Donderdag 14 Maart 1893. 3 centiemen per nummer. 49s,c Jaar 2963.
Van tak op tak.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en des Arrondissements Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM. Jggfgl^ VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
r&é
Socialisten en Eigendom
DE VROUW
GELE HAREN.
-)«-
18e Vervolg.
ZENDELINGEN.
K. 3
10,10
Zondag
11.47
ii.ra
la.oo
12,17
12,37
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteeki ning van dén volgenden dag. Oe prijs ervan is tweemaal tér week
voorde Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 'sjaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden voorop te betalen. De inschrijving
eindigt mei 31 December. De onkosten der kwitanliën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutslraat, N. 31,
en in alle Poslkantoren des Land.
s'lêft
Jffti -
'■4-*
Cuique suum
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen op
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen hij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalgt, don 13 Klaart I8!)3
De grootste vijanden van de socialisten
zijn de rijken. Waarom De reden is heel
eenvoudig de rijkeu, zeggen ze, zijn de
grootste eigenaars nu, alle eigenaar is
voor de socialisten de gehate, de gevloek
te. Niemaud mag, volgens hunne leer
stelsels, iets in het bijzonder, bezitten.
Gij, die over een eigen haard, over een
hoekje land beschikt en zeggen durft,
dat is 't mijne, ge spreekt de taal van
het onrecht, ge kent u iets toe dat aan
j alle man behoort.
Dat zulke leering strcelend in de ooren
moet klinken van den armen wroeter, die
niet al te voel eerbied over heeft voor
Gods gebóden, Loeft nauwelijks gezegd te
worden.
i Hij ook, hij tracht cn hij zucht naar
j een deelken van 't vergankelijk goed, dat
alléén, zoo meent hij ten minste, deu
1 nieusch op aarde gelukkig kan maken.
Hij die niets heeft, hij kan straffeloos in
't bezit komen van wat auderen toebe
hoort hij ook, eens dat 't socialismus
zegepraalt, kan bezitter, eigenaar wor
den. Zóó redeneert de verblinde, de on
godsdienstige werkman 1 Hij bemerkt
niet dat hij langs dien weg tot denzelfden 1
toestand komt waar hij nu den vloek over
uitspreekt. Hij meent de verdwaalde,
dat alles zijnen gewonen gang zal gaan;
eens dat bij eigenaar geworden is hij
vermoedt niet eens, dat welhaast nieuwe
ontevredenen zullen opstaan en met meer
dwang nog hun aandeel zullen eischen in
de goederen, die hij vroeger ten nadeele
van de oude eigenaars veroverd heeft.
Meer als een staalkeu zouden wij kunnen
leveren om dat gezegde te bewijzen één
voorbeeld nochtans, dat boven alle an
dere treffend is, willen wij, tot klaarder
bewijs der valschheid van 't socialismus,
onze geëerde lezers mededeelen
derde dag bij dag ei do groef scheen uit- I 2C j„ ,lun recht wareQ met a|l00 ,e wel,k
n i I §aani doch, hunne handelwijze bewijst
De kapitalisten kwamen byeen en cr I nog eens te meer, hoe diep het recht van
wem oeslot.cn dat men de mijn zou laten I eigene goederen te bezitten, hij de men-
varen. Als de koolgravers dit nieuws schou is ingeworteld,
hoorden, gingen ze tot de maatschappij
en vroegen dat zij hun zou toestaan wat
ze vroeger gevraagd hadden. Indien gij
ons de groef overlaat, zeiden zij, dan zul
len wij er toch voor een zekeren tijd.
kolen genoeg in vinden om van hongei
niet te sterven.
't Bestier stemde toe en schonk hun
den koolput. De werklieden zwoegden dag
en nacht, zomer en winter, leden aller
hande gebrek en spaarden tot hunnen
laatsten stuiver om den begonnen arbeid
niet te moeten opgeven.
Eerst vonden zij maar weinig kolen in
den put, doch zij gingen dieper en dieper
en ten langen laatste leverde de mijn
veel meer brandstof, als zij het in den
beginne verhoopt hadden.
Zij verkóchten weldra zooveel kolen
dat ze allengs beter gerief konden gebrui
ken en sneller werk verrichten. Eenige
aren verliepen en de arme werkers van
i'roeger, wiercien stillekens kleine kapi
talisten. De koolmijn schonk hun gedurig
nieuwe Winsten 't kwam znnvnrro <lnt 70
De geschiedenis is gebeurd in Frankrijk,
te Monthieux Een tweehonderdtal ar
beiders werkten in eene der koolmijnen
van de streek. De mijnwerkers die socia
listen waren vielen, onder het werk en
binst den rusttijd, gedurig uit tegen de
eigenaars en het slecht loon dat zij ont
vingen. De ontevredenen moesten beter
betaald worden, ja, wilden zelfs een aan
deel hebben in de mijn, waar ze, nacht
en dag, als duivels slaafden. De maat
schappij nochtans was van een ander
gedacht zij had den grond gekocht waai
de kolen gegraven werden, had op hare
kosten, voor werktuigen gezorgd, en alles
wat tot den arbeid noodig was, aange
schaft, bijgevolg was het degelijk haar
eigendom.
Doch eenigen tijd nadien, ondervonden
de eigenaars dat de mijn niet al te veel
winst meer gaf de opbrengst vermin-
1UET
Zij gingen op hunne tecnen de trap open luisterden
buiten aan de slaapkamerdeur. Tot Smith's verbazing
hoorde hij daarbinnen voetstappen. Zyn blik ont
moette do oogen zyuer vrouw, die Item met eene
uitdrukking van doodclijken angst aanstaarden.
Hy gaf haar een teeken, en zy volgde hem nu nog
eenen trap hooger.
Is de deur afgesloten vroeg hy fluisterend.
Juffrouw Smith knikte met het hoofd. Dat denk ik
wel, zegde zij.
- Blijf gy dan maar hier staan ik zal den sleutel
gaan halen hy mevrouw Fleming.
Hy ging naar de 2itkamer dezer dame, en trad er
na zoo zacht mogelijk geklopt te hebben, naar binnen
Mevrouw Fleming zat met de handen in dcu schoot
by het vuur. Zij zag verwonderd op toen hij binnen
kwam. Hij sloot de deur achter zich, en er was iets
op zyn gelaat to lezen, dat eene uitdrukking van
«chrik op het hare teweegbracht.
nieuwe winsten 't kwam zooverre dat ze
niet genoeg in getal meer waren om den
arbeid te verrichten.
Er wierd raad gehouden en besloten
nieuwe mannen aan te werven om de
kolen boven te halen. Versche arbeiders
kwamen toe arme lieden, die de groote
kapitalisten verlieten om hunne broeders
bij te staan. Bij dezen, echte volgelingen
van bet socialismus zoo dachten zij
giugen ze een aandeel krijgen in de ge
wonnen gelden, bun werk zou hen mede
eigenaars maken van den koolput, enz.
Maar boe verwonderd stonden de dutsen
te kijken, toen de oude arbeiders hun
zeiden, dat ze voor een loon moesten wer
ken, dat zij hoegenaamd geen deelken
van den eigendom hadden te verwachten.
Goed zouden ze behandeld worden, ja
een treffelijke daghuur ontvangen ook,
maar meêdeelen in de winsten, eige
naars worden als zij, hola, dat was geen
spek voor hunnen bek Wat peinsden ze
wd, zij die voor den eigendom niets ver
richt naddcu, ze zouden nu een aandeel
willen in een rijkdom waar anderen dag
en nacht voor slaafden eu wroetten
Als de nieuwe arbeiders hoorden hoe
zij verstoken wierden, vielen ze aan 't roe
pen en 't schreeuwen togen hunne oude
broedersdeze waren geene oprechte
socialisten, 't waren ook uitbuiters en
ourechtvaardigen, lijk de overige kapita
listen. Doch niets hielp de eigenaars
der mijn bleven onbeweeglijk. En als het
zooverre ging dat de misnoegde arbeiders
met de macht der vuisten wilden bekomen
wat hun, tegen allo socialisten recht ge
weigerd werd, outhodeu de valschc
miskenners van het socialismus de gewa
pende macht om huuueu eigendom te be
schermen niemand zal loochenen dat
- Geen mensfh op de wereld of hij
heeft zijn vaderland lief. Vraag het aan
de Europeanen, aan de Amerikanen, aan
de bevolkingen van Asia, aan de beschaaf
de volkeren, aan de wilden en alleu zullen
u antwoorden Leve mijn vaderland en
op de wereld bestaat er maarzoo één.
De vaderlandsliefde is een natuurlijk ge
voel dat door den Schepper zelf in het
hert van deu mensch is neergelegd.
De socialisten hebben dat gevoel ver
loren bij zoo verre dat zij het lieve va
derland verloochenen.
Voor ons riep, socialistVandervelde,
in de Volkskamer uit, voor ons is dé
kring van het vaderland niet gesloten
Zijn middenpunt is in elkeen van ons;
zijue grenzen zijn nergens. Uw vader-1
land is een gesloten grondgebied met
Hot wetsontwerp op den
ali'ool. Het wetsontwerp, betrek
kelijk de fabrikatie en den invoer van den
alcool,over eenige dagen door M. de Smet-
de Nayer in de Kamer neergelegd, is
thans uitgedeeld. Het heeft voor doel de
grondlagen der alcoolbelasting te wijzi
gen.
Tot nu toe werd die belasting bepaald
olgens den inhoud der kuipen. Voortaan
zal de stoker aan den ontvanger der ac
cijnzen een plan zijner stokerij moeten
meêdeelen. Al de toestellen zullen geme
ten worden, en er zullen meetkuipen, om
het voortbrengsel der stokerij in te ver-
gaaren, in eene bijzondere plaats inge
richt worden. De minister zal zelfs het
plaatsen van een alcoolraeter mogen
eischen.
Er zal een bijzonder toezicht worden
ingericht, en de agenten van het bestuur
zullen de alcoolvoortbrengst vau elke
kuip komen schatten. Er zullen zekere
uitzonderingen bestaan voor de kleine
stokerijen.
Tot liet einde van het jaar 1897 zullen
de stokers nog mogen werken volgens bet
tegenwoordig stelsel.
De nieuwe wet zal de kosten van voort-
trengst per liter verminderen, met 8 a 10
versterkingen cn berscbermende bar- jj centiemen voor den jenever uit graan; me^
rieren. Ehicel, dat vaderland bemin- I a a ccntiemeu voor deu brandewijn uit
ncn wij nietwij trappelen het onder jj '!COte» eu melasse. De hoedanigheid der
^sc voeten. Vurig verlangen wij naar voortbrengsels zal verbeterd zijn, en men
Is er iets gebeurd vroeg zij.
Een meer scherpzinnig man dan Smith zou zich
verwonderd hebben over deze plotselinge verandering
in haar wezen, cn zou uit liet ontsleldc gezicht dat zij
opzette wel hebben afgeleid, dat cr bij haar iets niet
in den haak was.
Schrik niet, mevrouw, sprak hy haastig maar
dit scheen slechts haren angst te vermeerderen. W:
is de sleutel van uwe slaapkamer Ik geloof dat daar
binnen iemand is.
Zy sprong overeind.
Iemand ui mijne slaapkamer? riep zy.
Ja, mevrouw. Maar wees maar niet bang. Geef
mij den sleutel maar, dan knnt gij rustig hier hlf ven
zitten cn als cr dan iemand daarbinnen is, dan zai
ik hem w*l pakkan. Ik ben nogal voor geen klein ge
ruchtje verveenl.
Juffrouw Smith, die niet langer alleen durfde blij
ven, stak nu ook haar wit gezicht binnen de deur.
Mevrouw Fleming zag van den eenen naar de andere.
Smith hief zijnen vinger in de hoogte om tot stilte
te vermanen doch mevrouw Fleming scheen daarop
niet te lette», en wond zich vreeselijk op.
Wat Iemand in mijne kamer riep zij met
luide slem. terwijl zij woc-t heen en weer liep cn juf
frouw Smith de gang intrekt. Iemand in mijne kamer
Zij liep den huisheer haast omver naar hare kamer
deur zij trachtte den knop om te draaien maar
dit ging niet. Toen stompte zy zoo hard als zy kon
tegen het paneel.
deu dag, waarop het grootsche "woord
v<td Karl Marx zal verwezenlijkt wor
den Werklieden van alle landen ver-
eenigt u
vVat wil dat anders zeggen dan
Geen Belgie meer I Geen Belgisch volk
meer 1 Geen lieve Vaderland meer!...
Niets anders meer dan eene wedcrland-
sche samenwerking van alle volkeren der
wereld.
Geven wij ook lucht aan onze gevoe
lens cn roepen wij den socialisten toe
Leve Belgie Leve ons lieve Vaderland!
Socialist Hanrez staat de overne
ming voor der koolmijnen door den Staat
en daarbij wilt bij den uitvoer van houil-
lekolen verbieden. Een derde der bouille-
kolen die men in ons land uitdelft
wordt naar den vreemde verzonden en
moesten die verzendiugen gestaakt wor
den er vielen 40 duizend mijnwerkers
zonder werk die nu het brood winnen van
120 duizend personen. Wat zouden die
120 duizend menschen dan aanvangen
Waarvan zouden zij leven Van de open
bare liefdadigheid Nu dat willen de
socialisteu niet... Wat moeten zij dan
doen Naar Congo vertrekken
Maar dat deugt volgens de socialisten ook
al niet want zij zouden er creveeren on
der het ongunstig klimaat... Maar wat
dan Wel dan moeten ze hier blijven
zal, gelijk in Holland, alcool kunnen sto
ken, min schadelijk voor de openbare ge
zondheid.
Knoopt, dat non een.
Uemerteleór verklaarde zich in de ver
gadering van de 1* sektic der Volkskamer
voorstaander van het algemeen stem
recht op 25 jarigen ouderdom met even
redige vertegenwoordiging. De socialist
Magnette doed een voorstel 't welk dit
laatsle stelsel huldigde en onze merteleer
stemde er tegen. Dus van den eenen kant
is hij voor de E. V. en van den anderen
kant is hij er tegen. Zijn dat nu wijze
streken
In Frankrijk bestaat het algemeen
stemrecht, zonder de verplichting vau te
stemmen. Wat zijn nude gevolgen?...
Wel de gevolgen zijn dat er altijd meer
dan de helft der kiezers niet gaan stera
men en de gekozenen dus slechts de min
derheid vertegenwoordigen.
Iu 1881 gingen er 4,567,000 kiezers
stemmen en bleven er 5,600,000 thuis; in
1885, 4,042,000stemmers en 600,000,000
thuisblijvers in 1889, 4,526,000 stem
mers en 5,803,000 thuisblijvers; in 1893,
4,513,000 stemmers en 5,930,000 thuis
blijvers 't Ia dus de minderheid die in
Frankrijk de wet geeft.
De socialisten hebben nu voor den
buiten do taktiek aangenomen die de
"olksfoppers in ons Arrondissement Aalst,
gesproken, bewijst het ten duidelijkste.
In plaats van zoo maar vlakaf to zeggen
Wij zijn socialist en dit zijn onze plannen
begint men den boer te beklagen, den
kop van een deel zot te maken door hen
allerhande dwaasheden die den schijn
vau waarheid hebben te doen slikken...
en dan als het hoofd op hol is en liet hart
vol gal, ja, dan... vooruit tegen de eige
naars,... tegen de kasteelheeren,... te<*en
de priesters,... tegen het gouvernement,.,
tegen de samenleving... en 't spel is klaar.
Ziedaar de hedendaagsche taktiek van
de socialisten om den buiten te veroveren
eu wij vragen het Hebben de volksfop-
pers hier in ons Arrondissement, sedert
3 jaar, anders gehandeld
eu revolutie maken, stelen eu rooven, ja, hen tijdens den laatsten kiesstrijd h<>b-
zclts moorden eu branden om de socia-j ben voorgedaan. De redevoering door so
listische leiders in de hoogte te verheven, i cialist Vandervelde lest in de Kamer uit-
Wie is daar schreeuwde zij ademleos. W
daar
Geef mij den sleutel, mevrouw, zegde Smith,
geef mij den sleutel.
Ik weet niet waar..,, waar ik hem gelaten hek,
zegde mevr. Fleming, terwijl zy nog maar aitiid tegen
de deur bonsde. Zie maar eens of hy soms op de
schouw in mijne voorkamer ligt.
Juffrouw Smith stond klappertandend toe te zien.
Zal ik de policic gaan halen? vroeg zy telkens.
Mevrouw Flciuing luisterde aan de deur.
Och kom, ik geloof niet dat er iemand in is,
riep zy, plotseling kalmer geworden Lieve Hemd,
daar heb ik den sleutel Hier ia de sleutel mijnheer
Smith.
De huisheer kwam lerugcn stak den sleutel in
slot. Juffrduw Smith kromp ineen toen hij de deur
opende. Mevrouw Fleming zag angstig in de kamer
rond, cn berstte toen in een luid gelach uit.
Hel vertrek was leeg.
Wat hebt gij mij verschrikt, zegde hij.
Zij drukle de hand op haar hart en liet zich op haar
koffer neervallen, terwijl Smith de kamer doorzocht.
Ik zou er op kunnen zweren, dat ik voetstappen
hoorde, sprak hij.
Eene matte zonnestraal viel op het vloertapijt.
Alles was in volmaakte orde.
Mevrouw Fleming sloeg haren huisbaas oplettend
gade, terwijl hij onder het bed zag, en onder de toi
lettafel, eu in de kas.
Er is niemand te vinden, zegde hy en toch
weet ik zeker dat ik voetslappen hooi de.
Wal hebt gij mjj verschrikt herhaalde me
vrouw Fleming. Zij scheen nu weer by te kouien.
Juflrouw Smith stond aan dc deur, en durfde nog niet
over den dorpel stappen. De aanblik van de ledige
kamer had haren angst slechts doen toenemen.
Het spijt mij, het spijt mij zeer, zegde Smith,
Myne vrouw en ik meende» stellig voetstappen te
hooren.
Wy hebben het gehoord, duidelijk, zegde juf
frouw Smith op angstig fluisterenden toon.
Mevrouw Fleming zag haar eens scherp aan.
Maar gij 2iet toch dat er niemand hier is, sprak zy.
Misschien, misschien is die, die iemand wel
onzichtbaar..., fluisterde juflrouw Smith. Zij zag ang
stig rond, of zij soms niet ergens eene schim zag op
komen. Wie weet, zij zag wel is waar niets, maar
toch, misschien stond zjj in dit ©ogenblik op dezelfde
plek, waar het onzichtbare spook zich ophield.
Wat bedoelt zy toch vroeg mevrouw Fleming
aan deu heer des huites.
Juffrouw Smith antwoordde zelve.
liet kan toch nog altijd hier in de kamer zya,
zegde zij.
Nog altijd hier in de kaincr riep mevrouw Fle
ming. Hoe kan er uu iemand hier in de kamer wezen?
Waar zou die dan verborgen moeten zijn Wy heb
ben alles nagezien. Uw man heeft overal gezocht
Daar werd iemand op deu trap gehoord. M. Saltash
Wanneer men, bij toeval, te weet komt
welke hinderpalen en gevaren de zende
lingen op vreemden bodem somtijds ont
moeten, in het uitoefenen van hun ver
heven ambt, staat men vol bewondering
voor bunnen waren heldenmoed, hunne
verhevene zelfsopoffering.
Het is niet altijd bij de wilden dat de
meeste gevaren zich voordoen Ook bij
de beschaafde volksplantingen, die altijd
kristen waren en gebleven zijn, bestaan
gevaren, wel niet door de menschen,
maar door de natuur der streek zelve,
alsook, en meest nog, door het groot ge
brek aan priesters.
Tot bewijs daarvan diene het volgende,
rond midden december laatstleden voor
gevallen in Kanada.
Alhoewel sedert drie eeuwen door
1' ranschen en later door Engelschen, dus
twee bij uitstek beschaafde volkeren, ge
koloniseerd, bezit Kanada die schoone
wegen cn verbindingen niet, welke wij
hier overal in Europa aantreffen.
In den zomer gaat er het reizen betrek
kelijk goed maar des winters is het daar
slechter gesteld dan in ons ijskoude Noor
den, waar er toch overal gebaande wegen
te vinden zijn, wat voor Kanada niet
overal bet geval is.
In decembermaand 11. werd de eerw.
Vader Dixon, pastoor van New-Castlé
(Kanada), ernstig ziek, bij zoo verre, dat
by zijnen geestelijken dienst niet meer
kou ui toe tenen. Geen onderpastoor of
hulppriester op zijne zoo breed uitge
strekte parochie hebbende, dit gemak
kent men in Kanada niet, en voor
zyne parochianen bezorgd, schreef de
kranke pastoor naar zijnen bisschop,
Monseigneur Rogers, om eenen geestelij
ken te bekomen die, op den zondag van
16 december, den parochialen dienst zou
komen verrichten.
Ten bewijze hoe schaarsch, in deze
katholieke landen, de geestelijkheid is,
diene, dat Mgr Rogers geen enkelen pries
ter vond, die bij kon afzenden 1
kwam nu eens zien wat er eigenlijk aan de hand wasê
Wilt gij wel zoo goed zyn weer heen te gaan
en my alleen te laten 1 zegde mevrouw Fleming. Ik
ben volmaakt zeker dat er niemand hier is.
Saltash kreeg mevrouw Fleming nog even te zien,
juist terwijl zij de deur sloot. Hy ontmoette Smith ea'
zijne vrouw op het portaal.
Wat is er toch te doen vroeg hy. Lieve hemel,
juffrouw Smith, gij ziel er uit alsof gy een spook badt
gezienliet hy cr op vallen, toen hy het ontstelde
gezicht zijner huisbazin en hel beven van bare hand
op de leuning van den trap bespeurde.
Zij huiverde en ging naar beneden.
Wat is er dan toch gebeurd vroeg Saltash uu
aan haren man.
Ik zal het u vertellen, mynheer, zegde Smith.
Mag ik even iu uwe kamer komen
Wel zeker.
Dan ga ik ook meê, riep juflrouw Smith, ziek
omkcerende. Ik durfniet alleen biyveu.
Goed. Komt dan beide maar binnen, zegde Sal
tash. En hij ging hun voor en liet hen in zyne zitka
mer. Nu, wat is er gaande vroeg hij, zoodra de deur
gesloten was.
Smith gaf »u van het gebeurde verslag. Doch daa
hij aan het gezicht van zynen toehoorder wel zag dat
deze aan bovennatuurlijkncden niet geloofde, zoo
trachtte hij zijn verhaal te kleeden in den onnoozc
•tcu vorm.
Wordt voortgeset)}
