NIEUWS- EN AANKONOIGINGSBLAD VAN DE STAD EN T ARRONDISSEMENT AALST
HET GEHEIM
Donderdag 17 Mei 1894.
10 centiemen per nummer.
483te Jaar IV0 2880
Politiek overzicht.
Commissaris van Policie.
Sabelslepen
Een en ander.
DE DENDERBODE.
ARONNEMENTPRUS
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 voor örij maanden, voorop te betalen
De inschrijving eindigt met 31 December.
De onkosten der kwitantiën door de Post ontvangen, zijn ten laste van
den schuldenaar
Men schrijft in bij C. VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
N. 31, en in alle Postkantoren des lands.
A DVERTENTIEIVPRIJS
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00 Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. Voor de advertentiën uit vreemde landen
zich te wenden ten Bureele van dit blad.
Guique suum.
.Valst, 16 Mei 1894
Frankrijk. De Paus en de Fran-
sche Bisschoppen. Er is eene ver
trouwelijke circulaire van den pauselijken
Nuntius aan de Bisschoppen, omtrent de
kwestie der rekenplichtigheid van de
kerkfabrieken bekend geworden. Zij luidt
als volgt De Heilige Vader, in zijn
levendig verlangen, dat het Fransche
Episcopaat in de zaak der kerkfabrieken
eenerlei houding aanneemt, opdat gevaar
lijke botsingen voorkomen worden, heeft
mij opgedragen u het volgende op ver
trouwelijke wijze meê te deelen
1° De H. Stoel heelt niet nagelaten de
rechten der Kerk bij de regeering vol te
houden door te verklaren dat die kwestie,
minstens genomen, van gemengden aard
is en bijgevolg opgelost moet worden in
overleg tusschen de beide machten. De H.
Stoel nu zal dit beginsel standvastig blij
ven verdedigen.
2° De Fransche regeering heeft aan
den Heiligen Stoel doen verklaren, dat zij
gezind is rekening te houden met de
opmerkingen van het Episcopaat tot het
brengen van wijzigingen in de hier be
doelde reglementen. De Heilige Stoel zal
niet nalaten op het nakomen dier belofte
aan te dringen.
3° De Heilige Vader verlangt dat de
Bisschoppen in hun antwoord aan de
regeering, met terzijdestelling van alle
rechtstreeksclie oppositie tegen de wet,
het noodzakelijke en gepaste voorbehoud
maken en al hunne pogingen aanwenden,
ten einde wijzigingen in de reglementen
te verkrijgen en eene herziening van de
wet op de rekenplichtigheid der kerkfa
brieken. Zij kunnen zich ten deze beroe
pen op de algeraeene en plaatselijke moei
lijkheden, aan de toepassing der wet
verbonden.
Berlijn, 14 mei.
Defuisseaux uit Duüschland gezet.
Heden is het 5* internationaal mijn
werkerscongres geopend onder voorzitter
schap van M. Burt, onder-staatssecretaris
in Engeland.
Vermakelijk is het lot te Rerlijn geweest
van den Belg Defuisseaux. Hij had te
Parijs, waar hij woont, eerst aan den
Duitschen gezant aldaar, en toen deze
hem niet antwoordde, direkt aan de
Bcrlijnsche policie gevraagd, of zij hem,
die in België nog 33 jaar gevangenis te
goed heefi. wilde toestaan Berlijn te bezoe
ken.
Toen hij ook op het tweede verzoek
geen antwoord kreeg, besloot hij de reis
maar te wagen. Reeds te Aken werd
zijne bagage in beslag genomen. Hij zelf
echter werd kort na zijne aankomst te
Berlijn en terwijl hij deelnam aan eene
vertrouwelijke conferentie, door drie
-(O)-
52e Vervolg.
Het gedeelte van de taak, hetwelk M. Hunter op
zich had genomen, had wel niet veel, maar toch eenig
nieuws aangebracht, waaronder een Tuit van groot
belang. Toen M. Hunter zijne navraag naar den ouden
italiaanschen uitgewekene Sant-Alba begon, bleken
er onder zijne club-vrienden nog enkelen te zijn, die
zich dien zonderlingen herinnerden. Een paar die hem
van nabij gekend hadden, waren zelfs in staat M.
Hunter vrij volledige inlichtingen verschaffen.
De heer Sant-Alba leefde in Londen van een jaar
geld, dat hem door zijn ouderen broeder, graaf Sant-
Alba, het hoofd der familie, die zich buiten de samen
zweering had gehouden cn derhalve in het volle bezit
zijner goederen cn zijne vrije hooge staatsbclrekking
was gebleven, uitbetaald werd. Na de omwenteling en
de troonsbeklimming van Victor Emmanuel,alsjkoning
van Italië, was ook de samenzweerder natuurlijk
weder in het bezit van zijnen eigendom gesteld en
kon hij ongehinderd cn zelfs met eer naar zijn vader-
policiebeambten gevangen genomen, naar
de statie gebracht en in den trein gezet.
{Handelsblad.)
Drukpersprocessen. De rechtbank
veroordeelde den drukker van het anar
chistenblad, Der Socialist, (e Berlijn,
tot anderhalfjaar gevangenis.
Twee redacteurs kregen 8 maanden en
een schilder, die eene schets had geleverd
9 maanden straf.
Wij kennen allen den naam en de
geschiedenis van Caïn, den eersten moor
denaar,die zijnen broeder Abel uit afgunst
om het leven bracht. Een der zonen van
Caïn, Lamecli, was een moordenaar eren
als zijn vader.
De latere afstammelingen van Caïn
waren insgelijks zeer bloeddorstig. Onge
meen sterk van lichaamsbouw, overgege
ven aan lage en dierlijke driften staan zij
als geduchte oorlogsmannen in de geschie
denis te boek. In de lange reeks der
eeuwen, die sedert Caïn en zijne afstam
melingen verliepen, zijn de oorlogsman-
nan onveranderd van inborst,onveranderd
ook van zeden gebleven.
Gelukkig de volkeren die geene
geschiedenis hebben dit is een gezegde
dat meer waarheid bevat dan men soms
wel zou kunnen veronderstellen.
Neemt een boek dat handelt over
Geschiedenis en doorbladert het de
onbekende tijdruimten die gij er in zult
ontmoeten, de onderbroken chronijken
die gij zult bespeuren, zijn tijdstippen
geweest van vrede, vooruitgang en open
baren welvaart. De geschiedschrijvers
vergenoegen zich gewoonlijk eenige lijnen
aan de beschrijving er van te gunnen.
Doch, zij verhalen tot in de kleinste
bijzonderheden en als met voorliefde de
zoogenaamde heldenfeiten van bloeddor
stige oorlogsmannen zij duiden de puin-
lioopen aan die zij op hunnen weg achter
zich gelaten hebben zij tellen de dooden
en de gekwetsten die zij op de slagvelden
gezaaid hebben, dat alles voor de eer en
roem der sabelsleper ij... In één woord,
de geschiedenis waarin de schooljeugd
lessen voor het later leven moet gaan
putten,is geschreven met letters van vuur
en bloed.
De eerste oorlogsmannen waren allen
roovers, de eerste roovers waren allen
oorlogsmannen. Later heeft zich dat
schoon volkje min of meer volgens de
beschaving trachten in te richten, later
ook heeft het de legers en de verwoes-
tingsraiddels op zijne manier verbeterd,
maar zijn doel is altijd hetzelfde gebleven:
stelen, branden, plunderen.
De hedendaagsche veroveraar werpt
zich aan het hoofd van honderd regimen
ten op een naburig land waar hij plun-
land terugkeeren. De vele jaren, die hij in Engeland
had doorgebracht, hadden hem echter voor het land
zijner ballingschap eene groote voorliefde doen op
vatten,hij had er zich tal van oprechte vrienden weten
te verwerven, cn gaf er thans de voorkeur aan, er ook
als onafhankelijk burger te blijven wonen. Zoo had hij
nog eenige jaren in Londen vertoefd, tot hij eindelijk
op een plezierreisje naar Frankrijk, in Parijs ziek
geworden en gestorven was.
De clubvriend, van wien de heer Hunter deze bijzon
derheden vernam, had den Italiaan zeer van nabij
gekend cn wist van zijne levensmanier een zeer belang
wekkend feit te verhalen, dat de moeite der overden
king wel waard was.
Hij had Sant-Alba, die steeds ongetrouwd was
gebleven, nu en dan op zijne kamers bezocht cn bij
die gelegenheden een enkele maal een jongmensch,
eigenlijk nog een jongen onlmoet met een donker
gekleurd, zeer schoon en uitdrukkelijk gelaat, die door
den Italiaan mijn Zigeuner genoemd werd.
De Italiaan had hem verteld, dut hij den jongen
oorspronkelijk alleen om zjjn prachtig gezicht bij zich
had gonomen, ten einde hem als model te dienen
(liet was algemeen bekend dat de Italiaan zich veel
met schilderkunst bezig hield) uioar dat hij later zich
meer aan den knaap had gehecht, die zich door groote
hcvaltelijkheid en niet alledaagschen aanleg zeer van
de gewone landloopcrs onderscheidde, en dat hij er
dus sterk over dacht den jongen eene goede opvoeding
dert en moordt zoo lang tot dat hij er
genoeg van heeft. Dan, onder voorwend
sel van zich voor zijne moeite en onkosten
te doen betalen, maakt hij van zijne
overmacht gebruik om het ongelukkig
verslagen volk eene oorlogs-» schadeloos
stelling - af te persen. Ik zie bijna
geen verschil tusschen dezen vreemden
indringer en den roover die zich in het
bosch op den vredelievende voorbijganger
werpt om hem zijne beurs of het leven en
soms beiden af te nemen. Het eenige
verschil dat er tusschen beiden bestaat is
dat de veroveraar-roover onbeschaamd
in vol daglicht werkt en aan zijne slacht
offers soms eenigen uitstel verleent om
hunne rekening met hem te vereffenen
de struikroover integendeel moet zyn
proper stieltje achter hoek en kant uit
oefenen cn kan ook aan zijne slachtoffers
geenen uitstand geven, omdat hij altijd
even arm is en toch altijd even groolen
honger heeft. Dit kan men begrijpen als
men denkt dat de struikroover zich moet
wachten voor de gendarmen, dat hij noch
kapitaal noch krediet bezithij kan dus
zelf ook geen krediet geven Dit is het
eenige wat hem onderscheidt van den
voroveraar-roover.
Het is klaar dat de sabelslepers heel
anders over deze zaken denken, spreken
en schrijven als wij, eenvoudige lieden.
Zij beweren immers dat wij van hunne
zaken niet verstaan en er ook niets in te
zien hebben, als wij maar... betalen en
hun toelaten hunne handen tot aan de
ellebogen in onze zakken te steken, dat
is hun genoeg meer vragen zij niet,
scrogneugneu!
Intusschen gaan zij voort lauwer
kransen te vlechten voor de schedels der
groote helden van het verleden de
Alexanders en de Napoleons en andere
vrijbuiters worden door hen rijkelijk
bedeeld ..Tot overmaat van vrijpostigheid
vervloeken en verwenschen zij degenen
die in het verleden hunnen stiel uitoefen
den, doch zonder patent werkten en zich
tevreden stelden de reizigers te voet en te
paard in de bosschen uit te schudden en
helpen zij hunne hedendaagsche concur
renten in 't klein aan de galg. Wat wilt
gij toch Dit is zeer natuurlijk, immers
de handelaars in 't groot hebben altijd
afkeer voor hunne mededingers in 't klein
en doen het hun voelen door ze by stond
en gelegenheid van kant te maken.
De redenaars, de geschiedschrijvers
werpen met zorg eenen dichten sluier
over de afschuwelijke misdaden der zooge
noemde helden van het verleden, prijzen
hunnen moed, loven hunne dapperheid.
Zij geven den naam van wapenfeiten
aan hunne plunderingen, moorderijen,
brandstichtingen, verwoestingen van ste
den en dorpen en andere onmenschelijke
ijselijkheden. Aldus leiden de sabelslepers
de eenvoudige lieden om den tuin en
gelukken er in onze zakken te kloppen
om nieuwe slachtingen en schelmstukken
voor te bereiden waarvan de wapen
feiten - der helden van voordezen
slechts flauwe afbeeldsels zijn.
Wanneer zal het volk dat alles toch
eens voor goed begrijpen? Wanneer zullen
de kiezers daar eens voor goed en voor
altijd een einde aan stellen? Ja, wanneer
(Vrij volgens de Paicc).
te geven en voor zijne toekomst te zorgen. Hij vond
de gedachte verschrikkelijk, dat zulk een jongen
weder onder zjjn volk zou moeten terugkeeren om tot
een vagebond op te groeien,terwijl hij het verhinderen
kon hij had geene naaste familie behalve zjjn ouderen
broeder en die was rijk genoeg, hij kon dus met zjjn
eigen geld doen wat hij goed vond.
I)it bericht gaf, zuoals wij reeds zegden, zeer veel
te denken. Het verklaarde althans veel, dat tot nu in
het duister was gebleven.
Wanneer de tegenwoordige Sint-Alba de bewuste
Zigeuner knaap was geweest, werd niet alleen zijne
afkomst cn zijn aangenomen naam, verklaard, maar
werd ook tevens zijne verhouding tot de Stanley's
begrijpelijker.
De Stanley's behoorden tot den zoogenaamden
Roma-stam der Zigeuners had ook Sint-Alba daartoe
behoord en de eigenaardige vorm van zijn gelaat,
die dit volk zoo bijzonder onderscheidt, maakte deze
gissing zeer aannemelijk dan was het in het minst
niet verwonderlijk, dat hij, toen hy hen in Woolches-
tcr ontmoette, met hen had omgegaan. Het is toch
bewezen, dat er onder dezen stam eene soort van
vrijmetselarij bestaat, die hen onderling samenbindt
en ieder lid verplicht zyne medebroeders ter zijde te
slaan, welk verschil in stand er ook tusschen hen
moge bestaan. Er was dan ook niets vreemds meer in,
dat de vrouw van Stanley in hare armoede hulp cn
ondersteuning by een man als Sint-Alba zocht.
De Minister van Oorlog komt eenen
i omzendbrief te zenden aan de Korpsover-
I sten aangaande de kwestie der soldaten
j afgestraft van dienst.
I De heer Minister raadt voorzichtigheid
in 't nemen van dezen maatregel, daar de
personen tegen dewelke deze maatregel
werd genomen voor 10 jaar van het
kiesrecht beroofd blijven.
Ken brevet, schrijft La Ga-
zette. is verleend aan den uitvinder van
een wielpeerd met spiegel, die den rijder
toelaat te zien wat er achter hem gebeurt.
Dat kan voor de rijders nut bijbrengen
maar het is te vreezen, dat men wat al te
veel in 't spiegeltje zou kunnen kijken en
vergeten op te letten wat er voor hun op
de baan loopt... En dan wat gevaar voor
de voetgangers 1
Do gewezen pauselijke
zouavcn hebben woensdag, ter gele
genheid van den hondersten verjaardag
der geboorte van Paus Pius IN, eene
plechtige Mis doen celebreeren in de kerk
van St. Jacobs-op-Caudenberg, te Brussel.
Al de overlevenden van het pauselijk
leger, ons land bewonende, waren daar, 1
op eenige uitzonderingen na, aanwezig.
Onder dezen bemerkte men de heeren
markies de Résimont, graaf E. Martiny,
graaf E. do Liraburg-Stirum, Scarsey de
Locqueneuille, baron Snoy, onderpastoor
Van Assche. Nikolaas Van Severen, nij-
veraar te Sint-Nikolaas, baron Kervyn de
Lettenhove, van Gent, baron van' den
Kerchoven, van Doornik; Rutten, provin
ciaal raadslid van Aubel, Alf. Janssens,
volksvertegenwoordiger, baron della
Faille, van Gent, graaf de l'Ambili, baron
d'Ottighem, provinciaal raadslid van Na
men, Lintermans.
Deze laatste, die al de veldtochten van
het pauselijk leger heeft medegemaakt, is
75 jaar oud, doch is nog vlug te been.
.Meestal de aanwezigen droegen de de
coratie der orde Bene Merentiverleden
jaar door Z. H. Leo XIII, ingesteld.
De Mis werd gecelebreerd door den
eerw. heer Van Hylen, gewezen kaporaal
bij het pauselijke leger.
Na de plechtigheid zijn een deel der
oudwapenmakkers in het hotel deVienne
op eenen lunch vergaderd.
Iets over postzegels.De
laatste aflevering van de Fortnightly
Review bevat een artikel van M. Roberts
over de voornaamste verzamelingen van
postzegels. De schoonste verzameling, die
van Ferrary, welke thans te Parijs is,
wordt geschat op eene weerde van
2,500,000 fr. Daarop volgt die in het
British Museum, waaraan eene weerde
van 1,500,000 fr. wordt toegekend. Na
deze komt het eerst in aanmerking de
verzameling van den czaar,welke geschat
werdt op fr. 750,000.
De duurste postzegels zijn tegenwoordig
die van het eiland Mauritius van 1 penny
en 2 pence afkomstig van de eerste uit
gifte in 1847. Zy zijn onlangs verkocht
voor 17,000 fr. Dan volgen die van
Engelsch Guinea, die ruim 6000 fr. opge
bracht hebben. Sommige postzegels van
de Sandwichs-eilanden brengen 5000 fr.
op. En het zijn niet alleen dc oude over-
zeesche postzegels, die weerde hebben bij
de liefhebbers de zwarte Engelsche van
1 penny, met de initialen V. R. in de
hoeken, zijn bij voorbeeld 250 fr. weerd
in den handel.
Te Londen hebben gedurende de laatste
season do makelaars voor 500,000 fr.
aan oude postzegels verkocht.
Toen Robert Power nog voor zijn vertrek naar
Dartmoor deze inlichtingen van M. Hunter ontving,
«as hij maar half tevreden. De oplossing kwam hem
al te natuurlijk voorhij had er meer achter gezocht
en verlangde vuriger dan ooit Jacob Stanley op te
zoeken en de waarheid te ontdekken. Hij haastte zich
dus zooveel mogelijk om weg te komen.
Ook M. Munter wilde geen uur langer in Sandbank
blüven behalve zijne reis naar Londen om de door
ons verhaalde inlichtingen te verkrijgen, had hij er
alleen vertoefd om den afloop der terechtzitting bij te
wonen cn dc arme Charlotte zooveel mogelijk hij te
staan. Thans kon hij, M. Duvivier hier niet meer van
dienst zjjn en hij wist zijnen vriend dus gemakkelijk
ovér te halen hem naar zijne woning in de hoofdstad
te volgen, waar Mevr. Hunter hen reeds wachtte. Ilct
eenige, wat er op dit oogenblik te doen viel, was
geduld tc oefenen cn den invloed van M. Hunter aan
te wenden, oin de gevangene, die nu naar de cellu
laire gevangenis was overgebracht,wat meer gemakken
te bezorgen cn te trachten haar wat meer tc mogen
bezoeken dan anders in dergelijke gevallen wordt
toegestaan. Ook daarvoor was hel beter, dat zy in
Ixirnlen waren. Wij behoeven onzen lezers niet te
zeggen, dat zij beiden van de vergunning dikwijls
gebruik maakten om Charlotte op te zoeken aj
beschrijven wij deze ontmoetingen niet, die men zich
zeer goed zal kunnen voorstellen, om ons liever bij d$
feiten te bepalen.
-E. 1'. In zijnen grooten iever
voor de E. V. schreef Le Palriole dat de
Hoogesehool van Leuven ter gelegenheid
der jaarlijksche vergadering van de oud
studenten, zich openbaarlijk gunstig
heeft getoond aan de chineczerij.
Klokke Roeland neemt die kwakkel
van Le Patriote over en schrijft
Gister heeft de Hoogesehool van
Leuven, dat brandpunt van katholiek
leven in België, in een geestdrift die
gedeeld werd door de tegenwoordige
- studenten lijk door de oude, 't is te
zeggen, door 't puikste gedeelte van
'tland, aan M. Beernaert, aan zijne
politiek, aan de evenredige vertegen-
icoordigingdie noodzakelijke bekro-
ning der herziening, eene onbeschrijfe-
lijke en geestdriftige hulde gebracht.
Dus, volgens Klokke Roeland, bracht
de vergadering der oud-studenten hulde
aan de E. V.
Dat is eenvoudig eene kwakkel, om
niet te zeggen, leugen.
Géén enkel woordje is er te Leuven
over de E. V. gesproken. De verslagen
door Le Bien Public en andere bladen
medegedeeld zijn daar om het te bewyzen.
Er was op voorhand afgesproken dat
er geen enkel woord voor of tegen de
E. V. zou gezegd worden en zonder die
voorwaarde zou de vergadering geen plaats
hebben gehad.
En men heeft woord gehouden de 74
leeraars hebben hunne beweegreden ten
voordeele der E. V. in hunnen binnenzak
moeten bewaren tot eene nadere gelegen
heid...
Ziedaar de waarheid over de zoogezegde
geestdriftige betooging te Leuven.
En als men dan de evenredigaars wil
gelooven dan is gansch 'l land voor hun
stelsel 1
De Franschman volgde zyn vriend gewilli-, maar
was overigens vooral na een bezoek aan zijn nichtje
in eene ondragelijke .stemming.Hij vloekte op Engeland
en de Engelsclien, waarmei* 'hij vroeger zooveel had
opgehad. Hij raasde op het land, op de wetten, op de
rechters, in een woord op alles «at Engeland was.
Van uitspanningen of verstrooiing, waarmee' M.Hunter
hem den tijd beproefde te verkorten, wilde hij niets
weten hij bracht zijne dagen het liefst in gezelschap
van hem cn zyne vrouw door, welke leste met hare
gewone goedheid al het mogelykc deed den diep
terneergeslagen man bezig te houden en te verstrooien.
Het was een paar dagen na hunne aankomst tc
Londen, dat zij op een avond weer in somber stil
zwijgen tegenover elkander zaten.
M. Duvivier had het photogralic-album van Mevr.
Hunter Ier hand genomen cn sloeg werktuigelijk de
bladen om. Hij zug de reeks van vreemde gezichten,
die voor zyn oogen voorbijgingen,ternauwernood aan
zijne gedachten wijlden verre van daar bij zjjnc arme,
ongelukkige Charlotte, die door zyne schuld in dit
ellendige land was geraakt. Hij hield niet op zich zijne
nalatigheid tc verwijten, wat zijne vrienden er ook
tegen inbrachten Maar hij sprak er niet meer
overhij wilde op dc mcnschen, die hem zooveel
hartelijkheid beloonden, den schijn niet laden als
hadden zy liet ongeluk kunnen voorkomen...
("Wordt voortgezet.)