivels van
dat kaliber na te zetten. Dingle en de andere kame
raden gelooven, dat ik niet durf doen, hetgeen xij
'100 dikwijls hebben gedaanik zal hun toonent
dat ik mij niet laat afschrikken. Door een enkej
•signaal zou ik Dingle wel tot mij Jiunnen roepen
maar bij zou mij uitlachen. Ik ga dus nog eenigen
De verledene week werd te Brussel
een socialistisch congres gehouden aan
't welk afgeveerdigden uit alle landen der
wereld deelnamen en wat zegde daar
gezel Bebel, de leider der Duitsche socia
listen
Luistert
Wij, Duitsche socialisten, zegde
Bebel, wij willen van geene werkmanswet
geving weten. Wat wij willen dat is de
wonde openlaten in het lichaam der tegen
woordige samenleving.
Wat wij willen dat is die burgerssa
menleving van de aarde doen verdwijnen.
Wat wij willen dat is zoo vroeg moge
lijk het laatste uur dezer samenleving doen
slaan en ze vervangen door de socialistis-
sche maatschappij.
Daarom hechten wij er geen belang aan
redmiddels te zoeken tegen de kwalen der
werkende klassen.
Wij hebben het vroeger nog gezegden
uit deze woorden blijkt het ten klaarste
dat de socialistische opperhoofden niets
anders dan volksverleiders en schaamte-
looze uitbuiters zijn.
Wij, socialistische leiders, zegt Bebel,
hechten er geen belang aan redmiddels te
zoeken tegen de kwalen der werkende
klassen geen wonder voorwaar In
dien het lot van den werkersstand
verbeterd werd, zoodat elkeen te vrede
is, wel dan zouden er geen socialistische
opperhoofden meer noodig wezen.
Immers er zouden geene socialisten
meer bestaan en bijgevolg ook geene lei
ders of opperhoofden die, in afwachting
dat zij langs den rug der bedrogene
werklieden naar omhoog kunnen klaute
ren, deze laatste op 'congressen en
vergaderingen gaan vertegenwoor
digen, iets waar er plezierreisjes,
lekkere feestjes en de rest aan vast zijn.
Niet dom, de socialistische leiders
Het lot van den werkman verbeteren
ware het hunne verslechten enzoo
dwaas niet 1
Schavuiten of trapgan
zen. Wij lezen in den Courrier de
Bruxelles.
De heerX.. zoon van eenen vischkoop-
man die eenen tijd van politieke ver
maardheid beleefde, is het slachtofler
geworden van eene onaangename grap.
Eenige zijner vrienden, groote jacht-
lielbebbers, spraken dikwijls in zijn bij
zijn van de zonderlingste jachtavonturen.
De heer X., vroeg en bekwam van zijne
vrienden de gunst, hen te mogen verge
zellen. Men ging een onwaarschijnlijk
soort van wild vangen, namelijk Trap
ganzen.
Men moest woensdag avond bijeenko
men om 11 ure, te Boschvoorde. Op het
gestelde uur wareu aide jagers,den heer
X. inbegrepen, op hunnen post. Men
tijd alleen voort.
Hij zette zijnen marscli voort met de grootste
voorzorg, alsof hij gewaar werd dat hij zijne vijan
den naderbij kwam. Deden zij zich plotseling voor,
dacht hij by zichzclven, dan zou bij in eene moei
lijke positie komen, en dit vooruitzicht bemoedig
de hero niet al te zeer. In zichzelf mompelende,
ging hij steeds zijnen weg. Eensklaps stond hij op
nieuw verwonderd stil.
Wel duivels riep hij uit.
Hij zag namelijk de afdruksels Yan drie wilden.
Dat wordt hoe langer, hoe schooner, zegde
liij. Er moeten een groot aantal Indianen in het
bosch zijn, en zeker zijn zij voornemens om dezen
avond aan te vallen. Wol zou ik hunne plannen
geerne te weteu komen, maar zulk eene onderne
ming is te gewaagd, daarom zou het goed zijn Din
gle's meewerking in te roepen.
Daarop bracht hij twee vingers in den mond, en
floot op eene zonderlinge manier dit signaal liet
hij drijmaal liooren. Een oogenblik later antwoord
de men hem aan den anderen kant der bergen,
waarna hij tegen eenen boom ging rusten, en de
komst van Dingle afwachtte.
Wat is er gaande t vroeg deze fluisterend,
terwijl hij hem naderde.
Jenkins toonde hem de afdruksels der voeten
Da spoorzoeker bekeek ze eens oplettend, en zegd^
kortweg
Vervolg uwen wag, ik zal met u gaan.
trok op. Gedurende meer dan twee uren
ging men vooruit in bet Zoniënbosch.
Eindelijk, rond 2 ure 's morgens hield
men stil nabij eene oude hut.Men ontstak
een groot strooivuur.
De eer van de jacht werd toegekend
aan den heer X., in zijne hoedanigheid
van nieuweling. Toen het strooi goed
aan 't branden was, plaatste men hem
voor het vuur, met eenen grooten zak
dien hij moest openhouden. Gedurende
een kwaari uurs bleef de nieuwe jager
in afwachting, doch gelijk zuster Anna,
zag hij niets komen. Langzamerhand was
het vuur uitgegaan en de heer X. stond
daar alleen in de duisternis.
Vruchteloos riep hij op zijne vrienden,
alleen de weergalm van het bosch gaf
hem antwoord. Eindelijk kwam hij tot
het besef der waarheid, namelijk dat men
hem voor den aap hield. Zijnen weg niet
kennende in het uitgestrekte woud,
dwaalde hij uren lang zonder te weten
waar hij heenging. Eindelijk, om 6 ure
's morgends, kwam hij afgemat en uitge
hongerd, te Terhulpen aan.
Te huis gekomen, zwoer hij, doch te
laat, dat men hem niet meer zou beet ne
men.
Er wordt, sedert twee dageu, te Brus-
3l, om die grap fel gelachen.
Gevolgen der werksta-
kInK. Weet men hoeveel onze arme
koolgravers, zoo valscheliik misleid door
hunne hoofdmannen, tijdens de laatste
werkstaking verspild hebben Het offici
eel cijfer der dagloonen, tijdens de lange
weken werkstaking zouden betaald ge
weest zijn, indien zij gewerkt hadden,
beloopt tot meer dan 4,000,000 frank.
En daar er tijdens die dagen meer ge
dronken is geworden dan anders hebben
de werklieden gedurende den tijd der
staking 5,000,000 teruggetrokken uit de
spaarkas. In een enkel postbureelijvan
Farciennes, werd er in de eerste week
der staking, meer dan 200,000 frank uit
betaald.
Dat zegt alles
Hot H. Kleed te Triei*.
In de hoofdkerk van Trier, in Duitsch-
land. wordt sinds eeuwen eene eerbied-
weerdige relikwie bewaard, namelijk de
overblijfsels van hel kleed dat, volgens de
overlevering, door den Zaligmaker ge
dragen werd, en dat na de kruisiging,
tusschen de romeinsche krijgslieden met
de dobbelsteenen werd verspeeld. Die
relikwie is gekend onder den naam van
het Heilig Kleed van Trier.
Vroeger werd zij, nogal dikwijls, ter
vereering van de geloovigen uitgesteld.en
er hadden dan ontzaglijke bedevaarten uit
al de streken van de wereld naar Trier
plaats. De itentoonstelling van het H.
Kleed had, oorspronkelijk, alle zeven ja
ren moeten geschieden, doch die plech
tigheid werd dikwijls verhinderd door
oorlogen en andere omstandigheden.
Beiden slopen zonder gerueht evenais de sUn<
gen tusschen de hoornen doorzij liepen vlug.
cn Jenkina was er trotseh op, omdat hij nu
den beroemdsten spoorzoeker van het leger tot
gids diende.
Hem zou voornamelijk de eer toekomen, indien
men eenige gevangenen kon maken, en den kapi
tein dit feit vervolgens ter oore zou komen.
De zon neigde ten ondergane. Plotseling stegen
de haren van Jenkina te berge onder zijnen hoed
nu zag men de afdruksels van vijf verschillende
personen doch dewijl Diugle maar niet sprak,
hield hij zich goed en besloot zoolang voort te
gaan als zijn makker den moed zou hebben hem ta
volgen.
Onmogelijk is het, den tijd te bepalen,welke met
deze buitengewone vervolging zou verioopen een
gesmoorde lach dien Jenkins achter zich hoorde,
deed hem sidderen.
Onmiddellijk keerde hij zijn hoofd om en zag
Dingle die tegen een boom leunende, zich nauwe
lijks staande kon houden van lachen. Nu ging er
op eens eeD licht voor hem op en hij zegde tot zij
nen makker.
Wat ik u bidden mag, Dingle, zeg niemand
eeu woord van dit voorval.
(Wordt voortgezet.)
