NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
lil 'T IJS GEKLEMD
Donderdag 8 September 1892. 10 centiemen per nummer. 46ste Jaar, IV0 2704
Politiek overzicht.
Vrijdenkerij.
De Familiegeest.
En dat zij n kopstukken
Boerenbond.
DË DENDERBODË
ABONNEMENTPimS
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagfeekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3.2o voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betaien
De inschrijving eindigt met 31 December.
De onkosten der kwitantiën door de Post ontvangen, zijn ten laste van
den schuldenaar.
Men schrijft in bij c. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
N. 31, «n in alle Postkantoren des lands.
ADVERTENTIEPRIJS
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00 Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. Voor de advertentiën uit vreemde landen
zich uitsluitend te wenden tot de Agencie Havas, te Brussel,32, Magdalena
Straat en te Parijs, 8 Beursplaats. (Paris, 8 Place de la BeurseJ
Guique suum.
AALST, 7 SEPTEMBER 1X92
Frankrijk. President Carnot heeft
Zondag, eene gelegenheidsredevoering
uitgesproken, vooral op dit oogenblik dat
er van alle kanten wordt gevraagd naar
rust en eendracht.
't Was op het banket, hem aangeboden
door het gemeentebestuur van Chambéry,
dat M. Carnot, nadat de burgemeester een
heildronk op het leger had uitgebracht,
het woord voerde.
M. Carnot bestatigde dat do republiek
geen trouwer burgers bezit dan de Savoy-
aards, zij die immer de belangen van het
vaderland hebben gesteld boven den strijd
der partijen.
Thans zijn de partijen verplicht te ont
wapenen voor den naiionalen volkswil,
die de eendracht van alle levende krach-
tén des lands verlangt rond het vaandel
van de republiek.
''-Is de ware en eenigo vaderlandsliefde,
zy,die Frankrijk groot, voorspoedig, kalm
en vredelievend, geëerbiedigd van allen
wil maken en de wereld vertrouwen inboe
zemen in de republiek.
Ik drink, zoo besloot de President, aan
de eendracht in Frankrijk tusschen al
zijne kinderen.
Deze redevoering werd warm toege
juicht.
Tweede Kamer aldaar opnieuw het parle
mentaire stemrecht der vrouwen heeft
aangenomen, zoodat nogmaals het woord
aan den Senaat is.
Dit is reeds de derde maal dat de volks
vertegenwoordiging liet vrouwelijk stem
recht, alvast sedert 1886, voor de gemeen
telijke kiezingen verleend, ook voor de
parlementsverkiezingen wil uitbreiden,
i Den eersten keer,5 aug., 1890,geschied
de de aanneming met 53 tegen 27 stem
men, en telkens wordt de oppositie zwak
ker, zoodat in 't eind ook de Wetgevende
Raad of Senaat, welks leden door de
Kroon benoemd worden,allicht zal moeten
toegeven.
Nieuw-Zeeland zal dan het zevende
land zijn, waar de vrouwen bij pa cle
ment verkiezingen meê ter stembus optrek
ken want nu reeds hebben zij dat recht
1° in de Zuid-Amerikaansche republiek
Ecuador sinds 1861,2° in den Noord-Ame-
kaanschen siaat Wynoming sinds 1869,
3° in Oostenrijk voor de klasse der groote
grondbezitters, sinds 1873, 4° op het
eiland Man, sinds 1881, 5* in Nieuw-
Schotland (Canada), sinds 1887 en 0" ook
voor den Landdag van Finland.
Zeiven verkiesbaar zijn de vrouwen nog
maar alleen voor de gemeenteraden van
Nieuw-Zeeland en de Engelsehe kolonie
van Kaapland, aan de zuidelijke punt van
Afrika.
Volgens den correspondent van den
Daily Chronicle te Rome is de nuncius
van den Paus te Parijs van meening, dat
toekomende jaar bij dealgemeene kiezin
gen de grondwettelijke katholieke partij
in Frankrijk in kracht en getal zal toe
nemen.
Londen, 6 sept.
Egyptische kwestie. De Daily
Chronicle twijfelt aan de waarheid van
een bericht uit Cairo, als zouden de en
gelsehe troepen rond einde 1892 die stad
ontruimen en er slechts een klein deta
chement in de citadel achterlaten.
Dees bericht is in strijd met de welbe
kende zienswijze van lord Roseberv, die
I&ypte niet wil ontruimen.
De dagbladen melden dat sir Charles
Dilke het gedacht deeltvan M.Labouchère,
dat de engelsehe troepen uit Egypte moe
ten verwijderd worden. Men moet de
de onderhandelingen met Frankrijk over
de Egyptische kwestie hervatten.
Australië. Uit do Engelsehe kolo
nie Nieuw-Zeeland, in Australië, komt,
zooals wy reeds zegden, de tijding dat de
23e Vervolg.
Mevrouw Crayford sloeg hare armen om Clara heeu,
en hield haar staande. Zij had gecnc beweging ge
maakt zij had geen woord gesproken. Do aanblik
van Wardour's gelaat had haar aan hare plaats ge
kluisterd.
De minuten gingen voorbij daar klonken plotse
ling jubelkreten van de matrozen aan het strand, dicht
bij de plek waar de visschersbootcn op liet strand ge
trokken waren. Ieder wuifde inet zijne muts in de
boogte. De geestdrift sloeg over tot de passagiers, die
er bij stonden en zij stemden met het gejuich der
matrozen in. Nog een oogenblik en Richard War
dour verscheen weer in dc deur, met eencn man in
zijne armen. Hij wankelde, ademloos door de zware
krachtinspanning, voorwaarts lot aan de plek waar
Clara stond, die op Mevrouw Crayford's arm steunde.
Behouden, Clara l riep hij uit. Behouden
voor u
Hij liet den man los en liet hem in Clara's armen
neerzinken.
Frank haveloos cn afgemat maar levend be
houden, behouden voor baar.
Nu Clara riep Mevrouw Crayford uit, wie van
ons heiden had gelijk I Ik die in Gods barmhartigheid
geloofde of gij die gcloofdet is een droom
De overgroote meerderheid der libera
len, doctrinairs, vooruitstrevers en so
cialisten zijn vrijdenkers. Immers dat. kan
toch niet anders want het Journal de
Gand heeft het ons gezegd Het libera-
lismus is de vrijdenkerij of het is niets.
Een verschil nogthans bestaat er onder
deze vrijdenkersde eenen volharden
in hunne vrijdenkerij tot aan den dood,
de anderen, die soins maar vrijdenker
geworden zijn, omdat vrienden en ken
nissen het ook zijn, hebben den moed niet
om de groote reis naar de eeuwigheid te
wagen in de gesteltenis waarin zij hunne
gansche leven hebben overgebracht.
Onlangs had te Mechelen eene civiele
indelving plaatsen een Brusselsch liberaal
blad sprak er over als volgt
Donderdag namiddag is de heer X..
burgerlijk begraven. De overledene was
een der ieverigste leden van de liberale
associatie en een der eerste leden van
het vrije gedacht. Eene ingelogene me
nigte volgde zyn stoffelijk overschot.
Dus, do heer X, ieverig lid der liberale
associatie en overtuigd vrijdenker, is ge
storven in de gevoelens waarin hy heeft
geleefd en dit wordt door de liberale
Zy antwoordde nietzy omarmde Fiank, in spra-
kelooze verrukking. Zij zag niet naar den man die hem
gered had in de eerste allesovcrhccrschende vreugde
van het weder zien. Slap voor stap, langzamer cn
langzamer trad Riehard Wardour achteruit en liet hen
alleen.
Nu kan ik rusten, zegde hy zwak. Eindelijk
kan ik slapen. Myne taak is volbracht. De strijd is
voorbij.
Zijne laatste kracnlcn had hij aan Frank gewijd. Hy
bleef staan hij wankelde zijne handen bewogen
zich in het ijle, om eenen steun te zoeken. Bjjna ware
hij gevallen, indien hij niet een trouwen vriend had
gehad. Crayford ving hem op. Crayford legde zijn
ouden kameraad met zachte hand op cenige zeilen
neder, die in een hoek lagen, en liet het moede hoofd
van Wardour rusten tegen zijne borst. Tranen stroom
den over zyn gelaat. Richard Bede Riehard nep hij
uitHerken mij cn vergeef mij.
Maar Riehard hoorde hem niet en zag hem niet.
Zijne brekende oogen staarden door de kamer naar
Clara en Frank.
Ik heb haar gelukkig gemaaktmompelde hij.
Nu kan ik het vermoeide hoofd eindelijk laten rusten
in den schoot der aarde, die al bare kinderen in zich
opneemt. Zwijg, mijn hartzwijg cn rustO, zie hen
aan zegde hij tot Crayford in eene uitbarsting van
smart. Reeds hebben ze mij vergeten.
liet was waar I Ieders oog was op de twee minnen-
den gevestigd. Krank was jong cn goed. en gezien,
Oflieieren, passagiers, scheepsvolk, lallen stonden om
Frank geschaard. Allen vergaten den martelaar, die
hem gered had den man die in Crayford's urmen
lag te sterven.
sehrijvelaars als hoogst wonderbaaren
navolgingswaardig geroemd.
En de menigte volgde ingetogen zijn
stoffelijk overschot
Goedmaar hoevelen waren er niet die
in hun binnenste dachten gelijk de opstel
ler van een Antwerpsch geuzenblad die
telkens hij een burgerlijke indelving bij
woonde, zegde Zoo zullen ze mij niet
begraven.
En inderdaad die geuscheopsteller werd
zoo niet begraven; zijne begrafenis was
eene christene plechtigheid.
De voorbeelden van verzaking aan de
vrijdenkerij in de laatste levenstonden zijn
talrijk op onze dagen en dit bewijst dat
velen do godsdienstige gevoelens hebben
bewaard die hen in hunne jeugd werden
ingeboezemd. Velen gaan slechts tot de
vrijdenkerij over omdat zij tot de liberale
partij behooren en het bij de liberalen
de mode is van don vrijdenker uit te
hangen. En ook nog gelijk wy het hooger
zeggen,omdat vrienden en kennissen allen
vrijdenkers zijn. Men moet doen gelijk
anderen.
Ziedaar waarom er zoo vole vrijdenkers
onder de liberalen zijn, die de goddelooze
leerstelsels afzweren wanneer zij voor den
Opperrechter moeten gaan verschijnen.
Verre van ons die bekeeringen te willen
bespotten of af te keuren zij verheugen
ons zelfs... Immers 't is altijd beter laat
dan nooit, maar wij achten het dan toch
voorzichtiger als christene to leven en te
sterven dan als vrijdenker te leven en aan
de poort der eeuwigheid de vrijdenkerij
af te zweren
Indien men tot den familiegeest terug
keerde, vele zwaarwichtige maatschappe-
lyke kwestiën.die heden onze samenleving
beroeren, zouden als bij tooverslag ver
dwijnen.
De kwaal, waar wij aan lijden, vindt
zijnen oorsprong in het individualisme, of
de leer,welke de rechten van den persoon
stelt boven die der maatschappij,en welke
de vrucht is van ikzucht en hoogmoed.
En hiermee is het, dat men de samen
leving wil redden, dat men haar wil ge
nezen van den kanker,die haar verwoest.
Wanneer iemand vergeven is,dient men
hem dan eene andere dosis vergif toe 't
Neen hoor ik antwoorden, 't ware eene
dwaasheid,..
En nochtans, de menscli sterft door een
afgezonderd leven, zoowel als van vergif,,
en men wil hem altijd meer en meer in
afzondering brengen.
Men zegt hem.
Nogmaals trachtte Crayford zyne aandacht te trek
ken zijn geheugen op te roepen, terwijl het nog tijd
was.
Riehard spreek tot mij Spreek tot ouden
vriend
Hij staarde in 't rond werktuigelijk herhaalde hjj
het laatste woord.
Vriend 1 zegde hij, mijne oogen breken
vriend mijn geest is uilgcbluscht. Alles heb ik ver
geten, behalve baar. Ik heb gcenc herinnering meer
dan die eeneEn toch, gij ziet mij vriendelijk aan t
Hoe komt het dat uw gelaat niet evenals de anderen
uit mijn geheugen gcwischt is 1
Hij zweeg. Zjjn gelaat veranderde. Zijne gedachten
sloegen over van hel heden op het verleden. Hij zag
Crayford strak aan, verdiept in de vreeselijke herinne-
ingen, die in hem opdoemden, als de donkere schadu-
cn die in den avondstond oprijzen
Hoor, vriend, fluisterde hij. Laat Frank het nooit
weten. Er is een tijd geweest dat de dnivcl in myn
binnenste hongerde om zijn leven. Mijne handen wa
ren reeds aan de boot geslagen. Ik boorde de stem des
verzoekers die mij toeriep Laat haar te water en
laat hem sterven Ik stond stil met myne handen aan
de boot en myne oogen naar dc plaats waar hij sliep.
Verlaat hem verlaat hem fluisterde de stem. Heb
hem liefantwoordde dc stem van den jongeling, die
droomde cn sprak in zijnen slaap Heb hem lief,Clara,
want hij stond mij b|j
Ik hoorde in de stilte op het brecde watervlak
hoe de morgendwind aan kwam blazen. Overal in het
rond hoorde ik het gekraak van het ijs dat dreef,steeds
verder dreef naar het helder water en de zoeler lucht-
En daarmee dreef ook weg de stem des Boozcn weg
Verlaat uwe familie, waar men u ver
veelt.
Ga, loop de wereld rond, men bemint
u niet, bemin dan ook niemand.
Maak zelf uwen weg verbrijzel al wat
u verhindert.
Uw gebuur is uw vijand noem hem
uwe» broeder om hem te verschalken,
doch ga altijd verdedigenderwijze te
werk.
De strijd, de mededinging, de haat, de
burgeroorlogen, de bedriegerijen, de op
standen, de schandalen, in dit alles zoekt
men om elkander om 't zeerst beet te heb
ben. En men steelt, men rooft, men
moordt zelfs om zyn doel te bereiken.
De familiegeest is het tegenstrijdige van
dit alles.
Daar heerscht het - elk voor 't zijne -
niet, dit afschuwelijk woord, uit de laag
ste driften voortgesproten, dat de men-
schen aan den grond spijkert, en er een
wild dier van maakt.
't Is het - alles aan allen dat daar
heerscht,'t welk de edele harten en groote
burgers, de goede vaders en onderdanige
kinderen, de verhèvene geniën en prakti
sche geesten vormt welke zich met wijs
heid en voorzichtigheid aan de nationale
welvaart toewijden.
Alle deugden komen uit de familie, 't ls
daar dat men ze put, 't is daar dat ze
groeien en bloeien, 't is daar dat men zich
vormt om sterk en nuttig te zijn in het
leven.
Men werkt daar in vrede voor 't ge-
meene best en het werk is vruchtbaarder,
want men leeft in orde en God zegent die.
Deze, die zijne familie bemint, bemint
noodzakelijk zijn vaderland, en het vader
land zal nooit trouwe en toegenegene ver
dedigers vinden dan in de rangen van
dezen, welke, voor alles, God vreezen en
het familieleven in eere houden 1
vier en twintig uren daarna hernamen de
werkliedeu hunnen arbeid 1 Dit zijn
slechts twee der talrijke voorbeelden, die
wij zouden kunnen aanhalen om de onaf
hankelijkheid der werklieden, tegenover
de sukkelaars die zich aan hun hoofd stel
len, te bewyzen.
Ziethier nog een ander voorbeeld, een
heel versch. De socialistische bakkerij van
Brussel verkocht tot nu toe tegen 30 cen
tiemen hot brood van 1 kilo. Verscheidene
leden der samenwerkende Maatschappij
vroegen 5 centiemen vermindering. De
kopstukken van het - Maison du Peu-
ple, - bestreden dit voorstel en beweer
den dat die 5 centiemen moesten dienen
voor het verspreiden der socialistische
drukpers en het geven van conferentiën.
Niettegenstaande dat, werd het voorstel
van vermindering aangenomen met eene
meerderheid van 800 stemmen, die dit
klein profijt van 5 centiemen meer achten
dan de opofferingen voor de party en
waarvan bijzonder de kopstukken hun
voordeel maken, zij immers zijn bijna al
len dagbladschrijvers en sprekers.
Schoone blyk van genegenheid,die daar
de werklieden aan hunne leiders geven
En, zijt dan al kopstukken 1...
Wy hebben, zoo schrijft de Patriote,
reeds dikwyls de gelegenheid gehad te
lachen met den overdreven argwaan der
zoogezegde hoofdmannen van het Belgisch
Sodalismus, die van alle omstandigheden
gebruik maken om de dikke trommel te
slaan en op de luidruchtigste manier
hunne bevelen te geven.
De invloed dier leiders op het socialis
tisch leger is nochtans slechts zeer gering.
Over twee jaren beslisten zij dat de tijd
der werkstaking nog niet gekomen was
en, onmiddellijk na hunne beslissing, be
gon de werkstaking Eenigo dagen later,
om zich van de beweging meester te ma
ken, kondigden zij af dat de werkstaking
hardnekkig moest voortgezet worden
weg, weg voor eeuwig Heb hem lief! Clara, want hy
stond mij by. Dat kon geen storm wegwaaien Clara
licit hem lief.
Hij zw eeg zijn hoofd zonk neer op Crayford's borst.
Frank zag het. Frank sprong op, op zijne bloedende
voeten cu baande zich een weg door den vrienden
kring om hem heen. Frank had den mau niet verge-
n die hem gered had.
Laat mij bij hem riep hij uit. Ik moet, ik wil
bij hem Clara, ga met mij mee.
Clara cn Stevenion steunden hem aan beide zijden.
Hij viel naast Wardour op z|jnc knieën hij liet zijne
hand op Wardour's hart rusten
Riehard
Nogmaals sloeg hij de vermoeide oogen op. Nog-
aals klonk de zwakke, brekende slem.
O arme Frank, ik vergat u niet, toen ik hie,,
kwam bedelen. Ik dacht aan u. die daar buiten in dc
schaduw van de boomen lag. Ik bewaarde voor u een
deel van het voedsel dal ik kreeg. Nu ben ik te zwak
het te zoeken. Een weinig rust. Frank Spoedig zal k
sterk genoeg zijn, u mee te dragen naar het schip
Het uiteinde was nabij. Dat zagen allen. Eerbiedig
ontblootten allen het hoofd bij den stervende. In zijne
wanhoop riep Frank zijne vrienden toe
Geef hem iels Ier versterking, in Gods naam
O, mannen, mannen Zondcr'hcin loudt gij mij niet
hier zien I Al z(jnc krachten heeft hy voor mij,zwakke,
uilgepnten nu zie hoe sterk ik ben, boe zwak hy is'.
ClaraZijn arm steunde mij over het ijs en de suceuw.
Hij waakte terwijl ik bewusteloos lag in de open boot.
j Zijne band hief mij uit de golven op, toen wij scbip-
breuk leden, en zijn hoofd zonk neer op Wardour's
1 horst.
De katholieken werken overal om de
boeren onder elkander te vereenigen en
ze aan te zetten gezamenlyk hunne waren
te koopen.
't Is de verbroedering der boerenklas
die deze zal redden. En natuurlyk als men
met twee of met drie zaad, mest, kalk,
enz. koopt, zijn de kosten merkelijk ver
minderd, do vervoerkosten worden ver
licht en voor alj men laat zich moeielyk.
bedriegen, de waar wordt immers met de
grootste nauwkeurigheid nagezien.
Nu i is niet met twee of met drie dat
men zoo zou moeten bijeenspannen. Het
ware te wensclien dat gansche dor
pen, gansche streken, zich vereenigden
om eenen bond tot stand te brengen. Maar
ongelukkiglijk wat ziet uien nog te veel
Dat de dikke pachters alleen gezamenlijk
hunne intresten bespreken, hunne vetten
koopen, de pomp om de Bouillie Borde
laise op het aardappelenloof te spuiten,
enz.
De kleine boeren, die het meest zouden
moeten ondersteund worden, blyven al
leen, 't is niet te verwonderen dat zij
dikwijls bankroet spelen.
Allo! pachters, onze vrienden, wilt wat
wijzer zijn dan degenen die zich met uw
geluk bekommeren en die ten uwen voor-
deele die zaken bestudeerd hebben. Laat
u zeggen, werkt mede om de verbroede
ring der aardebewerkers te verwezenlij
ken.
Zy sprak voor zoover hare tranen dat toelieten.
Kichardhebt gij mij vergeten
Hij hief het hoofd op bij het hooren van die geliefde
stem. Hij zag haar aan, terwijl zy knielde aan hare
zijde.
U vergeten T Steeds met den blik op haar ge
vestigd, lichtte hij met moeite zyue hand op en legde
die op Frank's hoofd. Zou ik sterk genoeg geweest
zijn hem te redden, als ik u had kunnen vergeten 1 Hij
hield een oogenblik op, en wendde zijn gelaat tot
Crayford. Wachtzegde hy. Daar was hier iemand
die tot my sprak. Een zwakke schijn van herkenning
schitterde in zijne oogen. O, Crayford I Nu herken ik
u. Beste Crayford kom nader! Mijn geest wordt hel
dor, maar myne oogen verduisteren. Gjj zult mij in
liefde gedcukrn tor wille van Frank Armo Frank
waarom verbergt hij zijn gelaat Weent hij 1 Nader,
Clara, met mijn laalslen blik moet ik u aanschouwen!
Zuster Clara kus mjj, zuster, kus mij voor ik sterf
Zij hoog zich over hem heen en kuste hem op zyn
voorhoofd. Een flauwe glimlach speelde om zijne lip
pen. De glimlach verdween een kalme trek overtoog
het gelaal de kalmte des doods.
De stem van Crayford brak de stille af.
Wij verliezen, sprak hij. ily heeft gewonnen.
Hij heeft gewonnen de groetste van alle de overwin
ningen1—hij heeft zichzelf overwonnen. En in het
uur der vietoric is hij gestorven. Wie van ons allen
benijdt hem niet den roemrijken dood.
Uit dc verte knalde een geweerschot van de Amo
unt, het toeken dat het schip gereed lag de terugreis
naar Engeland aan te nemen, de terugreis naar het
vaderland.
EINDE
