Zondag
17 April 1892,
10 centiemen per nummer
46sle Jaar N. 2664
NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
1EID VAN DEN SCHOUT.
De rechtstreeksche raadpleging.
DE DENDER-BODE.
AISONIVEMKIVTPKIJS
Dit blad verschijnt den Woensda» en Zaterdag van iedere week, onder
dagleekening van den volgenden dag. De prijs ervan is G frank 's jaars
fr. 3.2b voor zes maanden fr. 1,7b voor drij maanden, voorop te betalen
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C- VAW DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutslraat,
N. 31, en in alle Postkantoren des lands.
Ai\;\TOi\c:ENPHiJS
Per drukregel, Gewone IK centiemen Reklamen fr. 1,0W Vonnissen op
3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De onkosten der kwitantiën door d« Post
ontvangen, aijn ten laste van den schuldenaar.
Guique tunm.
AELST, 16 APRIL 1*92
Politiek overzicht.
Frankrijk.Oorlog aan de religie
-• Dat do bisschop van Mende, Mgr
Baptilolier, wegens een herderlijk
schrijven betreffende de plichten der
katholieke kiezers, in ae Fransche
Kamer van afgeveerdigden bcleedigd
en door de regeering met traktements
inhouding gestraft werd, was al erg
genoeg.
Maar wat te zeggen, als men weet
dat die herderlijke brief nog niet eens
van den preekstoel was afgekondigd
en nog zelfs niet aan de geestelijkheid
verzonden
Charles Chincholle van den Figaro
die den bisschop te Mende kwam in
terviewen, vernam dat de bisschop
voornemens was geweest het betwiste
mandement eerst op Beloken Paschen
te laten voorlezen, onmiddelyk voor
de verkiezingen.
Voor zaken naar Parijs reizende,gaf
Mgr het manuscript van het amende
ment en van een begeleidend schrijven
aan de geestelijkheid, aan den vicaris
af, opdat deze in zijne afwezigheid
voor het afdrukken zou zorgen.
Ieder drukker is echter in Frankrijk
verplicht een exemplaar van hetgeen
hij drukt aan de prefectuur ter inzage
te verschaffen, en nu stelde de prefect
in dit mandement zooveel belang, dat
hij vijf exemplaren vroeg. De drukker
verschool zich achter het beroepsge
heim en nu ging de commissaris naar
het bisdom en wist, door een der be
dienden schrik aan tejagen.eene proef
te bemachtigen, welke hij aanstonds
naar Parijs stuurde.
En ook détar was de haast zöö groot
dat een interpellatie in de Kamer werd
toegelaten over een nog slechts in druk
gegeven bisschoppelijk schrijven en dat
de minister den Disschop reeds wegens
eene voorgenomen openbaarmaking
strafte
Als de republikeinen nog schaamte
kunnen gevoelen, dan zullen zc zoo
veel oneerlijkheid, zooveel valschheid
met verontweerdiging afkeuren.
Toen Mgr Baptifolier in zijn diocees
terugkeerde, werd hij door de katho
lieken van Mende, bij wijze van pro
test tegen het vrijmetselaarsgouver
nement, eene schitterende ovatie ge
bracht. Een in der haast opgerichte
eereboog werd door de politie omver
gehaald, maar zij kon niet beletten
aai een dichte schare van geloovigen
den vervolgden bisschop aan de statie
afwachtte en toejuichte.
De eclitgenoote van den conserva
tieven algeveerdigde Grousset, met
hare kinderen aan de hand, die den
bisschop bloemtuilen boden, vroeg
(3te Vervolg).
Bij zijn na lerkomen was de huisdeur zonder geraas
opengegaan, en even zacht was de hoschwachter de
trappen afgekomen. Op Duisterenden toon had hij den
ruiter begroet, het pcerd bg den teugel genomen en
een paar maal op- en neergelcid, terwijl de andere af
gestegen en in huis gegaan was.
Mi-schien ware op dit oogenblik het raadsel opge
lost. indien de dashond niet tusschen beide was geko
men. liet dier liep, uit het huis springende, blaffende
om het peerd heen, tot ecnen schop van zijnen mees
ter hem tot zwijgen bracht en hem uit den weg slin
gerde. juist in de richting waar de luisteraar achter den
boom stoud.
Toen de hond opnieuw aansloeg, kwam de landheer
te voorschijn en sloeg, oogeuschjjnlij. onverschillig
voor hetgeen er om hem plaals greep en zonder op den
hoschwachter ie lellen, den weg naar huis in. Later
was hij naar het hoschwacliters nis teruggekeerd,
waar het blauwe licht in de hoek kamer altijd als eene
aan Mgr om den zegen. Vive Monseig
neur riep de schare, en de bisschop
antwoordde met eene liertelijke toe
spraak.
«Wat had ik kwaads gedaan? zegde
Mgr. Ik had een amendement van
nauwelijks twintig regels geschreven,
waarin ik noch van dc republiek,
noch van de regeering sprak, maar
enkel de geloovigen vermaande om
voor vrienden van den godsdienst te
stemmen. Ik bad daar alleszins het
recht toe. Gij allen zijt daarvan over
tuigd, en uwe tegenwoordigheid
strekt om er getuigenis van af te leg
gen Daarvoor mijn dank
Vive Monseigneurweerklonk het
nogmaals en, in weerwil van de gen
darmen, begeleidde de menigte den
bisschop, die te voet ging en door M.
Grousset ondersteund werd,naar zijne
woning waar de geestdrift zich nog
maals krachtig uitte.
Univers en Monde,Autorité, Figaro,
Gaulois, enz., hebben inschrijvingen
geopend om aan Mgr het ingehouden
staalstraktement te vergoeden.
Mgr Baptifollier heeft ook verklaard
dat, ondanks het gebeurde zijn man
dement op den bepaalden datum in al
de kerken van zijn diocees zal gelezen
worden.
Engeland. Toestand van het
Engelsche leger.Er heeft een blauw
boek het licht gezien, de getuigenissen
inhoudende welke zijn afgelegd voor
de commissie, door den minister van
oorlog benoemd, om een onderzoek in
te stellen naar den toestand van het
Engelsche leger en daarover verslag
uit te brengen.
Het blauwboek maakt indruk, omdat
de voornaamste getuigen eenstemmig
den ellendigen toestand van het leger
erkennen.
De adjudant-generaal sir Red vers
Bulier verklaarde dat geen bataljon
voetvolk effectief marschveerdig is
Sir Evelyn Wood zegde dat nog geen
50 p. h. van zyne soldaten bekwaam
zijn in het kamp van Alderschot hunne
plichten te vervullen, en dat velen
zelfs niet eens voor den dagdienst be
rekend zyn Voorheen kon Engeland
in geval van oorlog op Alderschot
rekenen, maar thans bevindt zich
aldaar slechts één bataljon dat voor
den dienst in het buitenland geschikt
is. De manschappen zijn welgemanier
der, aangenamer in den omgang, en
beter ontwikkeld, maar tevens jonger,
met minder weerstandsvermogens. De
engelsche soldaten zijn in een woord,
niet berekend voor de krijgsplichten.
In Oost-Aziö hebben de inlandsche
soldaten ten hoogste 50 engelsche
ponden bij zich te dragen de Engel
sche soldaat daarentegen moet 60 pond
meevoeren. Gedurende twee jaren,
vervolgde dezelfde getuige, liet ik de
blccke ster in liet bosch scheen, maar noord en ruiter
ii verdwenen ais een nachtelijk spook. De houten
stoel mot hoogc rugleuning, waarop het meisje geze
ten had, was ledig en verlaten, en van het gemompel
in den donkeren hoek bereikte geen enkel geluid zijn
oor. Dc raadseiaehtigc drukte had opgehouden, /.ekcr
tot vreugde van den eenzamen huisbewoner, die nu al
leen bij de half overdekte lamp zal met het schoone,
gebaarde hoofd over een boek gebogen.
En het fantastisc'.e weefsel, dat M. Markus zich
zelf gesponnen had, werd al dichter en dichter gewe
ven... De jood, dit voorden koop van een peerd op
het goed kwam, vertelde, dat een Zigeunertroep de
stad was doorgetrokken en veel opschudding gemaakt
had, omdat hun niet was toegestaan, daar den nacht
door te brengen. Overigens waren het heel knappe
menschcn geweest en peerden hadden zij gehad, ware
prachtexemplaren van een edel ras, natuurlijk gesto
len 'goed uit de hongaarsche steppen.
En dadelijk na dit bericht beklaagde zich een knecht
bij Peter Griebel, dat de boschwachter hem tegenwoor
dig altijd dc deur voor de neus dichtsloot en hem als
een dief op «len rijweg afscheepte, als hij met eene
boodschap van zijnen meester kwam dal waren aan
wijzingen, die niet te vergelen waren.
Nu, hij zou uitmaal de bruine oogen door en door
zien. Hij zou al zijne scherpzinnigheid afwenden en
zijn dwazen drift onderdrukken, om met een helder
hoofd tegenover het onbegrijpelijk meisje te staan-
soldaten te Alderschot niet geregeld
marcheeren, omdat zij daartoe onbe
kwaam /.ijn. Het meeste wat van hen
geëischt kan worden, is een wandel
tocht van 2 uren met herbaalde rust.
Dc hertog van Cambridge, veld
maarschalk, moest bij zyn verhoor in
hoofdzaak de juistheid erkennen van
hetgeen door sir Evelyn Wood was
aangevoerd. Onze recruten, voegde de
hertog er bij,zyn tegenwoordig geheel
nieuwelingen zoo goed als geen oud
gedienden komen er. terwijl de onder
officieren onbevoegd en te jong zijn.
Eene snelle mobilisatie van twee le
gerkorpsen, zou ondenkbaar zijn en
die van één legerkorps twijfelachtig.
Lord Wolseley getuigde in gelijken
geest. Ingeval van eenen inval, zegde
deze, zou Engeland moeten rekenen
op de vrijwilligers,die den belangrijk
sten factor van de landsverdediging
vormen. Bleef Engeland zonder zijne
volunteers, het staande leger zou ver
driedubbeld moeten worden.
Do hertog van Connaugt, legerbe
velhebber te Portsmouth, erkende
eveneens de onvolkomendheid des
legers.
De meeste getuigen bepleitten eenen
korten diensttijd. De hertog van Cam
bridge daarentegen kwam op voor de
afschaffing van het stelsel van den
8jarigen diensttijd.
China. De keizer en de vreemde
mogendheden. Uit Peking verneemt
de Times dat de onderhandelingen
over het jaarlijksche verhoor des kei
zers aan de buitenlandsche gezanten,
mislukt zijn, ten gevolge van geschil
led tusschen de gezanten onderling.
De Fransche gezant moet bevel heb
ben ontvangen te doen als de Russi
sche, die weigerde de leiding van den
Duitschen deken te erkennen. De
Fransche en de Russische gezanten
eiscliten een verhoor in het keizerlijk
paleis, waarin de ontvangst van den
Oostenrijkschen gezant onlangs niet
heeft plaats gevonden.
De Chineesche minister van buiten
landsche zaken raadde het indienen
aan van een gemeenschappelijk adres
der gezanten, waarin om verhoor zou
worden gevraagd hiertoe werd be
sloten, maar toen in het adres de
woorden bleken voor te komen aan
gezien de West-Europeesche hoofden
van Staten de gely ken des Chineeschen
keizers zijn,weigerde de Chineesche
minister het adres verder te lezen, en
gaf hij liet document terug, verkla
rende dat de onderhandelingen waren
afgebroken.
Voor wie aanziet nu die Chineesche
keizer onze Europeesche vorsten
Waar de pretentie zich toch nestelen
gaat
wanneer /.ij kwam en zy zou weerkomen. Zy was
wel is waar diep gekrenkt weggegaan, maar zij had
ook gezegd Ik kom morgen terug, om naar de
woud te zien.
En daarop vertrouwde hg, zou vast als op den
handslag van een eerlijk man. Hij droeg de grootste
zorg voor het verband aan zijne rechterhand, hoe las
tig het hem ook was zij zou zien, dat hij trouw op
haar gewacht had.
Zoo verdroeg hij standvastig dc waarlijk verstikken
de nainiihlaghilte. di- in het paviljoen heerscMc. Dc
deur naar den buitentrap stond wijd open, opdat de
geneeskundige hulp rechtstreeks tot htm kon komen
maar het eene uur na het andere verliep.
De weg langs het denncnboschje bleef doodstil en
verlaten zelfs geen vlinder fladderde over den geber-
sten, met wit stof Bedekten weg, waarop de lucht als
in een bakkersoven verhit bleef staan... Nrg stond de
hemel strak als een onbeslagen blauwe glazen klok
boven dc dorstige aarde, maar de soherpe lijn aan den
horizon van het bosch begon zwakker te worden.
Zachtkcns rees in ds verte de nevel op en vertoon
de zich eindelijk onder verschillende vormen boven dc
toppen van het geboomte da ecrsle wolken sedert
vele dagen. En evenals zij zich uitzetten en met lange
armen langs de blauwe lucht voortkropen, zoo groeide
ook het ongeduld van den wachtende. Als het
meisje zich wachten Uet, tot wanneer hel ouweer los
brak, dan zag hjj haar vandaag niet meer.
Onze geëerde lezers weten dat Dender-
bode zich in de rangen heeft geschaard
van de overtuigde tegenstrevers van het
koninklijk referendum. Dit belet nogthans
niet dat wij het woord willen vetïeenen
aan een voorstander van dit stelsel. Dc
schok van den redetwist baart licht, zegt
men, en hierom willen wij de kwestie
van 't referendum onder een ander oog
punt beschouwd, aan 't oordeel onzer ge
ëerde lezers onderwerpen.
Te midden van den hevigen tegenstand,
dien het referendum onder het volk vindt,
mag men zich wel eens de vraag stellen
waar liggen de oorzaken van dit feit. En
hierop moet ik antwoorden Omdat men
zich geen juist denkbeeld, geen net be
paald gedacht vormt van die voorgesla
gene nieuwe instelling.
In zijn grondbeginsel, moet inen be
kennen, is het referendum prachtig,'t is
inderdaad het volk dat beslist, dat het
laatste woord heeft, het volk, dat aan
zijnen vorst zijn zienswijze doet kennen
over eene wet, die aan zijne bekrachti
ging is onderworpen. Zoolang men aan
het referendum denkt in zijnen uitslag is
men het eens om het goed te keuren,maar
dan begint men aan 't schermen te vallen
als er spraak is van het iniatief, die niet
aan 't volk behoort,maar alleen in de han
den van den koning is.
Het referendum, zegt men, moet
den weg openen tot persoonlijk poli
tiek en dit kan slechts noodlotiige
gevolgen na zich slepen voor het be
staan van het monarchisch grondbegin
sel. Met het referendum wordt de koning
alleenheerscher en ons parlement heeft
met zyne macht en voorrang, ook de rede
van zijn bestaan verloren
Hierop wil ik een oogenblik stil blijven
en een woord reppen over die zwartzich-
tige voorspellingen
Het referendum moet den weg openen
voor den koning tot persoonlijke staat
kunde Geeft art. 26 der Grondwet hem
dan het recht niet wetsontwerpen voor te
dragen is hij geen der factoren der wet
gevende macht
Men zegt, de koning moet daardoor in
het gedrang der partijen geraken.
Veel min dan tegenwoordig. Wie heeft
nog voor oogen niet den hevigen tegenstand
die de ongelukswet van 1.879 in het land
vond; heeft men vergeten hoe de katho
lieke dagbladen den koning bezworen van
zijn vetorecht gebruik te maken en |te
weigeren de wet te bekrachtigen
Van zijn vetorecht kon de koning geen
gebruik maken zonder in den hevigen
strijd van scherp afgeteckende partijen te
vallen, en hunnen haat en wrok op den
rug te laden.
Had het referendum bestaan dan had
de koning zich van den wil van het volk
kunnen overtuigen en naar die raadge
vingen handelen.
Hij nam z(jnen hoed. sloot de glazen deur achter
zich en ging het trapke af, en op het oogenblik dat hij
den weg betrad, werd het ook levendig om den hoek
van het kreupelhout. Voor het onstuimig hartkloppen
hij den wachtenden man, bleek echter geen reden te
bestaan het waren niet de verwcnschte en toch zoo
vurig verlangde ooglappen die boven het lage den
nenhout uitkwamen hel was eenen strooien hoed
met fladderende blanwe linten op de blonde vlechten
van Louise, die kwam aanspringen, en hare brave,
dikke moeder, draafde achter haar aan.
Jufliouw Griebel liicef halverwege staan.
Gudda k, daar komt M. Markus ri p zjj, met
het hoofd naar hel opstijgend wolkgevaarte wenkende.
Als wij het krijgen, dat wil zeggen zoo'n bul. die lot
de wortels doordringt, dan bak ik morgen voor de kin
deren, die uitTillroda komen bedelen, eenen boter
koek, die bun na tien jaren nog smaken zal.
Zij zette eene groote hengselmand op den weg
neer en wisebte zich het zweet van hei aangezicht.
Dat is een heete gang geweest, mijnheer Markus,
en voor mij zelve zou ik bedankt hebben, de korle
ruimte tussehen royne vier wanden te verlaten, zeg
de zij tot den landheer, die inlusschen genaderd was,
maar dc nieuwe meid is legen den middag op de hoerc
in dienst getreden, en toen moest ik toch eens gaan
zien. En het was goed dat ik kwam he deern komt
van eene rijke boerderij en kermt er over. dat zij dc
kassen en den kelder leeg vindt... Ik kon hel mij we
Als grondwettelijken vorst kon hij die
wet niet veroordeelen lijk hij de nieuwe
schoolwet in 1884 bekrachtigen moest,
niettegenstaande het getier en geschreeuw
der geuzen in de straten van Brussel, en
het verbond der gemeenten wier burge
meesters, met MM. Buis en De Wael aan
't hoofd, den koning verzoeken gingen de
wet te verwerpen 1
Had het referendum in voege geweest
het volk had de gelegenheid gevonden de
laagheden der geuzenstokslagers te ver
oordeelen met op schitterende wyze het
nationaal ministerie toe te juichen in eene
officieele raadpleging
Dit zijn gevallen waarin het referen
dum de schoonste en beste uitslagen zou
opgeleverd hebben en dit moet het. geval
zijn in alle party wetten. Het referendum
is het doelmatige wapen om ze in den
grond te booren, en ook om ze te voorko
men, want als een ministerie vreezen moet
zijn werk aanstonds daarna door hel volk
le zien afbreken, zal het zich wel hoeden
ze voor te stellen.
Men ziet.'t referendum zal voor 's lands
rust en vrede de beste gevolgen hebben.
Men vreest de misbruiken die uit de
rechtstreeksche raadpleging vloeien kun
nen. De koning zou daardoor op het par
lement kunnen drukken en invloed uitoe
fenen op zyne stemmingen.
Had de koning een onbeperkt recht het
referendum in te richten als liet hem be
haagt, dan zijn slechte gevolgen, dan zijn
misbruiken heel wel mogelijk.
Maar zou zulks het geval kunnen zijn
indien de verschillige toestanden in dc
Grondwet bepaald en beperkt wierden
waarin eene rechtstreeksche raadpleging
van het volk zou kunnen plaats grijpen
bij voorbeeld, voor al de wetten, die in
het land een hevigen tegenstand vinden;
die het parlement verdeelen, en die met
eene kleine meerderheid van stemmen
doorgaan
En dit is immer verwezenlijkt in hate
lijke partijwetten die onder geen oogpunt
verrechtveerdigd kunnen worden.Dalmen
mij niet opwerpe dat dan alles partijwet
ten zouden worden, dat men altijd gele
genheid zou vinden den koning te dwin
gen een referendum in te richten. Dat
hoeft men geenszins te vreezen want eene
partij, die het wagen durven zou, ware
welhaast door liet oordeel van het volk
verpletterd.
Erkennen wij dus aan onzen vorst het
recht toe eene rechtstreeksche raadple
ging van liet volk in te richten in de ge
vallen door de Grondwet afgeteekend, in
de omstandigheden klaar en duidelijk be
paald.
Die gevallen zijn de partijwetten rol
lende over onderwijs, eerediensten, kies
wetten, enz, die weerstand vinden onder
het volk en maar met eene kleine meer
derheid in het parlement gestemd gera
ken,
voorstellen n had d.iarom hesp pii worst en een paar
bussen met ingemaakt goed in mijne mand gepakt, cli
terwijl zij in de keuken voor mij stond telamenteeren,
goochelde mijne kleine alles heimelijk in dc e'cnkas...
Nu. breed hebben ze hel er niet. in dc provisie-kamer
is uiets te vinuen de varkens zjjn verleden jaar voor
schuld verkochtEn daarom mocht men wel dubliel
vriendelijk jegens de nieuwe meid zijn, maar de ellen
dige familietrots zit hun in hel bloed evenals de mol
len in den pels, daar is niets meö Ie beginnen... Zoo
als w(j in het voorhuis kwamen. Louiske en ik. kwam
mejuffrouw de gouvernante juist den trapaf. Zij had
haar grijze voilette om het hoofd gewonden.
Ja, men zag niet veel van haar gezicht, viel
Louise in, maar zij heeft eene nette gestalte en ziet
er zoo voornaam uit als eene hofdame.
En het gebeele voorhuis rook op dit oogenblik
naar viooltjes, evenals thuis mijne linnenkas, zegde
juffrouw Griebel droog. En terwijl Louisje met hare
blauwe oogen haar wat vrijpostig in het geziehl ziel
draait zij zich om en is de deur uit, eer iemand het
merkt... Mijnheer Markus, het is akelig, maar de
hoogmoed blijft, al is er geen kruimel brood in dc
maag en geen zool aan de schoenen. Ik hoorde, dal
de schout haar uit het venster nariep Waar gaat gij
heen, Agnes Naar het bssih. Hebt gij uwe hand
schoenen wel aan Nu vraag ik u, mijnheer Markus.
liij lachte.
Maar waarom zou de jonge dame geen zorg dra-
De raadpleging zou slechts kunnen
plaats hebben eene maand nadat de wet
grondig in de Volkskamer is besproken
en in het Senaat gestemd opdat het land
den tijd hebben zou van de kwoslie ken
nis te nemen en voor en tegen ernstig te
wikken en te wegen.
In dien zin uitgelegd, kan het referen
dum nog tegenstrevers vinden
Rik.
De beweegreden door Rik ten voor-
deele van 't referendum bijgebracht zyn
niet van aard om ons aangaande dit stel
sel van zienswijze te doen veranderen. Wij
blijven bij ons gedacht dat het referen
dum allernoodlottigst zou wezen én voor
het volk, èn voor het koningdom, gelijk
het overigens meermaals in Denderbode
is bewezen geworden.
Een Gentsche kloosterling heeft aan
den Bicn Public een schryven toegezon
den waarin het referendum wordt verde
digd. De schrijver steunt zich op teksten
van den H. Thomas van Aquinen.
De eerw. kloosterling voert ook onder
anderen als argument aan dat het referen
dum ons van de ongelukswet van 1879
zou bevrijd hebben.
En de Bi en Public antwoordt te recht
dat dit als niet heel zeker mag gehouden
worden; immers het kiezerskorps heeft,
maar afkeer gekregen van die wet, niet
door de wet zelve, maar door hare dwin-
gelandsche en vrijheiddoodende toepas
sing. Het bewijs daarvan is dat de libera
len na die wet nog zegepraalden in de
kiezingen van 1880 en 1882.
Als antwoord op 't schrijven van Rik ont-
leenen wij aan den Bien Public de vol
gende treffende regelen die ons het refe
rendum men kan niet beter afschetsen en
het door alwie eenig politiek doorzicht
bezit, moet doen veroordeelen daar er
niets goeds van te verwachten is
In de dagen van deze grootsche en
plechtige week, brengt de Kerk lot vier
maal toe het lijden van Ons Heer voor
ieders oogen.
Maar hoe wilt ge, in de tegenwoor
dige omstandigheden, niet denkon aan do
politiek, als men het Evangelie leest? Hoe
wilt ge niet zien dat in het smartelijk
lijden der Passie, het referendum door
straalt
- Jesus wordt voor Pilatus geleid.
- De romeinsche bestuurder is over
tuigd, en hij verklaart het zelf, dat hij aan
de onschuld van den betichtte gelooft.
Zijne vrouw heeft hem daarenboven ge
smeekt, dien rechlveerdige niet te laten
miskennen.
Maar Pilatus heeft politieke geweten-
bezwaren hy wil de synagoog ontzien en
den joodschen partygeest hy|is bang om
gen voor hare schoone handen T Twee meiden werken
voor haar.
Zoo Twee t Nu, gij zult aardig opzien, als ik u
zeg wat ik weet... Zie, zfj hief bestraffend den wijs
vinger op, toen gij gisteren zoo lastig uwe boeken bij
een paktet en uit het tuinhuisje Iiept, alsof de brand
uil het dak sloeg, dacht gij bjj u zelveDie oude kat
En de oude kal was ik. Neen, zeg ruaar niets Ik weet
het zoo goed als iets, dat heb ik van uw boos gezicht
afgelezen. Maar ik was stil en dacht er hel mijne van.
En ik heh gelijk gehad vertrouw dus een andermaal
meer op eene eerlyte oude vrouw, die nooit in haar
leven gelogen heeft, dat zoo'n paar zwarte kigeuner-
oogen,
Wat is er gebeurd, viel b|j haar met onverholen
schrik in de rede.
Nu een ongeluk, waarover men zich behoeft l*
ontstellen, zeker niet. Wat moetik toch van u denken,
M. Markus Wat gaat liet eigenlijk ons heiden aan,
wanneer ze bij den scboul de meid op stel en sprong
wegjagen?
Weggejaagd, zegt gij 1
Nu begon hare onverstoorbare gelijkmoedigheid
toch een weinig tefwankelen. Zij zag den jongen man
tamelijk onthutst aan.
(Wordt voortgeaet.)
