Donderdag 17 Augusti 1899. 5 centiemen per nummer. 54ste Jaar 5591
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst.
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
De socialisten
tien geboden.
GELUKKIG SCHOT.
I Nog priester Daens
te Brugge.
LANDBOUW.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat. N. 31.
en in alle Postkantoren des Lands
Cuique suum.
Per drukregel. Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnisse cp
3' bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord. Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
lleeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
■iijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Buret Ie
van dit blad
Aalst, 16 Augusti 1899.
Overal treden do socialisten op als de
vijanden van God, Kerk en Godsdienst.
God schreef den mensch zijne tien go-
boden voor welke diep in onze harten zyn
gegrift.
De socialisten loochenen 't bestaan van
God en bevechten zyne geboden.
God gebiedt aan den mensch
Gij cult niet stélen.
De socialisten antwoorden
De eigendom is diefstal.
Niemand heeft het recht iets in eigen
dom te bezitten, niemand heeft het recht
te behouden wat by in 't zweet zijns aan-
scbijns, door zijn vernuft, door zyne ge
durige werkzaamheid heeft gewonnen of
weten te vergaren.
Gy bezit een huis, een stuk land dat ge
van uwe ouders erfdet of ge hebt het door
uwe spaarzaamheid kunnen koopen, ge
staat aan 't hoofd eener bloeiende ny ver
heid.... die eigendom is diefstal roepen
de socialisten u toe dat hoort u niet toe
en, zoodra wij meester zijn, slagen wy het
aan ten voordeele van den Staat of van de
algemeenheid.
Van do algemeenheid, dus ook ten
voordeele der leegloopers, van de dron
kaards, van hen die nooit werken.
Dus ge zult uw gansch leven hebben
gezwoegd om de toekomst van vrouw
en kinders te verzekeren, om voor uwen
ouden dag te zorgen, eigendom is dief
stalzeggen de socialisten, en wy rooven
hetgeen ge vergaard hebt.
Eert vader en Moeder.
Do socialisten zullen de familie afschaf
fen, geen huwelijk meer, leven lijk de
dieren. Het familieleven is immers een
lastige en onverdragelijke dwang.
De kinders behooren aan den Staatde
vaders en moeders hebben geen recht op
hunne kinders; de Staat is er meester van
en die ze zal opvoeden en onderwijzen
volgens de socialistische leerstelsels opdat
ze werktuigen worden voordeelig aan de
algemeenheid.
Eert vader en moeder, dat gebod wordt
dus afgeschaft; immers eerbied voor vader
en moeder zijn verachterde gevoeleus die
bij de socialisten geen ingang kunnen
vinden.
Geen huwelyk meer, geen huisgezin
meer, geen vader of geeu moeder meer te
eeren te beminnen en te herkennen.
EEN
26» VERVOLG.
Do kamp welken men nu voortzetten zou,
betrof de vrijmaking van het in 't stof ver
trapte Duitschland, en Julius die lang den
smaad, zyn vaderland aangedaan, bloedig
voelde, beschouwde het langer verblijf op
dit kasteel, als een zwaar verzuim zijner
plicht. Zijn besluit naar huis te gaan stond
onwrikbaar vaBt, en hetgene zioh in zijn ge
moed opdeed, bekende hij zonder lang ver
toeven aan de edele familie, die hem zoo gast-
vrij opgenomen had.
Toen werden eeno menigte opwerpingen
gedaan doch de mannelijke taal van den
officier behield de overhand, en ontevreden en
treurig bewilligde men eindelijk zijne afreis.
Julius, die nu geregeld tranen in Olga's
oogen bespeurde, zocht naar de oorzaak horer
droefheid.
Hij ontstelde, want dit was geen weenen,
dat ontsluimig, gelijk een zomerstorm los
breekt, en weir even zoo Bnel ophoudthet
waren tranen in vollen ernst, en kwamen uit
een diep gewond hart.
Blijkbaar toonde hem Olga meer dan eene
Met toil of met werk
En slaat niemand dood.
i Dit gebod Gods zal kun Diet weder-
noudeu, als ze meester zullen zyn, van te
j moorden en te branden gelijk de helsche
f bloedhonden der Fransche revolutie over
honderd jaar en de communards van
Parijs over 27 jaar.
Meer dan eens ten andere hebben zij
het ons beloofd. Ze juichen immers aan
de moorderijen en brandstichtingen der
communards toe en als de anarchisten
die de verdelging der burgerij gezworen
hebben, hunne moordadige dynamietaan-
slagen in 'twerk stellen, dan drukken de
socialistische gazetten hunne bewonde
ring uit voor de akelige booswichten.
Als een keizer, koning of voornaam
persoon door den dolk van eenen anar
chist verraderlijk wordt getroffen dan
juichen de socialisten toe of verontschul
digen den moordenaar.
Waarom vragen de socialisten de ge
wapende natie, 't is te zeggen, alle man
gewapend, anders dan om de sociale revo
lutie te verwezenlijken cu om verre te
schieten al wie er zich zal durven tegen
verzetten
List en geweld, leugentaal en bedrog
worden door de socialisten aangewend
om hunne verderfelijke leeringen to ver
spreiden.
Meer dan ooit is het noodig dat wy ze
bestryden.
Het beste middel is de jeugd grondig te
ouderwijzen in de leerstelsels van onzen
R. C. Godsdienst en ze op te voeden in
eerlijkheid en deugd.
Een volk dat gelooft en de geboden
Gods onderhoudt is eene rots waartegen
de socialisten niets zullen vermogen I
Ministerie van arbeid. De hoer
C. Morriseaux, algemeene bestierder van
't ministerie van arbeid heeft een schrij
ven naar Le Messarger de Bruxellet
gezonden door het welk hij logenstraft dat
bedoeld ministerie gaat afgeschaft wor
den.
Het ministerie van arbeid werd even
als het ministerie van landbouw door de
catholieken ingericht en 't is dus natuur
lijk dat die afschaffing in de inzichten der
Regeering niet ligt, daar het er aan houdt
te tooneu dat het ten minste zooveel be
zorgdheid heeft voor de werklieden dan
de vorige ministers.
M. Liebaert welke toen hij minister
van financiën was, eene wet op de werk
manspensioenen beloofde, zal nu al de
noodige inlichtingen in 't ministerie van
arbeid vinden om ze op te stellen.
gewone neiging, en de jonge man, die zonder
te sidderen meer dan eens den dood in het
aangezicht gezien had, beefde nu.
Zoo menigvuldig als de kleuren van den
regenboog, waren ülga's uitmuntende hoeda
nigheden en deugden.
Nu het toeval haar geheel onverwacht met
Julius, den redder van haar leven, een edel
persoon, deed leven, in wien zij al de deugden
vereenigd zag, welke zij tot nu betracht had,
nu scheen haar de vereeniging met dezen man,
het hoogste aardsch geluk.
Hoe zedenversterkend moest het samenle
ven met Julius zijn. Hoe verschillend was
zijne inborst met de jonge edele, die men
Olga reeds als dingers naar hare hand voor
gesteld had.
Deze was trotsch en overmoedig op zijne
rijkdommen, en beschouwde zijne onderdanen
honden gene was losbandig, steeds be
dacht op luidrnehtige gezelschappen een
derde was bij een bevallig en openhartig voor
komen toch lichtzinnig en weelderigkortom,
niemand was zoo edel als Jnlins.
Hoe hartroerend was soms zijne afschilde
ring van den oorlog, en hoe koen blikte zijn
oog bij bet verhaal der slagen welke hy bij
gewoond had Welk gevoel straalde in zyne
oogen, als bij over armen en ongelukkigen
sprak Welke vrome nitdmkkingen verhel-
derdon ziju gelaat, toen hij over God en de
eeuwigheid sprak Hoe ernstig en waardig
De Standaard van Vlaanderen komt
ia zijn nr vau zondag 11., terug op de
groene betooging te Brugge en zegt onder
anderen
Eerweerdc Heer Daens en heeft ons
van de weke geen brief gezonden. Hij
heeft er, naar het schijnt, genoeg van.
Maar heeft Mijnheer den abbé Daens
ons niet geschreven, hij heeft zondag in
tegendeel in persoon te Brugge geweest
't en is nog dat niet wat hier de achting
zal vermeerderen welke men voor zyn
gedrag gevoelt.
Iedereen is 't daarover eens, in onze
stad. En sommigo kopstukken der demo
craten waren daarvan zelve zoodanig
overtuigd dat men ze, zondag, bij geen
eene der stoeten gezien heeft welke
de brugscbe democraten met zooveel la-
wijd aangekondigd haddeo.
't Is dat die kopstukken een voorgevoel
hadden van den allerslechtsteu indruk
welke dergelijke betooging op de catho-
lieke bevolking onzer stad noodwendig
moest te wege brengen. Maar of zulk ge
drag der kopstukken, zulk pieperkeduik,
wel moedig, en zelfs eerlijk is, is een
ander paar mouwen. Als men een ander
in 't garen jaagt, zou men zelve herte
genoeg moeten hebben om die sukkelaars
niet alleene in den brand of in de
schande te laten. Men zou aan 't hoofd
van zijn volk moeten optrekken Ook
hebben sommigo democraten geweldig
uitgevallen over zulk gemis aan moed.
't Was lyk te zeggen, zoo verklaarden zij,
dat die hoofdmannen beschaamd waren
van hen in ons gezelschap te toogen. En
nochtans Mynheer den abbé Daens was
er wel I
Eilaas ja, Mijnheer den abbé Daens
was er wel 't Was om aardig te worden
bij zulk triestig vertoog, zoo getuigden
veel menschen, die den stoet van 's ach-
ternoons zagen.
's Nuchtends was het een allermagerst
beestje een dertigtal turners, een vijftig
tal brugsche democraten, eenige vlaggen
en een boeremuziek zonder grosse-caisse,
dat was geheel don groenen stoet, waar
aan, volgens de avcrecbtscho Waarheid,
de mannen van Aalst, Gent, Antwerpen,
Brussel, Ninove, enz., deelnamen.
Maar 's achteruoens I... Gy moest dat
gezien hebben om het te kunnen geloo-
ven 1 Eene bende vrouwvolk en manno-
volk, onder een, dansende, springende,
rond den abbé Daens, vrouwvolk zon
der mutse, met 't haar op 't voorhoofd,
lijk fabriekemeisjes. Als zij voor hij d'hui-
zen trokken vau gekende katholioken,
huilden en tierden zij, lijk bezetenen. Die
op de Statieplaatse was, als deze deftige
was hy, als hij verhaalde, hoe edel hij zijn
vaderland verdedigde, en hoe treffend en
kinderlijk, als hij van zijn geboorteland en
zijne lieve ouders sprak 1
En deze man moest nu vertrekken en Olga,
die zoo dikwijls met hem sprak, zijn edel
grondstelsel in haar hart bewaarde en de
vlucht zyner schoone gedachten volgde, moest
nu achterblijven, achterblijven in dit konde
land zonder milde instellingen, achterblyven,
daar waar alleen edelen en slaven zijn Deze
gedachten, waren verpletterend voor haar en
toch waagde zij het niet te spreken zij leed
stilzwijgend.... AlleeD aan hare moeder had
zij het geheim toevertrouwd dat in haar hart
bedolven lag.
Ook Julius waagde het niet te zeggen, wat
zich in zijn gemoed deed gevoelen, en zoo was
eindelijk de gewenschte en tevens zoo ge
vreesde dag der afreis daar.
Nauwelijks verhief «ich de zon boven het
rotsendal, toen Julius van het bed opstond na
een slapeloozen nacht doorgebracht te hebben.
De bergen waren nog gedeeltelijk met
sneenw bedektzij kwamen, door den mor-
genddauw omgeven, als overgroote grijsaards
met langen baard en hairen voor. Over deze
reusachtige gestalten trokken purpere wolkjes
door do opkomende zon, in het onmetelijk
luchtruim been. Brnischend en schuimend
rolde bet bergwater door de smeltende sneeuw,
•u de wouden, die eindelijk in hnnne natuur-
stoet voor do gesloten barriero stilhield,
heeft er kunnen over oordeelen.
De toeschouwers schoven achteruit voor
dat wild volk.
H Was oprecht walgelijk, schrijft
een brusselsche gazettier die opzettelijk
uit de hoofdstad gekomen was om de
grrrrooto feeste der groenen te beschry-
ven, waarvoor hij door een kopstuk dor
democraten uitgenoodigd was. In eenen
brief aan het brugsch dagblad La Patrie
vertelt die dagbladschrijver hoe gemeen
de groenen hen gedroegen en hoe hij zelve
met de smeerigste scheldwoorden over
laden werd omdat men hem voor eenen...
kasteelheer nam. Het was al van
smeerlap nietweerd - luiaard -,
bastaard dat men naar hem riep,
omdat hij, in de uitoefening van zijn ambt
van gazetschrijver, beleefd eenigen uitleg
vroeg over een liedje dat de christene -(?)
democraten zongen op den voois van O
Van den Peereboom, als zij priester
Daens naar de statie uitgeleide deden.
Een mensch cijn herte had ge
keerd op culk vertoon zegt ge melden
gazetschrijver, die nochtans meêwerkt in
een blad waarin Mijnheer don abbé Daens
ook artikels schrijft.
Dat spektakel heeft veel oogen doen
opengaan. Don dag van zondag is stich
tend geweest voor degenen die vinden
dat een priester hem in zulk geen gezel
schap moet vertoonen. Stichtend ook voor
hen die de menschen wikken niet volgens
hunne woorden maar volgens hunne wer-
nen.
Vergeten wij niet te melden dat Myn
heer den abbé Daens 's nuchtens op de
Kleine Vischmarkt gesproken heeft, op
eene tafel staande, al den kant van 't Dre-
vetje, en dat de voorbijgangers hem zon
dag avond, kwart voor den elven, in het
Duitsch Bierhuis, op de Groote Markt
zagen binnentrekken.
Waarlijk, Mynheer den abbé Daens
heeft zondag eenen lastigen dag gehad.
s Nuchtends binst d'hoogmisse naar de
meeting der Kleiuo Vischmarkt trekken
Namiddags rondloopon in uitgelaten
Gezondheidstoestand der huisdie
ren gedurende de tweede helft der maand
juli. Snotziekte onder de peerden
werd vastgesteld op één peerd, te Ander-
lecht, te Leupegcm, te Wandre (Luik),
te Loyers (Namen) en op twee te Leuven,
Het mond- en klauwzeer werd in alle
provinciën des lands bestatigd, namelyk
in
14 stallen in 9 gemeenten van Antwerpen.
24 n 13 n Brabant.
718 119 W.-Ylaand.
58 24 O.-Vlaand.
84 n 40 n Henegouw.
2 2 Limburg.
13 n 6 Luik.
75 16 n Luxemburg.
79 n 20 n a Namen.
Dertig stuks rundvee bezweken aan de
koolziekte.
Tuberculosis onder het vee. gedu
rende de maand juli, werd bestatigd ia
1248 gevallen, als volgt te verdeelen
Afgemaakt op bevel der overheid,
als elinisck aangedaan 11 77
Als clinisch verdacht 36 79
Afgemaakt zonder bevel der over
heid na tuberculinatie 196 26
Pokziek bevonden tijdens het
slachten voor de beenhouwerij 500 293
n gemengeld gezelschap
Een beetje 1
beetje later naar Thourout reizen
om daar te preken ten voordeele van den
kandidaat der vereonigde liberalen, socia
listen en democraten, in de aaustaande
provinciale kiezing
Dan weere naar Brugge komen.
Ja, 't is vele voor eenen enkelen zon
dag. Liberalen en socialisten vinden dit
opperbest. Mynheer den abbé Daens zien
zo georn omdat hij alzoo zijnen dag over
brengt maar de gewone priestors, die
den zondag dienst doen in de kerke, misse
lezen en preken, de die en kunnen zy
noch hooreu noch zien.
Lezers, zegt gij zelve wat men daaruit
moet besluiten.
lijke kleur prijkten, toekende in de verte de
lijnen tusschen hemel en aarde Bcherp af.
Julius werd sterk aangedaan door den
schreeuw van een noord bergarend, die hoog
boven het kasteel lustige wendingen maakte,
doeh toen onder Julius een uitspringend ven
ster geopend werd, en Olga in de koude lucht
buiten leunde, voelde hy zijn hart door een
zeldzame smart aangedaan.
De maagd geloofde zich ongemerkt, vouw
de de handen, wendde haar betraand aange
zicht naar de zon en bad stil eu lang.
Eindelijk verdween zij van het venster, en
kort hierop dwong haar de smart welke hare
ziel prangde, de luit op te nemen. Zij roerde
de snaren, klagende akkoorden zweefden van
het speeltuig omhoog, en aanstonds hief bare
treffende stem eene gevoelige, hartroerende
melodie aan.
Julius luisterde hy hoorde bare stem be
ven, bange zuchten mengde zich onder zang
eu «pel, tot zy eindelijk in hevige snikken
eindigde. Ontroerd stond Jnlins daar ge
troffen zelf zacht weenende.
Een oogenblik besloot hij met Olga te
spreken over hetgeen zijne ziel beroerde en
ook waarschijnlijk haar hart drukte. Deze
gedachten hadden slechts den duur van een
oogenblik, want de meeniog van storing in de
familie te brengen, waarin bij zoo liefdevol
behandeld, zelf als kind des huizes beschouwd
was, deed hem deze gedachten verwerpen.
De kiezing te Zoningen.—Citoyen
Vandervelde en, iu zijn gevolg, de heele
bende leiders van het Maison du Peuple,
hebben zich over het arrondissement
Zoningen verspreid, om er de kandida
tuur van den socialist Dr Branquart op te
warmen.
Zij zijn ongelooflijk bang dat hun kan
didaat zal geklopt worden door den libe
raal Bricoult, die zich buiten alle partij
schap voorstelt en veel stemmen zal
halen zoo bij de liberalon als bij de
catholieken, niet zoozeer uit liefde voor
de E. V. waarvan hij zich als apostel
aanstelt, maar omdat die kandidatuur
aanzien wordt als eene protestatie legen
do socialistische onverdraagzaamheid.
De radikalen zelf van de kleur van
Lorand, zouden niet ongeerno Bricoult
zien triomfecren: 't zou eene les zijn, op
den rug van Branquart gegeven aan die
arrogante socialisten,die wel een verbond
mot de liberalen willen sluiten, maar op
voorwaarde dat de liberalen hunne platte
knechten zijn.
Men zal niet beweeren dat Bricoult ge
handeld heeft op aanraden der katho
lieken 't is de voorzitter eener maat
schappij van vrijdenkers.
Hoe die kiezing ook afloope, zij zal
stellig voor gevolg hebben den kuil tus
schen liberalen eu socialisten to verdio-
pen. 't Is die overwoging, die do katho
lieken tot onthouding deed besluiten.
Handelsblad)
Wie weet, welke ontwerpen de gravin
oor Olga's toekomst gevormd heeft, wie weet
welke hoop rij op dit geliefde kind stelt en
ik zou dat alles storen Nooit! De gene-
heid welke die maagd my toedraagt, sal
ua verloop van tijd verflauwen en verdwijnen.
Later zal zij aan mij niet meer denken, en
aan do zijde van haren misschien reeds be
zemden gemaal, zal zij gelukkig zyn, en ik.
Hier hield Jnlins zijne alleenspraak op,
haalde diep adem, streek met de hand over
zijn gloeiend voorhoofd en vervolgde
Ik, nu ik behoor mijne ouders, mijnen
koning en mjjn vaderland
Bij dese woorden liet hij het hoofd zinken,
blikte treurig en onbeweeglijk op do tapijten
vau den kamervloer sn bemerkte Iwan niet,
die binnenkwam. Het aangezicht van dezen
jongen edelman was ook treurig en omwolkt;
stil en merkbaar aangedaan, zeide bij
-Julius, mijn vriend, de paarden staan
gezadeld, ledigen wij nog eerst eenen beker,
die mijne moeder gevuld heeft, en dan, omdat
gij het toch volstrekt wilt, zullen wij «heiden.
Ja, gij hebt gelijk antwoordde Julius
verstrooid, en gespte half droomend den
krommen Babel aan, welke Iwam hem gaf. Hij
mocht dit wapen nu dragen, de Russen waren
immers de vijanden van Duitschland niet
r. Werktuigelijk volgde hij denjongea
Rus, eu trad dadelyk hierop in de kamer van
de gravin. (Wordt voortgezet).
