Zondag 7 Juni 1896.
5 centiemen per nummer.
o09te Jaar. 3091.
Het Oordeel
der Wereld.
VERDENKING.
EL
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Maar
Wat
Wat is
Belgische Volksbond.
Onbaatzuchtigheid der
valsche christ. demokraters.
EeD dracht maakt Macht.
ST.
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frankmet de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraal, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuique suum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen op
3® bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureel®
van dit blad.
Aalst, Juni 1896.
Heden, geachte Lezers, -willen wij
eenige oogen blikken rechtzinnig met u
klappen over het oordeel der wereld.
Meent niet dat ik U naar d'Hemelpoort
vaD Aalst wil leiden om daar het oordeel
uit de mond van een Aalstersche ointe
Paulns en Sinte Pieter te vernemen.Verre
van daar, wij blijven in dit tranendal en
willen U onderhouden in 't licht van onzen
heiligen Godsdienst, naar den geest van
onzen roemrijk regeerenden Paus Leo
XIII, den Paus der Werklieden.
Ge weet het, geachte Lezers, dat de
raensch bijna altijd verkeerd oordeelt, en
dat hieruit meestal haat en ontevreden
heid ontstaat. Om duidelijk te zijn willen
wij U een Heilige voorstellen. Wat zegt
een gewoon mensch van hem en wat is
inderdaad de waarheid Nog duidelijker,
nemen wij den H. Jozef, den Patroon van
ons dierbaar Belgenland tot voorbeeld.
Wie was de H. Jozef? Wat deed hij?
Wat was zijn genoegen Wat was zijn
leed
DeH Jozef was, volgens het oordeel
der wereld, slechts een eenvoudige tim
merman, wel van hooge afkomst (hij
stamde regelrecht af van David) maar tot
den nederigen ambachtstand afgedaald.
Hij was niet in aanzien doch leefde te
vreden met zijn schoone en brave vrouw
in het ellendige stadje Nazareth. Maar
wat was de H. Jozef in waarheid Do
beroemsteman der wereld, die als Voed
stervader van Gods'zoon de hoogste waar
digheid bekleedde.
Wat deed de H. Jozef Voor een karig
loon zwaar werk verrichten van den vroe
gen morgen tot den laten avond. Hij
zorgde trouw voor zijn •gezin en bezocht
op gezette tijden den tempel te Jerusalem.
wat deed hij in werkelijkheid Hij leefde
en zwoegde voor Jesus eti Maria volgens
God's wil en daarom was hij groot voor
God. Zijn taak was Christus op te voeden.
Welk een eer voor iemand aan het hof
geroepen te worden om een prins op
te voeden I Jozefs taak was oneindig ver
hevener en schooner.
Wat was het leed van St, Jozef Vol
gens het oordeel der menschen niets
meer of minder dan ieder werkman soms
ten opzichte van zijn werk en huiselijke
omstandigheden ondervindt. Maar wat
leed hij in werkelijkheid Nooit heeft
iemand zooveel geleden als de H. Jozef.
Wat leed hij, vóór dat God hem onder
richt had, toen hij zag, dat Maria moeder
zou worden, hoewel hij niet twijfelde aan
hare zuiverheid
Wat heeft hij geleden toen hij het
kindje Jesus in aen stal zag liggen in de
grootste armoede; toen hij naar Egypte
moest vluchten en daar onder vreemden
en vijanden met bedelen in het onderhoud
van zijn gezin moest voorzien en toen hij
terugkeerde in Nazareth in het armoedige
en van alles beroofde huisje
Dit was de werkelijkheid de wereld
oordeelt steeds verkeerd, zelfs ook de
goede wereld. Kenden wij den H. Jozef
niet nader zoo zouden ook wij zeggen
hij was slechts een gewoon mensch.
was zijn genoegen Dit bestond in bidden
en werken wie hem in zijn familie be
zocht vond hem rustig aan den arbeid.
Maar had hij geen genot Wie heeft ooit
meer genoegen gehad dan den H. Jozef?
Hij had den Hemel op aarde Jesus en
Maria waren voortdurend bij hem, voor
hen werkte hij, die gedachte maakte
hem overgelukkig.
Wij zien hier dus, evenals in alle
zaken, schijn en werkelijkheid. Wanneer
wij tot de werkelijkheid doordringen, dan
is zelfs de booze wereld nog zoo slecht
niet was zij inderdaad zoo slecht, als zij
schijnt, dan zou zij reeds lang niet meer
bestaan doch Een is er die alles bestuurt
en ten beste leidt. Wij allen kunnen groot
en overgelukkig zijn als de H. Jozef, wan
neer wij doen als "hij.
In hem zien wij dat hetgene wat klein
is in schijn, inderdaad groot kan ziin.
Elk mensch wordt beoordeeld naar den
schijn wie rijk is wordt aangezien voor
verstandig, wie arm is voor dom en toch
is het dikwijls omgekeerd. Niet zelden
staat een werkman wat zijn verstand be
treft boven zijn patroon. Het verstand
van den minste onder ons is gewis grooter
dan dat van vorst Ferdinand van Bul-
rië.
Wij komen allen op de wereld met
niets de opvoeding is verschillend, om
dat de eene meer middelen bezit dan de
andere. Waarin bestaat echter de wezen
lijke grootheid van den mensch Iu de
ontwikkeling van het verstand en in den
Godsdienstdoor den Godsdienst zijn wij
verheven on waarlijk groot.
Waartoe
dient do Godsdienst Ik kan toch zon
der Godsdienst een net en fatsoenlijk
mensch zijn, n dit beweerde een heer in
een zeker gezelschap en velen gaven goed
keurende teekenen. Eene dame zat ernstig
te luisteren en zoido Mijnheer, u hebt
volkomen gelijk. Met deze toestemming
was de heer zeer in zijn schik. De dame
vervolgde Ik kan u bewijzen dat men
zonder Godsdienst zeer fatsoenlijk kan
zijn. Do dame werd verzocht, bare
ondervinding mede te deelen en verhaalde
het volgende Een heer had een die
naar, geheel ongodsdienstig, maar werke
lijk eerlijk en trouw. De dienaar werd
oud en ziek, maar er kwam geen geeste
lijke omdat hij er niets van wilde weten
hij stierf zonder sacramenten en kreeg
natuurlijk geen kerkelijke begrafenis
zelfs geen gebed werd er gedaan by zijn
Werd er ook geen redevoering ge
houden n vroeg men. Ja, de heer zelf
hield een toespraak, hij zeide Arme
Heer, ik moet u verlaten gij ligt daar
stijf eu stram in 't laatst van uw leven
heb ge wel eens gegromd en gebromd,
maar gij zijt toch altijd een trouwe hond
geweest... B
De hond heeft een zekeren godsdienst
en dat is zijn heer die hem voedt. Wij
hebben alles van God en moeten Hem
EENE VREESEXjÏJKE
25ste VEBVOLG.
IX.
Hü was zoo in zijne gedachten verdiept, dat hij de
groep mannen eerst bemerkte, toen hy nog slechts
weinige schreden van hen verwijderd was. Nu be
merkte hij ook de verlegenheid van deze menschen,
die niet gewoon waren te veinzen, en onmiddellijk
begreep hij, waarover zij gesproken hadden. Dat ver
oorzaakte hem innig leed. Zijn noodlot, de dood zijner
■oeder... daar spraken zijne arbeiders over Zjjne
aangebeden Valentine door hen beoordeeld en veroor
deeld Maar dat deed men ook te Berlyn en in ge
heel het land Als een van zijne werklieden eens een
dag vrij nam, om naar Berlijn te gaan. en haar op de
bank der beschuldigden te zien....
Eerst wilde Koenraad zjjn treurig gelaat zoe spoedig
mogelijk aan de blikken der mannen onttrekken
doch bij beducht zich. De gewoonte van te gi-bieden
en de daarmeê verbonden zeUbeheersching kwamen
hem te hulp. Hij richtte zich op uit zjjne gebogen
bonding, beantwoordde vriendelijk het eerbiedig groe
ten der mannen, sprak een paar woorden met den
onden Köuig en ging zelfs met Lehncrt naar het hee
renbuis te rug, onderweg melbem over de aangelegen
heden der fabriek sprekende.
Toen Lehnert afscheid had genomen en naar zijne
woning gegaan whs, voelde Koenraad, dat zijne kracht
ten einde was. Haastig stapte hij het huis binnen en
ging op de canapé liggen, terwijl hjj zijn gelaat met
beide handen bedekte.
Ik kan het niet meer verdragen, ik kan bet niet
meer verdragen, kermde hij, en het ergste moet ko.
I Overmorgen, overmorgen En na eene poos
vervolgde hjj -. Verlaten, geheel verlaten Arme, arme
Valentine ze hebben u allen verlaten I Gij hebt nie
mand meer dan mij. En ik ben machteloos, en van
mjj wilt ge niets meer weten I Ik ben immers
oorzaak van uw wreed noodlot.
Oh, Agnes, Agnes, riep hij verbitterd uit, waar
om bebt ge mij eerst in den waan gebracht, dat ik een
steun aan u zou hebben En Lageman scbjjnt me ook
zoo lauw, alsof bjj nu reeds overtuigd is, dat hjj voor
eene verlorene zaak strijdt.
Koenraad Rechliug meende ten volle gerechtigd te
zijn tot deze verwijten aan bet adres zijner bondgc-
nooten. In de twee maanden, dat de drie verbonden
waren om Valentine te redden, was hjj meermalen
met Agnes en Lageman samengekomen maar dit had,
meende hij, niet veel nut gedaan. Er kwam gcene
verandering, uiels kwam aan bet licht ter ontlasting
van Valentine, en de openbare meening keerde zich
meer en meer tegen haar. Hoe zorgvuldig hjj zijne
vrienden eu bekenden ook vermeed, toch ontmoette
lijj er soms een, en gewoonlyk sproken ze er onver
holen hunne afkeuring en verwondering over uit, dat
hjj de moordenares van zijne moeder nog in bescher
ming uam en bijna haar eenige verdediger was. Heer
dankbaar zijn. Hoe komt gij op de wereld?
Door uwe ouders, die echter niet in staat
zijn een dierbaar kind in 't leven te hou
den. Men kan zonder Godsdienst wel een
goede hond maar geen goed mensch zijn.
de grootste en sterkste mensch op de
wereld?Een klein tochtje werpt hem op
het ziekbed, een mensch is alleen groot
door zijn Godsdienst. Wie God kent, telt
den bedelaar niet minder dan den groote.
Al hebben wij de nederigste bediening,
zoo kunnen wij toch in werkelijkheid
groot zijn, als Jozef, groot in nederigheid.
Gelijkheid, vrijheid en broederschap zijn
schoone woorden doch geen socialist is
hiermede tevreden allen willen hooger
op. Wij kunnen groot worden als wij in
alles den wil Gods zoekenvoor de wereld
groot zijn, beteekent niets.
Wij allen lijden door ziekte, vermoeid
heid honger en dorst is zelfs een soort
van lijden een mugje kan ons hinderen.
Wij kunnen lijden in zaken, door onze
kinderen, bloedverwanten,enz. Sommigen
lijden meer, dan men denkt wien men
soms voor het gelukkigst houdt lijdt niet
zelden het meest. Ons lijden kunnen wij
vergelijken bij een nering, daardoor win
nen wij geld en de gedachte die wij zoo
doende na eenigen tijd kunnen stil leven
en rust genieten, sterkt ons. Dit leven is
een winkel wanneer wij lijden met blij
moedigheid als Jozef, in tegenwoordigheid
van Jesus en Maria,zullen wij eenmaal in
den Hemel kunnen uitrusten.
Zeker mogen wij ons vermaken, dat
hebben wij uo^dig het is een soort her
schepping, waardoor wij beter kunnen
werken voor den Hemel.
Wij kunnen gelukkig zijn, als we goed
begrijpen waarvoor wij op de wereld ver
toeven. Het huisgezin moet de bron zijn
van geluk, uithuisigheid is oen groot
kwaad. Daarom verlangt de Paus zoozeer
het huiselijk geluk weêr in de wereld te
roepen. Thuis kan men meer plezier heb
ben dan daar buiten, zelfs dan aan
d'Hemelpoort van Aalstde H. Jozef zij
steeds ons voorbeeld. (Hugh O'Brien.)
Eene zeer belangrijke bestuur vergade
ring van den Belgischen Volksbond heeft
den tweeden Sinksendag te Brussel plaats
gehad, onder voorzitterschap van M. Ver-
haegen.
Op vraag van een aantal werkmans-
vereenigingen die zich verlangen aan te
sluiten, is de taks van den inleg, welke
de maatschappijen verschuldigd zijn aan
den Bond, opnieuw besproken geweest.
Voorstellen, waardoor er zooveel mogelijk
voldoening gegeven wordt aan het ver
langen den inleg te verlagen, zullen door
het bestuur in de aanstaande midden
raadszitting worden gedaan.
Die maatregel echter, zoo hij wordt
aangenomen, zal slechts in 1897 kun
nen worden toegepast en de bijdrage
voor 1896 zal diensvolgens binnen
eenige dagen, door de zorgen van den
schatbewaarder, M. Van Hamme, wor
den afgehaald.
Het bestuur besprak insgelijks de mid
delen welke dienen te werk gesteld om in
dan eens hoorde hij ook, dat mevrouw von Beeren,
die aanvankelijk met warmte hare onschuld verde
digde, ook vau dien verkeerden waan genezen scheen
te zijn en nu weinig meer van het geval sprak.
Dit scheen helaas, maar al te waar en maakte
Koenraad nog zooveel ongelukkiger, omdat die veran
dering plaats gegrepen had, nadat Agnes, op aan
dringen van Valentine's advocaat, bij de gevangene
was toegelaten. Dit geschiedde echter niet, nadat het
voorloopig onderzoek was afgcloopen en de beschul
digde naar de openbare terechtzitting verwezen was.
Lageman had zich aangemeld om Valentine te ver
dedigen. Zij had tegen die keuze van hare vrienden
geen bezwaar gemaakt en meermalen met haren ver
dediger io de gevangenis gesproken. Doch Koenraad
kreeg noch van Agnes noch van den advocaat die
inlichtingen over de ontmoetingen met zijne geliefde,
die hy kon verlangen. Zij zegden weinig meer dan dat
Valentine den moed niet liet zakken en dat ze bleef
volharden bij haar beweren, dat zij mevrouw Rechling
geen vergif had toegediend, dat zij geene verklaring
kon geven omtrent de bewezen vergiftiging en niets
wist van de flesch met vergiftigden coguac, welke
ouder den gootsteen gevonden was.
Hij verzucht de rechtbank verlof om bij de gevan
gene te worden toegelaten en deze maakte geen be
zwaar, doch Valentine weigerde bem te zien. Op de
smeekende brieveu die bij baar zond, antwoordde »jj
slechts kort, met het verzoek geene pogingen te doen
om haar te zien. Eu de reden daarvoor 't
u Gebukt gaande ouder de beschuldiging, dat ik
zekere streken, waar de Bond weinig of
niet gekend is, aansluitingen te bekomen.
Er zal in dien zin ieverig gewerkt worden.
Er zal voortaan aUe jaren in 't vlaamsch
en in 't fransch een Jaarboek-Alma
nak van den Belgischen Volksbond
in druk verschijnen, die onder meer be
vatten zalde lijst van de aangeslotene
maatschappijen met do noodige inlichtin
gen over dezelven, het verslag van 't Con
gres en bijzondere verslagen, enz. Elke
aangeslotene vereeniging zal kos
teloos een exemplaar van dit jaar
boek ontvangen en zal het voor
recht hebben er zekere inlasschin-
gen te doen in opnemen.
Het bestuur heeft bovendien besloten
een oproep te doen tot eereleden, ten
eiudo de geldmiddelen te vinden om alle
jaren, hetzij in Frankrijk of
Duitschland, hetzij in Nederland of
Engeland eenige werklieden te zen
den. Die werklieden, beurteliugs Walen
en Vlamingen, zouden gelast worden een
bijzonder punt betrekkelijk de inrichting
en de voorwaarden van den arbeid te be-
studeeren en daarover verslag te doen.
Zij zouden, telkens als het noodig is, ver
gezeld zijn van een lid in staat hen te
geleiden en te helpen in het volbrengen
hunner taak.
De vakvereenigingen, de maatschap
pijen van ouderlingen bijstand, de samen
werkende genootschappen en andere
werkmansvereenigingen van den Boud
zullen dringend aanzocht worden deel te
nemen aan de wereldtentoonstelling van
Brussel in 1897.
Het jaarlijksch Congres van den
Bond zal dezen keer den 27 en 28
September te Charleroi plaats grij
pen. De samenwerkende maatschappij
Les ouvriers réunis van Charleroi zal dit
jaar haar vijfjarig bestaan vieren.
De aangeslotene vereenigingon van den
Bond zullen hunne gelukwenschen bij
dragen bij deze die van alle kanten de
moedige saraenwerkers, door M. Levie
voorgezeten, zullen toekomen.
Het CongTes zal de leden het be
zoek van een belangrijk nijver
heidsgesticht aanbieden. Een enkel
punt zal in bespreking komea dit der
werkmanspensioenen. Van nu af
vestigt het bureel de aandacht van do
maatschappijen en bijzonderlijk van de
studiekringen op dit belangrijk vraagstuk.
De dagen van het Congres zullen de
federatiën van vrije onderwijzers, hout
bewerkers, kleer- en weefstof bewerkers,
enz., en de samenwerkende maatschap
pijen vergaderen.
Het bureel moedigt de aangeslotene
vereenigingeu aan van nu af eene reis
beurs in te richten, ten einde de werk
lieden zoo talrijk mogelijk iu de gelegen
heid te stellen te spareu om de reis van
Charleroi te doen en aan het Congres
deel te nemen.
Namens het Bestutje
G. Eylenbosch, schrijver.
Om uwe kiekens van ongedierte te
bevrijden, moot gij elzentakken in het
hok leggen. De kiekens houden van den
reuk, gaan 's nachts op de takken zitten
en hierin kruipt het ongedierte.De takken
moet men 's morgens verbranden.
uwe moeder vergiftigd heb, schreef zy, kan ik u niet
onder de oogen komen. Uwe hand mag de mijne niet
aanraken, zoolang ik niet gezuiverd ben van deze be
schuldiging en dal zal niet, dat kan niet gebeuren.
Zeifs al gebeurde bet oDmogelgke, al werd ik vrgge.
sproken, dan slaat toch hare schim tusscben ons. Wij
mogen niet meer aan onze vereeniging denken
Ik zie niet van haar af, nooitnooit I Ik wil, ik
moet haar zien I riep Koenraad uit, toen hij den brief
gelezen had. Lagemau, die hem den brief gebracht
had, bestormde hy met smeekbeden om Valeniine tot
toegeefelijkheid te bewegen. Doch, de advocaat wei
gerde en keurde Valentine's gedrag goed. Ook Agnes
was bet hierin met den advocaat eens.
Evenals altijd, bromde Koenraad, en om niet ge
heel werkeloos te blyven wilde by zich met tante
Censtance in betrekking stellen. Hij reed naar W'il-
mersdorf, maar vond de woning gesloten. Eene buur
vrouw, die dagelyks de kamers liet luchten, vertelde
hem, dat Mej. Zier op reis was. Dc amerikaansche
heer, die met de oude julfer zeer bevriend was, bad
baar voor een paar weken meégenomen om haar op
reis afleiding te verschaffen. Ze zou zich dood gekniesd
hebben over het lot van hare nicht. Waarheen zij ge
reisd waren, wist de vrouw niet.
Toen Koenraad over deze teleurstelling zgn hart
bjj Agnes uitstortte, meende bg in haar gelaat een
glimlach van leedvermaak op te merken, en haar
eeuig antwoord was
Ze moeten toch terug zgn als de terechtzitting
plaats heeft.
Meermaals hebben wij doen uitschijnen
dat de leiders der christ. volksfopperij,
meestal advocaten van 3n rang zonder
werk, slechts den demokraat spelen uit
persoonlijk belang, om hier of daar een
zetel in de Volkskamer te veroveren uit
liefde voor de 4000 voetjes die er aan vast
zijn, en ook om zoo van niets tot iets te
geraken.
Een nieuw schitterend bewijs van de
baatzucht dier zoogezegde volksgezinde
advocaatjes komt ons geleverd te worden.
Wie de debatten gevolgd heeft van het
proces door de heeren Bestuurders on
zer Aalstersche Godshuizen ingespannen
tegen La Justice Sociale het orgaan
der Brusselsche demokraten met roode
leêren handschoenen en verlakte bottin-
nen, zal zich nog de volgende woorden
herinneren door advocaat Kenkin,in zijne
pleitrede uitgesproken
Qui sommes nous, Messieurs
Nous sommes des indeologues. On
v nous l'a reproché asses souvent. Nous
ne sommes pas des hommes pra-
tdques. IVoms ne connaissons rien aux
nécessités de la politique. Nous ne
défendons pas des mandats, mais
des idees.
Wij vertalen voor onze geachte lezers
welke deze vreemde taal niet machtig
zijn
«Wie zijn wij, Mijnheeren
b Wij sijn beoefenaar der begripsleer,
n men heeft het ons dikwerf genoeg ver-
b weten. Wij zijn geene practische
mannen. Wij kennen niets van de
b noodwendigheden der politiek. Wij
verdedigen geene mandaten maar
n gedachten.
(Zie - Justice sociale n 16 febr. 1896.)
Dus die 12 advocaatjes verklaarden
slechts droomers en losboUen te zijn, dat
ze geen kiesmandaten betrachten en geen
de minste persoonlijke ambitie hebben.
Maar wat komt er te gebeuren
Onder de 18 Volksvertegenwoordigers
van 't Arrondissement Brussel telt men
er 4 door de Volkshuizen of Werkmans
kringen der stad Brussel, enz. aangewe
zen, namelijk, de heeren Colfs, Lauters,
Mousset en Le Sergeant-d'Hendecourt.
De vertegenwoordigers van Brussel
moeten op 5 juli aanst. herkozen worden.
De kath. Associatie stelt voor als kan
didaten al de uittredende leden.
De onaf hakelijken behouden insgelijks
hunne uittredende leden behalve nog-
thans graaf de Merodo die, uit hoofde van
ziekelijkheid allo mandaat weigert en
vervangen wordt door M. Somsée.
Nu zondag 11. was bet de beurt der
Kath. Werkmanskringen van Brussel van
de 4 kandidaturen te bespreken, welke
zij aan te wijzen hebben.
De 4 uittredende leden hooger genoemd
hebben wel hun stuk gestaan en de be
langen der werklieden goed verdedigd
zonder uogthans dc maan met hunne han
den te willen grijpen.
Drie dezor vier aftredende Volksver
tegenwoordigers behooren tot den wer-
kersstand.
Sedert dien dag ontmoette Koenraad zjjne bondge-
nooten weinig meer hij hield zichzelven voor over
bodig bg bunne samenkomsten. Rusteloos trok bjj
heen en weer tusschen Zeek la en Berljjn, voortdurend
gekweld door zijne bezorgdheid over Valentine's lot.
Onder zulke kwelling verliep de tjjd. Eindelgk was
de dag der terechtzitting aangebroken.
XI
Het was een heerlijke meidag.
In het tentoonstellingsgebouw zou eene der groote
jaarljjkschc tentoonstellingen geopend worden en
eene bonte menigte van kijklustige lieden was samen
gestroomd om den keizer en zjjnen hofstoet te zien,
die de opening zouden bywonen. De menigte wilde
het oog verlustigen aan de schoone uniformen en rid
derorden der heeren en aan de fraaie toiletten io het
gevolg der keizerin, terwijl eeu flink muziekkorps bet
oor streelde met zjjue welluidende tonen.
Welk eene tegensUHing vormde het tooneel hier
met dat in het gerechtsgebouw. Eene breede schare
beeft daar staan wachten tot de deuren voor het pu
bliek geopend werden. Onder veel gedrang zjjn de
lieden binnengekomen en wachten op dc slot-akte van
een drama, dat drie maanden geleden de bewoners der
hoofdstad ten zeerste bad ontroerd en dat nu weder
Op den voorgrond kwam. Heden zou de rechtbank de
aaDklacht behandelen, die Valentine Zier beschuldigde
van vergiftiging barer gewezen meesteres, Mev. Hech
ting.
Uit alle kringen der maatschappij waren zooveel
Ehwel I de advocaatjes Renkin en
Carton de Viart (Een advocaatje van
karton zij, die geen mandaat najagen,
gelijk zij voor de Rechtbank uitbazuim-
den, Oh Neen bewegen nu hemel en
aarde om de plaats in te nemen der
verdienstvoUe werklieden.
En om tot hun laag doel te geraken,
willen zij die deftige werklieden als on-
bekwamen doen doorgaan I
Of zij in hunne plaunen zullen lukken
die onbaatzuchtige droomers, weten wii
niet. Heden zondag 7 juni moet dc Poll
uitspraak doen tusschen hen eu de aftre
dende werklieden.
Maar wat ook de uitslag zij, of het de
kartonnen advocaatjes of de verdienst-
volle uittredende werklieden zijn die
gaan verkozen worden, het blijft toch
eens te meer bewezen, dat de leiders dier
zoogezegde christene volkspartij niets
anders betrachten dan hunne oigeno
verheffing, dan hun eigenbelangen en dat
zij zich, iu waarheid, met de belangen van
den workersstand weinig of niet bekom
meren.
O die kluchtspelers 1
Ge zult ons komen te vragen, waarde
lezers, waarom wij onze Belgische leus
nogmaals uit deu hoek halen, daar gij ze
eiken dag op staatspapieren te lezen
vindt.... Maar verschooning, hoeveel en
zijn er niet, die onze vaderlandsche leus
niet begrijpen of dio ze wel verstaan maar
niet kunnen toepassen
Eendracht maakt macht of door
eensgezindheid kan men veel te
weegbrengen.
En helaas I is het niet betreurenswaar
dig dat men in onze katholieke Vlaan
deren, ja zelfs in ons katholiek Arron
dissement van Aalst, waar men vroeger
onder de katholieken niets dan vrede
vond, waar elke katholiek werkte om
hetzelfde doel, om den vrede en om de
welvaart, dat men nu die eendracht
zoovele jaren bewaard en gehandhaafd,
ziet verscheuren en vernietigen Ja, in
beide Vlaandereu poogt men onzo katho
lieke legermacht iu twee te splitsen of er
tweedracht in te zaaien tot groot voordeel
en profijt van onze gezworene vijanden.
En wie zijn die scheurmakers Eenige
mannen die onder voorwendsel van 't lot
van burger, boer en werkman te verbete
ren, niets anders zoeken dan persoonlijke
verbeffiug en eigenbaat. Zij beweren dat
zij de samenleving zullen hervormen,
maar 't is inderdaad slechts hunnen per
soonlijken stand dien zij willen veran
deren, hunnen giletzak dat ze willen
vullen zij willen heerschen en genieten,
ziedaar de zaak 1
Gij bedriegt u mannen, uwe numeros
zijn heden overal bekend en 't gene u in
't Arrondissement Aalst,dank zij de mede
werking van geus en socialist en de ver
blindheid van eenigen, gelukte, zal u
voorzeker nergens meer te beurt vallen.
Voortaan zullen onafmetelijke buizen uw
lot wezen
De provinciale kiezingen zijn be
halve goedkeuring des Senaats bepaald
op zondag 4 octobor aanst.
aanvragen ingekomen om eene plaats op de publieke
tribune bij de behandeling dezer zaak, dat slechts aan
een zeer klein deel dier aanvragen kou voldaan «or
den ofschoon de grootste zaal vin bet gebouw in
gebruik was genomen, was deze reeds lang voor bet
begin der zitting geheel gevuld.
Na herhaalde aanmaningen werd bel eindelijk aiil
in de zaal, toen de leden van de rechtbank binnentra
den, de openbare aanklager en dc verdediger hunne
plaats innamen en het oproepen, loten en befiedigen
der gezwoornen begon. Dit vorderde betrekkelijk
weinig tijd, want de aanklager en de verdediger
maakte geen van beiden gebruik van hun recht, om
een of meer gezwoornen te wreken. Zij, die wisten
hoe nauwlettend Lageman in den regel toezag op de
keuze der gezwoornen, oordeelden dit geen gunstig
teeken voor de beschuldigde.
Hy acht de zaak nu reeds verloren hij hecht er
geen «eerde meer aan, wie als gezworenen bet oor
deel zullen vellen, fluisterde men en tevens zocht
men op het gelaat van den beroemden verdediger de
bevestiging van dit vermoeden te lezen.
Züne trekken verrieden echter niets van wat in
hem omging. Slechts eenmaal schitterden zynr oogen;
dal «as toen eene kleine bevallige dame ia eeuvoudig
kleedy en zwaar gesluierd, op een voorbehouden
stoel plaats nam. Docb onmiddelyk stond zijn gelaat
weer ernstigzgn blik rustte doordringend op de
getuigen, die binnentraden om den vereischten eed
af te leggen.
Worêt vosriftsd.
