mt
f:
Zondag 10 Februari 189S.
5'centiemen per nummer.
49s6 Jaar 2934.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Sfad en des Ai rondissements Aalst
't Is toch zoo koud
'>ne plaag van
onzen tijd.
Vivan paster Daens.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
DE
GOUDEN PENNING
Detaktiekder socialisten.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. - De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frankmet de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr 3-2o voor zes
maanden; fr. 1-78 voor drij maanden voorop te betalen. De inschrijving
ei»digt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont-
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuique suura.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Beklamen fr. 1,00Vonnissen op
3« bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, den 9 Fel>. 1892J.
Wij hadden reeds de zoete hoop gekoes
terd er redelijk goed van af te zijn van
den guren winter met zijne strenge en
voor velen wreede gevolgen.En ziet reeds
meer dan 14 dagon beleven wij de koudste
dagen die wij nog kunnen gedenken
Geachte Stadsgenoten, laat ons toe
den voorspreker te zijn der arme men-
schen
Gij weet heter zijn toch zoovele arme
huisgezinnen waar in gewone tijden niets
te veel is, of liever, nog veel ontbroekt
en wat moet het nu niet zijn, nu dat het
verwarmen door vuur, kleedingstukkeu
en dsksel de noodwendigheden van bet
huisgezin wel tienmaal komt verdub
belen
Zekerlijk, wij bekennen het volgaarne,
vele edelmoedige en goedhertige Mede
burgers tellen wij onder ons maar laat
ons nu toch eens allen overwegen hoe
bitter en hartscheurend het moet zijn
voor den braven vader en de arme moe
der van niet alleenlijk voor hen eigen
zeiven het noodige niet te hebben, maar
wel bijzonderlijk van hunne kleine kin
derkous te moeten zien bibberen van
koude, te moeten hooren schreic'n vau
honger, en van hen noch bij dage noch
bij nachte niet te kunnen geven wat er
noodig is om hen te verwarmen en te
voeden
Ja, laten wij onze ware kristene herten
spreken en luisteren wij naar de woorden
vau onzen Goddelijken Heer en Meester
Geeft toch aan de armen, mijne broo
ders een glas water hun in mijuen naam
gegeven, zal ik niet onbeloond laten, n
En zegt nietVele arme menseken
verdienen niet dat men ben helpe. «Want
ten eersten
dat is niet waar verreuit het grootste
getal van onze arme menschen zijn braaf
en kristelijk, en 't zijn maar eenigo ver
dwaalden en misleiden die meu 's avonds
en bij outijden ziet patrouilleeren in de
Zoutstraat eu elders en
ten tweeden
door dc verdiensten van onze goede al-
moezen mogen mij van God verhopen
den terugkeer en de bekeering van allen
en
ten derden
door't gene wij geven, koopen wij onzen
eigen vrede, onzen eigen voorspoed en
onze eigene welvaarten
ten vierden
vergeten wij niet dat er aan de arme
menschen veel en schrikkelijk veel is
beloofd, maar dat zij nog niets ontvangen
hebben 1
Doen wij andersDoen wij als ware
kristenen geven en veel geven, en zwij
gen 1 Diegene die het moet weten, zal
het weten en ons zegenen I
De Socialisten in de Kamer.
Ziet mij die socialisten aan 't werk in
de Kamer den eene" keer roepen en
tieren zij gelijk bezetenen en dan met
stonden zijn z zoo zacht als lammekens.
De andere week heeft men de onbe
schaamde aanvaïleu van citoycn Aiiseele
tegen de burgerij hooren weergalmen.
Volgens hem, hebben de socialisten alleen
nog het recht om te leven. Uit enkele
feiten trekt hij liet algemeen besluit, dat llitwaou u,c,01Wu
al de patronen uitbuiters zijn, al de weik-weuschte volgaarne, dat zij hun
lieden slachtoffers en slaven. Vlaarnscli gezond verstand benuttigende,
Dat de werklieden van den Vooruit, i niochtcu onderscheiden wie hunne
hoegenaamd niet meer vrij zijn van to ware vrienden zijn,
doen wat zij willen, maar dat zij moeten
dansen naar 't schuifelken van meester
Anseelo, willen zij niet meedoogenloos
En daarbij het onophoudend schreeu
wen en beloven der socialisten, die de
ellende benuttigen om hunne verderfe
lijke leerstelsels te verspreiden.
Ja, zoo is het te verstaan, dat brave
menschen, maar blindgaweg de macht der
socialisten vergrooten en zonder te den
ken dat zij zich aan bittere teleurstellin
gen moeten verwachten.
Hot grieft ons nochtans, die duurbare
belangen onzer medemenschexi aan zulke
slechte handen toevertrouwd te zien, en
aan de deur gezet worden, daar spreekt
hij niet van.
Gelukkiglijk waren er nog ander die
het wisten, en die het dan ook in zyue
plaats gezegd hebben. Men heeft hem
daar eens duchtig dc ooren gewreven.
De radicalen zelve, de naaste bloed
verwanten nochtans van de socialisten
hebben de scheldnamen niet gespaard om
ze naar 't hoofd te werpen van dien vir
tuose de la brutalité n gelijk M. Féron
hem in de Réforme noemde.
En hoort dan diezelfde mannen 'ue
keer spreken over
't budget van den eeredienst.
Zij vragen er de afschaffing van
de Staat zou er voor geenen centiem meer
tusscbenkomen, maar ondertusscben de
millioenen in den zak houden, die men
eertijds aau de Kerk ontstool.
Dat zij dat doen uit louteren haat voor
den Godsdienst, om zoo de priesters lang
zamerhand te doen verdwijnen en met
eeneu den Godsdienst bij 't volk iu den
vergeetboek te doen laten, dat zal nie
mand betwijfelen.
Maar zij willen dan nog die eer niet
hebben.
Hier trekken zij een schapenvel aan
en zeggen zij, dat zijde christelijke ge
voelens der geloovigen steeds zullen eer
biedigen, en zich wel zullen wachten de
brave lieden daarin te kort te doen. Voor
de onontbeerlijke geldmiddelen aan te
schaffen zouden zij andere maatregelen
nemen.
Ziet gij die hoorns uitkomen, geachte
lezer
Dat die deftige heeren gerust ziju. De
brave menschen, die zij zoo om deu tuin
zouden willen leiden zijn nog zoo blind
uiet, om niet te zieu dat zij een hoop
goddelooze kerels ziju, of nog zoo doof
niet om hunne gedurige lasteringen niet
te hooren tegen God en. Kerk.
En nochtans, wij moeten het bekennen
er ziju nog weldenkende werklieden die
zich door hunne gloeiende leugens laten
misleiden
Waar moeten wij
de reden daarvan
gaan zoeken, zoo niet in den bedenkelij
ten toestand, waarin vele onzer werklie
den zich bevinden, in de armoede die
ongelukkiglijk in talrijke huisgezinnen
troonthonger en koude ziju toch zulk"
wreede tirannen.
Aan ons katholieke mannen, door onze
werken meer cn meer te toonen hoe wij
de werkmanskwestie behertigen, en dat
wij, niet om ons een posietieken te ma
ken, maar uit loutere naastenliefde wil
len strijden om voldoening te bekomen
aan hunne rechtmatige eischen.
De ijdelhoid der socialistische beloften
iil weldra uitschijnen, en hunne rangen,
door ongelukkigen vervuld, zullen voor
de Katholieke onbaatzuchtigheid en zelf
opoffering wegsmelten gelijk dc sneeuw
oor de zon.
4* Vervolg.
Er ontstond ecne korte poos, en ik voelde mij het
bloed in de aderen stollen. Toen overhandigde de
aiivokaat-generaal Emily opnieuw den echten Wulfric
en vroeg haar, of deze letters, die zij verklaarde te
hebben gelezen, gelijk waren aan die van den Etlicl-
wulf.
In stede van te antwoorden, verborg Emily het
gelaat in de handen en berstte eensklaps in tr
uit.
Het deed mij zoo innig leed haar aldus te zien
nen, dat ik voor een oogenblik mijnen eigen gevaar
lijken to. stand vergat en, mij tol den rechter
dende, hardop riep .Uylord, wilt gij niet tusschen
heide treden, ten einde haar verdere vragen te be
sparen
Ik hen van oordeel, zegde de rechter lot den
advokaat-generual, dat gij thans de getuige kunt toe
staan, zich te verwijderen.
- Ik verlang de getuige nogmaals te ondervragen,
bracht mijn advokaat haastig iu het midden.
Neen. Duisterde ik hem in het oor, neer
n komen moge, geen enkele vraag meer
liever ga ik naar de gevangenis, dun haar nog een
oogenblik langer aan deze vrceselijke foltering bloot
te stellen,
Emily werd, nog afrijd bitter wccncnde, in het
ruim der gehoorzaal geleid, en het getuigcnvcilioor
liep verder zonder stoornis af.
De aanklacht tegen mij uitgebracht was eenvoudig
cn had allen schijn van volkomene waarheid. Ik had
cenen gewonen Angelsaksisclicn penning, waarschyi
lijk eenen Etbelwulf ter weerde van ongeve
shillings van den ouden Lichfieldschen hoer gekocht.
Toen was ik op het denkbeeld gekomen,
wenden, d..t ik een duplicaat van den zeh
Wulfric penning bezat. Ik had den lithrlwulf, op eene
hyzouderc wijze gesnooid, aan de dame, waarmeê
verloofd was, laten zien. Daarop had ik den echten
Wulfric op het Museum geschonden en veranderd,
met behulp van mijne nagelschaar, en het ten laatste
d«en voorkomen, alsof ik den penning bij ongeluk
den grond had laten vallen, terwijl ik hem in
lijkheid in mijnen vestzak had verborgen.
Mijne verdediging was geheel mislukt, cn dan w
cr dat sterkste aller bewijzen legen mij de goude
afsnijdsels, gevonden op liet kokosmat in liet Briiscli
Museum, dal eene ouverklare geheim.
Is gevoe de zelf, dat de zaak er iuderdaad duister
voor mij uuzag. Maar zou ecu jury hel wagen mij te
veroordeelen op zulke losse gronden
Een van de grootste kwalen van onzen
tijd, zijn zeker de slechte gazetten, die
hedendaags zooveel verspreid en zooveel
gelezen worden, niet alleen iu de groote
en kleine steden, maar zelf dikwijls, het
is droef het te bestatigen, bij onze werk
lieden van den buiten.
Sommige van die bladen toonen zich
zonder doekskens aan te doen, rechtuit
tegen den Godsdienst, tegen zijne pries
ters en tegen al wat deftig en eerlijk is
zij spotten met alle overheid zoo geeste
lijk als wereldlijk zij verachten en be
knibbelen al hetgene dat door hunne
tegenstrevers, de katholieken, gedaan
wordt, 't zij voor burger, werkmau of
landbouwer.
Het is niet noodig aan onze lezers hier
te doen opmerken dat het door onze
Moeder de H. Kerk streng verboden is,
zulke bladen te lezen of ze in huis te be
waren hier geldt geene blindheid, die
deze gazetten lezen weten wat zij lezen.
Maar wij roepen bijzonderlijk hunne aan
dacht op eene andere soort van slechte
gazetten. Er zijn immers gazetten die
maar al te veel, onder den dekmantel of
onder den naam van katholiek, of van
tegen de religie niet te zijn, nochtans niet
minder kwaad doen dan de eerste. Zij
sehr ven geene lange artikels tegen den
;odsdicnst, zij zeggen niet openlijk dat zij
je priesters verachten, en dat zij den
laatsten zouden willen zien verdwijnen;
oh neen, menschen, dat doen zij niet, dan
immers zou iedereen aanstonds zien, wie
zij zijn, eu wat zij willen, dan zouden zij
vele lieden zoo gemakelijk niet kunnen
bedriegen, zij zouden in veel huisgezin
nen geenen toegang vinden maar 't is
gelijk men zegt, dat zij het venijn van het
kwaad in d'harten der lezers weten te
zaaien. Zoo sprekende over den Godsdienst
zeggen zij op de eerste bladzijde wit, en
op de tweede is wit al zwart.
Ah lezers is de samenleving tegen
woordig zoo diep gezonken, is er de
huidige maatschappij zooveel zedebedert
en zoo veel ongeloof, 't. is te grooten deele
toe te, wij ten aan de slechte gazetten.
En'hoeveel worden er tegenwoordig
niet gelezen
Stapt op den trein en wat ziet ge Van
tien reizigers negen hebben eene van die
slechte gazetten in d'liand; die bladen
blijven op den trein liggen, worden op
nieuw gelezen, en zoo wordt het kwaad al
meer en meer in het hart van oenen twee
den en van eenen derden geprint.
En zijn dat al liberalen of goddeloozen
die zulke bladen lézeu
Oh neeu, lezers, zeker neen l Maar al
te dikwijls zijn het van onze katholieken,
die ofwel benauwd ziju vau te toonen wie
zij zijn, uit vrees dat men met benden
spot zou drijven, of dat men hen voor
TJEVEW
zou aanzien; of zoowel is het, gelijk som
mige zeggen, om de twee klokken te hoo
ren luidenflauw uitvindsel, want, ten
eersten, met die gazetten te koopen on
dersteunen, zij, katholieken, de slechte
drukpers; en ten tweeden, zij doen kwaad
aan hun eigen zeiven, want niemand, hoe
sterk hij ook in zijne schoenen sta, kan
die gazetten gedurende eenigen tijd le
zen, zonder dat die gedachten, die prin
ciepen, op hem eenen slechten invloed of
indruk maken.
Ah lezers, hoeveel voorbeelden van die
verdwaalden zouden er hier niet kunnen
aangehaald worden? Iedereen heeft maar
ne keer de oogen rond hem te slaan, om
te zien wat voor menschen dat ze zijn,
waar zij naartoe willen, degene die da
gelijks die vuile bladeren doorsnuffelen.
Sommige gazetten hebben het zelf zoo
verre gedreven, dat de minister van
spoorwegen, het hem als eene plicht
heeft gerekend, de verkoop van zulke
bladen in de openbare gebouwen te ver
bieden.
Eu zulke bladeu laten sommige ouders
'huis in d1 handen vallen van hunne bin
ders; zulke bladen zien de kinder» alle
dagen door hunne ouders gekocht eu ge
lezen worden; zulke bladen moeten de
binders 's middags of 's avonds voor va
der of moeder luidop lezen. Ahgij
ouders die daaraan plichtig zijt, strenge
rekening zult gij geven, om uwe kinders
in zulke gevoelens te hebben opgekweekt.
Laat u, lezers, in dien stroom van ver-
derderf niet meêslepen verbrandt en
vernietigt die bladen als zij ongelukkig
lijk over den dorpel van uw huis zouden
zijn getreden; stelt al uwe macht in, om
zullen het geluk te weegbrengen in de
huisgezinnen en in de farailiën, rust eu
vrede in het land, en dan zal uw geweten
u zeggen, dat gij een goed werk verricht
hebt, voor uw eigen welzijn en voor het
welzijn der samenleving.
Gebenbusnoeb.
Wat is het lang
geleden dat wij
dat deuntje ge
hoord hebben
Tevoren nogtans
klonk het overaj
in onze ooren
in de stad, op den buiten, in de fabrieken,
op het veld.
Het werd gezongen door grijsaards,
door vrouwen, door meisjes, door kin
deren, door fabriekwerkers en landbou
wers. Eu 't was met reden nietwaar
Want een ander tijdstip ging aanbreken
Paster Daens ging volksvertegenwoor
diger worden en dan moest de welstand
voor goed heerschen onder al de klassen
der samenleving.
Paster Daens is thans in de Kamers en
i ik weet niet of den toestand der boeren
en der werklieden eeuigzins veranderd is,
MM.Helleputte, Colaert,Verbeke allen
brave katholieke menschen hebben zijne
houding geschandvlekt. Maar wat kennen
ze daarvan
Hij wil uiet dat er jaarlijks 360 fr. aan
de arme ouders vau onze jonge soldaten
uitgedeeld worde.
Allöns Fondsenblad, Landwacht
Volk, Patriote, een triomflied ter eere
van uwen held
Vivan Paster Daens
De processen van Mad. Joniaux te Ant
werpen en der anarchisten te Luik boei
den dezer laatste dagen zoo zeer do atge-
meene aandacht, dat de politiek en de
beraadslagingen der Kamer op hot ach
terplan werden geschoven.
En nogthans, de beraadslagingen der
Kamer waren hoogst belangwekkend de
punten die besproken werden en de hou
ding der socialisten verdienden aller
aandacht.
Niemand, denken wiL zou ernstig dur
ven betwisten dat er hier en daar soms
talrijke misbruiken in de nijverheidsge
stichten bestaan waarvan de werklieden
de slachtoffers zijn. Doch socialist An-
seele slaagt den bal, leelijk mis, wanneer
Ziju de pachten sedert Kerstmis afge- ]j;j denkt dat hij die misbruiken zal uit
slagen Kan men de wnron aan vprmin- imv 'e aloAmnon Hp
derden prijzen koopen
van den landbouw geklommen iu
Neen Vivan Paster Daens 1 f egne bende 'van Cartouche en O uitte
Werklieden I Is uw daghuur vermeer- schelden. Al die haatvolle beschuldi-
derd, wint ge nu allen van 3 tot 4 franks gingen kunnen onmogelijk tot de oplos
per dag Draaien de fabrieken alle siug der maatschappelijke kwestio lei»
dagen Hebt ge werk volgens beliefte den neen, 't is verkeerd gewerkt eu ge-
Neen Vivan Paster Daens I hanaeld, want met azyn is't onmogelijk
Arme menschen 1 Moet gij niet meer vliegen te vangen,
gaan bedelen De winter is daar met
De jury verwijderde zich om te beraadslagen. In
angstige spanning wachtte ik raijn lot af, terwijl
Emily, met betraand gelaat, berouwhebbende nar-
opzag.
Na verloop van twintig minuten kwam de jury terug,
Schuldig, of niet schuldig 1
De spreker der gezworenen antwoordde met luider
itemme
Schuldig.
Een doordringende gil weerklonk in de zaal,
dadelijk daarop werd Emilv naar buiten gebracht.
Toen ging dc rechter over tot het uitspreken van
het vonnis. Hij toonde aan, hoe onvergcellijk
dergelijke misdaad was in iemand van goeden stand,
zooals ik, niet blootgesteld aan dc gewone gevaren
der verleiding. Hij wees op het vandalisme, waaraan
ik mij had schuldig gemaakt, ik, zelf een verzamelaar,
door een kostbaar en cemg gedenkstuk der oudheid,
het eigendom der natie, te schenden en te vi
ken Hij wenschte niet streng te zijn jegens een jon
gen man, tot nu toe van onberispelijk gedram
dc nationale verzameling moest gevrijwaard worden
tegen dergelijke, waarlijk a te listige wijze van plun
dering. Hel vonnis van het gerechtshof luidde
Vijfjaren dwangarbeid.
Verpletterd, vernie'igd a's ik was, had ik nog de
kracbl een enkel l .atste «oord uit te brengen.
Mylord, riep ik, de vermiste Wulfric zal terug
gevonden woideu cn mijne volkomen onschuld aan
den dag brengen.
overal waar gij kunt, waar gij iets te zeg-
;en hebt, die vuile bladen, waarvan vele
je eer niet verdienen in eene katholieke
gazet genoemd te worden, te doen ver
dwijnen verspreidt overal de goede ga
zetten, 't en vraagt maar weinig moeite,
die veel vruchten zal voortbrengen zij
Leid den gevangene weg, zegde de rechter koel.
Men bracht mij naar het binnenhof, waar de gevan
genwagen stond te wachten.
Op den trap zag ik Emily en hare moeder, die beide
bitter weenden. Het vonnis was haar reeds meêge-
decld, cn zij wachten oin een laatste afscheid van my
te nemen.
O, Harold, riep Emily hartatochtelyk hare
om mijnen hals slaande, het is alles mijne schuld.
Enkel mijn toendoen Door mijne kinderachtige
domheid heb ik u het proces doen verliezen. Ik beu
hei die u in de gevangenis heb gebracht Ik
Harold, nooit, nooit kan ik het mij zelve vergeven
Lieveling, zegde ik, het zal met voor lang zijn,
Zij zullen mij spoedig weer vrijlaten. Eerlang moei de
Wulfric gevonden worden, en dan word ik natuurlijk
aanstonds op vrije voeten gesteld.
Harold, riep zy, o Harold, ziet gij het dan niet
in Begrijpt gij het dan niet Een komplot is het,
dat men tegen u gesmeed heeft. De penning is niet
verloren. Dat zou uiets wezen. Hij is gestolen Hij
is gestolen 1
Eensklaps ging cr een licht voor mij op, on stond
het gevaar, dat mij dreigde, plotseling in al zijnen
omvang voor mijne oogen.
III
Het duurdo eenigen tijd, alvarens ik voldoende ge
wend was aan mijn nieuw levan in da gevangenis,
zijne snerpende koude Hebt ge nu voed
sel en deksel Hebt ge vuur om u te
verwarmen Moet ge nu niet meer gaan
kloppen aan de deuren der priesters en
der rijke menscheH Uw held heeft ver
klaard in de Kamers dat hij al zijnen
overvloed uitdeelt aan de noodlijdenden,
zijt ge al eens gaan sjoeren naar Chipka?
Heelt men u daar wel ontvangen Heeft
m' ii u bezorgd hetgeen go vandoen hadt
Noen Vivan Paster Daens
Zonder hem, kunnen noch boeren,
noch werklieden, noch arme menschen
leven.
En 'tis nu bijzonderlijk dat het triomf
lied moet aangeheven worden te zijner
eere't is nu den oogebblik van hem
bouquets en kronen te gaan aanbieden.
Gij weet, landbouwers, werklieden eu
arme meuachen dat onze verdienstvolle
M. Woeste een wetsontwerp had neerge
legd om de vergelding der jonge soldaten,
uwe jongens die in het lot gevallen zijn
au 10 op 30 fr. te brengen iu de maand.
Al de katholieken zullen daarvoor
stemmen. De socialisten niet. Eu wie
kwam daar nog tegen op in de zitting
van woensdag laatst.... Paster Daens.
Want hij alleen is vrij en onafhanke
lijk. Hij is geen verslaafde demokraat
gelijk die van Gent en van Brussel. Hij
alleen is bekommerd met de verbetering
van het lot der werklieden eu der nood
lijdenden
De tegenwoordigheid der socialisten iu
de Kamer is verre van tot eer te strekkeu
aan de kiezers die ze er henen zonden en
en verre ook van de vruchten voort te
brengen die zij dachten er van in te
oogsten.
Eu inderdaad, nooit ontstonden er he
vigere tooneelen dan deze die de wet
gevende vergadering in eene herberg-
meeting deden ontaarden; nooit werden
de zaken des lands, de algemeene belan
gen, meer verwaarloosd dan gedurende
't eerste deel van dezen zittijd.
Kost: wat kost, moesten er raode en
zwarte socialisten naar de Kamer ge
zonden worden En die mannen zou
den dadelijk, net gelijk eenen goochel
toer, de beslaande toestanden herschep
pen, of beter gezegd, alles tot in don
grond verandoren ja, seffens, zou er
aan al dc klachten, aan al de grieven,
der arbeiders voldoening gegeven worden
en al hun lijden als bij donderslag ver
dwijnen.
Welke bittere ontgoocheling moeten
die bedrogene arbeiders nu gevoelen
Hoe handelden de socialisten, welken
rol vervulden zij tot hiertoe in de Ka
mer
Men wijze ons eens eon enkel ernstig
voorstel, eene enkele goede of doeltref
fende hervorming aan waarmee zij reeds
voor den dag kwamen
om helder en juist over het vrceselijke ongeluk, dat
mij getroffen had, te kunnen nadenken.
Te midden van al de kleine ongemakken en
drietelijkhcden van het gevangenislevon, had ik in
het eerst geenen tijd om mij ten volle een denkbeeld
te vormen van het feit, dat ik een veroordeelde mis
dadiger was, ter nauwernsod met eenigc hoop, niet
op loslating, r'aar gaf ik weinig om, maar op herstel
ling mijner eer.
Langzamerhand echter begon ik gewend te raken
aan het nieuwe, harde leven, dat mij. was opgelegd,
cn kon ik in mijne c. I nadenken over liet weefsel van
omstandigheden, dat mij met onverscheurbare draden
omsponnen hield.
Eene hoop slechts had ik, Emily wist dat ik
schuldig was. Emily vermoedde gelijk ik, dit de Wul
fric gestolen was. Emily zou haar best doen, dat wist
ik zeker, om nieuwe bewijzen bijeen te brengen en
het geheim tc ontwarren.
Intu-schen dankte ik den hemel voor mijne dagc-
lyksche portie zwaren handenarbeid steeneu kap
pen. Ik was een flinke, krachtig gebouwde jonge
kerel, en ik verheugde cr mij thans over, dat ik altijd
zooveel van dc rivier tc Oxford gehouden had mijne
armen waren sterk en gespi'-rd, zoodat ik in staat
was deel te nemen aan het geregelde werk
afdceling, waartoe ik behoorde. Ware het anders ge
weest, liadde men mij een of ander zittend werk toe
gewezen, zooals dat aan eene eerste klasse misdadi
gers dikwijls gegeven wordt, de voortdurende gedachte
aan liet verdriet mijner arme Emily zou mij het leven
ondraaglijk hebben gemaakt.
Toen ik aankwam, vroeg de onderbestuurder, be
kend als hij was met mijne zaak (alle dagbladen toch
waren vol geweest van den diefstal) mij zeer vriende
lijk, of ik ook op het kantoor der administratie ver
langde geplaatst te worden, waar verscheidene welop
gevoede veroordeelden als bedienden en klerken
werkzaam waren.
Maar ik verzocht uitdrukkelijk buitenshuis !e werk
gesteld te worden, liefst aan eenen arbeid, waarbij ik
mij lichamelijk voortdurend moest inspannen, ik
hoopte aldus mijnen geest voor al te veel peinzen en
tobben tc bewaren.
De onderbestuurder wiltigde mijn verzoek in e»
gaf mij werk in eene steengroef, in het westelijk ge.
deelte van hel eiland nabij Deadman's baai. a m den
rand van den Cheail.
Mijne mede arbeiders inde steengroef waren geene
aangename kameraden, voor wie ik veel sympathie
kon gevoelen. Zij wijdden mij in hunne geheimen In,
en vertelden mij verschillende hunner streken, die er
niet juist fc»c bijdroegen lien in mijne oogen beminne
lijker te maken. Ecd hunner, 1247, een brutale Lon-
densche steeper, met een dom, gemeen gezicht, was
veroordeeld omdat hij zijne vrouw bad doodgeslagen
bij bewoonde de cel naast de mijne en ergerde mij
vaak in mijne slapelooze nachten met zijn vreesclijk
gesnork.
(Wordt voertymt.)
t
