Donderdag 15 Februari 1896. 5 centiemen per nummer. 50ste Jaar. 5058. Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst. GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM. !- -S' VADERLAND, TAAL, VRIJHEID. Waartoe dienen priesters en kloosterlingen. I TWEE LEVENS. Roode Kapilalisten. Mentana en Pius IX. DE DENDERBODE Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week Yoor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes maanden; fr. i-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont vangen zijn ten laste van den schuldenaar. Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31, en in alle Postkantoren des Land. -wV s ir-.- «srf Guique suum. Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen op 3® bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag in den voormiddag. Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureel® van dit blad. Aalst, den ISFeb. 1896. i Stejt die vraag aan al dezen die dage lijks met hunnen neus in de gcusche vuil- hladjes zitten, en gij zult zoo seffens als antwoord krijgen Dat volkskc is nie- vers toe goed 't Is wel waar dat de kloosterzusters dag en nacht de arme zieken bezorgen in de gasthuizen; 't is wel waar dat de arme zustertjes de schamele menscheu gaan oprapen, zou ik zeggen, langs straat en ze dienen gelijk koningen en koninginnen; 't is wel waar, dat zelfs de meeste schreeu wers. als ze in nood zijn, den weg nog vinden naar de deur dier verwenschte papen; 't is wel waar dat tijdens typhus, cholera en andere onhebbelijke kwalen, de priester nevens den geneesheer altijd gereed is om kosteloos dienst te doen bij arm en rijk; 't is wel waar dat die batig- zuchtige paters en nonnen, naar Afrika gaan, in 't gloeinde land, of naar de sneeuwgewesten der Eskimos dat zij daar leven bij een walgelijk menschenras, bij melaatschen, en wat weet ik al; dat zij sterven, dertig jaar voor hunnen tijd, afgebeuld door 't harde leven, of gedood door hun aangenomen volk dat is al waarmaar zoo de geuzenbladen eens zeggen dat zijn al vodden, en de paters en nonnen deugen niet, 't is dan al ge leid, en dat is 't Evangelie. En 't zou nogthans eens gebeuren dat geuzen uit verstrooidheid voorzeker anders spreken of anders handelen, en 't gebeurt waarachtig te zelden, opdat wij ze bij hun woord niet zouden nemen, en ze pakken met hunne handen in 't nest. Le Petit Bleu spreekt van den E P. 'Van Hencxthoven, een Vlaamsche Jesuit, en zendeling in Congolaud "VVeg sedert 1893, schrijft het blad, heeft hij, in twee jaar tijds, twee school koloniën gesticht. Een daarvan heeft reeds meer dan 300 negerkinders, die, onder andere, hand werk leereu, en die na eenige jaren de beste werklieden der Congoleesche standplaatsen zullen zijn. De negers en vragen niets beters dan temogen timmeren en metsen, hovenie ren, steeubakken, en Pater Van Hencxt hoven is er zoo ieverig mede bezig, dat hij hardop den naam verdiend van baan breker der beschaving. 't Is al krachtdadigheid, edelmoedig heid, overtuiging dat er in zit. Dat zegt Lc Petit Bleu. En wat doet iLarocho, de nieuwe résident-generaal van Madagascar 't Is gekend dat de kloosterlingen in Frankrijk door de geuzen, nog meer dan elders, aanzien worden als 't afvaagsel van de wereld. Welnu die Larocke schrijft naar den abt van een Trappistenklooster uit Alge- rie, met verzoek eenige broeders te zen den naar Madagascar, de nieuwe Fran- sche colonie, om tc helpen aldaar de be schaving verspreiden en de bevolking vredelievend te maken a Zoodus de priesters en kloosterlingen 9 nog ievers toe goed zijn, volgens de ge tuigenissen zelfs van hunne vuige laste raars Ja, en 't was al wat wij eens wilden ter weet brengen. 28* VEBVOLG. Als verpleegster Een nieuwe rol voor u - spotte Iwan. Onder dien laatsten gccselstsg hief zij het hoofd op en zag hem hooghartig aan, terwijl zij trotsch ten antwoord gaf Misschien maar gij zijt de eenige, die het recht wist my van dien wenseh een verwijt te naken, en Rij zult (hans aanhooren wat mij tot dat verlangen dreef. Het zullen mijne laatste woorden zijn, want daarna is ook de jongste schakel tusschen ons ver broken. Ik had, in weerwil van tijd, van scheiding en zelfs van.hoon den man blijven' liefhebben die alleen mija hart bezeten heeft, en toen ik zyn terugkeer vernam en wist dat bij niet tot mij kon komen, ging ik tot hem, met het voornemen hem te zeggen gij hebt aan my getwijfeld, uwe eigene liefde is dood, maar de mijne is groot genoeg voor ons beiden, laai mij voortaan aan uw zijde in uw ballingschap doe uw lang geleden gegeven woord gestand en maak mij tot uwe vrouw. Dat was de zwakheid, die mij to! u dreefvaarwel thans, Iwan Karoskine, na deze woorden acht zelfs ik dat er niets meer tusschen ons kan worden gesproken. En zonder hem zelfs ook maar de hand toe tc ste ken, verwijderde zy zich. De gentsche socialisten zijn voor de som van 75,000 fr. eigenaars geworden van het lokaal van de Koninklijke Koor maatschappij. u Dat is, zegt de Bien Public van Gent, naar wij meenen, het vierde of vijfde gebouw, dat de socialis ten in onze stad koopen of oprichten. Hoe komen de socialisten, die over weinige jaren niets bezaten, aan het geld voor zulke gebouwen en inrichtingen noodig Zeker niet uit de beurs vau hunne lei ders (ik zou haast schrijven lijders) of aanvoerders. Zij hebben het van de winst op hunne broodbakkerij en andere win kels en magazijnen. Opperbest. Maar nu komt bij ons de vraag op, of de socialisten daarmede niet geheel en al in strijd zijn met hunne leer en hunne beginselen. Zij varen tegen het kapitaal uit, omdat zij dit beschou wen als verkregen uit de winst op den arbeid behaald, en volgens hunne leering is de arbeid de eenige bron van rijkdom, en derhalve moet ook alle winst op den arbeid aan de arbeiders selven komen. Deze leer vormt den grondslag van het socialismus tegen die leer handelen, is het socialismus afbreken en veroordeelen. Wordt er derhalve op den arbeid der werkers in de bakkerijen en in de andere inrichtingen der socialisten winst be haald, dan moet die winst aan de arbei ders worden teruggegeven geschiedt dit niet, dan zijn de werklieden der gentsche socialisten even goed loonslaven als die welke in de nijverheid van bijzondere persouncn arbeiden. Dat nu dc roode mannen van Gent kostbare gebouwen kunnen koopen, is een bewijs dat zij niet de winst hunner nij/orheid uitbetalenmaar Icapitalen vormen. Zij staan dus geheel gelijk met andere kapitalisten, die zij noemen uitzuigers, uitbuiters, enz., enz. Maar lig was haar voor ca versperde de deur, wier knop hij met krampachtige vingers vaster toeklcmde Alma, stotterde hij, by den hemel die u hoort waren deze woorden enrst Zij boog sprakeloos het hoofd. Maar ik ben door de gcnceshecren opgegeven. De vrees dat het zoo zjjn mocht, deed mij des te duidelijker inzien, hoe lief gij mij waart. Ik ben arm. Gij bezit Slerna en het geld uwer ouders. Eindelijk, eindelijk was hij overwonnen, was zgn twijfel gedood, zijn tooru verdwenen. Zij, door de wereld van ziellooze behaagzucht beschuldigd, bad zooveel macht tot liefhebben iu zicb, dat zjj zich van alle fierheid ontdeed om een balling, een arme, een stervende haar leven aan te bieden, en met een lui - den kreet zonk hg aan hare voeten neer en kuste den zoom van haar kleed. Neen, sta op, Iwan, zegde zij haastig, g(j hebt mij voor niets te (tanken. Ik zoebt alleen mijn geluk laat mij thans verder gaan. Ga, ik zal u vrijlaten, zoo in dit uur, waarin ik zoo zwaar tegen u misdeed, het oude gevoel uit uw hart verdween maarzoo niet... hoor dan ook mijne bekentenis. Toen ik u sprak over onze doode liefde, doelde ik alleen op de uwe, die ik meende, dat ge storven was. Ik... ik bleef u beminnen, al waande ik ook bij oogenblikkcn u te haten, mijn leven was als tot een gesmeed met bet uwe. O heb medelijden en verlaat mij niet wéér. Alma wankelde, doch van geluk, en zij boog zicb tot hem over en liet het hoofd op zijne lokken Klinkender bewijzen tegen de leering van het socialismus kan rncu uiet vinden, dan in de handelwijze der gentsche volks opruiers. Zag het volk wat klaarder, las het ook nog iets anders dan de roode bladqn, voorzeker zoude het in zich zelve keeren, nadenken, en het nadenken zou al spoe dig aan het volk de dwaasheid en on houdbaarheid hunner leerstelsels aantoo- nen, dat zelfde volk zou dan overtuigd zijn dat de socialisten niets auders doen dan poeier in de oogen van de werklie den werpen Dat God het betere. verder. Zij klauteren tegen de muren op, maken bres op bres, ja»en de Garibal disten voor zich uit, en slaan er met de kolven hunner geweren dapper op los, terwijl de Zwitsersche scherpschutters en het Romeinsche legioen zich op een 7000 man sterk detachement des vijauds wer pen, 't welk achter houtgewas en rotsen verscholen lag. Hevig was ook hier de strijd driemaal moest de kolonol Ga stel la een ander paard bestijgen, daar telkens het ros onder hem werd doodge schoten eindelijk doorboort een kogel zijn been. Een aantal zijner manschappon sneuvelden, 46 werden doodelijk ge- l kwetst. Tot nog toe waren de Franschen toeschouwers van het bloedig drama ge- H bleven zij bewonderden de dapperen en 3 brandden van ongeduld om ook in den songeduld om ook inden Het was op een Zondag morgen, om j. roem van den dag te deelen. Eindelijk, drie uur dat de Pauselijke troepen S na drie uren te hebben gestreden, laat door de Porta Pia dc Eeuwige Stad ver- kolonel d'Argy om versterking verzoeken; lieten, ter verdediging van de wereldlijke een donderend hoera der Franschen monl.t T-nv, TX... TV 1,»«- T/..C macht van Pius IX z. g. en van het Erf goed van den H. Petrus. Het korps Zoua- ven, dat om de eer verzocht had, don aanval te doen, opende den trein. Tegen den middag werd bij een kapel rust gehouden, en droeg pater Ligier het. H. Misoffer op. Daarna rukte men verder en kwam omstreeks een uur bij Mentana aan. Nauwelijks hadden de voorposten van Garibaldi de voorhoede der pauselijken ontwaard of plotseling waron de hoogten met geheele scharen van roodhemden bedekt, en werden de Pauselijken door eeu levendig, goed onderhouden geweer vuur begroet. Het voorwaarts, mijne kinderen van den kolonel liet zich hooren, voorwaarts, met de bajonetten den weg gebaand Frankrijks leger zist u, voorwaarts 1 Eu onder het oorver- doovend leYe Pius IX, stormde het vooruit. In weerwil der moeilijkheden van het terrein en over het lijk van den dapperen officier De Beaux waron de eerste stellingen van den vijand reeds bemachtigd, toen de Zouaven zich eens klaps voor een door do natuur zelve ver sterkte, bijna onneembare positie bevon den. Het was do wijnberg Santucci, die op eene steile, ommuurde hoogte ligt, en door een villa beheerscht wordt, met dikke, door torens geflankeerde muren. Op een dezer bevond zich Garibaldi, met zijn zonen en generaals bij hem. Een oogenblik schenen de Zouaven voor de overmacht te moeten bukken. Daar zwaait luitenant-kolonel do Charetto de roode muts van ecu officier der Garibal- disten, dien hij zoo even gedood heeft, en snelt naar de eerste gelederen onder den uitroep Voorwaarts, Zouaven, of ik wil alleen sterven De Quatrebar- bes, een jong Zouaaf, snelt de anderen vooruit, doch een kogel werpt hem ter aarde. Leve Pius IX I roept hij uit, het is niets, laat mij maar liggen 1 voor waarts en wederom ijlen de dapperen rusten; zondereen welsprekender akkoord te vinden. Ih liet volgende oogenblik hield hij baar aan zijn hart geklemd. Hebt gij wel bedacht wat gij doen gaat fluisterde hij teeder. Gij, nog jong, nog onbeschrijfelijk schoon, gij zulL u moeten begraven, ver van uwe vrienden, ver van al waar gij aan hecht, in de stilte eener zie kenkamer. Zult gij niet bij mg zijn O I Iwan, doe niet, alsof ik te beklagen ware. Daareven missehien, maar nu is alles goed, onuitsprekelijk goed. Maar ons huwelijk, hoe zal dat onmogelijk zgn Ik vrees, dat ik daartoe nog naar Polen terug zal moeten keeren, om er alles le regelen, ook wat onze bezittingen aangaat. Daarbij wil ik persoonlijk de tijdingen aan uwe zusters overbrengen en hen de brieven overhandigen, die gij mg zeker voor haar meó te geven zult hebben, maar wees gerust, ik zal geen uur langer wegblijven dan dringend noodzakelijk is, en daar kom is voor altijd weer. Hebt gij reeds bedacht, waar gij gedurende uwe bruidsdagen blijven zult, liefste vroeg de jonge man bezorgd. Gy zoudt u zoo eenzaam gevoelen in deze groote stad en alleen in een vreemd hotel. Gij zult toch zeker Paul Nesdoriï tot uw getuige kiezen welnu dan zal ik vragen zoolang b|j zijne vrouw tc mogen blijven. Zij zullen dit niet weigereu. Er is niets, of gij weet er raad op. Welnu dan, ik zal in alles uwen wil opvolgen, u blindelings ge hoorzamen alleen maar blijf niet lang weg. O Daarvoor bestaat geenc vrees. Maar nu, Iwan, moet g|j ook bedenken, boe kortaf gij deu man het antwoord de chassepots werpen on telbare kogels iu de verwarde gelederen der Garibaldisten, die hun heil in een overhaasten terugtocht op Montc-Rotondo zoeken. Op dit oogenblik rukt een tweede ba taljon Zouaven onder De Fronssures aan ook zij wenschen aan den strijd deel te nemen, en komen juist op tijd om de ver sterking, die uit Monte-Rotondo aan Ga ribaldi gezonden werd, d«n pas af te snijden. De macht maakt een einde aan den strijd. Den 4" November, des morgens om vier uren, wilden de generaals Kauzler en de Polhcs juist het bevel geven om den stryd to hervatten, toen eeu parle mentair zich vertoonde. De belegerden in Mentana en Monte-Rotondo verzochten een eervolle capitulatie, nl. vrijen aftocht mot pak en zak. Op genade en onge nade, en wel binnen een uur, luidde het antwoord van generaal Do Polhcs, en zonder andere voorwaarden te bediugen, gaven dc Garibaldisten zich over. Zij za gen, dat zij overwonnen en verraden wa ren verraden door Garibaldi, den held zijner eeuw, die zoo menigmaal op snorkenden toon gezegd had Rome of den dood maar nooit, waar ernstig werd gevochten, in de eerste gelederen was gezien. De held, die zijn heil in de vlucht had gezocht, werd ettelijke dagen door de Italiaanscho regeering gevangen gehouden, de vrijkorpsen, die daags te voren aan niets minder dan aan eene nederlaag dachten, werden ontwapend de afdeelingen van het Italiaansche leger, die eenige punten van het pauselijk gebied bezet hadden, trokken terug, en de pro vinciën der Kerkelijke Staten, die den H. Stoel nog overgebleven waren, werden door de vijanden der Kerk ontruimd. De Garibaldisten telden ruim 600 ge sneuvelden en eeu evenredig getal ge kwetsten, terwijl 1600 krijgsgevangen waren gemaakt. Van de pauselijke troe- hebt weggezonden, aan wien wij al dit geluk ver schuldigd zijn Het wordt tijd hem terug te roepen, niet waar Ja, ik had dit in de overmaat mijner vreugde vergaten doch wij zullen beter doen, dan hem terug te roepeu, laat ons tot bcm gaan. Weet gij dan waar hij is Waarschijnlijk in de kamer, die bij ook tijdens zyne afwezigheid aanhield. Kom slechts me£. Op dal oogenblik overviel hem een nieuwe hoestbui en moest h|j zich aan den deurpost vastklemmen. Alma rilde zy had den dood vergeten, die haar zoo duur verworven geluk bedreigde. Zou heel bare liefde dan niet bij machte wezen, dien vijand van het dierbare hoofd af te woren Zachtkcns omstrengelde zij Iwan's hals met de armen fluisterend Ik zal u genezen ik wil u behouden heel uiijn leven lang. Hg glimlachte baar droevig toe. Wensch dat niet, gaf hij ten antwoord, want dan zou dat bestaan al heel kort moeten z|jn. Maar treur niet over mijn lot, Alma, hel is zonniger dan wat van welken sterveling dan ook en hoe spoedig ik ook moge sterven, ik zal altijd nog oneindig gelukkig zijn geweest. Een oogwenk later klopten zij aan NesdorlTs kamer Toen zijne stem bcm uiluoodigdc binnen te treden en zij de deur openden, trof hun «en schouwspel, dut hun dc tranen in de oogen deed opwellen. De balling was aan eene tafel gezeten, waarop pen waren 30 man gesneuveld en 103 gekwetst, waarvan de meesten Nederlan ders en Belgen. De zouaven alleen telden 24 gesneuvelden en 87 gewonden de Franschen 2 dooden en 37 gekwetsten. Deu 6 November trokken de overwin naars do Eeuwige Stad binnen, verwel komd door het onbeschrijflijk vreugdege juich der bevolking. De Paus, de kardi nalen, de Romeinsche adel, de Senaat der stad, de burgerij, allen wedijverden om do dapperen te huldigen, en met hen jubelde dc geheele katholieke Christen heid. Te midden der algemeene vreugde vergat men echter ook hen niet, die den roemrijken dood voor Christus' Kerk waren gestorven. Rome gaf het voorbeeld, en in bijna alle steden der wereld wer den zielmissen voor de gesneuvelde hel den opgedragen. Ter herinnering aan den roemrijken veldtocht liet Pius in den vorm van een achthoekig kruis een zilve ren gedenkteeken slaan en aan allen uitreiken, die bij Mentana hadden ge streden. Het behoeft hier wel niet vermeld te worden, dat ook de gekwetsten, zoo vriend als vijand, niet vergeten werden allen ondervonden de liefderijke zorgen van den H. Vader. Z. H. bracht hun een bezoek, en toen hij te midden der 200 Garibaldisten verscheen, die in den En gelenburcht waren opgesloten, heerschte er een diepe stilte Ziehier hem, dien uw geneïaal den bloedzuiger van Italië noemt, n zoo sprak hij ze aan. Gij hebt de wapenen tegen mij opgenomen, en wien ziet gij hier Een oud man. Hy sprak vervolgens onkelen toe, beloofde hun ondersteuning en hunne vrijheid, er bijvoegende vooral bid ik u, dat gij als katholieken mijnor iu uwe gebeden indachtig zijt. Gij weet hot, mijne lieve vrienden, het is de Paus, die er u om verzoekt. Aan deze vaderlijke liefde konden deze versteende harten geen weerstand bie den met tranen in de oogen omringden zij den H. Vader om zijne voeten of zijn kleed te kussen. Was dit een trek der echt christelijke naastenliefde van Pius IX, de volgende is niet minder onze bewondering waardig. Z. H. had in deze gewichtige dagen eens zijne dienaren om zich verzameld, ten einde hun eenige vaderlijke vermaningen te geven. Toen hij hen liet weggaan, bleef er één terug, wierp zich op de knieën voor hem en bekende onder oen stroom van tranen, dat een Garibaldist hem had omgekocht om Z. H. te vermoorden. Bij deze bekentenis boodt hij Z. H. een dolk en eeu goed gevulde beurs aan. De H. Vader stond eenige oogcnblikken iu diepe ontroering voor den berouwvollen zon daar, wierp zich toen voor een kruis beeld op de knieën, stond weder op en zeide tot den jongen man Welaan, ik behoud beide, opdat de verleiding u in een zwak oogenblik niet ovérweldige. - tal van voorwerpen lagen verspreid, en, beschenen door het lamplicht, stond eene schoone vrouw aan zyne zijde, den arm om zijnen hals geslagen, in uit dagende houding, als verwachtte zij d« speurhonden der policie en wilde zjj hen tarten den dierbaren herwonnen schat aan hare omhelzing te ontrukken. Hij bun binnentreden liet zy den arm zinken en stamelde enkel Goddank Ja, Goddank cn vrees niets, wij kwamen alleen om uw geluk te deelen, zegde Karoskine. W(j hopen van ganscber harte, Mevrouw, dat wjj van nu af aan altijd trouwe vrienden zullen zgn. eu gij Paul, ik duif u zelf mijne vergiffenis niet af te vragen heel het schandelijke van mijne handelwijze staat mij te zeer voor den geest, maar hier is iemand, die onze handen weer in elkander wil leggen. Zult gij mijne bruid weigeren onze verzoening te bewerken Uw bruid riep de jonge man getroffen uit. Had ik gelijk of niet, haar van ganscber ziel te be wonderen en in haar te geleoven Stildat alles is slechts een booze droom ge weest en het ontwaken was er slechts des tc zoeter om, sprak Alma zachtkcns en op mevrouw NesdorlT toetredende, greep zij hare beide handen en mom pelde Wat moet gij gelukkig zjjn, na zooveel leed en angsten. Dc jonge vrouw was terstond voor haar gcwonnenl Zy vertelde haar nu van hare bezorgdheid voor Paul'a behouden overtocht en hoe goed alles was gegaan, hoe spoedig zij elkander hadden wedergevonden. Wordt vo*ri4/eeet\

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Denderbode | 1896 | | pagina 1