Zondag 7 April 1901
5 centiemen per nummer.
oS916 Jaar 5501
aacl
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM.
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Sticht
Raiffeisenkassen
MET SPOOK
1 tk
VOOR DE
FRANSCHMANS
Z0NDAGRUST. .SS
D'H
it, Gi
'TO,
Je 2\;
ize van
e» per
Balal
;bewer
wag:
VOOI
smelt;
mste:
i E N
iens,
zinkit
IENE
iKEi
V, 1
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week, onder
dagteekening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week
voor de Stad 5 frank; met de Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden; fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwitantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar
Men schrijft in bij O. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N. 31,
en in alle Postkantoren des Lands
Guique suuiu.
Per drukregel, Gewone 15 centiemen Reklamen fr. 1,00; Vonnigse op
'i* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij
accoord, Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd.
Beeren notarissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den
dijnsdag en vrijdag in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten Bureele
van dit blad
~r D;
.trui
r'ng'
JLp i
Aalst, 6 April 1901.
N.Wij hebben reeds tot de werkers geroe-
ieD en wij herhalen vandaag dien kreet
Jticht Raiffeisenkassen indien gij
0 nzen buiten opbeuren wil en hem tegen
\A i et roode monster vrijwaren.
In ons arrondissement is hun getal nog
nbeduidend volgens eene opgave van
en Boerenbond op 31 December 1899,
p estaan er slechts diij.
L De eerste is gesticht te Borsbeke op
januari 1897 en telde op genoemden
_.atum 24 leden. Daarna de tweede te
l" llleerbeke opgericht den 28 Februari 1897
iet 37 leden op 31 December 1899 en
pdelijk de derde te Denderhautem ge-
gfl, licht den 26 Mei 1897, en telde op ge-
ïgden datum 41 leden.
Dat is alles.
Dat is onvoldoende en zij die onze
indbouwers beminnen, die hunne be-
'mgen behertigen mogen niet rusten vóór
p iedere gemeente eene kredietkas zij
pgericht.
Wij zullen het niet ontkennen, wij we-
LJ G <in wat al belemmeringen in den weg
aan, wat al bekrompen opvattingen en
Sioroordeelen moeten overwonnen wor-
in vooraleer die instelling de voordeelen
y plevert die zy bevat. Dat mag niet af-
ihrikken en immers moet men voor
Jgen bobben: - Hoe heviger strijd hoe
fANXhoonere zegen.
,zooau onze landbouwers zijn traag om zich in
ren, taiwegiDg te zetten en meermaals stellen
:n vanj jjet geduld en den moed der werkers
pijnlijke en wreede wyze op den proef.
Doch geen teleurstelling. Men moet
in zeggen en herhalen wat al nut en
^fUSNordecl eene kredietkas oplevert. Maar
X!s het voorbeeld van hooge komt dan
]gt men gewillig cn eenmaal de eerste
it gegeven dan volgt den wagen licht
|n spoor.
T^TTMen heeft op den buiten, lijk elders
_j\J Jidor den invloed van vele oorzaken
laronder zekerlijk de dwaze redevoe-
ngen onzer politiekers van vijfden rang
p eerste plaats bekleedt, de gewoonte
ingenomen in alles en voor alles de
bekl>gen te richten naar den Staat die men
k een Alvermogende Voorzienigheid
ïeftafgeschilderd. Men denkt niet eens
gte geser dat er buiten den Staat, onder dezes
ebben, «cherming zeker, inrichtingen bestaan,
erscheiogen kunnen in 't leven geroepen wor-
ïare ui,n oneindig bijdragen tot het welzijn,
t den voorspoed van 't volk, tot de her
ten afdring van den landbouw. Te midden
>n al die begoochelingen is er vrij wat
*agen voe(j ü00(jjg eene au(jere taal te voeren,
n andere toon aan te slaan en tot de
3 ANCadbouwers te zeggen Helpen delven,
iT o helpt u God.
Dat is de Raiffeisenkas.
lekerlyk de schoone, gemakkelyke
p erenjaren behooren tot de geschiede-
ilAvei r.
tuur
orm cf Chelwynd-Park.
lgens is
aan de:
egen de
14* vervolg.
i Gilbert Monk waagde zich nog niet uit
schuilhoek. Hij deed de twee kogeltjes
een doosje en keek naar beneden in het
Een uur later kwam hy uit de nis te voor-
lyn en bereikte ongemerkt zijne kamer.
D» Deze twee kogeltjes zal ik voor mijn
[en gebruik bewaren Bprak hij tot zich-
jf voor mij kunnen zy groote waarde
bben. Sylvia zal Bernice heden willen ver-
endrilfcigen, doch zij zal slechis schijnbaar ster-
Ti, DM* Allen, zelfs lord Chetwynd zullen haar
5, ad!» dood houden ik alleen zal weten, dat
ord, iM-»
ekens
X. Vergift.
leeldek.
ffenM UUr V00r eten ver8cheen Syl-
w den salon ui haro houding kon men
nis. Er is beden wat meer vereischt op
den buiten om door 't leven te geraken
dan eenvoudig landwerk er is doorzicht
en gezond oordeel vereischt. Moest er bij
de landbouwers over dei lig, veertig jaren
van geen kredietkas gesproken worden
dan is dat voorzeker nu niet meer het
geval. Men mag die jaren betreuren maar
toch moet men zich in het onvermijdelijke
schikken. Dat is goede levenswijsheid.
Wie zich beden door 't leven slaan
wil, voelt zich dikwijls gedwongen op kre
diet te denken. Dat krediet ontbreekt.
Het geld dat de rijke den leener ter band
stelt is de eerste stap naar zynen val,
want het gaat gepaard met voorwaarden
die niet met zijn levenstoestand overeen
komen. De kroozen loopen hoog, het ka
pitaal wordt in eens of met groote afkor
tingen teruggevraagd, de leening eischt
zware onkosten; dat alles drukt verne
derend van boven op den schouder van
hem die steun langs onder noodig heeft.
Mc-tde Raiffeisenkas gaat alles juist in
zin. De kassen zijn uit de boerenomstan-
digbedec geboren en zijn daarom gausch
met het boerenleven eenzelvig.
Geene onkosten bij de leening, een re
delijke intrest en alle gemak tot delgen
van T kapitaal, alles lijk de ontleender
zelf bepaalt.
Zekerlijk de Raiffeisenkassen zijn geen
tooverstokje maar toch zullen zij oneindig
bijdragen om welstand te brengen op
onze buiten.
Daarom, werkers, aan den arbeid. God
zal uw werk loonen en uw pogen zege
nen I Gij, landbouwers, steekt de hoofden
bijeen gedenkt de spreuk die ik hooger
neerschreef en nu als slotpunt herhaal
Helpe u zeiven, zoo helpt u God
God dank, weêr is een nieuw weik,
voor het welzijn van een belangrijk deel
onzer werklieden van Oost-Vlaanderen
ontworpen, de wordingsperiode voorbij en
op vasten voet gebracht. Wij bedoelen
het Werk ten voordeele der Fransch-
mans enkele maanden geleden inge
richt, op bijzonder aandringen van onzen
volksgeliefden Bisschop van Gent.
Men zal zich herinneren dat in de
maand October laatst een bijzonder Comi-
teit ingesteld werd, waartoe gezagheb
bende personen van al de arrondissemen
ten onzer Oost-Vlaamsche gouw hunne
bijtreding zonden en dat voor titel nam
Beschcrmeomiteit der tijdelijke uitwij-
Herinneren wii dat dit comiteit in gee-
nen deele de uitwijking der werklieden
wil bevorderen, maar het toch als een
plicht beschouwt het groot getal werklie
den van Oost-Vlaanderen die, door om
standigheden onafhankelijk van hunnen
wil, jaarlijks voor een bepaalden tijd uit
wijken, door raad en daad in hunne zede
lijke en stoffelijke noodwendigheden bij
te staan.
Dit Comiteit heeft aanstonds na de
stichting zijne werkzaamheden aangevan-
niet het minste merken van haar misdadig
plan zij zag er uit alsof nooit eene slechte
gedachte in hare ziel opgekomen was.
Zij wierp eeneu onderzoekenden blik door
het vertrek weldra ontdekte hare scherp
ziende oogen in eene vensternis den rooden
weerscbyn van het zijden kleed van Bernice.
Ving trad zij nader, wierp de witte gordijnen
van elkaar af en blikte op de kleine gestalte,
die in de groote nis zat.
Er lag een smartvolle uitdrukking in hare
groote glanzende oogen en een lievig ziole-
lyden stond op haar gelaat te lezen.
Gij verveelt u toch niet, Bernice vroeg
Sylvia met vleionde vriendelijkheid. Gij
ziet zoo treurig, verlangt gij weer naar uwe
pleegouders te St. Kilda, naar de sombere
rotsen en hunne bewoners, naar het vrije
leven van voorheen
Ik wilde, dat ik mijn eiland nooit ver
laten had n zei Bernice met hartstochtelijk
heid. Daar was ik te huis en hier gevoel ik
my gelijk aan een indringer, deze gedachte
kan ik niet van mij werpen. Ik kan u wel de
waarheid zeggen, Sylvia ik heb er zoo
naar verlangd ze iemand te kunnen zeggen
en Max is zoo vervuld van zijne verbeterin
gen, heeft het zoo druk met zijne gasten, dat
hij niet ziet, dat ik langzaam sterf. Maar
waaraan zou hij dat ook bemerken Voor
gen en daarvan verslag uitgebracht in
de zitting, op 't einde der maand Maart
gehouden.
Met genoegen werd in die zitting ver
nomen dat degenen tot wieüs voordeel
het werk was tot stand gebracht, het vol
mondig waardeeren en goedkeuren. In de
14 verschillige gemeenten, waar de hee-
ren Maenhout, Tibbaut, volksvertegen
woordigers, en L. Duprez, de secretaris
van het Comiteit op eene vergadering van
Franschmans het doel van het nieuw
gesticht werk uiteenzetten, werd die me-
dedeeling op daverend handgeklap ont
haald. De Franschmans juichten toe
wanneer hun gezegd werd dat het Be-
schermcomiteit der tijdelijke uitwijkelin
gen, gevestigd te Geut, betrekkingen had
aangeknoopt met de consuls, de priesters,
de landbouvsyndicaten en de liefdadige
inrichtingen van Frankrijk, en het des
noods optreden zou bij de fransche plaat
selijke overheden, ten einde zooveel mo
gelijk de Franschmans bij te staan in
geval van ziekte, moeilijkheden op het
werk, werkongeval, afreis, geestelijke
noodwendigheden, enz.
Als gevolg dier gedachtenwisseling met
de Franschmans werd op sommige
gemeenten een Franschmansboud gesticht.
In eene andere gemeente besloten do
ploegbazen schriftelijke verbintenissen
voor te stellen aan de grootlandbouwsrs
van Frankrijk, waarin de werkvoorwaar-
den opgesomd en onder ander gevraagd
worden zou de verzekering te hebben dat
men 's zondags zijne godsdienstplichten
mocht vervullen. Het maken dier kon
trakten zal voor gevolg hebben de goede
verstandhouding tussclien landbouwer en
werkman te waarborgen en misverstand
en moeilijkheden te vermijden. Kortom,
de oprichting van het beschermcomiteit
leidde tot de inrichting van plaatselijke
werken ten bate van de Franschmans -.
Ook is het comiteit er in geslaagd door
zijn optreden in zekere gewesten van
Frankrijk, onder andere te Compiègne en
te Laroche-beaucourt, de werkvoorwaar-
den op zeer voordeelige wijze te regelen
tot groote voldoening der werklieden.
Sedert de oprichting van het comiteit
hebben reeds verschillige «Franschmans»
slachtoffers van een ongeval, zich niet te
vergeefs tot het bureel vau het comiteit
gewend. Voor een werkman van Dickei-
venne bekwam de heer voorzitter eene
schadevergoeding van 3000 frank, een
andere bekwam 30 fr., een derde 20 fr.
Op dit oogeublik nog onderhandelt het
comiteit voor een werkman van Erwete-
gem, die, slachtoffer van een ongeval,
sedert de maand December, te Harcourt
in het gasthuis verblijft.
Deze beknopte uitleggingen doen ons
zien dat het Beschermcomiteit der lijde
lijke uitwijkelingen aan eene ware nood
wendigheid beantwoordt.
Maar het Comiteit beperkt zijne zen
ding niet bij den lichamelijken bijstand
der werklieden. Ook wordt gedacht aan
de ziel.
Moedige priesters, zooals de eerw. hee-
ren Van Essche en Vandenberghe zijn tot
de Franschmans gegaan om hen op
te beuren en te troosten.
hem heb ik steeds een lachend gezicht, zelfs
al breekt mij het hart. Hoe zou hij weten, dat
mijn glimlach valsch en mijne vroolijkbeid
gemaakt is De waarheid kan ik hem niet
vertellen hij is zoo goed en zoo teeder voor
my, doch ik kan het hem niet zeggen, wat
er in mijn hart omgaat.
Dat verwondert mij Bernice. Ik waande
zoo gelukkig.
Meent gij dan, dat ik blind ben, dat ik
niets raad, hernam Bernice, terwijl haar
gelaat gloeiend rood werd. Vergeef mij Syl
via. Wat zeg ik? Weet ik niet, waarvoor de
menschen mij aanzien Zij glimlachen tegen
mij, zijn mij vriendelijk, wijl ik de markiezin
van Chetwynd ben, doch wat denken zij wer
kelijk van my Ik hoorde eene tante van
Max, die verleden week hier was, hem een
verwijt maken, dat hy de eerste Chetwynd
was, die eene vrouw beneden zynen stand
gehnwd had. n
Liefkind, wat spreekt gij van vreeselijko
zaken zei Sylvia, terwijl zy met hare band
over de glanzende haren van Bernice streek.
iGij zyt nog zoo jong en hebt reeds zulk eene
hartstoohtelyke liefde. Max bemint u Beruice
rij allen beminnen n, waarom kwelt gij u
dan over een scherp woord Max heeft niet
naar stand gevraagd, waarom zoudt gij het
doen Hij kan de aanmerkingen zijner vrien-
Eene eerste vergadering werd gehou
den teS' Lievens-Essche den dijnsdag 12
Februari. Het was zeer slecht weder, de
sneeuw lag bijna een voet dik. Men ver
wachtte geen 150 man... maar groot was
de verwondering der priesters daar meer
dan 650 man iu de kerk vergaderd te
vinden. De Franschmans waren gekomen
uit al de omliggende parochiën Steen
huizen, S' Antelinckx, Woubrechtegem,
Godveerdegem,Grootenberge, meest allen
vergezeld door hunne priesters.
Deze eerste vergadering werd gevolgd
door eene tweede, gehouden te Hillegem,
met volk ten getalle van 750, uit omlig
gende parochiën en door eene derde bij
eenkomst te Meire-bij-Aalst met 600
mail uit de omliggende gemeenten.
De schoonste vergadering greep plaats
in de ruime kerk van Nederbrakel, waar
1400 man bij tegenwoordig waren.
Later nog grepen vergaderingen plaats
te Yelsicque, te S(* Maria-Hoorebeke, te
Sarlardinge, te Su Maria Lierde, enz.,
en overal waren de kerken proppensvol.
In al die vergaderingen heersebten de
beste orde en geestdrift. Overal ook druk
ten de Franschmans luid op hunne
tevredenheid uit over 't bestaan van het
Besphermcomiteit.
Het Comiteit heeft nu besloten een
boekje van raadgevingen op te maken,
waarvan ons een exemplaar is medege
deeld en dat aan al de Franschmans is
ter ras4 gestel iL
Dit boekje is om zoo te zeggen een
vade-mecum, waarop de hransebmans
slechts een oogslag zullen te werpen heb
ben om te weten waar zij zich hoeven te
wenden, wanneer zij verre verwijderd van
het buisgezin, verre van ouders, echtge-
noote en kroost, in moeilijkheden of in
nood verkeeren.
Wij zijn gelukkig te zien dat de pogin
gen, door het Beschermcomiteit der tijde
lijke uitwijkelingen ten voordeele der
Franschmans aangewend, zegenrijke
vruchten afwerpen en dat het, onder
steund door degenen die met rijkdom be
gunstigd zijn, doelmatig de geestelijke
en stoffelijke noodwendigheden zal kun
nen bezorgen van de 25 duizend werklie
den van Oost-Vlaanderen die gedwongen
zijn uit te wyken om hun bestaan te vin
den.
Herinneren wij dat het beschermcomi
teit gevestigd is te Gent, Oudburg, 34, en
alle dagen van de week toegankelijk is
van 9 uren 's morgens tot 's middags en
van 2 tot 6 uren 's namiddags.
Den vrijdagmorgend kunnen de werk
lieden ook in het Landbouwershuis,
Koornlei, 18, te Gentbediend worden.
M. Lod. Duprez, de secretaris van het
werk, verschaft kosteloos de schriftelijke
inlichtingen die hem gevraagd worden
aangaande zaken noodig bij bet vertrek,
gedurende het verblijf in Frankrijk of bij
de terugkomst in België.
De eerste Zwaluwe is
is hier Dijnsdag II. in de
streek gezien geweest.
den en bekenden verdragen en zal uw steun
en uw bescherming zijn.
Ik wil niet dat hy om mijnentwil iets
moet lijden, ik wil niet, dat men hem bitse
woorden zegt over zijn huwelijk. Is het aan
genaam voor mij in een gezelschap, dat mij
duit ter wille van Max maar mij heimelijk
naar St. Kilda terug weDscht Ik ben trotsch.
Sylvia, en toch zou ik dat al'les kuunen ver
dragen, als...
Zij hield eenklaps op en keek rond.
Gy zijt werkelijk zenuwachtig, zei Syl
via. Goed, dat wij vandaag slechts heeren
aan het diner hebben, Bernice. De dames
zouden uwe treurigheid bemerken en ver
wonderd zijn over uwe roode oogen. Gij hebt
heimwee, lief kind, dat is alles waarom
stort gij uw hart "iet uit voor Max, hij zal u
troosten. n
Ach ik kan hem uiet bi'es zeggen, wat
mij drukt, zei Bernice zuchtend. Indien
mijn lijden van dien aard was, dat i!~ het hem
kon zeggen, zou ik het beBt kunnen veiuU-
ren. Doch ik vrees, Sylvia, dat ons huwelijk
een groote misstap was deze gedachte kwelt
my. Spreek riet met mij en troost mij niet,
waut ik kan van u geen troost aannemen.
Bernice, n zeide Sylvia zacht," gij meent,
dat gij het zwaarste leed te dragen hebt, doch
gij zijt mis. Er zijn nog meer treurende har-
Aan Noord-Nederland.
Den 1G1" Maart 11. is Prof. A. G. Van
Hamel te Gent opgetreden in een kring
van franschgezindeu Association flaman-
de pour la vulgarisation du francais)
met een rede, waarin hij den strijd om
recht en gelijkheid, welken de Vlamin
gen voeren, in een valsch daglicht heeft
gesteld.
Wij teekenen protest aan tegen deze
onverklaarbare handelwijze, die in Vlaan
deren algcmeene afkeuring verwekt.
Prof. A. G. Van Hamel heeft bet voor
gesteld alsof de Vlaamsche Beweging
tegen het Fransch zelf zou gericht zijn en
zegde sHl se produisait en Rollande
contre le francais une levée de boucliers,
pareille d celk donl les Flandres sont
le théatre, elle paraitrait grotesque et
odieuse, mais surtout grotesque, d nos
compatrioles.
Nooit is het bij de Vlaamschgezinden
opgekomen het Fransch uit België te we
ren. Alleen willen zij niet, dat het Fransch
en de Fransche invloed Mn taal en hunne
zeden komen versmachten.
De Vlaamsche Beweging is een bewe
ging tot behoud van eigen taal en eigen
zeden, tot verovering van de rechten,
waarop elk vrij volk in eigen land mag
aanspraak maken.
Na 1830 werd alles Fransch in België.
Tegen die overrompeling, waardoor wij
uiec uudeigaug bedreigd werden, kwamen
eenige dapperen krachtig op, en, door
een meer dan zestigjarigen strijd, hebben
de Vlamingen verkregen, dat het Neder-
landsch zijn plaats opnieuw innam in de
wetgeving, het gerecht, het bestuur, het
onderwijs en zelfs in de burgerwacht.
Vroeger was het Fransch de eenige offi-
cieële taal. Thans is ook het Nederlandsch
als zoodanig erkend.
De toestanden, waarin de VlamiDgen
leefden, toen wetten in een onverstaan
bare taal hun werden voorgeschreven,
rechters in een onverstaanbare taal von
nis spraken, de Vlaamsche kinderen op
school met de grootste moeilijkheden te
kampen baddeu, omdat alles iu een
vreemde taal geschiedde, toen voor de
minste staatsbeambten kennis van het
Fransch en voor geen enkel kennis van
het Nederlandsch werd vereischt, die toe
standen hebben opgehouden te bestaan.
Niet uitsluitend op taalgebied oefende
de Vlaamsche Bewegiug haar weldoenden
invloed uit. Niet alleen zag men hier do
Nederlandsche letterkunde ontluiken en
bloeiën.maar tevens uitte zich het Vlaam
sche leven op elk gebied.
Een Vlaamsche nationale muziekschool
kwam tot stand, eu denzelfden dag, waar
op Prof. A. G. Van Hamel in bet hartje
van Vlaanderenland, den vijanden der
Vlaamsche Bewegiug zijn steun bracht,
treurde het Vlaamsche volk over den
dood van den beroemde meester Peter
Benoit, welke die school uit het niet
heeft geschapen.
De Vlaamsche Beweging heeft haar
taak nog niet voltooid. Ze werkt voort
aan de opvoeding van het volk. Talrijke
boekerijen werden en worden gesticht
ten dan het uwe onder dit dak. Max zelf heeft
il kommer, waarbij uw leed slechts kinder
spel is. Ook mijn leven is sombea en treurig,
Bernice. Een jaar geleden was ik een geluk
kig schepsel. Ik was verloofd met iemand,
dien ik innig lief had en hij beminde mij met
de eerste liefde zijns levens, die groote
liefde, die nooit kan geblnscht worden. Het
is een treurige geschiedenis, Bernice ik ver
haal ze n enkel, opdat gij zoudt zien, hoe
klein uw lijden in vergelijking met het mijne
is. Hij beminde mij bij bemint mij nog.
Doch ik was trotscb en koppig en wij kregen
twist. Hij werd erg boos hij ging weg
hij... maar ik heb genoeg gezegd. In zijnen
trotsch plaatste hij lusschen ons oenen
scheidsmuur, die ons eeuwig scheidt. Maar ik
weet dat hij mij bemint. Nooit in dit"en
zal hij mijn man worden, Bernice, e- aan
gene zijde des grafs bestaat geen huwelijk.
Bernice liet haar hoofd tegen de venster
ruiten zinken en Sylvia wist zeer goed, dat
sluw verhaal zijne werking niet gemist
had.
Gelooft gij, dat hij u nog bemint
vroeg Bernice met schorro stem.
Ja, n zei Sylvia. Ik kan u dat wel zeg
gen. Bernice, daar gij mij toch mijnen be
minde niet kent en nooit kennen zult hij
bemint mij nog veel meer dan vroeger. Nog
door het Willems-Fonds en het David-
Fonds volksvoordrachten wordeo in alle
gemeenten gehouden voor het hooger
onderwijs van het volk worden jaarlijks
talrijke leergangen ingericht. Thans ont
staat een algemeen streven om ook in de
Gentsche universiteit aan onze taal de
plaats te doen verkrijgen die haar toe
komt.
Dat dit alles niet gebeurt zonder wrij
ving en botsing, behoeft wel geen betoog.
Een zware strijd wordt voortdurend ge
voerd, waarbij de Vlaamschgezinden het
krachtigst wapen hanteeren het recht.
De leden der Association flamande
van Gent bekampen in huo Fransch en in
hun Vlaamsch orgaan de beginselen en de
mannen der Vlaamsche Beweging met de
uiterste hardnekkigheid. En bij die hee
ren is Prof. A. G. Van Hamel, bén komen
laken, die ijveren voor liet behoud van
zijn eigeD stam en zijn eigen taal in
Vlaamsch België.
Daarenboven hcefc Prof. A. G. Van
Hamel de eerbiedwaardige persoon van
President Kruger op hoogst onbetame
lijke wijze in het debat gebracht door te
beweren, dat een Vlaamschgezinde aan
de Belgische grens, te Erquelinnes, het
misnoegen van den President zou hebben
opgewekt door een te lange redevoering,
waardoor Kruger zou belet zijn de Fran
sche toespraken aan te hooren, die hy
nochtans niet verstaat.
Met die vijanden van onzen stam en
van onze taal heeft Prof. A. G. Van Ha
mel gejuicht over de uitbreiding van den
Franscligezinden invloed, dat is over den
dood van het Noderlandsch leren in
België 1
We zijn overtuigd, dat Prof. A. G. Van
Hamel alleen staat in Noord-Nederland
met zijn houding tegenover de Vlamingen.
We waardeeren des te meer de aanmoe
diging van wege ruim twee duizend zijner
landgenooten, die in den schoot van het
Algemeen Nederlandsch Verbond met
ons werken voor de belangen van onze
gemeenschappelijke moedertaal en voor
de toekomst van onzen stam.
Th. Coopman, Brussel.
Prof. Dr A. De Ceuleneeb, Gent.
Fb. De Potter, Gent.
Prof. Dr W. De Vbeebh, Gent.
J ijlt aan De Vbiendt, Brussel.
Prof. Dr P. Fbedbbicq, Gent.
Mr Fl. HECTEiiMANB, Antwerpen.
JuLicrB Hoste, Brussel.
H. Meebt, Gent.
G. D. Minnaebt, Gent.
Prof. Mr Jrriiros Obbie, Gent.
Mr Pbayon vak Zutlek, Brussel.
Dr Max Rooses, Antwerpen.
Julius Sabbe, Brugge.
Mr Juli aan Van des Linden, Brussel
Mr Jan Van Ruswijck, Antwerpen.
Prof. J. Vebcoullie, Gent.
Mr Julius Vutlsteke, Gent.
dienstdoende ApothekerZondag 7 April
1901, (ie Paascbdag), Mr Callebaut,
Botermarkt.
Maandag 8 April 1901, (2® Paaschdag)
Mr Meganck, Leopoldstraat.
niet lang geleden, ja heden heeft hij het mij
nog gezegd.
Bernice, die nog altijd het veDSter uitzag,
loosde een zwaren zucht. In hare grenzelooze
smart geloofde zij nog eerder dat Max haar
niet de waarheid gezegd had, dan dat de
schoone Sylvia eene leugenaarster was.
Alles was eene groote dwaling, Sylvia
sprak zij met bevende stem. u Ik ben het
kind niet, waarvoor gij mij aanziet,ik begrijp
meer dan gij denkt. O Sylvia, het spijt my
voor u, voor Max, voor ons allen. Doch nu is
het te laat
a Houd moed, Bernice, zooals ik. Luister,
daar komt iemand. Wat zal Max zeggen,
indien hij ons zoo ziet Den niterlijken
schijn moet gij bewaren, wanneer ook uw
hart gebroken is, Bernice.
Men hoorde voetstappen in de gang, en
toen lord Chetwynd mei een jongen officier,
een zijner gasten, binnentrad, kwam lady
Chetwynd uit de nis te voorschijn en be
groette den officier met eene waardige vrien
delijkheid, zonder iets van haar lijden te
laten blijken. Daarna kwam Gilbert Monk
met de andere gasten binnen en men ging aan
tafel. Bernice was wel een weinig stiller dan
gewoonlijk, doch zij wist zich te beheerschen.
Juffrouw Monk bemerkte wel. dat zy byna
niets at. (Wordt voortgezet)
