Zondag 19 October 1902 5 centiemen per nummer. 30 Jaai
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst
5719
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM
VADERLAND, TAAL, VRIJHEID.
Arbeids
ongevallen.
Over de ofïicieele
Scholen
IVog meer.
De plicht der Catholiekea
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CUIQUE iLUM.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3" bladzijde 50 centiemen. - Dikwijls te herhalên'bekendmakingon bij accoord
- Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. - Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen. uiterlijk tegen den djjnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wonden ten bureele van
dit blad.
Aalst, 18 October 1902.
De ware vrienden van den werkman
hopen dat welhaast het wetsontwerp over
de arbeids-ongevallen door onze Volks
kamer zal besproken en gestemd worden,
wat tot hiertoe was belet door het roeke-
looze en crimineele breekspel der socia
listen.
Langs alle kanten wordt die hoop uit
gedrukt en men voegt erbij dat de bespre
king scherp en grondig zal zijn en dat
het ook wijzigingen regenen zal.
Wijzigen is het recht onzer Afgevaar
digden en wij hebben er niets tegen als
de voorgestelde veranderingen matig en
wijs zijn en voortvloeien uit de studie
van het ontwerp en uit de kennis der toe
standen.
Onze socios ook maken zich gereed 0111
voorstellen te doen en reeds hebben zij in
Le Peuple afgekondigd wat zij zoo-
al, in zake van arbeids-ongevallen en
dezer verzekering, in het schild voeren.
Gaan ze nu eens hun gewoon en ge-
weldadig spel laten varen en degelijk
werk verrichten, zult gij vragen
Van de socios goed werk verwachten
is wat veel. Het vat geeft uit wat het in
heeft.
Doch laat ons onderzoeken hoe de
socialisten het ontwerp opvatten en in
welken zin zij het willen wijzigen.Nemen
wij vooreerst den toestand der vreemde
lingen. Hij wordt bepaald in het wetsont
werp door artikel 4. Het luidt als volgt
Art. 4. Heeft het ongeval den
11 dood van het slachtoffer veroor-
zaakt, dan worden de volgende scha-
devergoedingen toegekend
i° Eene som van 5o frank voor be-
grafeniskosten
0 2° De waarde berekend naar den
b ouderdom van het slachtoffer op het
oogenblik van 't overlijden, eener lijf-
rente gelijkstaande met 25 t. h. van
het jaarlijkseh loon. Deze waarde wordt
b omgezet in eene rente die betaalbaar
b zijn zal gedurende een te bepalen getal
b jaren, naar eene bij koninklijk besluit
li vast te stellen tabel.
De overgang van hooger bepaalde
vergoedingen geschiedt overeenkomstig
de regelen van het burgerlijk recht be-
b treffende het huwelijkscontract en de
b wettelijke of testamentaire erfenissen.
Echter zijn de erfgenamen van
b een vreemdeling die, op 't oogen-
b blik van het ongeval, hun hoofdver-
blijf niet op het Belgisch grondge-
I) bied hadden, niet gerechtigd de bij
b ditartikel vastgestelde vergoedingen
i) te eischen, indien de wetgeving van
b 't land van herkomst des vreemde-
b lings, in dezelfde omstandigheden,
li de rechtverkrijgenden der Belgen
li uitsluit van 't recht op vergoeding
n voor de schadelijke gevolgen van
arbeids-ongevallen.
In twee gevallen worden de erfgenamen
van vreemde verongelukte werklieden
gelijk gesteld met onze medevaderlanders.
i° Als zij hun hoofdverblijf hebben in
België op '1 oogenblik van het ongeval, ot
20 Als er wederkeerigheid beslaat in
de wetgeving van hun land, wel te ver
staan in de wet over arbeids-ongevallen
van hun land.
Wat willen de socialisten
Zij stellen voor Verzekering uitge
breid tot al de loonarbeiders zonder
onderscheid van land of volk.
Wat schuilt er daaronder Dat willen
wij eens kort onderzoeken.
Denderbode heeft vroeger reeds gezegd
op wie het nieuwe wetsontwerp toepas
selijk was, zijne draagwijdte bepaald en
de rede ervan opgezocht.
Wij moeten bekennen dat de tekst van
Le Peuple ons toeschijnt alsof de
socios nu niet dachten op dienstboden,
veldarbeiders en landbouw-werklieden
maar dat ze bijzonder de nationaliteit
der werklieden in het oog hieldengeen
ONDERSCHEID WILLEN ZIJ TUSSCHEN INBOOR
LING OF VREEMDELING.
In zoover het de persoon betreft van
den werkman zelf wordt in het ontwerp
geen onderscheid gemaakt echter wel
voor zijne erfgenamen. Hadden de
socios de rechtverkrijgenden van vreem
delingen in 't oog dan had ik hunne uit
drukking duidelijkheidshalve wat juister
gewild.
Wij kunnen met de vraag der socia
listen niet instemmen. Hun internatio
nalism IS misplaatst. Zij moeten het met
maken in de Belgische Kamer maar wel
bij de vreemde werklieden zelf.
Wat zij vragen is eene fopperij
voerde Belgische werklieden.
Nergens in den vreemde worden de
erfgenamen van Belgische werklieden be
handeld als de inboorlingen.
Moeten wij edelmoediger zijn dan
zij daar er voor onze werklieden een
groot nadeel in ligt Als de "eemde
rechthebbers hier zoo goed behandeld
worden, dan bestaat er voor de
vreemde gouvernementen absoluut
geen reden om hunne ikzuchtige wet
te veranderen. Waarom zouden ze het
doen als hunne landgenooten er met door
lijden
Uit menschenliefde Maar waarom
heeft die menschenliefde de uitwerkselen
niet gehad bij het stemmen der wet
Neen wat de socios voorstellen is
EENE PREMIE UITLOVEN DOOR EGOISM EN-
PERSOONLIJK VOORDEEL het ware de
vreemde landen toeroepen Gij hebt wel
GEDAAN MET DE BELGEN MET EENE AAL
MOES WEG TE STUREN
Wij zeggen dit met zooveel te meer
reden dat het gemakkelijk is, eene goede
wederlandsche wederkeerigheid te doen
heerschen. Veel moet daartoe niet gedaan
worden. De vreemde landen moeten
in hunne wetten de bepaling schrijven
van ons Belgisch wetsontwerp.
Dan is de kwestie van internationalism
feitelijk opgelost en het is in den waren
goeden zin, met wederkeerigheid.
De socios moeten dus spreken over
algemeene broederlijkheid niet in onze
Belgische Kamers, maar zij moeten zich
richten tot hunne confraters in den
vreemde. Zij moeten die trachten te be
wegen hunne wetgeving over de arbeids
ongevallen op de hoogte te brengen van
ons ontwerp dat zij hunne krachten eens
beproeven in Frankrijk bijvoorbeeld,
waar het ministerie Combes op de socios
steunt, en wij zouden thans misschien,
aan ernst kunnen gelooven als zij spreken
van internationale broederlijkheid
Thans echter richten zij zich aan een
valsch adres. Hun woordenpraal over
menschenliefde en algemeene broedermin
is elders thuis, niet in onze Volkskamer.
Wij hebben in een artikel gewezen op
het gevaar dat er bestond voor de ouders
in het toevertrouwen hunner kinders aan
het officieel onderwijs.
Wij moeten nagels met koppen gesla
gen hebben, ons schrijven moet absoluut
raak zijn geweest, want zie de armtierige
heeft zich kwaad gemaakt en geeft ons
VAN DE BEEST (sic).
Is dat nu eene uitdrukking voor be
schaafde menschen.of hooren die en soort
gelijke thuis in den kring waar die heeren
van Dendergalm hunne opvoeding ge
noten
Heeren, als 't u belieft, eerbiedigt u
want zulke dingen vallen op uw hoofd
alleen.
scholen niel is onderwezen nadat de wet
was gestemd die dit vak verplichtend
maakte.
Alles wierd gedaan om de priesters
buiten de school te houden. En als de
geestelijke Overheid dan toch eindelijk
besloot de wet in haar geheel uit te- voeren
dan bewogen de geuzen en de socios
't akkoord altijd om op de religie uit te
vallen hemel en aarde om de kinderen
van de godsdienstles te doen ontslaan.
Men beslimde de goede trouw der ouders,
men bedreigde, men joeg schrik aan en
het merendeel der kinderen volgden en
volgen nog geen les over Godsdienst.
Men deed meer. Na het vertrek des
priesters,zegden en herhaaldende liberale
bladen, moesten de ondeiwijzers de ven
sters openen en de verpeste lucht uit de
school laten en nieuwe binnendringen.
Men weet wat zoo iets beteekent.
De onderwijzer moest de goede indruk
wegnemen die het bezoek van den priester
had teweeg gebracht en zijne leerstelsels
bevechten door materialistische strekkin
gen te verbergen onder den dekmantel
der zoogezegde wetenschap
Een vrijmetselaar oud-bestuuider eener
normaalschool van Brussel is te Parijs
gaan getuigen in welken geest de officieele
onderwijzers wierden opgevoed en welke
leeïstelsels zij aan hunne leerlingen in
bliezen. Het is waar die vrijmetselaar
sprak van de onderwijzers van Brussel
makr men mag zijne besluitselen uitbrei-
der tot het officieel onderwijs der groote
Steden, waar wij bijzonder van spraken
in ons eerste artikel.
Het onderwijs in de groote steden is
door en door goddeloos. Dat feit kan door
niemand betwist worden men weet ook
welke vruchten ze voortbrengen, de god
delooze scholen. Zij zijn broeikassen van
socios, zegde weleer Anseele, en dat
Anseele gelijk heeft bewijzen ons de cijfers
in de kir zingen. Niets is zoo brutaal als
cijfers en zelfs de geoefendste tafelspringer
kan er onmogelijk meê omspringentegen
hen vermogen goocheltoeren en kunst
sprongen niet
Kom laat ons zijn antwoord in zijn
bijzonderste deelen eens nazien
Hij schrijft en citeert ons
(i De ervaring heeft het bewezen, het b
b socialism is sterk in de groote steden
11 Brussel, Gent, Luik, omdat de scholen n
b er goddeloos zijn.
B Zoo zeevert ccn gewijde in Denper-
bode van 5 October, de dienaar Gods,
die dat schreef is een leugenaar en hij
li liegt met opzet, immers hij weet dat in
li al de scholen de godsdienst onderwezen
n wordt, hij weet dat in al de officieele
n scholen priesters komen, n
Wij nemen akte dat Dendergalm
schijnt te loochenen dat het socialism niet
het sterkst is in de groote steden en daar
waar het onderwijs onzijdig is. Zijn loo
chenen neemt de waarheid van het feit
niet weg. Als hij oprecht is zal hij met
ons bekennen dat jaren lang in Brussel,
Antwerpen, Gent enz. de Godsdienst in de
Wij roepen er de ernstige aandacht der
ouders op in.
Nog geene maand geleden hielden de
Gcntsche liberalen en socialisten protest
meetingen tegen het catholiek onderwijs.
Bedoelde meetingen hebben ons eens
te meer doen zien wat vertrouwen de
catliolieke ouders in 't officieel onderwijs
mogen stellen.
Het officieel onderwijs werd opgehe
meld door M. Bogaerts, hoofdopsteller
van Vooruit en gewezen ouderwijzer der
Gc-ntsche Stadsscholen.
Bewijst dat niet alleen dat zulk een on
derwijs voor ware catholieken ongeschikt
moet zijn
En M. De Vignc, doctrinaire Schepen
van Onderwijs te Gent, verwerpt niet
alleen den christen Godsdienst maar ver
acht zelfs de christene zedeleer en wil ze
varvangen door deze van het heidensche
Rome van den tijd van Cicero.
Maar wie het openhartigst is geweest
om de ware bedoelingen der anti-catho-
lieken bloot te leggen, dit is M. Buysse,
een liberaal bijgevoegd Volksvertegen
woordiger en lid van 't bestuur der Gent-
sche liberale associatie Hij zegde
De catholieken begrijpen dat een
n onderwijs dat wel is geregeld tot de
vrijdenkerij moet leiden. De ontwik-
b keling van het onderwijs zal de mirake-
len doen verdwijnen, de valsche ,denk-
b beelden, de dwingelandij. De Gods-
dienst is slechts eene dwingelandij,
n bestemd om de verdrukking der catho-
b lieken te stemmen, b
Zal de armtierige Dendergalm nu nog
durven loochenen dat liet officieel onder
wijs door en door goddeloos is
't Woord is aan u oud-schoolpedant van
voor of van achter den bosch.
Dendergalm betwist verder dat de uit
slag in de algemeene wedstrijden ten
gunste niet is van het vrij onderwijs.
Stoute bewering.
Wat het lager onderwijs betreft,daarvan
kan hij de cijfers vinden in Pierre Chre
tien k Droit public i>, vrijheid van
onderwijs.
Wil hij ze eens bespreken
Het is verder niet waar, beweert hij,
dat de 8 gepatroneerde Collegies de 3o
officieele gestichten hebben geklopt.
Daarop komen wij terug, want het was
geene klopping, het was haast eene ver
plettering.
Men moet verder opmerken dat de vrije
Collegies 'strijden met ongelijke wapens
en in min voordeelige omstandigheden.
Inderdaad.
Zij tellen een zeer beperkt getal leerlin
gen de vijand stelt vele strijders in
't gelid.
Hoe grooter het getal leerlingen is
hoe grooter kans men heeft onder
scheidingen te bekomen, daar er meer
met verstand bevoordeeligdc leerlin
gen ku.inen onder zijn.
Heeft de armti-rige dan niet het minste
begrip van 0Le Calculdes probabilities»,
verschooning, Monsieur le Rédacteur,
lijk ze dat in 't fransch zeggen Kun
nen 10 jongens zooveel lauweren plukken
als 5oo? Kan een peloton soldaten zooveel
als een heel regiment En daarop steunt
het antwoord van onzen poveren artist.
'T is slap voor zoo 'nen held
24® Vervolg.
Dank u, antwoordde de zwaarlijvige
man, wiens gebionsd gelaat straalde van
vergenoegdheid.
Gij zijt aan dien braven bloedver
want veel verplicht.
Ja, zeker, en toch heb ik mij wel
eens sctierp over hem uitgelaten. Ik vraag
daarvoor vergeving aan zijne nagedach
tenis. Ja, ik heb hem beschuldigd niet
meer aan ons te denken, dan aan den
Groot-Mogol, ons geheel te hebben ver
geten, en dat deed hij toch niet.
Op zijn sterfbed heeft hij tenminste
aan u gedacht.
Neen, mijnheer, hij had reeds in
Juni laatstleden zijn testament bij eenen
notaris gedeposcerd, trouwens, bij hetft
geen sterfbed gehad.
Hoe zoo
De oud-zeeman schudde het hoofd en
herhaalde
Neen, mijnheer, hij heeft geen steil-
bed gehad, want hij stierf een geweldda-
digen dood hij werd vermoord. Hebt gij
daar niets van in de dagbladen gelezen,
die u toch wel uit Frankrijk zullen toege
zonden zijn De baron d'Amfreville
werd op zijnkasteel te Pierrefitevermoord.
Wacht eens, ik geloof dat ik het mij
Nietwaar? Welnu, de baron dAtn-
freville was een oom van mijne vrouw en
dus een oud-oom van mijne dochter, die
stilzwijgen OU-
vier wist niet wat hij zeggen moest, het
treurige voorval dat den erflater het leven
had gekost, benam hem den moed zijn
nieuwen bekende nogmaals geluk te wen-
erhen ten slotte zegde hij
Mejufvrouw uwe dochter heeft nu
een rijken bruidschat.
Een diepe zncht welde mt de borst v en
den zwaarlijvigen man op, hij liet het
hoofd hangen en met den rug van zijne
hand veegde hij de tranen af, die hem in
deSwiM«tm juist naar deoo, zaak
van die plotselinge droefheid vragen, toen
i=,eoD het dek kwam, een oogen-
bbitToefand om zicli heen zag en daarna
niét huppelende schreden de be,de spre-
keToCn 'hij haar aanzag was de jonge
schilder sprakeloos van bewondering,
want dat meisje was be,oove,end schoon
en mm kon haar onmogelijk met onver
"zUwSrijZ^enhare vormen,weelderig
„nfwtkkeld zooals slechis b.j ene vrouw
taTn van hare jeugd, kwamen nog
„„der het dikke, ruime reisgewaad, waarin
zij gehuld was, voordeelig uit.
Haar hoofd, dat op een langen fijn be
sneden hals stond, was regelmatig en
lieftallig.
Een glimlach plooide hare rozenlippen,
maakten bevallige puntjes in hare wangen,
die donzig en met een allerliefst klosje
gekleurd waren.
Die glimlach liet twee rijen gelijkma
tige, perelwitte tanden bewonderen.
Het hair, aschblond.was met een dikke
wrong op het hoofd saamgebonden,krulde
om het hooge, marmerblanke voorhoofd,
langs de rooskleurige, kleine ooren en in
den vollen weelderig gevormden hals.
Olivier kon een kreet van bewondering
niet onderdrukken.
De blauwe oogen van dit bekoorlijk
schepsel staarden evenwel zoo zielloos in
het rond en over haar geheel voorkomen
lag iets zonderlings, dat onaangenaam
aandeed.
Bij den zwaarlijvigen man gekomen,
greep zij zijne hand en drukte zich vreese-
lijk t> gen hem aan.
Hij voegde haar evenwel op strengen
toon toe
Gisèle, wat beteekent dit. ik had u
verboden op het dek te komen.
- Stil, zegde zij, terwijl zij hare hand
op zijnen mond drukte, moe is in slaap
ge-vallen, toen verveelde ik mij zoo, ik wil
wat gaan spelen.
Zij scheen de aanwezigheid van Olivier
niet op te merken en deze zag den vader
I»o»l bureel t et* Stnliovon
AI w l komt open met i" November.
Dit postbureel zal waarschijnlijk gansch
den nacht open blijven. Het is voorloopig
geplaatst in het huis van M. R. Hermans
Nijverheidsstraat, en zal later binnen de
statie in een nieuw batiment gebracht
worden.
Met een voorwoord van M. Woeste»
Staatsminister, schrijft onze groote con
frater u Het Handelsblad van Ant
werpen, is onder bovenstaanden titel een
vlugschrift verschenen van M. A. Ryck-
mans, Voorzitter der Grondwettelijke
Conservatieve Vereeniging van Ant
werpen.
Zooals men weet heeft de federatie der
Catholieke Vereenigingen en Catholieke
Kringen in zijne laatste zitting de twee
volgende besluiten gestemd
i° Het is wenschelijk een kort vlug
schrift uit te geven, om aan de ieveraars
onzer catholieke instellingen hunnen
steun te verzoeken voor de politieke wer
king.
20 Het is hoogst noodig, de catholieke
jonkheid door alle middelen aan te zetten
om hare hulp te verleenen aan de poli
tieke werking onzer partij.
Het is de Voorzitter der Antwerpsche
Conservatieve Vereeniging, die bedoeld
vlugschrift geschreven heeft, hetwelk nu
ten titel van propagande verspreid wordt
en verkrijgbaar is op het bureel der kies-
werking. Kipdorpvest, 62, te Antwerpen,
aan 10 fr. per 100 exemplaren.
Het was een goed gedacht, onmiddel
lijk na onze groote overwinning van
April laatstleden, te toonen, dat de catho
lieken nooit op hunne lauweren rusten en
dat zij, pas de zegepraal behaald heb
bend, zich reeds voor den volgenden strijd
gereed maken.
En op welke wijze zullen-wij ons daar
toe het best voorbereiden Dit wordt
door den schrijver breedvoerig en op
sommige bladzijden met veel wijsheid en
kunde betoond, zoodat zijne werken ten
zeerste verdienen de aandacht te trekken.
Zooals de groote Gladstone eens tot
zijne partijgenoten kon roepen, mogen
wij,catholieken ook zeggen the flowing
tide is with us de wassende tijd is
voor de catholieke zaak.
Het land heeft getoond in de catho
lieke bewindsmannen vertrouwen te stel
len en de stormloop onzer vijanden is
ijdel gebleken, de neerlaag der oppositie
partijen was verpletterend.
Met Gods hulp en door de onverpoosde
werking van alle catholieke strijdkrach
ten, door eendracht, samenwerking en
eerbiediging der overtuiging van de ver
schillende schakeeringen onzer partij,
kunnen wij België in dezen weghouden.
Maar bovenal dient ook het praktisch
deel de kieswerking, de inrichting niet
uit het oog verloren te worden. Over al
deze punten bevat het vlugschrift van M.
Alf. Ryckmans voortreffelijke vingerwij
zingen, die al onze partijgenoten en voor
al onze jeugd tot strijdlust moeten aan
wakkeren.
De plicht der catholieken
Is er een catholiek, dezen grooten
naam waardig, die zich aan zijnen plicht
zil onttrekken, wanneer aan het bestaan
der partij, ook de rust, den vrede en den
voorspoed van het Vaderland zoo nauw
zijn verbonden
vragend aan.
De oud zeeman schudde droevig het
hoofd.
Gij waart daar straks op het punt mij
te vragen waarom ik eene traan afveegde,
zegde hij. Gij zult thans wel begrijpen,
welke smart inijn leven vergalt. Daar hebt
gij mijne dochter. Zij is schoon, niet
waar ?Zij heeft alles aan zich, wat het
oog maar kan bekoren, daarbij is zij
nooit ziek geweest en onverwachts heeft
zij eene erfenis gekregen van vijf millioen.
Wat zal zij daarmee aanvangen Het arme
kind is kindsch, mijnheer. Ilaar lichaam
is goed ontwikkeld, haar verstand is dat
van een klein kind gebleven. Zij weet
niets, men heeft haar nooit kunnen leeren,
zij begrijpt het toch niet, zij kan ternau
wernood zooveel spreken om zich ver
staanbaar te maken. Te Cardiff was het
haar grootste vermaak om in zand te
spelen.
Die laatste woorden schenen de aan
dacht van het meisje te trekken. Zij klapte
in de handen en riep
Hé, ja I
Maar haar gelaat betrok dadelijk w er,
zij stampte met den voet op het d-.k en
z gde pruilend
Geen zand hier. Vervelend. Kan
niet eens spelen.
Oiivier Fromental stond verstond, hij
was bleek, hij beefde en sprak op stame
lenden toon
O mijnheer, hoe ongelukkig.
De zwaarlijvige man drukte hem zwij
gend de hand, zijne oogen stonden vol
tranen.
Vervolgens nam hij het meisje bij den
arm en wilde haar wegbrengen.
Kom Gisèle, ga weer naar uwe
moeder terug, zegde hij.
Zij bood weerstand.
Neen, moe slaapt, wil spelen, zand-
ballekens maken.
Luister, zegde haar vader, wanneer
gij braaf zijt, dan krijgt gij wat lekkers
van mij.
Eensklaps klaarde het gelaat van het
meisje weer op.
Ja, hè riep zij uit, wat lekkers,
wat heel lekkers, dan zult gij eens zien hoe
braaf ik ben.
De vader nam haar mee.
Olivier zag hen na, zag hen den trap
afgaan, die naar de groote kajuit voerde.
Een zucht kwam over zijne lippen en hij
mompelde
Hoe jammer.
Was het inderdaad niet treurig, dat een
zoo lief schepsel, zoo waardig om bemind
te worden, dcor het noodlot veroordeeld
was tot eene voortdurei.de kindschheid,
dat zij nooit de vreugd*, de verrukking
zou kennen, waartoe zij als geschapen
De opgewektheid van Olivier was ver-
dw nen.
Hij zag met somber pemzenden blik
voor zich heen.
De mist was allengs dikker geworden.
Men kon op het dek de stoompijp niet
meer zien. Elk geluid werd gedempt, de
zee was spiegelglad.
De tijd verliep.
Volgens het voorschrift moest de boot
haren overtocht van Liverpool naar H4vre
in den tijd van zestig uren volbrengen,
maar het was nu te voorzien, dat zij er
veel langer tijd zou voor noodig hebben.
Voorzichtigheidshalve liet de kapitein
zeer langzaam stoomen.
Alle lichten waren aangesteken en de
alarmklok luidde onophoudelijk en klonk
somber en onheilspellend door de zware
luchtgesteltenis.
Olivier voelde dat hij huiverde, de mist
was koud, er viel eene doordringende
vochtigheid.
Deze omgeving maakte hem op den
duur geheel ontstemd.
Hij verliet het dek en ging naar be
neden.
Misschien verkeerde hij ook in de hoop
daar in de kajuit het bekoorlijke meisje
weer te zien, wier verschijning zooeven
zulk een diepen indruk op hem had ge
maakt, maar waarschijnlijk hadden hare
ouders en zij zich in hunne hutten bege-
vr want hij zag haar niet.
Om zich een weinig te verwarmen
dronk hij een heetc cognac, wikkelde zich
vervolgens in zijn reisdeken, strekte zich
op een divan uit en 't duurde niet lang of
hij sliep. Wordt voortgezet,
