DE ZEERAAF.
NIEUWS- EN AANKONOIGIXGSBLAD VAN DE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
Donderdag 28 September 1895. 10 centiemen per nummer. 48sfe Jaar, X° 2815.
Politiek overzicht.
over den H. Rozenkrans.
De R. K. Kerk en de
socialistische leering.
DE DENDERBODE.
ARGNNEMENTPRIJS
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 voor drij maanden, voorop te betaien
De inschrijving eindigt met 31 December.
De onkosten der kwitantiën door de Post ontvangen, zijn ten laste van
den schuldenaar
Men schrijft in bij C- VAK DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
N. 31, en in alle Postkantoren des lands.
4DVERTENTIEIYPRIJS
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00 Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
lleeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. Voor de advertentiën uit vreemde landen
zich te wénden ten Bureele van dit blad.
Guique suum.
September 1§93
Kerkelijke Staten. De vrijmet
selarij. Nog eenige staaltjes van liet
onbeschaamde streven der vrijmetselarij.
Aan de Standard wordt uit Rome ge
meld, dat het Yaticaan nadrukkelijk bij
de mogendheden er tegen geprotesteerd
heeft, dal de vrijmetselaars hunne groote
loge op de eerste verdieping van het paleis
Borghese gevestigd hebben. Dat is eene
beleediging voor het Vaticaan, waaraan
het paleis Borghese vroeger toebehoord
heeft. In het protest wordt tevens gezegd,
dat Italië ue vrijmetselaars gesteund heeft.
Het Italiaansclie gouvernement zal weer
doen alsof het van niets wist.
Nu nog iets sterker
De maeonnieke Loges van "V enezuela
hebben de regeering uitgenoodigd, om in
de Grondwet de volgende nieuwe para
graaf te brengen
Het recht van vrije vergaderingen
vereeniging is gewaarborgd voor alle doel
einden, uitgezonderd voor kerkelijke ver-
eenigingen van mannen of van vrouwen.
Men ziet hieruit, dat de vrijmetselaars
in het toestaan van het verleenen van
vrijheid aan de katholieken, nog veel
kunnen leeren van den Turk. Beiden zijn
der Kerk vijandig, doch de eerste wil niet
eens den katholieken recht van vrije ver
eeniging verleenen. Zij worden door de
laatste beschaamd gemaakt.
O, ze zijn niet tegen de Kerk Ze zin
gen dat iederen dag op alle toonen maar
ziet naar hun daden en luistert niet naar
hun woorden.
Spanje. Zondag morgend, te Bar
celona, gedurende eene revue ter eere van
het feest der prinses van de Asturieen, is
maarschalk Martinez Campos het slacht
offer geworden van eenen aanslag. Er
werden twee bommen tusschen de pooien
van zijnpeerd geworpen. Het dier is dood.
De maarschalk werd licht gekwetst aan
de bil en door den val werd zijn rechter
schouder gekneusd.
Generaal Castelli, zijn aide-de-camp, en
twee agenten van policie zijn gekwetst,
een gendarm bekwam erge wonden. De
pleger van den aanslag, een werkman.
Pallurda geaamd, is aangehouden. Het
volk bracht den maarschalk eene ovatie
en juichte den koning toe.
»)X(«—
26e "Vervolg.
Hij keerde zich om en ging "aar de trappen, zich
zeiven afvragend wat hij toch in het vervolg zou doen,
wanneer Gillian zijne vrouw was cn dat afzichtelijke
wezen hem ook dan nog bleef vervolgen. Had hij booze
geesten wakker geroepen door zijne daden, cn zou het
nu zijne straf zijn, dat akelige, grijnzende gezicht altijd
r.aast zich te moeten zien, om hem te herinneren aan
het verleden
Luid en zwaar ademhalend .keerde hij zich plotseling
om, sloop naar het muurtje en zag overheen.
Daar zat hij onbeweeglijk en zonder twijfel in diepen
slaap.
Een van deze brokken zou voldoende wezen een,
behoedzaam opgenomen cn nnhr heneden geworpen
Dan was hij weg, de ellendeling, de vloek van
leven.
Hij trad achteruit, zag nog eens over den rand, trad
weer achteruit, terwijl dikke zweetdruppels op zijn
voorhoofd parelden.
Nog een oogenblik aarzelens, toen scheen zijne
vroegere koelbloedigheid terug te keeren, en haastig
eenen der groote stcenen opnemend, w oog hij dien
de hand, liet hem vallen, sprong ijlings achteruit,
greep zijnen kijker, snelde den trap af, cn was weldra
onopgemerkt in bet huis verdwenen.
Alles is rustig in de stad.
De pleger van den aanslag op maar
schalk Martinez Campos, zal voor het
krijgsgerecht verschenen. De bom, die
hij wierp,bevatte dynamiet. Verscheidene
peerden gingen op den loop en wierpen
de toeschouwers omver. De aangehoudene
heeft bekentenissen gedaan, 't Is zekere
Payas een anarchist. Een gendarm en
een burger zijn door de ontploffing ge
dood.
Brazilië. Revolutie in Brazilië.
De legatie van Brazilië te Londen heeft
eene depeche van Rio-de-Janeiro ontvan
gen van den 24, meldende, dat de opstand
van een deel der vloot met den dag ver-
llauwt, en admiraal Mello nog slechts
over geringe kracht beschikt. Alle Staten
veroordeelden zijne strafwaardige poging
cn verklaren zich met geestdrift voor
Peixoto. Het leger is in zijn geheel ge
trouw gebleven. De stad Rio-de-Janeiro is
rustig en heeft haar gewoon aanzien her
wonnen. De regeering heeft het volste
vertrouwen, dat zij het gezag zal kunnen
handhaven.
DE ENCYCLIEK
In zijnen nieuwen encyclisclien brief over
den H. Rozenkrans van Maria, geeft de
II. Vader de drie kwalen aan, welke het
rampzaligste voor het algemeen welzijn
schijnen den afkeer van een eenvoudig
cn werkzaam leven, den afschuw van het
lijden, het vergeten der eeuwige goederen
die wij hopen.
Tegenover ieder dezer kwalen stelt de
H. Vader als geneesmiddel de mysteries
van den H. Rozenkransde blijde voor de
eerste de droevige voor de tweede de
glorierijke, voor de derde.
Over hel eerste punt drukte de Ency
cliek zich uit als volgt
Wij betreuren en zij zelf die in alles
alleen de wetenschap en het voordeel der
natuur zien, erkennen het feit en bedroe
ven er zich om Wij betreuren dat de
menschelijko maatschappij aan eene ver
schrikkelijke wonde lijdt men verzuimt
namelijk de plichten en de deugden, die
een verborgen en gewoon leven moeten
versieren. Daar van komt het dat, in de
huiselijke haardstede, de kinderen ver
flauwen in de gehoorzaamheid die zij aan
hunne ouders schuldig zijn, geene tucht
meer verdragende, tenzij deze zwak is en
zich naar hunne vermaken schikt. Daar
van komt het ook, dat de werklieden hun
ambacht laten varen, het werk vluchten
en, ontevreden met hun lot, hooger reik
halzen, eene hersenschimmige gelijkheid
der fortuinen verlangende door zulke
verlangens aangedreven, verlaten de
landbewoners in groote menigte hunnen
geboortegrond, om het gewoel en de ge
makkelijke vermaken der steden te komen
zoeken.
't Is ook aan die oorzaak, dat men het
gebrek aan evenwicht tusschen de ver-
sohillige standen der maatschappij moet
toeschrijven alles is geschiktde zielen
zijn aan den haat en de afgunst overge
leverd men schendt openlijk alle recht
velen, door eene ijdele hoop bedrogen,
verstoren den algomeenen vrede, door
oproeren te veroorzaken, en wederstaan
aan hen die gelast zijn de orde te beves
tigen.
Tegen die kwaal moet men een middel
vragen aan den H Rozenkrans van Maria,
die te gelijk eene bepaalde orde van ge
beden bevat en de godvruchtige over
denking der mysteries van het leven des
Zaligmakers en zijner Moeder. Dat de
blijde mysteries aan het volk getoond,
en voor do oogen der menschen geplaatst
worden als taleroelen en voorbeelden van
deugden eenieder verstaat, hoe talrijk,
hoe gemakkelijk na te volgen, en geschikt
om tot een deugdzaam leven aan te sporen
de voorbeelden zijn, die men er uit kan
trekken en die, door eene wonderlijke,
zoete gewaarwording, de harten inneemt.
Wat den af keer van hel lijden aan
gaat
Eene andere hoogst verderfelijke kwaal
en welke Wij niet genoeg kunnen bewee-
nen, omdat zij dagelijks dieper en nadee-
ligcr in den geest dringt, is dat men zich
aan het lijden onttrekt, dat men met ge
weld alles afweert wat pijnlijk en strijdig
met onze nijgingen schijnt.
Inderdaad, meest al de mensehen, in
plaats van, zoo als het zou behooren. de
rust en de vrijheid der zielen te beschou
wen als de vergelding.bereid voor degenen
die zich gekweten hebben van den groo-
ten plicht des levens, zonder zich door de
gevaren en de werkzaamheden te laten
overwinnen, verbeelden zich de hersen
schim van eenen Staat,waar ieder onaan
genaam voorwerp zou uit verwijderd
zijn, waar men al de goederen, welke dit
leven kan verschaffen, in overvloed zou
genieten. Een zoo hovig en teugelloos
verlangen naar een gelukkig bestaan is
eene oorzaak van verslapping voor de
zielen zoo ze niet geheel en al vallen,
zijn zij toch ontzenuwd.zoo dat zij lafhar
tig de kwalen van het leven vluchten en
zich erbarmelijk laten nederslaan.
Ook in dat gevaar mag men van den H.
t Rozenkrans van Maria eene zeer groote
hulp verwachten, om de zielen te ver
sterken (zoo groot is de invloed van het
voorbeeld) zoo de mysteries welke men
droevige noemt, van de vroegste jeugd
af, het voorwerp zijn van eene stille en
zoete overdenking en zou men in 't ver
volg ze aanhoudend blijven overwegen.
Eindelijk aanaaande het derde punt,
het vergeten der eeuwige goederen,
ziehierde uitstekendstè plaats der
Encycliek
De menschen, overgegeven aan de ver
maken en zelfzuchtig, die al hunne ge
dachten op de aardsche zaken laten gaan
en zich niet hooger kunnen vcrheflën, in
plaats van door de goederen, welke zij
genieten, bewogen te worden om die van
den hemel nog vuriger te wenschen, ver
liezen geheel en al het denkbeeld zelve
der eeuwigheid en vallen in eenen den
mensch onweerdigen staat.
Inderdaad, de goddelijke Almacht kan
ons met geene schrikkelijker straf treffen,
dan toe te laten dat wij al de vermaken
dezer aarde genieten, maar terzelfder tijd
de eeuwige goederen verwaarloozen.
Hij zal dat gevaar gansch vermijden,
die zich zal toewijden aan de devotie van
den H.Rozenkrans.cn de glorierijke mys
teriën, die er ons in voorgesteld worden,
aandachtig en dikwijls zal overdenken.
In die mysteriën, inderdaad, put onze
geest het noodige licht om de goederen te
kennen, die aan onze oogen ontgaan,
maar die God, Wij gelooven het met een
vast geloof, bereidt voor die Hem bemin
nen. Wij leeren alzoo, dat de dood niet
eene vernietiging is, die ons alles ont
neemt en alles verdelgt, maar eene ver
huizing en, om zoo te zeggen eene veran
dering van loven,
XVI.
Vrijjubelde hij bgna, terwijl hij zich hijgend op
eenen stoel liet neervallen en eene minuut of wat
luisterend bleef zitten, voordat hij wc6r opstond om de
hartversterking te gaan nemen, waaraan hij groote
beboette had.
Berouw gevoelde hij nu nog volstrekt niet, hoe hij
later ook over zijne daad zou mogen denken. Hij had
zichzelven van cencvrceselijke nachtmerrie bevrijd, en
moest nu eens overleggen wat hem verder te doen
stond, want in zekeren zin had bij slechts de iugeviog
van het oogenblik gevolgd.
Neen, het zou niet goed zijn, dat hij zelf het lijk
ontdekte. Dat moest geschieden door iemand die langs
het strand kwam.cn dat zou in de eerste uren waar
schijnlijk niet gebeuren.
En ai dien tijd zou zijnen kwelgeest daar blijven
liggen. Welnu, waarom niet? dacht hij. Wat hem
betref, mocht hij daar blijven totdat dc vloed opkwam
en weggespoeld worden, indien dc rotsblok hem niet
tegenhield; er zou niet veel over te zeggen zijn. Uitde
zee was hij gekomen, de ree mocht hem terugnemen.
Misschien zou men hem niet eens missen en zoo ja'
dan was hjj weg.
In geen maanden had Morgan Preiss zich zoo
weltevreden gevoeld. Hij was als een losgelaten ge
vangene, en in zijne blijdschap nam hij een tweede
teug uitde vierkante flesch en ging weer zitten, om
zich eens naar hartelust te verdiepen in het geluk dat
hem wachtte.
Nog eene enkele week, en dan zou Gillian hier
komen als zijne vrouw dan was hij rijk en gelukkig,
dan zou hij het verleden laten rusten en voortaan zijn
leven doorbrengen als in een aardsch paradijs.
Ja zeker, z(J zou hem beminnen en vereeren, wan1
bij hezat immers alles wat het hart eener vrouw maar
wenschen kan goud en zilver en kostbare steenen
En wat het verleden betrof, ook hetgecu daareven
geschied was... Kom, wat beteckcndc die zwarte
matroos Waarom zou er aan hem meer gelegen z(jn
dan aan eenen os of oen schaap
Hij behoefde hier niet langer te zitten als een
gevangene, meende hij verwarmd cn opgewekt door
den drank en het gevoel van vrijheid, stond hij op,
zag de oude vrouw druk herig met huishoudelijken
arbeid en, wcerstaud biedend aan het verlangen om
even naar den ingang van de steengroef te sluipen en
naar het verpletterende lichaam te kijken, dat daar in
het gete zand lag te wachten op de golven die het
voort zouden dragen naar de eeuwige rust, nam hij
den koevoet uit den hoek en, den tuin doorloopend.
alsof hij naar dc bloemen keek, ging hij voort tot hij
vlak bij de rotskloof was.
Nu behoefde hij zich niet langer in acht te nemen,
dacht hij in den roes zijner opgewondenheid, want de
dubbele porlio sterken drank had bij den zenuwach
tige)) toestand, waarin hij verkeerde, zijn brein bene.
veld.
Na eenen laatstcn blik op het huis, was hij
tusscln-n dc struiken doorgcloopen cn naar het rivier
tje afgedaald van den eenen steen op den anderen
stappend, had hij spoedig dc ovcizijbc bereikt er
smalle pad binnen in dc rotskloof volgend, stond hij
weldra naast den waterval. Daarna schoof hij als nanr
gewoonte de steenen op zijde, de stroom verlegde
zich eenigzins. en zonder zich te bekommeren om I
nog neervallende water, klom hij naar beneden
trad de rotsholte binnen, die volgepropt was met
schatten van allen aard, in den loop der jaren door
hem verzameld.
Zilver, zorgvuldig ingepakte balen goed, vaatjes
rhum en brandewijn, een /.onderling mengelmoes. Hij
Allen zonder onderscheid, niemand uit
gezonderd, moeten werken voor hun
dagelijks brood, zooieeren de socialisten.
Die leering steunen zij op de veroor
deeling die God tegen Adam,na zijnen val,
uitsprak, hem zeggende Gij en uw
nakomelingschap zult uw brood eten
in het zweel uws aanschijns.
En hieruit leiden de socialisten de
volkomene gelijkheid der menschen af, 't
is tc zeggen, dat allen even rijk, even
gelukkig, even machtig op deze wereld
moeten wezen.
"Wie dus wil dat alle menschen even
rijk, even gelukkig, even machtig, zijn
keurde dit alles slechts een vluehtigen blik weerdig
maar greep den gordel, dien hij den vermoorden
schipbreukeling van het lichaam had gesneden, cn
zich op een tonncke neerzettend, begon hij dc ver
schillende zakjes te openen cn maakte ook de inge
naaide steenen los, om die een voor een te bekijken.
liet licht, dat in dc grot viel, scheen groen tc
wezen het glinsterde en flikkerde door don sluier
van het neerdruppend water, terwijl dc sterke stroom,
den kant, waar de steenen verlegd waren, kookte
en bulderde en bruisclile in de diepte neerplofte met
hol en dof geluid, dat tegen het rotsgcwcir weer
galmde.
Even buiten den ingang van de grot droop liet water
tusschen d« roode cn zilvergrijze leislecnlagen en
bepartlde de lijne mosjes, dc sierlijke gepluimde
varens, die daar in weclderigen overvloed groeiden,
terwijl het witte schuim tusschen de groote rotsblok
ken opspatte en, het van hoven komende daglicht
weerkaatsend, als een veelkleurige regenboog den
waterval omgaf.
Morgan Preiss echter had voor niets anders oogen
dan voor dc diamanten, die hij tusschen duim cn
vinger hield, cn die hij in zijne verbeelding reeds
goud gevat zag schitteren in dc blonde lokkfn, c
den blanken hals van Gillian, zijne Gillian, zijne
vrouw. Met eenen slechts half onderdrukten jubel
kreet liet hij de steenen terugglijden in hunne veilige
bergplaats, en maakte nu het riempje los van hel leste
zakje, om er het miniatuurportrct uit tc nemen.
Tucn hij hel in de hand nam, was het niet om naar
hel op ivoor geschilderde vrouwenbeeldje te zien,
maar des te meer naar dc goude achterzijde en den
gouden rand. Hij woog het op de hand cn toen hij
voelde hoe zwaar het was, kwam er eenen glimlach op
zijne lippen.
Ik zal mij laten uitschilderen. Waarom niet
schare zich in onze rangen, roepen de
socialisten.
De socialisten beloven een paradijs op
deze wereld en velen laten zich door die
droombeeldige belofte verleiden.
Ja, velen willen dat paradijs, kost wat
wat kost, bezitten en zelfs tot gewelda-
dige middelen overgaan om het te verove
ren. En van daar dien geweldigen haat
bij sommigen tegen dezen welke bezitten,
tegen onze samenleving en vooral tegen
den R. K. Kerk welke gebiedt Wacht
u van stelen en onrechtveerdig leven.
Die staat van zaken kan de verschrik
kelijkste onheilen veroorzaken, hij kan de
wereld in een bloedbad en een vuurpoel
herschapen.
En wie kan die onheilen voorkomen?
De R. K. Kerk, welke door hare leering
slechts het tijdelijk en eeuwig geluk der
menschen beoogt.
Het paradijs hier op aarde door de
socialisten beloofd is een droombeeld..
Ja, al wat zij er over zeggen, zijn dwaas
heden.
De domste kneukel der wereld moet
begrijpen dat zelfs een land waar allen
even rijk, even gelukkig, even machtig
zouden wezen onmogelijk kan bestaan.
De Kerk integendeel leert ons dat er
ten allen tijde armen en rijken zullen
wezen, maar zij beievert zich, door hare
leering van naastenliefde, door hare
zedenleer, om den afstand te verminderen
die er tusschen de armen en rijken bestaat.
"Wanneer Z. H. Leo XIII ons in zijne
encycliek.zegt dat het lot van alle eerlijke
en brave werklieden dient verbeterd te
orden, dan houdt Hij ons slechts dat
gene voor wat, van in de eerste eeuwen,
altijd de bezorgdheid der R. K. Kerk is
geweest.
In de eerste eeuwen was de werkman
een slaaf, en, dank zij de Kerk, is hij een
vrij mensch geworden.
Dc arbeid wordt nimmer als onedel en
verlagend, maar als veredelend en verhef
fend aanschouwd.
Een oppassend werkman kan, dank zy
de vrijheid, door zorg en vlijt, zijnen toe
stand verbeteren.
Nu, de geweldige middelen zullen tot
die lotsverbetering niet medehelpen,
integendeel in plaats van het maat
schappelijk vraagstuk op te lossen,zouden
zij ons naar eenen afgrond van nog
grootere ongelukken en rampen voeren.
De R. K. Kerk alleen is in staat het
maatschappelijk vraagstuk, door hare
zedeleer, door hare leering van naasten
liefde op te lossen en de wereld te bevre
digen. Neen, buiten hare voorschriften en
leeringen geene redding mogelijk
zegde hij opeens en dan laat ik het hierin zeiten,
en zij zal hel aan eene gouden ketting om haren hals
dragen. Dan zal zij mij nog inniger liefhebben, en
Plotseling bleef bij steken, want hij had het kleinood
omgekeerd en aanschouwde nu het beeld van eene
jonge en schoonc vrouw-, wier oogen hem zoo zonder
ling aanstaarden, dat hij er van ontroerde.
Malligheid mompelde hij, het portretje weg
bergend ik geloof dat iedereen hare oogen heelt. Ik
zie haar in ieder, die ik ontmoet. Gillian Welk een
lieve naam is het toch Kn wat zal z.ij rijk zijn I
Diamanten cn peerlen. ringen en kettingen, alles in
overvloed. Eindelijk Eindelijk
Hij lachte luid, on zijn stem vermengde zich zonder,
ling met het neervallende water, toen hij den gordel
op eene vooruitstekende rotspunt ncêricgde. We'
voldaan over zijn bezoek, stapte hij door den sluier
van glinsterende druppels heen, bleef nog een oogen
blik op de steenen staan cn hield zijne hand op, om
het vocht op te vangen cn er zijn gegloeid voorhoofd
mee te verkoelen, voordat hij uaar boven klauterde en
den stroom in zijnen gewonen loop terug leidde.
Dc glans in zijne oogen en de levendige uitdrukking
van zijn geheel gelaat spraken duidelijk genoeg van de
rust, die in hem gekomen was met de kracht en
vlugheid van eenen veel jongeren man, greep hij de
staaf, lichtte de zware steenen op cn liet het water
als eene dichte en ondoordringbare glazen deur voor
den ingang van zijne schatkamer neervallen.
Zooals hij daar boven den waterval stond, legen den
duisteren achtergrond, waaruit het stroompje te voor
schijn kwam, zou men hcni in het schemerlicht voor
eenen boozen geest hebben kunnen houden de gelij
kenis werd nog sterker, toen hij de armen ophief, met
den koevoet eenen slag op dc rots gaf en daarbij zijnen
schamperen lach door de kloof deed galmen.
(Wordt voortgez«t).
