Donderdag 14 October 1897. 3 centiemen per nummer. 33^ Jaar 3201 Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst. GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM. VADERLAND, TAAL, VRIJHEID. Een liberaal Congres. Bravo, zeer wel gedaan. Zelfbewegende rijtuigen. Het Licht en de Planten. DE DENDERBODE. Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder lagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week oor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes oaanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving indigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont- angen zijn ten laste van den schuldenaar. Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31, n in alle Postkantoren des Land. Cuique auum. Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissen Cf 3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag in den voormiddag. Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele van dit blad. Aalat, 13 October 1897. De liberalen kunnen maar niet geloo- ven dat hunne partij haren tijd heeft ge had, en op geene heropbeuring harer krachten meer rekenen mag. Zij hopen nog altijd dat het volk tot hunne leerstel sels wederkomen, en hun den vroegeren invloed terugschenken zal. Daarom zijn zij gedurig op zoek naar middelen, waardoor het hun zou geluk ten, dien zoo vurig gewenschten omme keer te verhaasten. Tot hiertoe echter hebben hunne pogingen den gehoopten uitslag niet opgeleverd, wel integendeel. Hunne partij is immers achteruitgegaan, hel aantal harer aanhangers aanhoudend verminderd. Thans echter hebben zij weer iets nieuws gevonden, waardoor zij, naar hun oordeel, onfeilbaar van den ondergang aan gered worden. Zij hebben namelijk >esloten een algemeen liberaal werkers- congres te houden, en daarop de midde len te bespreken, die kunnen aangewend worden om de arbeiders terug onder het blauwe vaandel te lokken. Onder die middelen duiden zij, in het programma van het te houden congres, voornamelijk san: het inrichten van volksvoordrachten, het verspreiden van liberale vlugschrif ten, en eindelijk het stichten van een li beraal dagblad aan 2 centiemen. 't Moeten al Lcel kortzichtige en oner varen politiekers zijn, die, van het aan wenden zulker pogingen, eene heropwek king hunner denkwijze verwachten. Im mers aan voordrachten en vlugschriften heeft het bij onze tegenstrevers nooit ont broken, hetgeen niet belet heeft dat zij door een groot getal hunner aanhangers werden verloochend. Ten andere, we weten reeds vooruit wat or op de geuzeu- meetingen uitgekraamd en in de vlug schriften, evenals in het liberaal centen blad, zooal uiteengezet zal worden: eenige onbekookte aanvallen tegen de bisschop- pénregeering en eene rustelooze ver guizing en belastering van den godsdienst en zijne bedienaars. Meer dan ooit toch legt de geuzenpers er zich thans op toe, om op trouwelooze wijze de priesters, de Kerk en het geloof aan te randen en ha telijk te maken. De antiklerikale propa ganda schijnt hare eenige reden van be staan te zijn. Is het te veronderstellen dat zij, met het oog op de verspreiding hunner denk beelden onder de werkerskla3, voortaan van taktiek gaan veranderen Verre van daar. La Heuse, het doctrinaire dagblad van Luik, heeft schoon te bekennen en te bejammeren dat de dweepzuchtige, on verdraagzame en godloochende strekking der liberale politiek de oorzaak OF Eene geheime weldaad ontdekt. I. DE OUDE SCHOOT .MEESTER. Voorwaar, een nuttig wezen in de samen leving is de onderwijzer der jeugd, de schoolmeester. De twee edelste deelen van den mensch worden aan zijne zorgen toevertrouwd de geest, het hart den geest zal hjj door zijnen arbeid ontwikkelen en met kennissen verrij- het hart zal hij vormen, versieren en vatbaar maken voor schoone gevoelens. Geest en hart de eerste is de leidraad dien wij in onze daden volgen, het tweede is de drijfveer die ons voortjaagt naar hetgeen goed, verheven, edelmoedig is. Geest en hart.... het zijn de twee beste schatten die wij in ons dragen, en de verrijking, de uitbrei ding dier schatten, aan wien hebben wij ze te danken Grootendeels aan den onderwijzer die op onze jeugd waakte, aan den school meester. Jammer toch dat de samenleving voor dit zoo nattig, zoo noodzakelijk wezen veeltijds is van den ondergang der geuzenpartij, hare medekampers leggent des te meer iever aan den dag, om alle christelijke ge voelens in het hart des volks uit te dooven. En dat is ook geen wonder zij kennen immers geen ander thema dan het eeuwig durend refrein over de uitbuiting der Kerk, de heerschzucht der geestelijkheid, de begeerlijkheid der kloosters, enz. enz. Dat zelfde refrein gaan zij ongetwijfeld op de ontworpen meetingen en in de te verspreiden schriften aanheffen. Veron derstellen wij dat zij er in gelukken wat niet waarscbijnelijk is een zeker getal werklieden hunne godsdienstige overtuiging te ontrukken, wat zal er de liberale partij bij gewonnen hebben Niet het minste. Een arbeider zonder ge loof wordt noodzakelijk een misnoegde, een benijder der rijken en gelukkigen dezer aarde, en daar hij den eerbied voor het goddelijk gezag verloren heeft, blijft er niets over, waarop hij den eerbied voor het wereldlijk gezag en de bestaande maatschappelijke orde kan steunen. Zoo wordt hij natuurlijkerwijs en als zonder het te willen, een collectivist. Dit heeft overigens de ondervinding onloochenbaar en herhaaldelijk bewezon. De propaganda, die de liberalen dus voornemens zijn in te richten, zal hunner >artij weinig voordeel aanbrengen zij :an enkel de socialisten baten. Nu, 't is waar ook, dat de geuzenstrij- ders er sedert lang aan gewoon zijn, vooral op schoolterrein, nieuwe aanhan gers voor de roode partij aan te werven. Wij mogen dus aanucmen dat het hun niet al te erg bedroeftde socialisten zijn immers toch hunne vrienden en bondge- nooten {Gazet van Lier.) Nieuwe nijverheid in België. De gemeente Selzaete was dinsdag in feest voor de inhuldiging van eene Hollandsch Belgische aluminiumfabriek, waarvan de beheerraad onder het voorzittersehap slaat van MLéo Somzée. Men weet dat dit metaal, over eenige jaren zoo kostbaar als goud, nu zoo goed koop is geworden dat men het zonder vrees als het metaal der XX® eeuw mag beschouwen, daar het weldra het ijzer en het staal onttroonen zal. Reeds van nu af maakt men er de meest verscheidene en sierlijke fantaisie- voorwerpen van. Vingerhoeden en naal denkokers, stekskensdoozcn,pijpenkassen zijn geen zeldzaamheid meer, en tegen woordig bezigen de soldaten in de kazer nen zelfs lepelsen vorketten in alumi- 'um. Het aluminium kostte vroeger, dit is nu een jaar of negen geleden, 380 fr. den kilo en thans nog 30 fr. niets heeft dan ondankbaarheid De school meester werkt voor haar van den morgend tot den avond, leeft voor haar te midden van angst en kommer, verspilt voor haar tot de laatste zijner lichaamskrachten, arbeidt en zwoegt tot dat hij een versleten, een nutteloos werktuig is geworden,... en de samenleving stelt hem ter zijde, vergeet zijne diensten en bekommert zich niet eens meer om zijn lot, dat meermaals hem onder ellende en armoede doet gebukt gaan. (1) Zoo had meester Driessens in Brussel zijne iste jaren aan het onderwijs der jeugd be steed zijn vader en zijn grootvader waren hem op dien weg voorgegaan, waarschijnlijk ware het uitoefenen dierzelver bediening ook het levenslot geworden van Driessens zoon, indien de Voorzienigheid dezen niet vroegtij dig van de aarde had weggenomen. Veel ongeluk ontmoette Driessens op zijne loopbaan na het verlies van zijnen zoon volgde eene langdurige ziekte zijner beminde huisvrouw, die jaren en jaren lang op een bed van lijden uitgestrekt bleef liggen. Voor geringe burgers opent zulke ziekte de baan naar gebrek en lijden, en dit werd ook het geval voor meester Driessens, die al de op. (1) Men vergete niet dat hier ipraak is van de bij zondere schoolmeesters, die bestonden voor de wet vau 1842 en niet van de hedendaagsche goedbetaalde offl- cieele ambtenaars. N. D. R. Zondag 3 oct. had er een festival plaats in de Diestschestraat te Leuven. Verscheidene katholieke maatschap pijen, hunne bijtreding beloofd hebbende, waren er naartoe gegaan. Daar zij de roode vod, zinnebeeld van omwenteling en bloedvergieting, ook in den stoet bemerkten, hebben zij het in- richtingscomiteit verwittigd dat het hun onmogelijk was in den stoet te blijven en zijn er van door getrokken. Zij wilden hunne vlag, zinnebeeld van vaderlandsliefde, orde en vrede, niet be smeuren in eene aanraking met de om- wentelaars vod. Zij hebben getoond dat zij verkleefd zijn aan hun vaderland, en dat zij hunne grondbeginselen, waarover zij èer zijn, willen doen eerbiedigen. Eere en hulde aan hen I Er is deze week veel gesproken geweest van die manhaftige houding onzer koene vrienden cn overal hebben wij gehoord dat men eens was om hunnen moed te be wonderen en goed te keuren. Vele liberalen hebben openlijk hunne goedkeuring gegeven. Nogthans om te toonen dat zij volstrekt de belangen van de inwoners der Diest schestraat geen nadeel wilden doen onder staan, daarom zijn zij eenigen tijd later, niet alleenlijk in de hun aangeduide her bergen maar nog in anderen verteer gaan maken. De Demokraat is gelukkig deze gele genheid waar te nemen om den volgen den oproep te doen 1° Aan al de maatschappijen die niets gemeens hebben met de omwentelaars, zeet hij Neemt nooit deel aan feesten of betoo gingen waar de roode vod te zien is. Laat uwe dierbare vlag nooit besmeu ren door eene vod dio rood is van omwen- telingsbloed en die dorst heeft naar ander bloed I 2° Aan de inrichters van feesten en betoogingen zegt hij Noodigt nooit de omwentelaars, de bende van Cartouche uit 1 Laat de socialisten onder hen en in hun roovershol, bedekt ze met uwe ver achting 3° En aan iedereen die het hart op de goede plaats heeft, zegt hij Vooruit, voor God, Vaderland en u zei ven 1 P. S. Wij hebben vernomen dat M. de burgemeester de vlaggen der deelne mende maatschappijen begroet heeft maar dat hij zijnen hoed op het hoofd ge houden heeft, wanneer de roode vod is voorbij gegaan. Bravo, M.Lints, dat is ook wel gedaan. De Demokraat. brengsten zijner school naar den geneesheer moest dragen en daarenboven nog het verlies zijner vrouw doorstaan. Twee dochters, twee toonbeelden van deugd en eerbaarheid bleven hem over. Hij worstelde met moed tegen de indringende armoede geholpen door de kleine winsten die het naaiwerk zijner doch ters reeds opleverde, doofde hij eenige achter- stellige Bchulden uit, en wist alles zoo spaar zaam en zuinig te overleggen, dat hjj er geene nieuwe maakte. Doch niets bleef er over voor den ouden dag, die met snelle schreden naderde. Dit verontrustte meester Driessens op eene erge wijze, en bij poozen schilderden zich kommer en angst op zijn voorhoofd af. Zoodra Gudula, de oudste zijner dochters, dit bemerkte, hield zij hare naald stil en sprak hem toe Vader, gij droomt weder van armoede Ja, kind, dit schrikbeeld tergt mijnen geest. En zonder reden Denk toch eens dat gÜ twee dochters hebt, die in staat zjjn om dit zwarte spook van u te verwijderen. Gudula, ik voel maar al te zeer dat de levenskrachten in mij te niet gaan ik zal de school weldra moeten sluiten, kind, en waar vinden wij dan middelen om te bestaan Die zullen onze handen bezorgen, niet waar Alena De jongste dochter knikte bevestigend toe: De Revue Driitanique houdt zich be zig met de zelfbeweging (automobile) welke in Amerika meer en meer de peer den verdringt. Zeven jaren geleden werd in Amerika de eerste proefneming gedaan met de zelfbewegende rijtuigen, en vandaag reeds zijn de peerden te New-York en te Brook lyn voor de trams, vervangen. Verleden jaar waren er nog 22,000 trams, die ieder 12 koppels peerden ge bruikten dit vertegenwoordigt een totaal van 528,000 nutteloos geworden peerden. Vandaar dat de peerdenkweek in de Vereenigde-Staten kwijnt. In het Westen laten de kweekers deze dieren in volle veld, in vrijheid loopen, hetgeen aan den oogst groot nadeel doet. Het kwaad zal nog erger wordenna de peerden voor de trams, verdwijnen de vigilantpeerden. Sedert de maand april circuleeren de zelfbewegende vigilanten in de straten van New-York, en men vindt er ook te Londen. Natuurlijk kost dit vervoer minder dan met peerden. Het groote vraagpunt is, voldoende electriciteit te zullen hebben, alsmede het gebruik der electriciteit tot op de verre afstanden. Dit laatste moet nog gevonden worden. Als peerden en stoom verdwijnen, moet men toch tegen alle hinderpalen gewapend zijn I Daar waar de electriciteit nog ont breekt, vervangt men ze met petrool. Een rijtuig met petrool, verbruikt, voor eenen tocht van één uur, ongeveer twee liters petrool. Een Parijzer dokter, die in een automobiel rijdt, bestuurd door eenen mecanicien, vervangt op die manier twee koetsiers en drie peerden, en beweert eene besparing te doen van 40 p. c. In Amerika is het niet betamelijk, in de steden, dat een dokter zijn visieten doet in bicyclette, terwijl dit werktuig op den buiten aldaar niet practisch is hij verkiest de automobile. Reeds in de maand mei werden de zelf werkende rijtuigen uit Amerika inge voerd. Vóór net einde der maand zullen er verscheidene van die fiacres (men spreekt van vijf) te Parijs in werking zijn. Alles is gevonden behalve de tijd dien de accumulateurs duren. De Revue Brittanique ziet den tijd reeds aanbreken, dat men geeno peerden voor trams en fiacres meer zien zal Wij hebben goesting te zeggen niet te haas tig, vriend De peerden, zegt hij, zullen weldra zeldzamo pracht-artikels worden doch hij vergeet, dat het peerd nog altijd zijne plaats zal blijven beslaan op den buiten en in de steden. Hot is nu acht-en-veertig jaren geleden, vervolgde meester Driessens, dat uw groot vader deze wereld verlietik was toen juist twintig jaren oud, vol kracht, vol moed, en het verlangen om de school der Driessensen op de hoogte te brengen, die zij eertijds be reikte, leefde vuriglijk in mijne ziel. Want teu tijde van Maria-Theresia, kinderen, was de school van grootvader Driessens in de Hoogstraat, de bijzonderste en meest bezochte van Brussel. De oorlogsrampen en omwente lingen dio het einde der voorgaande eeuw, en het begin der deze kenmerkten, troffen mijnen vader, gelijk eiken burger, in zijnen geldelij- ken toestand. Als immers de vorsten om roem kampen, verliezen de burgers hun brood. Toen het vrede werd moest hij de Hoog straat verlaten en zich in de Capucienenstraat komen vestigen omdat men hier goedkooper kan wonen. Het was de droom van geheel mijn leven de school van Driessens weder in haren vorigen luister te kannen plaatsen en opnieuw naar de Hoogstraat over te brengen. Rampen en tegenspoed van allen aard hebben zich daartegen verzet ik ben acht-en-zestig jaar oud geworden mijne borst heeft onein dig veel geleden in het uitoefenen mijner bediening weldra zal ik die moeten laten varen, en dan laat ik u de armoede, kinderen, armoede van welke ik in mijnen ouden dag nog mijn aandeel met u zal dragen. Welke zijn de zonnestralen die het meest invloed hebben op de ontwikkeling van het plantenleven, op den groei, den bloei, de bevruchting en de kieming Welke helpers verwekken de zoo ver scheidene kleuren der planten, bloemen, vruchten, der wezens in het algemeen. Welk is de rol van het zonnelicht in de natuur Camille Flammarion heeft zich op dit problema toegelegd en heeft, met het doel het op te lossen, in zijn observatorium van Juvisy zeer leerzame proefnemingen gedaan. Hij heeft er verslag over gedaan in de Société Astronomique de France. Hy richtte vier proefserren in, de eene met witte ruiten, de andere met roode, blauwe en groene ruiten, en hij zaaide er planten. Ziehier wat hij tweemaal bemerkte - Kruidjes roer mij niet a hebben als ingeslapen geleefd in de blauwe serre zij groeiden tot 100 millimeters in de witte serre, tot 152 in de groene en bereikten 423 millimeters in de roode. Zelfde uitslagen voor de geraniums, de pensebloem en de aardbeziënstruiken. In de blauwe kleur wordt men niet oud,maar men leeft bijna niet de roode stralen der zon, bij uitsluiting der andere ont vangen, wakkeren den groei aan. Do anduvie, in plaats van eene lage salaad te blijven, schiet in de roode serre stoutweg op, frisch en lang, tot lm50, slaapt in de blauwe serre en bereikt eene hoogte van 60 centimeters in de witte. Wie weet zullen wij na den verhaasten fruit- en druifkweek, niet eerstdaags den verhaasten salaadkweek hebben De opzoekingen welke wij samenvaten, doen ook de mogelijkheid voorzien de kleuren der bloemen te veranderen het lilakleur is reeds overwonnen. Op eene zelfde plant verkrijgt men in de gekleurde broeikassen bloemen, gaande van het wit tot donker rood. De werking der gekleurde glazen schiint van grooten invloed op de geuren. In ae roode serre doordringt do geur der aardbeziën doel den luchtkring jop eene zelfde plant van Crassula hebben do bloemen in de open lucht in de zon ont loken, weinig geur, terwijl de bloemen onder gekleurde klokken geplaatst eenen aangenamen geur afgeven dezen van den banaan herinnerende geplukt on in vazen bewaard, behouden ze den geur en herkrijgen terzelfderlijd (een deel van hunne roode kleur. Wie weet welken vooruitgang de opzoekingendoor den heer Camille Flammarion ondernomen, voor eene van do aangenaamste nijver heden zullen medebrengen. Ofschoon dio woorden reeds verschillige keeren uit den mond des grijsaards gekomen waren, klonken zij nu met zooveel indruk in Gudula's ziel, dat zij uiterste pogingen moest aanwenden om de tranen te wederhooden die zich in hare oogen verdrongen. Zij bezag hare zuster en riep haar al schertsend toe Alena, wat zegt gij van 't kompliment dat vader ons zoo maar rechtstreeks toe stuurt Wij zijn twee lediggangsters, ver staat gij het niet wakker genoeg om onzen eigen kost te winnen, en nog een paartje voor vader Alena glimlachte om die scherts, doch in wendig treurde zij gelijk hare zuster. Vader, ging deze voort, mag ik mijnen ouden raad nog eens vernieuwen Het is waarlijk do te groote huishuur dis ons ten onderen helpt.... Bij die woorden rees de gestalte van mees ter Driessens uit den leunstoel omhoog. Hij was een lange, magere man, met ingevallen mond, uitgeholde kaken en gerimpeld voor hoofd eene glinsterende kroon van witte haren die tot op zijne schouderen nederdaal den, omringde zijnen kaal geworden schedel, en achter twee groote brilglazen in blinkende koperen ringen ingezet, vonkelden 2 blauws oogen, die op dit oogenblik eene diepe ver ontwaardiging uitdrukten. (WORDT VOORTGEZET).

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Denderbode | 1897 | | pagina 1