Donderdag 21 Mei 1903 3 centiemen per nummer 36sle Jaar 3806
Vrij onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en 't Arrondissement van Aalst
Maria Van Brabant
GODSDIENST, HUISGEZIN. EIGENDOM
VADERLAND. TAAL, VRIJHEID.
Godsdienst-oorlog
in Frankrijk.
DE DENDERBODE
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
j de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schryft in by C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CtlQUE aiUM.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3de bladzijde 50 centiemen. Dikwyls te herhalen bekendmakingen bij accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlyk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
Aalst, 20 Mei igo3.
Het roode en blauwe canailje geeft op
't oogenblik lucht aan zijnen haatvollen
godsdiensthaat.
Alle commentaar schijnt ons overbodig
daar de helsche schelmerij die wij laten
volgen onze geachte lezers voldoende
zullen inlichten.
Alleenlijk verzoeken wij hen zich wel
in 't geheugen te prenten dat ons, catho-
lieke Belgen, 't zelfde lot zou beschoren
zijn, moesten wij, even als de Franschen,
onder de klauwen liggen van 't maconism
't welk onder de bevelen staat van den
hellegeest.
Laten wij vooreerst volgen de gebeurte
nissen ter kerk van Aubervillers welke zij,
zondag 11. uit hoofde van plaatsgebrek
moesten ter zijde laten:
HET GESPUIS TE PARIJS.
De eerw. Pater Conbé, de geleerde
jesuiet, thans wereldlijk priester, moest
Dijnsdag morgen eene conferencie geven
in de kerk van Aubervillers, nabij Parijs.
Zoodra de conferencie aangekondigd was,
riepen eenige ministerieele dagbladen en
onder anderen l'Action, het dagblad van
den apostaat Charbonnel, het gepeupel,
apachen en ander galgenaas op tot eene
betooging, die voor doel had, met ge
weld, den predikant te beletten het woord
te voeren. Een honderdtal anarchisten en
socialisten hadden den oproep beant
woord. Aan hun hoofd stonden Charbonnel
en Téry, van de Petite République, die
reeds over eenigen tijd schandaal verwekt
hadden in de kerk van O. L. Vr. van
Lorette te Parijs.
De bende schuimers jouwde de geloo-
vigen uit die zich naar de kerk begaven.
Vervolgens drongen zij op hunne beurt in
de kerk.
De bende verdeelde zich in twee groe
pen de eene groep vatte plaats op het
einde der middenbeuk en stond onder de
leiding van Chauvière, lid der Fransche
Kamer, Téry, Charbonnel en anderen
de tweede groep, met Renaudel aan 't
hoofd, ging achter den predikstoel staan.
Het eerste gedeelte van de plechtigheid
liep rustig af, doch de verschijning van
Pater Coubé op den predikstoel was het
teeken der woelingen. Nauwelijks had hij
in 't kort het onderwerp van zijn sermoon
uitgelegd, of Téry kwam vooruit, den
Historiek-Dramatiek verhaal.
23® vervolg.
Adenez kan nog komen, zuchtte
Blanka.
Adenez maar hij is omgebracht,
gedood, omdat hij een vreeselijk geheim
kende en mij wilde verdedigen
Hij is niet dood, sprak Blanka, er
is eene stem in mijn hart die mij zegt dat
hij nog leeft...
Het kind is weg en wederom is het
droef en donker in het gevang.
Maria en Blanka weenen.
Het is 10 ure voornoen.
Daar komt de cipier met gewapende
mannen.
Maria van Brabant wordt uit haar ge
vang gehaald.
Ze wordt in eene kamer gebracht, om
gekleed te worden voor den akeligen
rouwstoet, een lang breed kleed van grof
lijnwaad.
Men wil haar helpen. Neen, zegt de
^ngin, neen Blanka, gij hebt mij
gekleed voor mijne bruiloft, gij zult mij
I nu ook kleeden voor mijne laatste reis op
deze aarde.
Hare lange blonde haren worden los-
arm in de richting van den predikstoel
uitgestrekt en riep
Gij zijt wel de citoyen Coubé
Hewel, gij hebt het recht niet hier te
spreken. Gij zult het woord niet voeren
Ik heb het recht te spreken, ant
woordde met kloeke stem pater Coubé,
en ik zal van dit recht gebruik maken
Dan volgde er een onbeschrijfelijk
rumoer. Téry deed teeken aan zijne ben
den en dezen stormden naar den predik
stoel toe onder het gehuil van A bas la
Calotte Vive la SocialeVive Combes
De bestormers poogden den predikstoel
langs den trap te beklimmen, doch deze
was bewaakt door een 3ojarig man, die
zich, tijdens de tooneelen van wanorde
en geweld, als een held gedragen heeft.
Vier katholieke dagbladschrijversMM.
Elie Bois, Henri de France, Prejol de
Fréchencourt en Janne stonden hem bij
en weerden zegevierend den aanval af.
De geuzen poogden dan langs voor den
predikstoel tc beklimmen daar zij er
evenmin in gelukten, grepen zij stoelen,
voetbankjes en alles wat hun onder de
hand viel en wierpen er mede naar de
hoofden van den predikant en eenige
zijner vrienden, die hem omringden. M.
Janne, van La Croix, werd aan het hoofd
gekwetst. In de kerk werd er middelerwijl
verwoed gevochten. De tweede bende die
in de beuk stond, was op de geloovigen
gevallen. Deze laatsten verdedigden zich
hardnekkig. Eenige vrouwen vielen in
bezwijming anderen, daarentegen, ver
weerden zich moedig en sloegen met
hare regenschermen bovenarms op het
canailje. De woeling was algemeen ver
scheidene personen werden gekwetst.
Op dit oogenblik kwamen twee com
missarissen, door een onderpastoor ont
boden, in de kerk met politieagenten en
gendarmen. Het grootste deel der hand
langers van Combes werd buiten gedre
ven. Talrijke personen wezen Tery aan
als den opstoker en de oorzaak der vecht
partij. Door een kring van politieagenten
omringd, gaf hij zijnen naam en zijne
hoedanigheid van dagbladschrijver op.
Ik heb mijnen plicht als republikein
gekweten, riep hij.
Gij zijt alleen moedig tegen vrou
wen, antwoordden honderde stemmen.
Een der commissarissen verzocht pater
Coubé den predikstoel te verlaten, ten
einde nieuwe woelingen te voorkomen.
Gij zijt hier door mijnen wil, zegde
hem de E. H. pastoor Valadier, en ik
verbied u beneden te komen
Wees gerust, mijnheer de pastoor,
antwoordde de pater, ik zal mijnen post
niet verlaten
gemaakt en hangen weldra over haar wit
kleed.
Dan wordt ze naar de kapel geleid, de
oude pater Minderbroeder staat aan den
autaar, om er het H. Offer op te dragen,
de gedurige Herinnering en Vernieuwing
der Dood van den God-Mensch.
Christus op zijn kruis, Christus, waar
achtig aanwezig in de Mis, op het altaar,
de God-mensch spreekt tot de ziel der
matelares van de rechtvaardigheid, ze
wordt bovennatuurlijk getroost en ver
sterkt, Maria en Blanka vereenigen zich
met het Opperwezen door de H. Commu
nie nu is de koningin bezield met eene
zalige gerustheid en eenen bovennatuur
lijken moed, zij staat op, men erkent haar
niet meer, zij heeft haar leven opgeofferd
en zal naar de dood gaan, gerust en
tevreden.
Een glas wijn wordt haar aangeboden.
Ze wil niets dan een glas water.
Nu wordt zij tusschen soldaten en
wreede beulen, naar het plein gebracht,
waar de tallooze menigte staat te wachten
met gespannen nieuwsgierigheid naar het
slot van dit bloedig drama.
XVIII
Bij den brandstapel.
2d« TAFEREEL.
NIEMAND TREEDT OP
Daar kwam nu Maria van Brabant op
het groot plein, buiten Parijs, waar een
De Commissaris smeekte den pastoor,
pater Coubé den predikstoel te doen ver
laten
De weerdige priester, gewezen aalmoe
zenier der Roquette.deed dan de volgende
verklaring Pater Coubé zal zijn ser
moon niet eindigen, want, ongelukkiglijk,
heb ik heden middag een huwelijk in te
zegenen en de hoogmis moet op dit uur
geëindigd zijn. Doch ik wil dat hij op den
predikstoel blijve als eene levende pro-
tcstatie.
Pater Coubé richtte zich dan tot den
policiecommissaris en verhief krachtdadig
de stem tegen de tooneelen van geweld en
wanorde die gebeurd waren. Hij schand
vlekte den aanslag tegen de vrijheid van
het priesterlijk woord en de laffe geweld
daden jegens vrouwen en jonge meisjes
gepleegd.
De commissaris luisterde stilzwijgend
hij antwoordde vervolgens
Ik smeek u, kom beneden, nu gij
uwe protestatie gedaan hebt.
Ik wacht het bevel van M. den
pastoor af.
De commissaris keerde zich dan tot den
pastoor
Welnu, mijnheer, wees zoo inschik
kelijk om dit bevel te geven, 't Is een
verzoek dat ik tot 11 richt.
De E. H. Valadier verzocht dan den
pater den predikstoel te verlaten, doch
protesteerde op zijne beurt krachtdadig
tegen de schending der vrijheid van het
woord in zijne kerk.
Pater Coubé, omringd door eenige
vrienden, onder de bescherming van de
polietiecommissarissen, verliet den pre
dikstoel en begaf zich naar de sacristij.
De geloovigen riepen Leve pater
Coubé Leve de pastoor Leve de vrij
heid De socialisten antwoorddenLeve
de revolutie A bas la calotte.
In de kerk werden door de politie een
vijftiental aanhoudingen gedaan de op
stellers van l'Action bevonden zich tus
schen de aangehoudenen.
De Mis werd voortgezet en met de
grootste ingetogenheid door de geloovigen
bijgewoond. Buiten woelde het gepeupel
nog voort. De revolutionnairs huilden
A bas la Calotte Vive la sociale Vive
Combes en eischten de invrijheidstelling
van de aangehoudenen.
M. Chauvière,lid der Fransche Kamer,
begaf zich naar het commissariaat. Door
de tusschenkomst van dit personagie
beïnvloed, deed de commissaris de aan
gehoudenen loslaten. Zij werden door het
straatschuim toegejuicht. De apachen
trokken dan in stoet en onder het zingen
der Internationale weg.
zee van volk stond cn dc beul met zijne
knechten aan den brandstapel. Reeds
brandde 't vuur.
De klokken gingen voort met luiden,
droef en eentoonig, er ging een gemur
mel op van verbazing en medelijken en
de arme koningin trad voorop, bleek
maar kalm, tusschen den ouden pater én
de schoone Blanka van Leuven.
Dacht zij aan de voorzegging van
't heilig Begijntje uit Nijvel
Ik zie eene jonge vrouw naar den
brandstapel geleid. Het is Maria van
Brabant.
De koningin beklimt de verhevenheid
waarop ze moet plaats nemen, nabij den
brandstapel, vlak voor de scheidsrechters
van het tweegevecht dat gaat plaats
hebben.
Labrosse staat aan zijne tent trotsch en
uitdagend. Nu staat hij daar zijn slacht
offer aan te staren, gelijk een tijger die
een weerloos schaap gaat verscheuren.
Ha, zij heeft tegen hem durven op
staan Zij zal zijne wraak gevoelen
Nevens hem staat een ridder, met ijzer
en staal bekleed, volgens de gewoonte
van dien tijd een kloeke manskerel,
sterk in de wapens, een soort van reus,
hij ook ziet rond naar den ingang of er
geen beweging is van iemands aankomst.
Doch bij weet dat niemand zal komen
Tijdens de woelingen in de kerk werd
de E. H. Valadier licht aan den voet ge
kwetst. Verscheidene geloovigen dragen
bloedige sporen van de woeste brutaliteit
der oproermakers en vrienden van den
hatelijken Combes.
Dit verhaal is welsprekend genoeg door
zich zelf, en het is onnoodig er verdere
beschouwingen bij te voegen. Het toont
wat er van de vrijheid van den C odsdienst,
ja, zelfs van de persoonlijke vrijheid ge
wordt in een land, waar de vrijmetselarij
meester is.
Geachte lezers Charbonnel, die
apostaat, voerde het roode, blauwe en
groene Fransche canailje aan.
Ge zult het u nog herinneren. Die
apostaat Charbonnel verbleef hier eenigen
tijd in België en werd, om zijne ondeu
gende en lasterende conferencién, eruit
verdreven.
't Is de zelfde Charbonnel die op een
meeting te Doornijk Pilatus Daens, hij
die de 3o zilverlingen van de francmacons
opstreek, tot in den derden geuzen hemel
verhief en aanspoorde om in zijne boos
heid te blijven volherden.
't Is de zelfde Charbonnel wiens lof
dan later in 't Land van Aelst werd
gezongen...
Asinus asinum fricat, de eene judas
hola wij zijn mis... de eene ezel likt den
andere.
En nu gaan wij voort met de schanda
lige gebeurtenissen in Frankrijk
Een incident heeft plaats gehad in de
kerk van Notre-Dame de Plaisance, waar
eene groep godsdiensthaters de geloovi
gen beleedigde, die ten kerke gingen.
Een i2tal aanhoudingen hadden plaats.
Later. Talrijke groepen vormden
zich, om in de kerk binnen te dringen en
vooral in den avond ging het er warm
toe. Van af 7 uren was er eene grootte
politiemacht rond de kerk om dc samen
scholingen te verbieden.
Ondanks alles waren talrijke socialisten
en vrijdenkers, die in het knoopsgat het
erkenningsteeken droegen, bijeengeko
men. Eene eerste maal wilden zij binnen
dringen, maar zij werden daarin verhin
derd door de politie.
Gedurende het sermoon bleven zij nu
buiten de Carmagnole en de Interna
tionale zingen.
Eene non, die naar de kerk kwam,
weid door het gespuis omringd en belee-
digd. En een priester, die de arme zuster
hulp bracht, werd door de moedige Car-
MAGNOLE-brullers geslagen en moest ge
heel beslijkt in de kerk vluchten.
Labrosse heeft het hem verzekerd.
Onder 't volk wordt de koningin be
klaagd er zijn er die weenen ze wordt
ook beschuldigd er zijn er die zeggen
Indien ze niet plichtig ware, ze zou
iemand hebben om haar te verdedigen, n
Maar de boosheid en 't kwaad maken
't meest gerucht men neemt niet in aan
dacht de duizenden en duizenden die
zuchten en weenen maar als hier en daar
gemompeld wordt zij is plichtig
't kwaad moet gestraft worden Die woor
den worden opgemerkt.
De ruiter van Labrosse, zekere Bastella,
rijdt het strijdperk op en neer om te toonen
dat hij daar is.
De beul stelt zich in positie met zijne
brandende toorts de rechters staan op
in statige houding.
Och welbeminde koningin, zucht
Wees moedig, zegt Maria.
Ziehier uw martelaarschap, zoo
spreekt de oude pater.
Ik weet het, ik aanvaard de dood...
Gods wil geschiede.
Op een teeken van den opperrechter,
houdt het klokkengelui op een schette
rend trompetgeschal brengt de menigte
tot stilzwijgen, een wapenman treedt te
voorschijn met eene stem als een donder
roept hij af en kondigt aan
Dat de edele ridder Bastella gereed
staat om. in den naam van baron Labrosse,
de koningin te beschuldigen van den erf
prins vergiftigd te hebben, en dat hij
Toen het sermoon was afgeloopen, zijn
de vrouwen langs eene zijdeur uitgegaan,
doch de mannen verlieten de kerk langs
het voorportaal, in dichte gelederen en
goed gewapend,
M. Lépine, prefekt, van politie en ver
scheidene commissarissen kwamen aan
't hoofd der catholieken de kerk uit, doch
niet zoodra was men buiten de grillie, of
de socialisten vielen aan.
M. Lépine werd aan 't hoofd getroffen
door eene flesch gelukkig werd de slag
door zijnen hoed gebroken. De commis
saris Bouvier kreeg een stokslag op den
arm. Agenten werden omvergeworpen en
onder de voeten getrappeld.
In 't geheel werden 3o personen aange
houden, alvorens de vechters uiteenge
dreven waren. Al de aangehoudenen wer
den later losgelaten.
Eerst om 11 uren had de wijk haar ge
woon aanzien terug.
TE BELLEVILLE.
Van een anderen kant is de Sl Jan-
Baptistkerk van Belleville het tooneel ge
weest eener hevige woeling in dewelke
een lotal personen min of meer erg ge
wond werden.
Het was 3 uren, toen pater Orio,
professor van het Catholiek Instituut,
geseculariseerd priester, den preekstoel
beklom voor het sermoon. Beneden aan
den preekstoel stonden de vrijdenkers en
daar rond de leden der Jeu nesse Catho-
LIQUE.
Nauwelijks had pater Orio gezegd
Mijne broeders, mijne zusters of de
vrijdenkers begonnen lawijd te maken en
te schreeuwen Genoeg I
De leden der Jeunesse catholiqub
maakten zich gereed om de lawijd makers
aan de deur te walsen en. oogenblikkelijk
ontstond eene algemeene botsing. Stok
ken en stoelen kwamen er bij. en de vrou
wen hielpen een handje, tot eensklaps de
politie binnen viel en de vechtenden kon
scheiden.
5o vrijdenkers werden erg toegetakeld,
buiten gedreven, terwijl intusschen in al
de straten rond de kerk eene ontzaglijke
volksmenigte bijeenliep.
Om 4 uren kwamen twee lijken aan de
kerk, wat de rust in de gemoederen bracht,
zoodat, na de lijkdiensten, alles rustig
afliep. De meeste gewonden zijn socia
listen.
5 der vechters, waaronder 4 catholie
ken en 1 socialist, werden aangehouden
en naar 't politiebureel gevoerd.
In de departementen werden door de
vrijdenkers verschillige meetings gehou
den om de scheiding van Kerk en Staat
en de afschaffing der begrooting van eere
diensten te vragen.
iedereen uitdaagt de beschuldigde te
komen verdedigen.
Elk ziet op, ziet rond.
Niemand, niemand verschijnt.
De baron< steekt zijnen kop nog moer
in d'hoogte.
Schurk Hoe hooger geklommen, hoe
dieper gevallen
De baron triomfeerde.
Maria was niet meer bekommerd met
de aarde zij had in hare geboeide handen
een kruisbeeld en aanstaarde aanhoudend
het beeld van haren Verlosser.
Zoo ging een half uur voorbij.
Een tweede maal ging de wapenbode
rond, met de sommatie
Wie treedt op om de koningin te
verdedigen
Niemand Niemand
Na zag de baron gretig naar den brand
stapel, die bunkerke naar zijne prooi.
De beul wrong de toorts in zijne han
den na de derde sommatie moest Maria
van Brabant aan den paal vastgehecht
worden, en er de wreede schandige dood
sterven.
De koningin was als eene ziel in dood-
stryd.
Wordt voortgezet.
