Zondag 9 Mei 1897.
3 centiemen per nummer.
S2s,e Jaar 3157.
UT SPOOK DER ABDIJ,
Vlaamseh.
De Tabakwet.
Landbouw.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Liberalen en Socialisten.
Pensioenkassen.
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuique suum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen op
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, 8 Mei 1897.
Het kan niet genoeg herhaald worden
dat het socialism het kleinkind is der
geuzerij.
De liberale gazetten willen dat soms
loochenen maar dat is het licht onder den
duiker willen stellen en van wege kerels
die alle verstand en ontwikkeling alleen
in pacht beweren te hebben, is dit nog al
zonderling.
Zoo dierf de zeer reactionnaire Etoile
Beige dezer dagen nog schrijven dat de
katholieke partij de omwentelaars gene
gen is en in hunne kaarten speelt.
Dat is eene grove dwaasheid en eene
onvergeeflijke leugen.
Het programma der katholieke partij
is zeer volksgeziud en als grootmoeder
Eloile den weg der maatschappelijke
hervormingen beduidt welken de katho
lieken zijn ingeslagen, dan zijn wij op
goede baan. Wij mogen gerust voortgaan.
Le Peuple zegde in 1894 tot de libe
ralen die het katholiek goevernement
aanvielen
En gij, wat hebt gij gedaan voor de
werklieden
Gedurende zestig jaren hebt gij hun
pastoors en nonnekens opgediend, was dat
voedsel beter En gij wilt voortgaan ons
zulke maaltijden op te dienen. Pas op
want de werklieden zullen uwe potton en
pannen op uw hoofd verbrijzelen.
Wij erkennen dat de katholieke regee
ring eenen demokratischcnVeg is inge
slagen en dat zij daarvoor door de libe
ralen is bestreden geweest. Zij gaat
vooruit. Zij houdt rekening van de be
geerten der werklieden.
De liberale partij is meer achteruit
kruipend dan de katholieke.
Voor de werklieden zorgen is voorde
oude sloor van Etoile, die hier de taal
voert der geuzerij in 't algemeen, in de
kaart der socialisten spelen I
Hoe dwaas
De socialisten zijn hevige vijanden on
zer maatschappelijke inrichtingen, zij
willen ze ten gronde vernielen. Zij willen
alles omverwerpen maar wat zij herop
zullen bouwen, weten die rekels nog
niet.
Zij gelijken hier op hunnen vader en
grootvader.
Deze hebben den oorlog aan den katho
lieken Godsdienst verklaard opallewijzen,
door alle middelen hebben zij het kristen
gevoel in het hert van het volk onder
mijnd, niet wetende, die dwazen, dat
daardoor de groote dam tegen de omwen
telingsgedachten verging.
Zy waren zoo blind dat zij niet eens
zagen dat zij den dijk aan 't neerhakken
waren die den socialistischeu opstands-
stroom beperkt hield.
Zij doofden bij den werkman den gods
dienstzin uit, zij leerden hem dat er
geene ziele bestond, geen hemel waar hij
eens gelukkig kon zijn. Lichaam dood
alles dood was hun akelige kreet I
Episode uit den Oorlog in de Vendee.
il(3.)n
35st" YEBVOLG EN SLOT.
XXV. DOOD VAN JEAN CHOUAN.
De komst van graaf de la Meilleraye en
van zijne dochter op de hoeve van Germain,
had plaats zonder argwaan te verwekken. De
graaf, die als boer verkleed was, kon volko
men veilig de zuivere, krachtige bnitenlncht
inademen. Blanche, in het gewaad eener boe
rin, vergezelde hem op zijne wandelingen.
Bat lieftallige meisje smaakte eene onber
schrijvelijke vreugde, toen zij zag, hoe haar
vader als tot het leven terugkeerde, en zonder
ophouden dankte zij God voor die weldaad.
Pater Olivier had wederom eene wijkplaats
gezocht in de hem zoo dierbare bouwvallen
van het klooster van Savigny en verliet ze
maar zelden.
Jean Chouan had zijne beschermelingen
niet vergeten. Van tijd tot tijd bracht hij hun
een bezoek en richtte tot hen een woord van
hoop. Op zekeren dag Bcheen hij somberder
dan gewoonlijk. Op zijn mannelijk, vastbera
den gelaat vertoonden zich sporen van tranen.
De graaf vroeg hem bezorgd naar de reden
zijner droefheid.
En welhaast bromde het uit de diepten
der maatschappij Dees aarde moet
onzen hemel zijn. Wij willen genieten
en ons wreken van zoolang aan de slaven-
banden van het kapitaal te zijn vastge-
kluisterd geweest
Genot en wraak is de verzamelingskreet
der nieuwe partij geworden die op de
roökende puinen der oude samenleving
eene splinternieuwe bouwen wil.
De geuzerij is de schuld der ongeluk
ken welke op de maatschappij wegen. Zij
beeft den nieuweling de baan gebrokeü,
dec weg gebaand. Onmogelijk zal zij die
zware verantwoordelijkheid van den rug
schuddeu.
Alle socialistische schrijvers hebben
hunne oorsprong bekend. Zij weten te
wel dat de werkman nooit geus kan zijn.
Hij is katholiek of socialist.
Op het terrein der grondbeginselen,
roept Vooruit uit, is het socialism niet
alleenlijk de erkentenis van het libera
lism, het is zijn natuurlijk gevolg en
en ontwikkeling.
De socialisten zijn de eenige logieke
liberalen.
Vooruit heeft duizcnmaal gelijk. Wij
hebben aan de geuzerij al de schokken
en botsingen der tegenwoordige toestan
den te danken. Mochten alle rechtzinnige
liberalen dit overwegen
Tot hiertoe is de taalwet door de fout
van M. Surmont verminkt nog niet te
berde gekomen.
Wordt het geen hoog tijd aan de recht-
veerdige eischen der Vlamingen gevolg te
geven
Hoe lang nog zal men met het Vlaamseh
den spot drijven en zyn goed recht met
de voeten treden
Zonder het hatelijke gedrag van den
Ieperschen senator zou Vlaanderen zich
reeds lang over zijn taalrecht mogen ver
heugen.
En die heer heeft durven verklaren dat
hij Vlaming van hert was 1
Van zulke Vlamingen verlos ons Heer!
Het gedacht dat een Vlaamsche advo
caat voor een Waalsch vredegerecht in
't Vlaamseh pleiten zou kunnen, doet bem
buiveren en van schrik opspringen,schud
den en beven.
Hij zegde Indien een Vlaamsche
advocaat de verwaandheid heeft (sic) in
't Vlaamseh te pleiten voor de Waalsche
rechtbanken en de toepassing vraagt van
den Vlaamschen wettekst in 't Walen
land, men zal zijne aanmatigingen moeten
ondergaan.
Schoone taal van eenen Vlaming van
hert en ziel 1
Het volgende feit is voor M. Surmont
zoer natuurlijk eu alles is in den besten
plooi. Hij zou dat voorzeker goed keuren
want dal is in 't voordeel zijner lieve
Fransche taal.
M. Schoep, bij het aanmelden der ge
boorte van zijn kind op het gemeentehuis
vau St. Jans-Mólenbeek had geëischt dat
Weêr eene beproeving, sprak hij, mijn
broeder Pierre is gestorven.
- Op het schavotvroeg de edelman, ter
wijl hij den ongelukkige de handen drukte.
Ja, op het schavot.
En hij voegde er bij
Nu is het mijne beurt. God erbarme zich
mijner, dat hij mijn plicht tot het laatste toe
doe vervullen
Weinige dagen later kwamen de treurige
voorgevoelens van den held in vervulling.
Hij hield zich met eenige manschappen op
in de hoeve van Babinière, toen Berthe, de
vrouw van zijnen broeder haastig binnentrad,
uitroepende
Daar zijn de Blauwen
Bij dien kreet, die hem zoo dikwijls in de
ooren had geklonken, stond Jean Chouan op
eu naderde met zijn geladen geweer de deur.
Vlucht beval hij zijne mannen de
kansen zijn ongelijk.
Op dit oogenblik weerklonk eene losbran
ding.
De opstandelingen verstrooien zich Jean
Chouan geeft vuur en velt den dichtst bij
zynden soldaat neèr.
Hij is op het punt zich terug te trekken,
als een angstkreet hem weerhoudt. Hij hoort
zijne schoonzuster, die door eene heg wordt
verhinderd te vluchten.
zijne verklaring in 't Vlaamseh zou ge
schreven worden. De bediende weigerde
en zonder aan de plichtvormeu der wet
voldaan te hebben, ging hij het stadhuis
uit.
(Zou men niet zeggen dat het volk voor
de bedienden bestaat en niet omgekeerd
Hij wierd vervolgd en voor de boet
straffelijke rechtbank tot 50 frank boete
veroordeeld niettegenstaande het artikel
der Grondwet dat de vrijheid der talen
waarborgt in België.
De zaak ging in beroep en de advocaten
vau M. Schoep, de heeren De Pooter en
Delaat, zoon, pleitten in 't Vlaamseh.
Wat doet het Hof?
Het eischt dat volzin voor volzin de
pleidooien in 't Fransch door eenen taal
meester overgebracht wierden.
Dit was de verdediging onmogelijk
maken.
Zulke hatelijkheid gebeurde in ons
België en daarna zullen de Franscbe taal-
gezinden ons als dweepzuchtigen uitschel
den als wij voor onze taal hetzelfde recht
vragen als voor het Fransch I
En die ons uitschelden verklaren zich
Vlaming van hert en ziel 1
Wij dachten waarlijk dat M. Surmont
meer moed had om zoo op zijne scheld
namen een balsem voor zijne kiezers te
willen leggen.
Denderbode heeft reeds in vorige arti
kels een stelsel van rustgelden doen
kennen dat als oplossing dier moeilijke
vraag eenigzins kan verdedigd worden.
Wij herhalen bet, dat langs den kant
der lijfrentkas een stelsel van pensioenen
moet gezocht worden dat den ouden afge-
sloofden zwoeger van zorg on kommer vrij
boudt en bem toelaat zijuen ouden dag iu
rust en geluk door te brengen.
De Staat moet de ouders verplichten
100 fr. voor ieder van hunne kinderen te
storten op tieniarigen ouderdom. Iu deze
stortingen zullen zij geholpen worden
door den Staat, Provincie, Gemeente, zelfs
iu zekere gevallen door het Armbestuur.
Zekere wijzigingen moeten aan de
standregels der kas toegebracht worden.
Dit alles is in vorige artikelen in 't laug
en in 't breed besproken geworden. Wij
willen daarover nu niet meer gewagen,
maar het berinneren nochtans, daar
bladen onzer Stad nog gedurig herhalen
dat Denderbode vijand is der pensioenen.
Vandaar willen zij hatelijkheid op ons
trekken. Die bladen zijn op zoek naar
ongezonde populariteit en schreeuwen
daarvoor om te meest en kraaien terzelf-
dertijd de grootste ongerijmdheden uit.
Zij willen een pensioen invoeren dat
aan ieder zou toegekend worden die 60
jaar oud is, en dat zonder gelijk welke
voorafgaande storting.
Is dat wel mogelijk
Zou de Staat zulke groote lasten wel
drageu kuuueu
Alle weldenkende lieden, die er geens
zins op uit zijn,op ongezonde volksgczind-
Help, Jean, gilt ze help, of ik ben
verloren.
Jean Chouan aarzelt niet hij vliegt toe,
houdt de struiken terzijde, laat de ongeluk
kige vrouw doorgaan daarna laadt hij zijn
karabijn en wacht den vijand geheel alleen
af.
De Blauwen zijn nog slechts een twintigtal
passen verwijderd. De officier, die hen aan
voert, uit eene kreet van vreugde en ijlt
vooruit.
Ditmaal zult ge mij niet ontsnappen,
vervloekte Chouan riep hij uit. Ik ben Cla-
verolles
- Claverolle8 Do moordenaar mijner
zusters sprak Jean Chonan met doffe stem.
Ge zult n over uwe overwinning niet lang
verheugen. Daar, sterf.
Het hart met een kogel doorboord, zonk Cla-
verolles ter aarde, doch op hetzelfde oogen
blik wankelde Jean Chonan eene losbran
ding der republiknnen had hem doodelijk
De Witten, die hun aanvoerder in gevaar
meenden, keerden juist terug, verspreidden
den vijand en voerden hun ongelukkigen,
stervenden aanvoerder met zich meê.
Jean Chouan werd naar het bosch van Mis-
don gevoerd en leefde nog twaalf uren.
M. de la Meilleraye, pater Olivier en
heid, moeten die twee punten sterk
betwijfelen.
De twee bladen, die wij bedoelen, Leb
ben dat nooit bewezen en zijn immer als
dwaze schreeuwers in hun onbezonnen en
dom werk voortgegaan. Ongelukkiglijk
zijn er te veel lieden die er naar luisteren.
Ons is ter oore gekomen dat twee vrouwen
van ecü dorp uit de omstreken van Aalst,
twee weduwen die 60jaar oud wierden,
dien verjaardag met veel korten drank
besproeiden en zoo hunne uitbundige
vreugde toonden omdat zij nu eeu pen
sioen gingen trekken 1
Zulke feiten zijn te betreuren en too-
nen aan welke verantwoordelijkheid
bedoelde bladen dragen met hunne
domme zucht naar dolle volksgezindheid.
Het stelsel dat Denderbode vooruitzet
kan verdedigd worden en het draagt vele
voordeelen iu den schoot.De lasten welke
daardoor op den rug vau den Staat wor
den gelegd zouden niet bezwijkend zijn.
De ouders ook zouden dat gemakkelijk
doen kunnen, zelfs met geuoegen, gezieu
de welwillende meêhulp der Besturen en
den schoenen uitslag die het geeft. Op
het gemoed van het kind jongman gewor
den, zou het vooruitzicht een rustgeld te
hebben, gunstig werken het zou, lijk
wij reeds schreven, zijne wilskracht
prikkelen en hem aanzetten zijne stortin
gen te vermeerderen.
Zulk uitwerksel zou men van eiken
werkman moeten bekomen.
Ho! ware zich met begoochelingen
ophouden te denken dat men hiertegen
geene bemerkingen iubrengen kan. Men
zegt, en eenigzins met rede, dat indien de
stortingen verplichtend zijn en zoo tijdig
gebeuren, het gemakkelijk gebeuren kan
dat de werkman die de hulp van deu
Staat beeft geuoten, zich door zijnen
arbeid en spaarzaamheid verheffen kan
en bet soms zeer wijd brengen, zelfs zoo
ver dat hij geenszins de hulp van anderen
noodig heeft. Is het niet een weinig sterk
dat de Staat zoo aan iemaud renten beta
len moet van gelden die bij zelf heeft
gestort
Dat is, lieve lezer, de opmerking die er
gedaan is geweest. Ik schrijf ze zoo neer,
alhoewel ik overtuigd ben dat Land en
Dendergalm (arcades ambo) die woorden
zullen uitknippen en uitroepen Dender
bode is tegen de pensioenen.
Daarop zouden wij kunnen zeggen dat
in zulk geval de Staat zijn geld terug
bekomt, met de kroozen erbij en dat die
werkman, goede burger geworden, de
lijfrente zal bekomen der gelden die hij
gestort heeft.
Ons schijnt dat niet onrechtveerdig. De
Staat heeft gegeven omdat er nood was.
Als er geene meer is, waarom zou hij niet
zijn gestort geld mogen terugnemen
Liever turksch dan paapsch.
Verscheidene nijverheidsgestichten van
het Center, door liberalen bestuurd, heb
ben aan hunne werklieden verlof verleend
op 1 mei, maar hen 's anderdaags, een
zondag, gansch den dag doen werken
Blanche dio van het gebeurde onderricht wa-
hadden zich in allerijl naar him vriend
begeven.
Op eenige kleederon en schapenvachten
uitgestrekt, troostte Jean Cottereau degenen,
die hem weenden.
Pater Olivier gaf hem de heilige absolutie.
Een oogenblik later gaf do edele held den
geest. Zijn laatste woord was
Ik sterf tevreden ik heb mijn plicht ver
vuld.
NASCHRIFT.
Wij zijn in do maand Juli 1796.
Na eene heldhaftige worsteling genoteu de
Vendée en de Bretagno eindelijk een betrek-
kelijken vrede. Scepaux en Cadoudai hadden
de wapens neergelegd zoo was het ook met
de Chouaus van de Maine en Normandië. De
heerschappij van het Schrikbewind scheeu
geëndigd; de toekomst was minder somber en
liet eenige hoop toe.
Graaf de la Meilleraye en zijne dochter
waren in hun kasteel bij Nantes teruggekeord
en begonnen hun vroeger leven weder te lei
den. Alles om hen heen was in rouw, de bur
geroorlog met zijne moorden, zijne brand
stichtingen en vervolgingen was over de om
streken gevaren.
Blanche ging onder eene diepe droefheid
De nieuwe wet op deu tabakhandel en
de tabakfabrikatie zal hoogst waarschijn
lijk in werking treden met 1 Juni i
staande.
Van nu af wordt, door daartoe aange
stelde personen, de opneming gedaan van
al de tabakfabrikanten, handelaars en
winkeliers in tabak.
Het is nuttig aan de landbouwers en
handelaars te heriuDeren hoe de nieuwe
wet in een zit.
Zij heeft do belasting op den kweek
van inlandschen tabak geheel en al af
geschaft.
Zij stelt een aocijnsrecht van 15 fr. per
100 kilos op den gedroogden tabak vau 't
oogenblik waarop bij uit de droogerij van
den planter naar de magazijnen van deu
handelaar of fabrikant wordt overge
bracht. Dit accijusrecht is niet door den
groothandelaar verschuldigd.
Er zal insgelijks een vergunnings- of
patentrecht geheven worden op de han
delaars eu fabrikanten dit recht zal ten
raiuste vijf franks bedragen.
Alwie, op welke wijze ook, zich zal
bezig houden met den verkoop of de fa-
brikatie van tabak, zal er de verklaring
moeten van doen. Alleenlijk zijn -de her
bergiers, dc kruideniers en de kleine win
keliers in 't algemeen, die slechts tabak
en sigaren verkoopen te samen met an
dere waren, zonder uithangborg of uit
stalling, uitdrukkelijk vau alle belasting
ontslagen.
Dat is dus de juiste toestand van allen
die slechts op bijkomende wijze tabak en
sigaren verkoopen zij eene eenvoudige
verklaring te doen, doch niets te betalen.
De landbouwer die zijnen onbewerkte»
tabakoogst ineens- of in kleine gedeelten
verkoopt, is ook niet aan vergunning- of
patontrecht onderworpen. Indien hij zij
nen tabak bewerkt, het is te zeggen, in
dien hij hem zelf snijdt, om hem in.paks-
kens te verkoopen, zal bij ecu patent van
5 fr. moeten betalen.
De tabaksnijders, zooals er op alle
dorpen bestaan, die tabak snijden voor
een ander, doch er geenen handel in
drijven, zullen gelijk gesteld worden met
de fabrikanten eu geene patent moeten
betalen. Dat heeft minister de Smet-do
Naeyer in den Senaat verklaard.
Eindelijk, al dc tabak in het land be
staande op het oogenblik dat de wet iu
werking treedt, zal ontslagen zijn van
het accijnsrecht, hetwelk later den droo-
gen tabak zal treffen, die vau deu zolder
des planters naar bet magazijn van den
haudelaar wordt overgebracht.De oogsten
van 1895 eu 1896 zullen dus vrij blijven
van alle belastiug. Eveneens zal de tabak
door den landbouwer en werkman iuge-
oogst voor eigen gebruik geene rechten
betalen.
Kortom, sullen niets betalen
1. De planter-zelfverbruiker
2. De landbouwer die zijnen tabak on
bewerkt verkoopt
3. De herbergier, kruidenier of kleine
winkelier voor wie de verkoop van tabak
slechts een bijkomend gedeelte van zij non
handel uitmaakt.
4. De tabaksnijders die geenen handel
drijven.
Zullen eene patent van 5 fr. betalen
Het moeste deel der tabakfabrikanten
en handelaars.
Zullen eene hoogere belasting betalen
Eenige groothandelaars iu tabak en
groote tabakfabrikanten.
Het ongedierte bij het vee. Met
roebt klagen de landbouwers als hunne
dieren zooals koeien en ossen, varkens en
en zelfs paarden,door hot ongedierte aan
getast zijn,want zulks verwekt niet alleen
lijk eene walgelijke ziekte, maar bedreigt
teu hoogste de gezondheid. Een veearts
van 't Duitsch leger geeft dienaangaande
de behandeling te kennen welke hij sedert
enkele jaren met goed gevolg gebruikt
heeft. In eene flesch wordt petroleum en
lijnolie per gelijk gedeelte gemengd en
alles goed doorschud vóór het gebruik
met dit mengsel wordt een wollen lap
doortrokken en de deelcu der huid die
door 't ongedierte bezet ziju worden er
meê goed ingewreven. Op korten tijd is
het ongedierte vernield: in tijd vau nood,
kau dit na eecige dagen herhaald wor
den. Ten slotte wordt de huid gewasschen
met eene oplossing van bruine zeep in
warm water.
Op het neerhof, dat zoo gemakkelijk
door het ongedierte overrompeld wordt,
is er ook een uitstekend middel aan te
wenden, volgens een Engelscheu deskun-
ge het bestaat in het gebruik vau uit
treksel van eucalyptus,waarvan de sterke
geur alle insecten verwijdert, zondor
eenige schade te berokkenen aan de voge
len en, wat ook van belang is, aan de
jongen. Bedoelde schrijver handelt als
volgt om het ongedierte uit hel. nest der
broeiende henneo te jagen een ei wordt
geledigd door een gaatje aan beide uit
kanten der schaal daarna wordt daar
eeu fijn opgerold stukje natte spons inge
stoken. Hetzelfde wordt dau met de olio
van eucalyptus begoten en de beide gaat
jes met was toegelakt.
Het aldus bereide ei wordt tusschen de
andere gelegd en blijft er zoolang bet
broeien duurt. Dc uitwaseming der olie,
door de poriën der schaal, is voldoende
om, in enkele uren, het ongedierte dat in
het nest woekert te verjagen. Het broeien
wordt daardoor volstrekt niet belemmerd
en dc kippen komen uit iu eeu geurigen
luchtkring die hunne longen sterkt.
gebakt. De heer De Milly was zijne belofte
niet nagekomensedert een paar jaar was
men zonder tijding van hem.
Was hij gelijk zoovele anderen bij de ramp
van Quiberon omgekomen Had li ij als een
onbekend martelaar van den plicht het leven
verloren in een der greppels van de Maine of
der Bretagno
Deze niet op te lossen vragen kwamen het
meisje onophoudelijk voor den geest.
De graaf zelf was niet zonder ongerustheid.
Somwijlen mompelde hij droevig
Arm kind Heeft hij dan zijne beloften
vergeten? Neen, dat is niet mogelijk. God
zal hem eensdaags tot ons terugvoeren.
De heer De la Meilleraye vergiste zich niet.
Op eeu morgen trad Blanche met een blos
m geluk op het gelaat het salon binnen.
Vader, sprak zij, terwijl zij zich in de
armen vau den grijsaard wierp, verheugen
wij ons; hier is hij.
Ik was er zeker van, mompelde de graaf.
I)e heer de Milly trad inderdaad binnen.
Sedert het wreedc oogenblik van scheiden
had de jonge man veel geleden. Zijn gelaat
verried, welk een leven van vermoeienissen
ontberingen hy in Bretagne geleid had.
Op verzoek van den graaf verhaalde hij zijne
overwinningen met Jambe d'Argent, Aimé du
Boisgny of Georges Cadoudaihij sprak ook
Le petit Bleu, een liberaal macon-
niek orgaan van Brussel, deelt in zijn
nummer vau zondag 11. eene teekening
meê, voorstellende twee socialisten die
aan J3}«d Daen3 eene rcvolulionnaire
muts van eer aanbieden om hem te loonen
overzynen uitval tegen de dotatie van
Z. K. II. den Graaf van Vlaanderen, in
zitting van 30 april 11.
De kleine geschenken onderhouden de
vriendschap, zegt 't spreekwoord.
van Quiberon, die ramp der rampen, waarin
het Fransche bloed bij stroomen vloeide.
Gevangen genomen met hot overschot der
divisie-Sombreuil, was hij terdoodveroordeeld,
eu in de vlakte van Auray had hij de Fransche
geweren op zijne borst gericht gezien. Het
leste salvo spaarde hem. Bedekt met bloed,
maar nog levend, werd hij opgenomen door
een hoer wiens goede zorgen hem redden.
Later kon hij zijn avontuurlijk leven weêr
hervatten.
Het onopgesmukte verhaal van den dappe
ren edelman bewoog zijne hoorders tot wee-
nens toe.
Thans, besloot de graaf, is de tijd der
beproevingen voorbij, laten wij slechts aan
het gelnk denken
Weinige dagen later had in de kapel vat.
kasteel do la Meilleraye eene treffende plech
tigheid plaats; pater Olivier zegende het hu
welijk in tnsschen Blanche en M. de Milly.
De graaf, door zijne familie omringd,
stortte tranen van vreugde en dankte God
voor zijne weldaden.
Naast hem, op de eereplaats, bevonden
zich de zeerob en Margaretlia, zijne vrienden
van slechter tijden. Moeder Gervais was er
niet bij de goede onde rustte onder de scha
duw van het kerkje van Val-de-l'Epine.
EINDE.
