verkTezing
igl
56sle Jaar 5847.
onafhankelijk
Donderdag 13 October l!IOS 3 cenliein™ oer
Vrij
volksgezind
orgaan van de Stad
sn 't Arrondissement van Aalst
GODSDIENST. HUISGEZIN. EIGENDOM
STAD AELST.
10 Gemeenteraadsleden,
H
VADERLAND, TAAL. VRIJHEID.
Medeburgers
Als een man gestemd
onder N° 2.
De Menschenhater.
Landbouwers
Werklieden
Niet panacheeren,
allen gestemd onder
NummerS.
Landbouwers
HEEREN KIEZERS
allen gestemd onder
nummer 2,
voor de lijst
der catholieke
Candidaten.
a=====Bg 11 1 l
Dit blad verschijnt den Woensdag en Zaterdag van iedere week onder da<tee-
kening van den volgenden dag. - De prijs ervan is tweemaal ter week voor
de Stad 5 frank met den Post verzonden 6 (rank s jaars, fr. 3-25 voor zes
maanden fr. i-75 voor drij maanden, voorop te betalen. - De inschrijving
eindigt met 31 December. De onkosten der kwïttantiën door de Post ont-
vangen zyn ten laste van den schuldenaar.
Men schrijft in bij C. Van de Putte-Goossens, Korte Zontstraat, N' si.
en in alle Postkantoren des Lands.
AALST, 14 OCTOBER igo3.
VAN
den 18 October I9D3.
Hier stemt 0qÈ)
men goed. f^nJ|
ARYS.
BETHUNE.
DE BISSCHOP.
DE CONINCK.
DE HERT.
DE KONINCK.
DUWEZ.
GHEERAERDTS.
MEERT.
VAN DE VELDE.
CHIQUE HLUM.
Per drukregel. Gewone 15 centiemenReklamen fr. i-00 Vonnissen op
3d* bladzijde 50 centiemen. Dikwijls te herhalen bekendmakingen bij accoord.
Niet opgenomen handschriften worden niet teruggestuurd. Heeren Nota
rissen moeten hunne inzendingen doen, uiterlijk tegen den djjnsdag en vrijdag
in den voormiddag.
Voor de advertentiën uit vreemde landen zich te wenden ten bureel# vaa
dit blad.
Een nieuwe prins. Er is naar het
schijnt spraak aan graaf de Merode, oud-
volksvertegenvroordiger, thans senator en
hoofd der familie de Merode, den titel
van prins te verleenen, te gelegenheid
der 75e verjaring van België's onafhan
kelijkheid, en dit tot gedachtenis aan den
dapperen Frederik de Merode, die, zooals
men weet, te Berchem sneuvelde en daar
begraven ligt.
Romantisch verhaal uit het
overgangstijdstip van de Fransche tot
deHollandsche Regeeringonzes lands
door Cam. De Waegenaere.
146 Vervolg.
Na eenig overwegen kwam Maantje tot
net besluit, dat de bewoner der hut aan
de Leie, de gevaarlijke dorpsgenoot niet
was, waarvoor hij zich in zijn schrijven
uitgaf. Echte booswichten vertrouwen
hunne snoode ontwerpen wel het minst
aan het papier toe. Toen hij die akelige
{■Welgingen neêrschreef, moest de onge-
u kige onder den invloed geweest zijn
van een dier aanvallen van zinnelooze
woede, waarop bespieders hem soms be
trapt hadden. Waarschijnlijk had hij, bij
et overschrijven, die uitdrukkingen ge
wijzigd of weggelaten.
Zooals men ziet, onze kleermaker sym
pathiseerde reeds heimelijk met den man
wien de vervolgingen van eenen weldoe-
er der menschen, ten minste in een
ampzaligen dweper hadden veranderd...
Doch het bezoek van Braekeveldt, aan
bewoner der Kabaan was gevolgd
Op de liberale lijst van in- en uitland-
sche candidaten treft geen enkele land
bouwer, geen enkele werkman of ambach-
ter aan.
Men zal met ons bekennen dat het een
openbare blijk van miskenning, van ver
achting is aan u, landbouwers, aan u
werklieden of ambachters.
De schrijvelaars van den armtierige
Dendergalm begrijpen het zoo goed dat
zij, om 't slecht effekt te keer te gaan,
schrijven
a..Het 's n'et gen°eg landbouwer te
n zijn om voor het belang der landbou-
wers te kunnen optreden, het is niet
genoeg arbeider te zijn om voor de
andere werklieden in de bres te kunnen
springen.
Onderzoeken wij dat eens
I,
Het is niet genoeg landbouwer te zijn
om voor 't belang der landbouwers te
kunnen optreden.
Wij bekennen dat het in sommige ge
vallen waarheid kan zijn.
Maar is het hier wel het geval
Onder de in-en uitlandsche liberale
candidaten treft men geen enkel persoon
aan die van de landbouwnijverheid iets
begrijpt.
Hoe zouden de liberalen zich nu toch
met de belangen der landbouwers kunnen
bekommeren, met de belangen van lieden
voor de welke zij slechts afkeer, spotternij
1 beleediging over hebben.
Ge moest ze eens bezig hooren 't is
stommen boer van hier, grooten lum
mel van daar, enz. enz.
Wij durven wedden dat er onder de
in- en uitlandsche liberale candidaten
verscheidene zijn die de raap van den
selder niet kunnen onderscheiden.
En zulke jannen, willen de landbou
wers vertegenwoordigen 1
Landbouwers moeten door landbou
wers vertegenwoordigd zijn omdat die
vertegenwoordigers 't best en met kennis
van zaken de belangen van hunnen stand
kunnen verdedigen.
Onze Medeburgers-landbouwers weten
aan wie zij te danken hebben dat al de
banen van onze twee buitenwijken ge
kasseid zijn geworden, iets wat meer dan
een half millioen heeft gekost.
Waren de Catholieken hier, in 1866,
niet aan 't bestuur gekomen meer dan
de helft onzer Medeburgers van Mijl
beek en Schaarbeek zouden nog des win-
geweest van tal van andere. De waardin
uit u De Kroon 1 had bijna dagelijks
paarden van reizigers te stallen. Rijke
koetsen, zelfs, hielden soms stii voor het
gemeentehuis, als voor de eenige herberg
van een ietwat deftig uiterlijk. Al wie af
stapte of uitsteeg vroeg den weg naar de
hut aan het Pontebosch maar van allen
die er heen gingen, kwam geen enkele
anders dan bitter weenend, of met wan
hopig bedrukt gelaat, terug.
Zooals te verwachten was, ondanks al
de voorzorgen door den kluizenaar geno
men, om zijne eenzelvigheid te verbergen
was deze toch welhaast het geheim der
straat geworden. Tot uit Frankrijk kwa
men ongeneesbaar verklaarden naar het
kleine Vlaandersche dorpje afgezakt. He
laas noch de smeekingen der ongelukki-
gen, noch de schatten welke zij aanboden,
konden den vroegeren wonderdoktoor er
toe bewegen, nog eenmaal zijn oude ik
zal u genezen zijne machtspreuk van
weleer, te laten hooren
De naam menschenhater werd uit
gesproken en passend bevonden voor den
plantenlezer van het Fontebosch. Voor
taan zou hij aldus heeten. Het was, zoo
als wij weten, de benaming die hij zich
zeiven voorspeld had.
Na eenige weken hield de toevloed van
zieken, naar de hut aan de Leie te Got-
them, langzamerhand op. In het kleine
dorpje, een oogenblik in zijne sluimerige
ters in moerasige straten tot over de
knoesels verzinken.
En dat zou waarheid zijn geweest want
gedurende de i8jarige heerschappij der
liberalen werden erom 1800 franks, zegge
achttien honderd franks, kasseiwerken
op Mijlbeek uitgevoerd, namelijk, den
weg van de Stad naar 't Verbrand hof...
en Schaarbeek bekwam niets
Dat men het aan de ouderen van jaren
eens vrage, wil men ons op eerste woord
niet gelooven.
Op de lijst der Catholieke Candidaten
zijn de landbouwers vertegenwoordigd
en daarom zullen dan ook onze Mede
burgers van Mijl beek en Schaarbeek als
een man stemmen voor de Catholieke
Candidaten onder
H.
Het is niet genoeg arbeider te zijn om
voor de andere werklieden in de bres te
springen.
Om de werkersstanden met vrucht te
vertegenwoordigen, om hunne belangen
behoorlijk te kunnen verdedigen moet
men noodzakelijk werkman of ambachter
zijn.
Men moet te midden der werklieden
leven, met hen omgaan om hunne belan
gen te kunnen begrijpen, te kunnen waar-
deeren.
Treft men nu bij dé liberale In- en
uitlandsche candidaten een enkel per
soon aan die zich in die vereischte voor
waarden bevindt
Geen enkele Neen, geen enkele
Zich met het lot der werklieden bekom
meren om zijnen snapswinkel te doen
draaien dat voldoet niet, want dat is
eenvoudig werkmansliefde om 't lieve
geldeken...
Geen enkel werkman komt op de libe
rale lijst voor en dit is onbetwistbaar een
blijk van verachting, van misprijzen aan
dit zoo belangrijke gedeelte onzer Aalster-
sche bevolking gegeven.
De liberale candidaten zijn te fier, te
groesck, zeggen ze hier te Aalst, om toe
te laten dat er werklieden nevens hen op
de lijst staan. Die mannen zouden er zich
door onteerd vinden.
Maar dat is niet te verwonderen de
liberalen zijn Manchesterianen, 't is te
zeggen, mannen van laat gaan dat gaat
of dat de werklieden zich maar zeiven
redden
De liberalen waren jaren en jaren aan
't bestuur des lands en wat deden zij voor
de werklieden
Niets Niets Niets
Een liberaal orgaan dat eens wilde
rechtzinnig zijn Le Journal de Mons i>
bekende het openlijk en schreef over
eenigen tijd
De groote faut der liberalen sedert
meer dan 25 jaren, is aan de Catho
lieken de verdediging der werklieden
overgelaten te hebben.
En dat is de waarheid altijd zijn de
Catholieken als de verdedigers der belan
gen van de werkersstanden opgetreden....
't Valt niette loochenen,al de maatregelen
tot lotsverbetering der werkerstanden zijn
aan de Catholieken te danken.
Vreesden wij niet dat het ons zoo verre
leiden wij zouden ze hier opsommen,
doch 't zal voor een volgend nummer zijn.
De Catholieken hebben voor de werk
lieden reeds veel gedaan en zullen in de
toe-komst nog meer doen.
Londen en Parijs, Brussel en Antwer
pen zijn in geen enkel jaar gebouwd
geworden en zoo ook zullen de Catholie
ken do eenen na de anderen de hervormin
gen verwezenlijken tot verbetering van
't lot der werkerstanden in de steden en
op den buiten.
De Catholieken zijn altijd de voorstaan
ders, de vrienden der mindere standen,
der werklieden, der ambachters en der
neeringdoende burgerij geweest.
Kan men hier of daar een Catholiek aan
wijzen die door zijne werken en daden
niet al te veel genegenheid toont voor de
werkersstjinden, maar wie wijst er ons
eene kudde aan zonder zwart schaap
Worklioden
Ambachter#
\ooringdoi>neri
Stemt dan voor uwe vrienden voor
uwe voorstaanders voor de Cntho-
lleke Candidaten, onder
eentonigheid gestoord, hernamen de za
ken hun ouden gang.
De natuur legde haar veelkleurigen
herfsttooi af, om zich met haar doodsche
wintergewaad te omhullen.
De maand Januari stelde zich bijzonder
streng in. De sneeuw lag hoog en kraakte
ondtr de voeten. De Leie was nog open,
maar het geklots harer golven, die door
den noorder wind teruggedreven werden,
beving het hart met ijzige rillingen,
Van den kluizenaar uit de Kabaan n
werd nog weinig gesproken. In lange
weken had men hem niet meer gezien.
Dat hij de streek verlaten had. kon men
niet veronderstellen want de zoon van den
zager bracht nog geregeld zijne dienst-
malige bezoeken aan de hut.
Het eene jaargetijde volgde het ander
op. Men geraakte in de lente van het jaar
1817.
Zekeren morgen dat de zoon van den
zager, als naar gewoonte, zijn half-weke-
lijksch bezoek aan de hut bracht, werd
hij, ondanks zijn herhaald kloppen, niet
binnengelaten.
Ongerust wordend, beproefde hij zelf
te openen. De deur stond slechts op de
klink.
Daar op zijn geroep nog niemand ant
woordde of voorkwam, waagde de knaap
eenige schoorvoetende schreden naar bin
nen. Hemel 1 het inwendige der stulp
was teenemaal van aanzien veranderd...
Gedenkt U Zondag bij de stembus dat
stemmen voor de liberalen, stemmen voor
de groene volksfoppers, stemmen voor de
roode socialisten, stemmen is voor de
vertegenwoordigers der partijen die u ge
durig met hoon en smaad bejegenen, die
u verachten als of ge onredelijke schepse
len waart.
Ja, vrienden van den buiten, herin
nert u dat bij de stembus zondag aanst.
Niemand mag t'huis blijven, allen moe
ten wij in 't vuur van den strijd.
De liberalen beschimpen, bespotten u
De boeken, gedroogde kruiden, dieren-
en vogelengeraamten, en de potten en
waaraan zijne oogen hier gewend geraakt
waren, dit alles was verdwenen, evenals
deszelfs eigenaar....
Een stoel, de eenige dien de jongen
hier ooit gezien had, een paar tafels, die
blijkbaar eens een rijken salon hadden
helpen stofieeren, ëen goed wollen bed
en eenige andere voorwerpen van zwaar
maaksel, waren achtergelaten en deden,
op het eerste zicht, het vermoeden eener
vlucht ontstaan.
Eene der tafels was dermate geplaatst,
dat de blik er terstond op vallen moest.
De jongen zag dat er met krijt op geschre-
ven was en naderde dezelve.
Mits de moeielijkste woorden te spellen,
kon de boodschapslooper van den men
schenhater den volgenden zin samenstel
len
a Breek den steen uit in den vloer,
juist onder de plaats waar gij den opge
zetten papegaai zoo dikwijls bewonderd
hebt.
Die woorden zijn tot mij gericht
zegde de knaap tot zich zeiven, niemand
dan ik alleen, weet waar de papegaai
stond.
En met kloppend hart snelde hij naar
eene kleine kamer. Hier vond hij eene
bijl die opzettelijk daar gesteld scheen te
zijn.
Tusschen twee ellendige vensters, wa-
gansch 't jaar door ze heften u domkop
pen, halfhouten, mastentoppen, barba
ren, ploegen die in God gelooven. enz.
De groene volksfoppers bespotten en
verachten u niet min.
Leeuwke Plancquaert slingerde de
landbouwers in Klokke Roeland
't volgende naar 't hoofd
De Vlaamsche boeren zijn met de
H Pollakken en de Spanjaards de ver-
achterdste wezens van westelijk
Europa.
En nu komen de groene volksfoppers
de stem vragen of bedelen van die ver-
achterdste wezens van westelijk Europa.
Ma. r of ze ne post pakken zullen
De roode socialisten hoe aanzien zij
de landbouwers
De groote roode chef Vandervelde zegt
het ons in zijn weik l'Exode rural i
Luistert, Landbouwers 1
Van een onwetend ras, hebzuchtig
zijnd», winstgierig, ongevoelig, zijn de
i) Vlaamsche boeren vol vooroordeelen,
en gekant tegen alle nieuwigheden di«
hen zelf verbetering moeten brengen.
De Vlaamsche boer beeft alleen gene-
1 genheid voor zijnen grond, voor zijne
stuivers, en hij houdt meer van zijnen
os dan van zijne bloedverwanten.
Hij zal veel langer denken aan eene
gestorvene koe, dan aan zijnen overle-
den vader en hij meent altijd dat het
te veel is. als er eenige eenten worden
gevraagd voor een werk dat het welzijn
der he«e menscbheid beoogt.
De Peuple drukte De boeren zijn
it ikzuchtige kerels, de boeren zijn sukke
lt iaars, domkoppen en luiaards.
Dus, landbouwers, 't is gelijk welke
stad of gemeente gij bewoont, stemt noch
voor de liberalen, noch voor de groene
volksfoppers, noch voor de roode socia
listen die u beschimpen, bespotten, uit
schelden, die uwe vijanden zijn, rnaar
kiest overal voor de oatholieke candi
daten voor de vertegenwoordigers der
partij welke uwe belangen altijd heeft
verdedigden zal blijven verdedigen 1
ren in den muur de nagelgaten zichtbaar,
waar een soort rek was bevestigd geweest.
De knaap greep de bijl en begon, onder
gemelde teekenen in den muur de nagel
gaten zichtbaar, waar een soort rek was
bevestigd geweest.
De knaap greep de bijl en begon, onder
gemelde teekenen in den muur, op den
vloer te beuken. Eindelijk trof hij eenen
steen die losser schetn te liggen dan de
andere.
Hij kreeg den steen weg en tastte in een
tamelijk diepen put... Hij zweette en
beefde te gelijk...
De hand terugtrekkend, bracht hij eene
tamelijk zware beurs, die een bedwelmend
gerammel voortbracht, te voorschijn.
In een, twee, drie, was het strop losge
maakt ;n nadat hij ccn zorgvuldig gevou
wen papier uit den linnen zak weggeno
men had, glinsterden den verbijsterden
jongen eene onschatbare menigte kroon
stukken in de oogen... Hij wasechter
nieuwsgieriger om den brief te ontcijferen
dan om zijnen schat te tellen. Het schrij
ven luidde
Frans, mijn beste jongen, gij hebt mij
bijna twee jaren lang, braaf gediend en
moogt daarom alles voor u nemen wat gij
hier nog vindt.
De menschenhater verdwijnt vaarwel,
beste knaap I Hunbfribd.
(Wordt voortgezet)
