Ponderdag 13 Mei 1897. 3 centiemen per mimmér. 32ste Jaar 3138.
w.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
7.
liberaal Comediespel.
Leers en Schoen.
rken
triers,
sten ia
edten,
insche
jroot-
DE DENDERBODR
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
agteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
oor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
Baanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont-
angen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijftin bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
daan in in alle Postkantoren des Land.
Cuique Huum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen cv
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, 12 Mei 1897.
Indien er lieden overtuigd zijn dat
nunc partij ziek doodelijk ziek is en
aren ondergang nabij dan zijn het wel
emaconnieke liberalen ofte oude libc-
ale pruiken.
Het instinct van behoud is eigen aan
mmensch en het is dan maar zeer na-
nurlijk dat onze liberalen naar genees-
liddelen uitzien om hunne partij er op
beuren en van gewissen ondergang te
niwaren.
Maar zie Let is nog wel zoo gemakke-
k niet om het gepaste reddende genees-
iddel te vinden.
.Vu eindelijk, na langdurige overwegin-
■enen studie, dachten eenige logiebroers
et wondermiddel ontdekt te hebben
at do liberale kliek van volkomen on-
ergang moet bevrijdeu.
welk is dit wondermiddel
Weer al eeus bet houden van een libe-
ul Congres -j-1 Maar zie de eenen
jemen het wondermiddel aan en de ande
ren Terwerpen het en bet is dus niet zon-
er nut eens na te gaan hoe men er in
liberale kamp over denkt.
Dit Congres moest, volgens de Jour
al de Mons dat er eerst meè op 't ta-
iijt kwam voor doel hebben de eendracht
herstellen tusschen de verschilllige
Hklerikale groepen.
Een liberaal orgaan de Avenir du
wmaisis denkt dat het Congres verre
de eendracht te herstellen geen ander
twerksel zou hebben dan de beerschen-
verdeeldheid nog beter af te teekeneu
ifte doen uitschijnen en ze in de provin
ce nog heviger te doen woeden.
De Journal de Mons bekent dat er
narheid gelegen is in die beweringen
inden Avenir maar doet opmerken
atdeafgeveerdigdeu zich zouden kunnen
icpalen Lij de oplossing van vraagstuk-
en ran practischen aard en van geen ge-
leenschappelijk programma te gewageu.
Iedere groep zou dus zijn programma
i den zak mogen houden en men zou
ch maar verstaan over de middelen om
etcatholiek ministerie buiten te kegelen
fenzooaan 't staatsscbotelken te geraken.
j De Gaeette de Charleroi zag ook het
'enige redmiddel der liberale partij in
K houden van eeu antiklerikaal Congres
deed dan ook eenen oproep, maar zij
'k viel met haar voorstel deerlijk van
1 in 't waterken
?ij moeten in alle oprechtheid be-
kennen, schreef zij, dat aan ons voor-
f «tel een ijskoud onthaal is te beurt
f getallen. Het schijnt dat de gewoonte
f t»n twisten bij de liberalen zoo zeer
I heeft toegenomen, dat zij eenen afkeer
hebbeü gekregen van zich te vergade-
H ET
ren om hunne krachten te versmelten.
Het uur van krakeelen is nogthans
voorbij er zijn gecue Kamer- of Se-
naatzetels moer te verliezen allen zijn
verloren en, in de Volkskamer, is de
liberalo partij de afwezige geworden,
die men kan aanvallen en vertrappen
als een lijk want niemand is daar om
baar te verdedigen.
Hoeveel bitterheid, hoeveel moede
loosheid is er in die woorden gelegen
Arme liberale sloor ge zijt nog niet
dood, do schoolpedanten van Dendergalm
verzekeren het, maar ge zijt toch ziek,
doodelijk ziek 1....
Ook te Brussel werd het CDmediespel
der toenadering opgevoerd, 't Is de libe
rale werkersvereeniging die de taak op
zich had willen nemen om als de mid
delaarster op te treden tusschen de vijan
dige afdeelingen van 't geuzenleger.
Maar het lukte ook al niet.
De Association libérale verklaarde
met de Ligue libérale te willen band
aan hand gaan op voorwaarde dat deze
laatste het programma der Association
zou bytreden en aan haar eigen pro-
jramraa verzakeD. Onnoodig bijua er
)ij te voegen dat de Ligue gauw de
Association wandelen zendt.
La Gazette spot dan ook heel lij-
nekens met de poging der Liberale
Werkersvereeniging om het catholiek
ministerie omverre te werpen.
Maar wie vol duivels gestampt is, 't is
de Journal de Mons n die in razende
woede tegen do Brusselscbe dweersdrij-
vers uitvalt en voorstelt van ze allen
zonder onderscheid buiten het aanstaande
liberaal Congres te sluiten.
De Chronique komt hiertegen op en
zou alleenlijk de tegenwoordige hoofd
mannen, de twiststokers en ruziemakers,
die de schuld van alles zijn, willen over
boord werpen.
Ziedaar hoe verre bet nu staat met het
Comediespel van een antiklerikaal Con-
»res... Men is nu nog maar aan de voor-
jereidende maatregelen, aan het voor
spel, en men is reeds zoo zeer aan 't kra
keelen... Wat zal bet zijn wanneer het
Congres zelf zal plaatsgrijpen, wel te
verstaan als men 't accoord geraakt
Wél dan zullen dé poppen zoo zeer aan
't dansen gaan, dat gansch de liberale
boel er zal door uiteengeslagen worden,
in machtelooze groepjes die eindelijk on
der de algèmeene onverschilligheid zullen
bezwijken
Wij zijn zuivere materialisten
zoo schrijft Vooruit.
Dus loochenen de socialisten God,
gelooven aan het bestaan der ziel niet,
en aanzien paus,bisschoppen en priesters
als bedriegers. Zij gelooven slechts in
dén buik en maken er hunnen afgod van.
In de beschaafde oudheid sloot men den
menschelijken voet nog niet, zooals later
in een lederen omhulsel, dat voor de
gezondheid schadelijk is en de schoonheid
niet bevordert. Slechts een sandaal be
schutte de voetzool tegen de ruwheid van
den grond; door middel van linten, die
boren den enkel werden vastgestrikt,
werd de sandaal stevig aan de zool ver
honden; de voet bleef onbedekt en werd
door de elegante heeren en dames der
oudheid met veel zorgvuldigheid behan-
handeld en verpleegd. De Griekschoen
Romeinsche dames polijstten de uagels
hunner teeuen, schilderden ze met eeu
zacht roode kleurstof en staken ringen
met kostbare gesteenten aan de teenen.
Ook de symboliek maakte zich meester
van de bekleeding van dit hoogst gewich
tig lichaamsdeel. Gouden sandalen met
purperkleurige linten wareu teekenen van
de koninklijke weerdigkeid; Hermes (Mer-
curius), de bode der goden, droeg vleugels
aan zijn zolen, om als overbrenger vaui
Zeus' bevelen over landen en zeeën t(?
vliegen, een bode der verschrikking of der
vreugde, al naar de luim vau den mach
tigen oppergod die het besloten had.
Gesloten voetbekleedingen kende men
in de oudheid eerst in later tijd.
Voetreizigers droegen de tibalia, schoe
nen met overslaande zijstukken;de soldaat
de caliga, nauwsleutende korte leerzen
met lederen riemen en van verschillende
versierselen voorzien, al naar deu stand
dit meebracht. Ook de caliga heeft eene
historische vermaardheid verkregen door
keizer Cajus Cesar, die als kind reeds zijn
vader Germanicus op diens veldtochten
langs den Rkijn vergezeld en de caliga
droeg. Daarop noemden do legioenen
hem schertsend met het verkleinwoord
Caligula.
In Byzantium droeg men puntige schoe
nen van kostbare stof en met gouddraad
gestikt. Onder de Mcroringers waren
schoenen van zwart marokijnleder een
kostbaar mode- en weelde artikel, dat
ook al spoedig een symbolische heteekeuis
kreeg. Zulke schoenen werden door eeu
bruid of bruidegom wederkecrig aan
elkander geschonken, als teeken dat zij
gozamenlijk gelukkig en zeker den levens
weg wenschten te bewandelen- In de
tiende eeuw droeg men zeer nanwe leeren
schoenen met opstaande punten, en toen
vond een schoenmaker wiens naam aan
de vergetelheid is prijs gegeven, dat het
schoeisel steeds glimmend zou zijn, en
daar slechts weinigen rijk genoeg waren,
om altijd nieuwe schoenen te dragon,
stelde men don gloed der nieuwigheid
eiken dag door middel van schoensmeer
voor.
De uitvinding van de wanstaltig groote,
breede en iu ontzaglijke lange punten
Kinderlijke avonturen van eenen Zeeman
46
Alice Perry ging kwaad heen. Twee van de
«deren luisterden naar mij.
—Gij hebt inlichtingen gevraagd omtrent
W plaats, waar het schip zich op ditoogen-
«ik bevindt, zegde ik. Het is niet anders dan
Jrtonrlijk, dat gij dit wenscht te weten en
rarer Sydney nog verwijderd is van het
'dhnd. waarop Brigstock on de zijnen zich
tillen vestigen. Als ik uw plan niet aanneme
lijk acht, dan komt dit, omdat ik zeeman
0 cn dat ik er met Gods hulp voor zal zor-
gra, dat gij goed en wel te Sydney aankomt,
"gde ik en begaf mij naar mijne kajuit.
Niet zoodra zug Brigstock mij op het dek,
of hij kwam naar mij toe en vroeg, wat de
vtoowon moesten hebben. Mijn antwoord
deldo hem tevreden. Toen bracht ik het ge-
weer op zijne plannen. Dit bracht hem
Mms goede uim. Hij vroeg mij, of ik de
*tap8papiert-u al eens had nagezien, waarop
*n bevestigend antwoord gaf.
Moet gij de weerde der goederen taxee-
n, kapitein vroeg hij.
Wat soort van goederen
De lading van dit «chip bij voorbeeld.
Neen.
Wij wilen niet meer aan weerde meene
men dan onze gage beloopt, met eene vergoe
ding daar wij het schip gered hebben, waarop
wij aanspraak meenen te mogen maken.
Gij kunt zulke aanspraken niet doen
gelden, voor dat gij hoort, dat het goed en
wel op de plaats zijner bestemming is aange
komen.
Dat is zoo. Maar als het eens mocht ver
gaan, nadat wij het verlaten hebben, dan is
het beter, dat de lading in tijds op het drooge
gebracht isdan dat zij op den bodem der zee
ligt, niet waar
Na het middagmaal ging ik naar het half
dek om Kate op te zoeken en nam haar naar
den achtersteven mee, waar ik haar het voor
stel meedeelde, dat de zes vrouwen, die mor-
gend aan mij gedaan hadden.
Zal daaraan gevolg gegeven worden
riep zij schier nngstig uit.
Zeker niet, antwoordde ik, ou herhaalde de
redeuen, die ik aan de meisjes had gegeven.
Zij zag naar de masten op.
Waarom zoudt gij het niet zoo kunnen
inrichten, dat de meeste zeilen door de ma
trozen gestreken worden, voordat de vrouwen
ze opsluiten. Het is dan niet noodig, dat de
vrouwen in den mast klimmen. Gij kondt dan
zeilen genoeg in top laten om het schip te
sturen.
Gij zult nooit het bevel op zee kuuneu
voeren.
Dat zou ik ook voor geen geld van de
wereld willen.
Wat zouden de matrozen er wel van
denken, als ik bijna alle zeilen bij schoou
weer liet strijken En ziet gij dan niet in,
dat, als er eens een storm opkwam, ook do
zeilen nog te veel zonden blijken te zijn
Ik begrijp n niet recht. Maar toch moet
ik zeggen, dat ik het plan van de moisjes
zeer goed bedacht en uiterst practisch vind.
Laat uwe stem wat daleu, als wij nabij
Ilardiug komen. Kijk eens uaar zijne ooren,
zoo groot als oesterschelpen Wij gaan nu
flink vooruit. Waarom zoudt gij de mannen
nu willen opsluiten en op die manier ons
aller leven in de waagschaal tellen De man
schappen gedragen zich uitstekend. Er zijn
geen vechtpartijen, geen beleedigiugen, geen
misbruik vau drank. De manschappen zijn
onder den invloed van Brigstock. Laat mij
hen behulpzaam zijn om dien droom omtrent
een eiland te verwezenlijken. Ik heb het recht
niet om ze op te sluiten. Zij willen zich het
uitloopende schoenen, zooals men in de
twaalfde eeuw droeg, wordt toegeschreven
aan den graaf Foulques van Anjou. Deze
graaf leed aan kwaadaardige eksteroogen
en nam daarom zijne toevlucht tot dit
zonderlinge model van schoeisel. Zooals
bekend is droegen alleen adellijke en
zeor aanzienlijke persouen zulke schoenen
vaudaar de uitdrukking op een grooten
voet leven. Als men op oude afbeeldingen
zulke schoen ziet, kan men bijna niet
begrijpen hoe 't mogelijk was dat men
met zulk schoeisel loopen kon, maar toeu
was de mode al even tiranniek als iu onze
dagen.
Met de verbreiding van den schoen,
kreeg deze tevens al meer en meer eene
symbolische beteekenis,welke zich weldra
verhief tot de voornaamste personen, die
den toeuinaligen wereld kende de keizer
en de paus. De paus droeg op ziju zijden
schoen, die meestal wit soms evenwel ook
zwart van kleur was, een gouden kruis,
lot de insignes der Roomsclie keizers
behoorden de schoenen van gouddraad en
nog heden kan men in Frankfort a. M.
naast het zweerd en den rijksappel deze
schoenen zien, welke den nieuw gekozen
keizer werden aangetrokken met den
wensch, dat hij daarin zegevierend over
de aarde zou gaan, en waarin hij vervol
gens door de keurvorsten op het balkon
jelcid werd, opdat het volk den nieuwen
jeschermer der christenheid zou kunnec
aanschouwen.
Weldra kwam ook do leers in de mode,
eerst met een korte schacht en van zacht
leer. In den beginne was hot oen uitslui
tend voorrecht van don adel, om leerzen
te dragen. Aan de leers werd de gouden
spoor van den ridder vastgemaakt en zoo
werd de leers een teeken van rang en
stand. Later, in de veertiende eeuw,
begonnen ook de lagere klassen der maat
schappij leerzen te dragen, cn de adellijke
heeren versierden toen hun leerzen met
een klein sierlijk metalen plaatje als
onderscheidingsteoken. Ook de dames
vonden de leerzen zoo doelmatig, dat zij
ze eveneens gingen dragen en aan 't hof
van Frans I droegen de leden van 't schoone
geslacht de zoogenaamde escafignons,
nauwsluitende, tot boven den enkel rei
kende leerzen van fijn leer.
Met de mannelijke voetbekleeding,
schijnen de dames uit dien tijd ook den
wensch gehad te hebben, om even groot
als de maunen te zijn, want zij droegeu
onder de sierlijke escafignons kurken
zolen, die soms zoo dik waren, dat Bran-
tomg, bij de beschrijving van een feest
aan 't hof, verhaalt, dat men kleine
ondcrkruipseltjes zag, die op groote peer
den van kurk de zaal kwameu binneurij-
Hij voegt er bij, dat de dames
dikwijls onlijdelijke smerten moeten heb
ben uitgestaan, daar de escafignons zoo
stevig mogelijk werden dichtgesnoerd, om
schip niet toeeigenen of daarop eenig schelm
stuk ten uitvoer brengen. Het strookt het
best met mijne plannen de dingen te laten,
zoonis zij zijn. Ik moet het bevel over dit
schip wettig in handen trachten te krijgen,
en wie weet, of gij er dan op onze terugreis
naar Engeland nog niet in zult toestemmen,
eene betere hut te betrekken.
Zij ontstelde en zag mij verbaasd aan.
De terugreis naar Engeland herhaalde
zij. Wat bedoelt gij daanneê
Als het bevel over dit schip mij te Syd-
ney opgedragen wordt en ik u aanbied, n
uaar Engeland terug te brengen, zult gij dit
dan aannemen
- Wel zeker niet, riep zij vol vuur uit.
Waarom zou ik naar Engeland terugkeeren
Ik zag haar glimlachend aan en verzocht
haar toen, zich naar hot halfdek te begeven
en mijne leerlingen met behulp vau het boots-
mausüuitje bijeen te roepen. Zij gingterstond
heen en zag er zeer ontsteld uit. Een der
matrozen lachte veelbeteekend, toen hij dat
fluitje hoorde.
liet was nog zeer stil weer en dus de rechte
tijd voor oefeningen aan het roer. Omstreeks
vijftien meisjes kwamen bijeen na een paar
iuuten gewacht te hebben, vroeg ik, waar
de anderen bloven. buz&nnah Corbin gaf
hierop ten antwoord.
den voet toch vooral maar klein te laten
schijnen.
Catharina de Medicis maakte aan deze
dwaze en pijnlijke gewoonte een einde. In
de verzameling Jaquemart, te Parijs,
wordt een schoen van de moeder der
laatste Valois bewaard, die zooveel
ontnenschelijke wreedheid aan de hoogste
elegantie paarde. Deze sierlijke schoen
is van violetkleurige zijde gemaakt, met
zilveren roosjes versierd en met eon breed
vierhoekig toonstuk.
Dergelijke schoenen droegen ook de
dames uit den tijd van Hendrik IV. De
schoone Gabriëlle d'Estrées was beroemd
om haar wolgevormden, kleinen voet en
droeg geborduurde herten op haar schoe
nen. De heeren evenwel droegen onder
den eersten Bourbon, fijne zachte leerzen
alleen hij feestelijke gelegenheden wer
den deze door schoenen vervangen.
Iu bovengenoemde verzameling van
Jaquemart, bevind zich ook een schoen
van den hertog vau Montmorency, van
zwart marokijnleder met breede vierkante
toonstukken. Ook 't midden van den
schoen is een lelie geborduurd, daarboven
ziet men den naam van den hertog met
gouddraad gestikt.
Ouder de regeering van Hendrik IV
kwamen ook op 't voorbeeld van den
maarschalk de Bassompierre, die ontzag
lijk groote ruiter en soldatenleerzen in die
mode, welke men op oude platen en in
museums van oudheden ziet, en die zoo
zwaar ziju, dat het bijna onmogelijk is,
ze met één hand op te lichten.
Ook onder Lodewijk XIII schonken de
heeren de voorkeur aan de leers boven
den schoen. Men droeg leerzen van zacht
leer, onder de knie wijd open, met fluwee-
len overslagen en versierd met kostbare
kanten. De dames droegen schoenen d la
Choisy, van roode zijde met hooge akken
of ook wel de breedere, op pantoffels
gelijkende muletins, die, volgens de voor
schriften der grillige modegodin, van
violetkleurig marokijnleder moesten ge
maakt zijn.
Onder Lodewijk XIV verdween de leers
geheel, uitgezonderd bij jachtcostuums on
militaire uniformen. De roi soleil was
behalve op nog veel meer andere dingen,
ook nog bijzonder ijdel op zijn welgevormd
been. Daarom droeg hij altijd zijden kou
sen en schoenen met spitse zolen. Die
schoenen waren onder den enkel met
linten van dezelfde kleur als de overige
kleoding vastgestikt. De dames volgden
deze koninklijke mode na en zoo vonden
wij in dien tijd aan 't hof de leden van
beider geslacht, op dezelfde wijze ge
schoeid. De schoen was smaakvol en
gemakkelijk gemaakt en er geheel op
ingericht, dat de voet zich vrij bewegen
kou, daar Lodewijk XIV overal en ook in
zijne kleeding den goeden smaak en den
schoonheidszin huldigde.
Alice Perry zegt, dat zij geen les meer
wil hebben.
- Alice Perry is er maar één, zegde ik.
Waarom komen de anderen niet
Alice Perry heeft aan allen den raad
igeven, hetzelfde te doen, antwoordde het
meisje.
Ik maakte geene opmerking, ofschoon ik
mij zeer teleurgesteld voelde. Het had allen
schijn, alsof mijn plan omtrent het dressee-
ren van vrouwelijke matrozen in duigen zon
vallen.
Als dit gebeurde, voorzag ik allerlei moei
lijkheden. Toch zweeg ik, verzocht den stuur
man ter zijde te gaan en gaf aan drie der
meisjes eeLe les in de behandeling van hot
roer. Ik zeg drie, want slechts zooveel van
do vijftien kwamen mij geschikt voor, om
dienst aan het roer te doen. De andere vier,
die daarvoor nog meer geschiktheid bezaten,
behoorden onder diegenen, die weggebleven
waren.
Deze les duurde meer dan twee uren. G#-
durende al dien tijd sloegen Alice Perry en
de anderen mij vau verschillende gedeelten
•an het dek gaê, Alice in eene uitdagende
houding, met het hoofd in den nek, met de
armen op de borst gekruist, met eene spot-
teude uitdrukking op het gelaat.
(WORDT VOORTGEZET).
