i
SI
Zondag 16 Mei 1897.
3 centiemen per nummer.
32s* Jaar 5139
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
Aan't werk.
Landbouw.
z. H. LEO XIII
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
DE RING
ARME KINKEL.
Vrijheid.
VREDE EN
TWEEDRACHT,
HULDE
ïïOZrï* teekene° te^e panu
?ben, n
i burea
Cod4
sky
lag vat
kun-
iiize Of
;nia^
sheens
altjj
geab.
inter;
lijk
lenbr
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuique luum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00Vonnissen Cf
3e bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Aalst, 15 Mei 1897.
Alles wat den toestand van al de klassen
der samenleving verbeteren kan, schrijft
een katholiek nieuwsblad, kan voorbe
reiden en invoeren, dat is de boodschap
op zedelijk en stoffelijk gebied.
Zulks verlangt ook Denderbode en niet
tegenstaande twee afgunstige keffers hem
gedurig uitschelden, blijft hij moedig en
onverpoosd den weg bewandelen der goe
de volksgezindheid.
Tegenwoordig bespreekt de Kamer een
wetsontwerp dat voorzeker aan de kleine
eigenaars aangenaam zal zijn.
Dat wetsontwerp voorziet zekere en
gevoelbare ontlastingen der onkosten die
met den koop en verkoop van kleine
eigendommen gepaard gaan.
Wij wenschen M. De Smet de Naeyer
geluk daarover en wij ktinnen hem ver
zekeren dat zijne wet overal bij de kleinen
welkom zal zijn.
Nog eene andere hervorming wordt
met groote spanning verwacht 't is de
wet over de vakvereenigingen. Aan deze
bonden moet de wettelijke persoonlijking
toegekend worden.
Kapitaal en arbeid zijn de twee onmis
bare factoren der voortbrenging. Zij be
hoeven elkanders steun en kracht. Baas
en werkman zijn dus geroepen om den
zelfden weg te bewandelen. Zij mogen
geene vijanden zijn, dat is ieders verderfs,
maar goede vrienden die elkanders be
langen begrijpen en waardeeren.
Tusschen beiden moet een eerlijk ver
drag tot stande komen dat door beiden
trouw, stipt en eerlijk worde nage
leefd. Daarom moeten beiden even sterk
en machtig zijn. Nu is do werkman dik
wijls de zwakke en moet toegeven daar
waar hem recht zou moeten geschonken
worden.
De wet van vraag en aanbod waarmeê
ze nog dikwijls schermen is veel, oneindig
veel overdreven, maar hier en daar is zij
toch voelbaar welnu dat mag niet zijn en
de wet op de vakvereenigingen zal dat
verhelpen.
De katholieken moeten zorgen dat de
wet in dezen zittijd besproken en gestemd
worde.
Daarna moet eene andere, nog belang
rijkere de kroon op het werk zetteD. ik
wil spreken van de wet op de werkmans
pensioenen. Moeilijke kwestie maar laat
ons hopen dat met de hulpe Gods eene
goede oplossing worde gevonden tot geluk
van ons geliefd vaderland.
Och de pensioenkas (schryft Eet
Land van zondag 11.,) laat ons toch spre
ken en schrijven en werken voor de pen
sioenkas met iever en aanhoudendheid. -
Wij kennen het ontwerp van 't Land
nog niet en als men zoo duizend jaar,
lijk 't Land, zal gewerkt hebben en ge
schreven en gesproken, zal men nog geen
enkelen stap vooruit gedaan hebben. De
vraag is immers wat er moet gedaan wor-
VAN DEN
Aartsbisschop BOON EN.
(1625).
Jacobus Boonen kwam to Antwerpen ter
wereld in het jaar 1573. Hij werd in 1620 de
vierde Aartsbisschop ven Mechelen.
Hij was een dierminnende, teedere en voor
iedereen toegevende herten, een dier uitver
korene zielen, welke de ware barmhertigheid
verstaan en weten uit te oefenen, alleenlijk
met de hoop van goed te doen. Want voor
vele egoïsten is die schoone kristelijke deugd
slechts eene onaangename plicht, waaraan zij
meenen voldaan te hebben, wanneer zijden
arme het overbodige hunner rijkdommen uit
reiken, waarvan zij geen gebruik kunnen
maken. Menschelijk opzicht is hunne eenige
drijfveer, en, verwaande vrekken als zij zijn,
dragen zij vooral zorg dat hunne milddadig
heid ruchtbaar worde. Deze was weldadig
van aard, en do liefde voor zijnen evennaaste
maakte, om zoo te zeggen, deel van zijn we
zen. Eenvoudig in zijne levenswijze, vijand
van alle pracht, die volgens hem niets anders
was dan een goed aan dfe behoeften der armen
ontstolen, zag men hem nooit geld inzamelen
den en op welke wijze tot een oplossing
geraken.
Op onze landbouwers zal de wetgeving
ook eens denken moeten en er krediet-
kassen voor inrichten lijk die welke nu
voor den handel en nijverheid bestaan.
De bijzondere werking vermag hier
veel, oneindig veel. Zoo heeft men in
sommige streken kassen ingericht Raif-
feisenkassen geheeten waar de landbou
wer geld kan ontleenen voor lange ter
mijnen zonder onkosten.tegen kleine kroe
zen en met gemak van terugbetaling.
Nevens die Raiffeisenkassen moet die
onderlinge vecverzekering overal inge
richt worden. De kleine landbouwers
hebben daar oneindig veel belang bij.
Hunne koe is dikwijls hun gansche schat
en haar verlies voor hem de oudergang.
Met de onderlinge veeverzekering is daar
middel ingeschaft en de kleine landman
voor vrees van ondergang gevrijwaard.
De boerenbonden moeten ook nog ont
wikkeld worden want al de voordeelen
welke aan die inrichting gehecht zijn
zijn verre door al onze boeren naar ver
dienste geschat te worden.
Aan 't werk dus. Er is voor de werkers
brood op de plank I
Wij hebben reeds getoond en door de
woorden van den progressist Lorand en
door bewijsvoeringen van redeneerkundi-
gen aard dat een onzijdig onderwijs vol
strekt onmogelijk was.
Wij mogen ook zeggen dat de katho
lieken er niet van willen om de eenvou
dige redeu dat een onzijdig onderwijs
niets voortbrengt dan onverschilligen en
geuzen.
Anseele, de roode leider, heeft daar
bijzonder op aangewezen als hij zegde dat
de onzijdige scholen goede broeikassen
waren van socialisten.
Na al die bewijsvoeringen dierf de
arme kinkel in Dendergalm uitroepen
dat wij niets hadden bewezen en door zijn
groot verstand sloot waren gesteken.
De arme kinkel moest nu zelf komen
zeggen dat wij gelijk hadden te beweren
dat een meuSch nooit onzijdig kon zijn
en bijgevolg de onzijdige school eene her
senschim was.
Dat groot verstand schrijft in een der
nummers van Dendergalm letterlijk het
volgende. Wij drukken dat in vetjes.
Er is immers geen enkel be
schaafd mensch hoe verdraagzaam
hij ook weze of hij heeft meer nei
ging voor deze- of gene partij
Bravo Kinkel, dat heet verstand heb
ben. Gij bekent nu zelf dat een onzijdig
onderwijzer een phenix is onmogelijk te
vinden
Man lief 1 in plaats van over onderwijs
te schrijven, ga, om Gods wil, nog wat
met de knikkers spelen
Daar zult gij op uwe plaats zijn.
Wat erbarmelijke val voor iemand die
zich groot, verstandig en geleerd waande,
en anderen als a. b. c. ridders uitschold.
Wij wenschen den kinkel wat meer suc
ces bij het knikkerspel als in zijn penne-
twist over onderwijs met Denderbode.
ten zij om het voor ongelnkkigen te sparen.
Van het jaar 1620 af, tijdstip van zijne be
noemingtot den bisschoppelijken stoel, zag
men hem de inwendige inrichting van het
paleis, dat hij bewoonde, hervormen, omdat
zij, naar zijn dunken, al te kostelijk was.
n 's morgens vroeg ontmoette men aan
de poort zijner woonst, eenen zwerm bede
laars van alle slach, schamele armen, zieke
ouderlingen, vrouwen en kinders, die verze
kerd waren aldaar eenen onderstand, in even
redigheid met hunne behoeften, te bekomen.
Weldadig te zijn voor iedereen zonder on
derscheid, schijnt de zinspreuk van Boonen
geweest te zijn. Daarbij vergenoegde hij zich
niet met de ongelukkigen ter hulp te komen
hij wist ook, in zijne onuitputtelijke toege
vendheid, de berouwhebbende ondeugd eene
dienstveerdige hand toe te reiken. Te Brussel
stichtte hij een tuchthuis voor verlorene
vrouwen, die over hun vorig leven een waar
leedwezen aan den dag legden, en door eene
doelmatige opvoeding tot beternis konden
komen.
Zijne bezorgdheid voor alle menschelijke
ellenden, welkdanig zij ook waren, ging zoo
ver, dat hij deze rampzalige schepsels door
den arbeid de noodige levensmiddelen ver
schafte en aldus hunne verbetering bewerk
stelligde.
Kluchtspelers vertellen nog somtijds
dat de partij der vrijheid de partij is der
geuzerij.
Zij zijn blind en hunnen blinddoek af
rukken is onmogelijk, 't Staat immers
vastgeen grooter blinden als die niet
zien en willen.
Leve de vrijheid I riepen de voorouders
der huidige geuzerij en ze stemden eene
wet waarbij de kloosters wierden afge
schaft en de kloosterlingen verbannen.
Leve de vrijheid en de priesters wierd
het verboden in kerkgewaad eenen stap
buiten de kerk te zetten.
Leve de vrijheid 1 en zij verboden
streng, beelden of kruisen op de kerkto
rens, aau de huizen of langs de wegen te
plaatsen
Leve de vrijheid I en de sanskulotten
verplichtten de bewoners den zondag te
arbeiden en op den decadi (ÏO"1" dag) te
rusten.
Leve de vrijheid en zekere geuzen van
ons land te dien tijd legden buune mede
burgers don plicht op van op den decadi
fijn uitgedoscht voor de pinnc te komen.
Kwam men een weinig slordig voor den
dag dan wierd men met eene groote boete
gestraft.
Dit alles wierd gedaan onder den kreet
Leve de vrijheid I
Ouze hedendaagsche geuzerij is van
denzelfden deesem. Heden bezonderlijk is
dat hun geliefdkoosd deuntjen nu zij de
hoop hebben verloren nog eens aan het
roer tc kunnen komen en eischen dan
die vrijheid welke zij eertijds aau ande
ren weigerden.
Als zij in 't verleden aan 't schotelken
waren dan zongen zij ook van de lieve
vrijheid en oefenden feitelijk den hate
lijk sten dwang uit. Zij stelden alsdan de
leerstelsels iu praktijk van hunne grootste
schrijvers. Deze verklaren immer luidop
De macht is het recht Het gevang, dé
n boeten, de verbanning zijn wettelijke
O middelen waarom ze niet tegen de
li katholieken in 't werk gesteld. -
Op verschillige betoogingen deden de
jonge geusjes dan ook wat men hun voor
hield. Zij sloegen vrouwen, kinderen en
wierpen priesters in de Maas
Die helden, zij riepen ook Leve de
vrijheid
In Duitschland en Zwitserland woedde
eens den Kulturkampf, de vervolging der
katholieken.
Onze Belgische geuzen tierden óp alle
touen dat men de kerels uit Pruisen eu
Zwitserland navolgen moest. De oude
pruik La Flandre libérale was ook
bij die razende honden en ze schreef
Er zijn in Belgie veel liberalen die
denken dat Duitschland en Zwitserland
ons een voorbeeld geven goed om na te
volgen.
Het orgaan der Aalstersche geuzerij
jubelde bij die gedachte en het zegde ook
eens uitroepende: Leve de lieve vrijheid
dit volksken van pastoors eu paters zijn
maar goed om aan de deur te zetten.
Dit alles ging toe terwijl men uitriep
Leve de vrijheid I
Akelige kreet op de lippen van eenen
geus I Zijne vrijheid is die van den school-
oorlog en van de schoolinkwisitie, dwaas
heden dat het orgaan van Buis en Graux
in zijn nummer van zondag nog deerlijk
bekloeg.
Denkt ge, lezer, dat onze geuzerij se
dert wijzer geworden is
Maakt u geene begoochelingen, a. u. b
Bara heeft ons over eenigen tijd nog
eene hevigere geuzenpolitiek voorzegd.
Dendergalm roept leve de vrijheid eu
verdedigt den leerplicht op straffe van
boet en gevang, die zekere arme ouders
zouden treffen
Aau arme menschen denken toch de
opstellers van Dendergalm bitter weinig.
In onze nijverheidstreken hebben de
geuzen nijverheidbazeu met eersten mei
verlof gegeven en den dag daarop volgen
de,'s zondags, hunne werklieden verplicht
te arbeiden.
Dat zijn de mannen der vrijheidspartij,
lijk zij beweren, en zij volgen de jacobij-
ncn op van over honderd jaar.
In Frankrijk zelfs zijn er geuzenkiDkels
van burgemeesters die de berechting en
de proceseiën verbieden, 't Roode janha
gel van Robaais volgde dat voorbeeld.
Zoon en vader gingen 't hoope ze riepen
beiden Leve de vrijheid en die kreet
was niets anders dan oorlog aau den Gods
dienst
De kalveren,
lammeren en big-
gens zijn dikwijls
eenige dagen ua
hunne geboorte,
aangedaan door
ziekte gevolgd met snellen doodelijken
afloop. Welk deel des lichaams, welk or
gaan ook door de ziekte aangetast worde,
hetzij de lever, de buikvliezen, het*hart-
vlies, de longen of zelfs de gewrichten,
de kwaal is altijd dezelfde: zij is het ge
volg eener besmetting van den navel die
plaats heeft op den oogenblik of kort na
de geboorte, langs de wonde die het af
snijden van den navelstreng doet ont
staan.
Om de ziekte te voorkomen, geeft prof.
Nocard de volgende voorschriften. Zoo
haast mogelijk na de geboorte moet men:
1° Den navel van elkeen der nieuwge
boren diereu zorgvuldig wasschen met
eene spons, die men in gepbenikeerd
water heeft doen koken (een liter regen
water met 25 grammen pheuiekzuur) en
die men zal hebben laten verkoelen tot
dat zij slechte nog wat warm zij; 2° den
navel afdrogen met dezelfde spons na ze
sterk geperst te hebben; 3° den navel be
strijken met eene kleine hoeveelheid zalf
bevattende 100 grammen vaseline, 15
grammen borischzuur, 50 centigrammen
thymol; 4° de zalf zal men 's morgens ge-
dureude vijf achtereenvolgende dagen
vernieuwen. Na vijl dagen is de navel
geheel en al gecicatriseerd en zal men de
zorgen mogen doen ophouden.
Tijdens het werpen van de dieren, en
gedurende de dagen die er op volgen,
zullen de hokken of stallen in een goeden
staat vau reinheid gehouden en met
versch en droog stroo gestrooid moeten
worden.
Het begin der XVII' eeuw, men weet het
een der droevigste tijdvakken onzer geschie
denis. Veertig jaren godsdienstige en staat
kundige omwentelingen, welke de Nederlan
den zoo diep geschokt en geteisterd hadden,
zetteden thans, in alle hunne naaktheid, de
bloedige wonden van de onderdrukte natie
aan den dag. Koophandel, nijverheid, stoffe-
lijk en moreel welzijn, alles was van onze glans de algemeene policie kreeg hare wer
ken men mocht dus reeds eene terugkomst
tot orde en tncht verhopen. De stem der aan
gestelde macht werd zoo wat min veracht.
Men voelde de noodzakelijkheid van een
regelmatig bestuur in te richten. De afgeval-
lige geloovigen waren meestal gevlucht of tot
de oude Kerk teruggekeerd de godsdienstige
plechtigheden hernamen hunnen vorigen
schoone gewesten, eertijds de groote markt
plaats van Europa, grooten deels verdwenen
Op een lang tijdstip van maatschappelijke
welvaren, volgde de diepste armoedje. Overal
heerschte eene onuitsprekelijke zedeloosheid
alle banden van gehoorzaamheid en onderda
nigheid waren losgerukt. Gebrek aan arbeid
en uitputting der Staatskas hadden van dui-
zende brave werklieden landloopers en baan-
stroopers gemaakt de gansche bevolking
onzer provinciën liep, als het ware, uiteen
gelijk een verstrooid leger, dat, na eeué
groote nederlaag, zich niet meer kan vereeni-
gen.
Zonder moeite kan men beseffen hoe zwaar
in zulke ongunstige omstandigheden de last
van de burgerlijke en geestelijke Overheid
was geworden. Dank aan de voorzichtigheid,
de wijsheid en goedertierenheid der Aartsher
togen Albert en Isabella, begonnen nogtans
allengakens de zaken op hunne plooi te gera
king terug zelfs herbloeiden hier en daar
onze oudo nijverheidstakken eene geluk
kigere toekomst lachte dus het volk toe.
De staatsmacht en de geestelijkheid hadden
zich, in de zelfde inzichten, vereenigd, om zoo
menigvuldige gapende wonden te heelenen
het leven aan eene natie weder te gevendie
in vroegere tijden zoo werkzaam, zoo ieverig
was geweest.
Maar men zal licht denken dut de welmee-
nende pogingen der Aartshertogen, slechts
het algemeen welzijn der Belgische provinciën
konden beoogen en dat deze bezwaarlijk voor
het lijden van eiken ongelukkige mochten be
zorgd zijn de kleine ellenden waren onze
vorsten verplicht over het hoofd te zien. Aan
de geestelijkheid werd dus overgelaten de
vervallene woonst der behoeftigen te bezoe
ken, en onder het Tietendak van al die ramp
zalige familiën te dringen, welke, sedert zoo
lang van arbeid beroofd en door de tydsom-
Leer plicht en vrijheid van onderwijs
kunnen heel wel samengaan, schrijft
Klokke Roeland van zondag 9 mei. De
vrijheid van onderwijs gewaarborgd aan
alle ouders, en alle wel ingerichte scholen
°P gelijken voet. Het is de school-
vrede.
Wat is eene wel ingerichte school
Dezo vraag zou ik gaarn door het blad
van Ninove beantwoord willen zien.
Wij denken ook dat dit blad met ons
't akkoord is om scholen te eischen voor
de katholieken waar de luchtkring der
klas, volgens het woord van eenen pro-
testanschen minister, kristen zij. Wij
denken ook dat het de zienswijze van
Dendergalm afkeurt wanneer die gazet
vooruitzet
u De scholen betaald met het geld van
al de Belgen moeten ingericht zijn, der
wijze, dat alle ouders er in vertrouwen
hunne kinderen mogen heen zeDden,
Dat is eene verdediging der ouzijdige
school. Wij vinden den uitleg dier woor
den in zijn nummer van 14 meert.
- De beste scholen zijn die, waar ka
tholieken, geuzen en socialisten hunne
kinderen mogen zenden; waar de onder
wijzer de wettenschappen onderwijst
waar de priester de godsdienstles geeft
waar de bevoegde schooloverheden een
ernstig toezicht houden en vooral waar
meesters zijn die voldoende bewijzen van
bekwaamheid hebben gegeven.»
Wij laten den leerplicht vooreen oogen
blik terzij en bestatigen dat Klokke
Roeland wil dat officieele en vrije scholen
op gelijken voet worden gesteld. Dat
is maar rechtveerdig, want het vrij on
derwijs bewijst aan den Staat, aan het
Land, aan het Volk öven veel diensten
als het officieel. Dus geen bevoordee-
ligde.
Maar hoe zal die gelijkstelling volgen
zonder de Staatskas onder de lasten te
doen bezwijken
Bravo Dat stelsel verdedigt Den
derbode al lang. Wij zijn tevreden in
Klokke Roeland eenen wapengezel ge
vonden te hebben. De schrijvers van dit
blad zullen even als wij de schouders
opgehaald hebben bij de volgende reken
uit Dendergalm van 14 meert.
In elke stad, in elke gemeente zijn
twee of meer staatkundige partijen. Ne
men wij de kristelijksteGemeento van ons
Arrondissement. Daar staan dompers en
demokraten tegenover elkander als kat
hond. Er is een school. Wat de onder
wijzers ook doen hunne opinie komt aat
't licht, er is immers geen enkel be
schaafd mensch, (hoe verdraagzaam hij
ook weze) of hij heeft meer neiging voor
deze of geoe party .Wat zal er gebeuren?-
De onderwijzers zijn de vrienden van
den pastoor ot ze zijn het niet. In het
eerste geval zullen de demokraten eene
school openen en daarheen al de leer
lingen trekken hunner partijgenoten. De
past oor zal hetzclfJe doen, de school-
oorlog zal woeden erger dan meu ooit
gezien heeft.» (Wat al dwaasheden) I
standigheden doodarm waren geworden.
Ook had zij eenen zwaren last te dragen,
daar er zooveel lijden te lenigen was. Alle
dagen waren de priesters geroepen om oi
lukkigen van allen aard te troosten, en hunne
reeds uitgepntte borze was,in de steden en
de dorpen, steeds ontoereikend om hun lotte
verzachten. Ongelukkig, geven in deze wereld
dikwijls de beste dingen aanleiding tot mis
bruik de armoede zelve speculeert op de
weldadigheid. Hoevele slechte zielen dalen
niet laag genoeg om geveinsde wonden en
slordige kleederen te vertoonen, met het
baatzuchtig inzicht om menschlievende herten
bewegen. Het tijdvak, waar w-ij ons in be
vinden, was ook die schandelijke wijze van
aalmoesen af te persen en medelijden in te
boezemen ten prooi.
Lediggangers, landloopers, deugnieten van
alle elach gebruikten dezen verachtelijken
middel, om ten koste van anderen breed en
eelderig te leven. Aan de zijde der waarlijk
lijdende of bedokene armoede, welke zich het
aanzicht verborg, wanneer zij de hand moest
uitsteken, rees eene gewaande armoede op,
wier onbeschoftheid en onbeschrokkene doen
wijze, zonder vrees of schaamte diegenen
aanviel, welke zij wilde bedriegen en bloeme-
kens op de mouw spelden.
Indies, gelijk met het beweert, de tijdvak-
Al de scholen sullen politiek lijn. In
elke stad ,n elk dorp sal weldra een
broeinest bestaan ran roode en eroone
socialisten onderhouden met hot eeld
ran den Staat. Wrok en twist saf er
lieerscheu tusschen kinderen en eroote
menschen in plaats ran vrede en een
dracht. Het onderwijs dat het rolk tot
verdraagzaamheid moet brengen sal eene
bron worden van tweedracht en baat.
Dendergalm neemt sijne begeerten
voor wezenlijkheid. Wij vinden heden
onder de ouderwijzers van ons Arrondis-
sement katholieken en demokraten en de
ouders hebben er vrede mee. Zij wenschen
alleen dat hun kind wel leere, goed on
derwezen worde en braaf opgroeie.
Wij zeggen met Klokke Roeland als de
vrije en officieele scholen op denzelfden
voet staan, zullen er geuzenscholen zijn
en katholieken. Er zal tusschen de ka
tholieken. of bewaarders, of demokraten
geen twist zijn. Beiden verlangen eene
iristelijke opvoediug voor hun kind.Daar
xs de schoolvrede.
Dit zij gezegd en geschreven, den leer
plicht daar gelaten, ov0r dit punt zullen
wij later nog handelen.
AAN
VADER DER WERKLIEDEN
Morgen Zondag 16 Mei, zal de Bond
der Anti-socialistische Vakvereenigingen
zfn jaarlykseh r est vieren tot herdenking
van den Pauselijken omzenebrief over den
toestand der arbeiders.
Des morgens om 8 uren zal een stoet
gevormd worden in de ruime zaal van
den Katholieken Werkmanskring, en
voorafgegaan van den Katholieken Trom-
pettersclub van Aalst, zich naar de Hoog
mis ter S-Martinuskerk begeven.Na.de
aiFf !ge, ,zal de stoel verschei-
w.lhF ve° ïr stad zich teruS w den
Katholieken Werkuianskring begeven.
Qeene bijzondere uilnoodigingen wor
den naar de Maatschappijen gestuurd
doch alle ware katholieken wurden vrien-
T2??!" feest 016111,111116 '"gun-
woordigheid te vereeren, om zoo doende
van op»tand en oproer.
T" 0okL w,orden alle katholieken
verzocht het nationaal vaan
del aan hun huis te laten wanne
ren, ten teeken van hulde aan Z.H.
J We'ke den Pracl,tigen Om
zendbrief uitgegeven heeft, om de ver
broedering der standen zoo gauw moge-
hjk te voltrekken. Dus allfn zindag MS
Mei naar den Katholieken Werkmans-
kring. Dat niemand ontbreke
Herinnert gij"u nog de ijselijke moord
m het bosch van Soleilmont
a kJerljaardo de moordenaar voor
de rechtband van Charleroi
Als ik te veel genever gedronken heb.
ben ik gelijk aan een wild beest Wee
dengene, die dan onder mijne handen
kon geschikt zijn om eenen man te doen ken*
nen.kan geen beter met de inborst van Boonen
overeenstemmen dan het begin der XVII»
eouw. Nooit was er een gunstiger oogenblik
gekomen, om de menechlievendhèid van eene
edele ziel op den toetssteen té zetten. Ook
deelde de prelaat al wat hij bezat den behoef
tigen zijne eigene kleederen, zijne boeken,
zijn huisraad, niets werd voor hen gespaard.
Meer dan eens gebeurde het dat het geld voor
veertiendaagsche almoesen bestemd, in eenige
uren verdween.
Op eenen somberen avond van de Novem-
bermaand was de Aartebisschop, van een
herderlijk bezoek teruggekeerd, het herte vol
vreugde en gerustheid, de borze ledig, gelijk
het geschiedt, wanneer men onder den weg
veel goeds heeft gedaan en vele almoesen uit
gereikt Het was reeds laat geworden bui
ten heerschte eene konde en natte lucht de
regen stortte hevig tegen de kleine ruiten van
het vertrek, waarin hij zich bevond. In zijnen
breeden purperen winter-tabbaard gewikkeld
en op den rug van zynen ouden lederen zetel
geleand, eindigde de goede prelaat een een-
ondig avondmaal in het gezelschap van
nen geheimschrijverbeide zaten bij een
breed vuur waarvan de vlammen den haard
verlichtten.
(WORDT VOORTGEZET).
