Mgr STILLEMANS
Aalst te Namen.
Van tak op tak.
gedoscht. Triomfbogen zijn aan de intrede
der stad opgericht; aan al de Kerken, het
Gouvernement, het Stadhuis, de open
bare en vrije Gestichten, van het grootste
huis tot de kleinste hut allen zijn versierd
en er wappert de nationale of pauzelijke
vlag. De feestviering is algemeen; de uit
zonderingen zijn zoo gering dat men ze
nauwelijks bemerkt.
Namen is door het volk letterlijk in
genomen. Om een gedacht te geven
der toegestroomde menigte, zeggen wij
ter loops, dat het ijzerenwegbeneer 78
speciale treinen in werking had ge
steld, en dat er bij de 60 duizend kaarten
bij den uitgang zijn afgegeven. Met de
grootste moeite banen wij ons, door de
reeds dicht opeengedrukte massa, eenen
weg naar het Collegie der Eerw. Heeren
Paters Jesuïten, alwaar ereeneMisom
8 ure ter onzer intentie gelezen wordt.
Moeten wij aanhalen dat het gulhar-
tigst onthaal ons in het gesticht der Eerw.
Paters is te beurt gevallen
Dank zij de Eerw. Heer Overste, zijn
kamers en vensters ter onzer beschikking,
en is het ons toegelaten op de meest ge
makkelijke wijze de waardigste en prach
tigste betooging te kunnen aanschouwen,
tot bekrooning van 't Congres van 't H.
Sacrament.
Wij ontmoeten hier eene oude beste
kennis, eenen ouden mentor van voor
gaande reizen in Pater Dyckmans; hij her
leeft toen hij zijne Aalstenaars weerziet
De h&nden uitreikend, met de uitdrukking
van de meeste voldoening en geluk,
wenscht hij ons allen welkom! Hij verme
nigvuldigt zich om zijne geliefkoosden
aangenaam en behulpzaam te kunnen zijn
en stelt zich voor, bij onzen uitstap als
voorheen tot leidsman te kunnen dienen.
De Processie.
't Is kwaart voor 12 ure als de Proces
sie voor 0 Collége de la Paix, ver
schijnt.
Erne afdeeling van 34 gendarmen te
paard, voorafgegaan van een Politie
commissaris, onder het bevel van den
kapitein-commandant Courtois en allen
in groote kleedij opent den stoet. Het
prachtig en meesterlijk spelend- muziek
van het ie regiment lanciers volgt onmid
delijk. Dan in dichte scharen, onder het
bidden van het roozenhoedje of litaniën,
het zingen van het Ave Maria, onder de
schaduw van kostelijke en wonderschoone
banieren, vaandels en wimpels, ingetogen
en met de uitdrukking der christelijkste
gevoelens, eene menigte biddende man
nen welke men ruim op t5 duizend mag
schatten. Twee geslagen uren had den
stoet noodig om, op gewoonlijken pas,
onze vensters voorbij te trekken.
Een kort verhaal geven van al den
luister, al het aandoenlijke, welke tot
meerdere eer van 't Heilig Sacrament en
glorie Gods voor onze oogen wierd ge
spreid is onmogelijk. Laten wij dit aan
schrijvers van beroep over die nog-
tans onmogelijk zullen kunnen verzwijgen
ooit een onvergetelijker schouwspel te
hebben bestatigd.
27 Aartsbisschoppen en Bisschoppen
met koorwacht mijter en staf door alle
Kloosterorden, Priesters en Monniken
begeleid, namen deel aan de Processie
waarin, onder eenen door goud en edel
gesteenten schitterenden baldakijn, het
H. Sacrament door HH. HH. de Aarts
bisschop van Mechelen, den Pauzelijken
Nuntius en den Bisschop van Namen,
beurtelings werd gedragen.
Onmiddelijk achter den Hemel stapten de
HH. De Favereau, Minister van buiten-
landsche zaken, de Gouverneurs der Pro
vinciën Namen en Luxemburg, de catho-
lieke Senateurs, Volksvertegenwoordigers,
Arrondissements commissarissen, Leden
van de bestendige Deputatie der 2 Provin
ciën, de Burgemeesters van Namen en
Dinant in officieel gewaad, Schepenen,
Gemeenteraadsleden van menigvuldige
steden en gemeenten, hooge Ambtenaars
en Bedienden van gerecht- en bestuur-
wezen, hoofd-en onderhoorige Officieren
van de ruiterij en het voetvolk met den
Kiijgsaalmoezenier, en eene groote me
nigte Dames, dragende met een rood lint
kruiselings de medalie van het Allerhei
ligste. Vergeten wij niet eene bijzondere
melding aan het zoo rijk en prachtig uit-
gedorst Broederschap van het H. Sacra
ment van Antwerpen, het Hoofdbestuur
van het Algemeen Syndikaat van Reizi
gers, Klerken, Patroonen en Bedienden
van België, en de afvaardiging van onze
Aalstersch Mannencongregatie onder de
leiding van onzen welbeminden Z. E. H.
Van Doren, Pastoor-deken, de W. E.
Pater Rector van 't Sint-Jozefscollegie.
't Is 2 ure namiddag Onze hongerige
magen beginnen al om medelijden te
smetken, en zonder lang dralen is ieder
een bereid den weg naar het S' Albaans'
gasthuis in te slaan. Doch, droeve teleur
stelling 1 Al de straten welke wij moeten
doorgaan zijn door de policie en veilig-
heidsweêr afgesloten. Het wachtorde
wordt overal stiptelijk uitgevoerd en het
is maar na herhaalde marchen en contrc-
marchen dat wij door list en behendig
heid tot ons gasthuis geraken. Alle eer
wierd aan het overvloedig en welopge-
diend noenmaal gedaan de spijzen zijn
lekker en den wijn smakelijk; onze hospes
verdient aller gelukwenschen en de goede
faam zijns huis, is eens te meer met ge
gronde reden bevestigd.
Men was ten volle aan het nagerecht,
toen rond vier ure, trompetgeschal
en kanonschoten, ons van de aan
komst, aan de Hoofdkerk van Sl Albaan,
rechtover ons gasthuis gelegen, des H.
Sacrament des Altaars verwittigde. Op
eenen oogwenk waren al de dischgenoten
wie op kamers, op vensters of op straat,
om de wi lerkomst en de zegening van
het Allerheiligste bij te woonen.'t Is juist
3 ure 48. Opvolgenlijk hunner aankomst
ter S* Albaanplaats verzamelen zich al de
liannieren, wimpels en vlaggen op het
hooge stoep der Hoofdkerk terwijl de
opeengedrukte menigte, met de grootste
moeite knielen kan, zóó hevig is de
drukking. Op dit oogenblik is de aanblik
waarlijk hartroerend. Zijne Eminentie
de Cardinaal - afgevaardigde van Me
chelen beklimt de trappen en bereikt den
ingang der Hoofdkerk waar het baldakijn
wordt neergezet. Opnieuw verheft zich
het klaroenengeschal, het kanon buldert
en, onder het zaligmakend teeken des
Kruizes, wordt de zegening aan het toe-
geloopen volk gegeven.
De plechtigheden loopen ten einde, 't is
vier ure, al de inrichtingen waar men
zich eenige verversching kan verschaffen,
worden stormderhand ingenomen, 't is
maar dat de ontelbare menigte nooit of
nooit, bij eenieders getuigenis, zoo druk
is geweest.
Wij maken dan plaats aan andere honge
rige magen. Wel verzadigd en opgeruimd
nemen wij, langs Salzinnes, de kronke
lende baan welke ons op het toppunt
van Namens Citadel moet brengen. Doch
dra ondervindt het meerendeel onzer
makkers dat zij aan klimmen weinig ge
woonte hebben en 't besluit is dan haastig
genomen door eene uitgave van twintig
centiemen, zich door het tramrijtuig tot
het toppunt des bergs te laten vervoeren.
Wat prachtig en overheerlijk uitzicht
langs alle kanten ontwaart men den ge
zichteinder op uren en uren afstand
welke verscheidenheden Hier ligt den
grond in ordentelijken trant bebouwd, ter
wijl ginds de hemelhooge rotsen en ge
bergten zich verheffen. Aan onze voeten
loopt noordwaarts de Maas, met hare
schuimende afdamingen terwijl de kron
kelende Samher, oostwaarts nijverige en
tevens nog vruchtbare gronden besproeit.
Na een bezoek aan het kuursaal te
hebben gebracht en de werking van den
«Funiculaire» of hellingkhmmendentram
te hebben bezichtigd, komen wij langs
kronkelende en welbeplante wegen de
hooge steiling af want weldra zoude het
uur aanbreken tot het vertrek naar Dinant
waarheen wij ons met het spoor van 20,04
moeten begeven.
Niet zonder moeite geraken wij aan
onze vervoertuigen Verbeeldt UEd.
eene menigte van honderden en duizen
den reizigers, waarvan elkeen door haas
tigen spoed aangedreven eene geschikte
plaats zoekt te bereikendames, heeren,
dorpelingen door het gedrang saamge-
prest, met orde en tucht door eene com
pagnie soldaten ingehouden om alle on
gelukken te voorkomen. Het geroep en
geschreeuw van menschen en bedienden,
het in en uitrijden van menigvuldige trei
nen, van dit alles kunt gij u nauwelijks
een gedacht vormen. Eindelijk hebben wij
onze plaats ingenomen. Met een kwartier
vertraging stoomt de trein zuidwaarts en
verlaten wij Namen langs de boorden der
Maas, welker water, als honderden dwaal
lichten de helderklare gazlantaarn harer
boorden weerkaatst. De duizende lichten
van op 't hooge Citadel bestaande kursaal
verspreiden hunnestralen op uren afstand,
en geven aan dat overgroot gebouw het
uitzicht van eenen onmeetbaren vuur
toren. Na een uur reizen stappen wij af
te Dinant, alwaar ons, onder het toezicht
des Patroons van het Hótel des Fa
milies, luchtige kamers en gemakkelijke
bedsteden zijn voorbehouden. Na met
2 glazen van het lekker Dinant's bier te
hebben kennis gemaakt, betrok ik mijne
kamer, en vertrouwde mijne afgematte
ledematen aan de zorgen van Orphéus
die mij gulhartiglijk tot 5 ure 's morgens
in zijnen beschermenden schoot opnam.
•f
Ik dacht de eerste aan het ontbijt te
komen, toen ik, om zes ure, mij naar het
Familie-Hótel begaf, maar m-i-s mis, ik
mocht mij bij de achterblijvers tellen. De
welopgevulde teljooren met brood, boter
en kaas, volgden zonder tusschenpoos,
elkander op, en wierden afwisselend met
moka of melkteugen, door jonge kloeke
gezonde magen meesterlijk binnenge
speeld.
Om 7 ure was alle man reisvaardig
voorWalzin in de statie van Dinant. Bij
het binnenstoomen van den trein uit
Namen, vervoegden ons de E.E. H.H.
Van Eynde, onze Almoezenier, en
Dyckmans, de immer onvermoeibare
en altijd welgezinde reisgids. Om 7
ure 5 doorklieven wij de hoogverhevene
rotsen, volgen de verrukkelijke boorden
van den stroom, rijden dan in een val
lei, dan in eene hoogte, steken de ijzeren
brug van Anseremme over, en landen,
om 7 J/e ure. in de schilderachtige wilde
streek van Walzin aan.
Hier treedt de E. H. Dyckmans wer
kelijk in zijn geliefkoosd meesterlijk ambt.
Niet een zichtwaardig hoekje of puntje
laat hij ongemerkt dan beklimt hij he
melhooge hellingen om weldra steile af
gronden af te dalen.
Wat reeds menigwerf aan andere rei
zigers, die denken het oord te kennen, is
ontsnapt, is hem overbekend hij voegt
het nuttige bij het aangename, en paart
zijne klare uitgebreide uitleggingen, met
historieke aanhalen en feiten, die de aan
dacht zijner toeschouwers immer vesti
gen. Zóó toont hij ons opvolgenlijk het
op duizeligge hoogte en op rotsge-
bouwde kasteel van Walzin, aan wier
voeteinde, kronkelend en schommelend
de onpeilbare Lesse vloeit. Het pachthof
van den beheerder Remy, toehoorende
even als voornoemd kasteel, aan den
heer Brugman van Brussel, met zijne 21
paarden en een honderdtal koeibeesten, be
werkende eene oppervlakte van meer dan
honderd hectaren gronds, en waar ons
een beleefd, vriendelijk en gulhartig ont
haal te beurt valt. Onder den ruwen waal-
schen blik des meesters, duikt zich eene
ware goedheid, dat onmiddelijk u over
tuigd, dat de beste gevoelens van gast
vrijheid hem bezielen. Zijne zusters zijn
even dienstvaardig en geven blijk van
grondige huiselijke bestuurkennissen.
Dat dit gezegend huisgezin hier onzen
innigen dank aanvaarde.
Nu verder toont onze eerw. geleider de
ligging van menigvuldige opmerkings
waardige rotsen, waar de wilde natuur
ten voile haren overschoonen tooi ten
toon spreidthet kasteel van Walzin dat
gene van Freyir met zijne doolhoven en
overheerlijke beplantingen de vallei en
prachtige ijzeren brug van Anseremme,
met zijne Priorij en oude smeltovens.
Eindelijk ontmoeten wij de statige en pijl
rechte rots Bayard, en bereiken Dinant,
met zijne schoone pleinen en straten, om
trent het middaguur. Onze gids is waar
lijk niet te overtreffen stilhouden kent
hij niet, immer in beweging doch zijne
voortdurende meesterlijke uitleggingen
hebben de gave nooit aan moeite of afge
matheid te doen denken. Ik verwed hon
derd tegen één, den raid Dinant-Aalst te
voet te doen, zoo men Pater Dyckmans
als entraineur aanstelt. Ik meen het ge
heim zijner verharding in het gaan te
hebben ontdekt eenen standvastigen
en regelmatigen tred, alle 10 kilometers
een glasje besten cognac, en slechts sma
kelijk eten en drinken na den afgeloopen
weg
Het is dan middag toen wij na een
tienkilometerige wandeling, geenszins ver
moeid, de markt van Dinant bereiken.
Wij geven eenen blik in de groote kerk,
en bidden een weesgegroet tot lafenis der
ziel van den eerw. Deken, wiens uitvaart
en begraving juist plaats heeft.
Eenige stonden later zaten al de leden
reisgezellen aan den smakelijken disch van
het Hótel des Families. Hier kon het
middagmaal, even als daags te voren, zoo
lang niet duren immers de prachtige
stoomboot, die ons naar Namen moet
overbrengen, vertrekt om één ure stipt,
en er diende nog eenige geillustreerde
postkaarten, koeken en gedenkenissen
voor vrouw, kmders en vrienden mede
genomen te worden
Op de stipt aangeduide uur, was alle
man op 't dek. Het getal reizigers was zóó
groot, dat twee booten van noode waren,
om al het volk te vervoeren. Onder het
aanheffen van eene vrolijke BrabanQonne,
begeleid door fanfarenmuziek, verlieten
wij de kaaiën, en weldra vaarden wij te
midden van den wijden stroom, het
schoone stadje Dinant, met zijn verheven
sterk in de rotsen gebouwde citadel, en
fraaie over de Maas liggende brug, in de
verte nog aanschouwend.
Opvolgenlijk ontwaren wij nu links
en rechts de puinen der oude sterkte
van Montaigle, den tunnel van Fide-
voye, het schoone landschap van Yvoir,
met zijn hoog in de rotsen verheven
kuurhuis en baden, de wondermooie
en opmerkingswaardige liggingen van
Lustin, Tailfer, Dave en Velaine, het
lustig park van La Plante met zijne
fraaie wandelingen en sterke breede brug.
Op de Maas ontmoeten wij een tal lichte
en schoone roei- en zeilbooten, door weel
derig uitgedoschte heeren of juffers be
stierd, en die wiggelden en dansten op
denspiegelklaren waterplas, als ons stoom-
vaartuig hen voorbijvaarde Was de reis
tot Namen nu, door het zevenmaal her
haalde oversassen, min of meer verve
lend, toch wierd de tijd aangenaam door
gebracht door de afwisselende schoone koo-
ren eener zangmaatschappij van Ninove,
en de prachtig uitgevoerde muziekstukken
eener fanfarmaatscbappij van Antwerpen,
die ons beiden, op eenen afstand van
slechts eenige meters vorenvaarden.
Om half vijf landden wij, aan de cita-
delkaai, te Namen aan. De stad had nog
altijd haar lief feestelijk uitzicht eene
massa, in zondagpak, vrolijke inwoners
bewandelden de nog steeds versierde en
bevlagde straten, en beantwoorden, vro
lijk en welgezind, aan onze beleefde tot
weêrzi enswenschen
Om 5 ure 24, namen wij Brusselwaarts
het spoor, niet zonder voorgaandelijke en
herhaalde dankbetuigingen aan onzen
dienstvaardigen en ieverigen geleider, den
E. P. Dyckmans. Dat hij hier nogmaals
de openhartige uitdrukking onzer aller
gevoelens van erkentelijkheid en waren
eerbied ontfange
Des avonds, om 7 ure 17 m. landden
wij, ter hoofdstad, in de Noordstatie aan.
Hier gaven wij eenen afscheidsgroet en
eenen welgemeenden handdruk aan onzen
Aalmoezenier, de E. P. Van Eynde,
welke zijne tegenwoordige verblijfplaats
van Mechelen moest bereiken. Het deed
hem waarlijk leed eene andere richting te
moeten nemen, en van zijne Aalster-
sche vrienden te moeten scheiden, welke
hij allen innig lief heeft, en die zijne
goedhartige betrekkingen, nu hij ons ver
laten heeft, eerst best naar waarde weten
te schatten. Hopen wij hem kortelings in
ons midden weèr te zien, dit is de wensch
van al zijne toegenegene leden van het
Aalstersch Syndikaat.
Om 8 ure 35 m. waren wij in onze
muren terug. Een laatste handdruk, een
goeden nachtwensch, met de onderlinge
belofte en hoop, elkander toekomende
jaar, op den uitstap, kloek en gezond weêr
samen te zien, sloot het eindigen van onze
zoo aangename als leer- en vrolijke speel
reis.
Ik ben overtuigd de tolk van al mijne
reisgezellen te zijn, om de achtbare Hee
ren Voorzitter en Schatbewaarder eenen
welgemeenden dank toe te sturen, voor
onzen onvergetelijken uitstap. Dat zij de
uitdrukking van eenieders volkomene te
vredenheid hier ontfangen zij hebben
allen dank en erkentelijkheid wel ver
diend Fort-Elf.
Parochie van 0. L. V. Bijstand
(MIJLBEKE.)
PLECHTIGE INTREDE
van Zijne Hoogweerdigheid
BISSCHOP VAN GENT,
ter gelegenheid van de
Inwijding van den eersten steen der
nieuwe parochiale kerk.
Op Zondag, 28 September aanstaande.
Om 3 uren 's namiddags, prachtige
Stoet. Uitvoering van een gelegen
heidslied.
Het omstandig programma zal later
uitgegeven worden.
De Feestcommissie.
ÏSi4? OUDBRÜ Gij, bezon-
derlijk die weldra de school zult moeten
vrkiezen aan de welke gij de opvoeding
en 't onderwijs uwer kindeis zult toever
trouwen leest met aandacht het schrijven
aan 't hoofd van ons blad, getiteld
Ouders opgepast
De voordooien van
het Vrijwilligersleger.
Hier volgen beknopt de schik
kingen der militaire wet die de
voordeelen bepalen verbonden aan
de verschillige categoriën vrijwil
ligers
Men kan als vrijwilliger dienst nemen
van af 16 jaar tot 35 jaar (40 jaar voor
deze die reeds gediend hebben).
De duur van het engagement is bepaald
op een milicietermijn, verhoogd van 1, 2
tot 3 jaar, volgens ouderdom, voor de
vrijwilligers van 18, 17 of 16 jaar. Na dit
termijn mogen de vrijwilligers in het
huwelijk treden, mits toelating van den
minister van oorlog.
Te beginnen van 18 jaar, genieten de
vrijwilligers zooveel verlof als de mili-
cianen.
De vrijwilligers hebben 3o frank per
maand (35 frank voor de vrijwilligers van
beroep van 18 jaar oud).
De helft dier som komt de ouders toe
de vrijwilligers hebben de volledige som
in 't geval de ouders ontbreken.
De sommen worden toegekend zonder
dat er omgezien wordt naar den staat der
fortuin van den vrijwilliger of zijne fa
milie.
Degenen die zich opnieuw inlijven
hebben 35 frank per maand zekeren
onder dit aantal kunnen, ingevolge een
koninklijk besluit, tot kaporaal of zelfs
onderofficier benoemd worden.
De opnieuw ingelijfde kaporaals en
brigadiers hebben 40 fr. per maand en de
onderofficieren 5ofr.
Al de vrijwilligers zijn aangesloten bij
de lijfrentkas onder waarborg van den
Staat.
Eene storting van hoogstens i5 franks
'sjaars wordt afgehouden van hunne
soldij ten einde hun pensioen te verze
keren. Die storting geeft recht op de aan-
moedigingspremiën toegestaan door de
wet van 10 Mei 1900 op de ouderdoms
pensioenen, 't is te zeggen dat de Staat
ten voordeele van iedere vrijwilliger ieder
jaar 9 frank (of 60 t. h.) stort op de i5
door hun gestorte franks.
In geval van oproep der klas, of mobi
lisatie van het leger, ontvangt de soldaat
boven zijne maandelijksche soldij hooger
aangeduid, 5o centiemen per dag als hij
vader van familie is en 1 fr. als hij meer
dan 1 kind heeft.
De onderofficieren, die 20 jaar dienst
hebben bij 't leger, worden op 4ojarigen
ouderdom gepensionneerd wanneer zij
geen staatsambt vervullen.
Maar in al de ministeriën zullen zekere
plaatsen bij voorkeur gegeven worden aan
de onderofficieren, brigadiers, kaporaals
en na hen de vrijwilligers of oud-vrijwil
ligers, zelfs als zij ouder zijn dan den
ouderdom van aanvaarding. De militaire
ambten die open vallen, zullen naarmate
zij beschikbaar zijn, aan militairen of
oudgedienden worden toevertrouwd, die
hunnen diensttijd hebben uitgedaan.
Land- en Tuinbouw.
Dorre bladeren en vogels. Menig
een heeft misschien wel opgemerkt, dat
zangvogels, die de tuinen, het struikge
was en de bosschen bewonen en hunne
nesten in de takken bouwen, niet meer op
die plaatsen broeiden, wanneer de blade
ren die van de boomen en struiken vallen,
worden weggenomen. Men verklaart dit
verschijnsel vaak hierdoor, dat bij het
wegruimen van de dorre bladeren ook de
wormpjes, rupsen en kleine insekten, die
zich daarin ophouden, verdwijnen. Daar
door komt er gebrek aan voedsel voor
deze vogels, die hun voedsel van den
grond oppikken.
Onlangs heeft evenwel de vogelkenner
von Berlepsch eene andere, veel aanne
melijker reden aangegeven. De dorre bla
deren vormen namelijk eene natuurlijke
beschutting tegen de vijanden der vogels,
daar elke nadering van een levend wezen
door het geritsel der bladeren verraden
wordt. Ziet nu een van de vogels zich
door nood gedwongen toch op zulk eene
plaats te nestelen, dan bouwt hij het nest
veel hooger boven den grond dan ge
woonlijk, om ten minste meer tegen zijne
vijanden beveiligd te zijn.
Men ziet hieruit, dat bij de bescher
ming van vogels allerlei dingen te pas
komen, waaraan men niet zoo spoedig
denken zou.
Kolen in de Kempen.
Men schrijft aan de Meuse
Nieuwe boortorens zullen binnen kort
opgericht worden te Opgrimby, te Me
chelen aan Maas, nabij de brug te Lan-
klaer en nabij de halte van Meeswyck.
Men ziet de bedrijvigheid is in het Lim-
burgsche.
Ook is het in de Kempen de volks-
wensch, dat de mijnvergunningen zou
den toegestaan worden en dat de rijkdom
men, in den grond vervat, tot waarde
zouden gebracht worden.
Tusschen de vragen om vergunning,
aan de regeering verzonden, is cr een van
de SoCIÉTÉ ANONYME DES ChARBONNAGES
du Nord de la Belgique, over eene uit
gestrektheid van 1570 hectaren in de ge
meenten Dilsen en Lanklaer.
Die van de Société anonyme des Char-
boknagede Bascoup, eveneens 1570 hec
taren, grenzende aan de gemeenten Heus-
den, Houthalen en Zonhoven.
Op de tentoonstelling van Dusseldorf
kan men een groot plan bewonderen met
de afbeelding van ganscli het Kempische
koolbekken en zijne ligging tusschen het
Roer- en Kanaalbekken.
In Duitschland blijft men met belang
stelling de ontdekkingen nagaan, in de
Kempen gedaan en die koollagen van on-
gekenden rijkdom voorspellen.
Zooals het in onze S' Martenskerk uit-
geplakt hing, was er te Namen, van
3n tot 7n September, een Algemeen Con
gres over het H. Sakrament des Autaars.
Zondag laatst werd dat Congres op
eene plechtige wijze gesloten met eene
luisterrijke Processie een waren triomf
tocht van het Allerheiligste Sakrament
die gedurende meer dan drij urc-n de rijk
versierde straten van Namen doortrok,
en waaraan meer dan vijftien duizend
mannen en geene vrouwen deelna
men.
Wij waren gelukkig te mogen zien dat
ons Catholiek Aalst bij deze grootsche
betuiging van geloof en godsvrucht niet
ten achteren was gebleven.
Eene talrijke en uitgelezene groep, op
geleid door den Zeereerw. Heer Deken,
den Zeereerw. Pater Rector en den E. H.
Vlerick, diocesanen Schoolopziener, ver
tegenwoordigde onze Stad in de gods
dienstige plechtigheid.
Velen onzer weihebbenden op dit
tijdstip van het jaar uit de stad verwij
derd hadden hun spijt uitgedrukt van
zich bij de reis niet te kunnen aansluiten.
In de groep bemerkten wij den Heer
Advokaat De Herdt, Schepene, den Heer
Advokaat Odilon Van der Haegen, Pro
vinciaal Raadslid, den Heer O. Grillaert,
Eere-Hoofdopziener van het Lager On
derwijs, den Heer Cam. Liénart, de HH.
Advokaten Eeman jongsten en Glénisson,
benevens het puik onzer catholieke jon
gelingschap.
Het Comiteit van Namen had de mede
werking ingeroepen van den Heer Adv.
Romaan Moyersoen-Liénart, Provinciaal
Raadslid, en het einde heeft uitgewezen
dat het Comiteit eene wijze keuze had ge
daan. Alles was allerbest voorzien en ge
schikt, en alles is allerbest afgeloopen.
Onzen warmen dank Mr Moyersoen
Onzen dank ook aan onze ieverige
Geestelijke Overheid die tot zulke betoo
ging aanzette en aanvoerde
Eere en dank aan al degenen die ons
Catholiek Aalst in dezen heugelijken op
tocht vertegenwoordigden
Moge hunne openbare geloofsbelijde
nis den zegen van God op hen, op hunne
familiën en op onze dierbare Stad neder-
trekken
De grenstabak. MM. Dron en
Desfontaine van het Noorddepartement,
hebben dees week met den franschen
minister van financies, M. Rouvier, een
gesprek gehad, om hem te vragen of hij
waarlijk van zin is den grenstabak af te
schaffen. De minister heeft geantwoord
dat hij verlangde zijn budjet in evenwicht
te houden zonder daarom eene leening te
moeten doen. Volgens de verslagen van
het bestuur der onrechtstreeksche belas
tingen, denkt hij dat de afschaffing vari
den grenstabak eene som van 3o miljoen
zou opbrengen.
M. Desfontaine deed den minister op
merken dat het moeilijk zal zijn, op de
uiterste grenzen, het smokkelen van tabak
te beletten, daar er dagelijks een groot
getal vreemde werklieden naar Frankrijk
komen arbeiden M. Dron schat op 25.000
de personen die dagelijks de grenzen over
trekken in den omtrek waar hij woont.
De minister was verplicht te erkennen
dat, in die vooi waarden, het moeilijk zou
zijn het smokkelen te beletten en den
grenstabak af te schaffen. Hij voegde erbij
dat hij besloton is zelf eene belasting te
vragen op de vreemde werklieden, in
Frankrijk niet gehuisvest, indien het be
wezen is dat zij het smokkelen bevoor-
deelen of dat zij voor minder loon dan de
Fransche arbeiders werken.
M. Rouvier heeft aan M. Dron beloofd
geene beslissing te nemen, vooraleer het
verslag, welke de afgeveerdigde van Toer-
konje aan het opmaken is, onderzocht te
hebben.
Hervorming der landelijke politie.
Zooals men weet, heeft het Staatsbe
stuur verleden jaar eene Commissie aan
gesteld, en deze gelast de middelen te
bestudeeren om eene krachtige landelijke
politie in te richten, die bekwaam zal
wezen een weinig gerustheid op 't platte
land te doen heerschen.
Zonder veel van haar te doen spreken
zet die commissie hare werkingen voort.
Het is ons toegelaten, zonder vrees van
tegengesproken te worden, te zeggen dat
deze, niet in de oprichting van nieuwe
overheden, maar in de wijziging van wat
heden bestaat, de middelen gezocht heeft
om de landelijke politie té verbeteren.
Voornamelijk is het op het korps van de
veldwachters dat men de aandacht moest
vestigen.Om meer nut te trekken van deze
geachte ambtenaren, die onder het toe
zicht der burgemeesters staan en die door
deze laatsten, uit vrees van te mishagen
aan hunne kiezers, dikwijls tegengehou
den worden, is de Commissie eens ge
weest om te besluiten, dat de kantonale
brigaden van veldwachters hervormd
moeten worden en dat de brigadiers de
macht moeten hebben van in geheel het
kanton procesverbaal op te maken.
Beter betaald en met de hoop den
graad van brigadier te bereiken, zullen de
veldwachters meer ijver in hunne ambts
bediening toonen.
De brigaden van gendarmen, ander
zijds zullen versterkt worden en zullen de
eenen met de anderen door den telefoon
verbonden worden en op die wijze beter
in staat gesteld zijn om de veldwachters
te ondersteunen. Kortom, de commissie
hoopt dat de samenwerking van veld
wachters en gendarmen minder bezigheid
aan onze landelijke gewesten zal schen
ken.
Catholiek onderwijs. Een radikaal
blad is verschrikt over de toekomst van
België omdat het moet vastellen dat de
catholieke scholen, pensionnaten, cole-
giën en andere gestichten met leerlingen
zijn opgepropt,
Het net zegt het is over geheel
het land geworpen en bedekt het van het
eene einde tot het andere en 't is te vree
zen dat hetgeen dat net tusschen zijne
mazen laat ontsnappen al niet heel veel
zijn zal.
Die bevinding welke onze tegenstre
vers razend maakt, is voor ons, catho-
lieken, zeer bemoedigend.
Dank aan allerhande opofferingen
welke de catholieken zich edelmoedig
hebben opgelegd, behoort de jeugd hun
grootendeels toe zij wordt gevormd vol
gens hunne princiepen en hunne denk
beelden.
Deze jeugd is eene waarborg voor de
toekomst hunner zaak en voor de leef
baarheid hunner partij.
Des te beter.
Het zonlicht als ontsmettingsmid
del. Belangrijke onderzoekingen zijn
gedaan door prof. van Esmarch te Kiel,
die aantoonden, dat het zonlicht dikwijls
als reinigings- en ontsmettingsmiddel
dienst doet. Hij vulde kleeren, bedden,
vellen (huiden), meubels, linnengoed,
enz. met de meest verschillende ziekte
verwekkers, stelde alles aan de zonne
stralen bloot en onderzocht dan elk uur,
of en waar zwammen als ziekteverwekkers
nog aanwezig waren.De resultaten waren
over het geheel gunstig. Vooral de chole-
rabacillen werden niet alleen aan de
oppervlakte,maar ook in de diepere lagen
der bedden, enz. spoedig door de zonne
stralen gedood. Evenzeer vernietigend,
hoewel eerst na geruimen tijd, werkten
de zonnestralen op de bacteriën van
typhus, miltvuur, tuberculose, longont
steking en andere ziekten, Hieruit volgt
dat we in den zonneschijn het beste en
goedkoopste (dus kostelooze) ontsmet
tingsmiddel bezitten. Voor het dagelijk-
sche leven is dit natuurlijk van buiten
gewone beteekenis. Want, omdat zich
bijna altijd en overal ziekteverwekkers
bevinden, moet men alle voorwerpen, die
met ons lichaam in aanraking komen, als
kleeren, linnengoed en bedden, dikwijls
vele uren achtereen aan de zonnestralen
blootstellen. Daardoor worden de weinige
daarin aanwezige kiemen telkens gedood.
Het socialism en de vrijdenkerij.
De Nationale Bond der vrijdenkers
van België heeft citoyen Celestin Dem-
blon, socialistischen volksvertegenwoor
diger van Luik, gelast hem te vertegen
woordigen op het internationaal vrijden-
kerscongres dat op 14 dezer te Geneve
geopend wordt. Citoyen Demblon, door
zijne afschuwelijke godslasteringen in de
Kamer en elders, was inderdaad de aan
gewezen man om dat schoon postje te
vervullen. De roode partij haalt eer van
hare mannen En dan durven de socia
listen nog beweeren dat zij tegen den
Godsdienst niet zijn Achteruit volks-
foppers 1
HERINNERING. De wet opde
Pensioenen stelt onder andere vast
De personen die op 1 Januari 1901,
van 55 tot 58 jaar oud geworden waren,
moeten in de Algemeene Lijfrentkas
eene som van 18 frank storten, willen
zij op den ouderdom van 65 jaar het
pensioen van 65 fr. genieten.
Wie verwaarloost persoonlijk die som
te storten, verliest zijn recht op pen
sioen.
Het ware wenschelijk dat elk gemeen
tebestuur maatregelen name om boven
staand artikel ruchtbaar te maken.
Vele, zeer vele menschen hebben daar
geene kennis van. Eens 65 jaar zullen zij
verwonderd staan geen pensioen te ge
nieten, en de fout zal aan hen liggen,door
onwetendheid der wet.
LAP8U88EM. Al de dom
migheden die groene Pie in 't Land van
Aelst en Den Werkmam heeft uitge
kraamd zijn lapsussen, of liever missin
gen, die hij uit verstoordheid of uit
krijgslist heeft neergeschreven.
Uit verstoordheid, dus uit gramschap;
als Groene Pie gram is dan is hij zoo
kwibus dat hij niet weet wat hij zegt of
schrijft.
Uit krijgslist de dommigheden uitkra
men die men kent dat doen ze te Gheel.
't Is zeker ook uit verstoordheid of
krijgslist dat ge schreeft dat M. Van
Ryswyck, Burgemeester is van Luik in
plaats van Antwerpen en vrijdag 11. nog,
dat M. Woeste op 't Congres des H.
Sacraments te Luik heeft gesproken 'tgene
te Namen plaats greep.
Geen nummer van 't Land van Aelst
of De Werkman verschijnt of tal van dom
migheden en ezelarijen zijn er in aan te
treffen en de twee hooveerdige zotten die
ze uitkramen, hebben dan de pretentie
van aan Jan en alleman de les voor te
spellen...
■•eerden - afbeulerij.
Groene Pie keurt even als iedereen de
peerden-afbeulerij Brussel-Oostende af.
Maar is het wel aan hem zoo zeer te
jammeren over de dood van eenige peer
den Groene Pie schrijft dat het wreed
is... maar wat volgens hem niet wreed is,
dat is menschen vermoorden als het dient
om zijne politieke hartstochten te voldoen.
Schreef hij immers nietMen spreekt
van doodschieten... maar wat geven
eenige menschenlevens als wij maar
't Z. A. S. veroveren....
Zoo dan peerden doodrijden is schanda
lig,onmenschelijk wreed, maar menschen
doodschieten daar geeft men niet om als
de hooveerdige zotten hopen dat hunne
heersch- en baatzucht er zal door voldaan
worden.
