NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
Donderdag 24 Maart 1892, 10 centiemen per nummer 46s(e Jaar, IV0 2657
ARONNEMENTPRIJS l
ANNONCENPRIJS l
Politiek overzicht.
Herziening en Referendum.
Ophitserij.
De eerste Slis te Slatadi.
LANDBOUW.
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voo zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betalen.
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
N° 31, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen, fr i,00 Vonnissen op
3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Hoeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door de Pos
ontvangen, rijn ten laste van den schuldenaar.
CalqM
AELST, 23 MAART 1892-
Frankrijk. Hoe logiek. Ge zoudt,
voor uw plezier, de fransche gazetten le
zen, telkenmale dat er iets gebeurd te
Berlijn.
Er mag te Berlijn geen vechtpartij
plaats hebben, geen woelige betooging,
g;en lawijdmakende zitting in den Rijks
dag, geen ministerieele crisis, of al de
Parijzer bladen beginnen, op eenen toon
van slecht verborgen vreugde, uit te roe
pen het duilsche kraam stort in een,
buitschland is om zeep
We bekennen dat de tegenwoordige
crisis voor keizer Willhelm in 't bijzonder
en voor de Duitsche politiek in 't alge
meen geen goed kan doen maar we
kunnen ons maar niet inbeelden dat
Duitschland daardoor zal uiteenbrokke-
len.
En dan nog, willen de Fransche ga
zetten logiek blijven, dan moeten ze be
kennen dat Frankrijk op zijne laatste
beenen aan 't loopen is.
De dynamiet-ontploflingen te Parijs
maken meer gerucht dan de woelingen
te Berlijn en als er sprake is van ministe
rieele crisissen zouden de Franschen
goed doen dat potje gedekt te houden.
Wat dc ineenstorting van Duitschland
betreft, zij nemen hunne wenschen voor
werkelijkheid.
Duitschland. Crisis te Berlijn.
Caprivi is uit Hubertusstock teruggeko
men, alwaar de keizer en hij zich met el
kander hebben verstaan.Caprivibijfl rijks
kanselier, maar zal zijne betrekking van
Eruisisch minister-president neêrleggen.
e aanvraag van den minister Zedlitz om
ontslag is door den keizer aangenomen.
Het is nog onzeker, wie tot pruisisch
minister-president zal worden benoemd.
Over Parijs wordt l Berlijn gemeld,
dat Caprivi zekere waarborgen van den
keizer heelt verkregen en hij onder die
voorwaarden aan het bestuur zal blijven.
Het zou nu wel eens belangrijk om
weten zijn welke waarborgen Caprivi
van den keizer gekregen heeft.
Wat het ontslag van graal Zedletz aan
gaat de liberale bladen juichen en jubelen
daarover. Natuurlijk
De gezondheid van von Bismarck.
Volgens den Hamburgschen correspon
dent, zou prins von Bismarck lichtelijk
ongesteld zijn, ten gevolge eener ver
moeiende reis naar Hamburg, die hij
over weinige dagen deed.
Hij moestdijnsdag naar Ratzeburg gaan
om er deel te nemen aan de vergadering
der distriktstaten.
Ten gevolge echter zijner ongesteld
heid, is de reis opgezegd.
(27* Vervolg).
Hij beschreef haar. die in éénen adem weende
en lachte, de geheele inwendige, doelmatige ver-
derling van bet huis en bleef iyar bet uiterlijk te
oordeelcn, volkomen bedaard bij de bespottelijke
aanmerkingen eu eiscben van den schout, in wien
eensklaps de grootc mijnheer wakker werd. De
onverbeterlijke stoeffer was dadcigk weer meester
vau het terrein, bij bouwde het huis. Hij sprak van
parketvloeren, van met fluweel overtrokken meu
bels, die bjj voor het salon sou aanschaffen en had
heel wat te zeggen, dat er geen eigenlijke oprij
was, die de aankomst van eene fatsoenlijke ekwipa-
gie toeliet. En daarbij hinkte hij in opgewonden
stemming dojr dc kamer en sloeg zijn gelapten
kamerja|>on, uit welker zak een verschoten katoe
nen zakdoek hing, op majestueuze wijze als eene
luslbare pi ls over de borst samen.
De heer van liet HertenveM glimlachte en drukte
de zieke, die hem bij deze uitlatingen angstig aan
keek, gerusmellead .de J»iHf»..m*rbij bijluar
Spanje. De Spaansche regeering is
met de spoorweg-maatschappijen over
eengekomen om de tarieven der sneltrei
nen met 12 p. h. te verhoogen, als ver
goeding voor de verliezen, die op den
ongunstigen wisselkoers worden geleden.
De ministerraad hield zich voorname
lijk bezig met de Cubaansche begrooting;
op de uilgaven werd 27 millioen pesetas
bezuinigd. De uitgaven werden vastge
steld met fr. 21,800.000 of 3,500,000
minder dan in het vorige budjet. De ont
vangsten overtreffen de uitgaven.
De minister van marine kondigde aan,
dat hij op zijne begrooting meer dan een
millioen had bezuinigd. De minister van
oorlog had het gebracht tot 10 p. h.
Alle geruchten betreffende een ver
wisseling van ministers kunnen worden
De beraadslagingen over de begroo
tingen gaan aan haar einde komen en
weldra zal de Kamer de redetwist over
de herziening aanvangen. Het verslag
van M. de Smet-de Naeyer, komt aan de
Kamerleden meêgedeeld te worden.
De liberale drukpers poogt te doen
gelooven dat de leden der katholieke
meerderheid gunstig gestemd zijn voor
het referendum.
Deze bewering is door M. Woeste, in
algemeeue vergadering der Katholieke
Vereeniging van Brussel gelogenstraft
geworden. Onze achtbare Vertegenwoor
diger drong er op aan dat de katholieke
drukpers len minste de katholieke Volks
vertegenwoordigers niet zouden voor
stellen als gunstig aan het referendum,
terwijl zij in der waarheid het zullen
blijven bestrijden.
Alles wat de katholieke Kamerleden,
gezien de omstandigheden, geoordeeld
hebben te moeten toestemmen, is het
vraagstuk van het referendum op het
programma der herziening te laten
schrijven.
't Is de grondwetgevende Kamer welke
over deze kwestie zal te beslissen
hebben.
Verre van op die kwestie hunne denk
wijze te verloochenen, hebben al de
katholieke Kamerleden met M. Woeste
aan 't hoofd uitdrukkelijk verklaard dat
zij al hun recht voorbehouden om het
referendum met woord en daad te be
vechten.
Dit wordt overigens klaar en duidelijk
bewezen door 't verslag van M. de Smet-
de Naeyer.
Z. M. de Koning blijft van zijnen kant
ieverige progagande maken ten gunste
dezer nieuwigheid en de politieke man
nen die hem behulpzaam zijn worden ten
zegde, dat hij in Berlijn naar een gcmakkelijkcn
rijstocl bou omzien, waarmee zij naar zijn huis
kon orergebracht worden. Daarna stond hij haas
tig op. Het was zeker dc bedompte lucht der
woonkamer, die hem kloppend en prikkelend het
bloed naar de slapen joeg cn hem naar buiten
dreef, hij ging alleen, om frissche lucht te kunnen
inademen, ja, eenig en alleen daarom... Hij kon
ook door de poort van de voorplaats Daar huis
terugkeeren maar daar brandde dc ion op den
verwaarloosden, met stcencn bezaaiden rijweg,
terwijl de tuin met zijne hoornen koele schaduw
aanbood, en waarom zou hij dus niet door den tuin
gaan.
XII.
Hij hield de hand aan dc deur van het hekken
geslagen, opdat het bij het dichtvallen niet knarste
en bleef ren oogenblik onbeweeglijk in het lom
mer van de frambozen staan, omdat het daar zoo
koel wa».„ En daar zag hij het meisje op de afge
maaide grosplek staan, op het oogenbiik dat zij
sich oprichtte on den zakdoek van de gouvernante
uil den zak haalde, om er haar aangezicht meé tr
bedekken dc intimiteit tussclicn meesteres en
dienstbode strekte zich dus, naar liet scheen, ook
tol gemeenschap van goederen uit.
Zij stond m» t den rug naar hem toegekeerd en
un de beweging barer schoudert zag bij, dat zijl
paleize allervriendelijkst onthaald. Geene
gelegenheid laat Z. M. de Koning ont
snappen om de politiekers over het
referendum te handelen en verklaart zich
hoogst verwonderd dat het bij 't volk
zooveel tegenzin verwekt.
En inderdaad het volk beeft afkeer van
het referendum en men zal goed het land
met groene vluchtschriften te overstroo-
men hebben, om te doen gelooven dal
die koninklijke gril eene nationale daad
zijn zal 't zal al boter aan de galg ge
kletst wezen...,
Neen, wij, Katholieken willen van het
referendum niet.... Weg dus met het
referendum
Le suffrage Universel hitst niet alleen
de koolmijners op door woorden maar
ook door printen.
Zaterdag II. deelde dit socialistisch
orgaan eene print meé die inderdaad
schandalig en walgelijk mag genoemd
worden.
Deze print stelt een kermend en kla
gend en tot wanhoop gedreven volk voor,
dat door de gendarmen ongenadiglijk
met sabel, bajonnet en kolf wordt ver
dreven en ten gronde geslagen.
Vrouwen cn kinderen worden omverre
gestooten, neêrgesabeld en op de vlucht
gedreven.
Waarlijk 't is hatelijk,eerloos aldus van
het ongeluk te gebruiken om de werklie
den tot revolutie op te hitsen.
Gansch 't land door worden de banden
in een geslagen om hulp en vertroosting
ie brengen aan hen die de slachtoffers
zijn geworden van eene verschrikkelijke
mijnramp en die geene menschelijke
macht hoe krachtig ook, kon vermijden
of te keer gaan en de eerlooze socialis
tische schrijfelaars pogen haat en wrok
in de harten der ongelukkigen te doen
ontkiemen.
Zij willen den werkman opvijzen dat
het algemeen stemrecht de wonderplei-
ster zal wezen die hen alles verschaffen,
die alles genezen zal 1
Schaamtelooze volksbedriegers zijn het
die dat beweren.
Maar wat is 'l De socialistische bel
hamel willen in den grond van geene
herziening,van geen algemeen stemrecht,
van geene heropbeuring des volks, neen,
neen, dat willen ze niet... Wat ze willen,
is de revolutie die hen zou toelaten langs
den rug der gefopte werklieden, naar
omhoog te klauteren, in ander woorden
tot fortuin en eereambten te geraken,om
dan later dezen die de onbewuste werk
tuigen hunner verheffing zijn geweest
met verachting te verloochenen
snikte. Bijna in betzelfde oogenblik stond hij naast
haar.
Waarom weent gij t vroeg hij iialf ipottend,
half onrustig. Het meisje gaf ecu kreet viu schrik
en liet onwillekeurig dco zakdoek van het aange
zicht vallen. Ja, dc oogleden waren rood van het
weanen, maar nit de oogen flikkerde den vrager
de diepste verontweerdiging tegen. Zij antwoordde
niet en Dam de sikkel van den grond op, als ware
zij van plan, haar werk te hervatten, zonder van
hem of zijne vraag rekening te houden.
Krijg ik geen antwoord vroeg hij verder
met aarzelende stem.
Zij was blijkbaar me', zichzelvc in tweestrijd.
Niet eer, voor ik u bewijzen kan, dat gij mij
zwaar beleedigd hebt, klonk het gedempt tusschen
de tanden door, die zij op elkaar geklemd hield.
Ziet gij kans, dal te bewijzen Hij lachte. Ik
zou wei eens willen weten, hoe gij dat zoudt aan
leggen. Maar dil zeg ik u, zijn toon sloeg ccnsklap»
om en werd driftig, ik zou u op de blode knieën
om vergiffenis willen vragen, indien gij mij over-
tuigdet.
Zij zag verrast, met twijfelenden blik op en werd
gloeiend rood, daarna liet zij het hoofd op de borst
zakken, als ware zij zich inderdaad van schuld
bewust.
Ik wist het wel, zegde hij bij dezen aanblik
verachtelijk, gij waart gisteren avond in hetGra-
venhout.
Bijzondere briefwisseling van Het Han
delsblad.
Zooals gij weet waren de eerw. hh.
d'Hooghe en Janssens goed en wel aan
gekomen iu 't begin van januari en, zoo
als ge wel veronderstellen kunt, werden
zij er onthaald met zooveel geestdrift en
hartelijkheid als in Afrika mogelijk is.
Na te Matadi kennis te hebben gemaakt
met de blanke agenten en de zwarte
arbeiders van de spoorwegmaatschappij,
de Staat en de verschillige te Matadi ge
vestigde compagnies, gingen de twee
priesters terug naar Boma, om er de
kostbare raadgevingen te vernemen van
P. Huberlant.die sedert zoovele jaren hel
hem toevertrouwde heilige ambt uitoe
fent en iedereens achting en vriendschap
geniet.
Toen zij dezen plicht hadden volbracht
keerden de eerw. hh. d'Hooge en Jans
sens den 26 januari laatstleden naar Ma
tadi terug met de stoomboot Heine des
Beiges. Zij maakten hunne voorloopige
inrichtingen in orde vooral met het
oog op de H. Mis, die zij voor de eerste
maal te Matadi zouden celebreeren.
Ik moet zeggen tot lof van de ambte
naars van Maiadi, dat zij eene voorbeel
dige bereidwilligheid, ja, vriendelijkheid
aan den dag legden om de taak der moe
dige priesters te vergemakkelijken.
Die eerste Mis was eene grootsche en
roerende plechtigheid in al haren een
voud. Zondag 31 januari waren wij allen
blanken en negers, verzocht de eerste
mis, die te Matadi werd gecelebreerd, bij
te wonen.
Eenige minuten voor 10 ure waren al
de plaatselijke overheden, bijna al de
blanken agenten en een groot aantal ne
gers voor het hotel van Matadi. De groot
ste zaal van dit gebouw zou voor de
plechtigheid worden gebruikt, en men
kon waarlijk geen beteren keus doen.
Het altaar was geplaatst op twee ne
ven elkander geplaatste en op houten
kisten gezette tafels. Eenige stukken goed
bedekten deze ellendige installatie en op
een rood stuk fluweel stond het zilveren
kruisbeeld, tusschen twee brandende
keersen. Ik geef die kleine bijzonderhe
den om u de haast te doen begrijpen,
door die weerdige priesters in't volvoeren
van hun heilig ambt aan den dag gelegd.
De zaal, tijdelijk in kerk veranderd,was
kroppensvol en meer dan een neger, te
laat komende, kon zelfs het altaar niet
zien.
De plechtigheid begon te midden van
eene ingetogenheid en eene godsvrucht,
die aan alle katholieken ten voorbeeld
dienen kon. Hadden vele der aanwezigen
geen kerkboeken, hun gebed was er niet
minder vurig om.
Na het Evangelie richtte de eerw. heer
d'Hooge eene korte preek tot de aanwe-
Gij ook, wierp zij hem kalm tegen.
Deze bedaardheid Irof hem, cn daarbij schaamde
hij zich in het diepst zijner ziel over dc wijze
waarop bij liet meisje bespied bad,
lk wist niet, dat men in het boschwachters-
huis do voorbijgangers controleerde, zegde hij,
tassclien verlegenheid cn kwaadheid wankelende.
Daartoe heeft men in liet boscliwachtershuis
tijd noch lust, hernam zij even kalm als pas gele
den. De hou 1 sloeg aan
En toen zaagt gij uit naar dengene, die thuis
verwacht werd, vulde hij_ spottend hare woorden
aan. Het avondeten was gereed hij behoefde
slechts aan de gedekte tafel plaats te nemen. Hij
beeft geen klagen 1... Gij zijl al verwonderlijk goed
uwe aanstaande woning.
Z|j zag hem eerst bevreemdend nan daarop
scheen zij hem plotseling te begrijpen. Zij werd
rood, en om hare mondhoeken speelde een spot
tend lachje, dat zij met moeite bedwong.
Wij zullen toch het huis in het Losch niet
betrekken f sprak zij half vragende.
Wij zeker niet, indien gij daaronder ook de
familie van den schout verstast. Ik geloof, dat
mejuffrouw Agues er hartelijk voor zou bedanken
bij haar gewezen kamenier onder dak te komen.
Het boschwachlcrahuis in 't Gruvrnlioul be
hoort aan den prins, hernam zij, haar glimlach
geheel onderdrukkende, maar ik weet niet, hoe ik
ooit aan het recht zou komen, daarover le besehik-
zigen ik geef u den beknopten inhoud
zijner aanspraak:
Beminde broeders en vrienden,
Het is niet zonder groole ontroering
dat ik dees eenvoudig altaar genaderd
ben. De herinnering aan de eerste viering
der Mis te Matadi zal mij steeds aan een
der schoonste dagen mijns levens doen
denken en ook voor u, ik heb er de over
tuiging van, zal het eene duurbare en
zoete herinnering blijven.
In België wisten wij dat zooveel
verkleefde mannen zich opofferden voor
dat grootsche en heerlijke werk der be
schaving van Afrika. Die mannen hebben
ons geroepen, wij zijn gekomen wij
zijn apostels des vredes, en wij komen
u dien brengen en uwe zielen redden.
Ik zal alle dagen bidden voor u
blanken en negers. Laat mij vooral toe,
door mijne gebeden de zegeningen de»
Hemels in te roepen op onzen doorluch-
tigen vorst, onzen beminden koning
Z. M. Leopold II en op de overheden van
den Congostaat.
Ik zal bidden ook voor onze arme
zwarte broeders, als wij de kinderen
van éénen zeilden vader, God Almach
tig
Die aanspraak verwekte meer nog de
godsvrucht der aanwezigen en te midden
eener indrukwekkende stille weêrklonk
het Ite Missa est..
Wij kunnen u niet genoeg zeggen hoe
gelukkig wij zijn over de aankomst dezer
twee brave priesters. Een ding ontbrak
ons hier nog de apostels van ons geloof.
Nu zijn zij in ons middende Hemel
weze gedankt!
Het kweeken van konijnen.
Algemeener wordt de klacht, dat de
eerste levensbehoeften hoe langer hoe
duurder worden, en dat met name vleesch
voor den minderen man, omdat hij meer
van zijne krachien moet vergen, noodi-
ger dan voor den rijke, toch voor velen
onder hen een artikel van weelde is
van weelde, zoodat soms eens in de
week, meestal echter alleen bij zeer bui
tengewone gelegenheden, dus enkele
keeren per jaar, vleesch op tafel komt.
Maar waarom dan het kweeken van
een dier, dat iu vruchtbaarheid zijns ge
lijken zoekt van het konijn zoo
weinig opmerkzaam geschonken
'l Is enkel het gevolg van onkunde, van
niet te weten dat het kweeken van konij
nen zeer winstgeveud is.
Engeland, doch vooral Frankrijk en
België zijn dür om het te bewijzen, d?t
geen onzer huisdieren zoo nuttig is en
zich met minder moeite voortteelen laat
als het konijn.
Doch de vraag naar konijn is zoo, dat
de prijs steeds stijgende is en genoemde
rijken nog in lang niet aan de behoefte
kunnen voldoen.
ken. Ik ben overigens den langsten tijd in Thurin-
gen geweest wanneer juffrouw Agnes Frans
gaal, dui. verdwijn ik ook, oiu inga brood in Se
ijde wereld le zoeken.
In stomme verbazing staarde hij haar aan.
Ik zou u gelooven, zegde hij langzaam, zon
der zijnen blik van haar af te wenden, indien ik
niet wist, dat gij valsch zijt.
Hare lippen beefden, maar zij nam de beschul
diging schijnbaar kalm op.
Ik spreek u niet tegen, waartoe zou ik ver-
gcefsclie moeite doen Gij ziet door een beslagen
bril, cn ik inag geen vinger uitsteken, om u de
waarheid te doen zien... Alleen spijt het mij, dat
gij in één opzicht tiet recht hebt, mij ook later U
verwijlen, dat ik een valsch spel gespeeld heb.
Ja, het verantwoordelijke spel van vrouwe
lijke behaagzucht, zooals gij het uwe volleerde
dame hebt afgezien.
Neen, tot die bekentenis zal ik nooit komen.
Zij zegde dit op vasten toon, terwijl zij Item vrij
moedig in de toornige oogen staarde.
Hij glimlachte ongelouvig ik zou wel esna
willen welen, hoe dj man in het boscbwacblcr*-
huis daarover denkt.
Die denkt en zegt lederen dag opnieuw
Goddank, dat de treurige tijd op de hoeve achte
dei rug i«. Hij heeft liet gelukkige gevoel vau ver*
lossing, evenals ik.
(Wordt voortgezet.)
