Zondag 51 Juli 1892.
10 centiemen per nummer.
46" Jaar N. 2695.
NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAO VAN DE STAD EN T ARRONDISSEMENT AALST.
IN 'T IJS GEKLEMD
Hel loon.
Politiek overzicht.
I
De hertog van Wellington. De
grootste behoefte voor de onderscheidene
staten is zulk een vrede die hen veroor
looft hunne uitgaven voor krijgszaken op
groole schaal in te krimpen, zoodal zij in
staat zijnde inwendigon belangen van hun
volk te behartigen, on de verkeerdheden
van het volksleven met kracht tegen te
gaan.
Generaal Chari.es Napier. Ik
wensch en bid, dat er geen oorlog moge
DE DENDER-BODE
ABONNEMENTPRIJS
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagleekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voor zes maanden fr. 4,75 voor drij maanden, voorop te betaien
De inschrijving eindigt met 31 December.
Men schrijft in bij C- VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
N. 31, en in alle Postkantoren des lands.
ANIVülVCENPRIJS
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,01Vonnissen op
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. De ©nkostei>der kwitantiën door de Post
ontvangen, zije ten laste van den schuldenaar.
Cuique suum.
AALST, 50 JULI IS92
Congo. De République Frangaise
bespreekt de kwestie van Congo.
Het blad zegt dat de Staat even weinig
vriendelijkheid en zachtheid aan den dag
legt tegen de negerbevolking als tegen de
blanken, die ginder verblijven.
Het hoopt tevens dat de maatregels van
luitenant Le Marinel geen gevolg zullen
hebben, want koning Leopold is te ver
standig om niet te begrijpen hoe noodlot-
lig een conflikt met zijne naburen zou
wezen.
Het is voor niemand een geheim dat
het bestuur van Congo leeft van ofllcieelen
handel, door razzias van ivoor en caout
chouc te doen, maar dit alles heeft in de
Belgische parlementaire wereld veel mis
noegen gewekt.
Frankrijk vraagt niets anders dan in
Afrika gerust gelaten te worden voor
zijne handelingen vreest Frankrijk geen
verwijt.
M. Loubet, de Fransche minister
voorzitter, die nogal een hoogen toon
aanslaat als 't eenvoudige Bisschoppen
betreft, heeft ditmaal ook eens tegenover
de socialisten getoond dat hij hair op de
tanden heeft.
De beruchte revolutionnaire gemeente
raad van Sainl-Oueii, had tegen 11,12 en
13 September al de socialistische gemeen
teraden saam geroepen om een Congres
te houden.
Ge ziet van hier wat er daar zou omge
gaan zijn-
hl. Loubet heeft niet geduld dat de soci
alisten eenen Staat zouden vormen in
den Staaten heeft eenvoudig hun con
gres verboden.
Ook heeft hij tegenover den Parijzer
gemeenteraad krachtdadigheid aan den
dag gelegd en van ambtswege op de be
grooting der stad Parijs eene verhooging
gebracht op de uitgaven voor den politie
dienst.
De sociaiisten kunnen immers de politie
missen.
Engeland. De ministers, in eene
gehouden vergadering, hebben besloten
niet af te treden zoolang zij niet door eene
stemming van het parlement in minder
heid zijn gebracht.
Kortom, ze zeggen gelijk Mac Mahon
fy suis, j'y reste ik ben er, ik blijf
er 1
13* Vervolg.
Frank werd driftig. Hij vergat dc belofte die hij
Clara gegeven had om hunne verloving geheim te
houdm hij vergat alles behalve de verregaande
onbeschaamdheid van Wardour's woorden en manie-
reD.
Een recht waarop ik sta, dat gij eerbiedigen zult,
antwoordde hij. Het recht van haar verloofde.
Grayford's oogen waren nog steeds op het tweetal
gevestigd - en Wardour voelde dit. Nog een oogenblik
en Crayford zou het recht hebben tusschen beiden
te komen. Wardour zag zich ditmoal dus genoodzaakt,
het kostte wat het wilde, zijn drift te beteugelen. Met
gemaakte beleefdheid maakte hij Frank zjjne veront
schuldigingen.
Over zulk een recht als gij bezit, valt niet te
twisten, zegde hij. Wellicht zult gij mij willen veront
schuldigen als ik u zeg, dat ik een van de oude vrien
den van Miss Burnham ben. Mijn vader en haar vader
waren buren Wjj zijn altijd als broeder en zuster om
gegaan.
Frank liet hem niet verder uitspreken.
'tls genoeg, viel hij hem in de re-Ie.
iIk had ongelijk, ik verloor mijne bedaardheid.
't Valt te bezien welk antwoord ze gaan
krijgen van den grijzen Gladstone.
Bij het onderzoek der kiesbiljetten te
Greenock, waar eeu Gladstoniaan geko
zen verklaard was, is gebleken dat de
unionistische candidaat eene meerderheid
van 55 stemmen had. Dientengevolge
vervangt deze dus nu den Gladstoniaan.
Kerkelijke Staten. Het H. Colle-
gie. De menigvuldige sterfgevallen on
der de leden van het H. Collegie van
kardinalen geeft den Popoio Romano
aanleiding om zich reeds vreeselijk onge
rust te maken over het toekomstig Con
claaf.
Het blad heeft namelijk uitgerekend
dat er nu in het geheel inaar 54 kardina
len zijn in plaats van 70, en dat onder die
54 zich slechts 20 Italianen bevin
den, zoodat men de keuze van een
buitenlander tot Paus zeer goed mo
gelijk denkt en daarom eene spoedige aan
vulling van het H. Collegie hoopt in het
aanstaande Consistorie, dat vermoedelijk
in september zal gehouden worden.
Italië. Vrienden ondereen
De koning van Italië en de president der
Vereenigde-Staten hebben hartelijke tele
grammen met elkaar gewisseld,naar aan
leiding van ^et zenden van eenen i'.ahaan-
schen kruiser naar Amerika tot deelneming
aan de feesten, ter eere van de ontdekking
van Amerika.
Verleden jaar was het kat en hond, nu
zijn het de beste vrienden zooveel te
beter, en 't ware te wenschen dat de ruzie
op een ander ook zoo spoedig vergeven en
vergeten ware
Marokko. Moeilijkheden in Ma
rokko. 't Is om er niet meer uit wijs
te worden
Naar de Times meedeelt, kende de fran
sche regeering de voorgestelde engelsch-
marokkaansche handelsverdrag, en had
die regeering daaraan hare goedkeuring
gehecht. Over dat verdrag zou dientenge
volge het laatste woord nog niet gezegd
zijn.
En eerst waren het de engelsche bladen
die al de schuld van het mislukken der
onderhandelingen wierpen op graaf
d'Aubigné, franschen zaakgelastigde
Aan het Berliner Tageblatt wordt
gemeld dat de fransche lijfarts van den
sultan van Marokko de man is, die, door
zijnen buitengewoncn invloed op dien
potentaat, de pogingen vandenengelschen
gezant schipbreuk heeft doen lijden.
Volgens het duitsche blad zijn de Fran
schen er toch ook wel tusschen.
Neem 't mij niet kwalijk.
Wardour zag hem met eene vreemde mengeling van
tegenzin en belangstelling aan, terwijl hij sprak. Toen
hij gesproken had, deed Wardour hem eene wonder
lijke vraag.
-- Houdt ze veel van u 1
Frank berstte in lachen uit.
Beste vriend zegde bij, kom op onze bruiloft
en oordeel dan zelf.
Op uwe bruiloft komen toen hij die «oorden
herhaalde, wierp Wardour eenen blik op Frank, dien
Frank (daar hij bezig was zijn knapzak vast te binden)
niet opmerkte. Maar Crayford zag het en Cray-
ford's bloed verstijfde. De woorden, die Wardour tot
hem gesproken had, toen zjj alleen waren, in verband
brengende met de woorden, die daareven in zijne
tegenwoordigheid gewisseld waren, lieten voor Cray
ford geen twijfel meer over. Eene gevolgtrekking was
er voor hem slechts uit te maken.
Dc vrouw, die Wardour bemind en verloren had,
was Clara Burnham. De man, die hem haar ontroofd
had, was Frank Alderslev. En Wardour was tot die
ontdekking gekomen, sedert z|j elkander het laatst ge
sproken hadden. God zij gedankt dacht Crayford, bei
lot heelt hen van elkander gescheiden Frank gaat
mcé met de vertrekkenden en Wardour blijft bij mij
achter.
Huwelijks had hij die overdenking bij zichzelf ge
maakt Frank's ondoordachte uitnoodiging aan War
dour was pas even door hem herhaald of bet gor-
Onderwijl begint het er le Tanger alles
behalve rooskleurig uit te zien. Zooals wij
woensdag vernamen, loopt aldaar het ge
rucht dat de in opstand gekomen Anghe-
rietcn voortrukken op het gebied van
Tanger, om de marokkaansche troepen
aan te vallen. Er heerscht eene groote
opwinding onder de bevolking. De leden
van de europeesche koloniën welke buiten
de stad wonen, zoeken binnen deze eene
wijkplaats.
Wachten wij de bevestiging at alvorens
er geloof aan te hechten.
Sir Ch. Evan Smith zou als instructie
ontvangen hebben, vooreerst nog op zij
nen post te blijven.
In Afrika. De Soleil bevat een in
terview met Stanley over de onlusten in
de streek der meeren. Stanley zegt dat hij
geen aanhanger is van het stelsel, door
de anti-slavernijmaatschappij gebruikt.
Een gouvernement zou het bestuur eener
expeditie tegen den slavenhandel moeten
in handen nemen.
Indien de vrije Congostaat zich met de
zaak gelastte, zou het werk tot goed ein
de gebracht worden. De anti-slavernij-
maatschappijen zouden de sommen, die
zij vergaderd hebben, ter beschikking van
het gouvernement moeten stellen. Aldus
zouden zij zekerdor hun doel bereiken.
De Congo-Staat moet het initiatief van
die zaak in handen nemen, anders zal den
slavenhandel nooit onfordrukt zijn.
Men zegt, met volle recht, dat het loon
het belangrijkste, het bijzonderste punt is
van den stoffelijken kant der maatschap
pelijke vraag.
Inderdaad, is eens het betalen van een
reclitveerdig loon in onze zeden doorge
drongen, aan de handen der oproermakers
is het gevaarlijkste wapen ontrukt waar
mede zij zoo duchtig op hunne meetings
schermen, om den opgehitsten en dikwijls
diepbeproefden werkman als een loonslaaf
te doen doorgaandaarmeê ook ware aan
den werkman een menschenwoerdig be
staan verzekerd waarop hij van natuur-
wege recht heeft.
Voor het verschijnen der Encycliek van
den volksgezinden en rechtlievenden
grijsaard uit het Vatikaan.wierd de vraag
van een minimum van loon, van eene
laagste daghuur, in de werken besproken
van katholieke schrijvers waaronder de
wijsgeeren en godsgeleerden Liberatore,
Taparelli, Russo, Schinkhui, kardinaal
Manning, enz., de eereplaats innemen.
Reeds voor den Paus hadden zij kracht
dadig, zich op goddelijk en natuurlijk
recht steunende, het grondbeginsel verde
digd, dat de daghuur voldoende moest
wezen om aan een rechtmatigen en werk-
djjnvoor de tusschendeur werd opengetrokken. Kapitein
Helding en de omcieren, die met de expeditie zouden
méégaan, kwamen door het hoofdvertrek, om dc hut
uit te gaan. Toen hg Crayford ge «aar werd, bleet
kapitein Helding staan om hem aan te spreken.
Ik heb u een ongeval raeé te deelen, zegde de
kapitein, waardoor ons getal met een vermindert.
Mijn'tweede luitenant, die met ons meé zou gaan,
heeft een val op het jjs gedaan. Naar liet verhaal van
den bootsman te oordeelen, vrees ik dat de arme vent
zijn been heeft gebroken.
Dan zal ik zijne plaats innemen, riep eene stem
van een ander einde der hut.
ledereen keek op. De man, die zoo sprak, was Ri
chard Wardour.
Crayford kwam terstond tusschen beiden met eene
hevigheid, dat allen die hem kenden verbaasde.
Neen zegde hij. Gij niet Richard I gij niet
Waarom niet vroeg Wardour luid.
Ja, waarom niet voegde kapitein Helding er bij.
Wardour is juist iemand die van groot nut kan zijn op
een langen tocht. Hij is goed gezond en is de beste
schutter onder ons.Ik stond al op hel punt het hem zelf
voor te stellen.
Cravford verloor ditmaal den gewonen eerbied voor
zijnen overste uit hel oog. Hij betwistte luide de go-
volgtrekking, waartoe de kapitein kwam
Wardour heeft het recht niet, zichzelf aan le
bieden, hernam hij Er is bepaald, kapitein Helding,
dat het lot zou beslissen wie gaan en wie blijven moet.
zamen arbeider, een treffelijk en mensch-
weerdig bestaan te verzekeren. Schok
schouderend wierden hunne leerstelsels
ontvangen en zelfs katholieke hooglee-
raarsonder andereM.Rambaud.te Lyonen
M.Claudio Jannet,te Parijs,glimlachten uit
medelijden wanneer men van zulke huis-
lioukundige domme sprongen hoor
den.
Hierin waren die koene verdedigers
van den w erkman het eens met de ver
hevene voorschriften der kristenleer, die
de Kerk ons dagelijks voorhoudt, die aan
zwakke en sterke, aan arine en rijke
hunne wederzijdsche plichten doet kennen
en hun leert, dat zij allen broeders zijn van
den zelfden oorsprong, en met gelyke be
stemming dat allen even recht op leven
hebben, recht die goddelooze geleerden,
lijk Malihus, Horion, Faucher, den arme,
den zwakke hadden ontkend.
De afkondiging alleen van dit kostbaar
recht moet aan den Paus, zegt een hooge
godsgelearde de E. P. de Pascal, de dank
baarheid der gansche menschheid ver
werven. Nu dc werkman bij zijn intreden
in deze wereld, in dit aardsch tranendal,
heeft alleen de macht van zijne handen,
de kracht van zijnen arm, om in zijne
levensnoodwendigheden te voorzien.
Hem staan diep op het voorhoofd ge
grift, die woorden van het heilig schrift
- In het zweet uws aanschijns zult gij
uw brood eten. Moet dus het zweet het
brood niet voortbrengen Is dit niet zoo
veel als de werkman moet door de winst
van zijnen arbeid in al zijne noodwendig
heden kunnen voorzien.
Daar 0t «ie beweegrede en het grond
beginsel van het minimum van dagloon,
zoo uitdrukkelijk door den Paus in zijnen
omzendbrief geischt. Mij is hot onver
staanbaar hoe sommige geleerden dit punt
in de zoo klare woorden van da encycliek
niet hebben kunnen vinden.
De werkman heeft recht op leven en
daar de arbeid de eenige weg is, om tot
de bewerkstelliging van dit recht te
komen, heeft hij recht op werk. want
die het einde begeert, wil de middelen.
De leerstelsels waarvan ik de verant
woordelijkheid gansch op mij neem,zullen
als naar - Proudliisme riekend, wel
licht door eenigen der talrijke lezers van
Denderbode aangevallen worden en dan
zal ik natuurlijk de gelegenheid vinden,
alles nader te bepalen.
Men spreekt van een minimum van
loon, naar de noodwendigheden van den
werkman afgemeten 1
Die noodwendigheden hoe en wie zal
ze bepalen Wat moet zoo al door
werkman begrepen worden?
Wat ook de antwoord zij, ware dit
minimum in onze gebruiken doorgevoerd,
het zou reeds duizendmaal beter gaan,
want den werklieden zou men dan geene
hongerloonen meer betalen ellende en
gebrek zouden niet meer bestendig aan
hunne haardsteê huizen I Ieder zou even
En bet lot heeft beslist, nep Wardour uit. Denkt
gc dan dat we weer zullen gaan dobbelen en aan een
officier van de Zeemeeuw de kans geven een officier
van de Zwerver te vervangen Er is eene plaats
opengevallen op ons schip, niet op het uwe en wij
hebben het recht die plaats aan te vullen naar onze
eigen verkiezing. Ik bied mij aan mijn kapitein vindt
bet goed. Wie heeft dan nog het recht mij hier te hou
den
Zacht wat, Wardour, zegde kapitein Helding
Iemand die gelijk heeft, behoeft zich niet zoo driftig te
maken. Hij keerde zich weer naar Crayford. Ge zult
nu toch moeten toestemmen, ging hij v.>ort, dat War
dour dit maal gelijk heeft. De officier die niet mee kan
behoort onder mijn commando en de billijkheid
cischt dus dat een mijner officieren hem vervange.
Er viel niet meer over dit punt te redeneeren. De
domste man n.oest erkennen dat op het antwoord
van den kapitein niets meer te zeggen viel. Wanhopig
greep Crayford Frank's arm en trok hem een paar
stappen tor/ij. De laatste kans, die hem overbleef om
de twee mannen van elkaar tc scheiden, was dc kans
Frank te overreden om te blijven.
Beste Frank, begon lig, als vriend gevoel ik mij
verplicht u nog eens aandachtig te maken op den staat
van uwe gezondheid. Ik heb reeds vroeger, zooals ge
u herinneren zult, twijfel opgeworpen of gij wel sterk
genoeg zoudt zijn, deel uil le maken van dien tocht.
Op dit oogenblik twijfel ik er nog sterker aan dan ooit.
Wilt gij den raad aannemen van een vriend, die bet
als Diogenes aanspraak mogen maken op
eene plaats in de zon. Sol lucet omni
bus.
Maar is dit rechtveerdig
Dat is een ander paar mouwen Onein
dig rechtreerdiger en menschelijker ware
dan de tegenwoordige stand van zaken,
't is te zeggen,het loon door de leugellooze
mededinging,door de barbaarsche wet van
vraag en aanbod vastgesteld maar dit
minimum, de strenge uitdrukking der on
verbiddelijke rechtvecrdigheid in de be
trekking van kapitaal en arbeid, daaraan
en is niet te denken, neen duizendmaal
neen.
Het gezond versland zegt klaar, dat wil
men rechtveerdig zijn, men aan iemand
zooveel terugkeeren moet als men van
hem ontvangen heeft. Iemand zegt de H.
Thomas heeft in den wijngaard van zijnen
gebuur gearbeid. Daar door wordt deze
sohuldeischer van den eerste, voor zoo
veel de iceerde van zijn werk bedraagt.
Dal alleen is rechtveerdig. Just ilia est
queedam egalilas. De rechtveerdigheid
is eene zekere gelijkheid.
Dus moet het loon, boven het mini
mum dat het natuurlijk recht vcreischt
en dat volgens den nood des werk mans
is bepaald, naar de weerde van het
werk afgemeten worden.
Men roepe hier geene vrijheid in lijk
het de belhamels van 't veroordeelde
laat gaan wat gaat de Manchesteri-
anen doen.
De vrijheid moet wederzijds zijn en
dat is zij niet de werkman en is niet
vrij, hij, door den nood gedwongen, hij,
die onder het bitter juk van een koopeloos
lijden, van een gebrek zonder maat jof
einde gebukt gaat. Voor het recht moet
de vrijheid buigen of liever de vrijheid
waarvan men spreekt en die men zich
valsch voorspiegelt en is geene vrijheid,
't is de bandeloosheid in het ongeoorloof
de, het misbruik der vrijheid. De werk
man en heefl het recht niet, wanneer hij
geene andere middelen heeft van bestaan,
voor een ongenoegzamen loon te arbei
den.. Hij miskent daardoor eenen onver-
biddelijken plicht de instandhouding van
zijn leven, waarover hij niet vrij beschik
ken inag.
Bovon een genoegzaam minimum van
loon, wordt de werkman eerst vrij legen
een loon te arbeiden dat hij goed vindt.
Rik.
Oude les, die altijd nieuw blijft.
In een zijner laatste bezoeken, wilde de
aalmoezenier der gevangenis Ravachol
tot betere gevoelens brengen.
Ziellier het antwoord van den boos
wicht
- Er "is geen God. Ik geloof in Hem
niet. Indien ik geloofd had, dan zoude ik
nooit gedaan hebben wat ik deed. Wij
wel met u meent
Wardour bad Crayford gevolgd en viel hem nu op
ruwe wijze in de rede. eer Frank nog had kuunen ant
woorden.
Laat hem gerust
Crayford sloeg geen acht op dien uitval. Hij was (c
xecr in vuur om Frank van den tocht terug Ie houden,
dan dat bg iets opmerkte wat door de personen in
z(jne omgeving gezegd of gedaan werd.
Doe het niet. Ik bid er u om, stel u niet aan ge
varen bloot, die gij ongeschikt z|jt te doorstaan ging
hij overredende voort. Uwe plaats kan gemakkelijk
worden aangevuld. Verander van gedachten. Frank,
bl|jf hier bij mij.
WVderum kwam Wardour tusschen beiden. Weder
om riep lig uitLaat hum gerustnog ruwer dan daar
straks. Maar Crayford, die doof en blind hleef voor
alles, behalve voor éene zaak, giug voort Frank te
overreden.
Gij bekendet toch zelf dat gij niet gehard waart
tegen vermoeienis. Gc gevoelt (gij moet gevoelen) hoe
xwak die laatste ziekte u gemaakt heeft. Gij weet (ik
ben er zeker van dat gij bat weet) hoe ongeschikt gij
zijt, u aan de felle koude bloot te stellen en aan lange
marsehen d .or dc sneeuw.
Door Cray ford's koppigheid buiten zichzelf van drift
en terwijl hij aan Frank's gelaat zag of meende te be
speuren dat deze wilde toegeven, vergat Wardour zich
zoover. Crayford hg den arm te vatten en te trachten
hem van Frank te veiwijderen. Crayford keerde zich
zyn op aarde om te genieten daar er
buiten deze geene andere wereld is. Men
moet dus door allo mogelijke middelen
beproeven, datgene te bekomen wat
noodzakelijk is oin liet genot te verzeke
ren. Ik bedoel het geld. Heeft men er
geen, dan neme men het, waar men het
vinden kan. -
Wij geven die woorden te overknauwen
aan hen. die, tegen weer en wind in, het
volk willen vergoddeloozeo.
Tot de ouders zeggen wy
- Wilt gij uwe kinderen in eer en deugd
opleiden wilt gij u de ramp sparen, ze
eens lot galgenaas te zien opgroeien,
verwaarloost hun geloof niet.
De hoop op een beter leven, het geloof
in Gods rechtvaardighied, de vreeze van
zijnen wrekenden arm alleen houden den
mensch tegen aan het boord van den
afgrond.
Iladde Ravachol dit geloof bezeten,
nooit ware hij een dief, een grafschender,
een moordenaar geworden.
Hy zelf getuigt het:
Kostbare bekentenis
Moge zij velen tot les strekkon I
Uitspraak van staatslieden,
vorsten en krijgsoversten over
den oorlog.
Lord Clarendon. Wij kunnen ons
geen beter voorstelling van de hel maken,
dan als wij een volk in oorlog zien.
President Jefferson. -- De oorlog is
een volkomen ongeschikt middel om
bedreven kwaad te herstellen in plaats
van de verliezen te vergoeden, doet het
deze duizendvoudig toenemen.
Louis-Philippe. Het beginsel dat
men zich gedurende den vrede gereed
moet houden voor den oorlog, is een
beginsel vol bezwaren en moeilijkheden,
want terwijl wy groote legers op de been
houden,om den vrede in stand te houden,
zyn zij op hetzelfde oogenblik prikkels en
middelen tot den oorlog.
Lord Palmerston. Men heeft ge
zegd: wat beteekenongedachten tegenover
wapens Ik zeg gedachten zijn sterker
dan wapens. Gedachten zullen, als zij
waar cn rechtvaardig zijn ten laatste
sterker zijn dan de bajopetten van de
infanterie, het vuur van de artillerie en
de charges van de cavallerie.
>m eu zag hem aan.
Richard, /egde hij zeer kalm. Gjj zijt u zelf niet
meester. Ik beklaag u. Neem weg die hand.
Wardour liet zijn hand zakken, met de gedwongen
gedweeheid van een w ild dier voor zijnen bewaker-
liet stilzwijgen, dal nu een oogeDbUk heerschte, gaf
Krank de gelegenheid, eindelijk aan 't woord te ko
men.
Ik ben diep gevoelig, Crayford, begon hij voor
de belangstelling die gij mij toont.
Eu gij zult mijnen raad opvolgen f viel Crayford
hem haastig in de rede.
Mijn besluit staat vast. oude vriend, antwoordde
Frank op een vasten, droevigen toou.'t Spijt me dat
ik u moet teleur stellen, ik ben voor den tocht aange
wezen. Ik ga met den tocht mee. Hij ging dichter bij
Wardour. In zijne onwetendheid klopte hij Wardour
vertrouwelijk op den schouder.
Als ik vermoeienis voel, zeide de arme onnoo-
zelc Frank, dan zult gij mij wel helpen, kameraad
niet waar Kom laat ons gaan
Wardour trok zijn geweer uit de hand van den ma
troos, die het voor hem droeg. Up zijn donker gelaat
kwam plotseling een glans van vrcesclijke vreugde.
Kom riep hij uil. Over de sneeuw eu het ijs,
kom waar geen menscli nog ooit zijn voet heeft ge
zet en waar geen menscbeljjke voetstap eeu spoor ach
terlaat.
(Wordt vo»rtgue«t.)
