Donderdag 2 Juli 1903 3 centiemen per nummer. 5<V,e Jaar 3818
onafhankelijk volksgezind orgaan van de Stad en Arrondissement van Aalst
GODSDIENST, HUISGEZIN, EIGENDOM
VADERLAND, TAAL. VRIJHEID.
Wie wordt
daar wijs uit
DeMenschenhater.
Alcoolisme bij dieren.
Vleeschduurte.
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder dagtee-
kening van den volgenden dag. De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 frank 's jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. 1-75 voor drij maanden, voorop te betalen. De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwittantiën door de Post ont
vangen zijn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zoutstraat, Nr 31,
en in alle Postkantoren des Lands.
CLIQUE 8UUM.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. 1-00Vonnissen op
3de bladzijde 50 centiemen. Dikwyls te herhalen bekendmakingen bij aocoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den dijnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureele van
dit blad.
AALST, i JULI igo3.
Niet alleen de catholieke dag- en week
bladen kunnen het niet wijs worden om
uit te leggen hoe het komt dat de samen
spanning van liberalen, socialisten, roode
£D groene, hier prijsbaar en goed en daar
slecht en af te keuren is.
i L'Indépendance belge het groote
geusche orgaan, wordt er niet beter wijs
uitdan wij en schrijft over die zonderlinge
tegenstrijdigheid en den waarboel die zij
in 't geuzenkamp veroorzaken als volgt
Men moet aannemen dat de eenheid
ran werking tusschen de leidende groepen
der liberale partij al zoo moeilijk te be
werken is, zoo niet moeilijker, als de
eenheid van richting der dagbladen, want
de eerste toebereidsels van den kiesstrijd,
die de gedeeltelijke vernieuwing der ge
meenteraden moet voorafgaan, zijn geken
merkt door eene verscheidenheid van
scherpschutters, die de drukpers belet den
aanval te beginnen, zelfs door in 't oog
springende tegenstrijdigheden, om niet te
zeggen door de zonderlingste verwarring
a Te Antwerpen leve het Kartel Te
Gent :weg met het Kartel In de Brus-
seische omgeving iaat Brussel het Kartel
slippen, terwijl van de voorsteden eenigen
het bijtredenanderen het verwerpen
Dat is niet alles dan zelfs, wanneer
het Kartel in grondbegin aangenomen is,
wordt het in de gemeenten van verschil
lende voorwaarden afhankelijk gemaakt,
volgens de inrichtingsplannen en de
lansen tot slagen van de groepen der
linkerzij.
i Hoe zou die verscheidenheid van
houding der leidende groepen overeen
kunnen gebracht worden met de eenheid
van werking der dagbladen
ii Men zal zeggen dat er redenen daar
toe bestaan. Eh ongetwijfeld, er bestaan
altijd redenen er bestaan er goede en
slechte, en dikwijls zijn het de slechte, die
de overhand heLbcn op de goede... en
omgekeerd
L'Indépendance, die nochtans voor
een behoudsgezind orgaan wil doorgaan,
vindt dat de samenspanning tusschen libe
ralen en socialisten de algenneene regel
zoo moeten zijn. Zij predikt dan ook die
Verstandhouding aan, aan al de leiders
harer partij, en vraagt hun toch naar haar
imeeken te luisteren, al was het maar uit
medelijden voor de geuzendrukpers, die
nu niet weet welke houding aannemen.
Ziet, schrijft het blad, ziet de liberale
drukpers. Zij durft nauwelijks partij kie
zen, nauwelijks hare zienswijze doen
kennen. Zij schouwt toe en zwijgt zij is
nog slechts eene a mediteerende congre
gatie.
En hoe zou zij zich in zulke verwar
ring durven wagen, zoo zij eenig belang
stelt in het lot van het liberalism en van
het landPTreedt zij de oplossing bij, door
Gent genomen, dan ergert zij Antwerpen.
Keurt zij de houding van Schaerbeek
goed, dan verbittert zij Brussel,
Dit alles bewijst ter oogen uit dat de
liberale penlakeien op commando moeten
dansen naar 't duintje dat de logiegasten
volgens de omstandigheden fijfelen
Keuren de logiebroers het cartel goed,
ze moeten het voorstaan en ophemelen
bovenarms op zijn de logiebroers er
vijandig aan ze moeten het bovenarms
bevechten, veroordeelen en tegenwerken.
Wat waarde, welk belang kan men dus
hechten aan 't gekribbel op commando
van lieden die soms gedwongen zijn tegen
hunne overtuiging te handelen Ze
hangen dan den huichelaar uit...
In die omstandigheden, wie zou er
nu toch onnoozel genoeg zijn om zich
door dat liberaal gekribbel te laten fop
pen
De droomen. Wie van beiden, de
man of de vrouw, droomt het dikwijlst...
wel te verstaan, gedurende den slaap
Ziedaar de vraag welke een geneesheer
zich voorstelde, en ziehier zijn antwoord
Op honderd mannen zijn er dertien die
altijd droomen gedurende hunnen slaap.
Het getal mannen die dikwijls droomen
is van 27 op honderd en 't getal vrou
wen is van 45 ten honderd. In 't algemeen
mag men zeggen, dat de schoonste helft
van het menschdom tweemaal meer gene
gen is tot droomen dan de mannen.
Meestal onze droomen zijn ons inge
geven door voorvallen van het stoffelijk
leven. En, wat meer is, 't schijnt, dat
negentig keeren op honderd, onze droo-
merijen ons door erfelijkheid overgeleverd
worden.
Zoo heeft een Italiaan, M. Gianelli,
opgemerkt, dat een kind van zestien
jaren, na eenen aanval van typhuskoorts,
in zijnen droom altijd eene groote zwarte
verschijning zag, welke naderde tot aan
de voeten van zijn bed en hare glinste
rende oogen op hem gericht hield.
Welnu, de vader van dit kind had ook
meermalen en aanhoudend denzelfden
droom gehad na een grooten schrik, welke
Romantisch verhaal uit het
overgangstijdstip van de Fransche tot
deHollandsche Regeeringonzes lands
door Cam. De Waegenaere.
OOCiK
Eerste <Leel.
kaar de vertelling mijns grootvaders.
I.
De arenden van het eerste keizerrijk
lagen voor immer de vleugels uitgerukt
en de klauwen afgestompt.
De oorlogsreus van het begin der ver-
•loopene eeuw, die tronen omverhaalde en
andere oprichtte, die vorstenhuizen vt r-
nietigde en zijne eigene familie tot de
machtigste der dijnasliën had verheven,
wa3 voor goed van het wereldtooneel ver
dwenen.
Luid klonken thans de vervloekingen
jogen den dwingeland, den beul der vol
geren, met wiens feiten eene overdrevene
en barbaarsche vaderlandsliefde alleen
nog eenigen tijd dwepen kon.
0 veranderlijkheid, nietigheid, van alle
macht en grootheid hier beneden... On-
langs nog bekleed met het gezag over ze
gevierende legers, thans als een schade
lijk dier verdreven op een woest en een
zaam punt der aarde Gisteren nog
hem overkomen was. Dus was deze droom
eene vaderlijke erfelijkheid.
M. Gianelli heeft talrijke andere geval
len bestudeerd, maar van denzelfden aard.
En hij heeft er uit besloten, dat de erfe
lijkheid der droomen een stellig feit was.
Dus, bij het afsterven, laat alleman, rijk
of arm, iet of wat aan zijne kinderen,
hetzij nachtmaren, hetzij gulden droomen
of rozendroomen.
Het meerendeel der hoogere dieren,
zegt Walsh, in Lippincotss Magazine,
apen, olifanten, beren, paarden, honden,
hebben een instinctmatige zucht naar
gegiste dranken, en ondervinden, evenals
de mensch.de gevolgen van het misbruik.
Reeds het boek der Machabeeën leert ons,
dat men met nieuwen wijn de oorlogs
olifanten dronken maakte, iets wat men
ook nog heden ten dage doet, maar met
dit verschil, dat men, in plaats van wijn,
rhum neemt. Al de directeuren van mena
geries en al de oppassers in dierentuinen
weten, dat de aan hunne zorg toever
trouwde olifanten altijd de gelegenheid
beloeren om zich te bedrinken, ja, er zijn
er, die zich houden alsof ze ziek zijn, ten
einde een portie vvhisky machtig te
worden.
Beren en apen drinken bier tegen den
besten Duitschen student, en zijn verzot
op brandewijn. Van deze wetenschap
maken verschillende Afrikaansche volks
stammen gebruik, om deze dieren te
vangen. Aan den ingang van een bosch
plaatsen zij een vat bier, de apen komen
toegeloopen, bedrinken zich, en geraken
in een staat van bedwelming, die hun
belet een neger van een aap te onder
scheiden. Neemt nu de neger de hand
van een hunner, om het dier naar het
dorp te geleiden, dan neemt een tweede
de hand van den eerste, een derde de hand
van den tweede, en zoo gelukt het soms
een enkelen neger een geheelen troep
halfdronken apen te vangen.
Walsh leert ons ook, dat een groot
aantal paarden in New-York zich over
geven aan dronkenschap. Paarden van
brouwers zijn daar bijna alle alcoolisten.
Gevoed met mout, houden zij hartstoch
telijk veel van bier, dwingen hunne
meesters om het hun te geven, worden
buitengewoon vet, en eindigen met in ten
aanval van delerium tremens dood te
gaan. Walsh deelt gevallen mee van
paarden, die met zachtheid nog met
geweld voorbij een kroeg te krijgen zijn.
Sommigen stellen zich zoo potsierlijk aan,
schitterend tusschen het goud van een
keizerlijken troon, heden zuchtend in de
boeien eener smadelijke gevangenis!...
Europa herademde...
Evenwel zouden nog in lang de won
den niet geheeld zijn, welke de langdurige
en vreeselijke oorlogen in de harten der
natiën hadden geslagen In de meeste
staten waar de zegewagen van den over
weldiger doorgereden was, lagen tal van
steden en dorpen nog in puin en asch...
In duizenden huisgezinnen vermiste men
eenen vader, eenen zoon, eenen broeder,
eenen echtgenoot, eenen verloofde, die
tusschen Spanjes bergkloven, in Duitsch-
lands wouden of Ruslands sneeuwvelden
achtergebleven was
Het was lente. Buiten was het volk op
de velden. De zuideradem blies zacht
door het jeugdige loover der boomen,
streek liefelijk over het welig opschietend
koren. De bosschen weerklonken van de
vrolijke liederen der gevleugelde zangers.
Het rundvee bulkte in de malsch be
graasde en bont gebloemde weiden, en
de veulens huppelden hinnikend om de
merriën op de achterhoven.
Het natuurkoor was echter onvolledig:
aan de muziek der feestvierende Mei
maand ontbrak de vreugdige stem van
den mensch...
Er zouden nog jaren verkruipen aleer
deze leemte ingevuld zou wezen... Men
draagt langer den rouw over den bloed
verwant of vriend, dien men frisch en ge-
dat ze voor de straatslijpers een pretje zijn
geworden en aan elke herberg worden
getracteerd.
De papegaaien zijn eveneens op weg
onder den invloed van alcool teontaarden.
Zij hebben, naar het schijnt, een bijzon
der geestigen en vroolijken dronk over
zich, zoodat het meer en meer gewoonte
wordt hun sterke dranken te geven. Vooral
de dienstboden vermaken zich, bij de
afwezigheid der familie, met de grimassen
dezer halfdronken dieren.
Ook van kraaien, uilen, honden en
katten is het bekend, dat ze alcool lusten.
Ziehier eene authentieke geschiedenis,
voorgevallen te Bronson (Amerika).
De landbouwer Hawkins, een ijverige
onthouder, in plaats van zelf het alcooli-
sche overblijfsel voortkomende van den
siroop van suikerriet te gebruiken, wilde
er zijne koeien mee vergasten. De arme
dieren hadden nauwelijks van het looze
vocht geproefd, of zij verloren alle gevoel
van wederhouding en verorberden er aan
zienlijke hoeveelheden van. De gevolgen
dezer braspartij waren noodlottig. Twee
der schoonste koeien van den pachter
kregen ruzie en begonnen te vechten. De
horens kwamen in werking, en men hoorde
een dof geloei. Na eene lange worsteling
viel eene der koeien dood neder, en de
andere brulde haar zegepraal uit, dat het
dreunde in de buurt.
M. Hawkins heeft inde zaak eene koe
verloren, maar hij heeft eene schoone aan-
schouwingsles gekregen over alcoolisme.
Hij is thans nog een ijveriger onthouder
dan ooit.
zond zag heentrekken om nimmer terug
te keeren, dan over dengene dien men
van het sterfbed naar den doodenakker
zag dragen... Op het graf van dezen laat
ste kan men wederkeeren, er bloemen op
strooien, tranen op zaaien... hier rust hij!
terwijl de duurbare die in afgelegene, in
woeste landen onder het moordend lood
of staal nederstortte, wellicht door de
wolven of roofvogels verslonden werd
En daarom weenden en jammerden
vader en moeder, zuchtten en treurden
broeder en zuster 1 Daarom bleef de
weduwe troosteloos en verkwijnde de
maagd 1...
En zoo weigerde de stem van den
mensch de harmonie te volmaken, waar
mede anders de gansche natuur de weder-
keerende lente verwelkomde.
Deze toestand scheen ook de volrijke
gemeente Bloembeke te beheerschen,
want al ontwaarde men alom, in tarwe
veld en op vlasgaard, gansche rijen wied-
sters, nergens vervrolijkte eenig jokkend
gesnap de kruidende scharen, of werd, tot
korting van den tijd, eenig lied aange
heven.
Sinds ruim twintig jaren was men in
ons land het lachen ontwend geraakt, de
oude liederen waren vergeten en de moed
ontbrak nog immer tot het aanleeren van
I nieuwe.
Droefheid en neerslachtigheid alleen
Einde der crisis. Onder dezen titel
lezen wij in de Courrier de Bruxelles
ei Op de markt van Donderdag 2S Juni
te Cureghem-Anderlecht, waren te koop
gesteld: 1649 stuks vee, of 220 stuks meer
dan op de vorige markt. Er waren 438
ossen, 328 stieren en 883 koeien en vcer-
zen.
De ossen en veerzen werden verkocht
voor g5 c. tot 1 fr. gemiddeld de kilogr.
de koeien 80 tot g5 c.
Deze prijzen zijn 5 centiemen per
kilogr. lager dan op de vorige markt.
Wat meer is, er bleven 25o beesten
onverkocht, terwijl de week te voren alles
verkocht werd.
i) Men schrijft de vermeerdering van
aanbod hier aan toe dat de toekomende
maand het weidevee naar de markt begint
te komen. En van den anderen kant heb-
troonde in de harten der inwoners van
het dorp, waar de bijzonderste tooneelen
van ons verhaal voorvielen.
Wij bevinden ons binnen den hof van
een klein doch aangenaam buitenverblijf.
Het is morgen. De zon is boven de op-
aalkleurige kimme gerezen, doch hare
stralen worden nog door de hooge. en
dichte boomen van 't park tegengehouden.
De nevel heerscht nog alom en de dauw
hangt overvloedig aan het jonge groen.
Heinde en verre weergalmen de tonen
van klokken en schelletjes, welke tot de
godsdienstige oefeningen van den morgen
uitnoodigen.
Hanen kraaien, hennen kakelen, hon
den blaffen, koeien bulken, en in 't bosch
heffen musschen, vinken, spreeuwen,
meeris, enz., een koor aan, dat al de
overige geluiden overstemt.
Op eene bank, in de nabijheid van den
moestuin, zitten twee mannen, in een stil
en vertrouwelijk gesprek, naast elkander.
Hunne gelaatstrekken drukken diepe
bekommernis zelfs wanhoop uit, en kou
tende door, werpen zij bezorgde blikken
in 't rond, als vreesden zij afgeluisterd te
worden.
De oudste der twee, iemand van rond
de vijftig jaren, is blijkbaar de hovenier
van het landhuis. Hij zit met de handen
en de borst geleund op de kruk eener
ben Antwerpsche en ook Brusselsche
beenhouwers zich te Antwerpen van
Amerikaansch vee voorzien.
Men mag zich dus met het einde der
crisis ook aan den terugkeer der normale
vleeschprijzen verwachten.
Van het Beheer van
Staatsspoorwegen is ver
schenen De kleine Reis
gids voor Juli igo3. Prijs: 10 cer.timcn.
Dood van M. den Gouverneur
van West-Vlaanderen.
M. de graaf d'Ursel, de knappe Gou
verneur van West-Vlaanderen, is
avond, om 9 uren, op zijn kasteel van
Oostcamp-bij-Brugge, overleden, aan de
gevolgen van eene scherpe longontste
king, over drie weken opgedaan, tijdens
eene botsing, welke heeft plaats gehad
tusschen zijnen automobiel en eenen ve-
lorijder, M. Everaert, krijgsgeneesheer.
Graaf Karei d'Ursel, oudste zoon van
wijlen Ludovic d'Ursel, in leven senator
van Mechelen, was geboren te Brussel
den 20 Januari 1848.
Goddelooze taal. Men is op de
banken der Rechterzij hoogst tevreden ge
weest over de protestaties, welke M. de
baron Gillès de Pélichy heeft laten hoo-
ren tegen de hatelijke godslasteringen, op
de tribune uitgebracht door Demblon,
naar aanleiding van de Heilig-Sacraments-
processie.
De Rechterzij heeft de zittingzaal veria
ten, om niet langer eene zoo grof godde
looze taal te moeten aanhooren.
Het is mogelijk dat men nogmaals op
dit incident terugkome maar dan is het
te hopen dat men maatregelen zal nemen,
opdat de Annales parlementaires niet
meer bevuild worden door schandelijke
beleedigingen van den Godsdienst.
Vroeger reeds, naar aanleiding eener
uitspatting van dien aard, had de Kamer
den voorzitter gelast uit het officieel ver
slag alles te doen verwijderen, wat onbe
tamelijk of schandalig was.
Dit recht van den voorzitter moet men
niet in onbruik laten vallen zooniet zal
een voorzichtig familievader de parlemen
taire verslagen niet langer in zijn huis
dulden (Corresp. Hvndelsblad).
spade welke hij, voor zich, schuins in den
grond gestoken heeft.
De andere is ruim twintig jaren jonger
en moet, op zijne nettere kleeding en
fijnere handen af te gaan meer van nabij
aan den meester gehecht zijn.
Niettegenstaande het verschil hunner
bezigheden zijn zij door nauwe vriend
schap aan elkander gebonden, dit stellen
wij dadelijk vast. Deze noch gene aanziet
zich als de meerdere of mindere van den
andere, dit zegt ons hunne houding.
Het leed onder welk beiden hei hoofd
buigen, kan echter geen overblijfsel zijn
van den algemeenen rouw waarin de
bloedige heerschappij van den Korsikaan
het grootste gedeelte van Europa gedom
peld had. Hunne droefheid is blijkbaar
te diep gevoeld, zij schijnt te nieuw om
nog vereenigd te kunnen worden aan de
rampen van een tijdperk dat reeds sinds
een paar jaren te Waterloo gesloten werd.
De tranen om de geliefde wezens die op
vreemden bodem dood achterbleven,
vloeiden nog slechts in stilte, en vooral
bij mannen, hadden de oorlogen geens
zins nog die neerslachtigheid nagelaten
welke wij bij den hovenier en den kamer
knecht van het kasteelken van Bloemen-
beke opmerken.
Luisteren wij hunne schier fluisterende
samenspraak, af, misschien komen wij
aldus achter de oorzaak hunner smart.
Wordt voortgezet.
