Zondag 51 Maart 11>01
5 centiemen per nummer.
55s* Jaar 3359
vers
ws
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
HET SPOOK
Landelijk Socialismus.
sr
VOLKSKAMER
andge
EEJ
IQ Cl
keel pi,
er nie
Call
S.
apott
rkt, l
pijl
van
1 doot
2 apo;
•kt,
te vei
lerecij
ekte
t bots
DE DENDERBODE.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
•lagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frankmet de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 4-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar
Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Lands
Cuigue suiim.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnisse op
3* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen.bij
accoord, Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Heeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen dep
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureeie
van dit blad
Aalst, 30 Maart 1901.
BOS De loonstandaard.
'T
prEen godgeleerde van groot gezag, Mgr
«2^ Waffelaert, Bisschop van Brugge heeft
egjB§j eenige gedachten uiteengezet over het
moeilijk en ingewikkeld vraagstuk, de
i daghuur.
Daarin moet men eerst en vooral een
eerste grondbeginsel onderscheiden, dat
van het minimum.
111 God heeft den menschen de wet van den
*1 arbeid opgelegd. Hij heeft hun gezegd
In 'L zweet uws aanschijnt suit gij uw
brood eten.
Dus moet het zweet het brood voort-
-brengen, dus moet de arbeid in de be-
hoeften van den mensch voorzien, want
de werkman heeft geene andere middelen
van bestaan.
Wanneer de arbeider zijn werk ver-
j jjhuurt, oischt de natuurlijke rechtveer-
GCl digheid dat hy daarvoor ten minste zoo
veel ontvange om in zijn volle onderhoud
et te voorzion.
|r 0I Dat is in al zijne overbiddelyke streng-
vanfheid het grondbeginsel van het minimum
van loon.
S inhl Maar is de kwestie daarmeê afgedaan
den i Neen, antwoordt de geleerde Bisschop
d0 a van Brugge. - De strenge rcchtveerdi'/heid
eischl een loon gelijk aan de weerde van
het geleverde werk, 't is te neggen, aan
555S*« het voordeel dat dit werk aan den pa-
troon oplevert.
wjT Daarmeê is nu eenmaal door een ge-
J jiaghebbende Godgeleerde het princiep
vastgesteld. Wy drukken den innigen
wensch uit dat die menschlievende leer
stelsels in het werkelijke leven zoodra
mogelijk doordringen overal, tot in die
J <-11 werkhuizen waar de patroons, partygan-
gers van het hatelijke Laat gaan wat
gaat de volgende woorden van den te
beruchten Malthus nog in eero houden
Voor u is op het weerdschaj) van het
leven geen schotel bijgezet. Uw lot is
lÜden en vergaan; de natuur gebiedt
iaja> u op te trekken en wacht zelfs niet dit
ta^ bevel uit te voeren. De mensch die op
eene reeds ingenomene wereld ver
schijnt, mag geene aanspraak maken
op eene plaats in de zon. Hij hetfi bet
recht niet 't is gelyk welke boeveelheid
eetwaren te eischen, indien zijne fami
lie hem niet onderhouden kan of de
samenleving zynen arbeid niet noodig
heeft. Hy is er waarlyk te veel.
a be
Sedert het heuglijk verschijnen der
wereldberoemde Encycliek Rerum No-
varum, zou niemand zulke hoonende
taal voor de menschheid durven voeren.
ikrOlZelfs de hardvochtigste liberaleD, de he
rigste en onverzoenlijkste aanklevers van
het yskoude manchesterianisme hebben
Chetwynd-Park.
13' vervolg.
j IX.
De Giftmengster.
De aanwezigheid van Gilbert Monk in de
kleedkamer zijner zuster werd noch door
Sylvia, noch door de oude Ragen vermoed.
["W el wierp de oude een vorschenden blik door
het ruime vertrek, doch dit was meer ge
woonte dan argwaan. Zij plaatste een gernak-
Uk*keUjken 'eunstoe' bÜ bet vuur, waarin zich
haar jeugdige meesteres afgemat liet nefir-
raaDzinken.
drfll u (ja zitten, zei Sylvia, zonderde oogen
mdop te slaan. Wij zyn alleen, weer daar ver
zekerd van niemand loert aan de deur.
HS. 2oker sprak de oude Ragen, als eene
ekerkat naar het vuur starend. Wij zijn alleen,
oaPhj kunt vrij spreken.
Sylvia aarzelde nog zij zocht naar woor
den. Ragen echter verried haar ongeduld
niet, maar wachtte bedaard op hetgeen vol
gen zou.
Eindelijk had Sylvia moed gevat eu begon
zachtjes met eeu Indisch dialeot. Gilbert
sedert veel water in hunnen wijn gedaan.
En langzamerhand ontwikkelen zich op
sociaal gebied de verhevene begrippen
van recht en menschlieTendheid van den
onsterfelijken grijsaard van bet oude
Yatikaan. Onder dien invloed hebben ge
il zaghebbende geleerden dan ook deze
I woorden geschreven welke door iedereen
dienen diep overwogen te worden
Wie het gedacht, der onderneming,
gansch wisselvallig bestanddeel heeft
opgevat, krijgt daarvoor ook eene, lijk
zijne opvatting, wisselvallige belooning
en die belooning ligt slechts in den
zuiveren uitslag vau de onderneming,
uitslag onmogelijk nauwkeurig te voor-
zien. De mensch of de menschen, inte-
gendeel, die eene voorziene, net be-
paalde medewerking hebben gegeven,
medewerking gemakkelijk af te meten,
't zij in uren, 't zij in voortgebrachte
stukken, ontvaDgen eeu loon onmidde-
lijk, onweerroepelijk eu onafhankelijk
van den einduitslag.(Leroy-Beaulieu).
De gedachten om in de menigte, in de
werkelijkheid door te dringen hebben tijd
noodig. Na veel hotsen en botsen komen
zij terecht en vinden zij eene goede,
ordelievende toepassing. Een weinig ge
duld maar onverpoosde werking is op dat
gebied oneindig beter dan het spooken op
strekkiugen die tot het verleden behooren
en die Klokke Roeland door hot opgra
ven van oude artikels uit de jaren 1893
nu nog wil bevechten. Ons schijnt dat
veeleer toe als wilde dit blad de eer heb
ben gansch bouwvallige huizen in te stor
ten en wapeülooze, veroordeelde en afge
matte vijanden neêr te vellen....
Pieter Leroy-Beaulieu, zoon vau den
vermaarden franschen staathuishoudkun
dige Paul Leroy-Beaulieu, heeft in de
Revue des deux Mondes eene reeke bij
dragen laten verschijnen over Australië
en Nieuw-Zeeland, waar hij verscheidene
maanden verbleef. In meer dan eeu op
zicht zijn die bijdragen belangrijk voor
wie met volkshuishoudkunde onledig is,
want zooals schrijver terecht zegt - die
joDge landen zijn voor ons een waar labo
ratorium van maatschappelijke weten
schap, en de proefnemingen door hunne
bewoners gedaan kunnen aan de oude
wereld zonderling ten nutte komen (1).
Het zij ons toegelaten hier samen te
vatten wat schrijver zegt over de proefne
ming van landbebouwing in 't gemeen, in
Zuid-Australie gedaan.
Die zaak is voor ons van 't grootste ge
wicht, want ware zy wel uitgovallen, de
socialisten zouden er natuurlijk eene be
weegreden in vinden ten voordeele van
hun landelijk socialismus.
Lijk men weet, betrachten de socialis
ten de afschaffing van den persoonlijken
grondeigendom alle grond moet aau den
Staat tocbehoorcn zeggen zij dat hebben
(1) Revue des deux Mondes, 1 Oogst 1896,
bl. 627. 8
Monk verstond zoo goed Indisch als Engelsch
en luisterde met ingehouden adem.
Ragen riep Sylvia opgewonden, ik
kan het niet langer uithouden. Zijne teeder-
heid voor haar versoheurt mij eiken dag het
hart. Ieder dag moet ik zien, hoe hy haar
liefkoost hooren, hoe hij haar prijst en ver
goodt. Ik kan dat niet langer verdragen. Ik
weet, dat voor u een menschenleven niet
meer waard is dan een dierenleren, en nu heb
ik uwe hulp noodig;
Goed, wat moet de oude Ragen doen
Zorgen dat ik de vrouw van Chetwynd
worden kan, fluisterde Sylvia met fonke
lende oogen.
Een glimlach van zelfvoldoening speelde
om de magere trekken der oude.
Wy zullen zien, wat de oude Ragen
kan, sprak zij. Gilbert Monk hield de zware
gordijnen met zyue handen samen en loerde
door de vouwen.
Het oude wyf had eene oude Indische kast
geopend, die aan den muur stond eu drukte
op eene geheime veer. Monk hoorde een
schuiflade opengaan en Ragen haalde daaruit
een kistje, dat by den schijn van het vuur als
een juweel glinsterde. Ragen ging voor den
schoorsteen zitten en draaide het doosje in
hare bruine, dorre handen heen en weer. Zij
haalde onder haar kleed een gouden keteu te
voorschijn, waaraan een sleutel van hetzelfde
metaal hing. Hiermee opende zy het kistje
zij in hunne zitdagen van Brussel (sep
tember 1868), van Bazel (1869), van
Stuttgart (1870) besloten, zoo zegde een
kopstuk onzer Belgische socialisten, Van
Beveren in Valentino te Gent den 3 sep
tember 1894 Wij willen de vernieti
ging der armoede door de invoering van
het collectief bezet van grond, bodem en
werkmaterieel. Zoo schreef ook nog de
socialistische volksvertegenwoordiger Def-
netiu Lepeuple van 23 Juli 1894 Het
doel van ons programma is den grond, de
werkhuizen, het vereenigde werkgetuig,
'tis te zeggen, al de vooitbrengingsmidde-
len, in een woord, het kapitaal, den ge-
raeenen eigendom van al de inwoners van
hetzelfde land te maken
Dat is klaar, dunkt ons en nochtans,
hier, lijk in zake van godsdienstdurven
de socialisten op den buiten hun gedacht
niet heel en gansch doen kennen.
De pil is nog al slecht om slikken,
daarom moet zij in een lepel siroop ver
doken worden.
Uitvallen tegen de groote grondeige
naars de misbruiken aanwijzen zooals zij
gezien zijn door het vergrootglas van den
socialistischen bril, dat kan er nog door
maar aanprêeken dat al de kieine grond
eigenaars hun bezit aan den Staat zullen
moeten afstaan, met zoo iets durven zij
niet voor den dag komen. Daarom bewe
ren zij dat de socialistische staat den
kleinen grondeigendom zou eerbiedigen.
De socialistische voordrachtgever, zegde
het Fransch kopstuk Lafargue op den soci
alistischen zitdag van Marseille in 1892,
moet beginnen met den kleinen eigenaar
gerust te stellenDe communisten
denken niet den kleinen eigendom staats
bezit te maken, de groote grondeigendom
nu in de handen der rijken moet alleen
staatsbezit worden (1).
Wy toonden hierboven hoe dit enkel
boerenfopperij is dit is zooveel te meer
waar daar de socialisten met eenige
volkshuishoudkundigen beweren dat de
kleine landelijke bebouwingen onvermij
delijk zullen moeten verdwijuen om plaats
te maken voor groote, uitgestrekte lande
rijen met macbienen bewerkt, die veel
voordeeliger, zeggen zij, kunnen voort
brengen.
Maar ziet ons hier ver van ons artikel
van Leroy-Beaulieu, zal de lezer zeggen.
Neen, vriend lezer, die inleiding was
noodzakelijk.
De Staat, al den grond bezittende, hoe
zal hij hem bebouwen
Drie wijzen kan men uitdenken
Ofwel de Staat zou rechtstreeks zelf
bebouweu
Ofwel de Staat zou den grond aan den
meestbiedende verhuren
Ofwel de grond van heel een dorp zou
in ééne hoeve bijeen gelegd worden om
door de landbouwers van dit dorp in 't
gemeen bebouwd te worden. Elk dezer
stelsels zullen wij hier niet bespreken,
(1) Aangehaald door Ch. Gide in Revue
d'Èconomie politique, October 1892, bl. 1248.
en Monk zag een deel van den inhoud. Deze
bestond uit drie kleine fleschjes, die eeu hel
der, kleur looze vloeistof bevattendriepak
in wasdoek en nog drie kleine fleschjes,
die heel kleine ronde kogeltjes bevatten. De
drie laatste fleschjes nam de oude uit de doos
onderzocht ze nauwkeurig.
- Deze kogeltjes lossen gemakkelijk op in
elke vloeistof, zeide Ragen, met de fleschjes
spelend. Zij zijn zoo klein, dat gij ze ter
nauwernood ziet. Zij werken oogenblikkelijk
hij, die er een yan neemt, sterft als aan
eene beroerte. Zij zijn bereid uit giftplanten,
die in onze wonden groeien en laten geen
spoor achter, n
Dat zal niet goed zijn, zeide Sylvia
bevend. Het meisje is jong en sterk en het
is niet waarschijnlijk, dat zij aan eene be
roerte sterft, n
De oude logde het fleschje weg en nam een
ander.
In dit geval moeten wy een ander zoe
ken. Op dit fleschje staat koorts Wie
zulk een kogeltje neemt, krijgt eene hevige
koorts, die eene week aanhoudt, waaraan de
zieke aan delirium sterft. De werking is heel
natnurlijk en geen mensch ter wereld kan
iets van vergiftiging vermoeden. Het heeft
reuk noch smaak en laat geer spoor achter.
Het meisje is sedert eenigen t l erg terugge
gaan, waarom zon ze geen oorts kunnen
krijgen n
het gedacht dat meest aanhangers vindt
is hot laatste.
Maar hoor ik vragen hoe zullen die
landbouwers overeenkomen om dien ge
meentegrond te bebouwen Zal de Staat
per minsterieel besluit vaststellen welke
vrucht in deze gemeente, welke in gene
moet geplant worden Zullen de boeren
van die gemeente, de opgebrachte vruch
ten onder hen mogen verdeelen, en wat
dan gedaan als de vruchten daar vernie
tigd zijn, b. v. door den hagel, ofwel zal
de hoogst van al die gemeenthoeven in de
staatsscburen moeten geborgen worden,
en in dit geval hoe worden de gemeente-
boeren voor hun werk vergoed Zoo
veel vragen en nog veel andere waarop de
socialisten tot hiertoe vergeten hebben
voldoende antwoord te geven.
Eene zaak is zeker, met duiz ;nd moei
lijkheden, ja onmogelijkheden zou zoo
een stelsel gepaard gaan, dat zegt het ge
zond verstand, dat bewijst de proefne
ming van Zuid-Australië
In December 1893 werd er eene wet
gestemd aangaande village settlements.
Die wet voorziet het vormen van gemeen
schappen van ten minste twintig perso
nen, aau dewelke de Staat ten hoogste 64
hectaren land per hoofd verhuren, en ten
hoogste 1250 fr. per hoofd leenen mag.
Elk jaar moet de gemeenschap 6 fr. 25
hectaar in verbeteringen gebruiken.
3 jaar begint de gemeenschap het ont
leende geld met 5 kroos aan den Staat
af te leggen, en binnen de IC jaar moet
alles terug betaald zijn.
De gemeenschap werd beheerd door
eenen board of beheer van gewoonlijk
5 beheerders, elk jaar door en onder de
leden gekozen.
Die beheerders hebben groote macht
zij bepalen wat moet gezaaid en geplant
worden, koopen en verdeelen wat voor de
gemeenschap noodig is, verkoopen den
oogst on mogen desnoods de leden straffen
met eene boete van 250 frank of bi
voegde uren werk.
De leden bezitten in eigendom hunne
meubels, kleeren, boeken en huisgerief
het werkgetuig is eigendom van den Staat.
De leden zijn verplicht op den grond
van de gemeenschap te wonen buiten
de landerijen der gemeenschap mogen zij
zonder toelating der beheerders niet wer
ken zonder die toelating mogen zy ook
niets koopen of verkoopen.
De gemeenschap zorgt voor het onder
houd der leden, alle vrijdagen wordt aan
dezen een zeker getal bons, door de be
heerders bepaald, gegeven, waarmee zij
den geneesheer betalen en in de magazij
nen van de gemeenschap voedsel en klee
ren kunnen koopen.
Twee derden der gedane winst moet
gelijkelijk onder do leden verdeeld wor
den.
Zoo spreekt de wet van Zuid-Australie.
Welke is nu de uitslag dier wet ge
weest
In October 1895 werd door de wetge
vende kamers een onderzoek bevolen over
de 13 gemeenschappen die tot stand ge-
Deze zyn beter, n zei miss Monk lang.
zaam wij znllen er gebruik van maken.
Doch wacht Wat is in het derde fleschje
De werking dezer kogeltjes is dezelfde
als dio uit het vorige fleschje, doch met eon
klein verschil, zei de oude. Ik kan de twee
hjes slechts door hunne plaatsing onder
scheiden, en in het laatste schijnen de kogel
een weinig kleiner dan in het andere.
Het verschil in de werking is ditde kogel-
jes in het derde fleschje geven dezelfde ver
schijnselen, doch veroorzaken slechts een
schijndood.
Dat begrijp ik niet
Niet Het is een prachtig middel, uit
zeldzame planten bereid, zei de oude vrouw.
Wie het gebruikt krijgt een hevige koorts
en sterft schynbaar aan delirium. Doch in
werkelijkheid is hy niet dood, maar de pa
tient is niet van een lijk te onderscheiden.
Drie dagen lang blijft het leven weg, en dan
ontwaken geest en lichaam uit hunne verdoo-
ving. Wil men den laatsten toestand zes
dagen rekken, dan behoeft men den schijn-
doode slechts een tweede kogeltje in een
lepel water opgelost te geven. Doch gy zult
dit middel niet gebruiken. Neem een kogeltje
uit de tweede flesch. n
Maar hoe zal ik het bij my dragen Hoe
het aanwenden vroeg Sylvia.
Gelegenheid in overvloed. Werp het
Bernioe in eene tas chocolade of krffie, als gy
komen waren en toen van 15 tot 18 maan
den oud waren.
Hier volgt de uitslag van dit onderzoek
Al de gemeenschappen hebben groote
schulden bij den Staat, bij de kooplieden,
bij iedereen. Eene der gemeenschappen
heeft 3200 fr. per hoofd.
Geene enkele gemeenschap zal op den
tijd door de wet bepaald (na 3 jaar) kun
nen beginnen de schuld, die zij bij den
Staat staan heeft af te korten.
Twaalf van de dertien gemeenschappen
heeft men niet de minste winst gedaan
in eene gemeenschap, nadat men een
stuk land ontgind bad, heeft men het
braak laten liggen omdat men niet over
eenkwam wat daar zoude gezaaid of ge
plant worden.
De leden werken zomer en winter 7
uren daags.
Het schijnt dat gezel Anseele bij som
mige beheerders van gemeenschappen
trouwe volgelingen gevonden heeftmeer
dan eens werd hunne heerzucht en dwin
gelandij door kleine omwentelingen ge
koeld. In eene gemeenschap waren er
4 voorzitters in den tijd van 15 maanden.
De wot bepaalt dat de beheerders gekozen
zijn voor 1 jaar, bijna nergens is dit het
geval geval geweest.
Heel dikwijls worden er leden, die het
gedacht der meerderheid niet deelen. vit i
de gemeenschap gesloten. Voegt daarbij
dezen die uit eigene beweging de gemeen
schap verlaten en zoo komt bat dat eene
gemeenschap begonnen met 23 leden er
nu nog 9 telt. Eene andere, met 67 be
gonnen, werd in tweeën verdeeld die te
zamen 49 leden hebben. Eene derde is
van 100 leden tot 65 gedaald.
In het onderzoek zyn er leden geweest
van gemeenschappen die dood eenvoudig
vroegen het land der gemeenschap onder
de leden te verdeelen.
Zouden onze socialisten, moesten zij
eens meester worden, den landbouw in
richten lijk de wetgever van Zuid-Austra
lie het gedaan heeft
Moeilyk is het om zeggen of alle bij
zonderheden dezelfde zouden zijn zeker
is het dat, wat de eigenlijke inrichting
aangaat, zij wonderwel overeenkomt met
het programma en de gedachten onzer
socialisten. Tot hiertoe konden wij ze
enkel beveehten met de gezegden der ge
zonde rede bier hebben wij de onder
vinding die het gezond verstand komt
bekrachtigen. Db Boeb.
vergadering van 26 Maart 1901.
Tabak. De heer Voorzitter. De
heer minister van finauciën heeft het
woord om te antwoorden op de vraag van
den heer Bethune betreffende 't betalen
der rechten op den tabak.
De heer de Smet de Naeyer, minister
van financiën en openbare werken.
Zooals ik in zitting van 17 December 1897'
deed opmerken, bedraagt het verlies in
gewieht op vreemde tabak in de openbare
alleen bij haar zijt. Ik zal het kistje aan u
toevertrouwen, terwijl ik een doosje voor uw
kogeltjes ga halen.
Zij legde het koffertje op Sylvia's knie en
ging naar hare kamer, die door een nauwe
gang met de vertrekken harer meesteres in
'erbinding stond.
"Wat die kleine dingen toch een kracht
lebben, mompelde zy, terwijl zij met de
fleschjes speelde.
Plotseling verschrikte zy er werd aan de
deur geklopt, het flesshje viel op haar schoot.
Zij aarzelde nog een oogenblik, doch er werd
opnieuw geklopt. Sylvia herkende hieraan,
dat het Bernice zijn moest.
Zy stond op, zette het kistje op tafel en
daarnaast het doodende kogeltje, dat zij voor
haar bestemd had. Zij legde er eene gazet
over en ging dan in haar kamer, waar de
markiezin wachtte.
Nu bewoog zich Gilbert Monk in zijn
schuilhoek. Hij stak zyn hoofd tnssoben de
gordynen uit en luisterde.
Ik geloof, dat de duivel mij helpt, n
fluisterde hij. De weg is klaar en indien ik
goed oppas, is mijn fortuin gemaakt.
Als een schaduw kwam hy te voorschijn en
sloop op zijn teenen naar de tafelhij luis
terde nog even.
In de zijkamer hoordo hy zyne zuster met
de markiezin, die zij naar het leven stond,
praten. Geen geruisch verried de terugkomst
V^' t
stapelhuizen gemiddeld min dan 2 t. h.
Waarnemingen, sedert in bijzonder sta
pelbuizen gedaan, hebben dat bevestigd
in zeer zeldzame gevallen, bedraagt het
verlies meer dan 2 t. h. en die bijzondere
gevallen rechtvaardigen, geene wijziging
van de bepalingen van artikel 4 der wet
van 28 December 1897.
Het verschil van regiem voor het bewa
ken veroorlooft overigens niet, p bijzon
dere stapelbuizen dezelfde regelen als op
openbare stapelhuizen toe te passen.
Welle. De heer Voorzitter. De
heer minister van spoorwegen heeft nog
het woord om te antwoorden op de vraag
van den heer Bethune betreffende het ver
anderen van de stopplaats te Welle in
goederenstatie.
De heer van der Bruggen, minister van
landbouw, ter vervanging van den heer
Liebaert, minister van spoorwegen, die
verhinderd is. Van 't voortzetten van
de studie over de vraag uitgaande vau den
heer Bethune, kan geen sprake zijn, want
't is iets gansch nieuws nooit werd der
gelijke vraag door de gemeente Welle ge
daan. Ik twijfel sterk of het mogelijk zou
zijn, daar het noodig verkeer te kunnen
vinden om gevraagde veraudering te recht
vaardigen de zaak zal ik eehter doen
onderzoeken.
PupillexiBchool. De heer Voor
zitter De heer minister van oorlog
heeft het woord om to antwoorden op de
vraag van den heer hc'.b :oe. bstrekkelyk
het herbouwen van de Pupiiienscncoi te
Aalst.
De heer generaal-majoor Cousébant
d'Alkemade, minister van oorlog.
Naar de gedane studiën zou eene nieuwe
pupillenschool te Aalst 3 millioen franks
kosten.
Het departement van oorlog acht dat
die overgroote uitgaaf kan gemist worden
en zoekt naar de middelen om de gebou
wen der bestaande school te verbeteren.
Mond- en klauwzeer. De heer
Voorzitter. De heer miuister van land
bouw heeft nog het woord om te antwoor
den op de vraag van den heer Bethune,
betreffende de besmetting van mond- en
klauwzeer in 't arrondissement Aalst.
De heer Van der Bruggen, minister
van landbouw. In de gemeenten waar
mond- en klauwzeer uitberst, doet mijn
departement onderrichtingen uitplakken
over de te nemen maatregelen om de
ziekte te voorkomen of te bestryden.
Zelfde onderrichtingen worden rondge
deeld aan hen die huisdieren houden.
Voer 't overige, worden in 't arrondis
sement Aalst de maatregelen genomen,
die het meest gepast voorkomen, 't Is na
melijk verboden, met vee over de baan
te gaan binnen een bepaalden kring rond
de brandpunten van besmetting.
Het onderzoek van 12 Maart te Sotte-
gem, Elene en Leeuwergem, als gevolg
op een noodkreet op 10n Maart in een
Brusselsch blad verschenen, heeft be
paald bewezen dat bedoelde briefwisseling
volstrekt had overdreven.
van Ragen. Vlug nam hij het papier op nam
het derde fleschje, waarvan het wasdoek ge
,chenrd was, deed den stop af en liet twee
kogeltjes in zijne hand rollen. Toen plaatste
hij het weer waar het gestaan had. Daarna
nam hij het kogeltje, dat Sylvia nit het
tweede flesehje genomen had en doodend gift
was, en verruilde het met een uit het derde
fleschje, dat slechts den schijndood veroor-
:te. Dit gedaan hebbende, verdween hij
weer in de vensternis met zijn buit.
De gordijnen bewogen zich nog eventjes,
toen Sylvia binnenkwameen oogenblii
later verscheen ook de oude Ragen.
Zij ging voor den schoorsteen zitten en
begon de fleschjes weg te bergen zonder te
bemerken, dat er een in hare afwezigheid
geopend was. Zy zette het koffertje weder in
de geheime lade en deed deze op slot. Toen
nam zy het kogeltje, dat Monk verwisseld
had en deed het in een klein fleschje, hetwelk
zy op
hare k
r gehaald had.
Dit fleschje kunt gij in nw zak open ma-
zei zei, het haar toereikend gy zult
gelegenheid hebben om het ongemerkt te ge
bruiken. n
Dat zal heden nog gebeuren, sprak
Sylvia met hare sissende stem. - Binnen veer
tien dagen of nog eerder zal Bernice in het
familiegraf der Chetwynds rusten. -
Wordt voorgezet.
