Zondas 17 Maart 1895.
5 centiemen per nummer.
/<9S|C Jaar 296J.
Aardig
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en des Arrondissements Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Hoogere Werkraad
DE SOLO.
Voortijds en heden.
KWEEKSCHOLEN
DE DEND
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. - De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Slad 5 frankmet de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden-fr 1-75 voor drij maanden voorop le betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. - De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutslraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuique auum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen op
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, don 16 Maart 189»
Ziedaar nog eene instelling door ons
katholiek ministerie,gansch ten voordeele
der werklieden ingericht en dat, voor
aleer er één socialist op de banken der
Kamer zat.
De bijzonderheden ervan, die ik aan de
lezers van Denderbode ga mededeelen zijn
ontleend aan het Antwerpsch blad La
Métropole:
Die raad bestaat uit 48 leden, -waaron
der 16 patronen, 16 werklieden en 16 ge
leerden ,(sociologues)die zich bijzonderlijk
met de werkmanskwestie bezighouden.
Hij hield zijne eerste vereeniging op 18
mei 1892 en heeft sedert dien znnen wel-
doenden invloed op al de belangrijke
vraagstukken die zich hedendaags voor
doen, uitgeoefend.
Het dient gezegd en van iedereen ge
kend,dat al wat er gedaan geweest is voor
de werklieden sedert 1892 ten grooten
deele aan die 48 mannen te danken is. Zij
worden door onze katholieke regeenng
geraadpleegd voor al de wetsontwerpen
en andere maatregelen die de werkmans-
kwestic betreffen.
En men vergete niet dat daar werklie
den zetelon, die met eerbied en achting
omringd or aanhoord worden.
De wetgeving op vroaw- en kinderwerk
in de fabrieken is voorbereid geweest door
dien IIoogeren Raad na een algemeen en
neerstig onderzoek van al de nijverheden
des lands en na genoegzame ondervin
ding is men voornemens die wetgeving
nog te verstrengen, ten einde vrouw en
kind meer en meer te beschermen, het
huisgezin van den werkman in aanzien te
doen groeien en de opvoeding te verze
keren en te vergemakkelijken.
De zoo belangrijke vraag van 't mini
mum van 't dagloon is ook reeds grondig
onderzocht en verscheidene besluiten zijn
genomen die aan de Wetgevende Kamers
zullen onderworpen worden.
Het werkkontrakt, de' vakvereenigin
gen, de verkiezing der Nijverheids- en
Werkraden zijn zoovele vraagstukken,
wier oplossing nagestreefd wordt tot het
welzijn van werkman en maatschappij.
Men denke niet dat ik al de werken hier
kan opsommen, die wij den Hoogeren
Raad, reeds verschuldigd zijn. Ik heb er
alleenlijk eeuige willen aanduiden opdat
onze Aalstersche werklieden zouden zien,
waar hunne belangen ter harte genomen
worden, en bij wie zij huune ware vrien
den moeten gaan zoeken of het wel bij
de socialisten is die het werk ouzer Wet
gevende Kamers, door ellenlange rede
voeringen van scheldwoorden belemme
ren, en zoo de schuld zijn, dat menig
nuttig wetsontwerp niet gestemd geraakt,
ofwel bij de katholieken die zich geene
moeite sparen om door allerlei instellin
gen en onbaatzuchtige werkingen er in te
gelukken, het maatschappelijk vraagstuk
op te lossen.
Het katholiek werk, tegenover het ge
roep en getier van een Anseele, dat niets
anders te weeg brengt dan meerder werk
beletten, is het klaarste bewijs, dat het
de katholieken zijn, die gehoor gevende
aan de heilzame inspraken van Paus
Leo XIII, alleen in staat zijn, den werk
man voldoening te schenken, zijne stoffe
lijke en zedelijke belangen te doen eer
biedigen.
De maatschappelijke wonde moet voort
bloeden, zeggen de socialisten, opdat wij
de werklieden des te zekerder zouden
kunnen verleiden en den oproer aansto
ken.
De maatschappelijke wonde, willen en
moeten wij heelen,zeggen de katholieken,
dat is ons een zoete en heilige plicht.
Werklieden, waar zijn uwe vrienden
Zaterdag laatsleden
1^.ONftO vergaderden te Den-
VlVFINW-F. derjgCUW de afge_
vaardigden van ons katholiek en duurbaar
Arrondissement en ziehier wat er als be
sluit der zitting voorgedragen werd
De Katholieke en Grondwettelijke
Vereeniging van 't Arrondissement Aalst
denkt dat er niet moet overgegaan worden
tot dc onmiddellijke overneming van den
Congo en dringt aan opdat cr zoo spoedig
mogelijk voldoening gegeven worde aan
de wenschcn van onze geliefde landbou
wers.
Bravo Zoo willen wij het allen voor
zichtig zijn met den Congo en zoohaast
mogelijk onze boerkens ter hulpe komen.
Hulde en dank aan onze katholieke
Volksvertegenwoordigers MM. Woeste,
De Sadelcer ou Diericx.
't Is bepaald zeker Pie zal
razig worden. De man kan nie
zwijgen van St. Hubertus en
van zijnen dag. Wie zou toch
ooit gedacht hebben dat Pie
zoo gevoelig was van vel, om toch zoo
wreed en zoo lang te roepen en te schreeu
wen voor een kleine muggebeet?Dat ze nu
nie meer komen vertellen dat hij behoort
tot de familie der pachiderms, ofte oli
fanten en rhinocerossen Spreekt hij
niet altijd met eene streelende zoete en
zalige sauvitcit
Ho dat zoete manneken
Ho! dat zoete vriendje van d'humani-
teit of van 'tmenschdom, maar bijzonder
lijk van zijnen hoogmoed en zijnen zak
Charles Rechtuit.
Voor wie hebben in dc laatste kiezin
gen de liberalen en de socialisten van
geheel 't Arrondissement Aalst openlijk
gewerkt en gestemd
Stelt die vraag aan een kind van zeven
jaar, en het zal u antwoorden
Wél, voor paster Donche
Ehwel, onze merteleer, die te vergeefs
de schande dier samenzweering zoekt af
te schudden, dreef do verledene week de
schaamteloosheid zoo verre, van in de
Kamer te durven zeggen dat onze geuzeu
en socialisten voor M. Woeste hebben ge
stemd, en niet voor hem I 1
Ziehier wat het dagblad La Patrie
van Brugge op die suoode beleedigiug ant
woordt
Priester Daeus heeft het noodig ge-
acht zich bij zijnen vriend Anseele te
voegen met den welken hij wetsvoor-
n stellen onderteekent om M. Woeste te
n verpletteren.
Die priester, welke niet langer dan
n dijnsdag lost door M. Vandervelde
begroet was als den voorlooper, den
baanbreker der socialisten in Vlaande-
ren, heeft durven zeggen dat het.
M. Woeste en zijne vriendou zijn die de
stemmen der socialisten hebben afgebe
deld
Wat hem betreft, het is ontegenzeg
lijk dat hij de vrucht niet is cotter
samenzweering van socialisten, libera
len en eenige misnoegde katholieken.
Is 't niet om omver te vallen
Is er dan niemand meer bij de Rech
terzijde die Vooruit en t Laatste
Nieuws leest Waarom stopt men
den mond niet van dien wonderlijken
volksvertegenwoordiger met hem eeuige
extracten voor te lezen dezer bladen
tijdens den kiesstrijd verschenen en
waarin die ongodsdienstige lasterschrif
ten zonder eenige weèrhoudiug hunne
lezers aanspoorden om tot de zegepraal
van de candidatuur Daena meê te wer
ken?
En wij voegen hierbij
Gaat naar Aygem, gaat naar St. Lie-
vens-Hautem,gaat naar Herzele,gaat naar
Moorsel, naar Meire, naar Geerardsber-
gen, naar Ninove, naar Sottegem iu een
woord begeeft u in al de Steden eu Ge
meenten van ons Arrondissement en
vraagt daar aan wie ge wilt, met welke
menschen jajed Daens daar meer dan
eens kwam verkeeren, met wie hij daar
soms iu de duisternissen des nachts sa-
menzweerde en men zal u zonder aar
zelen antwoorden
Met geuschc schoolmeesters,met geueen,
liberalen, socialisten, anarchistenmet
lieden die noch van God, noch van zijn ge
bod willen liooren, die de priesters haten
en die nooit hunnen voet in eene kerk of
bidplaats zetten.
En wie was het die hem ging geluk-
wenschen en bloemruikers aanbieden en
met wie zien wij hem hier dagelijks te
Aalst en elders openbaarlijk verkeeren
Moeten wij u zeggen, geachte lezers,dat
het al mannen zijn van den zelfden dee-
sem als dezen hier hooger aangewezen
En dan is men nog schaamteloos ge
noeg om te durven zeggen dat M. W oeste
de gekozene is der liberalen en socialis
ten
Wat verregaande schaamteloosheid
Was het misschien om hem te verzoe
ken van voor M. Woeste te werken, dat
jojnd Daens, den vrijdag vóór do ballotce-
Dit is de schimpnaam, dien de libe
ralen en socialislen, aan hunnen bond
genoot, den merteleer van Chipka, thans
toebrengen.
Waarom nu toch, dien man gekonfijt
in deftigheid en eerlijkheid en die alles
verricht met de meeste kalmte, verge
leken aan den beroemden grappenmaker
van Knesselaere
Is het omdat deze laatste achtervolgens
ring, eene langdurige geheime onderhall- S bakkersknecht, smid, schilder cn koor-
deling had te Geerardsbergen, in het l dondiluser wierd Nu wij weten. dat de
hotel De Block met den hoofdman e I merte]eer eorst iü zijüe jeugd voorne-
Geerardsbcrgsche geuzen?.... meus was zijnen doortrapten geest te
ontwikkelen in eene hoogeschool, maar
dat hij later opvolgenlijk pater jesuït,
pastoor, opnieuw pater, opnieuw pastoor,
irofessor, huisonderwijzer en stoppel-
ooper wierd. Dat hij, even als Uilen
spiegel van Knesselaere, een reisje naar
Roomen ondernam, en zich aldaar liet
kenneu als een der snaakste personen
onzer beide Vlaanderen.
Eene episode uit de jeugd van den toon
kunstenaar Jozef Haydn.
Hel was een heerlijk schoone zomermorgen locn
dc jeugdige Joseph Haydn met haastigen tred zich
naar het klooster Maiu Zell bcgal". Angstig en be
schroomd beschouwde hy de witic muren met de hooge
vensters en in zijne verbeelding zag hij de eerbied
waardige monniken, nu eens stil cn ernstig, dan weder
vriendelijk cn vroelijk daar achter zich bewegen.
Hoe zou de recens chori (1) er wel uitzien vroeg
hij zich zeiven, terwijl hij U't zijn jas een rol muziek-
papier te voorschijn haalde en deze met weemoed be
schouwde.
Lang, zeer lang stond hij, in gedachten verzonken,
stileindelijk richtte hij zijne schreden naar de
kloosterpoort cn vroeg den Broeder-portier of er gele
genheid was den directeur van het zaugkoor te spreken.
T 'Zal moeilijk gaan, vriendje,» zei de portier,
bedenkelijk de schouders ophalende, de Pater-di-
recieur is overladen met bezigheden vi
dringenden aard.
•s Broeders woorden moesten op Havdn's gelaat
wel eene zeer smartelijke uitdrukking teweeg gebracht
hebben, want de kloosterling zag hem medelijdend
•an. Nu. we willen eens zi«n, misschien gelukt liet
ons
Haydn werd toegelaten. Meu bracht hem in eer
groot'verlrek waar een aantal kasten, met muziekboe
ken gevuld, stonden, benevens een klavier en onder
scheidene muziekinstrumenten. De regens chori zat,
met den rug naar de deur gekeerd, aan zijne scbrijfta-
n rrnstken en
(i) Direkteur van het zangkoor.
felin zijne hand eene partituur houdende, welke hij
ijverig bestudeerde.
Wat is uw verlangen 1sprak de Pater.
Haydn haalde diep adem.
Mijn naam is Joseph Haydn, Eerwaarde Pate
was koorknaap bij het zangkoor in de kerk van den H
Stephanus te Weenen. Men zegt, dal ik goed kuR zin-
i dal ik bovendien een weinig verstand heb van
muziek.
En verder 1sprak dc Pater.
Ik heb ook reeds een twaalfstcramig Salvo
Kegina gecomponeerd en nog meer andere gezangen.
Wat ik thans bij mij heb, is liet beste, dat ik tot dus
ver bcb gemaakt.
i En dal wcnscht ge aan ons klooster te verkoo-
!U? Vroeg de REGENS CIIOHl.
Neen, antwoordde dc knaap, ik wensch
geen bundel te drijven, ik ben hier gekomen niet om
geld te verdienen, maar om u de gunst te vragen mijne
compositie in de kerk te laten uitvoeren.
De Pater zag den jongeling met verwondering aan.
Dat kan niet geschieden.
En als ik er u dringend om viaag
Onmogelijk, gucde vriend ga daar beneden
eetzaal, ge zult er goed onthaald worden, maai
ge uwe compositie noemt, neem dat maar weer mede.
De j»nge componist stond te beven.
Ik herhaal het, Pater, ik was koorknaap in
St. Stephanuskerk te Weenen cn....
«Er komen zooveel jongelieden bier, die zeggen
dat zij zangers van dc Sl. Stephanuskerk waren, duch
die, als het er op aan komt, geeu noot kunnen
Na deze woorden te hebben gespioken, keerde
Pater zich om en plaatste zich weder «an zijne schrijf
tafel. Haydn hield dc muziekrol krampachiig iu zijne
rechterhand, loefde nog een «ogenblik in de kamer
cn verwijderde zich dan met langzamen cn onvasten
tred.
Een zeer eerbiedweerde en wij'ze priester,
die ons arrondissement opperbest kent
en met wieu wij onlangs nog, over den be-
treurensweerdigen toestand in onze om
streken door de scheurmakerij teweeg
gebracht, iu nauwkeurigen en breedvoe-
rigon uitleg getreden waren, schrijft ons
heden 'nen bedrukten brief.
W'hadden hem, opzijn verzoek, zorg
vuldig onder enveloppe de twee laatste
nummers van 't Land van Aelst ge
stuurd, cn de eerweerde man Gods schrijft
ons Je suis navré, ik ben er diep van
getroffen. Iu name der liefdebanden vol
vertrouwen die mij, sedert dertig jaren,
met den afgestorvenen herder van öteen-
huyze, Pastoor Vanderhaegheu, verbon
den, zou ik willen in de katholieke druk
pers van uwe stad cn arrondissement
protesteeren tegen het artikel van 't Land
van Aelst, die den betreurden wijzen man
uitmaakt als de voorlooper der zooge
zegde Volkspartij. Hoe is 't mogelijk zulk
eene memorie te schenden Filios
enutrivi ipsi autem spreverunt me. Mc-
nigen artikel voor Land van Aelst be
sterad, heeft hij mij in den goeden tijd
laten zien, en niet éénen die ik niet hadde
durven onderteekenen maar nu, dit
weekblad, waarvan gij mij de nummers
stuurt, is 't Land van Aelst van Pastoor
Vanderhaeghen niet meer Ach ware
de man gezond gebleven, of hadde hij
dit alles kunnen voorzien I
't Is zooals onze vriend zegt Menige
priester, voornamelijk van buiten 't ar
rondissement, die den toestand niet goed
kent, zou eens moeten 't Land van Aelst
lezen En die sedert vijfjaren die gazet
niet meer gezien hebben zouden weldra
die strekkingen begrijpen en met ons
zeggen
Hoe is tot lompe Uod dit reine goud
versmolten
Quomodo Hoogmoed cn baatzucht
ziju hoofdzonden.
Te verre zijn die mannen gegaan om
nog ooit tot inkeer te komen. Ach 1
Pastoor Vanderhaeghen, uwe schoone
ziele rust iu vrede. G'en het er geen
schuld in. Neen
Hij wist niet op welke wijze hij het klooster had
■rlaten. De grond scheen onder zijne voelen ie wan
kelen, de schilderijen aan de muren schenen te dan-
en eerst toen hij buiten de kloosterpoort was
gekomen en den frisschcn morgendlucht kon inade
men, kwam hij een weinig tot bedaren. Langzaam
schreed hij voort en zette zich ciudclijk aan den voet
een Imogen berg in de schaduw neder. Hij
geheel cn al ontsteld heette tranen biggelden langs
zijne wangen de teleurstelling was al le groot ge
weest. Reeds lang had hij in sombere overdenkingen
lommerrijke plek gezeten, toen zijn oor getroffen
werd door het statig klokgelui, dat de geloovigen naar
de Hoogmis riep. Plotseling stond dc jonge toonzetter
op en zeide Als liet er op aan komt, kunnen zij
geen noot zingen, sprak de Pater, goed, ik zal
looneu, dat ik zingen kan.
Haydn ging naar de kerk en nam plaats op het
zangkoor. Aanvankelijk stond h|j angstig dicht bij het
schoone orgel, cn die hem zagen meenden dal de jon
gen verdwaasd cn bevreesd was onder de vele nonik-
ken, mannen en koorknapen plaats le nemen.
Dc muziekbladen werden aan de zangers uitgereikt.
Haydn plaatste zich langs eencn knaap, die den solo
had te zingen, vertelde hem het een en ander van
Weenen, hoe hij daar op het zangkoor der St. Stephi
nuskerk een goed zanger was geweest en vroeg hem
ten slotte op onverschilligen toon de solopartij
mogen zien. De kleine solist voldeed aan dit verzoek.
Joseph bezag de muziek en had weldra de melodieën be-
grepen en zich van den gerst der muziek doordrongen.
u Laat mij dezen morgen uwen solo zingen
fluisterde Haydn.
De koorknaap zag hem met verbazing aan eu a
woorddc Neen, dat mag niet
«Ik verzeker u, dat ik goed zal zingen.
Neen, de regrns chori is streng, 't Zou voor
mij niet goed afloopen.
kunnen wij toch die ondankbare doen
wijze der liberale vrienden van den mer
teleer niet goedkeuren. Neen, neen, aan
dien politieken vrieud, die den publieken
lof en dank ontving van den socialist
Vandervelde, de naam toeeigenen van
Uilenspiegel, dat is niet eerlijk, niet
deftig 1
Wij herinneren ons ook de gemeene
poets, die do oude Thvl speelde aan
die ongelukkige vrouw die hij zoo schaam
teloos in de netels wierp en nogthans
eenige tijd nadien die zelfde Thyl bekleedt
het hooge ambt van torenwachter.
Nu beweert men, wel is waar, dat eene
vrouw, eene betooveronde duivelsche
heks ook hare rol speelde in het levens
lot van den merteleer en deze het hooge
ambt welk hij hedendaags bekleedt,
verschuldigd is aan die duistere geschie
denis welke zijne aanhangers tijdens den
kiesstrijd, ten zijnen voordeele,zoo schan
delijk aangewend hebben.
De oude Thyl liet zich kennen als
danser op de koord, maar deze brak eu
de gek viel in 't water.
Meu vindt dat de huidige Thyl nu ook
in de Kamer pirouetteert maar dat hij
eindelijk, zoo men zegt, ook van de brug
in't water ken vallen zal.
Er wordt ook gezegd, dat de merteleer
de nieuwsgierigen naar Brussel lokt, om
getuigen te zijn van zijne wonderkunst en
buitengewone «laden als hervormer der
samenleving, als hersteller van alle on
recht, eu dat de lichtgeloovigen bedrogen
en beschaamd uit de hoofdstad tcru^kee-
ren, gelijk de nieuwsgierigen die Uilen
spiegel van Knessclaar gingen zien vlie
gen.
Er wordt ons verder ook verklaard dat
beide Uilenspiegels het eens zijn om te
zeggen Waar het rookt is 't icarm, eu
men daarom de merteleer bij vrijmetse
laars ziet biunen sluipen, waar bet vuur-
ken goed aangestoken is en de lekkere
flesr.h op tafel staat, ofwel, in gezelschap
van oude liberale gazet schrijvers iu re
staurants en cafés zich gaat ververschen.
Maar niet tegenstaande al die overeen
komstige teekcus tusschen beide snaken,
voor de socialisten.
Anseele, de vriend van M. Daens, had
M. Woeste beschuldigd van de school
meesters niet zeer genegen te zijn.
Onze achtbare vertegenwoordiger gaf
hem de volgende welgepaste antwoord
Ik heb altijd de vrije onderwijzers
n door mijn woord en inijne beurs krach-
tig ondersteund maar gij, socialisten,
alhoewel uw« coiiperatieven of bazars
u groote winsten opleveren, gij wacht
n u wel de minste school mot uw geld te
stichten.
Hierop riep socialist Vandervelde M.
Woeste toe
De scholen van den Staat voldoen
ons ten volle
En 't is die zelfde Vandervelde die
onlangs iu het socialistisch blad Le
Peuplc schreef
De ofjicieélc scholen zijn fabrieken
n van socialisten.
En sedert lang heeft Anseele in
Vooruit B geschreven dat hy en ge-
heel het leger der Gentsche socialisten
hunnen haat tegen ons Geloof, en al
n hunne roode princiepen geput hebben
■I in het officieel onderwijs der Stad
n Gent
Oh 1 die vervloekte écoles moyennes
riep eertijds de heilige man van Chipka
uit in elk een der nummers zijner gazet
ten a Gij Ministers cn gij, M. Van
b Wambeke ge zult voor God rekening
b geven omdat gij die scholen niet on-
n middclijk afschaftn
Ja, dat las men op alle toonen weke
lijks in 't Land van Aelst.
Maar nu, sedert dat bijna geheel de
officieèle geuzenschool-meestcrij van
't Arrondissement voor den voorlooper
der socialisten, uit wraak tegen M.
Woeste ten strijde is getrokken sedert
dat zekere verstokte vrijdenkers-school
meesters dier fabrieken van socialisten
aan den Merteleer bloemkorfjes hebben
geschonken, om zyno schoone en defti
ge zegepraal op de katholieke partij te
vieren, nu schrijft de heilige man van
Chipka geen woordje meer, noch over
liberalen, noch over socialisten, noch van
écolc3 moyennes noch zelf over d'or-
gelbals, ten zij om ze te vleien, ja zelfs
goed te keureu
Oh Petrus, hoe diep zijt gij gevallen I
Haydn zocht met den duim en vinger iets in zijn
vestzak, Zijn laatste stukje geld hield hjj den koor
knaap onder de oogen... Deze zag met hugecrigen blik
naar de zilveren muntde strijd tusschei: plicht en
was duidelijk op zijn gelaat te lezen. Daar
klonk plotseling de klok, welke het begin der heilige
Hoogmis aankondigde, liet orgel liet eenige akkoorden
hooren de regens chori keek met veldheersblik naar
zijne zangers, een maatslag op den lessenaar cn
Haydn rukte de solopartij uit de hand van den koor
knaap en begon met zilverreine slem het Kyrie te
zingen. Dc koorknaap was verbluft en gaapte den
regens chori aan, doch deze zag met een welgcvalli-
!D hoogst tevreden blik op den vreemden zanger
neer.
Het Kyrie was geëindigd.
Zing verder sprak de Pater-direkleur op kal-
rncn toon tot Haydn.
De jeugdige solist baadde zich in eene zee van genot
en zijne slem klonk zoo rein en helder, zoo smeckcnd,
zoo vol aanbidding, dat zijn gezang dc ziel werd van
de gausche uitvoering.
De Hoogmis was geëindigd, Haydn legde zijn mu
ziekblad ter zijde, naderde den regens ciiori cii vroeg
op bescheiden tcon Pater, zeg mij eens, kan ik
zingen of niet
De geestelijke zag hem vriendelijk aan, nam hem
bij den arm en zeide Kom, ga met mij mede
vertel mij eens wie heeft u leeren zingen
De kapelmeester Rcuier le Weenen.
Die stugge man Nu ja, de noten zal hjj u
hebben geleerd, maar den geest, de ziel van het ge
zang hebt gij onmogelijk van hein.
Joseph wist niet wat hij hierop had te antwoorden.
Weet ge, hoe ge hebt gezongen f
Neen, Pater.
Dan zal ik het u zeggen. Ge hebt gezongen
alsof ge de Mis zelf bad gecomponeerd grooteren lof
kan ik u niet geven, want de dichter is in het woord
zoowel als in de muziek zijn beste verklaarder. Ik
heb de Mis gecomponeerd en eerst heden heeft de
uitvoering cr van mijne ziel innig verheugd cn mijn
hert inct dankbaarheid vervuld jegens den goeden God.
Gij zijt geen muzikant, gij zijt een zoon der muziek in
hare heerlijkste en edelste betcekenis.
Joseph Haydn was overgelukkig. Zulk ccn lofspraak
was hem nimmer ten deel gevallen. Slechts scheld
woorden had hij tol nu toe gehoord, doch nimmer een
woord van aanmoediging, erkenning of waardeering.
Hij voelde geen grond meer onder zijne voeten, hij
meende inden hemel te zijn.
En wat denkt ge nu te beginnen
Deze vraag bracht den jeugdigen kunstenaar uit
zijne heerlijke bedwelming in de prozaïsche werkelyk-
hcid terug. Hij nam een zilveren geldstukje uit zijn
vestzak en zeide
it ism|jn gansehe vermogen, Eerweerde Pater;
van dit geld en van inijn talent moet ik leven
Hij zyt arm van aardsche goederen, rijk aan
talenten. Doch zeg mij eens, zijt ge ook een brave en
godsdienstige jongen 1
Wat zal ik u aulwoorden. Pater? Gij kent zekei
mijn vader en mijne moeder niet t O. zij zijn zoo
vroom en goed cn ilc heb steeds getracht hun i
beeld na te vo'gen. In 't geloof en in de liefde
niemand zich zel*en prijzen, maar als ik bekenncu
moet hoe het met uiijoe ziel gesteld is, dan verklaar
ik, dat God mij boven alles dierbaar is en dat ik alles
wil worden, maar niet slecht.
De geestelijke nam Havdn's hand en wandelde lang
zaam en zwijgend voort langs de prachtige en wel
riekende bloemperken van den kloostertuin. Dc jeug
dige toonschepper verlustigde zich middelerwijl ii
het beschouwen der heerlijke natuuruit elke bloem
scheen een loon te voorschijn te komen de lonen
kwamen bijeen en ze vormden eene heerlijke melodie.
n hoog het hoofd.
gij zult groot zijn. als ik in het
't Was eene gelukkige week, die Joseph in het
klooster doorbracht. Geen wonder trouwens voor
alle kloosterlingen was hij een hoogst aangename
gast, die op het prachtige orgel mocht spelen, die
zich mocht vermeten in den rijkdom van muzikale
schatten in dc bibliotheek van den regens cbori aan
wezig en die dc arme muzikant volop te eten en
te drinken kreeg.
Dc laatste dag der aangeboden gastvrijheid wal
ngebroken. De jonge componist nam afscheid. Zijn
dunk was niet woordrijk.
«'I Was een heerlijke tjjd, Eerwaarde Vader, dien
k bü n doorbracht. Hij zal niet vruchteloos zijn, dat
crzeker ik u. Zegen mij thans, Pater, wat ik u bidden
mag.
Haydn knielde e
God zij met u
graf zal rusten.
Dit zeggende drukte de regens cbori den knaap iets
in de hand en keerde terug naar hel klooster. Joseph
Haydn ging zijns weegs, maar zijne gedachten waren
nog bij den priester, die hein zoo even had gezegend
Langen tijd had hij reeds, iu gedachten verzonken,
zijn weg vervolgd, toen hij eene wijle rust nam om te
zien wat de priester hem i* de hand bad gedrukt. Hij
opende het papier en vond schitterend zilver - twin
tig gulden met den daarbij geschreven wensch
Een steentje voor uwe gelukkige toekomst.
Tranen van aandoening «n dankbaarheid kwamen
den knaap in de oogen. Hij bedekte zijn gelaat met
beide handen, knielde en boog het gloeiande hoofd.
Toen bad hjj.
Plotseling stond hij op en zaide«En nu voor
waarts. inet God, met mijne talenten en met mijne
twintig gulden
EINDE.
