Zondag 31 Januari 1892,
10 centiemen per nummer
46sfe Jaar N. 2642
NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN T ARRONDISSEMENT AALST.
Eerlijk
Zoo zullen wij lsven.
De nieuwe Schoolwet in
Duitschland.
DE DENDER-BODE.
ABONNEMENTPRI.AS
Jit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voo zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij G. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
31, en in alle Postkantoren des lands.
ANNONCENPRIJS
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr, i,00 Vonnissen op
3" bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Pos
ontvangen, zijn ten laste van den schuldenaar.
Calque snana.
AELST, 30 JANUARI 1892
Politiek overzicht.
Pakijs, 29 jan.
M. de graaf d'Haussonville heeft giste
ren avond, in eene vergadering des Asso
ciation catholique, eene belangrijke rede
voering uitgesproken, waarin hij de
noodzakelijkheid heeft aangewezen voor
monarchisten en katholieken zich ',e ver
eenigen, om het ontwerp der regeering
op de vereenigingen te bestrijden.
De XIX* Siècle verklaart van den be
stuurder van eeredienst vernomen te
hebben, dat er geene kwestie is van ver
volgingen tegen de Cardinalen,schrijvers
van de gekende verklaring.
Duitschland De keizer en de school
wet. >len hecht eene bijzondere poli
tieke beteekenis aan het feit, dat woens
dag, bij gelegenheid van 's keizers
Rebobrtedag, de minister van eeredienst,
graaf Zedlitz, met den Kooden Adelaar
eerste klas werd begiftigd.
Daaruit wordt afgeleid dat de keizer
besloten heeft, in de dreigende ministe-
riëele crisis den ministsr van eeredienst
tegenover de meer liberale leden van het
kabinet te handhaven. De toon van de
liberale bladen is hoe langer hoe meer
verbitterd, omdat zij zien dat hunne
oppositie tegen de schoolwet hoogst
waarschijnlijk vruchteloos zal zijn.
De vrijheid van den Paus. De dag
bladen hebben de maatregelen meêge-
deeld die het Italiaansche gouvernement
reeds genomen had, toen verleden week
de valsche geruchten over de gezondheid
des Pauzen werden rondgestrooid. Zoo
moesten onder ander, in geval van over
lijden des H. Vaders, de Leonijsche stad
en den omtrek ran St. Pieiers afgesloten
en zorgvuldig afgespied worden, wie er
in en uit hel Vaticaan zou gaan.
Al die maatregelen moesten dienen,
zegde men, om de onafhankelijkheid
van het conclaaf te verzekeren. O be
zorgdheid der Italiaansche regeering, uw
naam is huichelarij Neen, niet om de
onafhankelijk van het conclaaf te verzeke
ren naamt gij al die voorzorgen, maar
wel om te beletten dat het conclaaf builen
Rome zou vergaderen, omdat gij be
vreesd zijt dat wellicht een buitenland-
sche Cardinaal tot Paus zou gekozen
worden en Engeland.Oostenrijk of Frank
rijk alsdan misschien meer zouden ge
neigd zijn voor de rechten van den Paus
op te kompn, indien hij tot eene dier na
tionaliteiten behoorde.
Nu echter durven wij hopen, dat gij
voortaan niet meer zoo onbeschaamd
zult beweeren, dat de Paus in Rome alle
mogelijke vrijheid genietdat hij, wilde
(13* Vervolg).
Zij vatte hem stevig onder den arm, en aan de
andere zijde hielp M. Markus het gelukte dc
jonge man kwam op de been, maar bij was toch
nog te zwak om zonder steun verder te komen.
Mij liet zich leiden dal hij echter zijo jammerlij
ken toestand volkomen begreep, zag men aan de
wanhoop, die in zijne trekken te lezen stond.
Op het uitgestrekte grasperk voor hel heerenhuis
was het gras gemaaid. De geur van het hooi kwam
allen tegen twee dienstmeiden waren bezig het
op hoopen te zetten zij hielden op en staarden
met open mond dc groep aan, die langzaam nader
de. Louise, die voor aan de deur stond en naar
moeder en de forellen uitzag, liep verschrikt het
drietal te geiuoet, terwijl haar de afhangende blon
de vlechten op den rug dansten.
Moeder, beeft hij zieh bezeerd vroeg zij
met ingehouden asem, terwijl hare blauwe oogen
met ontsteltenis en meilijden onder den breedea
hij het Vaticaan verlaten en de waarbor-
genwet erkennen,overal eerbied en hulde
zou ontmoeten. Ja, zoolang de handelin
gen van den Paus uwe plannen zouden
begunstigen, zoudt gij hem beschermen,
in elk ander geval zoudt gij het grauw
tegen hem opjagen, dat hebben wij gezien
op 2 october.
In betrekking met het voorgaande,
ontvangen wij nog de volgende tijding,
die wij enkel ten titel van inlichting en
onder alle voorbehoud, meêdeeien
Aan de Chronicle wordt uit Rome
gemeld dat Italië, Oostenrijk en Duitsch
land gezamenlijk hun best doen, om bij
de toekomstige kiezing van eenen Paus
eene keuze te verzekeren, door welke de
belangen van het drievoudig verbond be
vorderd zullen worden, rn waardoor het
vinden van eenen modus vivtndi met
Italië mogelijk zou zijn.
De Oosten rij ksche Cardinalen zouden
in dien zin werkzaam zijn: voorts wordt
er gerekend op den steun van Italiaan
sche, Spaansche en Portugeesche Cardi
nalen.Eene splitsing van het toekomstige
conclave in voor- en tegenstanders der
staatkunde van het drievoudige verbond
is zeer waarschijnlijk.
'l fs ongelooflijk de volgende reken
die in Vooruit van 27 Januari voorko
men. 't Is om te twijfelen of de opstel
lers van Vooruit wel een woord van de
geschiedenis kennen; of zou men met de
goede trouw zijner lezers zooverre den
spot drijven durven, dat men zoo opzet
telijk de waarheid den hals omwringt
Zoo zal zij (de Kerk) zich weldra al
leen bevinden.
Alleen met haar bloedig verleden,
dat haar het wantrouwen en den haat
van alle weidenkenden heeft op den hals
Zij wil de armen, die zij altijd
onderdrukt en veracht heeft, terug win
nen door in schijn met hunne wenschen
in te stemmen.
Dat durft Vooruit schrijven.
De Kerk heeft een bloedig verleden,
niet dat door haar het bloed wierd ver
goten wat rechtstreeks door hare leer
stelsels is verboden, maar in dezen zin
dat het bloed der martelaren haar doop
sel was, bij het intreden in de wereld.
De Kerk verdrukt den arme, zij die
aan duizenden en duizenden de slaven
keten deed vallen.
Zij die aan den heidenschen wereld
van zinnelijke genoegens, die de slaven
met verachting, spot en hoon aanzagen,
kwam prediken, dat alle menschen broe
ders waren, dat ze allen gelijk, dezelfde
natuur, dezelfde bestemming hadden,
de kinders waren van een en denzelfden
Vader en geroepen zijn tot dezelfde
zaligheid.
rand van den hoed uitzagen.
Het gebaarde aangezicht van den jongen man
bloosde van schaamte, en met inspanning beproef-
do hij, zich op te richten en alleen verder te gaan,
maar te vergeefs.
Juffrouw Gricbel riep eene der dienstmaagden
toe, hare plaats bij den hulpeloozen vreemdeling
in te nemen, opdat zij in huis het noodige kon
voorbereiden. Het meisje kwam wel ecnige schre
den nader, maar zij preutelde cn antwoordde d:it
haar nog nooit bevolen was, bedelaars van de straat
op te nemen cn een dronken ambachtsman als een
prins naar huis te brengen, zij had goede klccren
aan en wilde ze niet vuil maken.
Een steunend geluid steeg uit dc borst van den
vreemdeling op.
Louise nam de taak harcr moeder over.
Loop heen, mug sprak juffrouw Griebcl,
terwijl zij, half lachende de hulp yan haar ccnig
kind afwees, ge zoudt wat met uw poppenarmkens,
net of er een kwikstaart kwam aanhuppelen...
Maak maar, dat ge in huis komt cu zet deu soeppot
van dezen middag op het vuur en doe schoon lin
nen op het groote bed in |dc soldaten kamer. £n
met u heb ik een appeltje te schillen I riep zy de
onwillige dienstmeid toe, die alweer naar hare
rijf tastte. Vandaag over vier weken licht ge op
hel Hertevvcld niets meer tc doen, dat weet ge al
vast.
Ma eeu half uur lag d« vreemdeling in een goed
Zij verdrukt den arme, Zij, die leert
dat de verdrukking van armen, weduwen
en weezen, de achterhouding van den
loon der werklieden, wraakroepende
zonden zijn, die zelfs in deze wereld,
hunne wel verdiende straf zullen ontvan
gen.
Zij onderdrukt den arme, Zij, die gedu
rig de liefdadigheid aanpredikt, die ge
durende de middelleeuwen, dc armen
en noodlijdende spijsde en verzorgde,
die al haren invloed, macht en inkomen
besteedde, om het lot der beproefden te
verzachten en te verhelpen.
Zij onderdrukt den arme, Zij, die tot
de middeleeuwsche rijken zegde, om den
zwakke tegen zijne verdrukkende over
macht te beschermen, steekt hel zweerd
in de scheede, stelt paal en perk aan
uwe driften van kamp ett strijd hebt
eerbied en achting voor den zwakke, die
in armtierige hutten, in de schaduw
uwer versterkte burchten woont. Weest
niet hooveerdig, noch dwingelandsch ten
zijnen opzichte, hij is uw broeder.
Zij onderdrukt den arme, Zij, die, als
de joden in al de landen van Europa
vervolgd en nagejaagd wierden, ze in
haren beschermenden school opnam en
tegen alle driftige aanslagen vrijwaarde,
bij zooverre dat de bewonderingskreet
hun de lippen ontsnapte die terzelfder
tijd hunne dankbaarheid doet kennen.
't Is goed te leven onder den staf.
Dat is de geschiedenis, dat is de waar
heid en die blijkt zoo duidelijk voor dal
zelfs een socialist, van wien gij, Vooruit,
met zooveel lof hebt gesproken, Paul
Lafargue, gekozene van Rijsel, haar
eene welverdiende hulde bracht. Voor
de zaken van Fourmies, waar de oproer
zoo gelukkiglijk door het lusschentreden
van den heldhaftigen priester is gedempt,
voor de iribunalen geroepen, zegde
Lafargue, dat het dank aan de Kerk was,
dat de werklieden gedurende de middel
eeuwen een veel beteren toesland dan
heden had genoten.
Wat de Kerk thans kon, 't is te zeg
gen, het maatschappelijk vraagstuk ver
hoeden, zou zij heden nog kunnen, hadt
de Fransche omwenteling hare recht
schapene macht niet geknakt en dien
oproerigen wasem en geest onder het
volk niet verspreidt dien gij. Vooruil, met
den naam van vrijheid betitelt, maar die
in wezenllijk niets anders is, dan de
wanhoopskreet eener opgehitste menigte,
die zijn aandeel vraagt in de genoegten
der samenleving, genoegten die, volgens
die omwenteling, zijne bestemming uit
maken en de rede van zijn bestaan om
vatten.
Van de besmetting der eeuw zijn
flauwbertige katholieken, niet vrij ge
bleven. Zij meenen dat het genoeg is
den schijn te hebben hunne plichten te
kwijten, de voorschriften der tien gebo
den, wier navolgen de oplossing der
sociale kwestie inhoudt, op de letter te
bed. Door het groote lichte raam der zoogenaamde
soldaten-kamer in de beneden-verdieping loerde
dc groene pereboom in den hof naar binnen dc
avondwind waaide door dc boomtoppen en bracht
koelte cn bladergcur in liet nette vertrek dc
klokkende kalkoenen waren in rust. en alleen op
den muur. die de twee hoven scheidde, zat een wit
katje zich te wasschen.
Voor eerste maal had M. Markus zelfden sleutel
uit de kas iu de koepelkamer genomrn cn was in
den wijnkelder van dc overledene houlvcslcriii ge
gaan, om ceue flesch van den ouden wijn, slechts
voor armen en behoeftigen aangeschaft, tc haien.
De zieke had gectcn cn ook van deu Madera ge-
dranken, maar er was geen woord over zijne lippen
gekomen, en hoe meer het voedsel het half uit—
gcbluschtc leven opwekte, hoe wanhopiger hij er
uitzag.
Zijn oogslag was onafgewend op het open ven
ster gericht, en M. Markus dacht, dat het eerste
gebruik, dat deze arme mensch van zijne terugge
keerde krachten zou maken, een sprong uit het
lage venster moest zijn hij zou voor altijd ver.
dwijnen, om zoo spoedig mogelijk dc betoonde
barmhartigheid tc vergeten.
Maar een weinig later deed de uitgeputte natuur
hare rechten gelden hy viel in diepen slaap en
M. Markus verliet de kamer, om liet tuinhuis op
te zoeken, waar de juffrouw het avondeten voor
hem iiad klaargezet.
nemen en er den geest van te verkrach
ten.
Velen hebben hun hert niet gesloten
voor dien indringenden wasem, voor dat
opbruischen der driften naar sioffclijk
genot en beïit. Zij zijn door hel voorbeeld
hunner ongeloovige geburen meêge-
sleept geworden en op den ongelukkigen
weg verdwaald, langs waar het maat
schappelijk/vraagstuk binnensleept. Zij
hebben vergeten dat volgens de kerke
lijke zedeleer, de werkman, wiens krach
ten hij in aanbesteding neemt, van wiens
scheppende macht hij gebruik maakt,
deel zijner familie maakt. Bij een kriste-
1 ijk huisgezin nemen de dienstboden
plaats onder de vaderlijke zorg en be
scherming van den patroon. Die kring
wordt wijder, omstrengelt allen die
eenigszins tot het huis behooren.
Gij, vriend lezer, die Bavo en Lievekan
zoo treffend en boeiend, uil dc pen van
onzen aantrekkelijke» gemoedsdicliter
Conscienscegevloeid,hebt gelezen,kent 't
toonbeeld van venen krislelijken patroon.
Weinige nijverheidsbazen hebben liet
zoover gedreven maar dezen die het
gedaan hebben, hebben nooit die rusl-
verstoorende werkstakingen gekend, die
alle gebieden der nijverheid hebben ge
teisterd. Zij zijn geacht en bemind
zij zijn de vader, de verzorger hunner
werklieden.
Op die plaatsen, in die werkhuizen is
de maatschappelijke kwestie opgelost en
indien men zoo overal hadt gehandeld,
nooit had zij bestaan.
Om alle misverstand te voorkomen,
waarschuwen wij den lezer bij voorbaat,
opdat hij niet meene hier deze of gene
kuur dit of dat voorschrift van Pastoor
Kneipp te onmoeten.
Het opschrift van ons artikel zou tot
die opvatting aanleiding kunnen geven
en wij bedoelen geheel iets anders.
Het geldt hier geen gezondheidsmaatre
gelen neen, onder den titel Zoo zullen
wij leven willen wij eenvoudig de mid
delen, de manier, de wijze van leven
uiteenzetten, zooals die door ons zou
moeten gevolgd worden in den toekom
stige» socialistischen staat.
Tot hiertoe hebben wij menigmaal aan
de kopstukken van het socialismus ver
weten, dat hunne leer dwaas in opvat
ting en beginselen, onmogelijk was in
de toepassing.
Wij hebben echter buiten den meester
gerekend.
In een lijvig boekdeel over de toekom
stige socialistische maatschappij deelt
ons een zekere Oswald Kochler mede,
hoe de leer van het socialismus zal wor
den toegepast en in praktijk gebracht.
Luister hoe wij zullen leven.
Hij at weinigen dacht aan het versolt gebakken
roggebrood, dat de boscliwachtcr nu op zijne tafel
had... Hoe trouw en lief zorgden toch die men
schen, hij ai hunne armoe, voor elkaar Juffrouw
Gricbel was eene brave vrouw, een goed wijf, en
ze had het hurt op de rechte plaats, maar hij zou
de forri llckes cn dc nieuwe aardappelen behoorlijk
moeten betalen dc oude molenaar had de vis-
sclieu niet uit liefde voor hem gegeven en de hove
nier van hel kasteel dc vroege aardappelen even
min.
En om de maat zijner ontevredenheid vol tc
meten, waren de twee meiden met haar rijven
juist aan den hoek van den tuinmuur bezig, bijna
vlak onder bel huiskc op den muur, en snaterden
onophoudelijk.
ooals ik u zeg. sprak dc eene, het kan mij
weinig schelen, dat dc oude mij den dienst heeft
opgezegd. Die worken kan als ik, kan iedcrcn dag
een anderen dienst krijgen.
.Maar om dezen lijd niat, viel do andere in.
Iu heel Tiilroda is geone plaats open. En het zou
ii nog wel eens kunnen gebeuren, dat ge moest
inkruipen hij menschen ah daar op de pachthoeve,
geen penning loon en knechtswerk op hel veld...
Kom, kom, de tegenwoordige heeft hel zoo
erg niet. De boschwachtcr helpt haar, waar hij
kan, zy mag blij zijn. En met het loon is het zel cr
ook nog zoo erg niet, nis de nirnscl.cn zeggen. Zij
heeft altyd uette Jeeren schoenen aan, dat heb ik
Vooreerst en voor alles moet iedereen
gelukkig zijn. Het geluk en de tevreden
heid is verplichtend voor eiken burger.
Niemand mag meer reden hebben tot
klagen alle verlangens moeten bevre
digd zijn.
Gij lacht, lezer 't Is een bewijs dat gij
de kwestie niet begrijpt.
Om zich een juist denkbeeld te vormen
I van het geluk dat ons wacht, passen wij
een oogenbhk de leer van Oswald Koch
ler op ons land toe.
België, veronderstellen wij, is in de
handen, in de macht der socialisten.
De grenzen worden gesloten en nie
mand mag meer het land verlaten. Er zijn
altijd menschen die hun eigen geluk en
hunne welvaart niet inzien, en zoo zou
den er wellicht ook nu nog gevonden
worden die konden meenen, met hun
geld elders een beter leven te kunnen
slijten.
Wanbegrip, dwaasheid De socialisti
sche staat zal iedereen verplichten geluk
kig te zijn in eigen land en eigen staat, en
wie liet mocht beproeven het land te
verlaten, zal streng worden gestraft.
Deze maatregel genomen aan het
werk
Men zal beginnen met de bezitters alles
te ontnemen wat zij tot hiertoe hebben
gehadgeld en goed huis en have. De
rijken zullen daarom niet arm of onge
lukkig worden neen, aan de grootste
bezitters /al altijd eene levensrent verze
kerd blijven, hoog genoeg om niet van
honger te sterven. Niet iedere rijke zal
echter die gunst genieten. Hoor hier M.
Oswald Kochler.
De vraag, aan wie eene levensrent
moet worden toegekend, zal worden
«bepaald en vastgesteld volgens de ge
dragslijst gehouden door de leden der
socialistische partij. Zullen als vijanden
beschouwd worden allen die reclit-
streeks hel socialismus mochten heb-
ben bestreden of hare leer bespot, en
ook allen die nadeel zullen hebben
gedaan of getracht hebben te doen aan
de leden van het socialismus.
M. Janson heeft dus vooreerst niets te
vreezen, maar wee aan de kas van
M. Frère, aan de millioenen van M.
Graux
Ziedaar het geluk van den rijke Be
schouwen wij een oogenblik de toekomst
van den socialistischen werkman.
Het loon van den arbeider wordt door
M. Kochler niet bepaald.Het verschil van
loon tussehen de verscheidene soorten
van weiklieden zal echter gering zijn.
Eene zaak staat onverbiddelijk vast. Al
leen de handarbeid zal recht hebben op
eenig loon ol eenige vergelding, de gees
tegaven niet.
Niemand, zoo verklaart de socialis-
tische wetgever, zal een hooger loon
mogen vragen ter oorzake van be-
kwaamlieidheid, talenten of andere
hoedanigheden. Wetenschap en kunst
wel gezien, al loopt zo iemand tien stappen uit don
weg, precies of men vergif aan het lijf heeft.
Ja, inbeelding heeft zij genoeg, bevestigde
dc andere. Ik zou wel eens willen zien, hoe ze hej
maken zal, als ze maar eerst in het schoonc,warme
nest van den bosehwachter zit. Zoo'n meisje, dat
van buiten komt invallen, ze mag van geluk spre
ken.
Nu, voor mijn paart, ze mag hem hebben.
Wat kan mij de heelc rommel schelen, als ik van
het Hcrlcuveld weg hen bromde de gestrafte cn
wierp eene rijf vol halmen op den houi-oppcr. Ik
kan dc flauwe praat van dc oude maar niet uit
staan. Dat komt me daar met den ecrslen den
besten iecglooper die op den weg ligt aanslijpen,
legt hem als een bakerkind in het bed, cn den
besten wijn, dien er in d«n kelder tc vinden is,
gieten ze hem in de keelhij laat het zich uatuur-
iijk welgevallen.
't Herlenveld trekt wel op een gekkenhuis. Wij
worden als een hond afgejakkerd, wanneer wc
eene deur open laten, zoo bang is men voor dieven
en ze balen ze zei ven in hui> Ik lachte me een
bult, als de knaap morgen wat mee op reis nam
uit het huis, dat zou ik de oude gunnen.
De heer van het goed trok liet venster van hel
paviljoen toe, dat het rammelde de twe kwaad
spreeksters kropen als verschrikte kwakkels achter
di huoi oppers en rijfden dc leste halmen zoa
ievcrig bijeen, als konden zij door hel drukke
worden niet betaald. Zij die meer dan
anderen ontwikkeld en begaafd zijn,
genieten reeds eene zedelijke voldoe-
ning die niet beloond kan worden
tol nut van het algemeen welzijn.
Wij willen M. Kochler niet volgen in
zijne subtiele wijsbegeerte, maar wat zou
M. Janson hierover denken T Zijne wel
sprekendheid heeft hem nog al wat opge
bracht. En onze andere drijvers en aan
voerders van het socialismus,die vroeger
niets hadden en nu niets doen en toch
rijk leven ten koste van het arme, ver
blinde werkvolk? Hoeveel zou M. Kochler
zelf verdienen met zijn boek over den
toekomstigen, socialistischen staat 1
Eene zaak is zeker, dat alle dusge
naamde voorstaanders van het arme volk,
Janson aan het hoofd, geen ander doel
hebben dan zich persoonlijk te verrijken
en te verheffen.
Wij moeien verder bekennen, dat in
den staat-Kochlerniemand zich dood zal
werken vijf uren per dag en die tijd kan
nog verminderd worden naar evenredig
heid van het werk. Aan de rust wordt
ook meer dan voldoende gedacht. Op den
leeftijd van 45 jaren mag niemand de
hand meer uitsteken tot den arbeid. Zoo
als liet gelukt is ook het renteuiersleven
op dien ouderdom verplichtend gewor
den. Als men zijn vijl en-veerligste jaar
bereikt heelt, is hel eerekruis verdiend,en
men ontvangt dagelijks de som van
één en frank vijf-en-twintig centiemen om
deftig met zijne familie te kunnen leven.
Wie zulk een toestand niet schoon
vindt, moet lastig te bevredigen zijn
G. L.
In Duitschland breekt de minister von
Zedlitz volkomeu met het stelsel van zijn
voorganger af en komt de rechten der
Kerk op behoorlijke wijze te gemoet.Hc-
paald wordt thans, dat de onderwijzer
moet behooren tot den godsdienst zijner
leerlingen en datde kinderen van verschil
lende religie strikt van elkander blijven
gescheiden. Het godsdienst-onderricht is
verplichtend en wordt door den pastoor
of zijn gedelegeerde gegeven. Bovendien
heeft de geestelijke T recht geheel het
onderwijs te bewaken en te verbeteren,
voor zoover het den godsdienst raakt.
Voorts zullen de geestelijke overheden
worden geraadpleegd en is hun toestem
ming noodig hij de keuze van leerboeken,
die een godsdienstig of historiscn karak
ter dragen. Eindelijk moet de pastoor
deel maken van den schoolraad zijner
parochie of zijner gemeente, tenzij hij
reeds Inspecteur is, ol een andere functie
hij liet onderwijs vervult, in dat geval
wordt een zijner onderpastoors benoemd.
Natuurlijk bevalt dit alles den liberalen
niet en zoo zegt bijv. Vossische
werk geen woord meer spreken.
VII.
Den volgenden morgend was men voor het
hoerenhuis al zeer vroeg in de weer. De heer
Markus zag door het venster de kleine Louise over
't gemaaide grasveld rondloopcn. Zij was iu ccn
licht kleed cn haar dikke, blonde haar was in een
wit uetje met blauw lint gevat.
Ilct jonge meisje zocht blijkbaar een verloren
voorwerp zy baalde hel hooi om en schudde zelfs
de oppers uit elkander. Eu de twee dienstmeiden
die van plan waien naar dan akker te gaan, ston
den er h|j tc lachen.
Gij hebt gisteren avond geen voet op bet
veld gezet, juffrouw Louise, dat weet ik zeker,
zegde do meid, welke den dienst was opgezegd. Gij
hoeft niet verder te zoeken, 't is jammer run den
tijd Zoo bliud zijn wij niat, dal wij uw pronkdu-
kaat zouden wegrijvou, zoo'n fluweeien lint van
een cl lang, zal men ook voor geen grashalm aan*
zien... En ik hrb u met mijne eigen ooren aan uwé
moeder hooren zeggen, dat gij gisteren nvond
evenals altijd, de pronkdukaat in het glazen bakje
op dc tafel gelegd licbl. Nu moet bet op eena waar
worden dat geen ander de dukaat kan ingqialnid
hel.hen dan nu. ik wil me den moud niet bran
den.
(Wordt voortgezet.)
