Donderdag 9 October 1902 5 centiemen per nummer. 56ste Jaar 5716
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Onzijdig
Onderwijs.
HET PORTRET
De dynamietaanslag.
Ouderdomspensioenen.
NDER
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor dry maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, N' 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CIJIQUE 8UUM.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen oj
3de bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den djjnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
Aalst, 8 October xgo2.
De Fiansche dagbladen brengen ons
een staaltje onder de oogen van 't onzijdig
onderwijs gelijk het aldaar in de lagere
volksscholen gegeven wordt.
Liever dan in lange beschouwingen te
treden, willen wij een koppel uittreksels
knippen uit een leerboek dat in handen
wordt gegeven van kinderen die hunne
eerste communie nog niet hebben gedaan.
Dit koppel uittreksels zal ons bewijzen,
hoe de officieele zedeleer, door onze geu
zen zoo geprezen, waarheid en onzijdig
heid weet te paren.
Bedoeld leerboek heeft den titel
Lessen van zedeleer en is eene
lettervrucht van zekeren Albert Bayet,
een oud-leerling der hoogere normaal
school.
Over den Godsdienst wordt er onder
meer anderen het volgende geleerd
(i Daar men wetenschappelijkerwijze
i niet weten kan, wat er na de dood zijn,
i zal, hebben de menschen dit trachten te
raden en zij hebben te dien opzichte een
groot aantal veronderstellingen ge-
maakt.
De eenen hebben gezegd, dat er na
de dood volstrekt niets gebeurde.
Anderen hebben gedacht, dat de
menschen zich na de dood tegenover
een eeuwig wezen zullen bevinden, dat
volmaakt goed en rechtveerdig is: God.
Zij hebben gedacht, dat God de
menschen zal oordeelen, ze beloonen of
straffen zal. Daarom hebben zij geleerd,
i dat de menschen God moeten eeren en
aanbidden, en zij hebben de gebeden
opgesteld, die men moet zeggen om te
bidden, en de ceremonieën, die men
moet vervullen, om hem te eeren.
Aldus hebben zij een groot aantal
«godsdiensten gesticht.
Een onzijdig onderwijs van dien aard
past volstrekt niet aan kinderen van
catholieke ouders alleenlijk is het aller
best geschikt om onverschilligen, gods
diensthaters en goddeloozen te vormen.
Moet het ons verwonderen dat de vrij
denkers, zij die God verlpochenen of, lie
ver, beweren aan niets te gelooven voor
zulke zedeleer, voor zulke onzijdigheid in
bewondering staan ?..'t Bevredigt immers
hunnen godsdiensthaat en houden het als
een onfeilbaar middel om den godsdienst
zin bij de opkomende geslachten uit te
dooven.
DOOR
STRANIERO.
ig» vervolg.
Ik liet mij als een kind aankleeden en
steunend op den arm van deze vriende
lijke man, beproefde ik eenige sehreden
te doen, maar ik was zoo zwak, dat ik
niet tot de deur kon gaan.
Geen nood, klonk zijn bemoe
digend woord, terwijl hij mij naar mijnen
leuningstoel terugleidde. Ik heb ge
zorgd, dat er een goede draagstoel met
dikke gordijnen voor u in gereedheid ge
bracht is en gij zult daarin zeer op uw
gemak zitten. Hij staat beneden klaar.
Als gij niet kunt loopen, zullen wij u naar
onder dragen.
«Ik moet eerst afscheid nemen van
den Baron en de Barones, sprak ik met
cen Y®rstikkend gevoel in de keel.
Hij antwoordde
Zij hebben u de smart van dat af
scheid bespaard. Het zou u zoo sterk
hebben aangegrepen, dat gij het in uwen
toestand niet had kunnen doorstaan. Zij
hebben enkel gewacht tot gij buiten ge-
vaar waart en hebben nog dezen nacht
het kasteel verlaten.
Professor Bayet onderwijst ook de ver
draagzaamheid, maar behandelt op zijne
manier.
Verdraagzaam zijn, zegt hij, dat is
aan niemand eenig nadeel berokkenen,
zonder voorwendsel dat hij boudhist,
catholiek of jood is, of geenen godsdienst
b. lijdt.
Hierin echter vindt hij ook de gelegen
heid om aan zijne sectarische gevoelens
lucht te geven en daartoe stelt hij eenen
zoogezegden keus van voorbeelden voor
De menschen hebben altijd niet be-
grepen, dat zij verdraagzaam moeten
zijn. Aldus hebben de catholieken eer-
tijds in Spanje meer dan 80,000 men-
schen gedood en gemarteld, alleenlijk
omdat zij geene catholieken waren.
In Frankrijk hebben de catholieken
n den burgeroorlog gedurende omtrent
een jaar ontketend, pm de protestanten
i> uit te roeien. Zij hebben ze in de be-
ruchte en schandelijke moorderijen van
Vassy en den St-Bartholomeusnacht ge-
dood
M. Charles Barthélemy heeft in zijn
werk Erreurs et mensonges histori-
ques 0 zegevierend bewezen dat de religie
geen enkel aandeel in den St-Bartholo
meusnacht heeft gehad.
En dat heet men onzijdigheid, 't is
j
Maar van de akelige gruwelen door de
protestanten gepleegd geen woord van
de ijselijke moorderijen, brandstichtingen
der sansculotten onder 't schrikbewind
geen woord van 't sluiten der kerken,
't verbannen van priesters en kloosterlin
gen geen woord van de rooverijen der
kerk- en kloostergoederen geen woord
van de afschrikwekkende Commune van
Parijs met hare moorderijen en brand
stichtingen geen woord... Neen, neen,
daar rept hij geen woord over, maar
valsche feiten historische leugens en laster
taal worden door hem als onbetwistbare
waarheden vooruitgezet en onderwezen.
En zoo verstaan onze geuzen de onzij
digheid I
De winter. Nu is 't waarachtig in
eens winter geweest en men zag zelfs de
pelsen mantels en frakken voor den dag
komen.
Overigens, uit bijna alle streken van
Europa komen berichten over buitenge
woon guur weêr.
Rondom Turijn is sneeuw gevallen, te
Napels heeft het opnieuw gestormd en
ook op Capri. In 't geheel zijn vier men
schen omgekomen.
Voor hoelang vroeg ik gansch
ontzet bij deze tijding.
Voor altijd waarschijnlijk, gaf
hij treurig ten antwoord. Zij zijn uitge
weken.
Bijna buiten kennis werd ik naar den
draagstoel gebracht. Ik liet mij wegvoe
ren zonder te vragen waarheen men mij
leidde, zonder zelfs een blik om mij heen
te slaan.
Acht dagen later kwam ik te lunjn
aan en vond daar mijn vader.
Als door eene stilzwijgende overeen
komst vermeden wij iedere zinspeling op
het noodlottig huwelijksplan, dat mij naar
het kasteel der Malpeire's gevoerd had en
op den tijd, dien ik daar doorbracht.
Eens echter vei brak hij het zwijgen be
treffende die zaak.
Het was op het einde van hel jaar 1792.
Wij waren juist in Ostende aangekomen,
waar een groot aantal uitgeweken evenals
wij toebereidselen maakten om naar En
geland over te steken maar ik bezocht
hen niet en bleef, terwijl mijn vader een
bezoek ging afleggen bij eenige zijner
oude vrienden, alleen in het hotel achter.
Mijn vader kwam met zorgwekkend gelaat
binnen en zette zich sprakeloos bij het
vuur neder. 1-13
(i Is er nieuws uit Frankrijk t
vroeg ik bevend, 't antwoord verbeidend.
Vader knikte en sprak met groote ver
slagenheid
Ik verneem daar zoo even den
Uit Noouvegen wordt gemeld dat men
nog nooit zoo'n slecht seizoen heeft ge
had. De winter is reeds ingetreden. In
Denemarken waait een ijzige wind, ver
gezeld van hagelstormen.
Aan de Spaansche grens is het bitter
koud. In de Pyreneeën is ook al sneeuw
gevallen.
Bovendien heeft het gesneeuwd te
Hannover, Hildesheim en Wernigerode
(Duitschland) en ook te Londen,
In Zwitserland zijn menschen van kou
de omgekomen.
Als het zoo voortgaat, zullen wij in
Januari nog hooren, dat ze op den Congo-
stroom op schaatsen rijden
In het kamp der vijanden van de so
ciale orde is er een tuchteloos bataillon,
namelijk de anarchisten.
De revolutionnaire drift is bij hen
steeds op "net kookpuntzij kennen noch
paal noch p~*rk.
De socialistische partij vindt in hen
steeds welwillende werktuigen, altijd ge
reed als er wat kwaads is uit te voeren.
Maar de anarchist biedt deze bijzon
derheid aan bij is voortvarend en doof
voor elke redeneeringtevens eens be
gonnen gaal hij voor niets meer achteruit.
Die waarheden zijn gekend, maar zij
zijn eens te meer toegepast in den aanslag
tegen de woning van M. Carton de Wiart.
Het schijnt van nu af vast te staan dat
de pleger van dien aanslag reeds eene rol
had gespeeld in de onlusten van de maand
April laatst.
't Was een dier goede apostels, welke,
om het algemeen stemrecht te bekomen,
begonnen waren met barrikaden op te
richten in de straten van Brussel.
Hij streed in de rangen der socialisten,
en in hunne oogen was hij dan een held.
Waarom verloochent hun orgaan van
daag dien vriend, dien gezel van gisteren?
Waarom vindt het zijne daad dwaas, zijn
gebaar dom
Enkel en alleen omdat de anarchist het
ordewoord van de socialistische leiders
met meer had afgewacht en hij, stoutmoe
dig oproermaker, alleen en naar zijn ver
kiezen den strijd wilde voortzetten.
Besluit 't is niet omdat het middel
misdadig is dat de socialisten hem afkeu
ren, 't is omdat het niet doelmatig is.
Zij zouden den anarchist verheerlijken,
die bij middel van dynamiet een doode-
lijken slag zou toebrengen aan de bur
gerlijke instellingen.
dood van een ouden vriend. Gij kent
hem, Max en, ofschoon uwe omgang met
hem onder zeer pijnlijke omstandigheden
eindigde, ben ik er zeker van, dat zijn
dood u erg zal smarten.
Gij wilt zeggen, dat Baron de
Malpeire overleden is riep ik uit.
Ja, gaf mijn vader ten antwoord,
hij weid in de laatste dagen plotseling
uit het leven weggerukt. Hij heeft hier
eenigen tijd doorgebracht in eenen toe
stand grenzende aan armoede.
En was mevrouw de Malpeire bij
hem n vroeg ik. Hebt gij haar gezien?»
Hij schudde treurig het hoofd.
(i Hoe, is ook zij dood? riep ik uit.
Zij stierf reeds lang geleden, ik
denk van hartzeer, zeide mijn vader
met zachte stem. De Baron had in zijne
laatste oogenblikken niemand bij zich,
behalve eene dienstmaagd zijner vrouw,
die hem door haar weiken ondersteunde.
Toen ik dat alles vernam, heb ik getracht
haar op te sporen. Ik zou zoo gaarne iets
voor dat arme schepsel hebben gedaan,
maar zij is weg, zij is naar Frankrijk
weergekeerd.
Wij bleven eenigen tijd in stilzwijgen
verzonken. Ten slotte zeide ik tot mijnen
vader
En Freule de Malpeire weet gij
wat er van haar geworden is
Hij aarzelde een oogen blik en ant
woordde vervolgens op eene wijze, die
alle verdere vraag scheen te willen stuiten:
Hoe geheim het onderzoek dezer zaak
ook gebeure, men weet reeds dat de schul
dige socialist was, dat hij socialistische
betrekkingen had en zeer waarschijnlijk
zal dit proces nog eenige onthullingen
voegen bij die, welke vroeger de zaak
Sipido heeft opgeleverd over de jonge
socialistische wacht.
De schuldige stond niet zoo alleen als
sommige bladen wel zeggen. Hij heeft
zoo niet een medeplichtige dan toch een
vertrouweling gehad en deze wordt door
de politie opgezocht.
M. Carton de Wiart heeft in den vorm
van kaartjes, brieven en bezoeken talrijke
betuigingen van sympathie ontvangen,
ingevolge den aanslag waarvan hij het
voorwerp is geweest.
Als bijzondere telt hij in verschillende
rangen der samenleving slechts vrienden
als politiek man hebben zijne oprechtheid
en hoffelijkheid hem de achting doen win
nen van zijne tegenstrevers zelf.
Men heeft zich afgevraagd waarom hij
meer in 't bijzonder bloot staat aan de
anarchistische aanslagen.
En op deze vraag vindt men slechts
één antwoord schrijver van talent, goed
redenaar, geleerd en zeer strijdend catho
liek, bekleedt hij in de parlementaire
rechterzijde eene der eerste plaatsen,
steeds bereid zijn talent ten dienste te
stellen van den godsdienst, het recht en
de vrijheid.
Welnu, dat kunnen de dweepers der
revolutie hem niet vergeven want hun
droom is alles te vernietigen wat M. Car
ton de Wiart bemint en verdedigt.
(Corr. Handelsblad).
7olfl vui'e sch»iver. voor'
staander der tweewijverij, is
zondag 11. te Parijs burgerlijk begraven
geworden met veel eer en luister
zegt 't Lane van Aelst.
De liederlijke schrijvelaar over wie M.
Anatole France, die zeker geen pilaar
bijter is, 't volgende oordeel velde, wordt
door de liberalen, radikalen en socialisten
als een held, als een groot genie bezongen
en tot in den derden geuzenhemel ver
heven
Zijn werk is slecht, schrijft Anatole
France, en hij is een van die rampzali-
gen waarvan men zegt dat het beter
zou geweest zijn ware hij niet geboren.
Zeker zal ik hem zijne verfoeilijke
glorie niet betwisten. Niemand voor
hem, had zulken vuilnishoop opge-
richt. Dat is zijn monument en men
kan er de grootte niet van betwisten.
En waarom bezingen en verheerlijken
De familie der Malpeire's heeft
thans geheel opgehouden te bestaan.
ACHTSTE HOOFDSTUK.
Bij de Pinatel's te huis.
Onderwijl mijnheer de Champanbert
aan 't spreken was, had Babelon meer dan
eens om het hoekje der deur gekeken.
Toen zijn verhaal ten einde was, sloop zij
in de kamer en, den leunstoel mijns ooms
van achteren naderend, fluisterde zij hem
in het oor, dat mijnheer Pastoor gekomen
was en een nachtverblijf vroeg, zooals
hij nu en dan placht te doen.
Wel zeker, klonk het antwoord
van Dom Gérusan, a hij is zeer welkom.
Waar is hij
a In de keuken, waar hij zijn toog
laat drogen, zeide Babelon. Er kwam
zoo even een hevige stortbui opzetten en
hij is door en door nat.
u Beste Max, sprak mijn oom,
gij zult mij toestaan u Abbé Lambert
voor te stellen, een waardig priester, die
vijftien jaren lang Pastoor van Malpeire
is geweest.
a Het zal mij groot genoegen doen
zijn kennis te maken, antwoordde de
Markies met klem. En terwijl mijn oom
zijn nieuwen gast ging halen, zeide hij
tot mij ik twijfel er niet aan, of mijn
heer Pastoor moet iets weten betreffende
de familie de Malpeire. Hij moet het volk
hebben hooren spreken over haar en hare
de liberalen, radikalen en socialisten Zola?
Omdat hij hun machtig meêhielp tot
het volksverderf.
Omdat hij in een zijner romans de
godslastering zoo verre dreef, aan een
zatlap den naam te geven van den zoon
Gods.
Zola heeft ook genade gevonden bij de
schiijvelaars der groene kliek.
't Land van Aelst bezingt en verheer
lijkt ook den schrijver van zooveel walge
lijkheden al een groote Fransche schrij
ver, een genialen schrijver, een man
van moed.
Maar van de zwijnerijen die hij schreef,
van de helsche godslasteringen die hij
bovendien nog uitbraakte geen woord,
geen enkel woord van afkeuring maar
wel lof en verheerlijking van den kant der
groenen 1.... Groene chefs in welke af
gronden heeft haat- en wraakzucht u dan
toch doen nederstorten
De Werklieden of oud WeVklieden ge
boren in het jaar 1837 of vrbeger, die
vermeenen recht te hebben op het Ouder
domspensioen worden verwittigd dat
hunne aanvragen zullen aanvaard worden
ten Stadhuize, Bureel der Werkbeurs,
alle dagen van 9 tot 11 uren 's voormid
dags te rekenen van in October aanstaan
de tot 3in December inbegrepen. Eens
dit tijdstip verloopen zullen er geene aan
vragen meer aanvaard worden.
Middel tegen de typhuskoorts.
Wij vinden de volgende remedie tegen de
typhuskoorts in een Egyptisch blad
Men maakt eene groote plaaster van
rauwe gehakte en gepletterde ajuinen
men legt die aan de voeten van den lij
der, zoodanig dat de voeten goed onder
en van boven overdekt zijn. Na 7 of 8
uren neemt men de plaaster er af en de
koorts is overwonnen.
Het is een goede oude pastoor, die met
dit middel reeds veel genezingen heeft
bekomen, tot groote verwondering der
dokters, die er geen kop konden aan krij
gen, dat de koorts van den eenen dag tot
den anderen verdwenen was.
De zelfde remedie is meer dan eens be
komen bij kinderen, aangedaan bij her
senziekten, waarbij geen enkele remedie
hielp.
Misschien, voegt onze Egyptische con
frater er bij, kan dit middel ook dienen
bij andere onoverwinnelijke koortsen en
hij noodigt de HH. dokters uit dit eens
te onderzoeken.
rampen. Hebt gij hem eoit inlichtingen
gevraagd aangaande die zaak
-— Ja, Monseigneur, gaf ik blo
zende ten antwoord, dat heb ik, maar
hij scheen daar niets van te weten. Mis
schien hield hij zich zoo uit naastenliefde
en wijl hij wenschte, dat het volk de
schandelijke geschiedenis van Freule de
Malpeire zou vergeten.
Abbé Lambert trad met mijn oom bin
nen. Zijn oude toog was nog erg nat en
de uicikteekenen, welke zijne zware
schoenen op den vloer achterlieten, toon
den, dat hij te voet zich een weg had
moeten banen door kleiachtig modderige
wegen. Doch hij was geenszins verlegen
met zijne armoedige verschijning, en op
eene wijze, evenzeer verwijderd van bloo-
heid als van vrijpostigheid, beantwoordde
hij den groet van onzen aanzienlijken
gast, die den ouden dorpspastoor met
evenveel eerbied ontving als was hij een
grootwaardigheidsbekleeder der Kerk, die
plaats voor hem maakte dicht bij het vuur
en de takken deed opvlammen om den
ellendigen, versleten toog te doen drogen.
Waarde heer Pastoor, sprak
Dom Gérusan glimlachend, ik ben ver
heugd dat uwe kudde over deze bergen
en valleien verspreid woont. Wij zouden
het genoegen niet gehad hebben, u dezen
avond hier te zien, wanneer gij hier in de
buurt niet een parochiaan had te be
zoeken.
Wordt voortgezet.
