KOGELHOEF.
NIEUWS- EN AANKONDIGINGSBLAO VAN OE STAD EN 'T ARRONDISSEMENT AALST.
De kiezingen.
Donderdag 50 Augusli 1894. 10 centiemen per nummer. 48ste Jaar I\° 2910.
advertentienprijs
Beschsrmr echten.
Eene ernstige vermaning
Het Drievoudig Verbond.
DE DENDERBODE.
ABONNEMENTPRIJS
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is 6 frank 's jaars
fr. 3,25 voor zes maanden fr. 1,75 Yoor drij maanden, voorop te betalen
De inschrijving eindigt met 31 December.
De onkosten der kwitantiën door de Post ontvangen, zijn ten laste van
den schuldenaar.
Men schrijft in bij C- VAN DE PUTTE-GOOSSENS, Korte-Zoutstraat,
N. 31, en in alle Postkantoren des lands.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00 Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag avond. Voor de advertentiën uit vreemde landen
zich te wenden ten Bureele van dit blad.
Guique suum.
Aalet, 29 AuguBti 1894.
De liberalen, socialisten en ook de
Klokke Roelanders beweren
1° Dat de bescbermrechten uit eigen
belang door de grondeigenaars worden
gevraagd
2° Dat zij het leven der werklieden
duurder zullen maken.
Die beide beweeriugen zijn reeds menig-
werf wederlegd geworden.
Maar wij stellen nu de vraag Wie
verstaat het best wat hun voordeelig is
Onbetwistbaar zij die belang in de zaak
hebben en dus met kennis kunnen
handelen.
Welnu op het laatste landbouw-congres
te Brussel aan 'twelk 120 afgeveerdigden
der provinciën, Vlamingen en Walen,
deelnamen, worden eenparig bescher
mende rechten gevraagd.
Onder de redevoeringen die ten voor-
deele der beschermrechten uitgesproken
worden, bemerkt men bijzonderlijk deze
van den heer voorzitter'tSersteveus,welke
de redenen uiteenzet die te hunner
voordeele pleiten.
Een weinig aandacht dus
a In 1873 bezaten wij een landbouw-
domein van eene waarde van tien milli
ards, dat eene waarde van drie milliards
opbracht en 300 millioen inkomen of
huurwaarde gaf. Sedert twintig jaren
hebben wij over het derde dezer waarde,
zoo in kapitaal als in inkomen, verloren.
De pandrechtelijke schuld heeft mer
kelijk toegenomen het goed is zoo zwaar
belast, dat het van dag tot dag twijfel
achtiger wordt, of de pand de schuld nog
dekt.
In een land waar de eigendom zoozeer
als in België is verdeeld, dat 900,000
eigenaars telt, daar de groote eigendom al
meer en meer eene uitzondering wordt,en
ten hoogste 6000 eigenaars bevat, mag
men zeggen dat deze verliezen heel de
natie treffen en dat zij, moesten zij nog
verergeren, gevaarlijk kunnen worden
voor ae openbare rust, met de bronnen
van het werk te raken.
n Onze tegenstrevers leggen er zich op
toe, onze krachten te verdeelen. Den
werkman maakt men bang met den opslag
van het brood Maar men toont hem den
Belgischen arbeider niet aan, die naar
Frankrijk, het land van het dure brood,
werk gaat zoeken.
r, Bij den pachter zet men den opslag
der huren vooruit, maar men zwijgt over
de winst, die hem eiken opslag zijner
voortbrengsels zal aanbrengen.
DE
8® Vervolg.
De muren waren behangen met alle versiersels, die
het bosch kan opleveren. Allerhande aardig gevormde
wortels waren er op gehangen; het waren als slangen
die tegen den wand schenen op te kruipen; groote
schoonc brokken boomzwam waren er vastgemaakt,
om allerhande kleinigheden te dragen, welke bij in
zijne eenzaamheid gesneden had. Herderhulten van
dikke eiken schors, uit hout gesneden mannekens met
groete baarden van mos, allerhande uitgeblazen en aan
koordjes geregen vogeleiers, en stokken met vreemd
soortige knoppen, getuigen van de bekwame hand,
zoowel als van de eldere verbeeldingskracht van den
eenzamen bewoner.
Doch ook aan levend gezelschap was in de kamer
geen gebrek. Bij den oven lag een pin-egel ineenge
rold. aan wiens stekels nog eenige appels hingen, die
getuigden dat het dier van eenen strooptocht was terug
gekomen. Een rood eekhorentje sprong daarnevens op
een takske heen cn weer; eene tamme zwarte kraai
met kort gesneden vleugels zcltc zich krassend op de
knie van Kasper, om als naar gewoonte gestreeld te
worden. In eene kooi knerste eene specht; in ee
dere zong eene vink en boten de deur zat een groote
Tot zelfs aan den kleinen grond
eigenaar wil men wijsmaken dat hij het
slachtoffer zou worden van een maatregel
die de waarde zou verhoogon van hetgeen
hij bezit.
Bemerkt wat gebeurd is in Frankrijk,
waar, veel meer dan bij ons, de grond
voortbrengsels volgens de streken ver
schillen.
n Het Noorden beeft inkoomrechten
;estemd op den wijn, dien het koopt, en
Ie streken met wijnbergen hebben er
gelegd op de granen, die zij niet winnen,
en daardoor beeft de Franscne akkerbouw
aanmerkelijke sommen gewonnen, door
den vreemde betaald, en zijne nijverbeids-
produkten aanzienlijk in prijs doen
stijgen.
Het geld, door den Belgischen land
bouw gewonnen, wordt in België ver
teerd, het geeft voedsel aan den klein
handel, en doet daardoor de inlandsche
nijverheid gaan.Het geld, aan den vreem
den invoerder afgeteld wordt nooit terug
gezien.
De heropbeuring van den akkerbouw
moet de verbooging der dagloouen voor
'evolg hebben. Het is een onbetwistbaar
Jeit, dat de werkman meer en beter
betaald is in de landen met beschermrech
ten dan in die van vrijhandel dat het
voor hem voordeeliger is te arbeiden in
de landen, waar het brood duur, dan in
die, waar het goedkoop is.
De schrandere Duitsche Staatsman
Windthorst sprak, bijna een kwaart
eeuws geleden, eene ernstige vermaning,
of indien men wil, voorzegging uit, welke
wij heden willen herinneren
Wanneer alle teekens des tijds, sprak
i, Windthorst, niet bedriegen of begoo-
chelen, voorspellen zij ons eene zwarte
cn onheilvolle toekomst.
n Gelooft gy, heeren liberalen, dat gij
bij machte wezen zult, dezen storm te
bedaren zonder de hulp der R. K.
Kerk.
Een spottend oho gir.g uit de liberale
monden op.
Gij roept ohowedervoer de oude
katholieke leider, meent gij dan dat
de bajonnetten daartegen iets ver
mogen n
In denPruissischen landdag liet Windt
horst ook zijne waarschuwende stem
booren en de liberalen dreven daar ook
den spot met zijne dwarskijkerij.
Lacht maar ja, lacht maar, raijn-
heeren, riep liij hun toe weldra zal er
een tijd aanbreken op 't welk al dat
lachen zal vergaan I
En inderdaad die tijd is nu aangebroken
op den welken dat lachen der liberalen
vergaan is... De knallen der dynamiet-
bommen en het glimmen der dolken beeft
hun de oogen doen openen en ze zoeken
nu radeloos naar middelen om de kwaal
door den straffenden arm der wette
beteugelen
Voorzeker herinneren zij zich de waar
schuwingen en de raadgevingen van den
uitmuntenden leider van het centrum,
maar de hulp der R. K. Kerk inroepen
dat zou hen een al te bitteren kelk doen
ledigen.
Maar ledigen zullen zij dien kelk.
Want geen andere macht ter wereld
is bestand om de heerschende kwaal te
bestrijden dan de leering der R. K. Kerk.
De liberalen miskennen die macht
doch de socialisten integendeel erkennen
ze
Liebknecbt, een Duitsch socialist,
zelfs een der leiders van de roode kliek,
zegde
Gelukkig dat Bismarck niet alleen
ons maar ook de katholieken vervolgt
zoo doende speelt bij in onze kaarten.
De katholieken immers betwisten ons
den gegst van bet volk en slagen daarin
maar al te goed.
Laat ons hopen dat de Staatshoofden
eindelijk hunne dwaling zullen erkennen
en de hulp der Kerk inroepen, daar
de verzedelijking der volkeren alleen bij
machte is om den geesel af te weren die
ons eindelijk in de akeligste afgronden
zal doen nederstorten.
Wij ontleenen aan de bijzondere Brus-
selscbe correspondentie van Het Han
delsblad n de volgende zeer gegronde
bemerkingen
Een ware regen van kandidatenIk heb
daar zooeven gepoogd ze op te tellen,
volgens de namen reeds door de dagbladen
meegedeeld en voor Brabant alleen vond
ik viermaal meer pretendenten van alle
kleur, dan er wetgevende zetels toe te
kennen zijn.
't Is een ware overvloeds-crisis, die,
naar ik meen, ook in de andere provincies
valt op te merken en een gevolg is van de
uitbreiding van het kiesrecht, die poli
tieke pretenties heeft opgewekt in krin
gen, waar zij tot heden onbekend waren.
Niet alleen is die beweging niet af te
keureu, maar't ware spijtig geweest zoo
zij niet ontstaan ware. Er moet politiek
leven zijn in de volkskringen, welke niet
nil, die de vleugels bewoog cn zijn dikken kop met
ronde oogen ongeduldig ronddraaide, omdat hij niet
kon loslalen
Stil, kameraden zegde de oude. Ik hoor u wel.
maar ik heb nu geen tijd om mij met u bezig te hou
den ik heb nu heel andere dingen in het hoofd.
Hij zette de hardnekkige krassende kraai op de ven
sterbank nevens hem, wierp ziju wammes over dc
rustelooze vink en dreigde den uil met een stokske
de dieren schenen den wil van den meester te begrg-
pen en schikten zich naar zijn gebod langzamerhand
werden zij stil cn weldra bewoog zich niets meer in de
kamer en hoorde men er geen geluid dan de zware
ademhaling van den grjjzaard en liet getik der oude
klok, die aandachtig deze ademhalingen scheen te
tellen.
Aldus jwaren eenige uren verloopen het onweer
was reeds lang voorbijde regen had opgehouden en
door de boumen ruischte de verfrisschende koelte, die
gewoonlijk na zulk een oproer in de natuur volgt. Ook
de oude was nu rustig eindelijk had de slaap hem
overmeesterd en zijn grijs hoofd op de borst doen
zakken.
Eensklaps stond hij verschrikkend op, want de kraai
aan het venster had met dc vleugels geklapperd, alsof
zij hem wilde wakker maken en iets wilde mefdeelen:
ook meende hij, dat er aan de deur werd geklopt, en
op ziju verbaasden uitroep komt er in werd de deur
geopend. Een meisje, verscheen op den dorpel, dat
hij, ofschoon zij door een flauw licht was beschenen,
meende te herkennén toch ging hij niet tot haar h(j
trad eenige stappen terug, alsof hij haar als ccnc
geestverschijning vreesde.
Zijt gij het, Nannie? riep hij uit. Zijtgjj het we-
besmet zijn met den virus van het socia
lism onze christene werkers moeten ver
langend zijn om zelf het recht uit te oefe
nen, dat hen door de herziene grondwet is
toegekend.
Onze conservatieve vereenigingen heb
ben er zoo over geoordeeld en daarom
hebben zij geen de minste moeilijkheid
gemaakt, toen bet er op aaukwam in de
lijst hunner kandidaten een deel aan de
werklieden toe te kennen.
Het was dus nuttig en wijs, de deur te
openen voor de werkerskandidaturon,
maar do vereeuigingen, met die keus ge
last, moeten er ook met doorzicht gebruik
van maken.
Het is zeker dat elke werkman niet in
staat is de werkende klas te vertegen
woordigen. Deze en dat is een punt,
waarop meu hare aandacht moet inroe
pen moet zich wel wachten afgeveerdig
den naar de Kamer te sturen, die er geen
foed figuur zouden maken, eu op de
oogte niet zouden zijn van hunne zen
ding.
Men kan een voortreffelijk werkman
zijn, zonder de noodige hoedanigheden te
bezitten om naar zich te doen luisteren in
eene openbare vergadering. Er zijn min
stens, dunkt mij, drie voorwaarden te
eischen van hem, die zich als kandidaat
der werkende klassen aan de katholieke
kiezers voorstelt.
Vooreerst moet liij christen zijn, niet
alleen met bet woord, maar praktisch, en
dan zullen wij dc waarborg hebben dat hij
altijd godsdienst, eigendom en familie zai
verdedigen.
Tweedons moet hij eene zekere onaf
hankelijkheid bezitten, want indien bij
zoo zoer in dienst is van anderen, dat men
hem kan verdenken niet zijne eigene
denkwijze uit te drukken, zal hij geen den
minsten invloed, geen bet minste gezag
genieten.
Indien bet gebeurt dat hij het woord
voert in de Kamer, zal men zeggen dat hij
de tolk is van den patroon bij wien hij
werkt. En van een anderen kant, indien
hij tot dan toe een goed werkman is ge
weest, is het niet vrenschelijk dat bij zij
nen patroon verlate, om een gedeclas
seerd politieker te worden.
En eindelijk, eene derde voorwaarde
is dat de werkman, die wil lid worden van
de Kamer, de plaats niet inneme van
eenen ouden afgeveerdigde, die bekwam
is en altijd den dank zijner kiezers ver
diend beeft.
Maar dat is vooral de zaak der associa
ties zij zouden eene ware onweerdigheid
begaan, indien zij, om plaats te maken
voor nieuwe mannen, oude strijders opof
ferden, die gedurende eene lange loop
baan altijd op de bres zijn geweest om de
rechten des volks te verdedigen.
zenlijk of is het uw geest.
Ja, ik ben het, antwoordde zij. terwijl over haar
bleek gelicht een weeraocdigen glimlach liep, welke
de grampschap van den oude heel en al ontwapende,
als dit niet reeds door den eersten klank der bekende,
nu zoo gesmoorde stem geschied was.
Ja, ik ben het herhaalde zij; het zal u zeker ver
wonderen, dat ik hier kcra als een dief inden nacht;
ik wilde iets komen halen en u vragen, om het mij niet
kwalijk te nemen, dat ik zoo hard tegen u was. Gij
moet niet kwaad op mij zijn en mij toestaan dat ik
weer vader tot u zeg.
't Was ofzijvoor den oudeopdc kniefin wilde valleni
cn zijne handen vatten, om die aan dc lippen le druk
ken, doch voor zij dit doen kon, lag zij reeds aan zijn
hart, met het hoofd op zijnen schouder en liet hare
tranen vrij loopen
De oude lachte en weende tegelijk.
't Is goed zoo, Nannie, 't is goed, stamelde hij, alles
is vergeven en vergeten. Ik dacht wel, dat het niet
gemeend kon zijn, wat gij gezegd hcblzegt maar ge
rust vader zooals vroegerIk ben het geweest, van
uwe geboorte afen wil het blijven, zoolang ik lcef.Doch
zet u nefr om te rusten, en vertel mij, hoe liet op de
Kogelhoef gegaan is en boe gij nu zoo ouverwacht in
den nacht naar hier komt
Gij ziet, vader, zegde zij, terwijl zij zich neérzette
cn een pakske dat zij droeg, naast zich op het bed
legde. Gij ziet, dat ik op reis ben.
Wat zegde hij. Wilt gij des nachts vertrekken
Ja, hernam zij, gij kunt wel begrijpen, vader,
dat ik, na hetgeen vandaag op de Kogelhoef voorge
vallen is, niet langer daar blijven kan. Ik heb daarom
mijne kleederen bijeengepakt, mijn werk afgedaan,
en ben toen als eene muis de deur uitgeslopen. Ik zal
aar eene andere streek gaan, waar niemand mij
kent en niemand mij verkeerd aanziet, omdat...
Zij sprak niet voort, het harde woord wilde hg niet
over de lippen.
Morgen vroeg moet ik reeds ver weg zyn opdat
zij rog niet zouden vinden, als zg mg soms opzoeken,
omdat ik binnenstijds uit mijnen dienst ben weggeloo-
pen. Ik kon echter zoo met vertrekken; vooraf wilde
ik u Gods zegen toe wenschen, vader en dan, voeg
de zg er aarzelend hg, hebik nog twee zaken Ie bespre
ken die mij zwaar op bet hart drukken.
Wat ziju dal voor zaken vroeg de oude. Mis
schien nog een verzoek om dien onbeschamden Lenz
uwe groeten te brengen?
Vader, zegde zg, hem ernstig aanziende, kunt gij
zoo iets denken van .uwe Nannie Ik hoop, dat Lenz
op de wereld gelukkig moge zijn, doch voor mg is bet
even goed, alsof bg gestorven en {begraven ware. L>e
eene zaak is reeds afgedaan, omdat wij weer goede
vrienden zgn en gij weer mgn vader zyn wiltde
tweede zaak echter is, dat ik niets weet van de men-
sclien, aan welke ik eigenlijk heb toebehoord. Ik zi«
wel in. waarom gg mij vandaag niets daarvan hebt
gezegd, doch nu is het niet meer noodig, mij te ont
zien het ergste weet ik toch reeds, en voor ik mijn
geluk onder vreemden beproef, wensebte ik dat gij mg
verhaaldet, hetgeen gij er van weelgij moet hel wel
weten, want anders zoudtgijmg niet opgenomen en
opgevoed hebben als uw eigen kind.
Dc oude was op zgnen stoel aan de opening van
den muur gaan zitten, en zag ccn oogenblik nadenkend
in den gloed van bet vuur.
Eerst zal ik eens buitengaan, om naar den oven
Laat ons ons parlementair leven niet
lasteren laten wij recht wedervaren aan
de veteranen, vergrijsd in den strijd en
verkondigen wij luid, dat onze Kamer
nooit gebrek heeft gehad aan mannen die,
zonder zelf werklieden te zijn, bij elke ge
legenheid de zaak der werklieden hebben
weten te verdedigen.
Te Brussel gaan de katholieke dagbla
den voort met twisten maar geloof niet
dat die polemiek de eenheid der con
servatieve krachten in gevaar brengt.Mcn
zal eensgezind ten strijde trekken, dat
heb ik u reeds gezegd cn ik kan u thans
die verzekering herhalen.
Het tegenwoordig ministerie behouden
is het gemeenschappelijk doel, het belang
dat al de verschillende denkwijzen be-
heerscht.
Conservatieven en independenten, de
mocraten en anti-militaristen, flamingan
ten, al de groepen zijn innig overtuigd dat
hun eerste plicht is voor de liberalen de
deur tot het bewind te sluiten.
Eens dien uitslag bereikt, zullen gou
vernement en meerderheid onder elkan
der de kwesties te regelen hebben, die
ons verdeelen.
't Is die manier van handelen, die een
der voornaamste mannen onzer denkwijze
onlangs voor eene kleine groep vrienden
aanraadde De groote kwestie voor het
oogenblik is, de zegepraal te verzeke
rt ren, en niets verwaarloozen, dat ons
rr kan doen zegepralen modus vincemli.
r Wanneer wij den slag zullen gewonnen
n hebben, zullen wij gemakkelijk demid-
n delen vinden om te leven modus vi-
n vendi. Dat zal maar van ons alleen af-
tr hangen, en de oplossing zal zooveel te
gemakkelijker zijn, daar het land zal
rr gesproken hebben, n
Leve hetDrievoudigV'er-
liond, volgens Van Beveren, een der
kopstukken der socialisten te Gent, die in
eene meeting zijner partijgenooten voor
de samenwerking tusschen de socialisten,
rad i kalen en doctrinairen gesproken
heeft.
De liberalen, zegt hij, rrjazijuonzo
vijanden, maar onwillekeurig openen
zij toch den weg tot verdere ontwik-
keling.... n op zijn socialistisch.
En hij legt zijne zienswijze uit
Ik weet ook dat er in het liberalism
b beginselen zijn die lijnrecht met de on-
ri zen in strijd zijn, doch bij het klerika-
n lism in dit nog veel erger.
rr Wij willeu niet van hunne onbeperkte
economische vrijheid; wij achten
den eigendom niet on-
rr achendbnar, wij weten dat de
te zien, zegde lii.i, en dan zal het beste zgn, dat ik u
vertel, wat ik weet al is het ook niet veel.
Hij ging buiten en Nannie zag, hoe hy de stookplaats
open deed, daarin geroimen tijd pookte en het bran
dende hout doorceen wierp dut de vonken er uit sluif-
den. Het was, alsof hy van de kolen zijner herinnering
ook de asch wilde afstoolen, en deze opnieuw wilde
doen gloeion.
Voor ik u iets van u zelf vertel, zoo ving hg aan,
toen hij weer op zgne plaats zat, moet ik u eerst een
en ander van mijzelf zeggen Nannie, ik ben heel mgn
leven een arme duivel geweest, ik hen dal ook geble
ven en zal het biyven tot ik in het graf daal, doch al
heb ik ook niet veel lekkers geproefd, honger heb ik
nooit geleden; en heb altijd den goeden God voor
oogen gebonden. In mgn geboorte dorp bezocht ik
dikwijls eenen buurman, epnen schoenmaker; ik zag
dan hoe hij de zware bomnlcerzen klopte, zoolde en
nagelde. Die stiel beviel mij, en ik leerde hem; daarna
heb ik een of twee jaar als knecht rondgeloopen en
ben een goed schoenmaker geworden. In een der dor
pen, waar ik aankwam, was nooit een schoenmaker
geweest; ik leerde daar mijn oudje kennen, de gemeen
te nam mg op, stemde toe in ons huwelijk, en zoo
was de hemel altijd mild in zegening. Doch eilaas! Die
gelukkige tgd mocht niet lang duren; want de dood
bleef niet weg. Op zekeren nacht brak er brand in
het dorp uit; ik was een der eersten bij bet blusschen
en helpen Ecu brandende balk viel nefr, en trof mg
aan de rechterhand, zoodat ik eene maand lang ge
wond ben geweest, en toen ik eindelijk herstelde, zyn
deze twee vingers stijf gebleven; daardoor werd de
schoenmaker in eenen bedelaar veranderd,
{Wordt voortgetet).
