m
Zondag 24 October 1897. 5 centiemen per nummer. .IS916 Jaar 3204.
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement Aalst.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
Socialistische
waarheid.
Onloochenbare
feiten
De Boerenkrijg.
DE DENDERBODË.
Per drukregel. Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00Vonnissen cv
3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
II eer en notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal Ier week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuique iuum.
Aalst, 23 October 1897.
Vooruil is ran lijne eerste kolossale
dwaasheid niet geborsten, want anders
had de jongen maar een dag geleefd. In
xijn nummer van 94e October schrijft hy
het volgende
- Vooruil werkt met al zijne krachten
aan de oplossing der brandende maat
schappelijke vraag.
Een perelwant dit blad is op niet
anders uit dan om lezers en partijgangers
bij te winnen gelijk door wellce middelen,
door het vleien der lage driften van het
volk nog het meest. Pol de Witte geeft
ons daarvan typieke voorbeelden.
Wat volgt is echter nog kolossaler
- Vooruil wil de bloedige botsingen
tusschen kapitaal en arbeid verzachten,
voorkomen, door de invoering van nood
zakelijke en rechtveerdige hervormin
gen.
Na sulke schoone dingen uitgekraamd
te hebben richt Vooruit zich tot de bur
gers en roept hun toe Leest Vooruit,
steunt en belpt het blad der werklieden
partij die eon zoo schoone rol speelt
in de samenleving en gy zult mogen
denken dat gij het uwe hebt bijgedragen
tot de oplossing van het sociaal vraag
stuk.
Is dat nu niet kolossaal en moet men
de menschen, lijk overigens de opstellers
van Vooruit, niet als afstammelingen van
apen aanzien om hen zoo iots te durven
opdissohen.
Vooruit die eene schoone rol speelt in
de Samenleving Vooruit die do bloedige
botsingen tusschen kapitaal en arbeid wil
verzachten en voorkomen 1 Zie dat is te
kras dat gaat over zijn hout.
Wat laffe bedrieger is Vooruit nu toch
geworden om zoo een ellendig masker te
willen aantrekken
Wie hoopt hij dan toch te bedriegen
Vooruit meet gansch zyn verleden ver
geten hebben om zoo een kolossale leugen
te durven uitkramen.
Is het diezelfde Vooruit niet welke in
April 1893 schreef
In 1789 maakten de burgers min be
slag. Zii wierpen koning, edelen en pries
ters in t kot.
Zij deden op het schavot onder de
byl van den beul het hoofd vallen van
Lodewijk Capet (Lodewiik XVI) en van
Maria Antoinette en al degenen welke
niet toejuichten ondergingen hetzelfde
lot.
Op 31 Maart 1892
Zal onze totale vrijmaking op revo-
lutionnaire wijze geschieden Dat is niet
alleen mogelijk maar waarschijnlijk en
zeker.
Op Donderdag 24 Maart 1892
Het woord revolutionnairen schrikt
ons niet af. Wij hebben de revolutie altyd
beschouwd als een recht der verdrukten.
De revolutie, de geweldige oplossing is
onvermijdelijk.
Op 12 Februari 1892
Maar talrijker en woedender wordt
het leger dat heden of morgen weêrwraak
zal uitoefenen op eeno rotte vervallene
klasse van parasieten.
Op 18 Maart 1892
Wij begroeten de Commune wier
martelaarsbloed den socialistischen bo
dem gedrenkt heeft.
Ter gelegenheid der misdaad van Palaz:
Een burger vrijdenker heeft het mid
del gevonden om de eigendommen te ver
nietigen by middel van een werktuig dat
men op het dak werpt, door de vensters,
in de kelders. Het tuig komt in brand
door den val zonder gerucht te maken en
onmiddelyk volgt een brand.
Leve de uitvinder I
In Februari 1896
Het woord anarchie heeft van ons
geen afkeer. Integendeel de schrik dien
het anarchism aan de burgorklasse inboe
zemt maakt dat het ons toelacht en dat
wij maar met spijt dit woord zouden laten
varen.
Hond dien tyd schreef immer dezelfde
Vooruit.
Wij willen sparen, en wij zullen
sparen 1
Maar niet lang, een jaar, twee jaar,
drij jaar, vier jaar, vyf jaar, wie woet
Wij zullen eene pint te min drinken,
wij zullen niet meer rooken, geen konijn
meer leggen in de braadpan.
iDie eens zullen wij naar de spaarkas
dragen, wij zullen ze aan betere handen
toevertrouwen.
Met die eens zullen wij op het gepast
oogenblik een gerief koopen noodig om...
Genoeg.
Laat ons sparen
Wij zullen de uittreksels niet vermeer
deren wij zullen er niet bijvoegen dat
Vooruit zich verheugt wanueer een onge
luk aan burgers voorvalt, wij zullen niet
zeggen dat hij de moorden der massa,
lijk bij voorbeeld te Parijs tijdens de Com
mune, goedkeurt en toejuicht.
En daarna zal Vooruit beweren dat hij
de bloedige botsingen tusschen kapitaal
en arbeid voorkomen wil 1
Heeft Vooruit gedurende gansch den
loop van zijn bestaan iets anders verricht
dan de werklieden opgehitst tegen de
werkgevers, tegen de burgerij
En nu dryft hij de onbeschaamdheid
zoo ver zijn blad te durven aanbevelen
aan hen die hy weleer uitschold als para
sieten
Dat is waarlijk een comble 1
Een hervorming die alle botsing tus
schen kapitaal en arbeid voorkomen zou,
is wel de deelneming in de winsten. Maar,
eenvoudige, Vooruit is daartegen. De
werklieden, zegt hij, zouden alsdan ver
geten van bijzondere eigendommen ge
meen goed te willen maken
Vooruit zal nooit eene vredelievende
rol spelen hij leeft bij twist en twee
dracht, bij uitbating der lage driften van
de menigte.
Ophitsen, wanorde stichten, daar waar
vrede heerschen moet, dat is de rol van
Vooruit geweest en daarom zullen alle
weldenkende burgers dit vuil blad uit
hun huis houden en zijnen verpestenden
invloed trachten te verminderen of te
vernietigen. A. V. D. SK.
De boom valt langs den kant waarnaar
hij overhelt. Dat spreekwoord vindt eene
treffende toepassing bij ons hedendaagsch
liberalism aat gedurig min en meer
met den socialistischen stroom meêge-
trokken wordt. Dendergalm die sedert
weken en weken zoo stom als een kerpel
is geworden, tracht niet eens meer dit
Êunt te loochenen of in twijfel te trekken,
lij ligt verpletterd en sprakeloos onder
de macht en de menigte onzer bewijsvoer
ringen.
Vandaag is het de beurt der radikale
Réforme om het bare bij te brengen wat
het feit van de overlooping der geuzerij
nog meer grond en stevigheid bijzet. Dit
blad schrijft
Men begint zich met de toekomende
wetgevende kiezingen ernstig bezig te
houden .Te (Borchworm) beweert men dat
de liberale en socialistische kandidaten
op eene lijst zullen komen. Te Verviers
evenzoo. Te Thuin zullen socialist Berlot
en de bewaarder Warocqué op dezelfde
lijst staan.
Men ziet het, het woord der geuscke
Opinion van Antwerpen wordt in al de
kiesdistrikten van 't land bewerkstelligd.
Maar in plaats dat het de socialisten zijn
welke bij het liberale leger worden inge
lijfd, zijn het onze felle geuzen die zich
aan den rooden wagen spannen.
Tot wat de godsdiensthaat die mannen
toch bekwaam maakt. De geuzerij gaat
nu meêhuilen met de socialisten tegen
ons geloof, tegen den eigendom, tegen de
familie, tegen de weerdigheid van vrouw
en kind.
Tot daar moesten zij komen uit kracht
der logica, volgens hunne princiepen.
Eene vraag echter mag men zich stellen
Wat zullen vredelievende burgers die
geen ernstige grief tegen ons katholiek
bestuur kunnen doen gelden, daarvan
wel zeggen Zullen zij die rust, vrede en
voorspoed minnen wel met petroleuzeu
gaan meêhuilen tegen al wat hun geluk
en dat hunner medeburgers uitmaakt
Dat vraagt de Réforme zich niet af.
Wat zij vreest is dat de socialisten, de
oude pruiken niet zullen dulden lijk de
roode groep van Quaregnon reeds heeft
bewezen. Dit troepje heeft besloten met
de doctrinairen geen verbond te sluiten.
Van zijnen kant zal onze armtierige
Bendergdlm het zijne bijbrengen om het
verbond te doen gelukken. Wij hebben
reeds gezien dat hij voor de rooden in het
harnas is gesprongen en den degen gegespt
tijden» de herkiezing te Borchworm, waar
het katholieke leger zijne vijanden ver
sloeg en de benden der godsdiensthaters
uiteen en op de vlucht dreef. Voor hem
ligt niet zoo zeer aan 't herte dan het
katholiek gouvernement van kant te hel
pen hij denkt niet eens ten prijze van
welke rampen voor ons dierbaar vader
land dit gebeuren zou, daar het bewind
alsdan in de handen der socialisten zou
overgaan.
En God weet wat er ons alsdan te
wachten staat
Bij alle godsdiensthaters zal onze
armtierige Dendergalm steun vinden
ook wordt hij deftig terzij gesproogen en
geholpen door het Gentscbe geuzenorgaan
- La Flandre libérale dat in den be
ginne zoo fier het vaandel der godver-
loochening in de hoogte hief en nu nog
alle gelegenheden waarneemt om die
dwaasheid uit te kraaiën.
- Wat iedereen bekommert, schrijft
zij, is het omverwerpen van het katholiek
ministerie overal is men met de beste
inzichten bezield om in 't gemeen een
werk op te tillen dat, men weet, van alge
meen belang is. De partijen hebben
begrepen dat over maatschappelijke
grondbeginselen geen twisten zonder einde
en gansch vruchteloos meer moesten
voortduren maar dat vóór de gevaren
waaraan de ikzucht en de achteloosheid
der meerderheid ons blootstellen, de
plicht zich opdrong de hand te reiken
aan al degenen welke oprecht de verede
ling van het vaderland betrachten.
Dat de socialisten de verheffing van
het vaderland betrachten zie dat is iets
nieuws, dat kunnen onze ooren niet ge-
looven.
De katholieken zijn een gevaar en de
socialisten zijn er geen, durft de Flandre
beweren. De gedachten der roode
Vooruiters over familie, over huwelijk,
over opvoeding der kinderen, ovor eigen
dom zie dat zijn allemaal voor de Gent
scbe geuzen byzantijnsche twisteu.
Is het dwaai genoeg
Wij laten hier twee uittreksels volgen
van geuzen welke die kolossale, eifelto-
renachtige ezelarij vergruizen. Zij zijn
zooveel te meer weerd dat zij vau vijan
den komen en God weet hoeveel moeite
die kostelijke bekentenissen hebben ge
kost vooraleer zij er uitgeraakt zijn
Het liberale Journal de Mons de par
lementaire werkzaamheden der laatste
jaren besprekende zegde
Wat al werken, wat al hervormingen
in vier jaren 1 De katholieken hebben
België op den eersten rang gesteld der
volkeren, die vast beraden het maat
schappelijk vraagstuk hebben aangevat
en begonnen hebben het op te lossen.
Zekere hervormingen, bij ons inge
voerd zijn bijna als volmaakte toonbeel
den aangenomen geweest door vertegen
woordigers der groote westelijke mogend-
hoden.
Van zijnen kant zegde M. Feron, een
geus, op 28 Meert 1893.
- Ik breng hulde aan de katholieke
party omdat zij de wet op de werkmans
woningen gemaakt heeft, omdat zij de
nijverheids- en werkraden beeft ingesteld,
omdat zij het algemeen stemrecht heeft
ingevoerd voor die raden. Zij heeft nog
een wetsvoorstel ncèrgelegd op het loon-
verdrag. Dat is een titel van eer. De
bekroning van het werk zal het aange
kondigd ontwerp op de beroepssyndikaten
zyn. a
De meerderheid doet dus haren plicht
maar de geuzerij is zoo zeer verblind dat
zij liever als vrede en voorspoed onder
een katholiek bestuur, wanorde, oproer,
onzekerheid onder een socialisten bewind
heeft.
Arme party I hoe diep is zij gevallen.
Uit dien dieperik zal zij nooit meer
opstaan en tot vreugde der vredelievende
burgers zal zy versmacht blijven onder de
vlaag van genegenheid voor 't socialism.
De heer Beemaert. Do Journal
de Bruxelles meldt dat de heer Beer-
naert, toegevende op het aandringen zij
ner vrienden, toegestemd heeft voorzitter
der Kamer te blijven, gedurende den
tegenwoordigen zittijd.
(MOORSEL.)
In ons nummer van 7 October 11. na
men wij den oproep over van het inrich
tend Comiteit der Boerenkrijgsfeesten,
die zullen gevierd worden het toekomend
jaar. De Denderbode voegde daarbij
- P. S. Zal er te Aalst geen plaatse
lijk Comiteit optreden om alhier de her
denking van den Boerenkrijg te leiden.
In het laatste nummer van Het Land
van Aelst lezen wij nu En Moorsel,
met den ouden toren die zoo machtig
tusschen het groene loover de lucht in
trekt, te Moorsel, 1897 is't jaar der
eeuwfeest, voor de kloeke helden van
1797, in het drama van dokter Caudron
verheerlijkt en die d'eerste van al op
sprongen voor de vrijheid van Kerk en
Staat. Dat 1897 niet voorbijga zonder
een plechtig herdenken der roemrijke
Moorselaars uit den Boerenkrijg 1
In de hoop dat M. Caudron zyn zooveel
bestoeft drama zal spoedig durven uit-
i, nemen wij als mengelwerk een be-
w yke episode uit den Boerenkrijk
over, op dewelke wij de aandacht inroe
pen van onze lezers, zelfs van deze die
niet gewoon zijn eon feuilleton te lezen.
Baron Jan-Jozef de Meer van
Moorsel.
Ze stut hom aristocratique qui ait para
tur U tkamp ie batailU a cette epoque.
(Aug. Obts. La geurrt des pogsans).
Alhoewel men hetzelfde, ja bondiger
kan aantreffen in alle geschiedenisboe-
keu, ontleenen wij niettemin eene blad
zijde aan het oud werk (1807)De
Roomsch-Catholieke Religie in Brabant,
door G. SmetFriester, eertijds geasso-
cieert met den heer Ghesquière, in het op
stellen der Acta Sanctorum Belgii. Im
mers de geleerde Pater Jesuit heeft eene
rol te vervullen in het drama dat ons te
verhalen blijft
De Franschen kwamen binnen Brus
sel den 9 Julius 1794. Den 30 8eptember
1795, declareerde de nationale conven
tie, dat de veroverde provinciën in Neder
land en het land van Luis vereenigd wa
ren met de Fransche republiek. En het
volgende jaer moesten hier, eïen als op
andere plaetsen, de kroonon en scepters
in de kerken weggenomen worden, als
ook weggenomen de kruisen op kerken
en torens, immors alle uitwendige tee-
kens van godsdienstigheid. De onderhou
ding van den decadi, de catechismus der
rechten van deu mensch, de tempels der
rede, menigvuldige andere listen aenge-
leid om in de herten der Nederlanders
de Religie te verdooven, waren de groote
bekommernissen van de bestierders der
republiek.
Den 4 Augustus 1796, decreteerde
de raed van de vyf honderd de confiscatie
der goederen van den clergé in Neder
land. Den 18 September, is officielyk van
Parys toegekomen het decreet tot vernie
tiging der abdyen en kloosters in de negen
vereenigde departementen van Neder
land. Ter uitvoering van dat decreet zyn
tot Brussel uit hnnue kloosters verdreven
de volgende religieusen manspersonen
den 31 October de Minderbroeders-Recol-
letten; den 3 November hebben de Mini-
men hun religieus habyt moeten afleggen;
den 4 November zyn de Ongeschoende
Carmelieteu uit hun klooster verdreven;
den 8 November de Capucionen; den 12
de Predikheeren; deu 29 de Alexianen of
Cellebroeders, welker plicht was, de zie
ken en krankzinnigen bij te staen, de
dooden te begraven, enz., enz.
Aldus werd het vernielingswerk van
dag tot dag voortgezet, ^totdat het laatste
klooster vau den Belgischen bodem was
weggevaagd.
Op 11 November 1796 vielen de Fran
schen in de zeven eeuwen-oude en roem
rijke abdij van Affiigem. In die storm
achtige tijden was het getal dor monniken
merkelijk verminderd thans werden de
zeventien overblijvonden uitgedroveu, om
links en rechts vau armoede ,en verdriet
te gaan verkwijnen. De priorij of proostdij
was onbetwistelijk rijk, alhoewel 't groot
ste deel van hare inkomsten verviel op
den aartsbisschop van Mechelen, van
rechtswege prelaat en abt van het slicht.
Niettemin was het klooster de voorzienig
heid gebleven, niet alleen van de ge
buurte, maar van de drij omliggende dor-
pcu, alwaar onverdiende armoede niet
bestond, terwyl de blinde en de kreupele
hunnen nooddruft vonden aan de Forta
Frima of aan de Koningspoort der abdij.
Voorwaar der monniken weldadigheid be
paalde zich niet bij hulpen troo»taan
zieken, bij aalmoescn aan den schamelen
arme, bij sprokkelhout voor den haard,
bij boschgras voor de geit on eikels voor
het varkeu van den behoeftige; de wel
hebbende boer was hun pachter hy be
bouwde 't kloostergoed bijna kosteloos,
van vader tot zoons en mocht het be
schouwen als het eigendom van zijn voor-
en nageslacht. Wat waren de tijden nu
veranderd 1 In de plaats van vreedzame
en weldoende kloosterlingen, huisden
daar woelige, losbandige, plunderende
soldaten, het schuim der nieuwerwetsche
samenleving. Is het wonder, de wraak
lust kon niet langer verkropt blijven
een boerenkrijg ontstond I
De kloeke Vendeeërs vonden aanlei-
ders en voorvechters bij den ouden adel,
als d&ar zijn Jacquelain, de Lescure,
Georges Cadoudal, enz. ten onzentwas
het geheel anders gesteld, het waren
moedige doch eenvoudige Cathelineau's,
en Theodoob Sevens heeft met recht ge
schreven: - Geen man van aanzien streed
in de gelederen der Patriotten.
Nogtans wij weten er één wij hebben,
om zoo te zeggen, hem levend gekend,
zevontig jaren na zijne dood, en wij aar
zelen geenszins talrijke regelen tc wijden
aan zijne geheiligde gedachtenis. (1)
Het prachtig kasteel van Moorsel, op
een half uurken afstaud van Affiigem,
was, bij koopprijs (1698), in bezit der fa
milie Van Coxcyen, van Coxieof de Coxie,
afstammende van den beroemden Mechel-
schen schilder diens naams, Albrecht de
Coxie, baron van Moorsel, heer vaü Bous-
val, Laloux, Waalbcm, enz., president
van den Grooteu Raad van Mechelen,
stierf in 1709, nalatende drij dochters,
waarvan de tweede Anna-Maria. trouwde
met den Besan$onschcn graaf de la Tour
St-Quentin. Deze won insgelijks drij
dochter», wiens tweede, Albertiua de la
Tour, iu huwelijk giüg met Frederik-
Victor de Meer, heer van Daalhembroeck,
bij Roerraonde, zoon van den heer van
Osen. Uitdien echt sproten talrijke kin
deren, waaronder wij er drij zullen noe
men Antoon-Jozef, veldmaarschalk te
Madrid Wilhelmina, zusier Thc-resiane
ofKarmelitersse; Jan-Jozef-Victor-Ghis-
leen, baron de Meer, te Moorsel geboren
deu 13 Mei 1740, de ongelukkige held
vau ons sliptelijk historisch verhaal. Bij
zijue meerderjarigheid kwam Jan Josef
de Meer iu bezit dor heerlijkheid en ba-
ronnij van Moorsel. Men zegt dat zijne
familie hem tot don geestelijken staat
bestemd had, doch bij nam dienst in het
Oostenrijksch regiment van Los Bios,
dat hij verliet bij de losbarsting der Bra-
bantsche omwenteling en werd kapitein
in het leger der Staten. Hier wist hij,
onder bevel van generaal Van der
Meersch, door zijn mannenmoed to schit
teren, byzonder in de schermutseling van
Nassogne, in Luxemburg, den 1 Januari
1790, alwaar onze bedroefde Patriotten
zoo onbarmhartig de hielen lieten zien en
het hazenpad kozen. De opstand der
Patriotten was baast gedempt, en de
Meer weigerde van opnieuw Oostenrijk
te dienen. Hij was ondertusscben, uit
liefde, zegt men, in den echt getreden te
Leuven, den 27 Februari 1770, met eene
om hare schoonheid gekende jonkvrouw,
Anna-Maria de Bruynée, die hem eene
eenige dochter schouk, het evenbeeld van
hare moeder. Onze held waut hij was
er een verkoos nu het rustig familie
leven, te midden van zijne uitgestrekte
eigemdommeu eu zijne dankbare land
lieden.
Het heerlijk kasteel van Moorsel, in
het jaar 1520 gebouwd, later rijkelijk
hersteld ua geuzeuverwoesting, was te
dien tijde niet alleen bewoond door baron
Jan-Jozef de Meer, zijne gade en hun
dochterken, Petronella-Maria-Fraucisca,
geboren te Asscbe den 5 Maart 1773,
maar ook door zijne zuster Wilhelmina
baronues de Meer, alsmede door een ge
leorden, later vermaarden Jesuit, Cor
nells Smet.
Cornelis Smet, te Moorsel geboren in
1742, en bijgevolg van dezelfde jaren als
baron Jan-Jozef, was na de afschaffing
des Gezelschaps Jesu, iu 1773, in zijn
geboorte-dorp gaan aankloppen, en gast
vrij onthaald, eerst in de pastorij, later
op het kasteel. Hier las hij dagelijks de
(1) Baron Antoon do Meer, de» veldmaar
schalk'» zoon, te Madrid geboren, eerst luite
nant bij de dragonders van Napoléon, beur
teling» lid van het Nationaal Congres en
Volksvertegenwoordiger voor Aalst, overleed
op het kasteel van Moorsel, in 1878, op zijne
Bojaren. Van uiterlijk beantwoordde hij vol
komen aan het afbeeldsel of signalement van
zijn oom, dat wij verder mededeelen.
mis in de kapel, stichtte de bewoners
door zijne godsvrucht en zijne vaderlijke
lessen, cn werd de geestelijke bestuurder
van jonkvrouw Wilhelmina de Meer, die
alsdan bet inzicht te kennen gaf haar
leven toe to wijden aan den godsdienst en
de betrachting der christelijke volmaakt
heid op hare 25 jaren, in 1776, trad zij
in het klooster der Theresianen of Onge
schoeide Karmelitersen, in Aalst. Zuster
Theresia de Jesu werd, met hare kloos
terzusters, uit haar gesticht gejaagd, hij
decreet van Keizer Josef H, iu 1783,
vond eene schuilplaats bij Madame Louise
de France, toen priorin te Saint-Deuis,
iu het bisdom vau Parijs, eu keerde uit
de balliugschap terug, iu 1790, om ooa
nieuw opgebouwd klooster, iu Brussel,
uiet ver vau do kerk van den Zavel, te
gaan bewonen, alwaar zij dan ook in
vrede mocht sterveo. Het was Pater Cor
nelis Smet die, met den proviq^iaal der
Ongeschoeide Karmelieten, P. Petrus
d'Alcantara, de vrome dochters giag af
halen te Parijs eu inleidde te Brussel.
Pater C. Smet, die geweigerd had mede
te werken aan het Opus Bollandiamum,
spaudo integeudeel samen mot Pater
Josef Ghesquière, S. J., en Isfried Tbys,
kanunnik der orde van Premoustreit. Zij
werkten opvolgenlijk iu de abdijen van
Cauwenberg en Tongerloo, ter bearbei
ding der Acta Sanctorum Belgii selecta.
Zij beleefden schrikkelijke tijden. (1) Ge
durende den twecdcu inval der Franschen
iu België verstak zich Pater Smet, te
Brussel, zooals hij ook deed in 1797,
wanneer men den eed van haat aan het
koninkdom afeisebte, bedienende de#
nachts de heilige sacramenten in de stad
en den omtrek. Hij aanvaardde nimmer
eene bezoldigde bediening, zelfs niet na
de bevrediging, bleef eenvoudig misse-
lezer, biechtvader en predikaat ia de
Kapelle kerk, eu stierf daar omtrent, deu
11 Februari 1812, iu deu ouderdom vau
zeventig jaren.
Thans keeren wij op onze stappen terug,
naar baron Jan-Josei de Meer, zijude al
reeds ingelicht over zijne oabestuauden
eu vrienden. Hij mocht uiet, gelijk zij, iu
stille ruste sterven, maar op zijn akelig
stervensuur zal eeu priester, Pator Cor
nelis Smet, hem deu weg naar deu hemel
wijzeu, alwaar de rouwgobeden vau zijuo
godgewijde zuster hem zullen begeleiden.
(Vervolg eondag aanst).
(1) De geleerde Jesuit, Josef de Ghesquière
van Kaemdonck, te Kortrijk geboren den 27
Februari 1731, stierf armoedig in balling
schap, te Essen, aan den Khijn, in 1807.
Isfridus Thijs, van Brecht, pastoor van Wij-
neghem, overleed te Antwerpen in 1824.
Een afgevallen priester. Wat
voorzien werd, is gebeurd de Fransche
geestelijke Cbarbonnel, een apostel der
zoogezegde neo-democratie, de priester
welke niet alleen in Frankrijk,maar zelfs
iu België en Nederland, bet volk ophitste
tegen alle geestelijke en wereldlijk gezag;
welke met liberalen en socialisten één
zeel trok als 't er op aankwam de katho
lieke partij en hare werken aan te vallen;
welke zich met welgevallen liet toejui
chen en ophemelen door de vijanden van
den katholieken Godsdienst, do zoo be
ruchte abbé Charbonnel heeft kort en
goed de kap over de haag geworpen en
zich buiten de gemeenschap der H. Kerk
gesteld.
Do man heeft een nieuwen godsdienst,
een nieuw... Christendom uitgevonden
eeu Christendom dat desnoods iedereen,
zelfs een volkomen ongeloovige, zou kun
nen aanvoerden, want het houdt geen
dogma's voor, geen geloofspunten. Die
nieuwlichterij heeft hij uiteengezet in
een boek, dat komt te verschijnen eu als
titel draagt La volonté de vivre. Dit
boek besluit met een gebed tot den
onbekenden God.
Geve de Hemel schrijft oen katho
liek buitenlandsch blad dat de afge
dwaalde man nog niet dieper zinke en
niet uit de hersenschimmen van eenen
Tolstoi in de platzinnelijkhedenvan eenen
Loyson vervallea
Een vrome wensch maar... 't is te
vreezen dat Charbonnel de helling heel en
gansch zal afglijden, en eiudigen zal zoo
als de meeste afvallige priesters eindigen,
die tc laf waren stryd te leveren tegen
den duivel des boogmoeds en der eer
zucht.
La Chroniquc schreef over tijd Wij
moeten eenen Lulher hebben en wellicht
zullen de liberalen er in Charbonnel
eenen ontmoeten.
