Zondag 22 April 1900.
5 centiemen per nummer.
54sle Jaar 3462
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Vergelijkingen.
DE
GIFTMEMSTER.
De kiezers zijn kalvers!
Op voor de
Boeren
/JjVan tak
op tak.
Ze versmaden het capitaal
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
tagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frankmet de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat. N. 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
Ouicfue «Mum.
Per drukregel. Gewone 15 centiemen Keklamcm fr. 1,00 Vonnisse op
3* bladzijde 50 centiemen Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord, Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen mouten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureeie
van dit blad.
Aalst, 21 April 1900.
Den boom kent men aan zijoe vruchten
en den mensch aan zijne daden, zoo luidt
het spreekwoord.
Gij, kiezer, hebt eene vraag in dien zin
op te lossen. Gij hebt u af te vragen wie
uwe viieuden ziju en wie uwe vijanden.
Om niet bedrogen te zijn zult gy moeten
onderzoeken wat zy deden en verder
ook eens nagaan wat zij zullen doen.
Wat deden de soeios
Laat zien I Zij hebben een wetsontwerp
neérgelegd betrekkelijk de pensioenen
voor oude menscben.
Wilden zy iederen ouden mensch pen-
sionneeren
Neen, dat wilden zij niet. Zij werkteD
alléén voor de mijnwerkers.
Die alleen mochten gepeDsionneerd
worden omdat zij grootendeels bij de roode
partij zijn ingelijfd. Zij die altijd zegden,
bij boog en by leeg zworen dat zij de
vrienden zijn van de zwakken, van de
arbeiders, dachten alleen aan hunne
partijgangers.
Voor de andere werklieden mocht niets
gedaan worden die waren dat niet weer-
dig, zij waren geeD socialist.
Wat deden daartegen de catholieken
Zij vroegen een pensioen voor alle be
hoeftige lieden, gelijk van welke gezind
heid of zy socialist, geus of catboliek
waren.
Gij zult met my bekennen, Diet waar
lezers, dat de catbuliekeu het schoonst
handelden en dat zij aan de geuzeo als
aan de socialisten bier eeu fijn lesje van
verdraagzaamheid hebben gespeld.
Wat deden de geuzen
Die deden niets. Bara, bun chef, zegde
dat er geen sociale kwestie bestond en
dat men zich om de ouderlingen niet
moest bekreunen. Wij zullen daar niet
verder op aandringen want wij kennen
niets dat ten voordeele der werklieden
of der landbouwers door de geuzen is
verricht. De geuzen leven alleen voor
pastoorvreterij en al bet andere geven zij
den brui.
Verders hebben de socialisten niets
meer uitgerecht. Veel lawijd hebben zij
gemaakt en door dat lawijd veel goede
wetten belet. Nu nog zullen zij door
hunne verkeerde handelwijze het stem
men verhinderen der wet op de werk
manspensioenen die onze catbolieke man
nen voor bet uiteengaan der Kamers
willen doen stemmen.
Al wat ten voordeele der landbouwers
is voorgesteld hebben de socialisten hard
nekkig bevochten.
Waai om
Omdat de buitenlieden te catboliek zijn
en aan bunnen Godsdienst trouw blijven
14* VEKYOL0.
Caën zal a weinig bevallen, zei Lachenal.
Integendeel Mij dankt, dat het eene
zeer gchoone stad is.
O, toch niet voor een Parij zenaar
De Paryzena&rs zyn soms eerder tevre
den dan men denkt.
Dikwyls ja, zeide Lachenal lachende,
maar niet altijd. Ik ben een geboren Paryze-
naar en heb groote moeite om me hier te ge
wennen. O, riep by met eenen diepen op
rechten zacht, als xk rijk was, zoo ik my
nooit in Caën gevestigd hebben.
Uier kan men toch een rostig, gelukkig
leven vindeu met alle geuot naar hart en
geest.
Naar den geest Dat bestryd ik, want
te Parys is bet maar strijden en streven. De
mensch is niet tot rast geschapen bij hoeft
een veld noodig, waarop hy 't verste doel kan
beoogen hy moet de gelegenheid hebben,
zyn verstand te kunnen ontwikkelen en zyne
krachten beproeven.
Het was den eersten keer dat de beide
jonge lieden in gesprek waren. Ofschoon ze
door mevr. de liaineree aan elkander waren
Thans ge»-ft het catboliek goeveroemeDt
400,000 fr. toelagen aan de maatschap
pijen van ouderlingen bijstand die voor
doel hebben door stortingen een pensioen
te bekomen.
Te Gent is er eene maatschappij die
alzoo meer dan 4000 fr. subsidie heeft
verkregen.
Welnu de socios hebben geen enkele
maatschappij gesticht.
Door hunne schuld dus zijn duizende
franks voor de werklieden verloren.
Hadden zij spaarbonden ingericht, dan
zouden zij veel toelagen hebben genoten
en het volk, het werkende volk, zou er
oneindig bij gewonnen hebben.
Zij deden het niet omdat zij vreesden
dat alsdan het volk den weg naar hunne
verderfkoten zou verliezen, en zij beoogen
niets anders dan veel partijgangers, veel
stemmers liever te tellen opdat er dan
veel schreeuwers een traktement zouden
verkrijgen van 4000 fr.'s jaars als wet-
tenmaker.
Hun doel is niet verhevener dan dat.
Wat deden de groene socialisten, zoo
gezegd de groene demokraten
Och arme I Weêral een mager beestje...
Hun chef beloofde in 1894 dat hij het
bemelsch manna ging doen regenen dat,
zoo bij gekozen wierd, iedere ouderling
vhd €0 jaar oud een pensioen zou hebben
van minstens 75 centiemen per dag.
Heeft hij in de Volkskamer iets in dien
zin gedaan
Bij lange niet. Hij heeft Diet eens zijoe
berbergpraatjes durven herhalen. Hij zat
daar voor mannen die hem te woord zou
den staaD.
Hij had over pensioen veel gezeeverd
zoowel als over hop, beiersch bier, mar
gariDe, eoz. Een wetsontwerp echter heeft
hij nooit voorgebracht. Voor de werklie
den noch voor de landbouwers heeft hij
niets verricht.
Met de jongens onder den troep, met
de soldaten heeft hij een eitje te pellen,
een rekeningsken te vereffeuen.
Toen in de Kamers voorgesteld was
altijd van catholieke zijde, als 't u belieft
een maandgeld van 30 fiauk, stemde onze
vieze Jan er tegon. Hij zegde dat 30 fr.
veel te veel was, dat 10 fr. meer dan
genoeg was voor jongens die er te huis
niet meer kondtn verdienen.
De soldaten mochten geen 30 fr. krij
gen, tien was nog te veel 1
Schoone liefde voor de werkmanskin
deren, niet waar lezer
Wij eindigen voor heden maar komen
daar op terug.
Een kiezer.
Naar men beweert zou de regeering het
priuciep van 't voorstel Lorand bijtreden,
t welk den militiaan toelaat, na zes maan
den verblijf onder de wapens, een exaam
af te leggen. Indien bij t exaam op vol
doende wijze ondergaat, zou hij naar huis
worden gezonden.
v Militaire kwestie. De
kwestie der vermiudeiiug van den
Jaf dieDSttyd zal nog in dezen zittijd
KsW ter Kamers besproken worden.
Het voorstel Colfs heeft weinig
kans aangenomen te worden.
Er zijn nog altijd kalvers van
kiezers die niet willeu onderzoeken of
redeueeren, die fanatiek voortgaan, of
die hunne rede verdooven....
Wie schreef dat
Een der twee schrij velaars van Het Land
van Aelstpriester Daecs of Pie Daens.
(Zie Land van Aelst zondag 29 mei 1898,
3* bladz. 1® kolom.)
En wie worden hier bedoeld
Vooral de kiezers van den buiten, dus
volgens de afgestrafte of onze Pie
de boeren zijn kalvers.
Waarom
Omdat de buitenlieden zich in de kie
zingen vau 22 mei niet hadden laten fop
pen door de dwaze beloften van de groene
hansworsten.
't Spel zal gaan heibegiunen nu vóór
de kieziog zullen de groene artisten van
allen kaliber de kiezers van den buiten
prijzen en vleien en bun manhaftige,
kloekmoedige en verstandige bui
tenlieden heeten.
Maar zoo de buitenlieden er toe bijdra
gen om de groene caudidaten den genade-
klop te geven dan verandereu de groene
penscbavuiten van toon en in hunne
grarascoap schelden zij de buitenlieden
uit voor kalvers van kiezers die niet
tvillen onderzoeken en redeneeren, fana-
tieken of die hunne rede verdooven.
Vooruit, de roode vod, den uitslag der
kieziugen van 22 mei 1898 meêdeelende,
heet de kiezers van 't Arrondissement
van Aalst
Onwetende, lichtgeloovige bui-
tenlieden, lammeren van bunnen
herder.
Kalvers, dommerikken of onwetenden
dat staat op gelijken tred.
De liberalen van de soort van Amourke
Gulle bonden, buiten kiezingstijd, Diet op,
de buitenlieden met de verachtelijkste
spotnamen te bejegenen.
Ja, meer dan eens slingerden zij de
buitenlieden naar 't hoofd ge zijt maar
dommerikken, uilen, ploegen die in God
gelooven, mastentoppen, stinkende half
houten, barbaren enz., enz.
Moesten wij het al opsommen de reeks
zou te laDg worden.
En nu zullen de blauwen, rooden en
groenen met eeDe geslepene schijnheilige
tronie de buitenlieden weêr gaan vleien,
prijzeD, loveD en roemen om hen aldus
hu one stemmen te ontfutselen maar ze
zullen het zich herinneren wie hen uit
scheldt en roepen De kiezers zijn
kalvers, onwetenden, dommerik
ken
Zondag, 22 April, zal
in de zaal van het Con
cert op de Keizerlijke
Plaats, te 5 uren eene
Groote Volksvergadering gehouden wor
den, waar, door bevoegde sprekers uit
Gent, de quwestie van den Zuid-Afri-
kaausche oorlog, den aangrijpenden strijd
van het kleinste volk der aarde, onze
stam- en taalgenooten de Boeren, tegen
het machtigste, de Engelschen, zal be
sproken worden.
We zfètten al onze Stadsgenooten sterk
aan om deze volksvergadering by te
wonen.
Geene kleine menschen meer I
Een Fransche esculaap ofte geneesheer
beweert nu een drank gevonden to heb
ben om de menschen die te klein zijn
naar huDDe goesting te doen groeien.
Het is een afkooksel van verscheidene
graansoorten, waar men suiker of iets
anders bij doen moet als hij te bitter
smaakt.
Zal die drank ook beletten dat de oude
menschen krimpen
Wat zal men nog al hooren op 't einde
dezer eouw
Leest de roode organen en altijd zult ge
ze hooren donderen tegen het veracbtelyk
capitaal, togen de capitalisten die de
schuld zijn van al de onheilen en rampen,
ellende en armoede die op de wereld
voorvallen en heerschen.
Maar aan de rooden moet men de
spreuk toepassen
Luistert niet naar mijne woorden,
m maar ziet mijne werken.
De rooden versmaden het capitaal als
het door anderen bezeten wordt, maar als
zij de bezitters ervan zijn, dan strijken zij
met gretigheid de voordcelen of winsten
op die het bezorgt.
En ten bewyze De rekeningen eener
roode samenwerkende bakkerij te Bei lijn
bewijzen dat er, in 1899, eene zuivere
winst van 12,694 mark werd gedaan. Een
mark doet fr. 1,25.
Do aandeelhouders of hebbers zijn ten
getalle van 19 en die versmaders van
't capitaal hebben zich eerst gezegend en
9500 mark opgestreken.
De werklieden der bakkcry, zij die de
winst voortbrachten gelijk Vooruit altijd
schrijft, ODtvingen als aandeel voor hunne
hulpkas 586 mark...
Dus 500 mark dividend voor eiken aan
deelhouder....
En wat is de waarde van ieder aandeel
of actie
voorgesteld, hadden ze tot nu toe maar een
koelen groet gewisseld. Daarom verwonderde
zich Landregarde terecht over de plotselinge
spraakzaamheid van den advocaat. Hij sloeg
hem opmerkzaam gade, terwijl hij sprak. Hy
was een man van zijnen ouderdom, groot en
schoon, zijn geheele voorkomen en zyne ma
nieren waren fyn en beschaafd. Zyn bleek
gelaat met regelmatige trekken, de dunne
lippen, de fonkelende oogen, dat alleB verried
een hevig karakter, een zucht naar roem,
heftige hartstochten, een buitengewoon ver
stand en eene zekere besluiteloosheid, die
echter het gevolg kon zyn eener verkeerde
opvoeding. Een menschenkenner zou dadelyk
gezegd hebben Dat is een verdwaald
mensch.
Het gesprek, dat liep over Parys, de vorde
ringen der wetenschap, de moderne wijsbe
geerte, bewees aan den doktor dat hy een
wetenschappelijk man voorhad.
De aankomst van d* Hugonet maakte een
einde aan het onderhoud. Toen de jonge lie
den scheidden, kenden ze elkaar een weinig
beter, zonder dat er toenadering ontstaan
was.
Landregarde verklaarde zijne onzekerheid
met eene oprechtheid, welke aan Hngonet
eene kleine overwinning verschafte. Maar ze
zon niet lang duren.
Ze traden aan het ziekbed. De heer de Fai
rières lag daar in eenen jammerlijken toe
stand, die elke beschrijving to boven gaat.
Hoe verklaart gij u den metaalglans in
dezen strakken blik vroeg Landregarde, op
den zieke wijzeude, die zich vau pijn kromde.
Ziet, de lippen trekken krampachtig samen,
het oog is met bloed doortrokken, de maag
schijnt sterk aangetast. De ongelukkige zal
binnen twee uur een lijk zijn.
Wat kan men er aan doen riep Hn
gonet verbleekend uit.
De lijder opende de oogen zijn gezicht
vertrok en nam eene vreeselijke uitdrukking
aan. Hij wilde zich oprichten, maar viel
machteloos terug en stiet een vreeselijken gil
uit. Dan rolde hij zich in de deken, wentelde
zich heen en weêr en jammerde ijselijk.
Mevr. de Fairières, zoo bleek als eene
doode, kwam uit het nevenvertrek aanloo-
pen. Gabriëlle, waanzinnig van schrik, ver
borg haar gelaat in de gordijnen van 't ziek
bed en snikte onophoudelijk.
De zieke is een martelaar, zeide Landre
garde.
Gelukkig verliest hy het bewustzijn,
riep Hugonet, die verschrikt terugweek.
Ja, gelukkig hernam Landregarde
scherp.
Plotseling rukte de zieke zich uit zyno
armen los en sprong met bovenmenschelijke
inspanning overeind. Eer men den tyd had
Vijf marken, zegt Le Patriots
Men moet naar Berlijn niet trekken om
nog zulke voorbeelden aan te treffen.
Hier te Aalst is ook eene roodo
samenwerkende bakkerij Hand aan
Hand* gesticht door Gentscbe roode
zoogezegde versmaders van het capitaal.
Berekend volgens de hoeveelheid brood
die dagelijks wordt verkocht en den ver-
kotpprijs werpt de roode bakkerij Hand
aan Hand jaarlijks ten minste 15 dui
zend fr. zuivere winst af....
Wie strijkt die 15 duizend franks zui
vere winst op
De Gentscbe rooden, al zoogezegde ver
smaders van 't capitaal en voor eeu zeker
deeltje twee of drij Aalstersche fijoaards
die zelfs als het hagelt, sneeuwt, vriest
en tempeest schoon weder schuifelen...
En hier te Aalst ontvangen de bakkers-
gasten geen dem 1... 't Is al voor
Bibi I
Wat volksuitbuiters toch I
Kiemendooders. Nu 't Stadsbe
stuur van Antwerpen, in navolging van
een aantal kleinere- gemeenteu. heeft
besloten een kiemendooder stérilisateur
op te richten, is het niet ongepast, daar
iets meer over te zeggen*-
Slechts acht Belgische gemeenten heb
ben tot nu toe eenen kiemendooder voor
het vleesch ingericht. In 1899 werden in
België 356 verrichtingen gedaan op
67,626 kilos vleesch. De onsohadelijkma-
king wordt overal goed onthaald, behalve
te Aalst.
Te Moenen wordt het vleeschsap dade
lijk verkocht; te Duffel is de vraag altijd
grooter dan de voorhanden zyode hoeveel-
heid.Te Tongeren,Brugge eu Neufchateau
gaat het vleesch ook altijd goed weg. Zie
hier eenige prijzen van het ouschadelijk
gemaakte vledsch Vleesch, 50 centiemen
per kilo; vet, 30 tot 50; vleeschsap, 25 tot
30 per Iiter;beenderen3tot6fr.per°/Okilo.
De Staat verleent toelagen aan de
steden,die eenen dienst van kiemendooder
inrichten.
Te Gent zal men er ook eenen oprichten.
De inrichting werd vroeger reeds aan
besteed,doch de aannemer trok zich terug;
nu zal de Stad zelf eenen dienst inrichten.
I>e socialisten, in do manifes-
teu of schriften die zij op den buiten ver
spreiden, wachten zich wel lucht te geven
aan hunne godverloocheniugen eu aan
hunnen onverbiddelijken haat tegen Kerk
en Priesters.
Zij zullen zich wel wachten van te vra
gen gelyk Vooruit over eenige dagen
Wanneer werpt men God met
zijnen sleep van capitalisten over
boord P
Wij, schrijvers van Vooruit, ken
nen geen enkelen god zoo min dien
der Christenen, als dien der Chi-
neezen of Mahomed&nen. (14 fob. 92)
Neen daar wachteu zij zich wel van. Ze
spelen de schijnheiligen en zeggen tot de
buitenlieden wij bekommeren ons met de
religie niet en toonen zelfs zekeren
eerbied als ze een Kruisbeeld, of een
Mariabeeld zien.
Menschen, opgepast I 't Zyn wolven in
schaapsvellen I
Landbouw'crediet. -
Terechtwijzing. In de redevoering van
B°* L. Belhuue overgenomen in ons oum-
mer van zondag 11., zegden wij bij mis
greep dat het fonds tot stichting van het
landbouwcrediet en tot bescherming van
den kleinen landeigendom, volgens voor
stel der H.H. Delvaux, Bethune en Cl# in
de Kamer nedergelegd tot 50 duizend frs.
beloopt. Onze lezers zullen onze vergis
sing reeds hersteld hebben, 't Is 50 mil-
lioen dat men moet lezen.
STAD MECHELEN.
Donderdag 10 Mei aan
staande, zal te Mechelen,
op het gehucht Neckerspoel,
do jaarlijksche Veemarkt
met Prijskamp plaats heb
ben.
Deze, als voornaamste
merkt van het laod, zal zooals naar ge
woonte bezocht worden door een groot
getal landbouwers en veeteelders, zoo
Belgen als vreemden, die verlangen hunne
stallen te voorzien van schoon vee zoo
van inlandsch als van hollandsch ras.
Viervoetige polioieagenten. Te
Gent heeft men de nachtpolicie versterkt
methonden.
Het zijn dieren van het ras der herders
honden; zy zyn derwyze afgericht, dat zy
niet anders gehoorzamen dan aan de agen
ten in uniform. Zy geven door geblaf
teeken bij het minste onraad en dienen
de agenten dus tot uitmuntende opzoekers.
662 millioen 820 duizend ton
steenkolen werden door de mijnen der
geheeie wereld, gedurende het jaar 1899,
geleverd.
Daarvan leverde
Engeland, 202,055,000 ton,of 30.5 t.h.
Ver.-Staten, 196,406,080 - - 30
Duitschland, 131,000,000- >26
Oostenr.Hong. 35,000,000 5.3
Frankryk, 32,000,000- 4.8
België, 22,000,000 - 3.3
Rusland, 13,000,000 2
Al de andere landen te samen leveren
slechts 34 millioen ton of5t. h. van de
geheele opbrengst.
Bericht aan de landverhuizers.
Wij raden al onze medeburgers aan die
het gedacht zouden hebben van 't land te
verlateu, niet te vertrekken zonder hun
ne toevlucht genomen te hebben tot do
Maatschappij Sint Raphael. Zich te wen
nen bij den algemeeuen sekretaris Graaf
Waldbott, te Buxbeim, Souaben.Buyeren,
of bij den hulpsekretaris, M. St. d'Yde-
walle, St-Andrios by Brugge.
om hem terug te honden, ijlde hij door de
er naar een ander vertrek, waarvan de
deur open stond. Het was een ontzettend, on
beschrijfelijk gezicht, dat de ooggetuigen als
versteend deed staan. Zijn groot lichaam
een geraamte, de veruitgestrekte armen tast
in de lucht alsof ze een onzichtbaar voor
werp wilden grijpen zijn vreeselijk uitge
teerd gezicht had nauwelijks een menschelij-
ken vorm, zijn hol zwart oog geleek een bo-
demlooze afgrond. Zoo liep by heen en weêr,
schreiend en jammerend, als een verdoemde.
Dat alles duurde maar een minuutmaar
deze minuut scheen wel een eeuwigheid. Toen
viel hy neêr en Landregarde, die hem nage
sneld was, droeg hem in zyne sterke armen
weêr in 't bed terug. Na deze hevige inspan
ning volgde eene volslagen afgematheid.
Landregarde boog zich aan het oor van
Hugonet.
Neen, zeide deze verbleekend.
Het moet zyn, bevestigde Landregarde,
er is slechts dit middel op.
Laat hem in vrede sterven, zeide Hu
gonet, die als vernietigd op een stoel zonk en
de oogen sloot.
Toen verliet Landregarde het sterfbed,
greep eene pen en schreef haastig eenige rege
len. Hier is mijn recept, zeide hy aan me
vrouw de Fairières het papier reikende, da*
deze met bevende hand
Hugonet sprong op, ontrukte haar het
recept en schreef een nieuw. Volgens wien
wordt hier gehandeld zeide hy.
Wij hebben den zieke aan uwe zorgen
toevertrouwd, heer dokter.
Wel dan, hier is myn recept.
Bezorg dit, Catharina, zeide mevrouw
tot de meid, toen ze'de zij tot Landregarde
Vergeef mij, mijnheer, dokter Hngonet is
sedert twintig jaar de dokter des huizes.
Landregarde wierp eenen koelen, verach"
telijkeu blik op de dame en zeide langzaam
Om het even, mevrouw, de heer de Fairiè.
ree is den dood gewijd. Zij boog het hoofd
en hy ijlde weg.
Doch nauwelijks had hy de huisdeur be
reikt, of Gabriëlle was achter hem Kom
terug riep zij, och, kom toch, mijn vader
sterft
Dokter Hngonet....
Hij bekent, dat hij geen raad weet.
En wat kan ik nu meer doen dan hy
Och, kom toch
Het is te laat.
Toen greep zij zyne handen en vleide
snikkende Kom toch meé
Hy liet zich bepraten.
Welke vreeselijke ziekte zuchtte Ga
briëlle. Waaraan Bterft mijn vader, mynheer?
Zeg het my, ik moet, ik wil het weten i
Landregarde sag haar voor meh staan zoo
schoon, zoo vol leed en met tranen in da
oogen.Een onbeschrijfelijk medelijden maakte
zich van hem meester. Vraag hy my niet
fluisterde hij.
O, spreek toch, zeg bet mij. My dankt
het soa myn hart verlichten, als ik het wist.
- Zij vonwds biddende de handen. Keeds
stonden zjj aan de deur van 't ziekenvertrek.
Luister dan, jnfvronw, en tracht my te
verstaan Uw rader had een gestel om nog
twintig jaar te leven.
Zy legde de hand op het hart en onder»
drukte een angstkreet, toen volgde zy be
vende den dokter, die op 't gezicht des zieken
verschrikt terugweek. Mijnheer de Fairières
zat overeind in het bed. Zijne oogen rolden
wild en woest in dt kassen, terwijl heesohs
hulpkreten nit zyne beklemde borst Btegsn,
nog schrikkelyker dan de vorige. By het zien
vau den jongen dokter scheen het alsof de
sluier voor zynen geest werd weggenomen
hij strekte zyne handen naar hem nit en
risp
Wreek my t Red myne dochter 1
Toen zonk zyn lichaam ineen, en nog een
laatste zware zacht klonk door het stille ver
trek.
Hij was dood.
(Wordt voortgeeet).
