Donderdag 30 Maart 1899.
3 centiemen per nummer.
548le Jaar 3352
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Belgische
communards.
GELUKKIG SCHOT.
CHARBONXEL.
RAZERNIJ.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Cuique raum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnisse cf
3# bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde lar.den zich te wenden ten Buretle
van dit blad.
Aalst, 29 Maart 1899.
Zaterdag 18 Maart vierden de Belgische
socialistenvolgens jaarlijkscke gewoonte,
de verjaring der Parijsche commune.
Het was volop feest in de socialistische
lokalen.
In de roode dagbladen verschenen ron
kende artikels tot verheerlijking der
broeders en zusters, de afschuwelijke
brandstichters en petroleuzeu van akelige
Dagedacbtouis, die Parijs ten vure en ten
bloede brachten.
De roode kopstukken die alsdan in
Frankrijk meester speelden, beweerden
aan 't volk de vrijheid te brengen, maar
't was inderdaad om zich rijk te stelen, in
orgiën als dieren te leven en hunnen haat
tegen God, Kerk en Staat bot te vieren.
't Is het Journal de Charleroi het
orgaan van gezel Vandervelde, hoofd
leider der Belgische socialisten dat vooral
de kroon spande
Maandag 20 Maart deelde dat blad een
artikel meê getiteld Het godsdienstig
programma der commune 't welk ons
t volgende zegt
Het was 2 April 1871 dat de Com-
mune het volgende dekreet uitvaar-
digde
s De Commune van Parijs besluit
Art. 1. De Kerk is gescheiden van
den Staat.
Art. 2. De begrooting der eero-
diensten is afgeschaft.
Ai t. 3 De goederen gezegd van
a doode hand b toebehoorende aan de
kloosterorden, roerende en onroerende,
worden nationale eigendommen ver-
klaard.
Art. 4. Een onderzoek zal onrnid-
delijk over die goederen worden inge-
steld, om er den aard van vast te stel-
len en ze ter beschikking der natie te
stellen.
Nauwelijks was dat besluit uitgcveer-
digd of de communards wildon onmidde-
lijk het onderwijs, de liefdadigheid en be
grafenissen verwereldlijken. Volgens het
Journal de Charleroi b gingen zij te
werk als volgt
Zij namen vooreerst maatregels om
het onderwijs volkomen te verwereld-
b lijken en de Broeders en Zusters
- uit de openbare scholen te ver-
bannen.
b Reeds was men,in meest al de arron-
EEN
7" VERVOLG.
Het door ontbering afgemat lichaam van
Theodoor werd door den ouden, krachtigen
wijn verkwikt en verlevendigd. Zijne stem
«oo even nog zwak en sidderend was nu
krachtiger en vaster. Een onfeilbaar gevoel
zeide hem, dat hij weldra weêr herstold zou
zijn, indien hij gedurende eenige dagon zoo'n
een versterking kon hebben.
IntuBSchen had de oude soldaat eenige
afgesneden pijntakken aan het vuur gedroogd
en een rustleger voor Theodoor en Julius
bereid. Met dankbaren blik vielen beiden
daarop neder, en nu vertelde Julius onge
vraagd, hoe hij eten en wijn bekomen had.
Ja, gij hebt golijk riep Theodoor ont
roerd uit De Almachtige beschikt ook over
druk en lijden, gelijk gij vroeger zeidet, en
ongetwijfeld bewoog eene straal van mede
lijden het hart dezer vrouw, toen zij u de wijn
en de spijzen gaf.
Hoe gevoelt gij u nu vroeg Julius mst
belangstelling.
In der waarheid goed, zeer goed ant.
woordde Theodoor met een opresht tevreden
- dissemeDten van Parijs, de besluiten
der Commune vooruitgcloopen men
sloot de kerken voor den eere-
dienst en men opende ze voor de
- clubs.
De Zusters waren reeds ver-
- jaagd uit de weldadigheidsge-
stichten.
b Gedurende de bloedige week 't is
n te zeggen, terwijl de Commune op hot
valleu stond, werden de Aartsbisschop
Darboy.de priester Deguerry, de paters
w Clair en Ducoudray en de priester
Allard, die sedert 4 April als gijzelaars
aangehouden waren, door den kop
geschoten.
Do paters Jesuïeten de Beugy, Ceu-
bert en Olivant, de seminarist Seigne-
b ret en verscheidene andere geestelijken
ondergingen het zelfde lot.
In de gevangenis - La Roquette
poogden eenige priesters, waaronder de
n Bisschop Surat, te ontvluchten, doch
tegengehouden door eenige commu-
nards, die Parijs voet voor voet aan de
Versailleezen betwistten, werden zij op
staanden voet gefusilleerd. Eecige
b prcekheeren, te Arcueil aangehoudeu,
werdeu omgebracht, doch de Commune
was dood en de laatste communards
ji vielen onder de kogels der Versail
leezen tegen oenen muur van het kerk-
i) hof Pcre Lachaise.
Het Journal de Charleroi gaat er
niet meê alom maar het heeft ook geen
woord vau afkeuring om die afgrijselijke
euveldaden te veroordcelen en te schand
vlekken, en bespreekt ze op zijn manier
er ten slotte bijvoegende
't Is dat het volk niet begreep dat
men de kerken zou laten bestaan,
waar een bespottelijke godsdienst
wordt onderwezen en dat men
priesters zou gedoogen die de vijan
den zijn can allen vooruitgang en van
n het geluk van het menschdom.
t Is dus onbetwistbaar wordt het
sccialismus hier meester, dan zal liet, in
naam der viijheid, den oorlog verklaren
aan den Godsdienst; de kerken en kapellen
zullen gesloten en in clubs veranderd
worden en de Priesters en Kloosterlingen
zal men uit 't laud verbannen of er zich
op eene andere wijze van ontmaken....
En dan zijn de socialisten schijnheilig
genoeg om over de daken uit te bazuinen
dat ze tegen den Godsdienst, tegen de
Priesters, tegen de Kloosterlingen niet
zijn 1...
Nu, met die gezworen vijanden van
God, Kerk en Priesters hebben de zooge
zegde christene democraten hier een ver
bond gesloten uit haat en wraak tegen de
catholieke partij I
Een neger wit te willen wasschen baart
enkel verlies van tijd eu zeep 1 Ik denk
aan volksvertegenwoordiger Lorand hij
altijd I te kunnen voorspellen, dat hij
woensdag verhakkelt eu verscheurd uit
het debat zal komen, dat over den apos
taat Charbonuelgeopend wordt.
Was ooit de uitdrijving vau eenen
vreemdeling gerechtveordigd, is hot zeker
wel die van dezen afvallige, die bij de
werklieden verachting eu haat van het
priesterkleed kwa preèken.
Zeggen dat hij slechts godsdienstige
voordrachten gaf is eene hatelijke leu
gen, of men zou de onbeschaamde belee-
(iigingen eu de eerlooze lasteringen, die
dat droevig heerschap voortdurend op de
geestelijkheid uitbraakte, voor argumen
ten moeten aanzien.
Moest zulke taal de katholieken niet
verontweerdigen Eu konden zij langer,
stilzwijgend en verduldig, zich door dezou
korel in hunne heiligste gevoelens laten
beleedigen
5 En niet alleen katholieken waren hier
door veroutweerdigd. Protestantsche do
minees, die den afvallige zijn gaan hoo-
ren, hebben den diepen afkeer niet ver
borgen, die hij hen inboezemde, terwijl
hij aldus met slijk wierp naar de priesters
eu de geloovigon.
Domiuee Rochedieu, bij voorbeeld,
voorzitter van het Synode der protestant
sche kerken, drukte zich aldus met eer
lijke onpartijdigheid uit.
Door het schandaal to doen staken,
door tene oorzaak van wanorde te doen
ophouden, deed het gouvernement niet
meer dan zijnen plicht. Het kon niet lan
ger in België een lawijdmaker dulden,
die hier een kwaad verspreiden kwam,
erger dan de pest.
De uitdrijving van Charbonnel zal goed
gekeurd worden door alle eerlijke lieden
cn men kan enkel vindon dat het gouver
nement te lang heeft gedraald om dezen
maatregel te nemen. Handelsblad.
Eenige weken geleden is te Ukkel-bij-
Brussel een jong mensch razend gestor
ven en deze schrikkelijke dood heeftop-
nieuw ieders aandacht op deze zonder
linge vreeselijke ziekte gevestigd. Wij
willen hier niets herhalen, wat de dag
bladen te dier gelegenheid over de zazei nij
geschreven hebbeD, nevens veel goeds,
voel waars hebbon wij een menigte dwa
lingen gevouden, zooals het overigens
gewoonlijk in zulke omstandigheu, waar
iedereeu zijue meening wil uitdrukkeu.
lach, en strekte zich niet om te slapen, maar
aangenaam te rnsten, op dit droog leger
uit,waarover het vuur zijne weldadige warm
te verspreidde.
Een diep stilzwijgen volgde alleu hadden
thans tijd genoeg om een temgblik te wer
pen op al wat hun gedurende den tijd hunner
scheiding van het ouderlijk huis overkomen
was. Dit kort tijdverloop behelsde eone gan-
sahe wereld van gebeur ten issen die elkaar zoo
snsl opvolgden, dat de eene de andore ver
drong. Altijd van alle kanten door akelige
voorvallen, enkele malen van verzoende ge
beurtenissen omgeven, waren de lijdenden
steeds nu in blijde, dan iu treurige aandoe
ning gebleven.
Na de eerste oogenblikken eener ongestoor
de rust, begonnen eindelijk de verwarde
denkbeelden zich te regelen, en doorvlogen
nu langzaam, dan levendig het geheugen der
aan het vuur rustenden, zoodat weldra 't ver
leden en het tegenwoordige, zich door hunne
vermoeide inbeelding vertoonde. Smart en
vreugd, duistere kommer en zoete hoop wis.
solden elkander af. Ieder zweeg, bezig met
zijne eigene gedachten.
Eindelijk verbrak Theodoor de stilte, het
hoofd verheffende, vroeg hij
Deu hoeveel8ten hebben wij heden
Johan trok een klein almanakje uit zijnen
zak en zeide
Den vier-en-twintigete December. Mor
gen hebben wij Kerstmis, heden den heiligen
nacht I
Hierbij nam hij eerbiedig de muts van het
hoofd en verhief vol geloof deu blik ten
hemel. De maan kwam nu eerst van onder
eene grauwe wolk te voorschijn en verlichtte
Schemerend het wonden het sneeuwveld.
Zoo heeft ons het heilig Kerstkindje
dien maaltijd bezorgd, lachte Theodoor, en
eene kinderlijke unndoening van vreugde be
trok zijn bleek, schoon aangezicht, komt,
komt, sprak hij tot do anderen, danken wij
Hem, die in dezen heiligen nacht in eene
kribbe zijn verlossiugwerk tegenlachte.
Meer dan voedsel eu w\jn kan doen, ver
kwikten deze braven de gebeden die zij tot
God opzonden. Minder verlaten, minder
schrikkelijk scheen hun na het gebed do mst
sneenw bedekte wildernis.
Hadden wij, zeide Theodoor, toen wij
nog kinderen waren en ons om den kerst
boom verdrongen, wel geloofd, dat wij eens,
op een vijandelijken groud.den heiligen nacht
onder deu vrijen hemel zouden gevierd heb
ben O Godwat zal ons morgen de heilige
kerstdag medebrengen
Lanssteken en stokslagen bromde de
de oude soldaat tussehen zijue tanden. Nau
welijks waren hem deze woorden in wrevelin-
gen misnoegd ontvallen, of zijn aangezicht
werd weder helder en over zich zeiven onte
vreden, zeide bij luid: Het heilig Kerstkind,
het geval is. Wij willen hier enkel raad
gevingen geven, ten einde de honden,
waarover wij meester zijn, te beletten
razend te worden. Men lette op de vol
gende behoedmiddelen
1. Geef uwen hond, op regelmatige
uren, gezond en genoegzaam voedsel, op
dat hij het werk kunne doen, dat gij hem
oplegt; of, indien hetgeen trekhond is,
opdat bij niet gedwougen zij rond te
zwerven, weggeworpen beenderen en vui
ligheid op te zoeken en te verknagen.
2. Laat hem op tijd drinken een hond
drinkt zeer dikwijls; een brave voerman,
die eenen hond ais trekdier gebruikt,
moet dus in zijn karretje eene kom heb
ben, om zijn beest rein en gezond water
te laten drinken op tijd en stond. Is het
niet ellendig to zien hoe honden genood
zaakt zijn het vuile water van riolen,
plassen of grachten op te slabben om
huunen dorst te lesscheu
3. Laat uwen hond niet in de heete
zon liggen of staan: de hitte doet het dier
hevig lijden; men moet het dus in den
lommer laten rusten, op een oud deken,
of op een droog plankjo, of op eenig
legstroo.
4. Dek hem des winters, als hij ergens
moet blijveu staan, met een oud, wollen
deksel; bevrijd hem ook tegeu den regen
met iets, dat waterdicht is; gij dekt wel
uw paard in zulke govallen uw hond
heeft het ook noodig.
5. Span hem uit, als hij te lang op
markt of straat moet staan of liggen.
6. Zorg dat uwe hondenkar al do goede
onmisbare hoedanigheden bezitdat zij
licht zij, groote wielen bebbe, dat de ber-
riën lang wezen, enz. (Zie de Kleine Gits
voor Hondenleiders).
7. Zorg dat het harnas het beest niet
kunne kwetsen.
8. Overlaad nooit uwen trekhond leg
den last naar voren bij het klimmen, naar
achter bij het dalen. Kruip nooit op eeno
houdekar het is voorwaar geen schoon
schouwspel eeu struisen, kloeken man
door eeu zwak dier te zien voortrekken..
9. Gebruikt noch stok noch zweep de
hond luistert naar de stem zijns meesters;
hij verstaat de taal en de wenken van den
mensch.
10. Span geen hinkende of gebrekke-
lijke honden in de hondenhar, indien uw
hond ziek of gekwetst is, laat hem gedu
rende eenige dagen rusten.
11. Het hondekot moet groot, ruim en
zuiver zijn; do opening mag niet naar het
Westeuïvan waar storm en regen komen)
noch naar het Noorden (van waar de
gure wiud blaast) gekeerd zijn; het leger-
stroo moet van tijd tot tijd vernieuwd
worden.
12. Laat uw wachthond dikwijls in vrij-
dat ous dezen avond uit de gevangenis bevrijd
en dezen nacht gevoed heeft, zal onB morgen
Hoort, fluisterde Theodoor, hoort gij
den wolf
Heiden luisterden, en een vreeselijk gehuil
deed zich in de diepte van het woud hooren.
Het is een wolf,zeide Julius eu luisterde
met angst.
Hij huilt van honger, voegde hij er bij,
en greep werktuigelijk aan zijne linkerzijde
waar hij te vergeefs den degen, hem door de
kozakken afgenomen, zocht.
Wanneer hem de wind ons in den neus,
dan zullen wij hem spoedig zien.
Toen de oude soldaat aldus sprak, teekende
zich op zijn gelaat bezorgdheid af, en zijn
geoefend oog doorpeilde het bosch, dat ODder
den last der sneeuw bukte. De wind zweeg
eenige sekouden, en duidelijker hoorde men
het gehnil.
Heer God, wij hebben geene wapens
riap de officier verlegen.
Maar een vuur, heer luitenant, zeide
Johan troostend en wierp gelyktjjdig vele
pijntakken in den gloed, zoodat het vuur
knetterend hoog opsteeg.
llierop verwijderde zich de brave dienaar,
en keerde dadelijk met een paar stevige knup
pels terug. Eeu der knuppels deu officier
gevende, den anderen voor zich houdende,
zeide hjj
heid op uw hof rondloopen: een hond raag
niet altijd aan deD band liggen, bij moet
veel bewegiug hebben.
13. Houd zyne huid zuiver van alle
bijtend ongedierte: wrijf ze dikwijls met
een ruwen borstel en wasch haar met zeep
of loogsop: reinheid maakt gezond I
14. Doe hom, indien het noodzakelijk
is, een goedeu muilband aan: een muil
band is goed, als hij den muil niet uijpt
noch kwetst, eu het beest toelaat vrij deu
mond to openen en zijne tong to ver-
fi isscben.
Indien gij al die behoedmiddelen ge
bruikt, indien gij uwen hond menschel ijk
behandelt en uiet als een nietig lastdier,
indien gij hem als een trouwen vriend
beschouwt, zoo moogt gij bijna verzekerd
zijn, dat hij uiet razend zal worden 99
maal op honderd is een razende hond een
verworpeling, een mishandeld dier, een
paria
Internationale
Hofbouwtentoonstelling.
TE ST-AMANDSBERG.
Het publiek is reeds ingelicht over de
uitgebreide iurichticgen en het rijke pro
gramma dier tentoonstelling, laat ons nu
eeu woordje reppen over eene der voor
naamste aantrekkelijkheden, waar de be
zoekers zich zullen verdringen.
't Is de orchidee, de bevallige en wat
grillige godin der bloemen, die ons eene
verrassing voorbereidtzo zal er ons
schatten van schoonheid ontsluieren die
tot heden toe onbekend, verborgen
waren. De kampstrijden in orchidëen
zullen van het hoogste belang zijn; do
vermaardste liefhebbers zullen erin het
strijdperk treden, we gaan er een nieuw
slach van bloemisten ontmoeten, welke
men stoutweg kunstenaars mag noemen,
die even als de schilJcr, de schitterend
ste kleuren van het palet nemen en de
natuur dwingen de woudereu dor inbeel
ding voort te brengen, maar, het zal be
langrijk genoeg zijn, in een toekomend
nummer eon bijzonder artikel toe te
wijden, aan het hybrideeren of kruisen
der orchidëen.
De Belgen in China. Volgens de
St-James Gazette, van Londen, zou er
spraak zijn, eene Fransch-Belgischc lee-
niug uit te schrijven vau 5 tot 8 millioen
ponden sterling, voor het leggen van den
spoorweg Pekin-Haukow.
Het Chineosche gouvernement zou een
gedeelte dezer leening waarborgen, welke
5 ten honderd ictrest zou geven.
Indien het dier door honger gedreven, het
toch waagt ons nan te vallen, dan zullen wij
het met slagen ontvangen, want ik voel mij non
arm nog sterk genoeg om met zulk een wapen
eenen hoDgerigen wolf den schedel te verbrij
zelen of de ruggraat in te slaan. Daarom leg
u onbezorgd ter rust, ik zal wacht houden,
en in geval van nogd u tijdig wekken.
Met kommervol gelaat, strekten zich de
broeders op het leger uit, terwijl Johan met
den afgemeten stap van een schildwacht, de
kouppel onder den arm, op en neder stapte.
Langzamerhand verdween het gehuil in de
verte, eene diepe stilte ontstond en de nacht
godin hield haren looden schepter over de
sluimerende aarde.
De vermoeienis overmande eindelijk de
broeders. Zich dieper in hunnen mantel wik
kelende, sloten zij de oogen, allengs verdwe
nen hunne ontrustende gedachten door den
versterkenden slaap.
Deze toestand duurde evenwel niet lang
weldra woelde hun bestormde geest opnieuw
in hun afgemat lichaam onrustig voort, en
voerde angstige, beklemmende droombeelden
op den duisteren uitgestrekten achtergrond
van den nacht.
De wachthoudende, oude soldaat, bemer
kende dat zij onder den indruk van eenen
onrustigen droom waren,schudde hen,waarop
beiden met den roep is de wolf daar wak
ker werden. (Wordt voortgezet.)
