Zondag 1 September 1893.
3 centiemen per nummer.
49s'6 Jaar. 3011.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
BRIEF
Z. H. Mgr. STILLEMANS,
Openbare veroördeeling der
partij-Daens.
De maat is vol
TWEE HONDEN
De Socialistische Volks
vertegenwoordigers
Rundvee.
De brave Lammekens.
Scheuring der
partij-Daens.
Hoogst laakbare tuchteloosheid.
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maandenvoorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Poslkantoren des Land.
Cuique suum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklaraen fr. 1,00; Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, den 31 .Vu;'. 1803
van
Oisscliop van Gent.
Met innige droefheid zien Wij
dal de gazetten der zoogenaamde
PARTIJ-DAENS, niet de minste
rekening houdendevan den brief
door welken de Bisschoppen van
België, op bevel van Z. II. den
Paus, de katholieken van ons
land tot eendracht onder elkan-
der aanmanen, heviger dan ooit
de verdeeldheid bewerken en ver-
spreiden, en de katholieke Bestu-
ren aanvallen. Zoo verre drijven
de opstellers dier gazelten den
OVERMOED,dat zij hunne lezers
pogen te doen gelooven dat zóó
handelende, zij de goedkeuring
hebben van Z. H. den Paus en
van de Bisschoppen.
Zulke gedragslijn is te VER-
OORDEELEN, zij is hoogst na-
deelig aan de belangen der WA-
RE christene democratie zij is
gansch tegenstrijdig met de ge-
dachten van Zijne Heiligheid en
van de Belgische Bisschoppen
en Wij achten het Onze plicht
de geloovigen te vermanen zich
door dergelijke gazelten niet te
laten MISLEIDEN.
f ANTONIUS, Bisschop van Gent.
Wij willen hier eenige uittreksels laten
volgen der gazetten Het Land van
Aelst n en Be Werkman die dc maat
der verduldigheid van Z. H. de Bisschop
van Gent hebben doen overloopen en de
publieke veroordeeling der partij-Baens
en dezes organen heeft doen uitspreken.
Men leest in Het Land van Aelst
van zondag 18 oogst 1895
De Regentie van Aelst is, eilaas,
alleenheersching en konkelfoes gewor-
n den.
n Zonder hulp van den Godsdienst, die
i) Regentie ware sedert lang gevallen.
En zal Godsdienst ter hulp gebracht
worden voor alleenheersching, oorlog
en konkelfoes
De zielen zijn toch meer weerd dan
i! eenig persoonlijk belang van zoogc-
i) zegde katholieken, die in handel en
wandel dikwyls min Godsdienst ver-
toonen dan vele liberalen.
A.AJV EEN ItEEN
DOOR J. V. B.
«o»
I.
EENE SAMENKOMST.
Eene koude, vale mist hing over het kleine provin
ciestadje, waarin de hoofdgebeurtenissen van ons
verhaal zullen plaats grypen, en hulde huizen, men-
schen en dieren in eenen dikken nevel, welke nog
meer toenam, naarmate het daglicht plaats maakte
voor de duisternis van den nacht. Loodzwaar drukte
de lastbare lucht op dc enkele personen, die zich nog
op de straat bevonden en dieallenmet snelle schreden
zich voortspoedden, alsof zij haast hadden om hunno
woningen Ie bereiken.
Geen twree schreden ver rondom zich kon men dc
voorwerpen onderscheiden en alleen aan het geluid
van naderende voetstappen was op te maken, dal men
iemand te gemoed kwam, en dan stond de persoon nog
zoo eensklaps voor u, alsof hij uit den grond oprees.
De stadsklokken sloegen op dezen oogenblik vijf
ure, maar niemand bleef staan om naar de groote wij
zerplaat van den kerktoren te zien, die in dc geheele
stad zichtbaar was, hetgeen overigens ook vergeefsche
moeite zou geweest zijn, verborgen als zij was achter
de dichte luchtgordijn. Akelig klonken dc klokgal'men
O Heere Christus, Verlosser der
wereld, uw Evangelie, uw heilig Ge-
loof is toch honderd duizend koeren te
verheven en te goed, om tc dienen voor
oenen klisj-klasj van konkelfoes en
van ongeregelde en nadcelige begeer-
D lijkheden.
Eerw. Heeren Pastoors, de Paus
n roept ook vrede in de rechtveerdig-
heidkomt toch in geene konkelfoe>
n tusschen.
n Werden die mannen (de katho-
k lieken) herkozen 't zou eene
VERMALEDIJDING
n zijn voor Aalst
Ze moeten daar in veel nesten van
li konkelfoes zitten of er moet veel vet
aan zijn, anders zouden zij dat wreed
n geweld niet doen om aan te blijven, n
En terwijl de schrijvers van 't Land van
Aelst op zulke ongehoorde wijze de eer
lijke, de deftige mannen bezwadderen
welke hunnen tijd en kundigheden aan
de stadszaken toewijden, verheffen zij
tot in den derden geuzenhemel zeker
liberaal kopstuk, vermaard door zijn
reeds groot getal behaalde buizen,
die nooit den voet zet in eene kerk,
die aan 't hoofd der liberale vooruitstro-
vers en socialisten onlangs naar Brussel
trok om er te manifesteeren tegen de
nieuwe schoolwet, welke de scholen zon
der God afschaft.
En o overmoed 1
Die snoode aanvallen tegen de Katho
lieke Besturen van Aalst en andere Ge
meenten poogde men door het volk te
doen aanzien als goedgekeurd, ja, als
gezegend door Z. H. deu Paus en H. H.
onze Belgische Bisschoppen
Te dien opzichte, ziehier welke onge
hoorde woorden men aantreft in Ben
Werkman n van 16 Oogst lest
Weet ge niet dat de Stadhouder
n Christi, de heilige Paus Leo XIII al de
stukken en plans der Christene Volks-
partij heeft onderzocht, en dat Hij in
i zijn brieven geen enkel woord van af-
n keuring of van misprijzen heeft gege-
ven aan de christene demotraten In-
n tegendeel Hij zegent die teerbeminde
zonen op eene bijzondere wijze en
moedigt hunne werkingen aan 11!
Zulke taal is blasphemic en zij vergde
de publieke en strenge veroordeeling
door Z. H. Mgr. Stillemans uitgesproken
Dat zijn kerels, zie ne keer
Telkenmale er in de Kamers een afge
vaardigde van de hoofdmannen der socia
listen spreekt, springt Van der Velde
recht en roept triomfhantelijk uitBij
ons zijn er geene hoofden
Hot toupet van M. Van der Velde gaat
waarlijk over zijn hout. Den eersten April
sprak burger Roger iu de Volkskamer
een van die dwaze rodevoeringen uit, die,
het gansche laud door, eenen grooten bij
val van lachlust genoten. Gedurende die
pleitreden kon citoyen Van der Velde het
op zijnen zetel niet houden en hij snauwde
deu spreker gedurig toe Zwijg, zwijg,
gij raaskalt, domkop n
door de bezwangerde lucht, cn wist men niet, dat het
geluid voortgebracht werd door de slagen der klok,
men zou het hebben kunnen houden voor het hulp
geschrei van eenen ongelukkige, die in doodsgevaar
verkeert.
Op dien oogenblik verliet een man, geheel in eenen
grooten overjas gedoken, met eenen vilten hoed op
het hoofd, een der koffiehuizen van de stad. liet was
onmogelijk iets van zijn gelaat te zien, daar behalve
dat hij den kraag van zijnen jas recht op gezet had,
hij nog eenen zakdoek voor zijnen mond hield. Een nu
en dan uitgesproken woord van ongeduld, deed ver
onderstellen, dat zijn geest geheel iu overeenstemming
was met den natuur, en toch waren zijne schreden
zoo langzaam, alsof hij besloten had den geheelcn
avond op de straat door te brengeir.
De weinige personen, die hij tegenkwam, nam hij
van het hoofd tot de voeten op, en zijne uitwijkingen
om iemand te zien, die hem aan de overzijde der straat
voorbijging, wettigden het vermoeden, dat hij iemand
verwachtte.
Op het einde der straat gekomen, keerde hij op
zijne schreden terug, nu en dan hij een nieuw onder
zoek iets mompelende, dal blijken gaf van zijn onge
duld. Il|j liep de geheele straat nog eens op en néér
en aan de kerk gekomen, welke daar stond, bleef hij
süi staan en zag naar alle zijden rond. Vergeefsche
poging De mist was zoo dik geworden dat men geene
hand voorde oogen kon zien,en van ongeduld trap
pelde hij met de voeten. Nog geen enkel woord was er
over zjjno lippen gekomen, doch toen nu een klokslag
Na de zitting greep tusschen beiden
een hevig tooneeltjc plaats waarin M.
Van der Velde aan zijnen gezel, zijne
onbezonnenheden op bittere wijze ver
weet. Zij gingen vaneen nadat de Brussel-
sche advokaat den gewezen onderwijzer
naar 't hoofd had geslingerd Wij zul-
8 len eens zien of gij die redevoering iu
0 de handelingen der wetgevende kamers
zult durven afkondigen n
M. Van der Velde had gelijk. Roger
was verslagen en nooit is zijne rede
voering verschenen. Op hare plaats ge
drukt moest zij op bladz. 1199 to vindon
zijn. Ongelukkiglijk voor de inschrijvers
op de verslagen der Kamers is zij op hol
geraakt. De bestuurder van den Momteur
de kopij niet ontvangende van dit be
roemd meesterstuk laschte eindelijk den
ll8ti" Juni op bladzijde 1796 eenige zin
sneden in lijk men ze in het beknopt ver
slag had to lezen gekregen. Hij voegde er
als verschooning bij dat het alschrift was
verloren gegaan op den weg tusschen de
drukkerij en het huis van den heer Roger.
Schoon verdichtselM. Van der Velde
had de zegepraal behaald
Men weet dat de gebroeders Defuis-
seaux ook nog op het opperbevelhebber-
schap dor socialisten aanspraak hebben
gemaakt. Voor dejonge Van dor Velde
hebben zij den duim gelegd, het hoofd in
den schoot gebogen.
Den 15 Juni hield Alfred Defuisscaux
eene redevoering, die verre was in den
smaak van den hoofdman te vallen. Af
gekondigd wierd ze dan ook niet, ten
minste lijk zij was maar erg toegetakkeld
en, mijn God in welken staatTe ver
geefs zult gij ze op bl. 1843 zoeken wie
er belang in stelt kan die eenige regelen
vinden meer dan 900 bladzijden verder
bl. 2710.
Derde bewijsrede.
De onafhankelijke Celestijn, 'k wil zeg
gen M. Demblon, moest ook afgebroken
worden, zijnen hoogmoed wat getemd.
Den 25 Juli laatst bracht hij die reeks
lasteringen uit, die iu het land zulken
pijnlijken indruk hebben gemaakt.
Die alsdan in de Kamers was heeft
kunnen zien tot welke middelen M. Van
der Velde zijne toevlucht nam om zijnen
vriend Celestijn tot bedaren te brengen.
Men vreesde sterk dat hij voor goed ging
op hol gaan.
In de wandelgangen der Kamers grepen
tusschen de twee gezellen tooneelen
plaats, die ons een klein gedacht geven
van hunne broederlijke liefdo en waarvan
vele dagbladen hebben gewag gemaakt.
Celestijn was gansch verblufthij meende
een meesterstuk gemaakt tc hebben en
daarna komt hem zijn vriend zijne dwaas
heden verwijten.
't Was te sterk Weerom daagde de
Brusselsche advokaat den ouderwijzer
van Luik uit, zijno redevoering af te kon
digen 1
Weer zal hij de overwinning behalen
en nooit zullen wij de dwaze pleitrede
van Cele3tijn te lezen krijgen lijk hij ze
eens uitbraakte en op het einde der zit
ting zal de bestuurder ons laten weten
dat de kopij is verloren geraakt, of op
hol is gegaan
En do toer zal gespeeld zijn.
verkondigde dat liet hall zes was, kon hij het niet
langer uithouden.
Ik wacht nog een kwartiertje, op zijn langst, en
is hij dan niet hier, dan ga ik heen. Hij kan mij dan
mijn huis opzoeken, hij weet waar ik woon. En op
nieuw ving hij zijne wandeling aan.
Maar, mompelde hij na eenige oogenblikken, ik
kan hem thuis niet ontvangen, het zou argwaan wek
ken, en dan was mijn spel verloren. Laat ons een
beetje geduld oefenen, wie weet, brengt hjj mij niet
het nieuws, waar ik op wacht.
Nauwelijks waren deze, op eenen ongeduldiger toon
uitgesproken, woorden uit zijnen mond, of zijne
ooren, die wagenwijd openstonden en bet minste
gerucht ontvingen, hoorden eenen snellen voetstap
achter zieh. Bijleerde zich om, ten einde te zien of
het misschien de persoon was, dien hij wachtte, en
werkelijk scheen dit het geval te zijn, want de nade
rende persoon bleef vlak voor de kerkdeur staan en
zag naar alle zijden rond. De mist belette hem den
wandelaar te zien, die niet ver van hem afstond.
Zou hij met vergelen hebben, dat ik hem hier
afgesproken heb Dat is nietmogeljjk, hij heelt er toch
te veel belang bij.
Neen, zeker uiet, antwoordde de andere, naderbij
tredende, maar gij hebt mü ruim een half uur laten
wachten en dat in zulk een wéér. Kondct gij niet
vroeger komen
Zonder op dat verwijt te antwoorden, ging de nieuw
aangekomene op zijnen zegsman toe cn Duisterde
De zaken hebben eene zonderlinge wending ge-
Do kwestie van het open en sluiten der
grenzen voor het Hollandsch vee wordt
op 't oogenblik in 't land druk besproken.
Twee kampen hebben zich in 't land
gevormd langs den eenen kant bevinden
zich de landbouwers die beweren dat
ter oorzake der hecrschende muilplaag in
Holland de grenzen moeten gesloten blij
ven ten einde onzen Belgischen veestapel
niet' te besmetten, en, van den anderen
kant, treft men de slachters aan die be
weren dat de muilplaag bij onze noodcr-
buren niet heerscht en dat de grenzen
dus moeten geopend worden daar er bijna
geen slachtvee meer te vinden is.
Het orgaan van den landbouwbond van
Oost-Vlaanderen «Be Landbouwschrijft
zondag 11. dat de slachters liegen als ze
zeggen dat de muilplaag uit het land is,
en tot bewijs deelt het de lijst meê dei-
gemeenten in onze provincie waar de
muilplaag is uitgeborsten van 16 Juli tot
1 Augusti. Deze lijst wijst 121 aangetaste
stallen aan verdeeld in 46 gemeenten.
8 En na dien uit slag, voegt «Be Land-
bouw» erbij, zou men de grenzen willen
doen openen, de vleesch houwers zou-
n deu willen, het vee, door muilplaag
n aangetast, vrij in Belgis laten binnen
komen. Welnu, neen, wij hopen dat do
stem der boeren zal aanhoord worden
n en M. de minister De Bruyn zich niet
zal laten bewegen door eenige been-
houwers en vcekooplieden. Wij zullen
zien of M. De Bruyn de minister is van
den landbouw of wel de minister van...
n de beenhouwers.
Wij denken dat M. de minister De
Bruyn, in strikte rechtveerdigheid, noch
om plezier te doen aan dc landbouwers
noch aan de slachters, de grenzen
openen of sluiten mag.
Het dient onderzocht te worden wat de
waarheid is en M. de minister moet dan
handelen naar gelangder omstandigheden.
De inwoners der steden en vooral de
werklieden hebben er ook belang bij dat
het vleesch niet opsla zonder noodzake
lijkheid.
In zekere streken des lands vooral in
de Antwerpsche en Limburgsche Kempen
vraagt men de opening der Hollandsche
grenzen om den veestapel aldaar te ver
nieuwen die bijna gansch verdwenen is.
In Vlaanderen ter contrarie vraagt men
bijna algemeen dat de grenzen zouden ge
sloten blijven.
In tegenwoordigheid dezer tegenstrij
dige belangen is een onderzoek dus nood
zakelijk eer M. de minister eene verdere
beslissing neme in 't belang van 't alge
meen. X. Z.
Moost men de socialistische schrijvers
gelooven zij zijn de braafste mannekens
der wereld, onder do zon zouden er geene
bravere kereltjes gevonden worden.
Wie zou er dwaas genoeg zijn om zulke
leugens te slikken. De daadzaken bewij
zen ten duidelijstc dat de socialistische
schrijvers in dit geval met het gezond
verstand den aap houden.
nomen, ga meè naar mijn huis, ik zal liet u uitvoerig
vertellen, of, liet by er met eene spotachtige stem op
volgen, mijnheer de advokaat moest mij in zijn huis
willen ontvangen, waar een glas wijn mij weer geheel
op zou knappen, want ik ben dood af.
Koin, kom, gij z|jt onbillijk, ik volg u, en wat
den wijn aangaat, dien kunt ge straks ergens anders
gaan drinken, doch nog één woord Waar is mijn
heer Zaalman
Mijnheer Zaalman is met denzclfden trein aan
gekomen, waarmee ik zoo even gekomen ben cn bij
den majoor Van Langenberg afgestapt.
Hoe, cn gij hebt het hem niet willen beletten
Niet kunnen beletten, bedoelt gij. Maar iaat ons
gaanj gij zult alles weten, en reeds ging bij vooruit.
Hij, dien wij met den titel van Mijnheer den advokaat
hebben hooren aanspreken, bleef nog eenige oogen"
blikken staan, doch toen hij zag dat dc andere reeds
vooruit was, volgde hij met groote stappen. Onderweg
deed hij niets dan mompelen, en meer dan eens bleef
hij stilstaan om aan zijne woede in hevige gebaren en
ruwe woorden lueht te geven. Twintig maal richtte hij
eene vraag tot zjjnen geleider, maar deze bleef dood
bedaard doorh-open en deed alsof h|j niets hoorde.
Na eenige kronkelende dwarsstraten doorgegain te
zijn, hielden z|j midden in eene nauwe straat voor een
net huisje stil. Een eigenaardig getik op dc gesloten
vensters, wat gestommel in huis, en in de geopende
deur verscheen eerie oude vrouw, die eeue lamp iu de
hand hield cn, zonder een woord te spreken, de beide
maiiuen binnenliet en de deur achter hen toesloot.
Dc priesters bijzonderlijk zijn het voor
werp hunner lieftallige gezegden en van
hunne menschlievendheid.
Hoor eens I
't Zal ons een vermaak zijn, den dood-
strijd der priesters te zien. Neergewor-
peu in de goten der straten, zullen zij
van honger sterven, laugzaam en
n schrikkelijk en dat vóór onze oogen 1
Dat zal onze wraak zijn. I
Die woorden zijn te Gent uitgesproken
over een twintigtal van jaren en wierden
daverend toegejuicht.
Zoo zal men te werko gaan op den dag
der bloedige omwenteling die den dage
raad zal zijn van den socialistischen staat
der toekomst. Wat zal er gebeuren na
dat de gemoederen een weinig zullen
bedaaid zijn
Een socialistische schrijver antwoordt
op die vraag., op de volgende wijze
- Blanqui, een fransch revolutionnair,
meent, dat men moet beginnen met aan
alle fabrikanten, handelshuizen en werk
bazen, order te doen toekomen hunne
kantoren magazijnen en werkplaatsen
open te houden, tot dat het volk daar
over hebbe beschikt. Vervolgens moet
men de zwarte bende hij bedoelt do
geestelijkheid en de hoogc aristocratie
over de grenzen jagen. Weg er meê
roopt hij uit.
Daarmee zou de schrijver, dien ik
aanhaal en letterlijk afschrijf, niet geheel
't akkoord zijn Neen, zegt hij, 't is beter
gevaarlijke personen in de nabijheid te
houden zoodat men er de hand op kan
leggen als het noodig is. Dat hadden de
communards in 1871 moeten doen.. -
Dat zijn nu die engelen, dio do vrijheid
en do broederlijkheid tot het toppunt
zullen brengen, opgebracht als zij zyn
volgens die raenschelijke zedeleer die
hoogleeraar Denis, de Belgische paus van
het socialism in deze streken, zoo hoogc
verheft.
Dat zijn de schooue grondbeginsels die
de Vooruiters iu het hert hunner aan
hangers en volgelingen prenten.
Als wij in de werkelijkheid nu 'non
oogslag gaan werpen of de schoone daden
der hedendaagsche communards zoo vin
den wij dat zij schoon de spreuk toepas
sen die Karl Marx op hun vaandel heeft
doen schrijven - Men moet het volk den
haat aanleereu. 1
Den 24 Juli 1892 moest het vaandel
der antisocialisten van Geut ingehuldigd
worden. Men zou denken dc socialisten
zijn aanhangers dor vrijheid, alles zal
dus in ruste en vrede afloopcn. Dat is
rekenen zonder den weerd.
Het feest der brave werklieden wierd
door baldadigheden gestoord van wego de
Vooruiters. Zij vielen lafhertigden stoet
aan, sloegen arme werklieden, die vreed
zaam hun gedacht manifesteerden,
scheurden het vaandel aan stukken en
stoorden daarna de meeting in Valentino
door huu helsch gedruisch, Dat teekent
die goede, brave lammekens af
Over veertien dagen is hetzelfde voor
gevallen tc Anderlecht. Evenals Vooruit,
legt de Peuple alles op den rug der kat
holieken. Die mogen hun gedacht niet
uiten zonder hunne tegenstrevers uit te
Van binnen zag dc woning er uit als een gewoon
burgerhuiseeue nouten tafel, zes stoelen met biezen
zittingen, een viertal schilderijen langs de wanden en
eene Biabantsche kachel. Ik zou haast het boekrekje
aan den muur naast het raam vergelen, waaraan men
kon zien, dat de eigenaar er een druk gehiuik van
maakte, want dc meeste banden waren versleten.
Zy namen beiden stilzwijgend plaats, totdat de oude
vrouw de lamp op tafel gezet had en licu verlietnau
welijks had zij de deur achter zich toegetrokken of dc
advokaat vroeg
En nu vertel op. Wat is de| oorzaak uwer dom
heid geweest
Mijne domheid f Een oogenblikje, Mijnheer Van
der Horst. Gij hebt mij naar Leiden gezonden om de
reis van Mijnheer Zaalman hierheen, gedurende de
eerste veertien dagen te verhinderen. Goed, maar dit
was altijd in de veronderstelling, dat Mijnheer Zaal
man nog tc Leiden was. Welnu, ik moet u mijne kora-
plimenten maken over uwen korrespondent in de slad
want toen ik er aankwam, was doktoor Zaalman reeds
twee dagen naar Amsterdam vertrokken. Hem daar te
vinden was zoo gemakkelijk niet, en den eenigen keer
dat ik hem gezien heb, was, loen hij naar het Station
ging om hierheen te vertrekken. Spreek dus niet van
domheid daarenboven verkies ik niet langer door u
beleedigd te worden. Gij betaalt mij, ik bewijs er u
mijne diensten voor, de rekening is dus effen.
Was hij niet meer te Leiden Het kan niet zijn.
Gij zijl zeker onderweg ergens gebleven.
Hij haalde de schouders op eu gaf geen antwoord.
Gij, werklieden, die de baldadigheden
van Anderlecht kent, zult uwel wachten,
niet waar, de vrijheid en de broederlijk
heid te gaan zoeken bij kerels, die lafker-
tig genoeg zijn anderen aan to vallen eu
te slaan omdat zij niet donken als zij 1
Zondag 11. werd te Oultre door de
kristene demokraten eeue meeting ge
houden op de welke de redenaars hoogst
betreurliike verklaringen hebben geuit
betrekkelijk den veroordeelendon brie!
in Z. H. Mgr. Stillemans.
Uit do inlichtingen welke wij uit de
zekerste bron heboen ontvangeu, blijkt
het onbetwistbaar dat de hoofdsteller van
Klokke Roeland de volgende ongehoorde
verklaring uitsprak
Toen ik den brief van den Bisschop
las in de Godsdienstige Week van
Vlaanderen, moest ik lachen, want het
volk is te slim geworden om zich nog
te laten bedriegen.
De gebuisde candidaat Be Backer
drukte zich uit als volgt
Al de valsche en schadalige midde-
a len die men in 't werk legt om ons to
n vernietigen, zullen zich verbreken
tegen onze macht.
Zijn het nog wol katholieken, zij, die
zich ten opzichte hunner geestelijke
Overheid zulke laakbare taal veroorlov'onV
Maandag werd er eeue vergade
ring gehouden. MM. De Pelsmacker
en De Backer waren tegenwoordig en er
werd besloten dat men Klokke Roelaml
in zijnen strijd zal ondersteunen ondanks
de openlijke afkeuring van priester
Daens.
M. De Pelsmacker toont zich zelfs ver
heugd over den briefvanZ.II. deu Bis
schop, want, in eene herborg, verklaarde
hij luidop dat ze nu te minste een nieuw
onderwerp hadden om op hunne meetin-
gen te behandelen die begonnen zeeverailt-
tig te worden.
Een van hen riop uit: 8 Priester Daou
n zal veel keerskeus voor Sint Antonius
n moeten branden vooraleer hij do
vriendschap van den Bisschop zal tc-
rug gewonnen hebben.
Die kristene demokraten hebben voor
priester Daens niets meer over dan hit
tere woorden en spotternijen.
Gelijk men ziet, geachto lezers «lo
mchutiring ia volkomen,
priester Daens dio zoo hij verklaart zich
aan de hevelen zijner geestelijke Overheid
te willen onderworpen, werpt de manuen
van Klokke Roeland voor goed over
boord.
Een Brusselsch blad deelt meê dat oe:t
zijner opstellers oen onderhoud heeft ge
ne advokaat bleef met liet hoofd in de handen ?illi .i
en hield de oogen sterlings op de tafel gevestigd.
Langen tijd spraken heiden geen enkel woord. Einde
lijk zeide Van der Horst
T Is vreeselijk daar dacht ik mijn doel btivikt
tc hebben, en nu staan de kansen nog slechter dan
ooit te voren. Och vriend Meijer, geef mij raad, ik zal
eru duizendvoudig voor beloonen.
Ha dat klinkt anders Komaan laat den moe»
niet zinken en geloof mij, ik zal mijn best voor u doen.
Als ik in uwe plaats was, ziehier wat ik doen zou
Majoor Van Langenberg is u genegen en lag hel
aan hem, gij waart reeds lang de gelukkige echtgenoot
van Louisa, zi.iue dochter. Hij durft er echter Luuisa
niet over spreken, daar hij eene weigering voorziet
want doet hij bet, dan kan hem geen redeneeren van
zijn besluit terughouden cn juist daarom schrikt h',
terug, want er is maar een schepsel waar hij vod va i
houdt, en dat is zijne dochter, eu voor geen geld van
de wereld zou hjj haar moedwillig eonig leed veroor
zaken. De eenige zaak is dus dat gij zcif met Louisa
spreekt, hoe z>j er over denkt.
Jawel, maar anders was het ook goed. Daarojj gti>
weet wel dat ik niet allerbest sta met den doktor.r <v.
deze is geen haar te goed om mij eenen stok inl.
ielcn testeken.
Wat zou dat 1 Maar duar denk ik aan iets. Zie
vriend te worden met den doktoor en uwe zaak is ge
wonnen.
Ik vriend worden met Zaalman, zjjt ge zot
Wordt voortgezet)
