Donderdag 6 April 1899 5 centiemen per nummer. S4ste Jaar 5531
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Waar leidt
dat heen
EEN
GELUKKIG SCHOT.
LANDBOUW.
Slachting van het vee
DE RELIKWIEËN
DER PASSIE.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiëü door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat. N. 31,
en in alle Postkantoren des Land.
Guique ■uum.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnissa cp
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen Lij
accoord, Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen dee
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureel*
van dit blad
Aalst, 5 April 1899.
God verloochenen, de Godheid als Diet
bestaande aan kant iateu, de R. K. Kerk,
hare leering, hare HH. Sacramenten eh
do godsdienstige ceremoniën bespotten,
het gebed als ijdele klanken voorstellen,
de priesters en kloosterlingen laflijk be
schuldigen en lasteren, ziedaar wat Char-
bonnel,op last der liberalen en socialisten
en om hunne centen, hier ten lande, in
zijne meetingen voorhield en aanpredikte
Aaunemen dat de wereld door zichzelf
bestaat, en dat de zoo bewonderbare orde
der natuur aan het blinde toeval te dan
ken blyft, dat is nu het grootste punt van
't roode en blauwe geloof
Uitroepen dat de mensch het dier ge
lijkt, maar wat volmaakter zintuigen be
zit dan de andere diereu dat hij even als
de andere dieren geen onsterfelijke ziel
heeft, dat is nu de leering door de groote
roode en blauwe leiders verkondigd 1...
Het zedelijk leven der menschen waar
gaat het heen met zulke princiepen
Indien er geen God is welke den
mensch heeft geschapen, dan bestaat er
niemand boven hem ieder mensch is
dus zijn eigen meester, zijn eigen koning
of keizer, zijn eigen Paus, zijn eigen Bis
schop, zijn eigen Pastoor, zijn eigen God.
Andere menschen mogen hem niet ge
bieden, want van wie kregen zij hiertoe
rechten gezag?
Aan de wetten van den Staat, aan wet
ten door mensi hen gelijk wij gemaakt,
moeten wij maar gehoorzamen naar het
ons lust of voor zooveel 't geweld er ons
toe praamt.
De gehoorzaamheid aan de staatswetten
weten te ontwijken en aan den straffenden
arm van Moeder Justicia weten te ont
snappen dat is dau maar behendigheid.
Ons zei ven in alles voldoen, van 't leven
genieten zooveel wy maar mogelijk kun
nen, is volgens de rooden en blauwen
het opperste doel des levens geworden.
En wat de middelen betreft om het te
bereiken kunnen, daarmee moet men zich
niet bekommeren, want cene eeuwigheid
bestaat er niet, gewetensangst en wroe
ging zijn hersenschimmen, zwakheden
van den menschelijken geest.
Zelfs de vrije wil bestaat zoo miu voor
den meDsch als voor het dier, immers
volgens de hooggeleerde filosofen der
vrijdenkerij is de mensch niet verant
woordelijk over zijne daden.
Wat wereldje zou het worden, indien
uit het binnenste van 't geweten des
menschs geen verzet opging tegen zulke
monsterachtigheden, indien de meerder
heid der menschen niet wijzer ware dan
de verlichte roode en blauwe bollen
Gelijk wilde dieren onder een zouden
de menschen leven.
Wij vragen het is het dan te verwon
deren dat, onder den drang van zulke
leerstelsels, de misdaden op schrikwek
kende wijze toenemen Geen dag gaat
voorbij of er worden wreedaardige moor
den en zelfsmoordeu bestatigd, meest al
len gepleegd door vrije genieters.
Genieten, zich met lijf en ziel over
leveren aan het alverslindend zinsgenot,
en om het zich te verschaffen voor niets
ter wereld achteruitdeinzen en dan zoo
behendig mogelijk aan 't Gerecht weten
te ontsnappen, ziedaar de vrucht eener
vergoddeloosde liberale beschaving
8» VERVOLG.
Ei neen, sprak Johan lachend, maar
droomen, hare droomen hadden u bevangen,
daarom wek ik u. Slaapt nu weder onbekom
merd voort, en droomt, zoo gij toch droomen
moet, zoet en aangenaam.
Deze woorden sprak de dappere, oude man
op den toon van een liefdevollen vader tot
zijne kinderen. Slaapdronken lieten de beide
broeden hnn hoofd wederzinken, en welhaast
verried hunne diepe ademhaling, dat de me
delijdende engel hnnnen geest weder uit het
gevaarvol tegenwoordige ontrukt had.
Na eenigen tijd gewaakt te hebben, nam
Johan een brandenden stok uit het vuur,
belichte behoedzaam het aangezicht der ge
broeders, die in elkanders armen waren inge
slapen.
Dit maakte een schoon roerend tafereel,
toen zij in den slaap elkander toelachten, viel
de oude soldaat naast de slaapstede op de
knieën neder, ontblootte zijn hoofd en bad
O, vergeef mij, almachtige, eeuwige
God, dat ik aan het rustbed dezer beide bros-
Staakboonen. Wij hooren er nog
al eens over klagen, dat de staakboonen
alleen van boven en niet van onder
dragen.
Dat is gansch natuurlijk.
Gemeenlijk toch ziet men de boonen
bedden naast elkander liggen; en zeer
dikwijls in de richting van het Oosten
naar het Westen.
Daardoor wordt om te beginnen, de zon
door do buitenste rij voor alle andere
afgesloten, terwijl de rijen te dicht op
elkauder staan om ook beueden te kun
nen dragen.
Meer dan drie planten bij princesse-
boontjes vier of vijf behooren er aan
eene staak niet te staan, terwijl de bed
den stellig eeneu meter van elkander
dienen te liggen.
Maar daar is mijn tuin niet groot
genoeg voor
Gij plant boonen, om boonen te
telen; eu indien tusschen de bedden geen
behoorlijke ruimte blijft, zoodat de zon
daar tusschen kan komen, dan leveren
twee bedden niet op, hetgeen op een en
half goed bed staat.
Opdat de boonen van beneden tot
boven dragen, legge men de bedden in de
richting van het Zuiden naar 't Noorden,
dan krijgen ze goed de zon, en men
plante om elke staak vijf boonen, waar
van men er, zoodra ze goed staan, twee
wegneemt.
Om het verschil te weten tusschen
beide handelwijzen, leg twee bedden aan.
een vaD het Oosten naar het Westen, met
vijf of meer ranken langs eenen staak, en
een van 't Noorden naar 't Zuiden, met
ders, die als kinderen ik op mijnen arm ge
dragen, en als vader bemind heb, mijnen blik
tkend ten hemel verheffe. Ik weet het,
velen zijn er in de bloedige gevechten gesneu
veld, en nog velen zullen ale treurige offers
den dood door ontbering, ellende en vermin
king vinden.
Doch deze, o Heer, die steede op n ver
trouwden, cn te midden der gruwelen van
den oorlog edele menschen en vrome christe
nen gebleven zijn, red hen, o Heer Hij
zweeg, twee dikke tranen waren op zijne
samengevouwde handen gevallen. De ver
moeienis sloot hem ook de aogen, langzaam
leunde hij met zijnen schouder tegen den stam
van eenen boom, en in knielende houding,
zooale hij gebeden had, sluimerde de dappero
ook in. Weder huilde do wolf, Johan hoorde
het niet meer. Immer duisterder brandde het
vuur, doch de dikke rookwolken, door den
hevigen wind door het woud geblazen, ver
hinderden dat de op roof nit zijnde, hongerige
wolf de aanwezigheid van menschen bespeur
de, die iu het ongastvrije, duistere woud
sliepen.
De koude morgenwind prikkelde pijnlijk
het aangezicht der gebroeders, die lang
vaat geslapen hadden. Ontwakende, opend
zij langzaam en moeilijk hunne oogen de
beeltenissen hunuer droomen stonden nog
gelijk in eene nevelschemering voor hen. Hoe
meer zij tot zichzelveu kwamen, hoe meer
hoogstens tlrio aan eenen staak. Vertel
ons dan later eens, van welk bed indien
ze overigens gelijk van grond, van bemes
ting en van bewerking zijn, gij meest
en de schoonste boonen getrokken hebt.
Regionale Landbouwwedstrijd
der Vlaanderen. Het uitvoerend
Comiteit herinnert den belanghebbenden
dat de inschrijvingen van paarden, vee,
pluimgedierte, konijuen, machines, enz.
voor 1 Mei moeten genomen worden.
Na 1 Mei zullen alle aanvragen onver
biddelijk geweigerd worden.
Voor inlichtingen, inschrijvingen, pro-
grammas, enz., weude men zich schrifte
lijk tot den heer Ridder de Neve de Ro
den, Secretaris van het Uitvoerend Comi
teit te Gent, of mondelings 's vrijdags
van 10 Vs tot 11 4/z uren 's morgens, tot
den heer Staes, in het lokaal der Provin
ciale Landbouwoommissie, Koffiehuis
De Diligentie van Antwerpen, Koorn-
markt te Gent.
aan de Grens.
De achtbare heer de Bruyn, minister
van Landbouw schijnt besloten een wets
ontwerp in to dienen om de besmetting
van onzen veestapel door vreemde inge
voerde beesten te keer te gaan het vette
vee zou eukel mogeu ingevoerd worden
om dadelijk aan de grens geslacht to
worden, het mager vee zou eerst aau eene
quarantaiue onderworpen worden.
Die maatregel wordt enkel genomen
om, zooals wij hooger zegden, de inbren
ging der veeziekte tegen te komen.
Het doel is dus zeer loffelijk en het
middel aan to prijzen.
Toch vindt Mr De Bruyn erge tegen
kanting. Moest men dc slachters der
groote steden gelooven, dan waren de
boeren die den maatregel vragen men
schen zonder hart, die nooit genoeg
hebben en de groote steden zouden laten
uithongeren.
Een onvermijdelijk gevolg van het
ontwerp des heeren De Bruyn, die als de
ondergang-bewerker van alwat slachter
of beenhouwer is of op welke wijze ook
tot het vak behoort, een onvermijdelijk
gevolg ervan zou zijn eene prijsverhoogiug
en op dcu hoop toe het bederf van het
vleesch dat van de grens tot Brussel of
zelfs van het eene einde van het land tot
het andere zou moeten vervoerd worden.
Erger nog, niet alleen de slachters der
groote stedeD, zelfs landbouwbladen be
knibbelen het voorstel.
Waren de ingebrachte bezwaren nog
gegrond I Maar neen, ingezien de kleine
zij tot zichzelven kwamen, hoe meer zich de
droombeelden verwijderden, en eindelijk on
der een helder bewustzijn geheel verdwenen.
Goeden morgeD, dat noem ik slapen
riep Johan, die reeds eenigen tijd de wacht
hield. Hoe gevoelt gij u vroeg hij, toen de
gebroeders hem wederkeerig groetten.
- Die ongestoorde rust heeft mjj zeer goed
versterkt, antwoordde Julius. Hij bekeek
zijnen broeder om ook zijn antwoord te ver
nemen.
- De slaap en maaltijd hebben mij zooda
nig verkwikt, zeide Tlieodoor met eene ver
lichtte stem, dat zoo de Niemen niet al te ver
hier is, ik het tot daar kan uithouden.
Doch dan, goede vrienden, moet gij mij er
gens brengen waar ik eenige weken kan blij
ven om geheel te herstellen.
Julius en de oude Boldaat knikten toestem
mend, want hij deed eveneens de noodzake
lijkheid der rust gevoelen, en het schoonste
beeld, wat hnn kon aanmoedigen, was het
overtrekken van de Niemen.
Men gebruikte het overige van het wildge
braad en brood, en ledigde de fiesch wijn.
Nog eens doorwarmden zij zich aan het vuur
en zeiden daar op de plaats, waar zij
verkwikkende rust genoten hadden, vuarwel.
De wiad had opgehouden to woeden,
daar gedurende den nacht goeu sneeuw ge
vallen was, volgden zij den weg, welke huune
kameraden gebaand hadden.
uitgestrektheid van ons land is er voor
geeD bederf te vreezen. Wat beteekent
een vervoer van Arlou tot Oostende,wan
neer men in Engeland, dat bij uitstek een
laud van vrijen invoer is,het vreemde vee
te Deptford op de Teemsch afgemaakt en
het vleesch tot vier- en vijfmaal verder
verzendt dan het in België zal te ver
voeren zijn
Zoo weinig wordt het vleesch door het
vervoer bedorven dat de Engelschc boeren
nog klagen dat het Amerikaansch vleesch
heel het land door voor Engelsch vleesch
van eerste kwaliteit verkocht wordt.
De Duitsche bladen van hunnen kant,
brengen ons de tijding dat de Deensche
boeren do verzeDdrug van geslacht vleesch
iu plaats van levend vee naar Duitsch-
land hebben ingericht. De uitslagen der
eerste proeven zijn uitmuntend geweest
het vleesch is in allerbesten staat aange
komen en heeft oumiddelijk koopers aan
voldoende prijzen gevonden.
En wij zelf, verzenden wij geen jong en
teer vleesch naar Londen, en lijdt het
wel iets van het vervoer op den trein, de
overvaart op zee en twee overladingen
Ontvangen zelfs de Engelschen-niet dage
lijks honderde tonnen ossen- en schapen-
vlecsch uit Australië en Amerika, niet in
ijs bewaard, zooals men dikwijls meent,
maar enkel opgehangen iu met koudma-
keode macbienen frisch gehouden com
partimenten
En bij ons kan er maar spraak zijn van
reizen van twee of drie uren, 's nachts go-
daan en in bijzondere wagens, desnoods
tegen hitte gevrijwaard.
Desniettemin stellen de vijanden der
landbouwbelangen alles in het werk om
dat uitmuntend voorstel van M. De Bruyn
te doen mislukken.
De Brusselsche slachters beschuldigen
de boeren van ikzucht. Maar verdienen
zij zeiven niet eerder dat verwijt, zij, die
zeiven den heer spelende, den boer maar
willen laten slaven en hem benijden dat
hij ook eene kleine winst van zijn harden
arbeid maakt. (Maas- en Kempenbode
Terwijl in den heiligen tijd der Goede
Week, de relikwieëu van het H. Lyden
onzes Heeren vooral ter sprake komen,
worden toch meest vernoemd die van het
H Kruis, de Doornenkroon en de Na
gelen.
Voorzeker zal het den lezer aangenaam
zijn, ook iets te vernemen wegens minbe
kende, maar daarom niet min eerbied-
weerdige gedenkstukken, die betrek heb-
Na eenen moeilijken tocht van eenige uren
vertoonde zich nogmaals aan hnnne oogen de
schrikkelijke verminking van het voorheen
zoo gedacht groot leger. Overhoop lagen
daar in graven en verdiepingen kanonnen,
bagagiewagens, doode menschen, ransels,
mutsen, schakos en wapenen van allen aard.
Het zuchten en kermen der met den dood
worstelende menschen mengde zich met het
hijgen en steunen der paarden.
Tusschen dit treurig overblijfsel zaten
eenige honderden soldaten, door de koude
bevangen en onbekwaam een stap te doen.
Eenigen zonden smeekgeben tot den Almach
tige doch de meesten waren door verzwak
king en verstijving reeds van de spraak be.
roofd, en zagen onbeweeglijk met starende
oogen voor zich been, zij hielden de*bevrozen
vinger aan den mond of kauwden aan hunne
nagelen.
Dit nieuw ijzingwekkende tafereel maakte
op de broeders eu den braven onden soldaat
een smartelijken indruk. Aangezien zy toch
niet vermochten de ongelnkkigen hulp te bie
den, schreden zij mot treurig bevangen hart
en afgewenden blik, deze plaats van grie
vende smart en lijden zoo snel mogelijk voor
bij, na uit de verstrooid liggende wapenen,
eenen Babel voor ieder uitgekozen te hebben.
Het werd middag en eindelijk ook avond,
doch van de Niemen was er geen spoor te
zien. Eiudelijk, toen de zonneschyf achter de
bon op het lijden van onzen goddelijken
Zaligmaker, en to Roomen in verscheidene
heiligdommen bewaard worden.
Eerst noemen wij, onder de kostbaar
ste relikwieën, de Tafel waaraan Christus
met zijne apostelen het Laatste Avond
maal hield en waaraan Hij 't Allerheilig
ste Sacrament des Autaars instelde op
don vooravond van zijne dood. De Tafel
staat in eene zijkapel, nevens deu autaar
van het H. Kruis, in de groote basiliek
van St-Jan-van-Latoraneu, achter een
ijzeren hekken, cn is gesloten in een kost
bare schrijn van kristalen platen.
Daarnevens wordt een gedeelte van den
purperen Spotmantel bewaard, waarmode
Christus werd omhangen, toen Hij door
Herodes en zijne ruwe soldaten werd ge
hoond en naar Pilatus terug gezonden.
In de kerk van de H. Praxedis is, on
der een groot aantal relikwieën, ook de
Geeselkolom waaraan Christus do ver
schrikkelijke geeseling der Romeinen
onderging, die aan den willekeur van
bloeddorstige soldaten werd overgelaten.
Deze kolom, door cardinaal Johan Co-
lonna in do 13' eeuw naar Roomen ge
bracht, is van zwart en wit geaderd
oostersch marmer, waaraan hoven op de
platte doorsnee een zware ijzeren ring is
vastgemaakt.
In de kerk van de Scala Santa berust
de Heiligen Trap, dien Christus viermaal
betrad bij zijne veroordeeling in 't huis
vau Pilatus, en die meermaals door zijn
bloed gepurperd werd. Die trap heeft 28
treden van wit geaderd marmer, en is nu
bedekt met eenen tweedeu zwaren note
laren trap, opdat de geloovigen, in
hunne godsvrucht, den Heiligen Trap
niet meer zouden beschadigen, door er
stukjes uit te slaan, welke zij als kostbare
relikwieën medenamen.
Het is de geloovigen toegestaan dezen
trap te bestijgen, doch enkel geknield,
om de menigvuldige aflaten deelachtig te
worden welke aan deze godvruchtige
handelwijze verbonden zijn.
Op Witten Donderdag en Goeden Vrij
dag wordt in St-Pieters, des avonds na
't zingen van den miserere, de ijzeren
punt der Lansie van Longinus, waarmede
deze de zijde van Christus doorstak, ter
vereering uitgesteld; daarmede wordt aan
de aanwezigen den zegen gegeven van op
den balkon boven den autaar van Veronica.
Daar ook wordt de Doek bewaard Volto
Santo genaamd, de doek van Veronica,
waarin op den kruisweg, Christus de bloe
dige trekken van ziju goddelijk gelaat
achterliet.
In de kerk van den H. Silvester ver
eeren de Romeinen, gelijk allen die van
verre naar dc Eeuwige Stad komen, de
Spons waarmede men Christus, toen hij
zieltogend op het smadelijk kruishout
hing, met gal en edik laafde.
met sneeuw bedekte heuvelen verdween, en
de maan tusschen d<« .varte wolken de aarde
schemerende verlichtte, riep de oude soldaat,
de Niemen Tbeodoor en Julias keken
naar de aangeduide richting en zagen den
lang verlangden stroom. Doch welke schrik
volgdo op deze vreugde, toen Johan den sabel
trekkende eenen houw op de ijsschaal gaf.
Duidelijk zag men nn aan de verstrooid
liggende ijssehollen, dat uog onlangs de vijan
delijke handen het ijs van den vlood tot
halfweg ingeslagen hadden, of de nieuwe
ijskorst hen reeds dragon zon, was nn eene
gewichtige vraag.
Besluiteloos werd er nu lang overwogen,
doch daar men zonder ondervinding tot geen
besluit kon komen, verklaarde Johan aich
bereid eerst de gevaarvolle baan te betreden.
Edelmoedig zooals de broeders waren wil
den zij dit niet hebben want wie zou den
wakkeren man eene helpende hand bieden
indien het ijs onder zijne voeten inzakte. Met
hoorbaar kloppend hart legden zich alle drie
op het ijsdek neder eu kropen op handen on
voeten over den gladden spiegel been.
Trots de vinnige koude en vorst, welke
hunno verstevene leden deden beven, werd
het hun eindelijk zoo boet, dat het «weet hnn
uitbrak want bij elke kraking meenden zij
in den stroom te zinken, welks schuimend
water zij onder het ijs boorden ruiacken en
bruuchen. (Wordt voortgsset).
